HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur l'eucharistie

Liste des contextes (ordre alphabétique)

χ = 30 formes différentes pour 53 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[1]   εὐχαριστεῖτε. Τί μὲν οὖν τὸ χαίρειν αὐτὸ, καὶ τί τὸ ἐξ

[4]   τῶν τραχυτέρων, οὐκ ἐπισκοτήσει τῷ χαίρειν. Διότι Ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται·

[11]   ~Οὕτω κατορθωθήσεταί σοι τὸ πάντοτε χαίρειν· ἐὰν ὁ μὲν βίος σοι

[4]   Ἀλλὰ μὴν διδασκέσθωσαν ὅσαι τοῦ χαίρειν εὐλόγως αἱ ἀφορμαὶ διὰ τῆς

[7]   παρορμῶν ἡμᾶς ὁ Ἀπόστολος, πάντοτε χαίρειν ἡμῖν διετάξατο. ~Ἀλλὰ μὴν πρός

[7]   αὐτοῖς πρέπει κατάστασις, πλὴν τοῦ χαίρειν καὶ διευθυμεῖσθαι· ὅτι ἠξίωνται παρεστάναι

[2]   τὴν κατήφειαν ἐμποιούντων, ἐξ ὧν χαίρειν καὶ διευθυμεῖσθαι πλέον ἀδύνατον, ἢ

[2]   γάρ ἐστι τὰ ποιητικὰ τοῦ χαίρειν, καὶ οὐκ ἐν ἡμῖν ἀποκείμενα·

[3]   δὲ προκαλεῖται εἰς τὸ πάντοτε χαίρειν οὐχὶ τὸν τυχόντα, ἀλλὰ τὸν

[4]   θλίψει ὑπομένειν, καὶ τῇ ἐλπίδι χαίρειν παρὰ τοῦ αὐτοῦ προσετάχθημεν. Ἐλπὶς

[11]   τὴν ἐντολὴν σύνοικον, τὴν πάντοτε χαίρειν σοι παραινοῦσαν· ἀποπεμπόμενος μὲν τὰ

[2]   φησι· Πῶς δυνατόν μοι πάντοτε χαίρειν, τῶν αἰτιῶν τῆς χαρᾶς οὐκ

[6]   σύμφωνα ταῦτα, φασὶ, τῷ, Πάντοτε χαίρετε; Οὐδὲ γὰρ ἐκ τῶν αὐτῶν

[1]   τὴν τῶν ἀνθρώπων ζωήν. Πάντοτε χαίρετε, φησίν· ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ

[2]   τῶν ἀνθρώπων, πρὸς ὑγείαν ἐκ χαλεπῆς ἀῤῥωστίας ἀποκατάστασις, ἡ λοιπὴ τοῦ

[10]   τὴν ἐσθῆτα, καὶ καταδέξομαι κυλινδεῖσθαι χαμαὶ, καὶ ποτνιᾶσθαι, καὶ δυσανασχετεῖν, καὶ

[3]   καὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν πειρωμένου χαμόθεν πρὸς ὕψος μετεωρίζειν, καὶ ἐπὶ

[4]   χρῆναι μακαρίζεσθαι, καὶ αὐτοὺς ἐν χαρᾷ διάγειν, οὐχὶ τοῖς παροῦσιν ἀλγυνομένους,

[6]   πνεύματος, ἀποτίκτεσθαι πέφυκεν· ἡ δὲ χαρὰ οἷον σκίρτημά τί ἐστι τῆς

[6]   αὐτῶν ἀρχῶν δάκρυόν τε καὶ χαρὰ τὴν γένεσιν ἔχουσι. Τὸ μὲν

[2]   δυνατὸν ἐγγίνεσθαι τῇ ψυχῇ τὴν χαράν. Πῶς οὖν πρόσταγμα ἡμῖν δέδοται

[4]   Ἐλπὶς οὖν ἐστιν ἡ τὴν χαρὰν σύνοικον τῇ ψυχῇ τοῦ σπουδαίου

[4]   ὑπερβαίνοντα. Πῶς οὐχὶ ταῦτα προσήκει χαρᾶς ἀλήκτου καὶ εὐφροσύνης διηνεκοῦς ἐξαρκεῖν

[7]   καὶ δάνεισμα γίνεται τῆς αἰωνίου χαρᾶς. Ἀνάβα μοι τῇ διανοίᾳ, καὶ

[4]   ἀνατετραμμένον καὶ ῥέγχοντα, τοῦτον ἀξίως χαρᾶς διαζῇν; Ἐγὼ δὲ τούτοις μὲν

[2]   πάντοτε χαίρειν, τῶν αἰτιῶν τῆς χαρᾶς οὐκ ἐπ´ ἐμοὶ κειμένων; Ἔξωθεν

[5]   εἶναι. Ὡς οὖν ἐμπόδιον τῆς χαρᾶς, τῆς παροικίας ταύτης τὴν παράτασιν

[7]   εἰς τὸν ἀδελφὸν δακρύων τῆς χαρᾶς τοῦ Κυρίου καταξιούμενοι. Διὰ τοῦτο

[10]   αὐτὸ τῆς ἡλικίας ἦγε τὸ χαριέστατον· οὗτος ἀνάρπαστος οἴχεται· καὶ γῆ

[4]   Διακριτικοί ἐσμεν ἀγαθοῦ καὶ τοῦ χείρονος· ἐκλογὴν τοῦ συμφέροντος καὶ ἀποστροφὴν

[9]   ἀναβρυχώμενον μηδὲ ὀλολύζοντα, μηδὲ καταῤῥηγνύντα χιτῶνα, ἢ κόνιν καταχεόμενον, μηδ´ ἄλλο

[11]   Ἀλλ´ ἀγγέλους ἔχεις, μεθ´ ὧν χορεύσεις περὶ τὸν θρόνον τοῦ Θεοῦ,

[2]   ἀδιαλείπτως προσεύξομαι, τῶν τοῦ σώματος χρειῶν ἀναγκαίως τὴν ἔννοιαν τῆς ψυχῆς

[10]   ἄνθεσι καὶ πόαις προσαναπαύουσιν· οὕτω χρὴ καὶ τὴν ψυχὴν μὴ συνεχῶς

[2]   φίλου παρουσία, γονέων χρονία συντυχία, χρημάτων εὑρέσεις, τιμαὶ παρὰ τῶν ἀνθρώπων,

[4]   τῆς εὐσεβείας στάδιον ἀποδύντα, φέρειν χρῆναι γενναίως τὰς πληγὰς τῶν ἀντιπάλων

[5]   ὁ αὐτὸς Ἀπόστολος καὶ κλαίειν χρῆναι ἡμᾶς προστάσσει μετὰ κλαιόντων· καὶ

[4]   κήτους καταποθέντες, ὑφ´ ἡμῶν τε χρῆναι μακαρίζεσθαι, καὶ αὐτοὺς ἐν χαρᾷ

[3]   ζῶντα ἔχων ἐν ἑαυτῷ τὸν Χριστὸν, ὡς τῆς πρὸς τὸ ἀκρότατον

[9]   αὐτὸν παριστάμενον τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ. ~Ἄφες οὖν ταύτας τὰς ταπεινὰς

[5]   τῶν ἐχθρῶν τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τί δεῖ λέγειν Ἱερεμίαν

[5]   γὰρ ἔχει ἀναλῦσαι, καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι. Ὡς οὖν ἐμπόδιον τῆς

[11]   ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐνοικίσαι· ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ

[9]   δὲ ἐδιδάχθης περὶ τῶν ἐν Χριστῷ κοιμηθέντων, ὅτι Σπείρεται ἐν φθορᾷ,

[2]   ἡμῖν ἀποκείμενα· φίλου παρουσία, γονέων χρονία συντυχία, χρημάτων εὑρέσεις, τιμαὶ παρὰ

[9]   παῖδας διαφόρως μὲν κατὰ τὸν χρόνον ἀποτεχθέντας, κοινῇ δὲ ὑπελθόντας τοῦ

[10]   πλοῦτον ἐκ λαφύρων ἀθροίσασαι, ἢ χρόνῳ καταναλώθησαν, ἢ αἰχμάλωτοι γενόμεναι, δουλείαν

[10]   ζυγοῦ ῥοπαῖς διακρίνομεν, καὶ τοῦ χρυσοῦ τὴν διαφορὰν τῇ λίθῳ προστρίβοντες

[10]   τῇ λοιπῇ κατά τε τὴν χώραν καὶ τὴν ἀγορὰν εὐθηνίᾳ διαπρέπουσαι,

[3]   τῆς συναφείας αὐτοῦ ψυχὴν οὐ χωρήσει. Ἀτιμίαι δὲ καὶ ζημίαι, καὶ

[9]   καὶ μὴ καθάπερ εἴς τι χωρίον (ὑποκαθήμενον, τῷ ταπεινῷ καὶ ὑπείκοντι

[4]   συστέλλονται τῆς πληγῆς, ἀλλ´ ὁμόσε χωροῦσι τοῖς ἀντιπάλοις ἐπιθυμίᾳ τῆς ἀναῤῥήσεως,

[10]   καὶ διὰ πάσης ὁμοίως ἡλικίας χωρῶν, καὶ πάντα ἐφεξῆς τὰ σύνθετα

Chapitre
[1]	εὐχαριστεῖτε. Τί μὲν οὖν τὸ	χαίρειν	αὐτὸ, καὶ τί τὸ ἐξ
[4]	τῶν τραχυτέρων, οὐκ ἐπισκοτήσει τῷ	χαίρειν.	Διότι Ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται·
[11]	~Οὕτω κατορθωθήσεταί σοι τὸ πάντοτε	χαίρειν·	ἐὰν ὁ μὲν βίος σοι
[4]	Ἀλλὰ μὴν διδασκέσθωσαν ὅσαι τοῦ	χαίρειν	εὐλόγως αἱ ἀφορμαὶ διὰ τῆς
[7]	παρορμῶν ἡμᾶς ὁ Ἀπόστολος, πάντοτε	χαίρειν	ἡμῖν διετάξατο. ~Ἀλλὰ μὴν πρός
[7]	αὐτοῖς πρέπει κατάστασις, πλὴν τοῦ	χαίρειν	καὶ διευθυμεῖσθαι· ὅτι ἠξίωνται παρεστάναι
[2]	τὴν κατήφειαν ἐμποιούντων, ἐξ ὧν	χαίρειν	καὶ διευθυμεῖσθαι πλέον ἀδύνατον, ἢ
[2]	γάρ ἐστι τὰ ποιητικὰ τοῦ	χαίρειν,	καὶ οὐκ ἐν ἡμῖν ἀποκείμενα·
[3]	δὲ προκαλεῖται εἰς τὸ πάντοτε	χαίρειν	οὐχὶ τὸν τυχόντα, ἀλλὰ τὸν
[4]	θλίψει ὑπομένειν, καὶ τῇ ἐλπίδι	χαίρειν	παρὰ τοῦ αὐτοῦ προσετάχθημεν. Ἐλπὶς
[11]	τὴν ἐντολὴν σύνοικον, τὴν πάντοτε	χαίρειν	σοι παραινοῦσαν· ἀποπεμπόμενος μὲν τὰ
[2]	φησι· Πῶς δυνατόν μοι πάντοτε	χαίρειν,	τῶν αἰτιῶν τῆς χαρᾶς οὐκ
[6]	σύμφωνα ταῦτα, φασὶ, τῷ, Πάντοτε	χαίρετε;	Οὐδὲ γὰρ ἐκ τῶν αὐτῶν
[1]	τὴν τῶν ἀνθρώπων ζωήν. Πάντοτε	χαίρετε,	φησίν· ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ
[2]	τῶν ἀνθρώπων, πρὸς ὑγείαν ἐκ	χαλεπῆς	ἀῤῥωστίας ἀποκατάστασις, ἡ λοιπὴ τοῦ
[10]	τὴν ἐσθῆτα, καὶ καταδέξομαι κυλινδεῖσθαι	χαμαὶ,	καὶ ποτνιᾶσθαι, καὶ δυσανασχετεῖν, καὶ
[3]	καὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν πειρωμένου	χαμόθεν	πρὸς ὕψος μετεωρίζειν, καὶ ἐπὶ
[4]	χρῆναι μακαρίζεσθαι, καὶ αὐτοὺς ἐν	χαρᾷ	διάγειν, οὐχὶ τοῖς παροῦσιν ἀλγυνομένους,
[6]	πνεύματος, ἀποτίκτεσθαι πέφυκεν· ἡ δὲ	χαρὰ	οἷον σκίρτημά τί ἐστι τῆς
[6]	αὐτῶν ἀρχῶν δάκρυόν τε καὶ	χαρὰ	τὴν γένεσιν ἔχουσι. Τὸ μὲν
[2]	δυνατὸν ἐγγίνεσθαι τῇ ψυχῇ τὴν	χαράν.	Πῶς οὖν πρόσταγμα ἡμῖν δέδοται
[4]	Ἐλπὶς οὖν ἐστιν ἡ τὴν	χαρὰν	σύνοικον τῇ ψυχῇ τοῦ σπουδαίου
[4]	ὑπερβαίνοντα. Πῶς οὐχὶ ταῦτα προσήκει	χαρᾶς	ἀλήκτου καὶ εὐφροσύνης διηνεκοῦς ἐξαρκεῖν
[7]	καὶ δάνεισμα γίνεται τῆς αἰωνίου	χαρᾶς.	Ἀνάβα μοι τῇ διανοίᾳ, καὶ
[4]	ἀνατετραμμένον καὶ ῥέγχοντα, τοῦτον ἀξίως	χαρᾶς	διαζῇν; Ἐγὼ δὲ τούτοις μὲν
[2]	πάντοτε χαίρειν, τῶν αἰτιῶν τῆς	χαρᾶς	οὐκ ἐπ´ ἐμοὶ κειμένων; Ἔξωθεν
[5]	εἶναι. Ὡς οὖν ἐμπόδιον τῆς	χαρᾶς,	τῆς παροικίας ταύτης τὴν παράτασιν
[7]	εἰς τὸν ἀδελφὸν δακρύων τῆς	χαρᾶς	τοῦ Κυρίου καταξιούμενοι. Διὰ τοῦτο
[10]	αὐτὸ τῆς ἡλικίας ἦγε τὸ	χαριέστατον·	οὗτος ἀνάρπαστος οἴχεται· καὶ γῆ
[4]	Διακριτικοί ἐσμεν ἀγαθοῦ καὶ τοῦ	χείρονος·	ἐκλογὴν τοῦ συμφέροντος καὶ ἀποστροφὴν
[9]	ἀναβρυχώμενον μηδὲ ὀλολύζοντα, μηδὲ καταῤῥηγνύντα	χιτῶνα,	ἢ κόνιν καταχεόμενον, μηδ´ ἄλλο
[11]	Ἀλλ´ ἀγγέλους ἔχεις, μεθ´ ὧν	χορεύσεις	περὶ τὸν θρόνον τοῦ Θεοῦ,
[2]	ἀδιαλείπτως προσεύξομαι, τῶν τοῦ σώματος	χρειῶν	ἀναγκαίως τὴν ἔννοιαν τῆς ψυχῆς
[10]	ἄνθεσι καὶ πόαις προσαναπαύουσιν· οὕτω	χρὴ	καὶ τὴν ψυχὴν μὴ συνεχῶς
[2]	φίλου παρουσία, γονέων χρονία συντυχία,	χρημάτων	εὑρέσεις, τιμαὶ παρὰ τῶν ἀνθρώπων,
[4]	τῆς εὐσεβείας στάδιον ἀποδύντα, φέρειν	χρῆναι	γενναίως τὰς πληγὰς τῶν ἀντιπάλων
[5]	ὁ αὐτὸς Ἀπόστολος καὶ κλαίειν	χρῆναι	ἡμᾶς προστάσσει μετὰ κλαιόντων· καὶ
[4]	κήτους καταποθέντες, ὑφ´ ἡμῶν τε	χρῆναι	μακαρίζεσθαι, καὶ αὐτοὺς ἐν χαρᾷ
[3]	ζῶντα ἔχων ἐν ἑαυτῷ τὸν	Χριστὸν,	ὡς τῆς πρὸς τὸ ἀκρότατον
[9]	αὐτὸν παριστάμενον τῷ βήματι τοῦ	Χριστοῦ.	~Ἄφες οὖν ταύτας τὰς ταπεινὰς
[5]	τῶν ἐχθρῶν τοῦ σταυροῦ τοῦ	Χριστοῦ.	Καὶ τί δεῖ λέγειν Ἱερεμίαν
[5]	γὰρ ἔχει ἀναλῦσαι, καὶ σὺν	Χριστῷ	εἶναι. Ὡς οὖν ἐμπόδιον τῆς
[11]	ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐνοικίσαι· ἐν	Χριστῷ	Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ
[9]	δὲ ἐδιδάχθης περὶ τῶν ἐν	Χριστῷ	κοιμηθέντων, ὅτι Σπείρεται ἐν φθορᾷ,
[2]	ἡμῖν ἀποκείμενα· φίλου παρουσία, γονέων	χρονία	συντυχία, χρημάτων εὑρέσεις, τιμαὶ παρὰ
[9]	παῖδας διαφόρως μὲν κατὰ τὸν	χρόνον	ἀποτεχθέντας, κοινῇ δὲ ὑπελθόντας τοῦ
[10]	πλοῦτον ἐκ λαφύρων ἀθροίσασαι, ἢ	χρόνῳ	καταναλώθησαν, ἢ αἰχμάλωτοι γενόμεναι, δουλείαν
[10]	ζυγοῦ ῥοπαῖς διακρίνομεν, καὶ τοῦ	χρυσοῦ	τὴν διαφορὰν τῇ λίθῳ προστρίβοντες
[10]	τῇ λοιπῇ κατά τε τὴν	χώραν	καὶ τὴν ἀγορὰν εὐθηνίᾳ διαπρέπουσαι,
[3]	τῆς συναφείας αὐτοῦ ψυχὴν οὐ	χωρήσει.	Ἀτιμίαι δὲ καὶ ζημίαι, καὶ
[9]	καὶ μὴ καθάπερ εἴς τι	χωρίον	(ὑποκαθήμενον, τῷ ταπεινῷ καὶ ὑπείκοντι
[4]	συστέλλονται τῆς πληγῆς, ἀλλ´ ὁμόσε	χωροῦσι	τοῖς ἀντιπάλοις ἐπιθυμίᾳ τῆς ἀναῤῥήσεως,
[10]	καὶ διὰ πάσης ὁμοίως ἡλικίας	χωρῶν,	καὶ πάντα ἐφεξῆς τὰ σύνθετα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/04/2009