| Livre, page |
|---|
| [8, 1157] |
ἀγαθὸς
φίλος
γινόμενος
ἀγαθὸν
γίνεται
|
ᾧ |
φίλος.
Ἑκάτερος
(οὖν
φιλεῖ
τε |
| [8, 1157] |
δὲ
κατὰ
συμβεβηκὸς
(καὶ
τῷ
|
ὡμοιῶσθαι |
τούτοις.
Ὥσπερ
δ'
ἐπὶ
τῶν |
| [8, 1159] |
οὗ
γὰρ
τυγχάνει
τις
ἐνδεὴς
|
ὤν, |
τούτου
ἐφιέμενος
ἀντιδωρεῖται
(ἄλλο.
Ἐνταῦθα |
| [8, 1161] |
ποιεῖ
τοὺς
βασιλευομένους,
εἴπερ
ἀγαθὸς
|
ὢν |
ἐπιμελεῖται
αὐτῶν,
ἵν'
εὖ
πράττωσιν, |
| [8, 1163] |
Δυναμένῳ
δὴ
ἀνταποδοτέον
τὴν
ἀξίαν
|
ὧν |
ἔπαθεν
(καὶ
ἑκόντι)
(ἄκοντα
γὰρ |
| [8, 1159] |
φιλοῦσιν
αὐτοὺς
κἂν
ἐκεῖνοι
μηδὲν
|
ὧν |
μητρὶ
προσήκει
ἀπονέμωσι
διὰ
τὴν |
| [8, 1157] |
τοῦ
ἐραστοῦ·
ληγούσης
δὲ
τῆς
|
ὥρας |
ἐνίοτε
καὶ
ἡ
φιλία
λήγει |
| [8, 1157] |
καὶ
ὅσα
ἄλλα
ἐν
τῇ
|
ὡς |
ἀληθῶς
φιλίᾳ
ἀξιοῦται.
Ἐν
δὲ |
| [8, 1163] |
βούλονται,
τὸ
δὲ
ποιεῖν
φεύγουσιν
|
ὡς |
ἀλυσιτελές.
Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων |
| [8, 1161] |
τῷ
κεχωρίσθαι)
τέκνα
δὲ
γονεῖς
|
ὡς |
ἀπ'
ἐκείνων
πεφυκότα,
(ἀδελφοὶ
δ' |
| [8, 1161] |
τὰ
δὲ
τέκνα
τοὺς
γονεῖς
|
ὡς |
ἀπ'
ἐκείνων
τι
ὄντα.
(Μᾶλλον |
| [8, 1163] |
(ἄκοντα
γὰρ
φίλον
οὐ
ποιητέον·
|
ὡς |
δὴ
διαμαρτόντα
ἐν
τῇ
ἀρχῇ |
| [8, 1159] |
παρ'
αὐτῶν,
ἄν
του
δέωνται·
|
ὡς |
δὴ
σημείῳ
τῆς
εὐπαθείας
χαίρουσι |
| [8, 1160] |
τοῦ
πατρὸς
τυραννική·
χρῶνται
γὰρ
|
ὡς |
δούλοις
τοῖς
υἱέσιν.
Τυραννικὴ
δὲ |
| [8, 1161] |
Γονεῖς
μὲν
οὖν
τέκνα
φιλοῦσιν
|
ὡς |
ἑαυτούς
(τὰ
γὰρ
ἐξ
αὐτῶν |
| [8, 1161] |
μὲν
γὰρ
στέργουσι
τὰ
τέκνα
|
ὡς |
ἑαυτῶν
τι
ὄντα,
τὰ
δὲ |
| [8, 1159] |
φαύλων
οὔθ'
ὑπηρετοῦσι
τοιαῦτα,
ἀλλ'
|
ὡς |
εἰπεῖν
καὶ
διακωλύουσιν·
τῶν
ἀγαθῶν |
| [8, 1160] |
τῇ
φιλίᾳ
καὶ
τὸ
δίκαιον,
|
ὡς |
ἐν
τοῖς
αὐτοῖς
ὄντα
καὶ |
| [8, 1161] |
τοιοῦτοι
δ'
ὁμοπαθεῖς
καὶ
ὁμοήθεις
|
ὡς |
ἐπὶ
τὸ
πολύ.
Ἔοικε
δὲ |
| [8, 1157] |
οἷον
τοῖς
εὐτραπέλοις,
καὶ
μὴ
|
ὡς |
ἐραστῇ
καὶ
ἐρωμένῳ.
Οὐ
γὰρ |
| [8, 1156] |
πῶς
ἄν
τις
εἴποι
λανθάνοντας
|
ὡς |
ἔχουσιν
ἑαυτοῖς;
Δεῖ
ἄρα
εὐνοεῖν |
| [8, 1163] |
ὁ
δεόμενος,
καὶ
ἐπαρκεῖ
αὐτῷ
|
ὡς |
κομιούμενος
τὴν
ἴσην·
τοσαύτη
οὖν |
| [8, 1155] |
τις
καὶ
ἐν
ταῖς
πλάναις
|
ὡς |
οἰκεῖον
ἅπας
ἄνθρωπος
ἀνθρώπῳ
καὶ |
| [8, 1162] |
ἀξιοῖ
τὸ
ἴσον
ἢ
πλέον,
|
ὡς |
οὐ
δεδωκὼς
ἀλλὰ
χρήσας·
οὐχ |
| [8, 1156] |
ἦσαν,
διαλύεται
καὶ
ἡ
φιλία,
|
ὡς |
οὔσης
τῆς
φιλίας
πρὸς
ἐκεῖνα. |
| [8, 1162] |
τέκνοις,
(καὶ
ἀνθρώποις
πρὸς
θεούς,
|
ὡς |
πρὸς
ἀγαθὸν
καὶ
ὑπερέχον·
εὖ |
| [8, 1155] |
τἀγαθόν
τε
καὶ
τὸ
ἡδὺ
|
ὡς |
τέλη.
Πότερον
οὖν
τἀγαθὸν
φιλοῦσιν |
| [8, 1157] |
Οὐδὲν
γὰρ
οὕτως
ἐστὶ
φίλων
|
ὡς |
τὸ
συζῆν
(ὠφελείας
μὲν
γὰρ |
| [8, 1155] |
φίλους,
ὅθεν
τὸν
ὅμοιόν
φασιν
|
ὡς |
τὸν
ὅμοιον,
καὶ
κολοιὸν
ποτὶ |
| [8, 1159] |
καὶ
φιλία
δέ·
προσαγορεύουσι
γοῦν
|
ὡς |
φίλους
τοὺς
σύμπλους
καὶ
τοὺς |
| [8, 1159] |
ἐρασταὶ
γελοῖοι
ἐνίοτε,
ἀξιοῦντες
φιλεῖσθαι
|
ὡς |
φιλοῦσιν·
ὁμοίως
δὴ
φιλητοὺς
ὄντας |
| [8, 1162] |
ἠθικὴ
οὐκ
ἐπὶ
ῥητοῖς,
ἀλλ'
|
ὡς |
φίλῳ
δωρεῖται
ἢ
ὁτιδήποτε
ἄλλο· |
| [8, 1156] |
γὰρ
μηκέτι
ἡδεῖς
ἢ
χρήσιμοι
|
ὦσι, |
παύονται
φιλοῦντες.
Τὸ
δὲ
χρήσιμον |
| [8, 1156] |
τοιαύτης
ὁμιλίας,
ἐὰν
μὴ
ὠφέλιμοι
|
ὦσιν· |
ἐπὶ
τοσοῦτον
(γάρ
εἰσιν
ἡδεῖς |
| [8, 1156] |
τούτων
φιλία
ἕως
ἂν
ἀγαθοὶ
|
ὦσιν, |
ἡ
δ'
ἀρετὴ
μόνιμον.
Καὶ |
| [8, 1157] |
καὶ
τοὺς
διὰ
τὸ
χρήσιμον,
|
ὥσπερ |
αἱ
πόλεις
(δοκοῦσι
γὰρ
αἱ |
| [8, 1157] |
συμβεβηκὸς
(καὶ
τῷ
ὡμοιῶσθαι
τούτοις.
|
Ὥσπερ |
δ'
ἐπὶ
τῶν
ἀρετῶν
οἳ |
| [8, 1161] |
φιλία.
Ἐν
δὲ
ταῖς
παρεκβάσεσιν,
|
ὥσπερ |
καὶ
τὸ
δίκαιον
ἐπὶ
μικρόν |
| [8, 1161] |
ἐπιμελεῖται
αὐτῶν,
ἵν'
εὖ
πράττωσιν,
|
ὥσπερ |
νομεὺς
προβάτων·
ὅθεν
καὶ
Ὅμηρος |
| [8, 1157] |
τοὺς
δι'
ἡδονὴν
ἀλλήλους
στέργοντας,
|
ὥσπερ |
οἱ
παῖδες,
ἴσως
λέγειν
μὲν |
| [8, 1158] |
τὴν
τελείαν
φιλίαν
οὐκ
ἐνδέχεται,
|
ὥσπερ |
οὐδ'
ἐρᾶν
πολλῶν
ἅμα
(ἔοικε |
| [8, 1163] |
ποιήσας
ἄξιον
τῶν
ὑπηργμένων
δέδρακεν,
|
ὥστ' |
ἀεὶ
ὀφείλει.
Οἷς
δ'
ὀφείλεται, |
| [8, 1163] |
οὐδ'
ὁ
διδοὺς
ἠξίωσεν
ἄν.
|
Ὥστ' |
εἰ
δυνατόν,
ἀποδοτέον.
Ἐν
ἀρχῇ |
| [8, 1159] |
φίλων
(ἀρετὴ
τὸ
φιλεῖν
ἔοικεν,
|
ὥστ' |
ἐν
οἷς
τοῦτο
γίνεται
κατ' |
| [8, 1157] |
ἐνεργοῦσι
μέν,
οὕτω
δ'
ἔχουσιν
|
ὥστ' |
(ἐνεργεῖν
φιλικῶς·
οἱ
γὰρ
τόποι |
| [8, 1155] |
γίνεται
ἀγαθόν
τι
ἢ
ἡδονή,
|
ὥστε |
φιλητὰ
ἂν
εἴη
τἀγαθόν
τε |
| [8, 1162] |
διὰ
τὸ
χρήσιμον
ἐγκληματική·
ἐπ'
|
ὠφελείᾳ |
γὰρ
χρώμενοι
ἀλλήλοις
ἀεὶ
τοῦ |
| [8, 1157] |
χαίρουσιν
ἑαυτοῖς,
(εἰ
μή
τις
|
ὠφέλεια |
γίνοιτο.
Καὶ
μόνη
δὲ
ἡ |
| [8, 1163] |
πότερα
δεῖ
τῇ
τοῦ
παθόντος
|
ὠφελείᾳ |
μετρεῖν
καὶ
πρὸς
ταύτην
ποιεῖσθαι |
| [8, 1163] |
φιλίας
οὔσης
ἡ
τοῦ
παθόντος
|
ὠφέλεια |
μέτρον
ἐστίν;
Οὗτος
γὰρ
ὁ |
| [8, 1162] |
διὰ
τὸ
χρήσιμον,
ἰσάζοντες
ταῖς
|
ὠφελείαις |
καὶ
διαφέροντες)
τοὺς
ἴσους
μὲν |
| [8, 1159] |
γὰρ
ἂν
πορίζωσιν
ἡδονὰς
ἢ
|
ὠφελείας |
ἀλλήλοις.
Ἐξ
ἐναντίων
δὲ
μάλιστα |
| [8, 1157] |
ἐστὶ
φίλων
ὡς
τὸ
συζῆν
|
(ὠφελείας |
μὲν
γὰρ
οἱ
ἐνδεεῖς
ὀρέγονται, |
| [8, 1158] |
ἑτέρου
καταλλάττονται,
οἷον
ἡδονὴν
ἀντ'
|
ὠφελείας· |
ὅτι
δὲ
καὶ
ἧττόν
εἰσιν |
| [8, 1161] |
σῶμα
καὶ
δεσπότῃ
πρὸς
δοῦλον·
|
(ὠφελεῖται |
μὲν
γὰρ
πάντα
ταῦτα
ὑπὸ |
| [8, 1163] |
γεγένηται
ἡ
ἐπικουρία
ὅσον
οὗτος
|
ὠφέληται, |
(καὶ
ἀποδοτέον
δὴ
αὐτῷ
ὅσον |
| [8, 1162] |
τὰ
καλά,
προαιρεῖσθαι
δὲ
τὰ
|
ὠφέλιμα· |
καλὸν
δὲ
τὸ
εὖ
ποιεῖν |
| [8, 1160] |
δὲ
(τοιοῦτος
οὐδενὸς
προσδεῖται·
τὰ
|
ὠφέλιμα |
οὖν
αὑτῷ
μὲν
οὐκ
ἂν |
| [8, 1156] |
καὶ
ἁπλῶς
ἀγαθοὶ
καὶ
ἀλλήλοις
|
ὠφέλιμοι. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
(ἡδεῖς·
καὶ |
| [8, 1156] |
τῆς
τοιαύτης
ὁμιλίας,
ἐὰν
μὴ
|
ὠφέλιμοι |
ὦσιν·
ἐπὶ
τοσοῦτον
(γάρ
εἰσιν |
| [8, 1163] |
εὖ
ποιεῖν
μὴ
ἵνα
ἀντιπάθῃ,
|
~(ὠφέλιμον |
δὲ
τὸ
εὐεργετεῖσθαι.
Δυναμένῳ
δὴ |
| [8, 1156] |
οἱ
τηλικοῦτοι
διώκουσιν
ἀλλὰ
τὸ
|
ὠφέλιμον) |
καὶ
τῶν
ἐν
ἀκμῇ
καὶ |
| [8, 1158] |
φιλεῖσθαι
ἢ
φιλεῖν,
καὶ
τὸν
|
ὠφελιμώτερον, |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
ὁμοίως· |
| [8, 1163] |
πλέον·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ὁ
|
ὠφελιμώτερος· |
ἀχρεῖον
γὰρ
ὄντα
οὔ
φασι |
| [8, 1163] |
ὁμιλητέον,
καὶ
τῷ
εἰς
χρήματα
|
ὠφελουμένῳ |
ἢ
εἰς
ἀρετὴν
τιμὴν
ἀνταποδοτέον, |
