Livre, page
[5, 1136]	δὲ τὰ ἄδικα. Ἔτι εἰ	μὲν	ἀγνοῶν ἔκρινεν, οὐκ ἀδικεῖ κατὰ
[5, 1132]	χρῆται ὡς ἴσοις, εἰ ὃ	μὲν	ἀδικεῖ ὃ δ' ἀδικεῖται, καὶ
[5, 1135]	ἐστίν· ὥστ' ἔσται τι ἄδικον	μὲν	ἀδίκημα δ' οὔπω, ἂν μὴ
[5, 1134]	ἕτερον οὐχ οὕτως ὥστε τοῦ	μὲν	αἱρετοῦ πλέον αὑτῷ ἔλαττον δὲ
[5, 1130]	καὶ ζημιούμενος δι' ἐπιθυμίαν, οὗτος	μὲν	ἀκόλαστος δόξειεν ἂν εἶναι μᾶλλον
[5, 1133]	πρότερον. Τοῦτο δ' ἐστὶ τῇ	μὲν	ἀληθείᾳ ἡ χρεία, ἣ πάντα
[5, 1135]	πατέρα εἶναι, τὸν δ' ὅτι	μὲν	ἄνθρωπος ἢ τῶν παρόντων τις
[5, 1129]	εὐτυχία καὶ ἀτυχία, ἃ ἐστὶ	μὲν	ἁπλῶς ἀεὶ ἀγαθά, τινὶ δ'
[5, 1138]	ὅμως χεῖρον τὸ ἀδικεῖν· τὸ	μὲν	γὰρ ἀδικεῖν μετὰ κακίας καὶ
[5, 1131]	ἐπὶ τῶν ἔργων συμβαίνει· ὁ	μὲν	γὰρ ἀδικῶν πλέον ἔχει, ὁ
[5, 1130]	ὡς μέρος πρὸς ὅλον (τὸ	μὲν	γὰρ ἄνισον ἅπαν παράνομον, τὸ
[5, 1131]	εἶδος ἔχει τοῦ πρότερον. Τὸ	μὲν	γὰρ διανεμητικὸν δίκαιον τῶν κοινῶν
[5, 1138]	ἀδικεῖσθαι καὶ τὸ ἀδικεῖν (τὸ	μὲν	γὰρ ἔλαττον τὸ (δὲ πλέον
[5, 1135]	δικαίωμα καὶ τὸ δίκαιον· ἄδικον	μὲν	γάρ (ἐστι τῇ φύσει ἢ
[5, 1138]	φανερὸν ἐκ (τῶν εἰρημένων. Τὰ	μὲν	γάρ ἐστι τῶν δικαίων τὰ
[5, 1130]	δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων· ἔστι	μὲν	γὰρ ἡ αὐτή, τὸ δ'
[5, 1129]	καὶ ἐπὶ τῶν ἕξεων. Δύναμις	μὲν	γὰρ καὶ ἐπιστήμη δοκεῖ τῶν
[5, 1136]	τὰ δ' οὐ συγγνωμονικά. Ὅσα	μὲν	γὰρ μὴ μόνον ἀγνοοῦντες ἀλλὰ
[5, 1135]	ἄνευ δὲ κακίας, ἁμάρτημα (ἁμαρτάνει	μὲν	γὰρ ὅταν ἡ ἀρχὴ ἐν
[5, 1137]	ἐν τούτοις καὶ ἔλλειψιν· τοῖς	μὲν	γὰρ οὐκ ἔστιν ὑπερβολὴ αὐτῶν,
[5, 1132]	ἐκ τῆς ἑκουσίου ἀλλαγῆς· τὸ	μὲν	γὰρ πλέον ἔχειν ἢ τὰ
[5, 1133]	τοῦ ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι· τὸ	μὲν	γὰρ πλέον ἔχειν τὸ δ'
[5, 1135]	τὰ καθ' ἕκαστα ἔχει· τὰ	μὲν	γὰρ πραττόμενα πολλά, ἐκείνων δ'
[5, 1130]	Σημεῖον δ' ὅτι ἔστιν· κατὰ	μὲν	γὰρ τὰς ἄλλας μοχθηρίας ὁ
[5, 1137]	Τὸ δ' οὐκ ἔστιν· συγγενέσθαι	μὲν	γὰρ τῇ τοῦ γείτονος καὶ
[5, 1132]	προσθεῖναι τῷ ἔλαττον ἔχοντι· ᾧ	μὲν	γὰρ τὸ μέσον ὑπερέχει, τοῦτο
[5, 1131]	λέγουσι πάντες (ὑπάρχειν) ἀλλ' οἱ	μὲν	δημοκρατικοὶ ἐλευθερίαν, οἱ δ' ὀλιγαρχικοὶ
[5, 1136]	μὴ δι' ἄγνοιαν, ἀλλ' ἀγνοοῦντες	μὲν	διὰ πάθος δὲ μήτε φυσικὸν
[5, 1129]	νόμιμος καὶ ὁ ἴσος. Τὸ	μὲν	δίκαιον ἄρα τὸ νόμιμον καὶ
[5, 1134]	ἀδικία τῶν ἄκρων. ~(Καὶ ἡ	μὲν	δικαιοσύνη ἐστὶ καθ' ἣν ὁ
[5, 1136]	τοῦ ἀδικεῖσθαι καὶ ἀδικεῖν, πρῶτον	μὲν	εἰ ἔστιν ὥσπερ Εὐριπίδης εἴρηκε,
[5, 1137]	καθόλου. Ἐν οἷς οὖν (ἀνάγκη	μὲν	εἰπεῖν καθόλου, μὴ οἷόν τε
[5, 1131]	δύο· τῶν γὰρ συναλλαγμάτων τὰ	μὲν	ἑκούσιά ἐστι τὰ δ' ἀκούσια,
[5, 1136]	ἀδικεῖν πᾶν ἑκούσιον, ἢ τὸ	μὲν	ἑκούσιον τὸ δ' ἀκούσιον; ὁμοίως
[5, 1134]	ἔτυχεν. Τοῦ δὲ ἀδικήματος τὸ	μὲν	ἔλαττον ἀδικεῖσθαί ἐστι, τὸ δὲ
[5, 1138]	τοῦ μέσου καὶ ὥσπερ ὑγιεινὸν	μὲν	ἐν ἰατρικῇ, εὐεκτικὸν δὲ ἐν
[5, 1137]	τοῦ ἐπιεικοῦς, πῶς ἔχει ἡ	μὲν	ἐπιείκεια πρὸς δικαιοσύνην τὸ δ'
[5, 1132]	μετρηθῇ τὸ πάθος, καλεῖται τὸ	μὲν	ζημία τὸ δὲ κέρδος. Ὥστε
[5, 1132]	ἐν τοῖς συναλλάγμασι δίκαιον ἐστὶ	μὲν	ἴσον τι, καὶ τὸ ἄδικον
[5, 1135]	καὶ ἀδίκων τῶν εἰρημένων, ἀδικεῖ	μὲν	καὶ δικαιοπραγεῖ ὅταν ἑκών τις
[5, 1129]	ἄλλας ἀρετὰς καὶ μοχθηρίας τὰ	μὲν	κελεύων τὰ δ' ἀπαγορεύων, ὀρθῶς
[5, 1131]	ἑκούσιος) τῶν δ' ἀκουσίων τὰ	μὲν	λαθραῖα, οἷον κλοπὴ μοιχεία φαρμακεία
[5, 1131]	τι καὶ τισίν, καὶ ᾗ	μὲν	μέσον, τινῶν (ταῦτα δ' ἐστὶ
[5, 1135]	τῶν ἐν ταῖς κοινωνίαις, τὰ	μὲν	μετ' ἀγνοίας ἁμαρτήματά ἐστιν, ὅταν
[5, 1135]	δὴ ἀγνοούμενον, ἢ μὴ ἀγνοούμενον	μὲν	μὴ ἐπ' αὐτῷ δ' ὄν,
[5, 1135]	ὅταν ἔξωθεν) ὅταν δὲ (εἰδὼς	μὲν	μὴ προβουλεύσας δέ, ἀδίκημα, οἷον
[5, 1137]	δικαίου. Αἴτιον δ' ὅτι ὁ	μὲν	νόμος καθόλου πᾶς, περὶ ἐνίων
[5, 1129]	κελεύων τὰ δ' ἀπαγορεύων, ὀρθῶς	(μὲν	ὁ κείμενος ὀρθῶς, χεῖρον δ'
[5, 1137]	ὕλη ἐστίν. (Ὅταν οὖν λέγῃ	μὲν	ὁ νόμος καθόλου, συμβῇ δ'
[5, 1135]	ἐπιβουλεύσας οὐκ ἀγνοεῖ) ὥστε ὃ	μὲν	οἴεται ἀδικεῖσθαι, ὃ δ' οὔ.
[5, 1134]	ἐπὶ δὲ τῶν ἄλλων τὸ	μὲν	ὅλον ὁμοίως, τὸ δὲ παρὰ
[5, 1135]	τὰ δ' οὐ προελόμενοι, (προελόμενοι	μὲν	ὅσα προβουλευσάμενοι, ἀπροαίρετα δὲ ὅσ'
[5, 1134]	νομικὸν δὲ ὃ ἐξ ἀρχῆς	μὲν	οὐδὲν διαφέρει οὕτως ἢ ἄλλως,
[5, 1134]	μοιχὸς ἢ λῃστής; ἢ οὕτω	μὲν	οὐδὲν διοίσει; καὶ γὰρ (ἂν
[5, 1134]	ἀρχὴν ἀλλὰ διὰ πάθος. Ἀδικεῖ	μὲν	οὖν, ἄδικος δ' οὐκ ἔστιν,
[5, 1133]	ἰσότης μὴ οὔσης συμμετρίας. Τῇ	μὲν	οὖν ἀληθείᾳ ἀδύνατον τὰ τοσοῦτον
[5, 1137]	ἄμφω σπουδαῖα, ταὐτόν ἐστιν. Ἡ	μὲν	οὖν ἀπορία σχεδὸν συμβαίνει διὰ
[5, 1129]	ὡς ἂν ὁ ὑγιαίνων. Πολλάκις	μὲν	οὖν γνωρίζεται ἡ ἐναντία ἕξις
[5, 1131]	καὶ ἐν τέτταρσιν ἐλαχίστοις. Ἡ	μὲν	οὖν διῃρημένη ὅτι ἐν τέτταρσι,
[5, 1131]	ὅρος, ᾧ καὶ ὅ. Τὸ	μὲν	οὖν δίκαιον τοῦτο, τὸ ἀνάλογον·
[5, 1134]	δὲ μεῖζον τὸ ἀδικεῖν. Περὶ	μὲν	οὖν δικαιοσύνης καὶ ἀδικίας, τίς
[5, 1138]	δίκαιόν τι καὶ τούτοις. Περὶ	μὲν	οὖν δικαιοσύνης καὶ τῶν ἄλλων,
[5, 1130]	περὶ ὅσα (ὁ σπουδαῖος. Ὅτι	μὲν	οὖν εἰσὶν αἱ δικαιοσύναι πλείους,
[5, 1131]	καὶ τὸ μᾶλλον μεῖζον. Τὸ	μὲν	οὖν ἓν εἶδος τοῦ δικαίου
[5, 1137]	ψήφισμα πρὸς τὰ πράγματα. Τί	μὲν	οὖν ἐστὶ τὸ ἐπιεικές, καὶ
[5, 1134]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Πῶς	μὲν	οὖν ἔχει τὸ ἀντιπεπονθὸς πρὸς
[5, 1129]	χεῖρον δ' ὁ ἀπεσχεδιασμένος. Αὕτη	μὲν	οὖν ἡ δικαιοσύνη ἀρετὴ μέν
[5, 1130]	τοῦτο γὰρ ἔργον χαλεπόν. Αὕτη	μὲν	οὖν ἡ δικαιοσύνη οὐ μέρος
[5, 1133]	τοῦτο φέροντι εἶναι λαβεῖν. Πάσχει	μὲν	οὖν καὶ τοῦτο τὸ αὐτό·
[5, 1130]	δικαίου καὶ ἀδίκου ὡσαύτως. Ἡ	μὲν	οὖν κατὰ τὴν ὅλην ἀρετὴν
[5, 1130]	ἢ ἄρχοντι ἢ κοινωνῷ. Κάκιστος	μὲν	οὖν ὁ καὶ πρὸς αὑτὸν
[5, 1135]	ὅν, ἢ οὐχ ᾧ. Ὅταν	μὲν	οὖν παραλόγως ἡ βλάβη γένηται,
[5, 1136]	παρὰ τὴν ἐκείνου (βούλησιν; βλάπτεται	μὲν	οὖν τις ἑκὼν καὶ τἄδικα
[5, 1138]	κακίας καὶ (ἀδικίας. Καθ' αὑτὸ	μὲν	οὖν τὸ ἀδικεῖσθαι ἧττον φαῦλον,
[5, 1133]	ὅσου αἱ πέντε κλῖναι. Τί	μὲν	οὖν τὸ ἄδικον καὶ τί
[5, 1130]	νόμιμον καὶ τὸ ἴσον. Κατὰ	(μὲν	οὖν τὸ παράνομον ἡ πρότερον
[5, 1136]	τὸν ἀδικοῦντα δεῖ ὑπάρχειν. Περὶ	μὲν	οὖν τοῦ ἀδικεῖσθαι, ὅτι οὐχ
[5, 1130]	ἔχουσι τὴν δύναμιν, ἀλλ' ἣ	μὲν	περὶ τιμὴν ἢ χρήματα ἢ
[5, 1132]	τὸ δὲ κέρδος. Ὥστε τοῦ	μὲν	πλείονος καὶ ἐλάττονος τὸ ἴσον
[5, 1132]	κέρδος καὶ ἡ ζημία τὸ	μὲν	πλέον τὸ δ' ἔλαττον ἐναντίως,
[5, 1131]	τὸ ἀνάλογον. Γίνεται ἄρα τὸ	μὲν	πλέον τὸ δ' ἔλαττον, ὅπερ
[5, 1132]	δικαστής· καὶ γὰρ ὅταν ὃ	μὲν	πληγῇ ὃ δὲ πατάξῃ, ἢ
[5, 1135]	πράττειν. Τῶν δὲ ἑκουσίων τὰ	μὲν	προελόμενοι πράττομεν τὰ δ' οὐ
[5, 1130]	οὐ τὸ αὐτό, ἀλλ' ᾗ	μὲν	πρὸς ἕτερον, δικαιοσύνη, ᾗ δὲ
[5, 1129]	(δεῖ δ' οὔ, ἀλλ' εὔχεσθαι	μὲν	τὰ ἁπλῶς ἀγαθὰ καὶ αὑτοῖς
[5, 1131]	ἐστι τὰ δ' ἀκούσια, ἑκούσια	μὲν	τὰ τοιάδε οἷον πρᾶσις ὠνὴ
[5, 1132]	ἀκούσιον διαφέρει πολύ. Ἀλλ' ἐν	μὲν	ταῖς κοινωνίαις ταῖς ἀλλακτικαῖς συνέχει
[5, 1130]	διὰ τὸ κερδαίνειν. Ἔτι περὶ	μὲν	τἆλλα πάντα ἀδικήματα γίνεται ἡ
[5, 1130]	τεταγμένη δικαιοσύνη καὶ ἀδικία, ἣ	μὲν	τῆς ὅλης ἀρετῆς (οὖσα χρῆσις
[5, 1137]	γένει φαίνεται σκοπουμένοις· καὶ ὁτὲ	μὲν	τὸ ἐπιεικὲς (ἐπαινοῦμεν καὶ ἄνδρα
[5, 1134]	ἐστι τὸ δὲ νομικόν, φυσικὸν	μὲν	τὸ πανταχοῦ τὴν αὐτὴν ἔχον
[5, 1129]	καθ' αὑτόν· πολλοὶ γὰρ ἐν	μὲν	τοῖς οἰκείοις τῇ ἀρετῇ δύνανται
[5, 1132]	τὸ δ' ἔλαττον ἐναντίως, τὸ	μὲν	τοῦ ἀγαθοῦ πλέον τοῦ κακοῦ
[5, 1134]	ἐστιν, ἐφ' (αὑτοῦ μὲν ὑπερβολῆς	μὲν	τοῦ ἁπλῶς ὠφελίμου, ἐλλείψεως δὲ
[5, 1130]	τὸν νόμον. Ἔτι εἰ ὃ	μὲν	τοῦ κερδαίνειν ἕνεκα μοιχεύει καὶ
[5, 1129]	τινὰ τρόπον τοιοῦτον· ὥστε ἕνα	μὲν	τρόπον δίκαια λέγομεν τὰ ποιητικὰ
[5, 1134]	καὶ ἐλλείψεώς ἐστιν, ἐφ' (αὑτοῦ	μὲν	ὑπερβολῆς μὲν τοῦ ἁπλῶς ὠφελίμου,
[5, 1138]	Φανερὸν δὲ καὶ ὅτι ἄμφω	μὲν	φαῦλα, καὶ τὸ ἀδικεῖσθαι καὶ
[5, 1134]	εἶναι πάντα (τοιαῦτα, ὅτι τὸ	μὲν	φύσει ἀκίνητον καὶ πανταχοῦ τὴν
[5, 1134]	(πᾶν, ἀλλ' ὅμως ἐστὶ τὸ	μὲν	φύσει τὸ δ' οὐ φύσει.
[5, 1134]	Τοῦ δὲ πολιτικοῦ δικαίου τὸ	μὲν	φυσικόν ἐστι τὸ δὲ νομικόν,
[5, 1135]	καὶ σιτηρὰ μέτρα, ἀλλ' οὗ	μὲν	ὠνοῦνται, μείζω, οὗ δὲ πωλοῦσιν,
[5, 1130]	ταὐτὰ ἀλλ' ἕτερα ἐκείνων, τὰ	μὲν	ὡς μέρη τὰ δ' ὡς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/05/2008