Livre, Chap., para. |
[3, 2, 10] |
οὖν;
ἔφη
ὁ
Κῦρος,
βούλοισθ'
|
ἂν |
~ἀποτελοῦντες
ὅσαπερ
οἱ
ἄλλοι
Αρμένιοι |
[3, 2, 10] |
ἂν
τοῦτο
πρίασθαι·
~πολὺ
γὰρ
|
ἂν |
αὐξάνεσθαι
τὴν
πρόσοδον.
~(Τί
δ' |
[3, 3, 40] |
ἴωμεν
ἕως
ἔτι
οἰόμεθα
εὐπετῶς
|
~ἂν |
αὐτῶν
κρατῆσαι.
~(Ὁ
δ'
αὖ |
[3, 1, 20] |
οἴονται
ἀναμαχέσασθαι
ἄν·
οὓς
~δ'
|
ἂν |
βελτίους
τινὲς
ἑαυτῶν
ἡγήσωνται,
τούτοις |
[3, 1, 30] |
ἂν
βούλῃ
~φέρεσθαι
καὶ
ὁπόσα
|
ἂν |
βούλῃ
καταλιπεῖν.
~(Καὶ
ὁ
Κῦρος |
[3, 1, 20] |
κατέχειν
καὶ
ἄλλο
ὅ
τι
|
~ἂν |
βούλῃ
πιστὸν
λαμβάνειν.
Καὶ
μέντοι, |
[3, 1, 30] |
τούτων
αὐτὸν
γνόντα
ὁπόσα
τε
|
ἂν |
βούλῃ
~φέρεσθαι
καὶ
ὁπόσα
ἂν |
[3, 2, 20] |
~γὰρ
χρήματα
μὲν
προσγενέσθαι
ἔτι
|
ἂν |
~βουλοίμην
ἡμῖν,
ὅπως
ἔχω
καὶ |
[3, 3, 40] |
ἑαυτοὺς
ἡμῖν
ταμιεύεσθαι
ὥσθ'
~ὁπόσοις
|
ἂν |
βουλώμεθα
αὐτῶν
μάχεσθαι.
~(Οἱ
μὲν |
[3, 3, 1] |
ἀφ'
ὧν
τιμᾶν
ἕξομεν
οὓς
|
ἂν |
~βουλώμεθα
καὶ
τιμᾶσθαι
ὡς
ἂν |
[3, 2, 1] |
~ταῦτα
οὐδὲν
οὕτω
μέγα
σύμμαχον
|
ἂν |
γένοιτο
~ὡς
τάχος.
Ἢν
γὰρ |
[3, 2, 20] |
καὶ
μισθὸν
ἀφθόνως
~διδόναι
οἷς
|
ἂν |
δέῃ
καὶ
τιμᾶν
καὶ
δωρεῖσθαι |
[3, 1, 10] |
λύπην,
οὐ
μάθημα·
οὐ
γὰρ
|
~ἂν |
δήπου,
εἴγε
φρόνιμον
δεῖ
γενέσθαι |
[3, 3, 30] |
ἐγώ,
ὥστε
κἂν
~ἄλλους
εἰκότως
|
ἂν |
διδάσκοιτε.
Τάδε
δὲ
εἰ
μὴ |
[3, 1, 30] |
~φαινοίμην,
οἶμαι,
ἄδικος
δ'
οὐκ
|
ἂν |
δικαίως
κρινοίμην.
~(Καὶ
ὁ
Αρμένιος, |
[3, 1, 30] |
ἄν
μοι
χρήματα
δοίης;
~Ὁπόσα
|
ἂν |
δυναίμην,
ἔφη.
~Τί
δέ,
ὥστε |
[3, 1, 30] |
παῖδας;
~Καὶ
τούτων,
ἔφη,
ὁπόσα
|
ἂν |
δυναίμην.
~Οὐκοῦν,
ἔφη
ὁ
Κῦρος, |
[3, 2, 20] |
~καὶ
οὔτ'
ἐπίστανται
ἐργάζεσθαι
οὔτ'
|
ἂν |
~δύναιντο,
εἰθισμένοι
ἀπὸ
πολέμου
βιοτεύειν· |
[3, 2, 10] |
νῦν
ἐπιθυμεῖτε
ὅτι
νομίζετε
~ἀσφαλέστερον
|
ἂν |
δύνασθαι
ζῆν
εἰρήνης
~γενομένης
ἢ |
[3, 2, 20] |
ἐπεὶ
ὄρη
~ἀγαθὰ
ἔχετε,
ἐθέλοιτ'
|
ἂν |
ἐᾶν
νέμειν
ταῦτα
τοὺς
~Αρμενίους, |
[3, 3, 50] |
καὶ
~ἐθιοῦσι
ταῦτα
δρᾶν,
ἔστ'
|
ἂν |
ἐγγένηται
αὐτοῖς
~τοὺς
μὲν
ἀγαθοὺς |
[3, 1, 40] |
ὁρᾶν
ἐξέσται
αὐτῇ
ὅ
τι
|
ἂν |
ἐγὼ
~πράττω.
~Ὥρα
ἄν,
ἔφη, |
[3, 2, 10] |
ἀπὸ
τούτων
~τῶν
ἄκρων
πολλαπλάσια
|
ἂν |
ἔδωκα
χρήματα
~ὧν
σὺ
νῦν |
[3, 1, 10] |
~Ἔστιν,
ἔφη,
ταῦτα.
~Κολαστέον
ἄρ'
|
ἂν |
εἴη
κατά
γε
τὸν
σὸν |
[3, 2, 1] |
γένοιτο
ἡμέτερον
φρούριον,
~σωφρονεῖν
ἀνάγκη
|
ἂν |
εἴη
πρὸς
ἡμᾶς
~ἀμφοτέροις,
τοῖς |
[3, 3, 1] |
ἂν
~βουλώμεθα
καὶ
τιμᾶσθαι
ὡς
|
ἂν |
ἕκαστος
ἄξιος
ᾖ.
~(Πάντως
δὴ |
[3, 2, 1] |
ἔφη,
ἐπὶ
τὰ
ἄκρα,
ὡς
|
ἂν |
~ἕκαστος
δύνηται.
~(Ταῦτα
μὲν
δὴ |
[3, 1, 30] |
θεὸς
εὖ
διδῷ,
ἀνθ'
ὧν
|
~ἂν |
ἐμοὶ
δανείσῃς
ἢ
ἄλλα
πλείονος |
[3, 3, 40] |
μαλακίζοιτο,
καὶ
~τοῦτον
ὁρῶντες
οὐκ
|
ἂν |
ἐπιτρέποιτε
αὐτῷ.
~(Συμφέρει
δ'
ὑμῖν, |
[3, 3, 40] |
ὄπισθεν
ὄντες
τούς
τ'
ἀγαθοὺς
|
ἂν |
~ἐφορῶντες
καὶ
ἐπικελεύοντες
αὐτοῖς
ἔτι |
[3, 1, 30] |
μηδὲν
ἧττον
σὰ
~εἶναι
ὧν
|
ἂν |
ἔχων
ἀπίῃς.
~Εἶεν,
ἔφη
ὁ |
[3, 1, 10] |
~πένητα
ποιεῖς;
~Ἀφαιροῦμαι,
ἔφη,
ἃ
|
ἂν |
ἔχων
τυγχάνῃ.
~Ἢν
δὲ
καὶ |
[3, 1, 10] |
ἔφη
ὁ
Τιγράνης,
μεγάλα
~γ'
|
ἂν |
ζημιοῖο,
εἰ
τοὺς
σεαυτοῦ
κατακαίνοις |
[3, 3, 10] |
~συμμείξωμεν,
καὶ
οὐκ
ἀναμένομεν
ἕως
|
ἂν |
ἡ
~ἡμετέρα
χώρα
κακῶται,
ἀλλὰ |
[3, 3, 30] |
καὶ
ἄλλους
βελτίους
ποιεῖν
εἰκότως
|
~ἂν |
ἤδη
καὶ
ἑαυτῷ
συνειδείη
τελέως |
[3, 2, 20] |
Δί'
ἔφασαν
οἱ
Χαλδαῖοι,
οὐκ
|
~ἂν |
ἡμεῖς
ἀσφαλῶς
ἐργαζοίμεθα
μὴ
ὅτι |
[3, 2, 20] |
Δί'
ἔφη
ὁ
Αρμένιος,
οὐκ
|
ἂν |
ἡμῖν
~αὖ
καλῶς
ἔχοι,
εἰ |
[3, 3, 30] |
ἔχων
καὶ
τοῦτ'
ἀγαπῶν,
εἰκότως
|
ἂν |
~ἡμιτελῆ
αὑτὸν
νομίζοι.
(Τούτου
δ' |
[3, 2, 10] |
τῆς
Αρμενίας
(γῆς)
ἐργάζεσθαι
ὁπόσην
|
ἂν |
θέλητε;
~(Ἔφασαν
οἱ
Χαλδαῖοι,
εἰ |
[3, 1, 1] |
τὰ
βασίλεια
οἰκοδομεῖν
ἀρχόμενος
ὡς
|
ἂν |
~ἱκανὰ
ἀπομάχεσθαι
εἴη.
(Διὰ
ταῦτα |
[3, 3, 40] |
μάχης
δεήσει,
ἐν
ᾗ
ἄμεινον
|
ἂν |
~ἴσως
βουλεύσαιντο
ἢ
νῦν
βεβούλευνται, |
[3, 2, 20] |
αὐτῷ
τήν
τε
ὁδὸν
~ἡγοῖντο
|
ἂν |
καὶ
συμπράττοιεν
ὥστε
γενέσθαι
~ἡμῖν |
[3, 1, 30] |
ἕξεις·
ἀλλὰ
~νόμιζε,
ἔφη,
ἃ
|
ἂν |
καταλίπῃς
μηδὲν
ἧττον
σὰ
~εἶναι |
[3, 2, 20] |
παρὰ
δὲ
τοῦ
Ινδοῦ
ἡδέως
|
ἂν |
λάβοιμι,
εἰ
~διδοίη.
(Ὁ
οὖν |
[3, 3, 1] |
καταλιπὼν
Μῆδον
ὃν
ᾤετο
~Κυαξάρῃ
|
ἂν |
μάλιστα
χαρίσασθαι,
ἀπῄει
~συλλαβὼν
τὸ |
[3, 2, 20] |
ἐπῄνεσαν
~καὶ
ἔλεγον
ὅτι
οὕτως
|
ἂν |
μόνως
ἡ
εἰρήνη
βεβαία
~γένοιτο. |
[3, 2, 20] |
~ἀσφαλῶς
νεμεῖν.
~Οὐκοῦν,
ἔφη,
ἀσφαλῶς
|
ἂν |
νέμοιτε,
εἰ
τὰ
~ἄκρα
ἔχοιτε |
[3, 3, 1] |
Αρμένιος
τούτοις
οὐκ
ἤχθετο,
οὕτως
|
ἂν |
~νομίζων
καὶ
τὸν
Κῦρον
μᾶλλον |
[3, 1, 40] |
ἔφη,
συνεσκευασμένους
~παρέσεσθαι
ὅ
τι
|
ἂν |
ὁ
πατὴρ
δῷ.
~Τότε
μὲν |
[3, 1, 30] |
ὅταν
~ἀπίῃς,
σκόπει,
ἔφη,
πότερον
|
ἂν |
οἴει
~ἠρεμεστέρως
ἔχειν
τὰ
ἐνθάδε |
[3, 1, 30] |
ὡς
πλείστην
στρατιὰν
ἐξάγειν,
τίν'
|
~ἂν |
οἴει
μᾶλλον
ἐξετάσαι
ταύτην
ὀρθῶς |
[3, 2, 1] |
σημαίνουσι
τοῖς
ἄλλοις
ὅ
τι
|
ἂν |
ὁρῶσι.
~Τί
οὖν,
ἔφη,
ποιοῦσιν, |
[3, 3, 50] |
αὐθημερὸν
ἀκούσαντας
ἀγαθοὺς
~ποιήσει·
οὐκ
|
ἂν |
οὖν
τοξότας
γε,
εἰ
μὴ |
[3, 3, 30] |
ἕκαστός
ἐστιν
ἄξιος.
Ὧν
γὰρ
|
ἂν |
~ὀψιμαθεῖς
ἄνθρωποι
γένωνται,
οὐδὲν
~θαυμαστὸν |
[3, 3, 40] |
ἔσονται·
~μὴ
οὖν
ἀναμείνωμεν
ἕως
|
ἂν |
πλείους
ἡμῶν
~γένωνται.
Ἀλλ'
ἴωμεν |
[3, 2, 1] |
~ὀλίγοις
τε
καὶ
ἀσθενέσι
χρησαίμεθ'
|
ἂν |
~πολεμίοις.
(Τῶν
οὖν
πόνων
οὐδεὶς |
[3, 1, 30] |
ὦ
Τιγράνη,
~λέξον
μοι
πόσου
|
ἂν |
πρίαιο
ὥστε
τὴν
γυναῖκα
~ἀπολαβεῖν. |
[3, 1, 40] |
Δία
ὡς
τῆς
αὑτοῦ
ψυχῆς
|
ἂν |
~πρίαιτο
ὥστε
μή
με
δουλεύειν. |
[3, 3, 40] |
ἔξω
τοῦ
~ἐρύματος,
ἐν
ᾧ
|
ἂν |
προσίωμεν
πολλοὶ
ἔσονται·
~μὴ
οὖν |
[3, 3, 50] |
παραχρῆμα
~ἄνδρας
πολεμικοὺς
ποιῆσαι,
πάντων
|
ἂν |
ῥᾷστον
~εἴη
καὶ
μαθεῖν
καὶ |
[3, 1, 40] |
ἀπολείψομαί
σου,
ὦ
Κῦρε,
οὐδ'
|
~ἂν |
σκευοφόρον
ἐμὲ
δίῃ
σοι
συνακολουθεῖν. |
[3, 3, 20] |
ποιοῦσιν
~οἱ
βάρβαροι
βασιλεῖς,
ὅπου
|
ἂν |
~στρατοπεδεύωνται,
τάφρον
περιβάλλονται
~εὐπετῶς
διὰ |
[3, 1, 40] |
ὁ
μὲν
πατὴρ
οὕτως·
~Ὁπότερον
|
ἂν |
σὺ
κελεύῃς·
~Ὁ
δὲ
παῖς |
[3, 1, 20] |
μάχεσθαι
τοῖς
αὐτοῖς;
Οὓς
δ'
|
~ἂν |
σφόδρα
φοβηθῶσιν
ἄνθρωποι,
τούτοις
οὐδὲ |
[3, 2, 20] |
δέ,
ἔφη,
ὦ
Αρμένιε,
ἐθέλοις
|
ἂν |
ταῖς
~τούτων
νομαῖς
χρῆσθαι,
εἰ |
[3, 1, 30] |
δὲ
καὶ
χρημάτων
~δεήσει,
τίν'
|
ἂν |
ταῦτα
νομίζεις
κρεῖττον
~ἐκπορίσαι
τοῦ |
[3, 2, 20] |
ὅτι
τὴν
~τούτων,
ἀλλ'
οὐδ'
|
ἂν |
τὴν
ἡμετέραν,
εἰ
οὗτοι
τὰ |
[3, 1, 10] |
~Ἐμαυτὸν
ἄρα,
ἔφη,
οὕτω
γ'
|
ἂν |
~τιμωροίμην.
~(Ἀλλὰ
μέντοι,
ἔφη
ὁ |
[3, 2, 1] |
ἀναβάντες,
ἢ
~παντάπασιν
ἀμαχεὶ
λάβοιμεν
|
ἂν |
τὸ
ἄκρον
ἢ
~ὀλίγοις
τε |
[3, 1, 10] |
Κῦρος,
τὰ
δίκαια
ποιῶν
~ἥκιστ'
|
ἂν |
τὸν
ἁμαρτάνοντα
μιμοίμην.
~Ἔστιν,
ἔφη, |
[3, 3, 70] |
πείθεσθαι)
~(Ἔνθα
δὴ
ἔγνω
τις
|
ἂν |
τοὺς
ὁμοτίμους
~πεπαιδευμένους
ὡς
δεῖ· |
[3, 2, 10] |
~ἐργαζόμενοι;
~Ἔφη
ὁ
Αρμένιος
πολλοῦ
|
ἂν |
τοῦτο
πρίασθαι·
~πολὺ
γὰρ
ἂν |
[3, 3, 50] |
ἀρετήν.
(Ἐπεὶ
ἔγωγ'
ἔφη,
οὐδ'
|
ἂν |
~τούτοις
ἐπίστευον
ἐμμόνοις
ἔσεσθαι
οὓς |
[3, 1, 30] |
ἢν
δὲ
μὴ
δύνωμαι,
ἀδύνατος
|
ἂν |
~φαινοίμην,
οἶμαι,
ἄδικος
δ'
οὐκ |
[3, 1, 20] |
τῷ
~παρόντι
νῦν
εὑρεῖν
ὅτῳ
|
ἂν |
χαρίσαιο
ὅσαπερ
τῷ
~ἐμῷ
πατρί; |
[3, 2, 20] |
~Ἔφασαν
οἱ
Χαλδαῖοι·
πολλὰ
γὰρ
|
ἂν |
ὠφελεῖσθαι
~οὐδὲν
πονοῦντες.
~Σὺ
δέ, |
[3, 3, 50] |
ὦ
Χρυσάντα,
εἴ
τι
πλέον
|
ἂν |
ὠφελήσειε
~λόγος
καλῶς
ῥηθεὶς
εἰς |