Chapitre |
[15] |
εἰπόντα
λόγον·
ἐπειδὴ
βραχύ
τι
|
παρ' |
ἀγγέλους
ἠλαττώθησαν.
Δυνατὸν
δὲ
παντὶ |
[27] |
ἦν,
ἀλλὰ
τοῦτον
ἐξορχησάμενον
τὰ
|
παρ' |
Ἀθηναίοις
μυστήρια
τετιμωρήκατε
καὶ
τοῖς |
[39] |
Φορωνέα
τὸν
μετ'
Ἴναχον
μνημονεύεται
|
παρ' |
Ἀθηναίοις
Ὤγυγος,
ἐφ'
οὗ
κατακλυσμὸς |
[1] |
Τουσκανοὶ
πλάττειν,
ἱστορίας
συντάττειν
αἱ
|
παρ' |
Αἰγυπτίοις
τῶν
χρόνων
ἀναγραφαί.
Μαρσύου |
[35] |
βδελύττεσθαι.
~Ταῦτα
μὲν
οὖν
οὐ
|
παρ' |
ἄλλου
μαθὼν
ἐξεθέμην,
πολλὴν
δὲ |
[39] |
παράδοσιν
οὐδ'
ἱστορίας
τις
ἦν
|
παρ' |
αὐτοῖς
ἀναγραφή.
Κάδμος
γὰρ
ὁ |
[37] |
τὰ
Φοινίκων
οὕτως
ἔχει.
Γεγόνασι
|
παρ' |
αὐτοῖς
ἄνδρες
τρεῖς,
Θεόδοτος
Ὑψικράτης |
[36] |
Βηρωσσὸς
ἀνὴρ
Βαβυλώνιος,
ἱερεὺς
τοῦ
|
παρ' |
αὐτοῖς
Βήλου,
κατ'
Ἀλέξανδρον
γεγονὼς |
[3] |
ἕκαστος
ἐκπεφώνηκε.
Πολλὰ
δὲ
καὶ
|
παρ' |
αὐτοῖς
ἐστι
προσκρούσματα·
μισεῖ
μὲν |
[7] |
δὲ
τοῦ
λόγου
δύναμις
ἔχουσα
|
παρ' |
ἑαυτῇ
τὸ
προγνωστικὸν
τὸ
μέλλον |
[27] |
Αἴγυπτον
θεῶν
δόξας
Ἀπίωνος
ἔχοντες
|
παρ' |
ἑαυτοῖς
ὡς
ἀθεωτάτους
ἡμᾶς
ἐκκηρύσσετε. |
[33] |
ὑμῖν
εἶναι
χλευάζοντες
ἀκούσατε
τῶν
|
παρ' |
Ἕλλησι
πραγμάτων
τὸν
λῆρον.
Ληραίνει |
[39] |
τὸν
Ἴναχον
αἱ
διαφανέστεραι
πράξεις
|
παρ' |
Ἕλλησιν
ἀνεγράφησάν
τε
καὶ
γινώσκονται, |
[31] |
πρεσβυτέραν
τὴν
ἡμετέραν
φιλοσοφίαν
τῶν
|
παρ' |
Ἕλλησιν
ἐπιτηδευμάτων·
ὅροι
δὲ
ἡμῖν |
[28] |
νόμων
θέσεις
ὡς
εἶναι
τὰ
|
παρ' |
ἐνίοις
αἰσχρὰ
παρά
τισι
σπουδαῖα. |
[34] |
καὶ
μοχθηροὺς
ἄνδρας,
τῶν
δὲ
|
παρ' |
ἡμῖν
γυναικῶν
διαβάλλοντες
τὴν
σεμνότητα; |
[31] |
μόνον
τῆς
Ἑλλήνων
παιδείας
τὰ
|
παρ' |
ἡμῖν,
ἔτι
δὲ
καὶ
τῆς |
[33] |
δὲ
εἰπεῖν
προὐθυμήθην,
ἵνα
μηδὲ
|
παρ' |
ἡμῖν
ξένον
τι
πράττεσθαι
νομίζητε |
[32] |
διεβάλλετο.
Πάντες
οἱ
βουλόμενοι
φιλοσοφεῖν
|
παρ' |
ἡμῖν
οἳ
οὐ
τὸ
ὁρώμενον |
[32] |
φασκόντων
ὑμῶν
γεγονέναι,
τὰς
δὲ
|
παρ' |
ἡμῖν
παρθένους
λοιδορούντων;
Μειράκιον
ἦν |
[33] |
Λυσίστρατος
ἐδημιούργησεν·
ὑμεῖς
δὲ
εἶναι
|
παρ' |
ἡμῖν
σοφὰς
οὐ
πεπιστεύκατε.
~Πάνυ |
[33] |
ἀσέλγειαν
ᾄδει·
πᾶσαι
δὲ
αἱ
|
παρ' |
ἡμῖν
σωφρονοῦσιν,
καὶ
περὶ
τὰς |
[32] |
μειράκια,
πᾶσά
τε
ἁπαξαπλῶς
ἡλικία
|
παρ' |
ἡμῖν
τυγχάνει
τιμῆς·
τὰ
δὲ |
[32] |
τοῖς
νέοις
πολεμεῖν,
τοὺς
δὲ
|
παρ' |
ἡμῖν
τῷ
γήρᾳ
παλαίοντας
καὶ |
[19] |
τούτων
οὐκ
ἔχοντες
τὴν
κατάληψιν
|
παρ' |
ἡμῶν
τῶν
εἰδότων
ἐκπαιδεύεσθε,
λέγοντες |
[31] |
τὰς
περὶ
τοὺς
λόγους
δόξας·
|
παρ' |
οἷς
γὰρ
ἀσυνάρτητός
ἐστιν
ἡ |
[2] |
ταύτης
δρόμου,
προνοοῦσι
τῶν
ἀπρονοήτων·
|
παρ' |
οἷς
δὲ
οὐκ
ἔστι
κάλλος, |
[8] |
ἄλλως
δὲ
πῶς
τιμητέον
τούτους
|
παρ' |
οἷς
δογμάτων
ἐναντιότης
ἐστὶ
πολλή; |
[1] |
φθέγγονται·
στάσεως
δὲ
οὔσης
τοσαύτης
|
παρ' |
οἷς
οὐκ
ἐχρῆν
ἀπορῶ
τίνα |
[8] |
ἐν
θεάτρῳ
τερπωλὴν
παρέσχε
τούτοις,
|
παρ' |
οἷς,
ὥς
φησιν
Ὅμηρος,
ἄσβεστος |
[14] |
τὴν
αὐτὴν
ἀθανασίαν
ὁμοίαν
τῆς
|
παρ' |
ὃν
ἔζων
χρόνον
κατὰ
μὲν |
[14] |
κατὰ
γνώμην
διαπραξαμένοις
ἅπερ
αὐτοῖς
|
παρ' |
ὃν
ἔζων
χρόνον
νενομοθετήκασι.
Καὶ |
[25] |
ἀνθρωποφαγία·
ψευδομάρτυρες
οἱ
πεπαιδευμένοι
γεγόνατε·
|
παρ' |
ὑμῖν
δὲ
Πέλοψ
δεῖπνον
τῶν |
[33] |
μᾶλλον
διὰ
δόξης
πολλῆς
τῶν
|
παρ' |
ὑμῖν
ἐθῶν
τὰ
ἐπιτηδεύματα
καὶ |
[22] |
βούλομαι
συνδιατίθεσθαι.
Τί
θαυμαστὸν
οὐ
|
παρ' |
ὑμῖν
ἐξηυρημένον
διαπράττεται;
Ῥιναυλοῦσι
μὲν |
[35] |
ἥτις
ὃν
τρόπον
ἐστὶ
τῶν
|
παρ' |
ὑμῖν
ἐπιτηδευμάτων
ἀρχαιοτέρα,
γράφειν
μὲν |
[25] |
~Τί
μέγα
καὶ
θαυμαστὸν
οἱ
|
παρ' |
ὑμῖν
ἐργάζονται
φιλόσοφοι;
Θατέρου
γὰρ |
[10] |
~Μεταμόρφωσις
ἀνθρώποις
μεμυθολόγηται·
μεταμορφοῦνται
δὲ
|
παρ' |
ὑμῖν
καὶ
οἱ
θεοί.
Δένδρον |
[28] |
δόγματα.
~ιὰ
τοῦτο
καὶ
τῆς
|
παρ' |
ὑμῖν
κατέγνων
νομοθεσίας.
μίαν
μὲν |
[26] |
μετειληφότες;
Τί
φάσκετε
σοφίαν
εἶναι
|
παρ' |
ὑμῖν
μόνοις,
οὐκ
ἔχοντες
ἄλλον |
[21] |
ὑφ'
ὑμῶν.
Ἢ
γὰρ
τοιοῦτοι
|
παρ' |
ὑμῖν
ὄντες
οἱ
δαίμονες
ὁποῖοι |
[33] |
θεὸν
λαλοῦσιν
ἐκφωνήματα
σπουδαιότερον
τῆς
|
παρ' |
ὑμῖν
παιδός.
Τούτου
χάριν
αἰδέσθητε, |
[1] |
διάλεκτον.
Τούτου
χάριν
ἀπεταξάμεθα
τῇ
|
παρ' |
ὑμῖν
σοφίᾳ
κἂν
εἰ
πάνυ |
[22] |
καὶ
οἱ
παῖδες
θεωροῦσι.
Καλὰ
|
παρ' |
ὑμῖν
τὰ
ἀκροατήρια
κηρύττοντα
πάνθ' |
[34] |
Πῶς
γὰρ
οὐ
χαλεπὸν
ἀδελφοκτονίαν
|
παρ' |
ὑμῖν
τετιμῆσθαι,
οἳ
Πολυνείκους
καὶ |
[1] |
τούτων
δόγμασιν.
Ποῖον
γὰρ
ἐπιτήδευμα
|
παρ' |
ὑμῖν
τὴν
σύστασιν
οὐκ
ἀπὸ |
[33] |
τοῦτο
προὐθυμήθην
ἀπὸ
τῶν
νομιζομένων
|
παρ' |
ὑμῖν
τιμίων
παριστᾶν
ὅτι
τὰ |
[19] |
τὴν
αὐτάρκειαν
ἀσκεῖν.
Οἱ
γὰρ
|
παρ' |
ὑμῖν
φιλόσοφοι
τοσοῦτον
ἀποδέουσι
τῆς |
[14] |
πολλὴν
κακίαν
ἐξοκείλαντες
τὰς
μεμονωμένας
|
παρ' |
ὑμῖν
ψυχὰς
δι'
ἀγνοιῶν
καὶ |
[31] |
τῶν
ὑμετέρων
ὅπλων
ἀντερείδων
ἀνυπόπτους
|
παρ' |
ὑμῶν
τοὺς
ἐλέγχους
λαμβάνω.
Περὶ |