Alphabétiquement     [«   »]
καθηκόντων 1
κάθοδον 1
καί 1
καὶ 191
Καὶ 1
κἀκεῖθεν 1
καλεῖται 1
Fréquences     [«    »]
98 δὲ
77 τὴν
77 τῆς
191 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Strabon, Geographica, livre IX-1

καὶ


Livre, Chap.
[9, 18]   Ἴωνος τοῦ Ξούθου, Ποσειδωνίαν δὲ  καὶ   Ἀθήνας ἀπὸ τῶν ἐπωνύμων θεῶν.
[9, 13]   φυγὴ τῶν Περσῶν. ἐνταῦθα δὲ  καὶ   αἱ Φαρμακοῦσσαι, δύο νησία ὧν
[9, 9]   εἰς τὴν οἰκείαν. συναπέλαυσαν δὲ  καὶ   Αἰγινῆται τῆς περὶ τὸν ἀγῶνα
[9, 9]   τετραμμένην καὶ πρὸς νότον (καθάπερ  καὶ   Αἰσχύλος εἴρηκεν „Αἴγινα δ´ αὕτη
[9, 23]   τὸ ἐν τοῖς ἀργυρείοις,  καὶ   ἀκάπνιστον καλοῦσιν ἀπὸ τοῦ τρόπου
[9, 3]   τὴν Ἀττικήν. διὰ δὲ τοῦτο  καὶ   Ἀκτήν φασι λεχθῆναι τὸ παλαιὸν
[9, 3]   Ἀκτήν φασι λεχθῆναι τὸ παλαιὸν  καὶ   Ἀκτικὴν τὴν νῦν Ἀττικὴν παρονομασθεῖσαν,
[9, 14]   τῇ περὶ Εὔβοιαν καὶ Λοκρούς,  καὶ   ἄλλο νησίον ὅμοιον τῇ Ψυτταλείᾳ
[9, 17]   ὑπὸ τῶν Διοσκούρων ἐκπόρθησιν αὐτῆς  καὶ   ἀνακομιδὴν τῆς ἀδελφῆς, Μαραθὼν δὲ
[9, 18]   ὁμοίως λέγουσιν ἅπαντες. τοῦτο δὲ  καὶ   ἀπὸ τῶν ὀνομάτων δῆλον· Ἀκτὴν
[9, 18]   ἀπὸ Ἀκταίωνος φασίν, Ἀτθίδα δὲ  καὶ   Ἀττικὴν ἀπὸ Ἀτθίδος τῆς Κραναοῦ,
[9, 14]   καὶ τοῦτο· εἶθ´ Πειραιεὺς  καὶ   αὐτὸς ἐν τοῖς δήμοις ταττόμενος
[9, 20]   αὐτὸν διετήρουν. ἔνιοι δέ φασι  καὶ   βέλτιστα τότε αὐτοὺς πολιτεύσασθαι δεκαετῆ
[9, 23]   μάλιστά ἐστιν τε Ὑμηττὸς  καὶ   Βριλησσὸς καὶ Λυκαβηττός, ἔτι δὲ
[9, 20]   δημοκρατίαν μέχρι τῆς Ῥωμαίων ἐπικρατείας.  καὶ   γὰρ εἴ τι μικρὸν ὑπὸ
[9, 9]   δ´ ἑτέροις ὀνόμασι τὸ παλαιόν·  καὶ   γὰρ Σκιρὰς καὶ Κύχρεια ἀπό
[9, 11]   Ἀττικῆς τὴν Σαλαμῖνα οὐκ εὖ·  καὶ   γὰρ τὸν ἀπὸ τῶν ἄλλων
[9, 9]   αὐτὸν τὴν Δήμητρα εἰς Ἐλευσῖνα  καὶ   γενέσθαι ταύτης ἀμφίπολον. ὠνομάσθη δὲ
[9, 6]   πρὸς νότον σκληρὸς οὗτος  καὶ   γίγαντας „ἐκ„ τρέφων εἴληχε Πάλλας.
[9, 17]   τοῖς Φειδίου ἔργοις. οὕτω δὲ  καὶ   Δεκέλεια μὲν τὸ ὁρμητήριον τῶν
[9, 23]   ἦν ἀξιόλογα, νυνὶ δ´ ἐκλείπει·  καὶ   δὴ καὶ οἱ ἐργαζόμενοι, τῆς
[9, 6]   ἦν μερὶς καὶ Μεγαρίς.  καὶ   δὴ καὶ τῶν ὁρίων ἀμφισβητοῦντες
[9, 13]   Θριάσιον πεδίον καὶ ὁμώνυμος αἰγιαλὸς  καὶ   δῆμος· εἶθ´ ἄκρα
[9, 9]   μάλιστα δι´ Αἴαντα τὸν Τελαμώνιον,  καὶ   διὰ τὸ περὶ τὴν νῆσον
[9, 16]   τῆς πόλεως ταύτης ὑμνουμένων τε  καὶ   διαβοωμένων ὀκνῶ πλεονάζειν, μὴ συμβῇ
[9, 18]   τὸ τῶν Πελασγῶν ἔθνος ἐπιδημῆσαν,  καὶ   διότι ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν Πελαργοὶ
[9, 20]   ἔνιοι δὲ καὶ προστιθέασιν ὅτι  καὶ   εἰς ἀμίδας. Ῥωμαῖοι δ´ οὖν
[9, 1]   τὴν Πελοπόννησον, ἣν πρώτην ἔφαμεν  καὶ   ἐλαχίστην τῶν συντιθεισῶν τὴν Ἑλλάδα
[9, 10]   Αἴαντός τε νέες καὶ Πρωτεσιλάου“  καὶ   ἐν τῇ ἐπιπωλήσει Ἀγαμέμνων
[9, 17]   μεγέθει καὶ κάλλει σφόδρα κατωρθωμένον  καὶ   ἐνάμιλλον τοῖς Φειδίου ἔργοις. οὕτω
[9, 17]   κἀκεῖθεν εἰς ἄστυ. οὕτω δὲ  καὶ   ἐπ´ ἄλλων πλειόνων ἔστιν ἱστορεῖν
[9, 20]   οὐ κατέλυσε τὴν δημοκρατίαν ἀλλὰ  καὶ   ἐπηνώρθωσε. δηλοῖ δὲ τὰ ὑπομνήματα
[9, 9]   τόπος Σκίρα ἐν τῇ Ἀττικῇ  καὶ   ἐπὶ Σκίρῳ ἱεροποιία τις καὶ
[9, 2]   ἀπὸ τοῦ {Πει{ ραιῶς} ὅσονπερ  καὶ   ἐπὶ Σχοινοῦντα· δέκα δ´ ὅμως
[9, 16]   ἀκροπόλει· τὸ δ´ ἀνάλογον συμβαίνει  καὶ   ἐπὶ τῶν ἄλλων τῆς πόλεως
[9, 15]   ὑπόνομος πολὺ μέρος φύσει τε  καὶ   ἐπίτηδες ὥστ´ οἰκήσεις δέχεσθαι, στομίῳ
[9, 22]   τοῦ Σουνίου νῆσος Ἑλένη τραχεῖα  καὶ   ἔρημος, παραμήκης ὅσον ἑξήκοντα σταδίων
[9, 17]   ἄλλων πλειόνων ἔστιν ἱστορεῖν πολλά·  καὶ   ἔτι τὸ Λεωκόριον καὶ τὸ
[9, 22]   ἐν „Κρα„ νάῃ ἐμίγην φιλότητι  καὶ   εὐνῇ. ταύτην γὰρ λέγει Κρανάην
[9, 17]   ἀναθεὶς βασιλεύς· ὁμοίως δὲ  καὶ   Ἀκαδημία καὶ οἱ κῆποι
[9, 14]   λήμην τοῦ Πειραιῶς· πλησίον δὲ  καὶ   Ἀταλάντη ὁμώνυμος τῇ περὶ
[9, 8]   χώρα τῶν Μεγαρέων παράλυπρος καθάπερ  καὶ   Ἀττική, καὶ τὸ πλέον
[9, 24]   διὰ τοῦ πεδίου, ἐφ´ οὗ  καὶ   γέφυρα καὶ οἱ γεφυρισμοί,
[9, 6]   καὶ Ἴωνες, ἐν οἷς ἦν  καὶ   Κρομμυωνία, συνέβησαν καὶ στήλην
[9, 6]   λέγει· ~ταύτης δ´ ἦν μερὶς  καὶ   Μεγαρίς. καὶ δὴ καὶ
[9, 14]   αὐτὸς ἐν τοῖς δήμοις ταττόμενος  καὶ   Μουνυχία. ~Λόφος δ´ ἐστὶν
[9, 15]   λιμένας πλήρεις νεωρίων, ἐν οἷς  καὶ   ὁπλοθήκη Φίλωνος ἔργον· ἄξιόν
[9, 17]   τῶν φιλοσόφων καὶ τὸ Ὠιδεῖον  καὶ   ποικίλη στοὰ καὶ τὰ
[9, 20]   ἀλλ´ οὕτως φθόνος ἴσχυσε  καὶ   πρὸς ὀλίγους ἀπέχθεια ὥστε
[9, 14]   Κορυδαλλεῖς· εἶθ´ Φώρων λιμὴν  καὶ   Ψυττάλεια, νησίον ἔρημον πετρῶδες
[9, 5]   ὅταν φῇ „ἔνθα δὲ Βοιωτοὶ  καὶ   Ἰάονες“ τοὺς Ἀθηναίους λέγει· ~ταύτης
[9, 5]   γὰρ Ἀττικὴ τὸ παλαιὸν Ἰωνία  καὶ   Ἰὰς ἐκαλεῖτο, καὶ ποιητὴς
[9, 17]   οἵ γε πολλοὶ μυθοποιίας συχνὰς  καὶ   ἱστορίας· καθάπερ Ἄφιδνα μὲν τὴν
[9, 6]   ἀμφισβητοῦντες πολλάκις οἵ τε Πελοποννήσιοι  καὶ   Ἴωνες, ἐν οἷς ἦν καὶ
[9, 19]   εἴη θαυμαστόν, εἰ πάλαι πολὺ  καὶ   καθαρὸν ἦν ὥστε καὶ πότιμον
[9, 17]   Ἀγορακρίτου τοῦ Παρίου, καὶ μεγέθει  καὶ   κάλλει σφόδρα κατωρθωμένον καὶ ἐνάμιλλον
[9, 19]   κρήνη κατεσκεύαστό τις πλησίον πολλοῦ  καὶ   καλοῦ ὕδατος· εἰ δὲ μὴ
[9, 22]   παραλίας, ὁμοίως στενὴ καὶ μακρὰ  καὶ   κατὰ μῆκος τῇ ἠπείρῳ παραβεβλημένη
[9, 21]   νῆσος Φάβρα τῆς δ´ Ἐλαιοῦσσα·  καὶ   κατὰ τοὺς Αἰξωνέας δ´ ἔστιν
[9, 20]   τριακοσίας κατέσπασαν οἱ ἐπαναστάντες  καὶ   κατεχώνευσαν, ἔνιοι δὲ καὶ προστιθέασιν
[9, 2]   μαθηματικοῦ ἀνδρὸς καὶ σχημάτων ἐμπείρου  καὶ   κλιμάτων καὶ τοὺς τόπους τούτους
[9, 15]   δ´ ἐστὶν Μουνυχία χερρονησιάζων  καὶ   κοῖλος καὶ ὑπόνομος πολὺ μέρος
[9, 23]   καὶ Λυκαβηττός, ἔτι δὲ Πάρνης  καὶ   Κορυδαλλός. μαρμάρου δ´ ἐστὶ τῆς
[9, 18]   Ἀτθίδος τῆς Κραναοῦ, ἀφ´ οὗ  καὶ   Κραναοὶ οἱ ἔνοικοι, Μοψοπίαν δὲ
[9, 19]   πλησίον τοῦ Λυκείου· πρότερον δὲ  καὶ   κρήνη κατεσκεύαστό τις πλησίον πολλοῦ
[9, 6]   Νῖσος τὴν Μεγαρίδα λάχοι  καὶ   κτίσαι τὴν Νίσαιαν. Φιλόχορος μὲν
[9, 9]   τὸ παλαιόν· καὶ γὰρ Σκιρὰς  καὶ   Κύχρεια ἀπό τινων ἡρώων, ἀφ´
[9, 9]   Σκιροφοριών, ἀφ´ οὗ δὲ  καὶ   Κυχρείδης ὄφις, ὅν φησιν Ἡσίοδος
[9, 14]   Ἀταλάντη ὁμώνυμος τῇ περὶ Εὔβοιαν  καὶ   Λοκρούς, καὶ ἄλλο νησίον ὅμοιον
[9, 23]   τε Ὑμηττὸς καὶ Βριλησσὸς  καὶ   Λυκαβηττός, ἔτι δὲ Πάρνης καὶ
[9, 6]   Πανδιονιδῶν τεττάρων ὄντων, Αἰγέως τε  καὶ   Λύκου καὶ Πάλλαντος καὶ τετάρτου
[9, 22]   τῆς ἑξῆς παραλίας, ὁμοίως στενὴ  καὶ   μακρὰ καὶ κατὰ μῆκος τῇ
[9, 9]   τε τοὺς Αἰακίδας ἐπάρξαντας αὐτῆς,  καὶ   μάλιστα δι´ Αἴαντα τὸν Τελαμώνιον,
[9, 17]   τινὲς δὲ Ἀγορακρίτου τοῦ Παρίου,  καὶ   μεγέθει καὶ κάλλει σφόδρα κατωρθωμένον
[9, 23]   τῆς πόλεως· δ´ Ὑμηττὸς  καὶ   μέλι ἄριστον ποιεῖ. τὰ δ´
[9, 20]   τῇ δὲ πόλει συγγνώμην ἔνειμε·  καὶ   μέχρι νῦν ἐν ἐλευθερίᾳ τέ
[9, 1]   ὥστε τὸν Κρομμυῶνα Μεγαρέων εἶναι  καὶ   μὴ Κορινθίων· τρίτη δὲ
[9, 9]   τοῦτον δόξης, γείτονές τε ὄντες  καὶ   ναυτικὸν ἀξιόλογον παρασχόμενοι. Βώκαρος δ´
[9, 14]   ὄρος ἐστὶν καλεῖται Κορυδαλλός,  καὶ   δῆμος οἱ Κορυδαλλεῖς· εἶθ´
[9, 13]   Ἀμφιάλη καὶ τὸ ὑπερκείμενον λατόμιον  καὶ   εἰς Σαλαμῖνα πορθμὸς ὅσον
[9, 9]   καὶ ἐπὶ Σκίρῳ ἱεροποιία τις  καὶ   μὴν Σκιροφοριών, ἀφ´
[9, 12]   τῆς Δήμητρος ἱερὸν τῆς Ἐλευσινίας  καὶ   μυστικὸς σηκός, ὃν κατεσκεύασεν
[9, 16]   ἐν ἄσβεστος λύχνος,  καὶ   παρθενὼν ὃν ἐποίησεν Ἰκτῖνος,
[9, 21]   Βέλβινα νῆσος οὐ πολὺ ἄπωθεν  καὶ   Πατρόκλου χάραξ· ἔρημοι δ´
[9, 5]   παλαιὸν Ἰωνία καὶ Ἰὰς ἐκαλεῖτο,  καὶ   ποιητὴς ὅταν φῇ „ἔνθα
[9, 7]   εἰς τὴν Ἀττικήν, ὧν ἦν  καὶ   τῆς Μεσσήνης βασιλεὺς Μέλανθος·
[9, 24]   ἐφ´ οὗ καὶ γέφυρα  καὶ   οἱ γεφυρισμοί, διὰ δὲ τῶν
[9, 23]   νυνὶ δ´ ἐκλείπει· καὶ δὴ  καὶ   οἱ ἐργαζόμενοι, τῆς μεταλλείας ἀσθενῶς
[9, 17]   ὁμοίως δὲ καὶ Ἀκαδημία  καὶ   οἱ κῆποι τῶν φιλοσόφων καὶ
[9, 13]   πόλις. ~Εἶτα τὸ Θριάσιον πεδίον  καὶ   ὁμώνυμος αἰγιαλὸς καὶ δῆμος· εἶθ´
[9, 6]   ὄντων, Αἰγέως τε καὶ Λύκου  καὶ   Πάλλαντος καὶ τετάρτου Νίσου, καὶ
[9, 10]   πάλιν „ἦλθε „δ´ ἐπ´ Αἰάντεσσι,  καὶ   παρ´ αὐτούς „Ἰδομενεὺς δ´ „ἑτέρωθεν,
[9, 4]   πέτραις ὁδὸς ὥστε πολλαχοῦ  καὶ   παράκρημνός ἐστι διὰ τὸ ὑπερκείμενον
[9, 9]   γενέσθαι ταύτης ἀμφίπολον. ὠνομάσθη δὲ  καὶ   Πιτυοῦσσα ἀπὸ τοῦ φυτοῦ· ἐπιφανὴς
[9, 19]   τὸ φιλότιμον περὶ τὰ ἔνδοξα  καὶ   πλείους οἱ λαλήσαντές τι περὶ
[9, 20]   Δεκέλεια Ἐλευσὶς Ἄφιδνα (λέγουσι δὲ  καὶ   πληθυντικῶς Ἀφίδνας) Θόρικος Βραυρὼν Κύθηρος
[9, 19]   πολὺ καὶ καθαρὸν ἦν ὥστε  καὶ   πότιμον εἶναι, μετέβαλε δὲ ὕστερον;
[9, 19]   μὲν νῦν αἱ πηγαὶ καθαροῦ  καὶ   ποτίμου ὕδατος, ὥς φασιν, ἐκτὸς
[9, 9]   ἀρχαίαν ἔρημον πρὸς Αἴγιναν τετραμμένην  καὶ   πρὸς νότον (καθάπερ καὶ Αἰσχύλος
[9, 1]   πρὸς νότον, ἐν ἀριστερᾷ δὲ  καὶ   πρὸς τὴν ἄρκτον τὴν ἀπὸ
[9, 20]   ἐπαναστάντες καὶ κατεχώνευσαν, ἔνιοι δὲ  καὶ   προστιθέασιν ὅτι καὶ εἰς ἀμίδας.
[9, 10]   „ἔνθ´ ἔσαν Αἴαντός τε νέες  καὶ   Πρωτεσιλάου“ καὶ ἐν τῇ ἐπιπωλήσει
[9, 8]   καὶ τοῦτον Σωκρατικόν, ὧν ἦν  καὶ   Πύρρων, Μενέδημον δὲ τὸν Ἐρετριέα
[9, 23]   ἀσθενῶς ὑπακουούσης, τὴν παλαιὰν ἐκβολάδα  καὶ   σκωρίαν ἀναχωνεύοντες εὕρισκον ἔτι ἐξ
[9, 3]   τὸ πλεῖστον μέρος αὐτῆς ἁλιτενὲς  καὶ   στενόν, μήκει δ´ ἀξιολόγῳ κεχρημένον,
[9, 6]   ἦν καὶ Κρομμυωνία, συνέβησαν  καὶ   στήλην ἔστησαν ἐπὶ τοῦ συνομολογηθέντος
[9, 1]   Κρισαίου κόλπου καὶ τῆς Μεγαρίδος  καὶ   συμπάσης τῆς Ἀττικῆς· νομίζει δ´
[9, 15]   τὸ μὲν οὖν παλαιὸν ἐτετείχιστο  καὶ   συνῴκιστο Μουνυχία παραπλησίως ὥσπερ
[9, 2]   δ´ εἰρηκότος Εὐδόξου, μαθηματικοῦ ἀνδρὸς  καὶ   σχημάτων ἐμπείρου καὶ κλιμάτων καὶ
[9, 19]   „ἀφύσσεσθαι καθαρὸν γάνος Ἠριδανοῖο, οὗ  καὶ   τὰ βοσκήματα ἀπόσχοιτ´ ἄν. εἰσὶ
[9, 17]   Ὠιδεῖον καὶ ποικίλη στοὰ  καὶ   τὰ ἱερὰ τὰ ἐν τῇ
[9, 15]   δ´ ὕπαιθρον ἀνδριάντας. κατέσπασται δὲ  καὶ   τὰ μακρὰ τείχη, Λακεδαιμονίων μὲν
[9, 1]   τὴν} ἔμφασιν ταύτην· ὁμοίως δὲ  καὶ   τὰ {περι{ έχοντα} τὸν μυχόν,
[9, 1]   μὴ προσῆν τῇ {ᾐόνι ταύτῃ  καὶ}   τὰ συνεχῆ τῷ Ἰσθμῷ χωρία
[9, 20]   δ´ ἰσχύσαντα μάλιστα τὸν Ἀριστίωνα  καὶ   ταύτην βιασάμενον τὴν πόλιν ἐκ
[9, 6]   τε καὶ Λύκου καὶ Πάλλαντος  καὶ   τετάρτου Νίσου, καὶ τῆς Ἀττικῆς
[9, 22]   ῥαγεῖσα Θηβαία κόνις αὐτοῖσιν „ὅπλοις  καὶ   τετρωρίστῳ δίφρῳ. Ὠρωπὸς δ´ ἐν
[9, 16]   ἑκατὸν ἑβδομήκοντα δήμων πρὸς δὲ  καὶ   τεττάρων, ὥς φασιν, οὐδένα τῶν
[9, 1]   {ποιοῦντα τὸν κόλπον τὸν} Ἑρμιονικὸν  καὶ   τὴν Ἀκτήν· ὡς δ´ {αὕ{
[9, 3]   τῇ Πελοποννήσῳ τήν τε Μεγαρίδα  καὶ   τὴν Ἀττικήν. διὰ δὲ τοῦτο
[9, 5]   εἶχον τὴν χώραν ταύτην οἵπερ  καὶ   τὴν Ἀττικήν, οὔπω τῶν Μεγάρων
[9, 1]   πρὸς ταύτῃ προσλαμβάνουσα τὴν Ἀττικὴν  καὶ   τὴν Βοιωτίαν καὶ τῆς Φωκίδος
[9, 20]   δημοκρατουμένους ἐφύλαξαν τὴν αὐτονομίαν αὐτοῖς  καὶ   τὴν ἐλευθερίαν. ἐπιπεσὼν δ´
[9, 7]   ἀντὶ Ἰώνων ἐποίησαν· ἠφάνισαν δὲ  καὶ   τὴν στήλην τὴν ὁρίζουσαν τούς
[9, 7]   γῆς, τὴν Μεγαρικὴν δὲ κατέσχον  καὶ   τήν τε πόλιν ἔκτισαν τὰ
[9, 17]   τῆς Ἑλένης ἁρπαγὴν ὑπὸ Θησέως  καὶ   τὴν ὑπὸ τῶν Διοσκούρων ἐκπόρθησιν
[9, 11]   τὰ ὅρια τῆς τε Μεγαρικῆς  καὶ   τῆς Ἀτθίδος, ὄρη δύο
[9, 4]   ὁδὸς ἐπὶ Μεγάρων  καὶ   τῆς Ἀττικῆς ἀπὸ τοῦ Ἰσθμοῦ·
[9, 6]   καὶ Πάλλαντος καὶ τετάρτου Νίσου,  καὶ   τῆς Ἀττικῆς εἰς τέτταρα μέρη
[9, 22]   ἐν μεθορίῳ τῆς τε Ἀττικῆς  καὶ   τῆς Βοιωτίας. πρόκειται δὲ τῆς
[9, 1]   παραλίαν μέχρι τοῦ Κρισαίου κόλπου  καὶ   τῆς Μεγαρίδος καὶ συμπάσης τῆς
[9, 23]   δ´ ἐστὶ τῆς τε Ὑμηττίας  καὶ   τῆς Πεντελικῆς κάλλιστα μέταλλα πλησίον
[9, 24]   Ἄγρας καὶ τοῦ Λυκείου μερῶν  καὶ   τῆς πηγῆς ἣν ὕμνηκεν ἐν
[9, 20]   γενομένης τῆς τε τῶν τετρακοσίων  καὶ   τῆς τῶν τριάκοντα τυράννων, οὓς
[9, 1]   τὴν Ἀττικὴν καὶ τὴν Βοιωτίαν  καὶ   τῆς Φωκίδος τι μέρος καὶ
[9, 16]   τῶν ἄλλων τῆς πόλεως μερῶν  καὶ   τῆς χώρας· Ἐλευσῖνά τε εἰπὼν
[9, 20]   νῦν ἐν ἐλευθερίᾳ τέ ἐστι  καὶ   τιμῇ παρὰ τοῖς Ῥωμαίοις. ~Μετὰ
[9, 22]   τῶν Ὠρωπίων· ἐνταῦθα δέ που  καὶ   τὸ Ἀμφιαράειόν ἐστι τετιμημένον ποτὲ
[9, 1]   τήν, εἰ μὴ τὸ} Ῥίον  καὶ   τὸ Ἀντίρριον συναγόμενα εἰς στενὸν
[9, 15]   πολιορκίας εἷλε καὶ τὸν Πειραιᾶ  καὶ   τὸ ἄστυ. ~Τὸ δ´ ἄστυ
[9, 2]   {τός} ον πώς ἐστι διάστημα  καὶ   τὸ ἐπὶ Πηγὰς ἀπὸ τοῦ
[9, 17]   πολλά· καὶ ἔτι τὸ Λεωκόριον  καὶ   τὸ {Θη{ σεῖον μύθο} υς
[9, 15]   κατοικίαν τὴν περὶ τοὺς λιμένας  καὶ   τὸ ἱερὸν τοῦ Διὸς τοῦ
[9, 17]   {Θη{ σεῖον μύθο} υς ἔχει,  καὶ   τὸ Λύκειον καὶ τὸ Ὀλυμπικὸν
[9, 17]   υς ἔχει, καὶ τὸ Λύκειον  καὶ   τὸ Ὀλυμπικὸν τὸ Ὀλύμπιον,
[9, 21]   Ὑδροῦσσα· περὶ δὲ Ἀνάφλυστόν ἐστι  καὶ   τὸ Πανεῖον καὶ τὸ τῆς
[9, 16]   φησιν Ἡγησίας „ὁρῶ τὴν ἀκρόπολιν  καὶ   τὸ „πε„ ριττῆς τριαίνης ἐκεῖθι
[9, 8]   παράλυπρος καθάπερ καὶ Ἀττική,  καὶ   τὸ πλέον αὐτῆς ἐπέχει τὰ
[9, 21]   Ἀνάφλυστόν ἐστι καὶ τὸ Πανεῖον  καὶ   τὸ τῆς Κωλιάδος Ἀφροδίτης ἱερόν,
[9, 15]   πολλοὶ πόλεμοι τὸ τεῖχος κατήρειψαν  καὶ   τὸ τῆς Μουνυχίας ἔρυμα, τόν
[9, 13]   εἶθ´ ἄκρα Ἀμφιάλη  καὶ   τὸ ὑπερκείμενον λατόμιον καὶ
[9, 17]   καὶ οἱ κῆποι τῶν φιλοσόφων  καὶ   τὸ Ὠιδεῖον καὶ ποικίλη
[9, 21]   Περσικῆς ναυάγιά φασι, περὶ ὧν  καὶ   τὸν Ἀπόλλω προειπεῖν „Κωλιάδες δὲ
[9, 8]   Σκειρωνίδων πετρῶν ἐπὶ τὴν Βοιωτίαν  καὶ   τὸν Κιθαιρῶνα, διείργουσα δὲ τὴν
[9, 22]   διὰ τὴν πανσέληνον· ἐνταῦθα μεμυθεύκασι  καὶ   τὸν Μαραθώνιον ταῦρον ὃν ἀνεῖλε
[9, 12]   ὄχλον θεάτρου δέξασθαι δυνάμενον, ὃς  καὶ   τὸν παρθενῶνα ἐποίησε τὸν ἐν
[9, 15]   ἡνίκα Σύλλας ἐκ πολιορκίας εἷλε  καὶ   τὸν Πειραιᾶ καὶ τὸ ἄστυ.
[9, 7]   δὲ τὴν τῶν Ἡρακλειδῶν κάθοδον  καὶ   τὸν τῆς χώρας μερισμὸν ὑπ´
[9, 9]   μὲν Ἀθηνᾶ τε λέγεται Σκιρὰς  καὶ   τόπος Σκίρα ἐν τῇ Ἀττικῇ
[9, 6]   ἀρχήν, Ἄνδρων δὲ μέχρι Ἐλευσῖνος  καὶ   τοῦ Θριασίου πεδίου. τὴν δ´
[9, 24]   ἐκ τῶν ὑπὲρ τῆς Ἄγρας  καὶ   τοῦ Λυκείου μερῶν καὶ τῆς
[9, 4]   μυθεύεται τὰ περὶ τοῦ Σκείρωνος  καὶ   τοῦ Πιτυοκάμπτου τῶν λῃζομένων τὴν
[9, 22]   ταύτης πρὸ μὲν τοῦ Θορίκου  καὶ   τοῦ Σουνίου νῆσος Ἑλένη τραχεῖα
[9, 7]   τε πόλιν ἔκτισαν τὰ Μέγαρα  καὶ   τοὺς ἀνθρώπους Δωριέας ἀντὶ Ἰώνων
[9, 15]   τῷ περιβόλῳ τόν τε Πειραιᾶ  καὶ   τοὺς λιμένας πλήρεις νεωρίων, ἐν
[9, 5]   εἶχον, ἐυκτίμενον πτολίεθρον“ δέχεσθαι δεῖ  καὶ   τοὺς νῦν Μεγαρέας, ὡς καὶ
[9, 7]   τὴν ὁρίζουσαν τούς τε Ἴωνας  καὶ   τοὺς Πελοποννησίους. ~Πολλαῖς δὲ κέχρηται
[9, 10]   στίχες. ἐπὶ δὲ τὸν Αἴαντα  καὶ   τοὺς Σαλαμινίους πάλιν „ἦλθε „δ´
[9, 2]   καὶ σχημάτων ἐμπείρου καὶ κλιμάτων  καὶ   τοὺς τόπους τούτους εἰδότος, δεῖ
[9, 14]   ἄλλο νησίον ὅμοιον τῇ Ψυτταλείᾳ  καὶ   τοῦτο· εἶθ´ Πειραιεὺς καὶ
[9, 4]   συναπτόμενον πρὸς αὐτήν· ἐκαλεῖτο δὲ  καὶ   τοῦτο Μινῴα. ~Τὸ παλαιὸν μὲν
[9, 8]   τὸν Ἠλεῖον οἱ Ἠλειακοὶ διεδέξαντο,  καὶ   τοῦτον Σωκρατικόν, ὧν ἦν καὶ
[9, 5]   καὶ τοὺς νῦν Μεγαρέας, ὡς  καὶ   τούτους μετασχόντας τῆς στρατείας. σημεῖον
[9, 5]   ἐν τῇ Ἀττικῇ πάντας συμπεριείληφε  καὶ   τούτους τῷ κοινῷ ὀνόματι Ἀθηναίους
[9, 21]   γυναῖκες „ἐρετμοῖσι φρύξουσι. πρόκειται δὲ  καὶ   τούτων τῶν τόπων Βέλβινα νῆσος
[9, 2]   σταδίους, τοῦ δὲ Σουνίου τριάκοντα  καὶ   τριακοσίους· {τός} ον πώς ἐστι
[9, 11]   δὲ μόνον προσφέρεσθαι, χρῆσθαι δὲ  καὶ   τῷ Σαλαμινίῳ, ξένην φασὶ τῆς
[9, 7]   Μεσσήνης βασιλεὺς Μέλανθος· οὗτος δὲ  καὶ   τῶν Ἀθηναίων ἐβασίλευσεν ἑκόντων, νικήσας
[9, 7]   αὐτοὺς μάλιστα τῶν ἐν Κορίνθῳ  καὶ   τῶν ἐν Μεσσήνῃ, τῶν μὲν
[9, 1]   καὶ τῆς Φωκίδος τι μέρος  καὶ   τῶν Ἐπικνημιδίων Λοκρῶν. περὶ τούτων
[9, 16]   ἐκεῖθι σημεῖον, ὁρῶ τὴν Ἐλευσῖνα,  καὶ   „τῶν ἱερῶν γέγονα μύστης· ἐκεῖνο
[9, 6]   καὶ Μεγαρίς. καὶ δὴ  καὶ   τῶν ὁρίων ἀμφισβητοῦντες πολλάκις οἵ
[9, 20]   τυράννων δ´ ἐπιθεμένων αὐτοῖς, Πεισιστράτου  καὶ   τῶν παίδων, ὕστερόν τε ὀλιγαρχίας
[9, 16]   „γὰρ Ἀττικὴ θεῶν αὐτοῖς καταλαβόντων  καὶ   „τῶν προγόνων ἡρώων οὗτος μὲν
[9, 7]   τῆς χώρας μερισμὸν ὑπ´ αὐτῶν  καὶ   τῶν συγκατελθόντων αὐτοῖς Δωριέων ἐκπεσεῖν
[9, 15]   Μουνυχία χερρονησιάζων καὶ κοῖλος  καὶ   ὑπόνομος πολὺ μέρος φύσει τε
[9, 4]   τὸ ὑπερκείμενον ὄρος δύσβατόν τε  καὶ   ὑψηλὸν ὄν· ἐνταῦθα δὲ μυθεύεται
[9, 8]   Σωκρατικόν, Μεγαρέα τὸ γένος· καθάπερ  καὶ   Φαίδωνα μὲν τὸν Ἠλεῖον οἱ
[9, 8]   μέχρι νῦν. ἔσχε δέ ποτε  καὶ   φιλοσόφων διατριβὰς τῶν προσαγορευθέντων Μεγαρικῶν,
[9, 9]   καταναυμαχηθῆναι Ξέρξην ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων  καὶ   φυγεῖν εἰς τὴν οἰκείαν. συναπέλαυσαν
[9, 13]   ἔφθη δὲ ναυμαχία γενομένη  καὶ   φυγὴ τῶν Περσῶν. ἐνταῦθα δὲ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Agnès VINAS

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/01/2008