Livre, Chap.
[2, 4]	ὅτι φονεύειν δεῖ διὰ τὰς	βλάβας	τὰς ἀπ´ αὐτῶν μηνύσαντα καὶ
[2, 57]	ἀνθρωποφαγίαν οὔθ´ ὁ υἱὸς αὐτοῦ	Ἀννίβας,	ᾧ συνεβούλευέ τις εἰς τὴν
[2, 12]	θύματι; ἔπειτα τῶν εὐεργεσιῶν τὰς	ἀμοιβὰς	καὶ τὰς χάριτας ἄλλοις μὲν
[2, 17]	Τυρρηνῶν μετὰ τὸ κρατῆσαι Καρχηδονίων	ἑκατόμβας	κατὰ πολλὴν ἔριν τὴν πρὸς
[2, 60]	μὲν τριττύας χρυσόκερως, οἳ δ´	ἑκατόμβας,	Ὀλυμπιὰς δ´ ἡ Ἀλεξάνδρου μήτηρ
[2, 59]	ἔλεγον· ἔρδον δ´ Ἀπόλλωνι τεληέσσας	ἑκατόμβας	ταύρων ἠδ´ αἰγῶν. ~ἀγνοοῦσιν δὲ
[2, 17]	γάρ· τεκμήριον δ´· ὅταν γὰρ	ἑκατόμβας	τινὲς θύωσιν, ἐπὶ τούτοις ἅπασιν
[2, 15]	τοὺς χρυσόκερως βοῦς καὶ τὰς	ἑκατόμβας	τῷ Πυθίῳ προσάγοντος μᾶλλον ἔφησεν
[2, 17]	τῆς περικειμένης πήρας τῶν ἀλφίτων	ὀλίγας	δράκας ἐθυλήσατο, πλέον τέρψας τὸν
[2, 9]	αἱ πλεῖσται ἢ ἀγνοίας ἢ	ὀργὰς	ἢ φόβους τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν.
[2, 56]	τὸ παλαιὸν τῷ Κρόνῳ θύειν	παῖδας.	καταλυθῆναι δὲ τὰς ἀνθρωποθυσίας σχεδὸν
[2, 21]	λιβάνου τε θυώδους ξουθῶν τε	σπονδὰς	μελιττῶν ῥιπτοῦντες ἐς οὖδας, ἅπερ
[2, 21]	τε σπονδὰς μελιττῶν ῥιπτοῦντες ἐς	οὖδας,	ἅπερ καὶ νῦν ἔτι σῴζεται
[2, 34]	ὅτι ἡμᾶς διὰ τῆς αὐτῶν	θέας	ἀληθινῶς τρέφουσι, συνόντες καὶ φαινόμενοι
[2, 50]	καὶ ἐμμήνων καὶ συνουσιῶν καὶ	θέας	ἤδη αἰσχρᾶς καὶ πενθικῆς καὶ
[2, 56]	ὡς Ἀθηναῖοι τὴν Ἐρεχθέως καὶ	Πραξιθέας	θυγατέρα ἀνεῖλον. ἀλλ´ ἔτι γε
[2, 3]	καὶ τὸν ἄλλον βίον, τοὺς	ἱερέας	χρῆσθαι τοῖς αὐτοῖς διεκώλυσαν, θάνατον
[2, 5]	πόαν, ἧς δρεπόμενοι φύλλα καὶ	ῥίζας	καὶ τοὺς ὅλους τῆς φύσεως
[2, 25]	πρός τε τούτοις ἐλάφους καὶ	ὄρνιθας,	αὐτούς τε τοὺς καθαρειότητος μὲν
[2, 56]	ἱστορεῖ. καὶ παρίημι Θρᾷκας καὶ	Σκύθας,	καὶ ὡς Ἀθηναῖοι τὴν Ἐρεχθέως
[2, 5]	μαστὴρ ὁ ἄνθρωπος γιγνόμενος τῆς	ἀναγκαίας	ζωῆς μετὰ πολλῶν πόνων καὶ
[2, 10]	πρεσβύτερον τὸ θυσιῶν ὑπάρχον τῆς	ἀναγκαίας	τροφῆς ἐκ τούτου ἀφορίζοι ἂν
[2, 19]	παγκάρπεια συμμιγὴς ὀλαῖς λίπος τ´	ἐλαίας	καὶ τὸ ποικιλώτατον ξουθῆς μελίσσης
[2, 56]	ἔπαυσεν, καὶ Δουματηνοὶ δὲ τῆς	Ἀραβίας	κατ´ ἔτος ἕκαστον ἔθυον παῖδα,
[2, 28]	τὸν πάντα βίον ἀπείχοντο τῆς	ζῳοφαγίας,	ὅτε δὲ εἰς ἀπαρχήν τι
[2, 42]	καὶ ἀπατῆσαι ἱκανοὶ διὰ τῆς	τερατουργίας.	διὰ τούτων φίλτρα καὶ ἐρωτικὰ
[2, 16]	Κλέαρχον κατοικοῦντα ἐν Μεθυδρίῳ τῆς	Ἀρκαδίας.	τὸν δ´ ἐκπλαγέντα ἐκτόπως ἐπιθυμῆσαι
[2, 22]	καθάπερ ὑπό τινος πνοῆς τῆς	ἰδίας	φύσεως καὶ μοχθηρίας φερομένους πρὸς
[2, 48]	τὰ κυριώτατα μόρια καταπιόντες, οἷον	καρδίας	κοράκων ἢ ἀσπαλάκων ἢ ἱεράκων,
[2, 38]	τούτων, οἷον ὄμβρων, πνευμάτων μετρίων,	εὐδίας,	τῶν τε ἄλλων ἃ τούτοις
[2, 28]	τοῖς χρωμένοις αὐτῷ μετέδοσαν τῆς	εὐσεβείας.	διόπερ οἱ Πυθαγόρειοι τοῦτο παραδεξάμενοι
[2, 55]	ἐν τῷ περὶ ἀρχαϊσμοῦ καὶ	εὐσεβείας.	ἐθύοντο δὲ τῇ Ἥρᾳ καὶ
[2, 27]	νομίμου τροφῆς εἰς τὴν περὶ	εὐσεβείας	λήθην ἰόντες, ἐπιβαίνοντες ἀπληστίας οὐθὲν
[2, 36]	ταῦτα; οἶδεν δὲ ὁ τῆς	εὐσεβείας	φροντίζων ὡς θεοῖς μὲν οὐ
[2, 45]	οὐ δύναται μέντοι διὰ παντός·	ἀσελγείας	γὰρ ἕνεκα ἐνοχλοῦσι δαίμονας πονηρούς·
[2, 38]	τε καὶ τῶν κατὰ μουσικὴν	παιδείας	τε συναπάσης ἰατρικῆς τε καὶ
[2, 6]	τὰ δ´ εἰς πῦρ δωρούμενοι,	θείας	ἑτέρας σταγόνας οἴνου καὶ μέλιτος
[2, 61]	τῆς φύσεως νόμους καὶ τὰς	θείας	παραγγελίας φόβων ἕνεκα ἀνθρωπίνων ἤ
[2, 45]	καθαρᾶς τῷ ὄντι τῆς ψυχικῆς	ἀπαθείας	καὶ τῆς κουφότητος τοῦ σώματος
[2, 43]	αὐτὸν ὁμοιοῦσθαι, ὃ γίνεται δι´	ἀπαθείας	καὶ τῆς περὶ τῶν ὄντως
[2, 21]	ἐνίοις οἷον ἴχνη τινὰ τῆς	ἀληθείας	ὄντα, ταύρων δ´ ἀκρίτοισι φόνοις
[2, 61]	ὁ δὲ φαῦλος ἐκ τῆς	οἰκείας	διαθέσεως καὶ ὧν αὐτὸς ἐσπούδακεν,
[2, 37]	τινας πόλεις ὀνόματός τε καὶ	θρησκείας	ἀφανῶς τυγχάνουσιν. τὸ δὲ ἄλλο
[2, 60]	πάντα χίλια ἔθυεν, ἅπαξ τῆς	πολυτελείας	ἐπὶ τὴν δεισιδαιμονίαν προαγούσης; ὅταν
[2, 38]	γὰρ ἀδύνατόν ἐστι καὶ τὰς	ὠφελείας	ἐκπορίζειν καὶ πάλιν αὖ βλάβης
[2, 31]	ὁσίας καὶ τῆς παρὰ θεῶν	ὠφελείας.	~πάντων δὲ μεγίστη καὶ πρώτη
[2, 24]	προπεπονθότες εὖ {ἢ ἵνα τύχωμεν	ὠφελείας	τινὸς} ἢ κατὰ ψιλὴν τὴν
[2, 11]	τις ἀνθρωπείων κρεῶν γεύσαιτο ἢ	θηλείας	βοός. αἴτιον δὲ ὅτι χρήσιμον
[2, 13]	τῶν καρπῶν λῆψις οὐ μετ´	ἀπωλείας	αὐτῶν, καθάπερ ὅταν τὰ ζῶα
[2, 40]	τρέπουσίν τε μετὰ τοῦτο ἐπὶ	λιτανείας	ἡμᾶς καὶ θυσίας τῶν ἀγαθοεργῶν
[2, 1]	ΔΕΥΤΕΡΟΝ. ~Τῶν περὶ λιτότητος καὶ	ἁγνείας	ζητημάτων ἐχόμενοι εἰς τὸν περὶ
[2, 37]	καὶ μὴ τυγχάνειν τῆς νενομισμένης	θεραπείας,	καὶ πάλιν εὐεργετοῖεν ἂν τοὺς
[2, 37]	τ´ ἰσοθέων καὶ τῆς ἄλλης	θεραπείας,	οἳ δὲ ὡς τὸ πολὺ
[2, 33]	παρὰ θεῶν ἔχομεν εἰς τὰς	χρείας,	ἀλογώτατον ἂν εἴη αὐτοὺς ἀπεχομένους
[2, 11]	ἅψασθαι ἐνομοθέτησαν· καίτοι γε τῆς	χρείας	ἐφ´ ἑνὸς καὶ ταὐτοῦ γένους
[2, 25]	εἰς τροφὴν ἤ τινας ἄλλας	χρείας	ἔχει βοήθειαν. τὰ δὲ οὐθὲν
[2, 11]	ἢ ἐσθίειν, ἐκ δὲ τῆς	χρείας	τῆς πρὸς αὑτοὺς στοχάζεσθαι τοῦ
[2, 24]	ἀποδιδοὺς καὶ τιμήν. ἀλλ´ οὐδὲ	χρείας	τινὸς ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν. ὁ
[2, 33]	ἔρχομαι· οὐ γάρ μοι περὶ	πολιτείας	νῦν πρόκειται λέγειν· δεδωκότων δὲ
[2, 51]	καὶ πλεονεξίας ἦν τὸ ἕνεκα	μαντείας	ἀναιρεῖν τὸν ὁμόφυλον, οὕτω καὶ
[2, 51]	καὶ τὸ ἄλογον ζῷον σφάττειν	μαντείας	ἕνεκα ἄδικον. πότερα δὲ τὰ
[2, 51]	τις ὅτι πολὺ μέρος ἀναιροῦμεν	μαντείας	τῆς διὰ σπλάγχνων, ἀπεχόμενοι τῆς
[2, 18]	καὶ μᾶλλον πρὸς τὰς δημοτελεῖς	ἱεροποιίας,	τοιούτοις χαίρειν πεπεισμένοι τὸ θεῖον.
[2, 49]	θεοῦ ἱερεὺς ἔμπειρος τῆς αὐτοῦ	ἀγαλματοποιίας	καθάρσεών τε καὶ τῶν ἄλλων
[2, 24]	ἀμοιβὴν τῆς εὐεργεσίας καὶ τῆς	εὐποιίας	τὸ ἀντάξιον ἀποδιδοὺς οὐκ ἐκ
[2, 12]	ἀποδοτέον κατὰ τὴν ἀξίαν τῆς	εὐποιίας,	τοῖς δὲ εἰς τὰ μέγιστα
[2, 51]	δι´ ἀνθρώπων σπλαγχνεύονται. ἀλλ´ ὥσπερ	ἀδικίας	καὶ πλεονεξίας ἦν τὸ ἕνεκα
[2, 11]	~μηνύει δὲ οὐχ ἥκιστα ἐξ	ἀδικίας	πᾶν τὸ τοιοῦτο λαβεῖν τὴν
[2, 61]	φύσεως νόμους καὶ τὰς θείας	παραγγελίας	φόβων ἕνεκα ἀνθρωπίνων ἤ τινος
[2, 57]	πόλεμον τὸν γενόμενον Ῥωμαίοις περὶ	Σικελίας	πρὸς Καρχηδονίους ἀποστάντων τῶν Φοινίκων
[2, 22]	δεύετο βωμός. ~τῆς γὰρ {οἶμαι}	φιλίας	{καὶ τῆς} περὶ τὸ συγγενὲς
[2, 29]	Σώπατρος νομίσας τῆς περὶ αὑτὸν	δυσκολίας	ἀπαλλαγήσεσθαι ὡς ἐναγοῦς ὄντος, εἰ
[2, 40]	ἄλλων θεῶν πρόσωπα, τῆς ἡμετέρας	ἀβουλίας	ἀπολαύουσι, προσεταιριζόμενοι τὰ πλήθη διὰ
[2, 3]	τοῖς αὐτοῖς διεκώλυσαν, θάνατον ἢ	ζημίας	μεγάλας θέντες τὰ ἐπιτίμια. ~μὴ
[2, 61]	φόβων ἕνεκα ἀνθρωπίνων ἤ τινος	βλασφημίας	τῆς ἀπὸ τούτων αἱρεῖσθαι παραβαίνειν.
[2, 30]	ὀνομάζουσιν διὰ τὴν ἐκ τῆς	κρεανομίας	γιγνομένην δαῖτα. πληρώσαντες δὲ τὴν
[2, 7]	θυσίας ἀπαρχῶν τοῖς ἀνθρώποις προϊουσῶν	παρανομίας,	ἡ τῶν δεινοτάτων θυμάτων παράληψις
[2, 28]	ἐν τούτοις {παρὰ τὸν βίον}	παρανομίας.	καὶ γὰρ οὔτε φόνῳ τοὺς
[2, 45]	τίνουσι τῆς εἰς τὰ ὅλα	παρανομίας,	τὰ μὲν ὑπ´ αὐτῶν ὧν
[2, 40]	τὰ πλήθη διὰ τοῦ τὰς	ἐπιθυμίας	τῶν ἀνθρώπων ἐκκαίειν ἔρωσιν καὶ
[2, 8]	τίς οὐκ ἀκήκοεν ὅτι μετὰ	μανίας	προσπίπτοντές τε καὶ δάκνοντες ἀλλήλους,
[2, 21]	παρ´ Ἐμπεδοκλέους, ὃς περὶ τῆς	θεογονίας	διεξιὼν καὶ περὶ τῶν θυμάτων
[2, 55]	πόλει τῆς Αἰγύπτου τὸν τῆς	ἀνθρωποκτονίας	νόμον Ἄμωσις, ὡς μαρτυρεῖ Μανεθὼς
[2, 51]	σπλαγχνεύονται. ἀλλ´ ὥσπερ ἀδικίας καὶ	πλεονεξίας	ἦν τὸ ἕνεκα μαντείας ἀναιρεῖν
[2, 38]	καὶ γυμναστικῆς ἤ τινος τούτοις	ὁμοίας.	τούτους γὰρ ἀδύνατόν ἐστι καὶ
[2, 9]	Ἀθηναίοις ἀναιρέσεων αἱ πλεῖσται ἢ	ἀγνοίας	ἢ ὀργὰς ἢ φόβους τὰς
[2, 38]	~συγκεχυμένης δὲ τῆς περὶ αὐτῶν	ἐννοίας	καὶ εἰς πολλὴν διαβολὴν χωρούσης
[2, 40]	ἡμᾶς ἐθέλοντες ἀπὸ τῆς ὀρθῆς	ἐννοίας	τῶν θεῶν καὶ ἐφ´ ἑαυτοὺς
[2, 46]	δὲ παντὸς τοῦ αἰσθητικοῦ σώματος	ἀπορροίας	φέροντος δαιμονίων ὑλικῶν, ἅμα τῇ
[2, 60]	τριττύας χρυσόκερως, οἳ δ´ ἑκατόμβας,	Ὀλυμπιὰς	δ´ ἡ Ἀλεξάνδρου μήτηρ πάντα
[2, 52]	καὶ τῆς ἄλλης παρ´ ἀνθρώποις	δοξοκοπίας.	περὶ ὧν δὲ ζητεῖ, μάντις
[2, 29]	αὐχμῶν δὲ κατεχόντων καὶ δεινῆς	ἀκαρπίας	γενομένης, ἐπερωτῶσι κοινῇ τὸν θεὸν
[2, 7]	γὰρ εἰλυσπόα ἄγρωστις ἐπὶ πυρηνίων	ἡγηρίας,	ὄσπρια, δρῦς, μιμαίκυλα, κριθαί, πυροί,
[2, 22]	πνοῆς τῆς ἰδίας φύσεως καὶ	μοχθηρίας	φερομένους πρὸς τὸ βλάπτειν τὸν
[2, 54]	ἁπλῶς, ἀλλὰ πλήρους οὔσης τῆς	ἱστορίας	λέγομεν, αὐτάρκη καὶ ταῦτα παραστῆσαι.
[2, 35]	τὸ πλέον ἀπαρχόμενοι ἐκ τῆς	θεωρίας,	ἧς ἡμῖν αὐτοὶ δεδώκασιν, καὶ
[2, 16]	ἀφικέσθαι ἄνδρα Μάγνητα ἐκ τῆς	Ἀσίας	φάμενος, πλούσιον σφόδρα, κεκτημένον συχνὰ
[2, 6]	τροφὴν ψαισαμένων τὰ μὲν τῆς	ἐργασίας	ὄργανα θείαν τοῖς βίοις ἐπικουρίαν
[2, 5]	θεοῖς θύειν οὐ σμύρνης οὐδὲ	κασίας	καὶ λιβανωτοῦ κρόκῳ μιχθέντων ἀπαρχάς·
[2, 38]	τε ἄλλων ἃ τούτοις συνεργεῖ,	εὐκρασίας	τε ὡρῶν τοῦ ἔτους, ἡμῖν
[2, 42]	γοητειῶν διαπραττόμενοι. ~πλήρεις γὰρ πάσης	φαντασίας	οὗτοι καὶ ἀπατῆσαι ἱκανοὶ διὰ
[2, 25]	ὡς ἀληθῶς καὶ δέροντες ἐπὶ	προστασίας	τοῦ θείου. βοῦς γὰρ καὶ
[2, 24]	χάριν ἕξειν· ὥστ´ οὐδ´ ἐλπιζομένης	εὐεργεσίας	θυτέον ἐστὶ τοῖς θεοῖς ζῷα.
[2, 24]	γὰρ τὴν δικαίαν ἀμοιβὴν τῆς	εὐεργεσίας	καὶ τῆς εὐποιίας τὸ ἀντάξιον
[2, 38]	τὰς δὲ ἐκείνων παραινέσεις καὶ	νουθεσίας	μετὰ μαντειῶν ἐκφέροντας ἡμῖν. ὅσαι
[2, 27]	βωμούς, καίπερ τῆς παρ´ αὐτοῖς	ὁσίας	ἐξειργούσης τῶν ἱερῶν τοῖς περιρραντηρίοις
[2, 31]	ἀνθρώπων ἕκαστος ἀπαρχόμενος τύχῃ τῆς	ὁσίας	καὶ τῆς παρὰ θεῶν ὠφελείας.
[2, 27]	τὸ ἀρχαῖον οὐχ οὕτως τῆς	ὁσίας	ταῦτα βραβευσάσης, ἀλλ´ ἐκ τῶν
[2, 45]	τῶν ἀκαθάρτων βρώσεων, μεστοὶ ὄντες	ἀκαθαρσίας,	δίκας τίνουσι τῆς εἰς τὰ
[2, 5]	ἐκάλουν καὶ τὸ θύειν καὶ	θυσίας·	ἃ δὴ ἡμεῖς ὡς τὴν
[2, 5]	πλείω τοῖς θεοῖς εἰς τὰς	θυσίας	ἀνῆπτον. μετὰ δὲ ταῦτα ὁ
[2, 33]	ὅλως δ´ εἰ τὸ τῆς	θυσίας	ἀπαρχῆς ἔχει ἀξίαν καὶ εὐχαριστίας
[2, 7]	πόρρω δὲ τῶν περὶ τὰς	θυσίας	ἀπαρχῶν τοῖς ἀνθρώποις προϊουσῶν παρανομίας,
[2, 16]	καὶ ποπάνοις· κατ´ ἐνιαυτὸν δὲ	θυσίας	δημοτελεῖς ποιεῖσθαι, παραλείποντα οὐδεμίαν ἑορτήν·
[2, 16]	ἐντυχόντα μαθεῖν, τίνα τρόπον τὰς	θυσίας	ἐπιτελεῖ. ἀφικόμενον οὖν ταχέως εἰς
[2, 60]	τὴν πολυτέλειαν εἰσαγαγόντες εἰς τὰς	θυσίας,	ὅπως ἅμα ταύτῃ ἑσμὸν κακῶν
[2, 8]	τῶν τὸ πάλαι τὰς Ταύρων	θυσίας	οὐ μόνον ζηλωσάντων, ἀλλὰ καὶ
[2, 19]	ψυχὴν ἔχοντες ἴωσιν πρὸς τὰς	θυσίας,	οὐδὲν διαφέρειν νομίζουσιν, ὥσπερ οὐ
[2, 29]	ἰδίαν τροφὴν καταχρωμένων, λέγεται κοινῆς	θυσίας	οὔσης Ἀθήνησιν Δίομον ἢ Σώπατρόν
[2, 16]	τοῖς θεοῖς καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν	θυσίας	ποιεῖσθαι πολλὰς καὶ μεγαλοπρεπεῖς, τὰ
[2, 23]	καὶ οὐ τιμῆς ἕνεκα τὰς	θυσίας	ποιήσομεν. εἰ δ´ ἄρα θυτέον
[2, 6]	ἀπαρχαὶ τοῖς θεοῖς εἰς τὰς	θυσίας·	πολλὰ μὲν ἀνθολογούντων, οὐκ ἐλάττω
[2, 19]	θύσοντας, τοῖς θεοῖς θεοφιλεῖς τὰς	θυσίας	προσάγοντας, ἀλλὰ μὴ πολυτελεῖς. νῦν
[2, 16]	θεσπίσαι καὶ τὸν ποιοῦντα τὰς	θυσίας	προσφιλεστάτας, ὑπολαμβάνοντα δοθήσεσθαι αὑτῷ τὸ
[2, 17]	τέρψας τὸν θεὸν τῶν μεγαλοπρεπεῖς	θυσίας	συντελεσάντων. ὅθεν καὶ τῶν ποιητῶν
[2, 58]	οὐ θεοῖς, ἀλλὰ δαίμοσι τὰς	θυσίας	τὰς διὰ τῶν αἱμάτων προσῆγον
[2, 6]	μὲν οὐλοχυτεῖτο κατὰ τὰς πρώτας	θυσίας	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος· ὕστερον
[2, 40]	τοῦτο ἐπὶ λιτανείας ἡμᾶς καὶ	θυσίας	τῶν ἀγαθοεργῶν θεῶν ὡς ὠργισμένων.
[2, 27]	οὖν μεταβαίνοντες ὑπάλλαγμα πρὸς τὰς	θυσίας	τῶν ἰδίων ἐποιοῦντο σωμάτων τὰ
[2, 8]	παρ´ αὐτοῖς τῆς τοιαύτης ἁψαμένων	θυσίας;	~ὑστέρα μὲν τοίνυν καὶ νεωτάτη
[2, 34]	θύσωμεν, ὡς προσήκει, διαφόρους τὰς	θυσίας	ὡς ἂν διαφόροις δυνάμεσι προσάγοντες·
[2, 56]	θύειν παῖδας. καταλυθῆναι δὲ τὰς	ἀνθρωποθυσίας	σχεδὸν τὰς παρὰ πᾶσιν φησὶ
[2, 2]	τῶν ἐμψύχων προσήκει διά τινας	αἰτίας	εἴτε γνωστὰς εἴτε καὶ ἀγνώστους
[2, 40]	τῶν εὐφοριῶν} ἑαυτοὺς ἐξαιροῦντες τῆς	αἰτίας	καὶ αὐτὸ τοῦτο πραγματευόμενοι πρῶτον,
[2, 39]	οὗτοί τε καὶ οἱ τῆς	ἐναντίας	δυνάμεως ἀόρατοί τε καὶ τελέως
[2, 31]	τὰς πρόσθε περὶ τὴν τροφὴν	ἁμαρτίας.	τοῦτο δὲ ὁμοίως γένοιτ´ ἄν,
[2, 5]	χώραν κατοικοῦν ἤρξατο πρῶτον ἀφ´	Ἑστίας	τοῖς οὐρανίοις θεοῖς θύειν οὐ
[2, 27]	περὶ εὐσεβείας λήθην ἰόντες, ἐπιβαίνοντες	ἀπληστίας	οὐθὲν ἄγευστον οὐδὲ ἄβρωτον περιλείποντες.
[2, 33]	θυσίας ἀπαρχῆς ἔχει ἀξίαν καὶ	εὐχαριστίας	ὧν παρὰ θεῶν ἔχομεν εἰς
[2, 9]	ἀλλὰ λιμοῦ ἤ τινος ἄλλης	δυστυχίας	περίστασιν. αὐτίκα τῶν κατὰ μέρος
[2, 17]	περικειμένης πήρας τῶν ἀλφίτων ὀλίγας	δράκας	ἐθυλήσατο, πλέον τέρψας τὸν θεὸν
[2, 56]	ἐξιέναι ἀνθρωποκτονεῖν ἱστορεῖ. καὶ παρίημι	Θρᾷκας	καὶ Σκύθας, καὶ ὡς Ἀθηναῖοι
[2, 49]	ἔστιν εὐλαβὴς τὰς τῆς φύσεως	ἀνάγκας	ἐξιστορηκώς. ἵστωρ γὰρ πολλῶν ὁ
[2, 52]	τοῦ αἰωνίου βίου λήψεται τὰς	ὑποθήκας,	ὅλος ἐκεῖ συρρεύσας, καὶ ἀντὶ
[2, 45]	ἀκαθάρτων βρώσεων, μεστοὶ ὄντες ἀκαθαρσίας,	δίκας	τίνουσι τῆς εἰς τὰ ὅλα
[2, 57]	συστρατιώτας ἐσθίειν. ἀλλ´ ὅ γε	Ἀμίλκας	λαβὼν ὑποχειρίους διὰ τῶν ἐλεφάντων
[2, 57]	μισθοφόρων καὶ συναποστησάντων τοὺς Λίβυας,	Ἀμίλκας	ὁ Βάρκας ἐπικαλούμενος, ἐπιστρατεύσας αὐτοῖς
[2, 57]	συναποστησάντων τοὺς Λίβυας, Ἀμίλκας ὁ	Βάρκας	ἐπικαλούμενος, ἐπιστρατεύσας αὐτοῖς εἰς λιμὸν
[2, 56]	δήπου τούτου ἕνεκα βρωτέον καὶ	σάρκας	ἀνθρώπων, ἐπείπερ διά τινα ἀνάγκην
[2, 53]	ἐσθίειν δεῖν ἐξ ἀνάγκης καὶ	σάρκας	παραδέχεσθαι, καθάπερ οὐδὲ τὸ θύειν
[2, 3]	αὐτοῖς διεκώλυσαν, θάνατον ἢ ζημίας	μεγάλας	θέντες τὰ ἐπιτίμια. ~μὴ συγχεομένων
[2, 24]	ἢ κἂν εἰ τὰ τοῦ	πέλας	ἁρπάσας τις στεφανοίη τινὰς ὡς
[2, 12]	καὶ τὰς χάριτας ἄλλοις μὲν	ἄλλας	ἀποδοτέον κατὰ τὴν ἀξίαν τῆς
[2, 25]	δὲ εἰς τροφὴν ἤ τινας	ἄλλας	χρείας ἔχει βοήθειαν. τὰ δὲ
[2, 56]	σχεδὸν τὰς παρὰ πᾶσιν φησὶ	Πάλλας	ὁ ἄριστα τὰ περὶ τῶν
[2, 16]	καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν θυσίας ποιεῖσθαι	πολλὰς	καὶ μεγαλοπρεπεῖς, τὰ μὲν δι´
[2, 23]	οὐκ ἀναιρετέον δὲ ὡμολογηκότες μηθὲν	ἡμᾶς	ἀδικοῦντα τῶν λοιπῶν ζῴων, ὥστε
[2, 25]	τούτων ἀληθὲς ἐξαλείφειν πειρώμενοι λανθάνομεν	ἡμᾶς	αὐτούς, οὐ γὰρ δὴ τὸν
[2, 61]	ἢ τὴν τοῦ νόμου παράβασιν,	ἡμᾶς	δὲ τοὺς τῆς φύσεως νόμους
[2, 34]	δεδώκασιν τὴν θεωρίαν, καὶ ὅτι	ἡμᾶς	διὰ τῆς αὐτῶν θέας ἀληθινῶς
[2, 40]	καὶ τὰ ὅμοια ποιοῦσιν μεταστῆσαι	ἡμᾶς	ἐθέλοντες ἀπὸ τῆς ὀρθῆς ἐννοίας
[2, 12]	τοῖς δὲ εἰς τὰ μέγιστα	ἡμᾶς	εὖ πεποιηκόσιν τὰς μεγίστας καὶ
[2, 32]	εἰς τὸ θύειν θεοῖς πάντας	ἡμᾶς	ἡγουμένους. καθάπερ γὰρ οὐ πᾶν
[2, 23]	ζῷα, τὰ μηθὲν ἀδικοῦντα {τούτων}	ἡμᾶς	θυτέον. οὐκ ἀναιρετέον δὲ ὡμολογηκότες
[2, 40]	τε μετὰ τοῦτο ἐπὶ λιτανείας	ἡμᾶς	καὶ θυσίας τῶν ἀγαθοεργῶν θεῶν
[2, 12]	ἐξ ἀνάγκης μείζονος, ὡς ἔφαμεν,	ἡμᾶς	καταλαβούσης κατήρξαντο αὐτῶν· λιμοὶ γὰρ
[2, 61]	πρὸς ἀνθρώπων φαύλων δόξας ὁρῶν	ἡμᾶς	κεχηνότας καὶ τὸν παρὰ τούτων
[2, 12]	κάλλιστα δὲ καὶ τιμιώτατα ὧν	ἡμᾶς	οἱ θεοὶ εὖ ποιοῦσιν, οἱ
[2, 12]	οἱ καρποί· διὰ γὰρ τούτων	ἡμᾶς	σῴζουσιν καὶ νομίμως ζῆν παρέχουσιν·
[2, 43]	καὶ τούτους ἀπομειλίττεσθαι, οὐδὲν πρὸς	ἡμᾶς.	ταύταις γὰρ καὶ πλοῦτος καὶ
[2, 26]	Θεόφραστος, ζῳοθυτούντων εἰ τὸν αὐτὸν	ἡμᾶς	τρόπον τις κελεύοι θύειν, ἀποσταίημεν
[2, 40]	αὐχμῶν καὶ τῶν ὁμοίων, ἀναπείθουσιν	ἡμᾶς,	ὡς ἄρα τούτων αἴτιοί εἰσιν
[2, 61]	ἐσπούδακεν, προσάγων τοῖς θεοῖς τὰς	τιμὰς	ἀσεβεῖ μᾶλλον ἢ εὐσεβεῖ. διὸ
[2, 8]	Ζεὺς Κρονίδης ἔκρυψε χολούμενος, οὕνεκα	τιμὰς	οὐκ ἐδίδουν μακάρεσσιν οὐδ´ ἀπήρχοντο
[2, 61]	προθυμίᾳ. ἐοικέναι γὰρ δεῖ τὰς	τιμὰς	ταῖς ἐπὶ τῶν ἀγαθῶν προεδρίαις,
[2, 5]	τοῦ πυρὸς ἀπαθανατίζοντες αὐτοῖς τὰς	τιμάς.	τούτοις γὰρ καὶ τὸ πῦρ
[2, 36]	περὶ τοὺς ἀριθμοὺς καὶ τὰς	γραμμὰς	σπουδάζοντες ἀπὸ τούτων τὸ πλέον
[2, 37]	κατωνομάσθησαν, ὑπ´ ἐνίων δὲ κατὰ	κώμας	ἤ τινας πόλεις ὀνόματός τε
[2, 54]	δὲ περίβολον ὅ τε τῆς	Ἀθηνᾶς	νεὼς καὶ ὁ τῆς Ἀγραύλου
[2, 56]	Φύλαρχος δὲ κοινῶς πάντας τοὺς	Ἕλληνας	πρὶν ἐπὶ πολεμίους ἐξιέναι ἀνθρωποκτονεῖν
[2, 2]	τι τῶν ἐμψύχων προσήκει διά	τινας	αἰτίας εἴτε γνωστὰς εἴτε καὶ
[2, 25]	τὰ δὲ εἰς τροφὴν ἤ	τινας	ἄλλας χρείας ἔχει βοήθειαν. τὰ
[2, 24]	ἀποδιδοὺς οὐκ ἐκ τοῦ κακῶς	τινὰς	δρᾶν ὀφείλει ταῦτα παρέχειν· οὐδὲν
[2, 37]	ἐνίων δὲ κατὰ κώμας ἤ	τινας	πόλεις ὀνόματός τε καὶ θρησκείας
[2, 57]	αὐτὸς παρεδέξατο διὰ τὸ τολμῆσαί	τινας	τὴν ἀνθρωποφαγίαν οὔθ´ ὁ υἱὸς
[2, 24]	τοῦ πέλας ἁρπάσας τις στεφανοίη	τινὰς	ὡς χάριν ἀποδιδοὺς καὶ τιμήν.
[2, 6]	εἰς πῦρ δωρούμενοι, θείας ἑτέρας	σταγόνας	οἴνου καὶ μέλιτος ἔτι δ´
[2, 5]	μετὰ πολλῶν πόνων καὶ δακρύων	σταγόνας	τούτων ἀπήρξατο τοῖς θεοῖς. οὐ
[2, 26]	λοιπῶν ζῴων, ὥστε τὰς τούτων	εἰκόνας	μιμήματα τῶν θεῶν ἐποιοῦντο. οὕτως
[2, 37]	τὸ τῶν ἀοράτων πλῆθος, οὓς	δαίμονας	ἀδιαστόλως εἴρηκε Πλάτων. τούτων δὲ
[2, 45]	παντός· ἀσελγείας γὰρ ἕνεκα ἐνοχλοῦσι	δαίμονας	πονηρούς· ὥστε οὐ γοήτων ἦν
[2, 38]	δὲ αὐτοῦ κατὰ λόγον, ταύτας	δαίμονάς	τε ἀγαθοὺς νομιστέον καὶ ἐπ´
[2, 20]	ἐκ τῶν παρ´ ἑκάστοις πατρίων	ἐπιδείξας,	ὅτι τὸ παλαιὸν τῶν θυσιῶν
[2, 61]	ἀνδρῶν θείων πρὸς ἀνθρώπων φαύλων	δόξας	ὁρῶν ἡμᾶς κεχηνότας καὶ τὸν
[2, 20]	ἦν ἔτ´ εἰπὼν πρότερον τῆς	πόας	λαμβανομένης, καὶ τὰ τῶν σπονδῶν
[2, 41]	τις εἴη τὰ σημαινόμενα διαιρεῖσθαι,	πᾶς	ἂν γιγνώσκοι καὶ προφυλάττοιτο. πᾶσι
[2, 41]	προφυλάττοιτο. πᾶσι γὰρ σημαίνουσιν, οὐ	πᾶς	δὲ ξυνίησι τὰ σημαινόμενα, οὐδὲ
[2, 41]	δὲ ξυνίησι τὰ σημαινόμενα, οὐδὲ	πᾶς	τὰ γεγραμμένα δύναται ἀναγινώσκειν, ἀλλ´
[2, 7]	τὰς πρόσθεν λεχθείσας καθ´ ἡμῶν	ἀρὰς	νῦν τέλος εἰληφέναι, σφαξάντων τῶν
[2, 34]	ᾖ μεμολυσμένος, διὰ δὲ σιγῆς	καθαρᾶς	καὶ τῶν περὶ αὐτοῦ καθαρῶν
[2, 45]	καὶ μετὰ λευκῆς ἐσθῆτος καὶ	καθαρᾶς	τῷ ὄντι τῆς ψυχικῆς ἀπαθείας
[2, 36]	ἀνθέων ἀπάρχεσθαι· μηδὲ ἀφ´ ᾑμαγμένης	ἐσχάρας	ἔστω τὸ πῦρ, καὶ ὅσα
[2, 39]	σφοδρὰς καὶ αἰφνιδίους οἷον ἐξ	ἐνέδρας	ὡς τὸ πολὺ ποιοῦνται τὰς
[2, 39]	τῆς ἀπὸ τοῦ κρείττονος δαιμονίου,	σφοδρὰς	καὶ αἰφνιδίους οἷον ἐξ ἐνέδρας
[2, 58]	οὐχὶ βρώσιμα, χαίρειν ἅπαντας καὶ	γέρας	λαχεῖν τόδε; ἄλλος δὲ φησίν,
[2, 17]	ἀπὸ τοῦ χωρίου ἐκείνης τῆς	ἡμέρας,	ἐκ τῆς περικειμένης πήρας τῶν
[2, 26]	νηστεύοντες τὰς ἀνὰ μέσον τούτων	ἡμέρας·	κατὰ δὲ πάντα τοῦτον τὸν
[2, 55]	καὶ συσφραγιζόμενοι. ἐθύοντο δὲ τῆς	ἡμέρας	τρεῖς, ἀνθ´ ὧν κηρίνους ἐκέλευσεν
[2, 6]	δ´ εἰς πῦρ δωρούμενοι, θείας	ἑτέρας	σταγόνας οἴνου καὶ μέλιτος ἔτι
[2, 40]	τῶν ἄλλων θεῶν πρόσωπα, τῆς	ἡμετέρας	ἀβουλίας ἀπολαύουσι, προσεταιριζόμενοι τὰ πλήθη
[2, 44]	καὶ σῶμα ποταμοῖς ἢ πηγῇ	ἀποκαθήρας,	φασίν. ὥστε καὶ οἷς ἐπέτρεψαν
[2, 15]	ῥηθὲν τὰ λοιπὰ πάντα τῆς	πήρας	ἐπὶ τὸν βωμόν, εἶπε πάλιν
[2, 17]	τῆς ἡμέρας, ἐκ τῆς περικειμένης	πήρας	τῶν ἀλφίτων ὀλίγας δράκας ἐθυλήσατο,
[2, 47]	ἀποδιδοὺς φυσικωτάτην, ἣν ἐκ τῆς	πείρας	ἐδοκίμασεν. ἐπεὶ γὰρ ψυχὴ φαύλη
[2, 49]	πᾶσιν ἱερεὺς πάσης ἀπέχεται ἐμψύχου	βορᾶς,	μόνος μόνῳ δι´ ἑαυτοῦ θεῷ
[2, 33]	ὅτε μὲν οὐχ ἥπτοντο ἐμψύχου	βορᾶς	οὐδ´ ἀπαρξαμένων ἀπὸ τῶν ζῴων,
[2, 31]	νηλεὲς ἦμαρ, πρὶν σχέτλι´ ἔργα	βορᾶς	περὶ χείλεσι μητίσασθαι. τὸ γὰρ
[2, 40]	οἱ μὴ ἀποστάντες τῆς κοινῆς	φορᾶς	εἰς τὰ αὐτὰ τοῖς πλήθεσι
[2, 50]	καὶ συνουσιῶν καὶ θέας ἤδη	αἰσχρᾶς	καὶ πενθικῆς καὶ ἀκροάσεως πάθος
[2, 24]	κἂν εἰ τὰ τοῦ πέλας	ἁρπάσας	τις στεφανοίη τινὰς ὡς χάριν
[2, 15]	ὅτι δὶς τόσον ἀπέχθοιτο τοῦτο	δράσας	ἢ πρότερον ἦν κεχαρισμένος. οὕτω
[2, 30]	τὸν ἐπισφάξαντα, καὶ ὁ τοῦτο	δράσας	τὴν μάχαιραν, καθ´ ἧς οὔσης
[2, 55]	γενόμενος, τὸ ἔθος εἰς βουθυσίαν	μεταστήσας.	προσήκατο δ´ ὁ δαίμων ἀντὶ
[2, 7]	πλήρης, ὡς δοκεῖν τὰς πρόσθεν	λεχθείσας	καθ´ ἡμῶν ἀρὰς νῦν τέλος
[2, 29]	μεταιτίου τῆς πράξεως ἀνευρεθέντος, Σώπατρος	νομίσας	τῆς περὶ αὑτὸν δυσκολίας ἀπαλλαγήσεσθαι
[2, 59]	ἔρδειν ἔλεγον· ἔρδον δ´ Ἀπόλλωνι	τεληέσσας	ἑκατόμβας ταύρων ἠδ´ αἰγῶν. ~ἀγνοοῦσιν
[2, 52]	λήψεται τὰς ὑποθήκας, ὅλος ἐκεῖ	συρρεύσας,	καὶ ἀντὶ μάντεως Διὸς μεγάλου
[2, 57]	Λίβυας, Ἀμίλκας ὁ Βάρκας ἐπικαλούμενος,	ἐπιστρατεύσας	αὐτοῖς εἰς λιμὸν οὕτως περιέστησεν,
[2, 12]	χρῆσθαι θύματι; ἔπειτα τῶν εὐεργεσιῶν	τὰς	ἀμοιβὰς καὶ τὰς χάριτας ἄλλοις
[2, 26]	θεατής. καὶ τοῦτο δρῶσιν νηστεύοντες	τὰς	ἀνὰ μέσον τούτων ἡμέρας· κατὰ
[2, 56]	Κρόνῳ θύειν παῖδας. καταλυθῆναι δὲ	τὰς	ἀνθρωποθυσίας σχεδὸν τὰς παρὰ πᾶσιν
[2, 4]	φονεύειν δεῖ διὰ τὰς βλάβας	τὰς	ἀπ´ αὐτῶν μηνύσαντα καὶ τὸ
[2, 16]	τῆς γῆς λαμβάνεται, τοῖς θεοῖς	τὰς	ἀπαρχὰς ἀπονέμειν· καὶ τὰ μὲν
[2, 24]	οὕτω κἀκείνοις ἡγούμεθα δεῖν ποιεῖσθαι	τὰς	ἀπαρχάς. τιμῶμεν δὲ τοὺς θεοὺς
[2, 25]	ἀπεχόμεθα τῶν τοιούτων, σφάττοντες διὰ	τὰς	ἀπολαύσεις, καὶ θύομεν αὐτῶν τῶν
[2, 9]	ἀγνοίας ἢ ὀργὰς ἢ φόβους	τὰς	ἀρχὰς ἔχουσιν. τὴν μὲν γὰρ
[2, 4]	ἢ ὅτι φονεύειν δεῖ διὰ	τὰς	βλάβας τὰς ἀπ´ αὐτῶν μηνύσαντα
[2, 36]	Πυθαγόρειοι περὶ τοὺς ἀριθμοὺς καὶ	τὰς	γραμμὰς σπουδάζοντες ἀπὸ τούτων τὸ
[2, 38]	πρὸς δικαστὰς ἀναφέροντας τοὺς θεούς,	τὰς	δὲ ἐκείνων παραινέσεις καὶ νουθεσίας
[2, 4]	μέντοι τὰς μὲν ἤδη εὐθύναντες,	τὰς	δὲ προϊόντος τοῦ λόγου ἐλέγξειν
[2, 18]	πλεκτοῖς ἐχρῶντο καὶ μᾶλλον πρὸς	τὰς	δημοτελεῖς ἱεροποιίας, τοιούτοις χαίρειν πεπεισμένοι
[2, 58]	θεοῖς, ἀλλὰ δαίμοσι τὰς θυσίας	τὰς	διὰ τῶν αἱμάτων προσῆγον οἱ
[2, 15]	τοῦ τοὺς χρυσόκερως βοῦς καὶ	τὰς	ἑκατόμβας τῷ Πυθίῳ προσάγοντος μᾶλλον
[2, 39]	ἐνέδρας ὡς τὸ πολὺ ποιοῦνται	τὰς	ἐμπτώσεις, πῇ μὲν λανθάνειν πειρώμενοι,
[2, 58]	διὰ τῶν αἱμάτων προσῆγον οἱ	τὰς	ἐν τῷ παντὶ δυνάμεις καταμαθόντες,
[2, 40]	προσεταιριζόμενοι τὰ πλήθη διὰ τοῦ	τὰς	ἐπιθυμίας τῶν ἀνθρώπων ἐκκαίειν ἔρωσιν
[2, 61]	τοὺς τῆς φύσεως νόμους καὶ	τὰς	θείας παραγγελίας φόβων ἕνεκα ἀνθρωπίνων
[2, 5]	αὐτῆς πλείω τοῖς θεοῖς εἰς	τὰς	θυσίας ἀνῆπτον. μετὰ δὲ ταῦτα
[2, 7]	χύτρος. πόρρω δὲ τῶν περὶ	τὰς	θυσίας ἀπαρχῶν τοῖς ἀνθρώποις προϊουσῶν
[2, 16]	καὶ ἐντυχόντα μαθεῖν, τίνα τρόπον	τὰς	θυσίας ἐπιτελεῖ. ἀφικόμενον οὖν ταχέως
[2, 60]	οἱ τὴν πολυτέλειαν εἰσαγαγόντες εἰς	τὰς	θυσίας, ὅπως ἅμα ταύτῃ ἑσμὸν
[2, 19]	τὴν ψυχὴν ἔχοντες ἴωσιν πρὸς	τὰς	θυσίας, οὐδὲν διαφέρειν νομίζουσιν, ὥσπερ
[2, 23]	ἀπαρχὴν καὶ οὐ τιμῆς ἕνεκα	τὰς	θυσίας ποιήσομεν. εἰ δ´ ἄρα
[2, 6]	ἁπάντων ἀπαρχαὶ τοῖς θεοῖς εἰς	τὰς	θυσίας· πολλὰ μὲν ἀνθολογούντων, οὐκ
[2, 19]	ἰέναι θύσοντας, τοῖς θεοῖς θεοφιλεῖς	τὰς	θυσίας προσάγοντας, ἀλλὰ μὴ πολυτελεῖς.
[2, 16]	γεραίροντα θεσπίσαι καὶ τὸν ποιοῦντα	τὰς	θυσίας προσφιλεστάτας, ὑπολαμβάνοντα δοθήσεσθαι αὑτῷ
[2, 58]	δὲ οὐ θεοῖς, ἀλλὰ δαίμοσι	τὰς	θυσίας τὰς διὰ τῶν αἱμάτων
[2, 27]	ἐντεῦθεν οὖν μεταβαίνοντες ὑπάλλαγμα πρὸς	τὰς	θυσίας τῶν ἰδίων ἐποιοῦντο σωμάτων
[2, 34]	ἀλλὰ θύσωμεν, ὡς προσήκει, διαφόρους	τὰς	θυσίας ὡς ἂν διαφόροις δυνάμεσι
[2, 12]	τὰ μέγιστα ἡμᾶς εὖ πεποιηκόσιν	τὰς	μεγίστας καὶ ἀπὸ τῶν τιμιωτάτων,
[2, 4]	μὴ ἐριστικοῖς προσπίπτει. ἡμεῖς μέντοι	τὰς	μὲν ἤδη εὐθύναντες, τὰς δὲ
[2, 38]	καὶ τὰ παρὰ θεῶν ἀνθρώποις,	τὰς	μὲν παρ´ ἡμῶν εὐχὰς ὡς
[2, 39]	εἰσίν· ἐνίοτε δὲ καὶ μεταβάλλουσι	τὰς	μορφὰς οἵ γε χείρους. τὸ
[2, 56]	καταλυθῆναι δὲ τὰς ἀνθρωποθυσίας σχεδὸν	τὰς	παρὰ πᾶσιν φησὶ Πάλλας ὁ
[2, 39]	λόγος ἄτοπός ἐστιν, ἀλλὰ καὶ	τὰς	περὶ τῶν θεῶν φαυλοτάτας ὑπολήψεις
[2, 31]	τοῖς ὕστερον διὰ τῶν καθαρμῶν	τὰς	πρόσθε περὶ τὴν τροφὴν ἁμαρτίας.
[2, 7]	ἐπεισήχθη, ὠμότητος πλήρης, ὡς δοκεῖν	τὰς	πρόσθεν λεχθείσας καθ´ ἡμῶν ἀρὰς
[2, 6]	ἀπ´ ἀρχῆς μὲν οὐλοχυτεῖτο κατὰ	τὰς	πρώτας θυσίας τὸ τῶν ἀνθρώπων
[2, 8]	δὲ δὴ τῶν τὸ πάλαι	τὰς	Ταύρων θυσίας οὐ μόνον ζηλωσάντων,
[2, 4]	περὶ τῶν θυσιῶν σκέμμα διευκρινήσομεν,	τάς	τε ἀρχὰς ὅθεν γεγόνασιν ἀφηγούμενοι,
[2, 49]	παρομαρτούντων ἐνοχλήσεως, καὶ ἔστιν εὐλαβὴς	τὰς	τῆς φύσεως ἀνάγκας ἐξιστορηκώς. ἵστωρ
[2, 61]	αὐτὸς ἐσπούδακεν, προσάγων τοῖς θεοῖς	τὰς	τιμὰς ἀσεβεῖ μᾶλλον ἢ εὐσεβεῖ.
[2, 61]	πάσῃ προθυμίᾳ. ἐοικέναι γὰρ δεῖ	τὰς	τιμὰς ταῖς ἐπὶ τῶν ἀγαθῶν
[2, 5]	καὶ τοῦ πυρὸς ἀπαθανατίζοντες αὐτοῖς	τὰς	τιμάς. τούτοις γὰρ καὶ τὸ
[2, 26]	τι τῶν λοιπῶν ζῴων, ὥστε	τὰς	τούτων εἰκόνας μιμήματα τῶν θεῶν
[2, 52]	περὶ τοῦ αἰωνίου βίου λήψεται	τὰς	ὑποθήκας, ὅλος ἐκεῖ συρρεύσας, καὶ
[2, 41]	μὲν γὰρ ποιητικὸν καὶ προσεξέκαυσεν	τὰς	ὑπολήψεις τῶν ἀνθρώπων τῷ χρῆσθαι
[2, 49]	ἐνοχλήσεως, καὶ ἔστιν εὐλαβὴς τὰς	τῆς	φύσεως ἀνάγκας ἐξιστορηκώς. ἵστωρ γὰρ
[2, 12]	τῶν εὐεργεσιῶν τὰς ἀμοιβὰς καὶ	τὰς	χάριτας ἄλλοις μὲν ἄλλας ἀποδοτέον
[2, 33]	ὧν παρὰ θεῶν ἔχομεν εἰς	τὰς	χρείας, ἀλογώτατον ἂν εἴη αὐτοὺς
[2, 47]	ζῴων αἱ βίαιοι σφαγαὶ ἐμφιληδεῖν	τὰς	ψυχὰς οἷς ἀπολείπουσιν ἀναγκάζουσιν, διείργεται
[2, 38]	τούτους γὰρ ἀδύνατόν ἐστι καὶ	τὰς	ὠφελείας ἐκπορίζειν καὶ πάλιν αὖ
[2, 39]	καὶ τὰς περὶ τῶν θεῶν	φαυλοτάτας	ὑπολήψεις λαμβάνοντες οἱ πολλοὶ διαδιδόασιν
[2, 16]	καὶ τὸν ποιοῦντα τὰς θυσίας	προσφιλεστάτας,	ὑπολαμβάνοντα δοθήσεσθαι αὑτῷ τὸ πρωτεῖον.
[2, 57]	δεύτερον τοὺς αἰχμαλώτους, τρίτον τοὺς	οἰκέτας,	ὕστερον δὲ καὶ ἐπ´ ἀλλήλους
[2, 56]	τῶν Κρητικῶν θυσιῶν φησὶν τοὺς	Κουρῆτας	τὸ παλαιὸν τῷ Κρόνῳ θύειν
[2, 12]	εὐεργεσιῶν τὰς ἀμοιβὰς καὶ τὰς	χάριτας	ἄλλοις μὲν ἄλλας ἀποδοτέον κατὰ
[2, 12]	ὃς ἐκ τῶν ἀλλοτρίων ἀποδίδωσι	χάριτας,	κἂν καρποὺς λάβῃ κἂν φυτά,
[2, 20]	παρατεθῇ, ταύτης πρὸ τῶν ἀπολαύσεων	πάντας	ἀπάρχεσθαι μικρὸν μέν, ἀλλὰ τῷ
[2, 30]	κρίσιν δὲ ποιούμενοι τοῦ φόνου	πάντας	ἐκάλουν εἰς ἀπολογίαν τοὺς τῆς
[2, 32]	καὶ ἀνθρώπων ἑστία, καὶ δεῖ	πάντας	ἐπὶ ταύτης ὡς τροφοῦ καὶ
[2, 32]	δ´ εἰς τὸ θύειν θεοῖς	πάντας	ἡμᾶς ἡγουμένους. καθάπερ γὰρ οὐ
[2, 27]	καρπῶν τροφὴν νῦν συμβαίνει περὶ	πάντας.	ὅταν γὰρ τῇ προσφορᾷ τὴν
[2, 32]	μὲν τῶν ὑπαρχόντων καρπῶν καὶ	πάντας,	οὐκ ἀξιόχρεως δ´ εἰς τὸ
[2, 56]	ὡς ξοάνῳ. Φύλαρχος δὲ κοινῶς	πάντας	τοὺς Ἕλληνας πρὶν ἐπὶ πολεμίους
[2, 58]	κυσὶν πεινῶσιν οὐχὶ βρώσιμα, χαίρειν	ἅπαντας	καὶ γέρας λαχεῖν τόδε; ἄλλος
[2, 22]	ἀναιρεῖν ἡγούμεθα δεῖν καὶ κολάζειν	ἅπαντας,	οὕτως καὶ τῶν ἀλόγων ζῴων
[2, 30]	δὴ αἱ μὲν ὑδροφόροι τοὺς	ἀκονήσαντας	αὑτῶν ᾐτιῶντο μᾶλλον, οἱ δὲ
[2, 30]	εἰς ἀπολογίαν τοὺς τῆς πράξεως	κοινωνήσαντας.	ὧν δὴ αἱ μὲν ὑδροφόροι
[2, 27]	ἔσκεν ἐν ἀνθρώποισι μέγιστον, θυμὸν	ἀπορραίσαντας	ἐέδμεναι ἤια γυῖα. ~θεωρῆσαι δὲ
[2, 25]	θυσίαις. ἀλλ´ οὐκ ὄνους οὐδ´	ἐλέφαντας	οὐδὲ ἄλλο τῶν συμπονούντων μέν,
[2, 30]	πέλανον καὶ ψαιστά, περιελαύνουσι τοὺς	κατανεμηθέντας	βοῦς, ὧν ὁ γευσάμενος κόπτεται.
[2, 34]	ἐννοιῶν θρησκεύομεν αὐτόν. δεῖ ἄρα	συναφθέντας	καὶ ὁμοιωθέντας αὐτῷ τὴν αὑτῶν
[2, 34]	αὐτόν. δεῖ ἄρα συναφθέντας καὶ	ὁμοιωθέντας	αὐτῷ τὴν αὑτῶν ἀναγωγὴν θυσίαν
[2, 53]	διὰ νοῦ μυσταγωγεῖ τοὺς ταύτην	σέβοντας.	κἂν μέντοι τις θυτικὴν παραδέξηται
[2, 19]	τοῖς θεοῖς θεοφιλεῖς τὰς θυσίας	προσάγοντας,	ἀλλὰ μὴ πολυτελεῖς. νῦν δὲ
[2, 24]	οὐδὲ τῶν εὐεργεσιῶν χάριν αὐτοῖς	ἀποδιδόντας.	ὁ γὰρ τὴν δικαίαν ἀμοιβὴν
[2, 22]	βλάπτειν ὡρμημένα τῇ φύσει τοὺς	ἐμπελάζοντας	ἀναιρεῖν ἴσως προσήκει, τὰ δὲ
[2, 29]	πάντες, ἔφη πρὸς τοὺς αὐτὸν	μετελθόντας,	δεῖν κατακοπῆναι βοῦν ὑπὸ τῆς
[2, 2]	τὸ ἐσθίειν. αὐτίκα πολεμίους μὲν	ἐπιόντας	οἱ νόμοι ἀμύνεσθαι συνεχώρησαν, ἐσθίειν
[2, 11]	ἔμψυχα τοὺς τῷ ὄντι εὐσεβεῖν	ἐθέλοντας,	χρώμενος καὶ τοιαύταις ἄλλαις αἰτίαις.
[2, 38]	πορθμεύοντας, ὡς φησὶ Πλάτων, καὶ	διαγγέλλοντας	τὰ παρ´ ἀνθρώπων θεοῖς καὶ
[2, 50]	πολλάκις φαίνεται καὶ διὰ τοὺς	παρόντας	ἀκαθάρτους ὃ ταράττει τὸν ἱεροσκόπον·
[2, 38]	ἡμῶν εὐχὰς ὡς πρὸς δικαστὰς	ἀναφέροντας	τοὺς θεούς, τὰς δὲ ἐκείνων
[2, 38]	παραινέσεις καὶ νουθεσίας μετὰ μαντειῶν	ἐκφέροντας	ἡμῖν. ὅσαι δὲ ψυχαὶ τοῦ
[2, 19]	τοίνυν καθηραμένους τὸ ἦθος ἰέναι	θύσοντας,	τοῖς θεοῖς θεοφιλεῖς τὰς θυσίας
[2, 57]	ὡς τὸ μὲν πρῶτον τοὺς	πίπτοντας	ἐν ταῖς μάχαις ἐσθίειν ἐπιλειπόντων
[2, 38]	δὲ τούτοις ἀριθμητέον καὶ τοὺς	πορθμεύοντας,	ὡς φησὶ Πλάτων, καὶ διαγγέλλοντας
[2, 25]	οὐδὲν κοινωνοῦντας, ἀπόλαυσιν δὲ ἡμῖν	παρέχοντας	σιάλους σφάττομεν τοῖς θεοῖς· ὧν
[2, 8]	ἐξ ἀνθρώπων, καὶ οὔτε τοὺς	οἰκοῦντας	οὔτε τὴν πόλιν οὔτε τὸν
[2, 36]	ἀπαρχαῖς, ὡς καὶ τυγχάνειν αὐτῶν	καλοῦντας	ἕκαστον τοῖς ἀναθήμασιν καὶ κεχρῆσθαι
[2, 25]	τε τοὺς καθαρειότητος μὲν οὐδὲν	κοινωνοῦντας,	ἀπόλαυσιν δὲ ἡμῖν παρέχοντας σιάλους
[2, 14]	τὸ πολὺ τοῦ γένους ἡμῶν	ὁρῶντας.	οὐ γὰρ εἴ τινές εἰσι
[2, 32]	ἐν οὐρανῷ θεῶν, οὓς νῦν	ὁρῶντας	τιμᾶν τούτοις ὧν συναίτιοι ἡμῖν
[2, 61]	ἀνθρώπων φαύλων δόξας ὁρῶν ἡμᾶς	κεχηνότας	καὶ τὸν παρὰ τούτων φόβον
[2, 38]	παρ´ ἡμῶν εὐχὰς ὡς πρὸς	δικαστὰς	ἀναφέροντας τοὺς θεούς, τὰς δὲ
[2, 29]	βοός, ὡς ἔξω τῆς ὀργῆς	καταστὰς	συνεφρόνησεν οἷον ἔργον ἦν εἰργασμένος,
[2, 12]	μέγιστα ἡμᾶς εὖ πεποιηκόσιν τὰς	μεγίστας	καὶ ἀπὸ τῶν τιμιωτάτων, καὶ
[2, 2]	προσήκει διά τινας αἰτίας εἴτε	γνωστὰς	εἴτε καὶ ἀγνώστους ἀνθρώποις, διὰ
[2, 6]	γένος· ὕστερον δὲ ἐρειξαμένων τε	αὐτὰς	καὶ τὴν τροφὴν ψαισαμένων τὰ
[2, 38]	κρατοῦσαι δὲ αὐτοῦ κατὰ λόγον,	ταύτας	δαίμονάς τε ἀγαθοὺς νομιστέον καὶ
[2, 57]	ἀλλήλους ὁρμῆσαι καὶ κλήρῳ τοὺς	συστρατιώτας	ἐσθίειν. ἀλλ´ ὅ γε Ἀμίλκας
[2, 6]	ἀρχῆς μὲν οὐλοχυτεῖτο κατὰ τὰς	πρώτας	θυσίας τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος·
[2, 57]	Φοινίκων μισθοφόρων καὶ συναποστησάντων τοὺς	Λίβυας,	Ἀμίλκας ὁ Βάρκας ἐπικαλούμενος, ἐπιστρατεύσας
[2, 60]	ἀδικίαν. ἢ πόθεν οἳ μὲν	τριττύας	χρυσόκερως, οἳ δ´ ἑκατόμβας, Ὀλυμπιὰς
[2, 39]	ἐνίοτε δὲ καὶ μεταβάλλουσι τὰς	μορφὰς	οἵ γε χείρους. τὸ δὲ
[2, 9]	ἢ ὀργὰς ἢ φόβους τὰς	ἀρχὰς	ἔχουσιν. τὴν μὲν γὰρ τῶν
[2, 4]	θυσιῶν σκέμμα διευκρινήσομεν, τάς τε	ἀρχὰς	ὅθεν γεγόνασιν ἀφηγούμενοι, καὶ τίνες
[2, 16]	γῆς λαμβάνεται, τοῖς θεοῖς τὰς	ἀπαρχὰς	ἀπονέμειν· καὶ τὰ μὲν παρατιθέναι,
[2, 5]	κασίας καὶ λιβανωτοῦ κρόκῳ μιχθέντων	ἀπαρχάς·	πολλαῖς γὰρ γενεαῖς ὕστερον παρελήφθη
[2, 24]	κἀκείνοις ἡγούμεθα δεῖν ποιεῖσθαι τὰς	ἀπαρχάς.	τιμῶμεν δὲ τοὺς θεοὺς ἢ
[2, 38]	ἀνθρώποις, τὰς μὲν παρ´ ἡμῶν	εὐχὰς	ὡς πρὸς δικαστὰς ἀναφέροντας τοὺς
[2, 48]	πλειόνων. οἱ γοῦν ζῴων μαντικῶν	ψυχὰς	δέξασθαι βουλόμενοι εἰς ἑαυτούς, τὰ
[2, 47]	αἱ βίαιοι σφαγαὶ ἐμφιληδεῖν τὰς	ψυχὰς	οἷς ἀπολείπουσιν ἀναγκάζουσιν, διείργεται δὲ
[2, 5]	εἰρημένων θυμιαμάτων κατίδοι τις ἂν	ἐπιβλέψας	ὅτι πολλοὶ καὶ νῦν ἔτι
[2, 26]	πράξαντες. μάθοι δ´ ἄν τις	ἐπιβλέψας	τοὺς λογιωτάτους πάντων Αἰγυπτίους, οἳ
[2, 17]	ἀλφίτων ὀλίγας δράκας ἐθυλήσατο, πλέον	τέρψας	τὸν θεὸν τῶν μεγαλοπρεπεῖς θυσίας
[2, 21]	ξουθῶν τε σπονδὰς μελιττῶν ῥιπτοῦντες	ἐς	οὖδας, ἅπερ καὶ νῦν ἔτι
[2, 12]	οὐθὲν γὰρ ὡς τὸ θῦμα	ἀβλαβὲς	εἶναι χρὴ πᾶσιν. εἰ δὲ
[2, 11]	τό τε εὐσεβὲς καὶ τὸ	ἀσεβὲς	διώρισαν. ὧν δὴ τοῦτον ἐχόντων
[2, 56]	οὗτοι ἐνομίσθησαν καὶ τὸ πρᾶγμα	ἀσεβές.	~καὶ μετά γε τὸν πρῶτον
[2, 11]	γένους {τῶν βοῶν} τό τε	εὐσεβὲς	καὶ τὸ ἀσεβὲς διώρισαν. ὧν
[2, 10]	ἀπήρξαντο, οὐκ ἀναγκάζοι προσίεσθαι ὡς	εὐσεβές,	οὗ μὴ εὐσεβῶς τοῖς θεοῖς
[2, 31]	ὅτ´ οὐ πρόσθεν με διώλεσε	νηλεὲς	ἦμαρ, πρὶν σχέτλι´ ἔργα βορᾶς
[2, 25]	θυμάτων ἀπολαύσεσι τὸ περὶ τούτων	ἀληθὲς	ἐξαλείφειν πειρώμενοι λανθάνομεν ἡμᾶς αὐτούς,
[2, 56]	Ἀπολλόδωρος τῷ Ἄρει θύειν ἄνθρωπον.	~Φοίνικες	δὲ ἐν ταῖς μεγάλαις συμφοραῖς
[2, 36]	τε δευτέραν, πῦρ τε ἤδη	ξυγγενὲς	ἀνάπτοιμεν ἂν ἅ τε φησὶν
[2, 22]	φιλίας {καὶ τῆς} περὶ τὸ	συγγενὲς	αἰσθήσεως πάντα κατεχούσης, οὐδεὶς οὐθὲν
[2, 47]	βιαίοις καὶ ἀκαθάρτοις πρὸς τὸ	συγγενὲς	ἑλκομέναις μὴ ἐνοχλοῖντο μηδὲ ἐμποδίζοιντο
[2, 47]	ψυχὴ ἐκεῖ εἶναι ὅποι τὸ	συγγενὲς	καθέλκει αὐτήν, ὅθεν καὶ ὀδυρόμεναι
[2, 14]	οὐ γὰρ εἴ τινές εἰσι	πολύρρηνες	{καὶ} πολυβοῦται’ τῶν ἀνθρώπων, τοῦτο
[2, 56]	καὶ γὰρ ἐν λιμοῖς πολιορκούμενοί	τινες	ἀλλήλων ἐγεύσαντο, καὶ ὅμως ἐναγεῖς
[2, 36]	ἃ δ´ οὖν τῶν Πλατωνικῶν	τινὲς	ἐδημοσίευσαν, ταῦτα ἀνεμέσητον παρατιθέντα τοῖς
[2, 14]	ἡμῶν ὁρῶντας. οὐ γὰρ εἴ	τινές	εἰσι πολύρρηνες {καὶ} πολυβοῦται’ τῶν
[2, 17]	τεκμήριον δ´· ὅταν γὰρ ἑκατόμβας	τινὲς	θύωσιν, ἐπὶ τούτοις ἅπασιν ὕστατος
[2, 4]	ἀρχὰς ὅθεν γεγόνασιν ἀφηγούμενοι, καὶ	τίνες	καὶ ποῖαι ἦσαν αἱ πρῶται,
[2, 19]	τὸ σῶμα μετὰ τῆς ἐσθῆτός	τινες	λαμπρυνάμενοι μὴ καθαρὰν κακῶν τὴν
[2, 7]	οἳ μὲν ἄθυτοι φαίνονται γενέσθαι	τινές,	οὐδεμίαν ἀπαρχὴν τῶν ὑπαρχόντων ποιούμενοι
[2, 51]	σημεῖα οἱ θεοὶ ἐπιφαίνουσιν ἢ	δαίμονες	ἢ ἡ ψυχὴ ἀπαλλαττομένη τοῦ
[2, 38]	λάβωσιν. αὗται δ´ αἱ ψυχαὶ	δαίμονες	μὲν καὶ αὐταί, κακοεργοὶ δ´
[2, 53]	συμβόλων καὶ δι´ ὄττης ἀγαθοὶ	δαίμονες	προτρέποντες καὶ μηνύοντες τὸ ἀποβησόμενον
[2, 42]	φίλτρα καὶ ἐρωτικὰ κατασκευάζουσιν οἱ	κακοδαίμονες.	πᾶσα γὰρ ἀκολασία καὶ πλούτων
[2, 7]	γεγόνασι τῶν ἀνθρώπων, οἳ δὲ	κακόφρονες	μᾶλλον ἢ κακόθεοι λεχθέντες ἂν
[2, 45]	εἴθε διὰ παντὸς αὐτῇ καὶ	γόητες	ἐχρῶντο, καὶ οὐκ ἂν γοητεύειν
[2, 47]	τοῖς σώμασιν, αἷς καὶ οἱ	γόητες	καταχρῶνται πρὸς τὴν αὑτῶν ὑπηρεσίαν,
[2, 1]	τὴν ἐξ ἀρχῆς προκειμένην ὑπόθεσιν	εὐθύναντες.	~πρῶτον μὲν γὰρ οὐ φαμὲν
[2, 4]	ἡμεῖς μέντοι τὰς μὲν ἤδη	εὐθύναντες,	τὰς δὲ προϊόντος τοῦ λόγου
[2, 26]	ἀνάγκῃ καὶ οὐκ ἐπιθυμίᾳ τοῦτο	πράξαντες.	μάθοι δ´ ἄν τις ἐπιβλέψας
[2, 27]	ἐν Καρχηδόνι τῷ Κρόνῳ κοινῇ	πάντες	ἀνθρωποθυτοῦσιν, ἀλλὰ κατὰ περίοδον τῆς
[2, 44]	καὶ θύειν ἀνάγκη ποτέ, ἐπιδείκνυται.	πάντες	γὰρ ἐν τούτῳ ὡμολόγησαν οἱ
[2, 29]	ὄντος, εἰ κοινῇ τοῦτο πράξειαν	πάντες,	ἔφη πρὸς τοὺς αὐτὸν μετελθόντας,
[2, 39]	στερεὸν σῶμα περιβέβληνται οὐδὲ μορφὴν	πάντες	μίαν, ἀλλ´ ἐν σχήμασι πλείοσιν
[2, 30]	τοῦ πατάξαντος {Σωπάτρου} βουτύποι καλούμενοι	πάντες,	οἳ δ´ ἀπὸ τοῦ περιελάσαντος
[2, 31]	τὴν κατ´ ἀλλήλων ἐκεχειρίαν μεγάλα	πάντες	ὀνηθείημεν ἄν. οἷς γοῦν ἡ
[2, 30]	ταῦτα δειράντων, ἐγεύσαντο τοῦ βοὸς	πάντες.	τούτων δὲ πραχθέντων τὴν μὲν
[2, 39]	εἰκότως λέγοιντο. ~καὶ εἰσὶν οἱ	σύμπαντες	οὗτοί τε καὶ οἱ τῆς
[2, 35]	οὐδὲ παρὰ τῶν θεοσόφων μαθεῖν	σπουδάσαντες,	ἄχρι τίνος καὶ πόσου κἀνταῦθα
[2, 5]	ἤδη τῆς γῆς, πρώτης δρυὸς	καρποφαγήσαντες,	τῆς μὲν τροφῆς διὰ τὴν
[2, 8]	μὲν οἱ ἐν μεθορίοις Θρᾴκης	οἰκήσαντες	μηδενὸς ἀπαρχόμενοι μηδὲ θύοντες, ἀνάρπαστοι
[2, 30]	αὑτῶν ᾐτιῶντο μᾶλλον, οἱ δὲ	ἀκονήσαντες	τὸν ἐπιδόντα τὸν πέλεκυν, οὗτος
[2, 3]	πρακτέα, ἀλλ´ ἔστιν ἐν οἷς	συγχωρήσαντες	τοῖς πολλοῖς τὰ κατὰ τὴν
[2, 54]	ἄντικρυς τοῦ Ἀριστοβούλης ἕδους, οἴνου	ποτίσαντες	ἔσφαττον. ἐν δὲ τῇ νῦν
[2, 57]	ἐσθίειν αὐτά. οὐδὲ γὰρ ἀνθρώπους	θύσαντες	ἐγεύσαντο τούτου γε ἕνεκα σαρκῶν
[2, 30]	τοῦ βοὸς ῥάψαντες καὶ χόρτῳ	ἐπογκώσαντες	ἐξανέστησαν, ἔχοντα ταὐτὸν ὅπερ καὶ
[2, 30]	ἐκ τῆς κρεανομίας γιγνομένην δαῖτα.	πληρώσαντες	δὲ τὴν βύρσαν, ὅταν πρὸς
[2, 40]	γὰρ τῶν φιλοσοφούντων οἱ μὴ	ἀποστάντες	τῆς κοινῆς φορᾶς εἰς τὰ
[2, 30]	τὴν μὲν δορὰν τοῦ βοὸς	ῥάψαντες	καὶ χόρτῳ ἐπογκώσαντες ἐξανέστησαν, ἔχοντα
[2, 6]	θείαν τοῖς βίοις ἐπικουρίαν παρασχόντα	κρύψαντες	εἰς ἀπόρρητον, ὡς ἱεροῖς αὐτοῖς
[2, 30]	ποιοῦνται τὴν τοῦ βοὸς θυσίαν.	θέντες	γὰρ ἐπὶ τῆς χαλκῆς τραπέζης
[2, 3]	διεκώλυσαν, θάνατον ἢ ζημίας μεγάλας	θέντες	τὰ ἐπιτίμια. ~μὴ συγχεομένων ἄρα
[2, 7]	οὗ λιμῶν τε καὶ πολέμων	πειραθέντες	αἱμάτων ἥψαντο. τοιγὰρ οὖν τὸ
[2, 37]	Πλάτων. τούτων δὲ οἳ μὲν	κατονομασθέντες	ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων παρ´ ἑκάστοις
[2, 58]	τούτου μέμνηνται. ὀλίγα δ´ ἔτι	προσθέντες,	ὡς καὶ αἱ ἀδιάστροφοι ἔννοιαι
[2, 7]	δὲ κακόφρονες μᾶλλον ἢ κακόθεοι	λεχθέντες	ἂν ἐν δίκῃ, διὰ τὸ
[2, 45]	ἀπεχόμενοι τῶν ἀκαθάρτων βρώσεων, μεστοὶ	ὄντες	ἀκαθαρσίας, δίκας τίνουσι τῆς εἰς
[2, 28]	πρὸς ἀλήθειαν ἄθικτοι τῶν λοιπῶν	ὄντες	ἔζων. ἀλλ´ οὐχ ἡμεῖς· ἐμπιπλάμενοι
[2, 26]	χρόνον, ἅτε φιλόσοφοι τὸ γένος	ὄντες,	περὶ τοῦ θείου μὲν ἀλλήλοις
[2, 45]	ὧν ἕνεκα ἀσεβοῦσιν. ὅθεν παθῶν	ὄντες	πλήρεις καὶ πρὸς ὀλίγον ἀπεχόμενοι
[2, 26]	αὐτῶν πολὺ μέλι καὶ οἶνον	λείβοντες	ἀνήλισκον τὴν θυσίαν θᾶττον, ἵνα
[2, 54]	συνεῖχον, ἐνστάσης δὲ τῆς ἑορτῆς	προαγαγόντες	τὸν ἄνθρωπον ἔξω πυλῶν ἄντικρυς
[2, 60]	~ἀγνοοῦσιν δὲ οἱ τὴν πολυτέλειαν	εἰσαγαγόντες	εἰς τὰς θυσίας, ὅπως ἅμα
[2, 34]	θυσίας ὡς ἂν διαφόροις δυνάμεσι	προσάγοντες·	θεῷ μὲν τῷ ἐπὶ πᾶσιν,
[2, 31]	δεινὸν ἀνευφημήσαιμεν κατὰ τὸν Ἐμπεδοκλέα	λέγοντες	οἴμοι, ὅτ´ οὐ πρόσθεν με
[2, 36]	τοὺς ἀριθμοὺς καὶ τὰς γραμμὰς	σπουδάζοντες	ἀπὸ τούτων τὸ πλέον τοῖς
[2, 34]	τῶν αἰσθητῶν μήτε θυμιῶντες μήτ´	ἐπονομάζοντες·	οὐδὲν γὰρ ἔστιν ἔνυλον, ὃ
[2, 56]	αὐχμῶν ἔθυον τῶν φιλτάτων τινὰ	ἐπιφημίζοντες	Κρόνῳ, καὶ πλήρης δὲ ἡ
[2, 5]	θυσίᾳ δεξιούμενοι καὶ τοῦ πυρὸς	ἀπαθανατίζοντες	αὐτοῖς τὰς τιμάς. τούτοις γὰρ
[2, 58]	τὰς ἐν τῷ παντὶ δυνάμεις	καταμαθόντες,	καὶ τοῦτο πεπίστωται παρ´ αὐτῶν
[2, 27]	εἰς τὴν περὶ εὐσεβείας λήθην	ἰόντες,	ἐπιβαίνοντες ἀπληστίας οὐθὲν ἄγευστον οὐδὲ
[2, 48]	εἰς ἑαυτούς, τὰ κυριώτατα μόρια	καταπιόντες,	οἷον καρδίας κοράκων ἢ ἀσπαλάκων
[2, 33]	ποιεῖσθαι, καθαροὶ πανταχόθεν τοῖς θεοῖς	προσιόντες.	ὅλως δ´ εἰ τὸ τῆς
[2, 6]	ἔτι δ´ ἐλαίου ταῖς χρείαις	ἀνευρίσκοντες	ἀπήρχοντο καὶ τούτων τοῖς αἰτίοις
[2, 4]	τὸ παρακείμενον, τὰ μὲν αὐτοὶ	ἐφευρίσκοντες,	τὰ δὲ παρὰ τῶν παλαιῶν
[2, 40]	τὰ ὅμοια ποιοῦσιν μεταστῆσαι ἡμᾶς	ἐθέλοντες	ἀπὸ τῆς ὀρθῆς ἐννοίας τῶν
[2, 4]	δὲ προϊόντος τοῦ λόγου ἐλέγξειν	μέλλοντες,	νῦν τὸ περὶ τῶν θυσιῶν
[2, 39]	ἀσύμμετρα, οἳ πλέον τῷ παθητικῷ	νέμοντες	τὸν περίγειον τόπον οὐδὲν ὅτι
[2, 4]	τὰ δὲ παρὰ τῶν παλαιῶν	λαμβάνοντες	ἀναγράψομεν, τοῦ συμμέτρου καὶ οἰκείου
[2, 39]	περὶ τῶν θεῶν φαυλοτάτας ὑπολήψεις	λαμβάνοντες	οἱ πολλοὶ διαδιδόασιν καὶ εἰς
[2, 60]	ἀποβλέπουσι τῶν προσιόντων, μεγίστην θυσίαν	λαμβάνοντες	τὴν ὀρθὴν περὶ αὐτῶν τε
[2, 27]	ἀλλὰ καὶ πέρα τῶν καλλίστων	προσεπιλαμβάνοντες	τοῦ γένους· ἀφ´ οὗ μέχρι
[2, 27]	αἵματος ἀνθρωπείου μεταίτιος. ἐντεῦθεν οὖν	μεταβαίνοντες	ὑπάλλαγμα πρὸς τὰς θυσίας τῶν
[2, 27]	τὴν περὶ εὐσεβείας λήθην ἰόντες,	ἐπιβαίνοντες	ἀπληστίας οὐθὲν ἄγευστον οὐδὲ ἄβρωτον
[2, 41]	κακοεργῶν κινδύνους, καὶ δι´ ὀνειράτων	ἐμφαίνοντες	καὶ διὰ ἐνθέου ψυχῆς ἄλλων
[2, 8]	μετὰ μανίας προσπίπτοντές τε καὶ	δάκνοντες	ἀλλήλους, ἔτι δὲ πρὸς ἀλήθειαν
[2, 34]	τῆς αὐτῶν θέας ἀληθινῶς τρέφουσι,	συνόντες	καὶ φαινόμενοι καὶ τῇ ἡμετέρᾳ
[2, 26]	τῶν ἄστρων ποιοῦνται τὴν θεωρίαν,	βλέποντες	εἰς αὐτὰ καὶ διὰ τῶν
[2, 53]	καὶ δι´ ὄττης ἀγαθοὶ δαίμονες	προτρέποντες	καὶ μηνύοντες τὸ ἀποβησόμενον καὶ
[2, 27]	ἀπληστίας οὐθὲν ἄγευστον οὐδὲ ἄβρωτον	περιλείποντες.	ὅπερ καὶ περὶ τὴν ἐκ
[2, 34]	φαινόμενοι καὶ τῇ ἡμετέρᾳ σωτηρίᾳ	ἐπιλάμποντες·	~νῦν δὲ τοῦτο μὲν ποιεῖν
[2, 25]	ἀπεχόμεθα, σφάττοντες ὡς ἀληθῶς καὶ	δέροντες	ἐπὶ προστασίας τοῦ θείου. βοῦς
[2, 42]	εἶναι ὁ μέγιστος. οὗτοι οἱ	χαίροντες	λοιβῇ τε κνίσῃ τε’ δι´
[2, 8]	οὐκ ἀκήκοεν ὅτι μετὰ μανίας	προσπίπτοντές	τε καὶ δάκνοντες ἀλλήλους, ἔτι
[2, 25]	θύειν οὐκ ἀπεχόμεθα τῶν τοιούτων,	σφάττοντες	διὰ τὰς ἀπολαύσεις, καὶ θύομεν
[2, 25]	ἐν αὑτοῖς ἐχόντων οὐθενὸς ἀπεχόμεθα,	σφάττοντες	ὡς ἀληθῶς καὶ δέροντες ἐπὶ
[2, 27]	ὥρμησαν, τότε μετὰ πολλῶν λιτῶν	ἱκετεύοντες	τὸ δαιμόνιον σφῶν αὐτῶν ἀπήρξαντο
[2, 26]	γένοιτο θεατής. καὶ τοῦτο δρῶσιν	νηστεύοντες	τὰς ἀνὰ μέσον τούτων ἡμέρας·
[2, 28]	οὐ μόνον ἀπείχοντο τῶν ζῴων	θύοντες,	ἀλλὰ καὶ τοῖς ἱδρυσαμένοις τοῦτον
[2, 8]	Θρᾴκης οἰκήσαντες μηδενὸς ἀπαρχόμενοι μηδὲ	θύοντες,	ἀνάρπαστοι κατ´ ἐκεῖνον ἐγένοντο τὸν
[2, 12]	μὴν θύειν δεῖ ἐκεῖνα ἃ	θύοντες	οὐδένα πημανοῦμεν· οὐθὲν γὰρ ὡς
[2, 53]	ὄττης ἀγαθοὶ δαίμονες προτρέποντες καὶ	μηνύοντες	τὸ ἀποβησόμενον καὶ ὃ ἀναγκαῖον
[2, 6]	θείαν αἴσθησιν. καὶ τὰ μὲν	στέφοντες,	τὰ δ´ εἰς πῦρ δωρούμενοι,
[2, 39]	βίαιον γὰρ ὅλως καὶ ὕπουλον	ἔχοντες	ἦθος ἐστερημένον τε τῆς φυλακῆς
[2, 19]	μὴ καθαρὰν κακῶν τὴν ψυχὴν	ἔχοντες	ἴωσιν πρὸς τὰς θυσίας, οὐδὲν
[2, 32]	γὰρ τῆς τοῦ βίου καταστροφῆς	τυχόντες	πάλιν ἀξιωθείημεν ἂν εἰς οὐρανὸν
[2, 40]	γινομένοις αὐτοὶ χαίρουσι, καὶ ὥσπερ	ὑποδύντες	τὰ τῶν ἄλλων θεῶν πρόσωπα,
[2, 27]	αὐτοῖς καὶ τοῦτο τοῖς θεοῖς	καθοσιοῦντες,	ἀλλὰ καὶ πέρα τῶν καλλίστων
[2, 24]	τυγχάνειν ἡμῶν ἢ θεός, ὅταν	ἀδικοῦντες	εὐθὺς διὰ τῆς ἀπαρχῆς φαινώμεθα,
[2, 40]	τοῦτο πραγματευόμενοι πρῶτον, τὸ λανθάνειν	ἀδικοῦντες.	τρέπουσίν τε μετὰ τοῦτο ἐπὶ
[2, 5]	διὰ τῶν ζῴων δοκοῦσαν θεραπείαν	καλοῦντες	θυσίαν. τοσοῦτον δὲ τοῖς παλαιοῖς
[2, 36]	τὸν μέν τινα ἀριθμὸν Ἀθηνᾶν	καλοῦντες,	τὸν δέ τινα Ἄρτεμιν, ὥσπερ
[2, 58]	τῶν ποιητῶν οἱ ἐπ´ ὀλίγον	σωφρονοῦντες,	τίς ὧδε μῶρος καὶ λίαν
[2, 35]	καὶ πολλοὶ τῶν φιλοσοφεῖν ἐσπουδακότων,	δοξοκοποῦντες	δὲ μᾶλλον ἢ τὸ θεῖον
[2, 24]	ἐν τῷ δέ γε θύειν	ἀναιροῦντες	τὰ μηδὲν ἀδικοῦντα τῶν ζῴων,
[2, 40]	ἐναντιωτάτων {τουτέστιν τῶν εὐφοριῶν} ἑαυτοὺς	ἐξαιροῦντες	τῆς αἰτίας καὶ αὐτὸ τοῦτο
[2, 6]	θυσιῶν τοῖς ψαισθεῖσι θυλήμασι χρώμεθα,	μαρτυροῦντες	μὲν τῷ πραττομένῳ τὴν ἐξ
[2, 25]	ταῖς τῶν ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις κεχαρισμένα,	καταμαρτυροῦντες	ἡμῶν αὐτῶν, ὅτι τῆς ἀπολαύσεως
[2, 24]	ἀγαθῶν δὲ παρασκευὴν ἡμῖν γενέσθαι	ζητοῦντες,	ἢ προπεπονθότες εὖ {ἢ ἵνα
[2, 8]	ἀλλήλους, ἔτι δὲ πρὸς ἀλήθειαν	αἱμοδαιτοῦντες	οὐκ ἐπαύσαντο πρὶν τὸ γένος
[2, 21]	θυώδους ξουθῶν τε σπονδὰς μελιττῶν	ῥιπτοῦντες	ἐς οὖδας, ἅπερ καὶ νῦν
[2, 34]	ἐννοιῶν τῶν περὶ αὐτῶν καλῶν,	εὐχαριστοῦντες	ὧν ἡμῖν δεδώκασιν τὴν θεωρίαν,
[2, 26]	οὐ γὰρ ἑστιώμενοι τῶν τυθέντων,	ὁλοκαυτοῦντες	δὲ ταῦτα νυκτὸς καὶ κατ´
[2, 26]	αὐτὰ καὶ διὰ τῶν εὐχῶν	θεοκλυτοῦντες.	κατήρξαντο γὰρ οὗτοι πρῶτοι τῶν
[2, 34]	ἔφη, μηδὲν τῶν αἰσθητῶν μήτε	θυμιῶντες	μήτ´ ἐπονομάζοντες· οὐδὲν γὰρ ἔστιν
[2, 35]	δὲ μᾶλλον ἢ τὸ θεῖον	τιμῶντες	περὶ τὰ ἀφιδρύματα στρέφονται, οὐδὲ
[2, 27]	τῶν καρπῶν ἕκαστον τῶν θεῶν	τιμῶντες.	τοῖς μὲν γὰρ ἥ τε
[2, 55]	Χίῳ τῷ Ὠμαδίῳ Διονύσῳ ἄνθρωπον	διασπῶντες,	καὶ ἐν Τενέδῳ, ὡς φησὶν
[2, 6]	ἀρχῆς τῶν θυμάτων αὔξησιν, οὐ	συνορῶντες	δὲ τίνος χάριν τούτων ἕκαστα
[2, 43]	οἷς καὶ οἱ θεολόγοι συνεφώνησαν,	εἰδότες	ὡς καθ´ ὅσον τῆς τῶν
[2, 24]	παρασκευὴν ἡμῖν γενέσθαι ζητοῦντες, ἢ	προπεπονθότες	εὖ {ἢ ἵνα τύχωμεν ὠφελείας
[2, 10]	τῶν ἐμψύχων ἀπήρξαντο καὶ τούτων,	εἰωθότες	τῆς τροφῆς ἀπάρχεσθαι. ὅθεν οὐδὲ
[2, 23]	ἡμᾶς θυτέον. οὐκ ἀναιρετέον δὲ	ὡμολογηκότες	μηθὲν ἡμᾶς ἀδικοῦντα τῶν λοιπῶν
[2, 19]	δὲ τὰ περὶ τῶν ἱερουργιῶν	γεγραφότες	καὶ θυσιῶν τὴν περὶ τὰ
[2, 52]	οὐδὲ σπλάγχνα ζῴων μηνύσει τὸ	σαφές·	αὐτὸς δὲ δι´ ἑαυτοῦ, ὡς
[2, 8]	καὶ παρανόμων ἁψάμενοι θυμάτων. ~διὸ	Θῶες	μὲν οἱ ἐν μεθορίοις Θρᾴκης
[2, 5]	πρόσθεν τὴν ἐπέτειον γεννωμένην πόαν,	ἧς	δρεπόμενοι φύλλα καὶ ῥίζας καὶ
[2, 35]	ἧς ἡμῖν αὐτοὶ δεδώκασιν, καὶ	ἧς	ἐν χρείᾳ πρὸς τὴν ὄντως
[2, 33]	δεομένων, οὔτε ὅσιον ἀπαρχὴν διδόναι	ἧς	ἡμεῖς ἀπεχόμεθα τροφῆς. ἐπεὶ καὶ
[2, 35]	πλέον ἀπαρχόμενοι ἐκ τῆς θεωρίας,	ἧς	ἡμῖν αὐτοὶ δεδώκασιν, καὶ ἧς
[2, 32]	πρώτη ἡ τῶν καρπῶν ἐστίν,	ἧς	καὶ ἀπαρκτέον μόνης τοῖς θεοῖς
[2, 30]	τοῦτο δράσας τὴν μάχαιραν, καθ´	ἧς	οὔσης ἀφώνου τὸν φόνον κατέγνωσαν.
[2, 38]	ὠφελείας ἐκπορίζειν καὶ πάλιν αὖ	βλάβης	ἐν τοῖς αὐτοῖς αἰτίους γίγνεσθαι.
[2, 40]	δὴ καὶ τοῦτο τῆς μεγίστης	βλάβης	τῆς ἀπὸ τῶν κακοεργῶν δαιμόνων
[2, 44]	τὰ πάθη τῆς ψυχῆς μένει	ἀβλαβής,	οἷον ἔρυμα περιβεβλημένος τὴν ἁγνείαν.
[2, 49]	τῶν παρομαρτούντων ἐνοχλήσεως, καὶ ἔστιν	εὐλαβὴς	τὰς τῆς φύσεως ἀνάγκας ἐξιστορηκώς.
[2, 17]	ἐν Δυσκόλῳ φησίν, ὁ λιβανωτὸς	εὐσεβὴς	καὶ τὸ πόπανον· τοῦτ´ ἔλαβεν
[2, 36]	καὶ μέλιτος καὶ τῶν ἐκ	γῆς	ἀκροδρύων τῶν τε ἄλλων ἀνθέων
[2, 14]	τῶν καρπῶν καὶ τῶν ἀπὸ	γῆς	ἢ ὁ τῶν ζῴων. τὸ
[2, 5]	δὲ τῆς θυμιάσεως τῶν ἀπὸ	γῆς	θυμιατήριά τε ἐκάλουν καὶ τὸ
[2, 16]	τῶν ὡραίων ἃ ἐκ τῆς	γῆς	λαμβάνεται, τοῖς θεοῖς τὰς ἀπαρχὰς
[2, 5]	ἀρχῆς πόαν δενδροφυούσης ἤδη τῆς	γῆς,	πρώτης δρυὸς καρποφαγήσαντες, τῆς μὲν
[2, 12]	δὲ πολλῷ τιμιώτερον τῶν ἐκ	γῆς	φυομένων, ἣν ἀφαιρεῖσθαι θύοντα τὰ
[2, 14]	τῶν γε λοιπῶν τῶν ἐκ	γῆς	φυομένων, οὐδ´ οὕτω χαλεπὸν τοὺς
[2, 19]	εὖ τεθησαυρισμένη· ἐνῆν δὲ παγκάρπεια	συμμιγὴς	ὀλαῖς λίπος τ´ ἐλαίας καὶ
[2, 34]	ψυχῆς ᾖ μεμολυσμένος, διὰ δὲ	σιγῆς	καθαρᾶς καὶ τῶν περὶ αὐτοῦ
[2, 29]	τοῦ βοός, ὡς ἔξω τῆς	ὀργῆς	καταστὰς συνεφρόνησεν οἷον ἔργον ἦν
[2, 8]	ἀθανάτοις. τοιγὰρ οὖν αὐτοὺς Ζεὺς	Κρονίδης	ἔκρυψε χολούμενος, οὕνεκα τιμὰς οὐκ
[2, 29]	καὶ τῶν θυλημάτων ἐπὶ τῆς	τραπέζης	ἐναργῶς κειμένων, ἵνα τοῖς θεοῖς
[2, 30]	θέντες γὰρ ἐπὶ τῆς χαλκῆς	τραπέζης	πέλανον καὶ ψαιστά, περιελαύνουσι τοὺς
[2, 24]	ἢ κατὰ ψιλὴν τὴν τῆς	ἀγαθῆς	αὐτῶν ἕξεως ἐκτίμησιν. ὥστε καὶ
[2, 61]	ἀπαρχὴ νοῦς καθαρὸς καὶ ψυχὴ	ἀπαθής,	οἰκεῖον δὲ καὶ τὸ μετρίων
[2, 40]	μεταστῆσαι ἡμᾶς ἐθέλοντες ἀπὸ τῆς	ὀρθῆς	ἐννοίας τῶν θεῶν καὶ ἐφ´
[2, 19]	τ´ ἐλαίας καὶ τὸ ποικιλώτατον	ξουθῆς	μελίσσης κηρόπλαστον ὄργανον. σεμνὰ δ´
[2, 39]	ἔχοντες ἦθος ἐστερημένον τε τῆς	φυλακῆς	τῆς ἀπὸ τοῦ κρείττονος δαιμονίου,
[2, 8]	Θῶες μὲν οἱ ἐν μεθορίοις	Θρᾴκης	οἰκήσαντες μηδενὸς ἀπαρχόμενοι μηδὲ θύοντες,
[2, 2]	τὰ ζῷα τὸ δεῖν ἐξ	ἀνάγκης	αὐτὰ καὶ ἐσθίειν, οὐδ´ ὁ
[2, 2]	διὰ τοῦτο καὶ θοινᾶσθαι ἐξ	ἀνάγκης	δεῖ τὰ ζῷα. δειχθήσεται γὰρ
[2, 53]	καὶ ἐπείξειέ τι τῶν τῆς	ἀνάγκης,	εἰσίν οἱ τῷ οὕτω ζῶντι
[2, 53]	καὶ τὸ ἐσθίειν δεῖν ἐξ	ἀνάγκης	καὶ σάρκας παραδέχεσθαι, καθάπερ οὐδὲ
[2, 12]	αἰτίαις. ~πρῶτον μὲν ὅτι ἐξ	ἀνάγκης	μείζονος, ὡς ἔφαμεν, ἡμᾶς καταλαβούσης
[2, 44]	καὶ βρωτέον πάντως, νῦν ἐξ	ἀνάγκης	τὸ μὴ δεῖν ἐσθίειν, εἴπερ
[2, 12]	καρπῶν, τίς χρεία τῷ τῆς	ἀνάγκης	χρῆσθαι θύματι; ἔπειτα τῶν εὐεργεσιῶν
[2, 45]	θνητὰ καὶ ἕργα καὶ διανοήματα	δίκης.	ἀνδρὸς ἄρα θείου ἡ ἔσω
[2, 50]	καὶ θέας ἤδη αἰσχρᾶς καὶ	πενθικῆς	καὶ ἀκροάσεως πάθος ἐγειρούσης {ἐπεὶ
[2, 38]	κατὰ μουσικὴν παιδείας τε συναπάσης	ἰατρικῆς	τε καὶ γυμναστικῆς ἤ τινος
[2, 38]	τε συναπάσης ἰατρικῆς τε καὶ	γυμναστικῆς	ἤ τινος τούτοις ὁμοίας. τούτους
[2, 10]	~αἶγα δ´ ἐν Ἰκαρίῳ τῆς	Ἀττικῆς	ἐχειρώσαντο πρῶτον, ὅτι ἄμπελον ἀπέθρισεν·
[2, 45]	καὶ καθαρᾶς τῷ ὄντι τῆς	ψυχικῆς	ἀπαθείας καὶ τῆς κουφότητος τοῦ
[2, 30]	θυσίαν. θέντες γὰρ ἐπὶ τῆς	χαλκῆς	τραπέζης πέλανον καὶ ψαιστά, περιελαύνουσι
[2, 45]	τῇ νοερᾷ θυσίᾳ καὶ μετὰ	λευκῆς	ἐσθῆτος καὶ καθαρᾶς τῷ ὄντι
[2, 19]	διὰ τῶν ζῴων θυσίαν. καὶ	Σοφοκλῆς	διαγράφων τὴν θεοφιλῆ θυσίαν φησὶν
[2, 9]	καρπῶν, ἀλλὰ λιμοῦ ἤ τινος	ἄλλης	δυστυχίας περίστασιν. αὐτίκα τῶν κατὰ
[2, 37]	τιμῶν τ´ ἰσοθέων καὶ τῆς	ἄλλης	θεραπείας, οἳ δὲ ὡς τὸ
[2, 52]	οὐ περὶ προκοπῆς καὶ τῆς	ἄλλης	παρ´ ἀνθρώποις δοξοκοπίας. περὶ ὧν
[2, 1]	ἀφικόμεθα δυσδιαίτητόν τε ὁμοῦ καὶ	πολλῆς	ἐξηγήσεως δεόμενον, εἰ μέλλοιμεν ἀληθῶς
[2, 38]	τοῦτον. ὅσαι μὲν ψυχαὶ τῆς	ὅλης	ἐκπεφυκυῖαι μεγάλα μέρη διοικοῦσι τῶν
[2, 58]	ἐλπίζει θεοὺς ὀστῶν ἀσάρκων καὶ	χολῆς	πυρουμένης, ἃ καὶ κυσὶν πεινῶσιν
[2, 47]	ταῦτα ἱστόρησαν καὶ φύσιν ψυχῆς	φαύλης	καὶ συγγένειαν καὶ ἡδονήν, ἣν
[2, 54]	ἄνθρωπον ἔξω πυλῶν ἄντικρυς τοῦ	Ἀριστοβούλης	ἕδους, οἴνου ποτίσαντες ἔσφαττον. ἐν
[2, 27]	περίοδον τῆς τοῦ νομίμου χάριν	μνήμης	ἐμφύλιον αἷμα ῥαίνουσι πρὸς τοὺς
[2, 23]	δὲ οὕτως ἀπαρχὴν καὶ οὐ	τιμῆς	ἕνεκα τὰς θυσίας ποιήσομεν. εἰ
[2, 24]	τινὸς ἕνεκα θύομεν. ἆρ´ οὖν	τιμῆς	ἡγήσαιτ´ ἄν τις τυγχάνειν ἡμῶν
[2, 24]	τῶν ζῴων, ἀδικεῖν ὁμολογοῦμεν· ὥστε	τιμῆς	μὲν ἕνεκα οὐ θυτέον τῶν
[2, 5]	γενεαῖς ὕστερον παρελήφθη ταῦτα, καὶ	πλάνης	καὶ μαστὴρ ὁ ἄνθρωπος γιγνόμενος
[2, 36]	ἄλλων ἀνθέων ἀπάρχεσθαι· μηδὲ ἀφ´	ᾑμαγμένης	ἐσχάρας ἔστω τὸ πῦρ, καὶ
[2, 9]	αὐτῆς τὸν ἄνδρα, ὡς παράνομον	διαπεπραγμένης,	Πυθῶδε ἀφικόμενον χρήσασθαι τῷ τοῦ
[2, 17]	ἐκείνης τῆς ἡμέρας, ἐκ τῆς	περικειμένης	πήρας τῶν ἀλφίτων ὀλίγας δράκας
[2, 24]	παθὼν χάριν ἕξειν· ὥστ´ οὐδ´	ἐλπιζομένης	εὐεργεσίας θυτέον ἐστὶ τοῖς θεοῖς
[2, 20]	ἔτ´ εἰπὼν πρότερον τῆς πόας	λαμβανομένης,	καὶ τὰ τῶν σπονδῶν ἐξηγεῖται
[2, 29]	δὲ κατεχόντων καὶ δεινῆς ἀκαρπίας	γενομένης,	ἐπερωτῶσι κοινῇ τὸν θεὸν ἀνεῖλεν
[2, 29]	καὶ μὴ κατασχοῦσιν. ὅθεν ζητήσεως	γενομένης	καὶ τοῦ {Σωπάτρου} μεταιτίου τῆς
[2, 37]	παρορᾶσθαι καὶ μὴ τυγχάνειν τῆς	νενομισμένης	θεραπείας, καὶ πάλιν εὐεργετοῖεν ἂν
[2, 9]	τῶν συῶν σφαγὴν ἀκουσίῳ ἁμαρτίᾳ	Κλυμένης	προσάπτουσιν, ἀπροαιρέτως μὲν βαλούσης, ἀνελούσης
[2, 58]	θεοὺς ὀστῶν ἀσάρκων καὶ χολῆς	πυρουμένης,	ἃ καὶ κυσὶν πεινῶσιν οὐχὶ
[2, 38]	τε καὶ τοῖς ἀκολούθοις ἐξευμενιζομένους.	~συγκεχυμένης	δὲ τῆς περὶ αὐτῶν ἐννοίας
[2, 43]	τῆς περὶ τῶν ὄντως ὄντων	διηρθρωμένης	διαλήψεως καὶ τῆς πρὸς αὐτὰ
[2, 29]	Κρήτην. αὐχμῶν δὲ κατεχόντων καὶ	δεινῆς	ἀκαρπίας γενομένης, ἐπερωτῶσι κοινῇ τὸν
[2, 17]	κατιὼν δὲ ἀπὸ τοῦ χωρίου	ἐκείνης	τῆς ἡμέρας, ἐκ τῆς περικειμένης
[2, 29]	τὴν ἰδίαν τροφὴν καταχρωμένων, λέγεται	κοινῆς	θυσίας οὔσης Ἀθήνησιν Δίομον ἢ
[2, 40]	φιλοσοφούντων οἱ μὴ ἀποστάντες τῆς	κοινῆς	φορᾶς εἰς τὰ αὐτὰ τοῖς
[2, 11]	τῶν δὲ θηλειῶν φειδόμενοι τῆς	γονῆς	ἕνεκα, ἐν μύσει τὸ ἅψασθαι
[2, 32]	καρπῶν ἐστίν, ἧς καὶ ἀπαρκτέον	μόνης	τοῖς θεοῖς καὶ τῇ γῇ
[2, 5]	τοῖς οὐρανίοις θεοῖς θύειν οὐ	σμύρνης	οὐδὲ κασίας καὶ λιβανωτοῦ κρόκῳ
[2, 21]	τε ζῴοισι μύροισί τε δαιδαλεόσμοις	σμύρνης	τ´ ἀκράτου θυσίαις λιβάνου τε
[2, 27]	ἐκπονοῦσι πρὸς βρῶσιν πολλὰ τῶν	σωφροσύνης	ἔξω κειμένων. ὅθεν ὡς οὐκ
[2, 8]	οὔτε τὸν τῶν οἰκήσεων θεμέλιον	ἐξαίφνης	οὐδεὶς εὑρεῖν ἐδύνατο· ὕβριν γὰρ
[2, 18]	ὕλην καὶ τὴν ἀφέλειαν τῆς	τέχνης.	τὸν γοῦν Αἰσχύλον φασί, τῶν
[2, 42]	ἀκολασία καὶ πλούτων ἐλπὶς καὶ	δόξης	διὰ τούτων, καὶ μάλιστα ἡ
[2, 5]	τούτων οὖν ἔθυον πρότερον, ἀλλὰ	χλόης,	οἱονεί τινα τῆς γονίμου φύσεως
[2, 22]	κακοποιοὺς καὶ καθάπερ ὑπό τινος	πνοῆς	τῆς ἰδίας φύσεως καὶ μοχθηρίας
[2, 52]	οὐ περὶ οἰκέτου, οὐ περὶ	προκοπῆς	καὶ τῆς ἄλλης παρ´ ἀνθρώποις
[2, 21]	λέγων· οὐδέ τις ἦν κείνοισιν	Ἄρης	θεὸς οὐδὲ Κυδοιμὸς οὐδὲ Ζεὺς
[2, 22]	λοιπὰ τῶν ζῴων. ἐπεὶ δὲ	Ἄρης	καὶ Κυδοιμὸς καὶ πᾶσα μάχη
[2, 56]	φιλτάτων τινὰ ἐπιφημίζοντες Κρόνῳ, καὶ	πλήρης	δὲ ἡ Φοινικικὴ ἱστορία τῶν
[2, 50]	νεκρῶν σωμάτων ὑπομενεῖ {αὐτὸς} μιασμάτων	πλήρης,	ὁμιλητὴς σπουδάζων γενέσθαι τῷ κρείττονι;
[2, 7]	δεινοτάτων θυμάτων παράληψις ἐπεισήχθη, ὠμότητος	πλήρης,	ὡς δοκεῖν τὰς πρόσθεν λεχθείσας
[2, 49]	θεοῦ τοῦ ἐπὶ πᾶσιν ἱερεὺς	πάσης	ἀπέχεται ἐμψύχου βορᾶς, μόνος μόνῳ
[2, 42]	τῶν γοητειῶν διαπραττόμενοι. ~πλήρεις γὰρ	πάσης	φαντασίας οὗτοι καὶ ἀπατῆσαι ἱκανοὶ
[2, 38]	τῶν κατὰ μουσικὴν παιδείας τε	συναπάσης	ἰατρικῆς τε καὶ γυμναστικῆς ἤ
[2, 27]	οὐχ οὕτως τῆς ὁσίας ταῦτα	βραβευσάσης,	ἀλλ´ ἐκ τῶν καρπῶν ἕκαστον
[2, 54]	μέχρι μὲν τῶν Κρονίων συνεῖχον,	ἐνστάσης	δὲ τῆς ἑορτῆς προαγαγόντες τὸν
[2, 6]	πρόσθεν μακαρισθέντος, ἀπήρξαντό τι τῆς	ψαισθείσης	τροφῆς πρῶτον εἰς πῦρ τοῖς
[2, 19]	ἐλαίας καὶ τὸ ποικιλώτατον ξουθῆς	μελίσσης	κηρόπλαστον ὄργανον. σεμνὰ δ´ ἦν
[2, 29]	τροφὴν καταχρωμένων, λέγεται κοινῆς θυσίας	οὔσης	Ἀθήνησιν Δίομον ἢ Σώπατρόν τινα,
[2, 30]	δράσας τὴν μάχαιραν, καθ´ ἧς	οὔσης	ἀφώνου τὸν φόνον κατέγνωσαν. ἀπὸ
[2, 22]	καὶ ταῦτα. ὥσπερ γὰρ οἰκειότητος	οὔσης	ἡμῖν πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς
[2, 54]	ταῦτα οὐχ ἁπλῶς, ἀλλὰ πλήρους	οὔσης	τῆς ἱστορίας λέγομεν, αὐτάρκη καὶ
[2, 12]	ἀνάγκης μείζονος, ὡς ἔφαμεν, ἡμᾶς	καταλαβούσης	κατήρξαντο αὐτῶν· λιμοὶ γὰρ αἴτιοι
[2, 60]	τῆς πολυτελείας ἐπὶ τὴν δεισιδαιμονίαν	προαγούσης;	ὅταν δὲ νέος θεοὺς χαίρειν
[2, 27]	καίπερ τῆς παρ´ αὐτοῖς ὁσίας	ἐξειργούσης	τῶν ἱερῶν τοῖς περιρραντηρίοις καὶ
[2, 9]	ἁμαρτίᾳ Κλυμένης προσάπτουσιν, ἀπροαιρέτως μὲν	βαλούσης,	ἀνελούσης δὲ τὸ ζῷον. διὸ
[2, 9]	Κλυμένης προσάπτουσιν, ἀπροαιρέτως μὲν βαλούσης,	ἀνελούσης	δὲ τὸ ζῷον. διὸ καὶ
[2, 50]	καὶ πενθικῆς καὶ ἀκροάσεως πάθος	ἐγειρούσης	{ἐπεὶ πολλάκις φαίνεται καὶ διὰ
[2, 38]	ἐννοίας καὶ εἰς πολλὴν διαβολὴν	χωρούσης	ἀναγκαῖον διαστεῖλαι λόγῳ τὴν φύσιν
[2, 5]	μετὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς πόαν	δενδροφυούσης	ἤδη τῆς γῆς, πρώτης δρυὸς
[2, 22]	περὶ τὸ συγγενὲς αἰσθήσεως πάντα	κατεχούσης,	οὐδεὶς οὐθὲν ἐφόνευεν, οἰκεῖα εἶναι
[2, 45]	δὲ καὶ ὑπὸ τῆς πάντ´	ἐφορώσης	τὰ θνητὰ καὶ ἕργα καὶ
[2, 24]	τινὸς} ἢ κατὰ ψιλὴν τὴν	τῆς	ἀγαθῆς αὐτῶν ἕξεως ἐκτίμησιν. ὥστε
[2, 54]	τῆς Ἀθηνᾶς νεὼς καὶ ὁ	τῆς	Ἀγραύλου καὶ Διομήδους. ὁ δὲ
[2, 54]	ἕνα δὲ περίβολον ὅ τε	τῆς	Ἀθηνᾶς νεὼς καὶ ὁ τῆς
[2, 55]	δὲ καὶ ἐν Ἡλίου πόλει	τῆς	Αἰγύπτου τὸν τῆς ἀνθρωποκτονίας νόμον
[2, 40]	{τουτέστιν τῶν εὐφοριῶν} ἑαυτοὺς ἐξαιροῦντες	τῆς	αἰτίας καὶ αὐτὸ τοῦτο πραγματευόμενοι
[2, 21]	παρ´ ἐνίοις οἷον ἴχνη τινὰ	τῆς	ἀληθείας ὄντα, ταύρων δ´ ἀκρίτοισι
[2, 37]	τυγχάνουσι τιμῶν τ´ ἰσοθέων καὶ	τῆς	ἄλλης θεραπείας, οἳ δὲ ὡς
[2, 52]	οἰκέτου, οὐ περὶ προκοπῆς καὶ	τῆς	ἄλλης παρ´ ἀνθρώποις δοξοκοπίας. περὶ
[2, 5]	καὶ μαστὴρ ὁ ἄνθρωπος γιγνόμενος	τῆς	ἀναγκαίας ζωῆς μετὰ πολλῶν πόνων
[2, 10]	οὐδὲ πρεσβύτερον τὸ θυσιῶν ὑπάρχον	τῆς	ἀναγκαίας τροφῆς ἐκ τούτου ἀφορίζοι
[2, 53]	ἄρα καὶ ἐπείξειέ τι τῶν	τῆς	ἀνάγκης, εἰσίν οἱ τῷ οὕτω
[2, 12]	τῶν καρπῶν, τίς χρεία τῷ	τῆς	ἀνάγκης χρῆσθαι θύματι; ἔπειτα τῶν
[2, 55]	Ἡλίου πόλει τῆς Αἰγύπτου τὸν	τῆς	ἀνθρωποκτονίας νόμον Ἄμωσις, ὡς μαρτυρεῖ
[2, 24]	θεός, ὅταν ἀδικοῦντες εὐθὺς διὰ	τῆς	ἀπαρχῆς φαινώμεθα, ἢ μᾶλλον ἀτιμίαν
[2, 39]	ἦθος ἐστερημένον τε τῆς φυλακῆς	τῆς	ἀπὸ τοῦ κρείττονος δαιμονίου, σφοδρὰς
[2, 61]	ἕνεκα ἀνθρωπίνων ἤ τινος βλασφημίας	τῆς	ἀπὸ τούτων αἱρεῖσθαι παραβαίνειν. ἦ
[2, 40]	καὶ τοῦτο τῆς μεγίστης βλάβης	τῆς	ἀπὸ τῶν κακοεργῶν δαιμόνων θετέον,
[2, 25]	κεχαρισμένα, καταμαρτυροῦντες ἡμῶν αὐτῶν, ὅτι	τῆς	ἀπολαύσεως χάριν ἐμμένομεν τοῖς τοιούτοις
[2, 47]	οἰκειότητα. ~ὅθεν ὀρθῶς οἱ θεολόγοι	τῆς	ἀποχῆς ἐπεμέλοντο, καὶ ὁ Αἰγύπτιος
[2, 56]	Ἰφικράτης ἔπαυσεν, καὶ Δουματηνοὶ δὲ	τῆς	Ἀραβίας κατ´ ἔτος ἕκαστον ἔθυον
[2, 16]	θεοὺς Κλέαρχον κατοικοῦντα ἐν Μεθυδρίῳ	τῆς	Ἀρκαδίας. τὸν δ´ ἐκπλαγέντα ἐκτόπως
[2, 16]	Δελφοὺς ἀφικέσθαι ἄνδρα Μάγνητα ἐκ	τῆς	Ἀσίας φάμενος, πλούσιον σφόδρα, κεκτημένον
[2, 10]	δικαίως. ~αἶγα δ´ ἐν Ἰκαρίῳ	τῆς	Ἀττικῆς ἐχειρώσαντο πρῶτον, ὅτι ἄμπελον
[2, 49]	ἐπὶ πᾶσιν θεοῦ ἱερεὺς ἔμπειρος	τῆς	αὐτοῦ ἀγαλματοποιίας καθάρσεών τε καὶ
[2, 34]	θεωρίαν, καὶ ὅτι ἡμᾶς διὰ	τῆς	αὐτῶν θέας ἀληθινῶς τρέφουσι, συνόντες
[2, 22]	ἀκρίτοισι φόνοις οὐ δεύετο βωμός.	~τῆς	γὰρ {οἶμαι} φιλίας {καὶ τῆς}
[2, 16]	καὶ τῶν ὡραίων ἃ ἐκ	τῆς	γῆς λαμβάνεται, τοῖς θεοῖς τὰς
[2, 5]	ἐξ ἀρχῆς πόαν δενδροφυούσης ἤδη	τῆς	γῆς, πρώτης δρυὸς καρποφαγήσαντες, τῆς
[2, 11]	ἀπήρξαντο, τῶν δὲ θηλειῶν φειδόμενοι	τῆς	γονῆς ἕνεκα, ἐν μύσει τὸ
[2, 5]	πρότερον, ἀλλὰ χλόης, οἱονεί τινα	τῆς	γονίμου φύσεως χνοῦν ταῖς χερσὶν
[2, 26]	τοῦ θείου μὲν ἀλλήλοις λαλοῦσι,	τῆς	δὲ νυκτὸς τῶν ἄστρων ποιοῦνται
[2, 51]	ὅτι πολὺ μέρος ἀναιροῦμεν μαντείας	τῆς	διὰ σπλάγχνων, ἀπεχόμενοι τῆς τῶν
[2, 45]	μεστοὶ ὄντες ἀκαθαρσίας, δίκας τίνουσι	τῆς	εἰς τὰ ὅλα παρανομίας, τὰ
[2, 28]	ἐμπιπλάμενοι δὲ εἰς πολλοστὸν ἀφικόμεθα	τῆς	ἐν τούτοις {παρὰ τὸν βίον}
[2, 39]	σύμπαντες οὗτοί τε καὶ οἱ	τῆς	ἐναντίας δυνάμεως ἀόρατοί τε καὶ
[2, 54]	τῶν Κρονίων συνεῖχον, ἐνστάσης δὲ	τῆς	ἑορτῆς προαγαγόντες τὸν ἄνθρωπον ἔξω
[2, 6]	τὴν τροφὴν ψαισαμένων τὰ μὲν	τῆς	ἐργασίας ὄργανα θείαν τοῖς βίοις
[2, 19]	ὅταν δὲ τὸ σῶμα μετὰ	τῆς	ἐσθῆτός τινες λαμπρυνάμενοι μὴ καθαρὰν
[2, 24]	ὁ γὰρ τὴν δικαίαν ἀμοιβὴν	τῆς	εὐεργεσίας καὶ τῆς εὐποιίας τὸ
[2, 24]	δικαίαν ἀμοιβὴν τῆς εὐεργεσίας καὶ	τῆς	εὐποιίας τὸ ἀντάξιον ἀποδιδοὺς οὐκ
[2, 12]	ἄλλας ἀποδοτέον κατὰ τὴν ἀξίαν	τῆς	εὐποιίας, τοῖς δὲ εἰς τὰ
[2, 28]	καὶ τοῖς χρωμένοις αὐτῷ μετέδοσαν	τῆς	εὐσεβείας. διόπερ οἱ Πυθαγόρειοι τοῦτο
[2, 36]	μεταγράφειν ταῦτα; οἶδεν δὲ ὁ	τῆς	εὐσεβείας φροντίζων ὡς θεοῖς μὲν
[2, 28]	μὲν τὸν πάντα βίον ἀπείχοντο	τῆς	ζῳοφαγίας, ὅτε δὲ εἰς ἀπαρχήν
[2, 17]	δὲ ἀπὸ τοῦ χωρίου ἐκείνης	τῆς	ἡμέρας, ἐκ τῆς περικειμένης πήρας
[2, 55]	μόσχοι καὶ συσφραγιζόμενοι. ἐθύοντο δὲ	τῆς	ἡμέρας τρεῖς, ἀνθ´ ὧν κηρίνους
[2, 40]	τὰ τῶν ἄλλων θεῶν πρόσωπα,	τῆς	ἡμετέρας ἀβουλίας ἀπολαύουσι, προσεταιριζόμενοι τὰ
[2, 21]	καὶ παρ´ Ἐμπεδοκλέους, ὃς περὶ	τῆς	θεογονίας διεξιὼν καὶ περὶ τῶν
[2, 4]	τε οὐσῶν καὶ οὐδεμίαν ἀνάγκην	τῆς	θέσεως παραστῆσαι δυναμένων. καὶ ὅτι
[2, 35]	ἐκμιμησόμεθα, τὸ πλέον ἀπαρχόμενοι ἐκ	τῆς	θεωρίας, ἧς ἡμῖν αὐτοὶ δεδώκασιν,
[2, 5]	μάλιστα αὐτοῖς ὁμοιότατον. ἐκ δὲ	τῆς	θυμιάσεως τῶν ἀπὸ γῆς θυμιατήριά
[2, 33]	προσιόντες. ὅλως δ´ εἰ τὸ	τῆς	θυσίας ἀπαρχῆς ἔχει ἀξίαν καὶ
[2, 22]	καὶ καθάπερ ὑπό τινος πνοῆς	τῆς	ἰδίας φύσεως καὶ μοχθηρίας φερομένους
[2, 49]	κατὰ μέρος θεῶν ἱερεὺς ἔμπειρος	τῆς	ἱδρύσεως τῶν ἀγαλμάτων αὐτοῦ τῶν
[2, 54]	οὐχ ἁπλῶς, ἀλλὰ πλήρους οὔσης	τῆς	ἱστορίας λέγομεν, αὐτάρκη καὶ ταῦτα
[2, 20]	τῷ τυχόντι, δῆλον ἐκ τοῦ	τῆς	καθ´ ἡμέραν τροφῆς, κἂν ὁποία
[2, 40]	τῶν φιλοσοφούντων οἱ μὴ ἀποστάντες	τῆς	κοινῆς φορᾶς εἰς τὰ αὐτὰ
[2, 45]	ὄντι τῆς ψυχικῆς ἀπαθείας καὶ	τῆς	κουφότητος τοῦ σώματος προσιόντος τῷ
[2, 30]	δαιτροὺς ὀνομάζουσιν διὰ τὴν ἐκ	τῆς	κρεανομίας γιγνομένην δαῖτα. πληρώσαντες δὲ
[2, 55]	δὲ τὸν θεσμὸν Δίφιλος ὁ	τῆς	Κύπρου βασιλεὺς κατέλυσε, κατὰ τοὺς
[2, 40]	~ἓν γὰρ δὴ καὶ τοῦτο	τῆς	μεγίστης βλάβης τῆς ἀπὸ τῶν
[2, 5]	τῆς γῆς, πρώτης δρυὸς καρποφαγήσαντες,	τῆς	μὲν τροφῆς διὰ τὴν σπάνιν
[2, 37]	τῷ παρορᾶσθαι καὶ μὴ τυγχάνειν	τῆς	νενομισμένης θεραπείας, καὶ πάλιν εὐεργετοῖεν
[2, 27]	ζῴων σώματα, καὶ πάλιν κόρῳ	τῆς	νομίμου τροφῆς εἰς τὴν περὶ
[2, 27]	καρπῶν ἐσπάνισαν καὶ διὰ τὴν	τῆς	νομίμου τροφῆς ἔνδειαν εἰς τὸ
[2, 61]	ἀπαρκτέον, ὁ δὲ φαῦλος ἐκ	τῆς	οἰκείας διαθέσεως καὶ ὧν αὐτὸς
[2, 38]	τρόπον τοῦτον. ὅσαι μὲν ψυχαὶ	τῆς	ὅλης ἐκπεφυκυῖαι μεγάλα μέρη διοικοῦσι
[2, 29]	δὲ τοῦ βοός, ὡς ἔξω	τῆς	ὀργῆς καταστὰς συνεφρόνησεν οἷον ἔργον
[2, 40]	ποιοῦσιν μεταστῆσαι ἡμᾶς ἐθέλοντες ἀπὸ	τῆς	ὀρθῆς ἐννοίας τῶν θεῶν καὶ
[2, 31]	τῶν ἀνθρώπων ἕκαστος ἀπαρχόμενος τύχῃ	τῆς	ὁσίας καὶ τῆς παρὰ θεῶν
[2, 27]	καίπερ τὸ ἀρχαῖον οὐχ οὕτως	τῆς	ὁσίας ταῦτα βραβευσάσης, ἀλλ´ ἐκ
[2, 27]	τοῖς θεοῖς θυσίαι· χρόνῳ δὲ	τῆς	ὁσιότητος ἡμῶν ἐξαμελησάντων, ἐπεὶ καὶ
[2, 45]	ἐρεθίζουσι, τὰ δὲ καὶ ὑπὸ	τῆς	πάντ´ ἐφορώσης τὰ θνητὰ καὶ
[2, 27]	ῥαίνουσι πρὸς τοὺς βωμούς, καίπερ	τῆς	παρ´ αὐτοῖς ὁσίας ἐξειργούσης τῶν
[2, 31]	ἀπαρχόμενος τύχῃ τῆς ὁσίας καὶ	τῆς	παρὰ θεῶν ὠφελείας. ~πάντων δὲ
[2, 47]	αἰτίαν ἀποδιδοὺς φυσικωτάτην, ἣν ἐκ	τῆς	πείρας ἐδοκίμασεν. ἐπεὶ γὰρ ψυχὴ
[2, 29]	τῆς πράξεως ἀνευρεθέντος, Σώπατρος νομίσας	τῆς	περὶ αὑτὸν δυσκολίας ἀπαλλαγήσεσθαι ὡς
[2, 38]	τοῖς ἀκολούθοις ἐξευμενιζομένους. ~συγκεχυμένης δὲ	τῆς	περὶ αὐτῶν ἐννοίας καὶ εἰς
[2, 22]	~τῆς γὰρ {οἶμαι} φιλίας {καὶ	τῆς}	περὶ τὸ συγγενὲς αἰσθήσεως πάντα
[2, 43]	ὃ γίνεται δι´ ἀπαθείας καὶ	τῆς	περὶ τῶν ὄντως ὄντων διηρθρωμένης
[2, 17]	χωρίου ἐκείνης τῆς ἡμέρας, ἐκ	τῆς	περικειμένης πήρας τῶν ἀλφίτων ὀλίγας
[2, 15]	τὸ ῥηθὲν τὰ λοιπὰ πάντα	τῆς	πήρας ἐπὶ τὸν βωμόν, εἶπε
[2, 20]	καρπῶν ἦν ἔτ´ εἰπὼν πρότερον	τῆς	πόας λαμβανομένης, καὶ τὰ τῶν
[2, 29]	μετελθόντας, δεῖν κατακοπῆναι βοῦν ὑπὸ	τῆς	πόλεως. ἀπορούντων δὲ τίς ὁ
[2, 60]	μήτηρ πάντα χίλια ἔθυεν, ἅπαξ	τῆς	πολυτελείας ἐπὶ τὴν δεισιδαιμονίαν προαγούσης;
[2, 29]	γενομένης καὶ τοῦ {Σωπάτρου} μεταιτίου	τῆς	πράξεως ἀνευρεθέντος, Σώπατρος νομίσας τῆς
[2, 30]	πάντας ἐκάλουν εἰς ἀπολογίαν τοὺς	τῆς	πράξεως κοινωνήσαντας. ὧν δὴ αἱ
[2, 26]	τις κελεύοι θύειν, ἀποσταίημεν ἂν	τῆς	πράξεως. οὐ γὰρ ἑστιώμενοι τῶν
[2, 27]	προήχθησαν, καὶ διὰ τὴν ἀρχὴν	τῆς	πράξεως ταύτην προσθήκη ἡ ζῳοφαγία
[2, 43]	ὄντως ὄντων διηρθρωμένης διαλήψεως καὶ	τῆς	πρὸς αὐτὰ ταῦτα ζωῆς, πονηροῖς
[2, 11]	ἐσθίειν, ἐκ δὲ τῆς χρείας	τῆς	πρὸς αὑτοὺς στοχάζεσθαι τοῦ καθήκοντος.
[2, 42]	οὗτοι καὶ ἀπατῆσαι ἱκανοὶ διὰ	τῆς	τερατουργίας. διὰ τούτων φίλτρα καὶ
[2, 18]	τὴν ὕλην καὶ τὴν ἀφέλειαν	τῆς	τέχνης. τὸν γοῦν Αἰσχύλον φασί,
[2, 8]	ἐξαναλῶσαι τῶν πρώτων παρ´ αὐτοῖς	τῆς	τοιαύτης ἁψαμένων θυσίας; ~ὑστέρα μὲν
[2, 28]	δεῖ, οὔτε ἁπτέον τοῖς ἀνθρώποις	τῆς	τοιαύτης τροφῆς, ὡς οὐδὲ τῶν
[2, 32]	φιλοστοργεῖν ὡς τεκοῦσαν· οὕτως γὰρ	τῆς	τοῦ βίου καταστροφῆς τυχόντες πάλιν
[2, 27]	πάντες ἀνθρωποθυτοῦσιν, ἀλλὰ κατὰ περίοδον	τῆς	τοῦ νομίμου χάριν μνήμης ἐμφύλιον
[2, 3]	τοῖς ἐκ τοῦ θεοῦ καὶ	τῆς	τούτου μιμήσεως τὴν σφῶν εὐδαιμονίαν
[2, 29]	τε καὶ τῶν θυλημάτων ἐπὶ	τῆς	τραπέζης ἐναργῶς κειμένων, ἵνα τοῖς
[2, 10]	ἐμψύχων ἀπήρξαντο καὶ τούτων, εἰωθότες	τῆς	τροφῆς ἀπάρχεσθαι. ὅθεν οὐδὲ πρεσβύτερον
[2, 57]	ἐπεὶ λιμοὶ καὶ πόλεμοι αἴτιοι	τῆς	τῶν ἄλλων ζῴων βρώσεως γεγόνασιν,
[2, 51]	μαντείας τῆς διὰ σπλάγχνων, ἀπεχόμενοι	τῆς	τῶν ζῴων ἀναιρέσεως. οὐκοῦν ὁ
[2, 43]	συνεφώνησαν, εἰδότες ὡς καθ´ ὅσον	τῆς	τῶν παθῶν ἐξαιρέσεως ἀμελοῦμεν τῆς
[2, 49]	ἑαυτοῦ θεῷ προσιέναι σπουδάζων ἄνευ	τῆς	τῶν παρομαρτούντων ἐνοχλήσεως, καὶ ἔστιν
[2, 39]	ὕπουλον ἔχοντες ἦθος ἐστερημένον τε	τῆς	φυλακῆς τῆς ἀπὸ τοῦ κρείττονος
[2, 5]	καὶ ῥίζας καὶ τοὺς ὅλους	τῆς	φύσεως αὐτῶν βλαστοὺς κατέκαιον, ταύτῃ
[2, 61]	νόμου παράβασιν, ἡμᾶς δὲ τοὺς	τῆς	φύσεως νόμους καὶ τὰς θείας
[2, 49]	καὶ σημειωτικὸς καὶ καταληπτικὸς τῶν	τῆς	φύσεως πραγμάτων καὶ συνετὸς καὶ
[2, 30]	βοὸς θυσίαν. θέντες γὰρ ἐπὶ	τῆς	χαλκῆς τραπέζης πέλανον καὶ ψαιστά,
[2, 11]	τὸ ἅψασθαι ἐνομοθέτησαν· καίτοι γε	τῆς	χρείας ἐφ´ ἑνὸς καὶ ταὐτοῦ
[2, 11]	θύειν ἢ ἐσθίειν, ἐκ δὲ	τῆς	χρείας τῆς πρὸς αὑτοὺς στοχάζεσθαι
[2, 6]	τὸν πρόσθεν μακαρισθέντος, ἀπήρξαντό τι	τῆς	ψαισθείσης τροφῆς πρῶτον εἰς πῦρ
[2, 27]	καὶ πᾶσα τῶν ἀνθρώπων ἡ	τῆς	ψυχῆς αἴσθησις δρωμένοις συνηρέσκετο, ταύρων
[2, 43]	ὀλίγιστον δ´ ἐν αὐταῖς τὸ	τῆς	ψυχῆς ἐπιμελούμενον. ἡμεῖς δὲ κατὰ
[2, 48]	παρουσίᾳ ἐνοχλούντων. ~ὅτι γὰρ ὁλκὸν	τῆς	ψυχῆς ἡ τοῦ συγγενοῦς σώματος
[2, 43]	τῆς τῶν παθῶν ἐξαιρέσεως ἀμελοῦμεν	τῆς	ψυχῆς, κατὰ τοσοῦτον τῇ πονηρᾷ
[2, 44]	σῶμα καὶ κατὰ τὰ πάθη	τῆς	ψυχῆς μένει ἀβλαβής, οἷον ἔρυμα
[2, 12]	φέρει τινὰ βλάβην αὐτοῖς, ἅτε	τῆς	ψυχῆς νοσφιζομένων. οὐ θυτέον οὖν
[2, 34]	ἡμῶν σωτηρίαν. ἐν ἀπαθείᾳ ἄρα	τῆς	ψυχῆς, τοῦ δὲ θεοῦ θεωρίᾳ
[2, 45]	ἐσθῆτος καὶ καθαρᾶς τῷ ὄντι	τῆς	ψυχικῆς ἀπαθείας καὶ τῆς κουφότητος
[2, 26]	μὴ Ἥλιος ὁ πανόπτης γένοιτο	θεατής.	καὶ τοῦτο δρῶσιν νηστεύοντες τὰς
[2, 56]	ἐποίουν τὴν αὐτὴν θυσίαν, ἣν	Ἰφικράτης	ἔπαυσεν, καὶ Δουματηνοὶ δὲ τῆς
[2, 7]	ἀλεύρων πυρίνων καὶ κριθίνων φθοῖς,	ὀρθοστάτης,	χύτρος. πόρρω δὲ τῶν περὶ
[2, 50]	σωμάτων ὑπομενεῖ {αὐτὸς} μιασμάτων πλήρης,	ὁμιλητὴς	σπουδάζων γενέσθαι τῷ κρείττονι; {ἀρκεῖ
[2, 26]	τοῦ δεινοῦ μὴ Ἥλιος ὁ	πανόπτης	γένοιτο θεατής. καὶ τοῦτο δρῶσιν
[2, 54]	Κρονίων συνεῖχον, ἐνστάσης δὲ τῆς	ἑορτῆς	προαγαγόντες τὸν ἄνθρωπον ἔξω πυλῶν
[2, 40]	γὰρ δὴ καὶ τοῦτο τῆς	μεγίστης	βλάβης τῆς ἀπὸ τῶν κακοεργῶν
[2, 52]	καὶ ἀντὶ μάντεως Διὸς μεγάλου	ὀαριστὴς’	εὐχόμενος γενέσθαι. ~εἰ δ´ ἄρα
[2, 53]	ὀνειράτων καὶ συμβόλων καὶ δι´	ὄττης	ἀγαθοὶ δαίμονες προτρέποντες καὶ μηνύοντες
[2, 5]	σπάνιν μικρά, τῶν δὲ φύλλων	αὐτῆς	πλείω τοῖς θεοῖς εἰς τὰς
[2, 9]	τὸ ζῷον. διὸ καὶ εὐλαβηθέντα	αὐτῆς	τὸν ἄνδρα, ὡς παράνομον διαπεπραγμένης,
[2, 8]	τῶν πρώτων παρ´ αὐτοῖς τῆς	τοιαύτης	ἁψαμένων θυσίας; ~ὑστέρα μὲν τοίνυν
[2, 28]	οὔτε ἁπτέον τοῖς ἀνθρώποις τῆς	τοιαύτης	τροφῆς, ὡς οὐδὲ τῶν ἰδίων
[2, 45]	ἂν γοητεύειν προυθυμήθησαν, ἀποκεκλεισμένοι ὑπὸ	ταύτης	ἀπολαύειν ὧν ἕνεκα ἀσεβοῦσιν. ὅθεν
[2, 20]	ὁποία τις οὖν αὕτη παρατεθῇ,	ταύτης	πρὸ τῶν ἀπολαύσεων πάντας ἀπάρχεσθαι
[2, 32]	ἑστία, καὶ δεῖ πάντας ἐπὶ	ταύτης	ὡς τροφοῦ καὶ μητρὸς ἡμῶν
[2, 5]	πόαν δενδροφυούσης ἤδη τῆς γῆς,	πρώτης	δρυὸς καρποφαγήσαντες, τῆς μὲν τροφῆς
[2, 54]	τῇ Ἀγραύλῳ τῇ Κέκροπος καὶ	νύμφης	Ἀγραυλίδος. καὶ διέμενε τὸ ἔθος
[2, 10]	ἀπήρξαντο καὶ τούτων, εἰωθότες τῆς	τροφῆς	ἀπάρχεσθαι. ὅθεν οὐδὲ πρεσβύτερον τὸ
[2, 57]	ἀνθρωποφαγεῖν τὸν στρατόν, ὡς μὴ	τροφῆς	ἀποροῖεν. οὐ τοίνυν ἐπεὶ λιμοὶ
[2, 5]	πρώτης δρυὸς καρποφαγήσαντες, τῆς μὲν	τροφῆς	διὰ τὴν σπάνιν μικρά, τῶν
[2, 27]	καὶ πάλιν κόρῳ τῆς νομίμου	τροφῆς	εἰς τὴν περὶ εὐσεβείας λήθην
[2, 10]	τὸ θυσιῶν ὑπάρχον τῆς ἀναγκαίας	τροφῆς	ἐκ τούτου ἀφορίζοι ἂν τοῖς
[2, 27]	καὶ διὰ τὴν τῆς νομίμου	τροφῆς	ἔνδειαν εἰς τὸ σαρκοφαγεῖν ἀλλήλων
[2, 33]	ἀπαρχὴν διδόναι ἧς ἡμεῖς ἀπεχόμεθα	τροφῆς.	ἐπεὶ καὶ τὸ ἔθος τοιοῦτο
[2, 20]	ἐκ τοῦ τῆς καθ´ ἡμέραν	τροφῆς,	κἂν ὁποία τις οὖν αὕτη
[2, 6]	μακαρισθέντος, ἀπήρξαντό τι τῆς ψαισθείσης	τροφῆς	πρῶτον εἰς πῦρ τοῖς θεοῖς.
[2, 31]	ἀνθρώποις ἅπτεσθαι τούτων, οὕτως νῦν	τροφῆς	χάριν ἅπτεσθαι τῶν ζῴων οὐχ
[2, 28]	ἁπτέον τοῖς ἀνθρώποις τῆς τοιαύτης	τροφῆς,	ὡς οὐδὲ τῶν ἰδίων σωμάτων,
[2, 32]	οὕτως γὰρ τῆς τοῦ βίου	καταστροφῆς	τυχόντες πάλιν ἀξιωθείημεν ἂν εἰς
[2, 47]	~ὅθεν ὀρθῶς οἱ θεολόγοι τῆς	ἀποχῆς	ἐπεμέλοντο, καὶ ὁ Αἰγύπτιος ταῦθ´
[2, 44]	θυσιῶν δεδηλώσθω. πλὴν ὅπερ ἐξ	ἀρχῆς	ἐλέγομεν, μὴ εἶναι ἀναγκαῖον ὡς
[2, 27]	εἶναι καὶ τοῖς ἀνθρώποις. ~ἀπ´	ἀρχῆς	μὲν γὰρ αἱ τῶν καρπῶν
[2, 6]	πρώτου φανέντος κριθῶν, ταύταις ἀπ´	ἀρχῆς	μὲν οὐλοχυτεῖτο κατὰ τὰς πρώτας
[2, 5]	τινά. ὅθεν μετὰ τὴν ἐξ	ἀρχῆς	πόαν δενδροφυούσης ἤδη τῆς γῆς,
[2, 1]	παρορώμενον πρότερον εἰς τὴν ἐξ	ἀρχῆς	προκειμένην ὑπόθεσιν εὐθύναντες. ~πρῶτον μὲν
[2, 26]	μὲν {Ἰουδαῖοι} διὰ τὴν ἐξ	ἀρχῆς	συνήθειαν ἔτι καὶ νῦν, φησὶν
[2, 6]	μὲν τῷ πραττομένῳ τὴν ἐξ	ἀρχῆς	τῶν θυμάτων αὔξησιν, οὐ συνορῶντες
[2, 33]	δ´ εἰ τὸ τῆς θυσίας	ἀπαρχῆς	ἔχει ἀξίαν καὶ εὐχαριστίας ὧν
[2, 24]	ὅταν ἀδικοῦντες εὐθὺς διὰ τῆς	ἀπαρχῆς	φαινώμεθα, ἢ μᾶλλον ἀτιμίαν οἰήσεται
[2, 27]	πᾶσα τῶν ἀνθρώπων ἡ τῆς	ψυχῆς	αἴσθησις δρωμένοις συνηρέσκετο, ταύρων δ´
[2, 41]	ὀνειράτων ἐμφαίνοντες καὶ διὰ ἐνθέου	ψυχῆς	ἄλλων τε πολλῶν. καὶ εἰ
[2, 43]	οὗτοι παρέχουσιν, ἀλλ´ ἔκ τε	ψυχῆς	ἔκ τε τῶν ἐκτὸς πᾶσαν
[2, 43]	δ´ ἐν αὐταῖς τὸ τῆς	ψυχῆς	ἐπιμελούμενον. ἡμεῖς δὲ κατὰ δύναμιν
[2, 34]	οὐδ´ ὁ ἔνδον, ὅταν πάθει	ψυχῆς	ᾖ μεμολυσμένος, διὰ δὲ σιγῆς
[2, 48]	ἐνοχλούντων. ~ὅτι γὰρ ὁλκὸν τῆς	ψυχῆς	ἡ τοῦ συγγενοῦς σώματος φύσις,
[2, 37]	ἀπλανέσι καὶ πλανωμένοις, ἔκ τε	ψυχῆς	καὶ σώματος οὖσιν ὁρατοῖς θεοῖς,
[2, 43]	τῶν παθῶν ἐξαιρέσεως ἀμελοῦμεν τῆς	ψυχῆς,	κατὰ τοσοῦτον τῇ πονηρᾷ δυνάμει
[2, 44]	καὶ κατὰ τὰ πάθη τῆς	ψυχῆς	μένει ἀβλαβής, οἷον ἔρυμα περιβεβλημένος
[2, 12]	τινὰ βλάβην αὐτοῖς, ἅτε τῆς	ψυχῆς	νοσφιζομένων. οὐ θυτέον οὖν ταῦτα·
[2, 45]	ἐκτὸς ἁγνεία, ἀποσίτου μὲν παθῶν	ψυχῆς	σπουδάζοντος εἶναι, ἀποσίτου δὲ καὶ
[2, 34]	σωτηρίαν. ἐν ἀπαθείᾳ ἄρα τῆς	ψυχῆς,	τοῦ δὲ θεοῦ θεωρίᾳ ἡ
[2, 47]	οὖν ταῦτα ἱστόρησαν καὶ φύσιν	ψυχῆς	φαύλης καὶ συγγένειαν καὶ ἡδονήν,
[2, 5]	ὁ ἄνθρωπος γιγνόμενος τῆς ἀναγκαίας	ζωῆς	μετὰ πολλῶν πόνων καὶ δακρύων
[2, 43]	καὶ τῆς πρὸς αὐτὰ ταῦτα	ζωῆς,	πονηροῖς δὲ ἀνθρώποις καὶ δαίμοσιν
[2, 17]	παραστησάντων τῷ Ἀπόλλωνι, εἶτα πυνθανομένων	αἷς	ἡσθείη μάλιστα, παρ´ ἐλπίδα πᾶσαν
[2, 47]	τῶν ἀτάφων παραμένουσι τοῖς σώμασιν,	αἷς	καὶ οἱ γόητες καταχρῶνται πρὸς
[2, 5]	κρόκῳ μιχθέντων ἀπαρχάς· πολλαῖς γὰρ	γενεαῖς	ὕστερον παρελήφθη ταῦτα, καὶ πλάνης
[2, 45]	ὁμοιουμένου ταῖς περὶ τοῦ θείου	ὀρθαῖς	διανοίαις καὶ ἱερωμένου τῇ νοερᾷ
[2, 13]	καὶ φυτεύομεν καὶ ταῖς ἄλλαις	ἐπιμελείαις	ἀνατρέφομεν. θυτέον οὖν ἐκ τῶν
[2, 17]	Ἀντιφάνει ἐν Μύστιδι λέγεται, ταῖς	εὐτελείαις	οἱ θεοὶ χαίρουσι γάρ· τεκμήριον
[2, 60]	ὅταν δὲ νέος θεοὺς χαίρειν	πολυτελείαις	γνῷ καί, ὡς φασίν, ταῖς
[2, 37]	τοὺς εὐχαῖς τε αὐτοὺς καὶ	λιτανείαις	θυσίαις τε καὶ τοῖς ἀκολούθοις
[2, 6]	μέλιτος ἔτι δ´ ἐλαίου ταῖς	χρείαις	ἀνευρίσκοντες ἀπήρχοντο καὶ τούτων τοῖς
[2, 25]	μᾶλλον τὰ ταῖς τῶν ἀνθρώπων	ἐπιθυμίαις	κεχαρισμένα, καταμαρτυροῦντες ἡμῶν αὐτῶν, ὅτι
[2, 16]	χρόνοις, κατὰ μῆνα ἕκαστον ταῖς	νουμηνίαις	στεφανοῦντα καὶ φαιδρύνοντα τὸν Ἑρμῆν
[2, 40]	πλούτων καὶ δυναστειῶν καὶ ἡδονῶν,	κενοδοξίαις	τε αὖ, ἐξ ὧν στάσεις
[2, 45]	ταῖς περὶ τοῦ θείου ὀρθαῖς	διανοίαις	καὶ ἱερωμένου τῇ νοερᾷ θυσίᾳ
[2, 61]	τιμὰς ταῖς ἐπὶ τῶν ἀγαθῶν	προεδρίαις,	ὑπαναστάσεσίν τε καὶ κατακλίσεσιν, οὐ
[2, 47]	τὴν τῶν σαρκῶν θοίνην, ἵνα	ἀλλοτρίαις	ψυχαῖς βιαίοις καὶ ἀκαθάρτοις πρὸς
[2, 60]	δεκάζειν δύνασθαι τὸ θεῖον καὶ	θυσίαις	ἀκεῖσθαι τὴν ἀδικίαν. ἢ πόθεν
[2, 25]	ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀπόλλυται ταῖς	θυσίαις.	ἀλλ´ οὐκ ὄνους οὐδ´ ἐλέφαντας
[2, 43]	καὶ σώφρων εὐλαβηθήσεται τοιαύταις χρῆσθαι	θυσίαις,	δι´ ὧν ἐπισπάσεται πρὸς ἑαυτὸν
[2, 13]	ἄρα τῶν ζῴων ἐν ταῖς	θυσίαις.	καὶ γὰρ ἄλλως πάντα μὲν
[2, 4]	λαμβάνει, ἢ ὅτι ἐν ταῖς	θυσίαις	καὶ ζῷα παρελήφθη, συλλογίζεται ὡς
[2, 61]	θεοῖς εὐχαῖς καὶ ἀναθήμασι καὶ	θυσίαις	καὶ τῇ πάσῃ θεραπείᾳ, τῷ
[2, 21]	τε δαιδαλεόσμοις σμύρνης τ´ ἀκράτου	θυσίαις	λιβάνου τε θυώδους ξουθῶν τε
[2, 37]	εὐχαῖς τε αὐτοὺς καὶ λιτανείαις	θυσίαις	τε καὶ τοῖς ἀκολούθοις ἐξευμενιζομένους.
[2, 44]	οὔτε ἁπτέον ἐν ταῖς ἀποτροπαίοις	θυσίαις	τῶν θυομένων, καθαρσίοις τε χρηστέον.
[2, 11]	ἐθέλοντας, χρώμενος καὶ τοιαύταις ἄλλαις	αἰτίαις.	~πρῶτον μὲν ὅτι ἐξ ἀνάγκης
[2, 44]	θυομένων τούτοις παρήγγειλαν, προαγνεύειν τε	ἀποσιτίαις	καὶ μάλιστα ταῖς ἀποχαῖς τῶν
[2, 56]	ἄνθρωπον. ~Φοίνικες δὲ ἐν ταῖς	μεγάλαις	συμφοραῖς ἢ πολέμων ἢ λοιμῶν
[2, 11]	εὐσεβεῖν ἐθέλοντας, χρώμενος καὶ τοιαύταις	ἄλλαις	αἰτίαις. ~πρῶτον μὲν ὅτι ἐξ
[2, 13]	αὐτοὺς καὶ φυτεύομεν καὶ ταῖς	ἄλλαις	ἐπιμελείαις ἀνατρέφομεν. θυτέον οὖν ἐκ
[2, 5]	καὶ λιβανωτοῦ κρόκῳ μιχθέντων ἀπαρχάς·	πολλαῖς	γὰρ γενεαῖς ὕστερον παρελήφθη ταῦτα,
[2, 19]	τεθησαυρισμένη· ἐνῆν δὲ παγκάρπεια συμμιγὴς	ὀλαῖς	λίπος τ´ ἐλαίας καὶ τὸ
[2, 47]	καὶ ἀκαθάρτοις πρὸς τὸ συγγενὲς	ἑλκομέναις	μὴ ἐνοχλοῖντο μηδὲ ἐμποδίζοιντο προσέρχεσθαι
[2, 28]	τῷ παντὶ βίῳ τὸ ἐν	Ἀθήναις	ἔτι σῳζόμενον. ~τὸ γὰρ παλαιόν,
[2, 13]	βλάβην. τὸ δ´ ἄχρηστον μὲν	ἐκείναις,	ἡμῖν δὲ χρήσιμον εἴη ἂν
[2, 60]	βοῶν καὶ τῶν ἄλλων ζῴων	θοίναις,	πότ´ ἂν ἑκὼν σωφρονήσειεν; πῶς
[2, 39]	τε καὶ τελέως ἀναίσθητοι αἰσθήσεσιν	ἀνθρωπίναις.	οὐ γὰρ στερεὸν σῶμα περιβέβληνται
[2, 53]	καὶ ἐπισύρειν, ἐπειδὴ ταῦτα οὐ	φωναῖς	ἐξακούστοις ἡ φύσις βοᾷ, νοερὰ
[2, 40]	τὰ πλήθη σύμφωνα ταῖς ἑαυτῶν	δόξαις	παρὰ τῶν δοκούντων σοφῶν ἀκούοντα,
[2, 56]	~Φοίνικες δὲ ἐν ταῖς μεγάλαις	συμφοραῖς	ἢ πολέμων ἢ λοιμῶν ἢ
[2, 42]	ἐκ τῶν αἱμάτων καὶ σαρκῶν	κνίσαις.	~διὸ συνετὸς ἀνὴρ καὶ σώφρων
[2, 13]	σπείρομεν αὐτοὺς καὶ φυτεύομεν καὶ	ταῖς	ἄλλαις ἐπιμελείαις ἀνατρέφομεν. θυτέον οὖν
[2, 44]	θεολόγοι ὡς οὔτε ἁπτέον ἐν	ταῖς	ἀποτροπαίοις θυσίαις τῶν θυομένων, καθαρσίοις
[2, 44]	προαγνεύειν τε ἀποσιτίαις καὶ μάλιστα	ταῖς	ἀποχαῖς τῶν ἐμψύχων. εἶναι γὰρ
[2, 25]	ζῷα τὸ παράπαν τοῖς θεοῖς.	~ταῖς	γὰρ ἐκ τῶν θυμάτων ἀπολαύσεσι
[2, 40]	πάλιν αὖ τὰ πλήθη σύμφωνα	ταῖς	ἑαυτῶν δόξαις παρὰ τῶν δοκούντων
[2, 42]	διὰ τῶν ποικίλων, καὶ δυναμοῦται	ταῖς	ἐκ τῶν αἱμάτων καὶ σαρκῶν
[2, 61]	ἐοικέναι γὰρ δεῖ τὰς τιμὰς	ταῖς	ἐπὶ τῶν ἀγαθῶν προεδρίαις, ὑπαναστάσεσίν
[2, 17]	ὡς Ἀντιφάνει ἐν Μύστιδι λέγεται,	ταῖς	εὐτελείαις οἱ θεοὶ χαίρουσι γάρ·
[2, 25]	χρήσιμον ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀπόλλυται	ταῖς	θυσίαις. ἀλλ´ οὐκ ὄνους οὐδ´
[2, 13]	ἀφεκτέον ἄρα τῶν ζῴων ἐν	ταῖς	θυσίαις. καὶ γὰρ ἄλλως πάντα
[2, 4]	ἀκόλουθον λαμβάνει, ἢ ὅτι ἐν	ταῖς	θυσίαις καὶ ζῷα παρελήφθη, συλλογίζεται
[2, 57]	μὲν πρῶτον τοὺς πίπτοντας ἐν	ταῖς	μάχαις ἐσθίειν ἐπιλειπόντων πάντων, δεύτερον
[2, 56]	θύειν ἄνθρωπον. ~Φοίνικες δὲ ἐν	ταῖς	μεγάλαις συμφοραῖς ἢ πολέμων ἢ
[2, 16]	καθήκουσι χρόνοις, κατὰ μῆνα ἕκαστον	ταῖς	νουμηνίαις στεφανοῦντα καὶ φαιδρύνοντα τὸν
[2, 45]	σιτουμένου δὲ θεοσοφίαν καὶ ὁμοιουμένου	ταῖς	περὶ τοῦ θείου ὀρθαῖς διανοίαις
[2, 43]	τὸ αὐτοῖς ἀνόμοιον. εἰ δὲ	ταῖς	πόλεσιν ἀναγκαῖον καὶ τούτους ἀπομειλίττεσθαι,
[2, 14]	δεύτερον δὲ ὅτι τῶν ἐν	ταῖς	πόλεσιν οἰκούντων οἱ πλεῖστοι σπανίζουσι
[2, 36]	καὶ οὕτως ἠρέσκοντο τοὺς θεοὺς	ταῖς	τοιαύταις ἀπαρχαῖς, ὡς καὶ τυγχάνειν
[2, 25]	θεοῖς, πολὺ δὲ μᾶλλον τὰ	ταῖς	τῶν ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις κεχαρισμένα, καταμαρτυροῦντες
[2, 60]	πολυτελείαις γνῷ καί, ὡς φασίν,	ταῖς	τῶν βοῶν καὶ τῶν ἄλλων
[2, 5]	τινα τῆς γονίμου φύσεως χνοῦν	ταῖς	χερσὶν ἀράμενοι. δένδρα μὲν γὰρ
[2, 6]	καὶ μέλιτος ἔτι δ´ ἐλαίου	ταῖς	χρείαις ἀνευρίσκοντες ἀπήρχοντο καὶ τούτων
[2, 4]	καὶ εἴ τισι βρωτέον, οἷον	ἀθληταῖς	καὶ στρατιώταις καὶ τοῖς διὰ
[2, 13]	δεῖ οὕτω μερίζεσθαι, ὡς μηδεμίαν	αὐταῖς	γίγνεσθαι βλάβην. τὸ δ´ ἄχρηστον
[2, 16]	ποιεῖσθαι, παραλείποντα οὐδεμίαν ἑορτήν· ἐν	αὐταῖς	δὲ ταύταις θεραπεύειν τοὺς θεοὺς
[2, 43]	ἐναντία κακά, ὀλίγιστον δ´ ἐν	αὐταῖς	τὸ τῆς ψυχῆς ἐπιμελούμενον. ἡμεῖς
[2, 11]	ὄντι εὐσεβεῖν ἐθέλοντας, χρώμενος καὶ	τοιαύταις	ἄλλαις αἰτίαις. ~πρῶτον μὲν ὅτι
[2, 36]	οὕτως ἠρέσκοντο τοὺς θεοὺς ταῖς	τοιαύταις	ἀπαρχαῖς, ὡς καὶ τυγχάνειν αὐτῶν
[2, 43]	συνετὸς ἀνὴρ καὶ σώφρων εὐλαβηθήσεται	τοιαύταις	χρῆσθαι θυσίαις, δι´ ὧν ἐπισπάσεται
[2, 6]	τὸν χέδροπα πρώτου φανέντος κριθῶν,	ταύταις	ἀπ´ ἀρχῆς μὲν οὐλοχυτεῖτο κατὰ
[2, 43]	τούτους ἀπομειλίττεσθαι, οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς.	ταύταις	γὰρ καὶ πλοῦτος καὶ τὰ
[2, 16]	οὐδεμίαν ἑορτήν· ἐν αὐταῖς δὲ	ταύταις	θεραπεύειν τοὺς θεοὺς οὐ βουθυτοῦντα
[2, 3]	αὐτὰ οἱ νομοθέται τοῖς τε	ἰδιώταις	καὶ τοῖς ἱερεῦσιν ἀφωρίσαντο πρακτέα,
[2, 4]	τισι βρωτέον, οἷον ἀθληταῖς καὶ	στρατιώταις	καὶ τοῖς διὰ σώματος τὴν
[2, 57]	πρῶτον τοὺς πίπτοντας ἐν ταῖς	μάχαις	ἐσθίειν ἐπιλειπόντων πάντων, δεύτερον τοὺς
[2, 44]	τε ἀποσιτίαις καὶ μάλιστα ταῖς	ἀποχαῖς	τῶν ἐμψύχων. εἶναι γὰρ τὴν
[2, 36]	ἠρέσκοντο τοὺς θεοὺς ταῖς τοιαύταις	ἀπαρχαῖς,	ὡς καὶ τυγχάνειν αὐτῶν καλοῦντας
[2, 61]	καὶ προσομιλεῖν ἀεὶ τοῖς θεοῖς	εὐχαῖς	καὶ ἀναθήμασι καὶ θυσίαις καὶ
[2, 37]	καὶ πάλιν εὐεργετοῖεν ἂν τοὺς	εὐχαῖς	τε αὐτοὺς καὶ λιτανείαις θυσίαις
[2, 47]	τῶν σαρκῶν θοίνην, ἵνα ἀλλοτρίαις	ψυχαῖς	βιαίοις καὶ ἀκαθάρτοις πρὸς τὸ
[2, 15]	τὸν βωμόν, εἶπε πάλιν ὅτι	δὶς	τόσον ἀπέχθοιτο τοῦτο δράσας ἢ
[2, 28]	ἀπείχοντο τῆς ζῳοφαγίας, ὅτε δὲ	εἰς	ἀπαρχήν τι τῶν ζῴων ἀνθ´
[2, 25]	τινὰ παρεχομένων ἢ καί τι	εἰς	ἀπόλαυσιν ἐν αὑτοῖς ἐχόντων οὐθενὸς
[2, 30]	ποιούμενοι τοῦ φόνου πάντας ἐκάλουν	εἰς	ἀπολογίαν τοὺς τῆς πράξεως κοινωνήσαντας.
[2, 6]	τοῖς βίοις ἐπικουρίαν παρασχόντα κρύψαντες	εἰς	ἀπόρρητον, ὡς ἱεροῖς αὐτοῖς ἀπήντων,
[2, 44]	χρηστέον. μὴ γὰρ ἴοι τις	εἰς	ἄστυ μηδ´ εἰς οἶκον ἴδιον,
[2, 26]	ἄστρων ποιοῦνται τὴν θεωρίαν, βλέποντες	εἰς	αὐτὰ καὶ διὰ τῶν εὐχῶν
[2, 48]	χρηματίζουσαν ὡς θεὸν καὶ εἰσιοῦσαν	εἰς	αὐτοὺς ἅμα τῇ ἐνθέσει τῇ
[2, 55]	τοῦ θεολόγου γενόμενος, τὸ ἔθος	εἰς	βουθυσίαν μεταστήσας. προσήκατο δ´ ὁ
[2, 52]	οὗτος μεμελέτηκεν ἀφίστασθαι. οὐ γὰρ	εἰς	γάμον καθίησιν, ἵνα περὶ γάμου
[2, 60]	χρείαν οὐκ ἔχουσιν οἱ θεοί,	εἰς	δὲ τὸ ἦθος ἀποβλέπουσι τῶν
[2, 16]	παραπλήσια δὲ καὶ Θεόπομπος ἱστόρηκεν,	εἰς	Δελφοὺς ἀφικέσθαι ἄνδρα Μάγνητα ἐκ
[2, 16]	διακείμενον πρὸς τὸ δαιμόνιον ἐλθεῖν	εἰς	Δελφούς, πομπεύσαντα δὲ ἑκατόμβην τῷ
[2, 41]	καθ´ ἑαυτούς, ἀλλὰ καὶ προσημαίνουσιν	εἰς	δύναμιν τοὺς ἐπηρτημένους ἀπὸ τῶν
[2, 37]	λόγους. δέδεκται δὲ τὸ σῶμα	εἰς	ἑαυτὴν καὶ περιείληφεν, καίπερ ἀσώματος
[2, 37]	ἔν τινι ὢν οὔτ´ ἐνδεδεμένος	εἰς	ἑαυτόν, χρῄζει οὐδενὸς τῶν ἔξωθεν,
[2, 48]	ζῴων μαντικῶν ψυχὰς δέξασθαι βουλόμενοι	εἰς	ἑαυτούς, τὰ κυριώτατα μόρια καταπιόντες,
[2, 52]	κυλίεται, τούτοις ἐπιτρέπομεν ἅπαξ ἀσεβήσασιν	εἰς	ἑαυτοὺς φέρεσθαι ᾗπερ καὶ φέρονται.
[2, 52]	γάμου τὸν μάντιν ἐνοχλήσῃ, οὐκ	εἰς	ἐμπορίαν, οὐ περὶ οἰκέτου, οὐ
[2, 56]	ἀνθρώπων, ἐπείπερ διά τινα ἀνάγκην	εἰς	θυσίαν ἄνθρωπος παρελήφθη. καὶ γὰρ
[2, 1]	περὶ αὐτοῦ κρίσιν διαθήσειν. διὸ	εἰς	ἴδιον σκέμμα τὸν τόπον ὑπερβαλλόμενοι,
[2, 29]	ἑκούσιον ἀράμενος ὡς ἠσεβηκώς, ἔφυγεν	εἰς	Κρήτην. αὐχμῶν δὲ κατεχόντων καὶ
[2, 57]	ὁ Βάρκας ἐπικαλούμενος, ἐπιστρατεύσας αὐτοῖς	εἰς	λιμὸν οὕτως περιέστησεν, ὡς τὸ
[2, 44]	ἴοι τις εἰς ἄστυ μηδ´	εἰς	οἶκον ἴδιον, μὴ πρότερον ἐσθῆτα
[2, 32]	καταστροφῆς τυχόντες πάλιν ἀξιωθείημεν ἂν	εἰς	οὐρανὸν τὸ σύμπαν γένος τῶν
[2, 38]	τῆς περὶ αὐτῶν ἐννοίας καὶ	εἰς	πολλὴν διαβολὴν χωρούσης ἀναγκαῖον διαστεῖλαι
[2, 28]	ἀλλ´ οὐχ ἡμεῖς· ἐμπιπλάμενοι δὲ	εἰς	πολλοστὸν ἀφικόμεθα τῆς ἐν τούτοις
[2, 6]	τὰ μὲν στέφοντες, τὰ δ´	εἰς	πῦρ δωρούμενοι, θείας ἑτέρας σταγόνας
[2, 6]	τι τῆς ψαισθείσης τροφῆς πρῶτον	εἰς	πῦρ τοῖς θεοῖς. ὅθεν ἔτι
[2, 40]	μὴ ἀποστάντες τῆς κοινῆς φορᾶς	εἰς	τὰ αὐτὰ τοῖς πλήθεσι συνέβησαν,
[2, 12]	ἀξίαν τῆς εὐποιίας, τοῖς δὲ	εἰς	τὰ μέγιστα ἡμᾶς εὖ πεποιηκόσιν
[2, 45]	ὄντες ἀκαθαρσίας, δίκας τίνουσι τῆς	εἰς	τὰ ὅλα παρανομίας, τὰ μὲν
[2, 5]	φύλλων αὐτῆς πλείω τοῖς θεοῖς	εἰς	τὰς θυσίας ἀνῆπτον. μετὰ δὲ
[2, 60]	δὲ οἱ τὴν πολυτέλειαν εἰσαγαγόντες	εἰς	τὰς θυσίας, ὅπως ἅμα ταύτῃ
[2, 6]	λοιπῶν ἁπάντων ἀπαρχαὶ τοῖς θεοῖς	εἰς	τὰς θυσίας· πολλὰ μὲν ἀνθολογούντων,
[2, 33]	εὐχαριστίας ὧν παρὰ θεῶν ἔχομεν	εἰς	τὰς χρείας, ἀλογώτατον ἂν εἴη
[2, 56]	συνέγραψεν, Φίλων δὲ ὁ Βύβλιος	εἰς	τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν δι´ ὀκτὼ
[2, 50]	θανάτου μέρη ἐπὶ τῶν καρπῶν	εἰς	τὴν ἐνταῦθα ἡμῶν ζωὴν παραλαμβάνομεν.
[2, 1]	ἐξαγορεύειν ἐροῦμεν, τὸ παρορώμενον πρότερον	εἰς	τὴν ἐξ ἀρχῆς προκειμένην ὑπόθεσιν
[2, 29]	θυόντων, ζῷα δὲ οὔ, οὐδὲ	εἰς	τὴν ἰδίαν τροφὴν καταχρωμένων, λέγεται
[2, 57]	αὐτοῦ Ἀννίβας, ᾧ συνεβούλευέ τις	εἰς	τὴν Ἰταλίαν στρατεύοντι ἐθίσαι ἀνθρωποφαγεῖν
[2, 27]	πάλιν κόρῳ τῆς νομίμου τροφῆς	εἰς	τὴν περὶ εὐσεβείας λήθην ἰόντες,
[2, 61]	συμφέρον, ἀλλὰ μεταβάλλειν μὲν πειρᾶσθαι	εἰς	τὸ ἄμεινον, εἰ δὲ μή,
[2, 39]	δέ σοι δοξάζοντι οὐδέποτ´ ἂν	εἰς	τὸ ἀτοπώτατον ἐμπίπτειν ἐνέσται, τὸ
[2, 34]	δι´ ὧν ἡμῶν τρέφει καὶ	εἰς	τὸ εἶναι συνέχει τὴν οὐσίαν.
[2, 32]	καὶ πάντας, οὐκ ἀξιόχρεως δ´	εἰς	τὸ θύειν θεοῖς πάντας ἡμᾶς
[2, 16]	τιμήσαντα μεγαλοπρεπῶς τὸν Ἀπόλλωνα παρελθεῖν	εἰς	τὸ μαντεῖον χρηστηριασόμενον· οἰόμενον δὲ
[2, 16]	θυσίας ἐπιτελεῖ. ἀφικόμενον οὖν ταχέως	εἰς	τὸ Μεθύδριον πρῶτον μὲν καταφρονῆσαι
[2, 59]	ἔθος τῶν πατέρων} ἐπανάγειν ἔοικεν	εἰς	τὸ παλαιὸν ἔθος. τὸ δὲ
[2, 14]	καὶ εὐδαπάνων τὰ ζῷα, θεωρητέον	εἰς	τὸ πολὺ τοῦ γένους ἡμῶν
[2, 27]	τὴν τῆς νομίμου τροφῆς ἔνδειαν	εἰς	τὸ σαρκοφαγεῖν ἀλλήλων ὥρμησαν, τότε
[2, 25]	οὖν ἀτίμων ζῴων, ἃ μηδεμίαν	εἰς	τὸν βίον ἡμῖν παρέχεται χρείαν,
[2, 18]	Αἰσχύλον φασί, τῶν Δελφῶν ἀξιούντων	εἰς	τὸν θεὸν γράψαι παιᾶνα, εἰπεῖν
[2, 1]	λιτότητος καὶ ἁγνείας ζητημάτων ἐχόμενοι	εἰς	τὸν περὶ τῶν θυσιῶν, ὦ
[2, 39]	λαμβάνοντες οἱ πολλοὶ διαδιδόασιν καὶ	εἰς	τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους. ~ἓν γὰρ
[2, 25]	ἡμῶν ἐπικουρεῖ συμπονοῦντα, τὰ δὲ	εἰς	τροφὴν ἤ τινας ἄλλας χρείας
[2, 12]	τὰ ζῷα ἡμῖν ὁ θεὸς	εἰς	χρῆσιν δέδωκεν, ἀλλ´ ὅτι γε
[2, 56]	τινες ἀλλήλων ἐγεύσαντο, καὶ ὅμως	ἐναγεῖς	οὗτοι ἐνομίσθησαν καὶ τὸ πρᾶγμα
[2, 8]	τὸν τῶν οἰκήσεων θεμέλιον ἐξαίφνης	οὐδεὶς	εὑρεῖν ἐδύνατο· ὕβριν γὰρ ἀτάσθαλον
[2, 31]	εὐθὺς ἀποσχέσθαι· ἐπεὶ δ´ ἀναμάρτητος	οὐδείς,	λοιπὸν δὴ ἀκεῖσθαι τοῖς ὕστερον
[2, 12]	ἐστι κατὰ τοὔνομα. ὅσιος δὲ	οὐδεὶς	ὃς ἐκ τῶν ἀλλοτρίων ἀποδίδωσι
[2, 52]	ὧν δὲ ζητεῖ, μάντις μὲν	οὐδεὶς	οὐδὲ σπλάγχνα ζῴων μηνύσει τὸ
[2, 22]	τὸ συγγενὲς αἰσθήσεως πάντα κατεχούσης,	οὐδεὶς	οὐθὲν ἐφόνευεν, οἰκεῖα εἶναι νομίζων
[2, 60]	τῶν θυσιῶν ἐξωνεῖσθαι τὴν ἁμαρτίαν;	πεισθεὶς	δὲ ὅτι τούτων χρείαν οὐκ
[2, 22]	πολέμων ἀρχὴ κατέσχεν, τότε πρῶτον	οὐθεὶς	οὐθενὸς ὅλως ἐφείδετο τῶν οἰκείων.
[2, 18]	ἐχρῶντο καὶ μᾶλλον πρὸς τὰς	δημοτελεῖς	ἱεροποιίας, τοιούτοις χαίρειν πεπεισμένοι τὸ
[2, 16]	ποπάνοις· κατ´ ἐνιαυτὸν δὲ θυσίας	δημοτελεῖς	ποιεῖσθαι, παραλείποντα οὐδεμίαν ἑορτήν· ἐν
[2, 19]	τὰς θυσίας προσάγοντας, ἀλλὰ μὴ	πολυτελεῖς.	νῦν δὲ ἐσθῆτα μὲν λαμπρὰν
[2, 61]	ἐρεῖ, εἰ μνημονεύεις εὖ παθὼν	φιλεῖς	τέ με, ἀπέχω πάλαι, Φιλῖνε,
[2, 19]	ἦθος ἰέναι θύσοντας, τοῖς θεοῖς	θεοφιλεῖς	τὰς θυσίας προσάγοντας, ἀλλὰ μὴ
[2, 37]	δὲ κατὰ κώμας ἤ τινας	πόλεις	ὀνόματός τε καὶ θρησκείας ἀφανῶς
[2, 58]	οἱ τὰς ἐν τῷ παντὶ	δυνάμεις	καταμαθόντες, καὶ τοῦτο πεπίστωται παρ´
[2, 34]	καὶ θιγγάνει. ~θύσωμεν τοίνυν καὶ	ἡμεῖς·	ἀλλὰ θύσωμεν, ὡς προσήκει, διαφόρους
[2, 34]	ἀπάρχεται καὶ τῶν ἀκροδρύων, οὕτως	ἡμεῖς	ἀπαρξώμεθα αὐτοῖς ἐννοιῶν τῶν περὶ
[2, 33]	οὔτε ὅσιον ἀπαρχὴν διδόναι ἧς	ἡμεῖς	ἀπεχόμεθα τροφῆς. ἐπεὶ καὶ τὸ
[2, 13]	δὲ δοκοῦσιν εἶναι οἱ καρποί·	ἡμεῖς	γὰρ καὶ σπείρομεν αὐτοὺς καὶ
[2, 13]	ἐκ τῶν φυτῶν τὸ μέλι,	ἡμεῖς	δὲ αὐτῶν ἐπιμελούμεθα. διὸ καὶ
[2, 43]	αὐταῖς τὸ τῆς ψυχῆς ἐπιμελούμενον.	ἡμεῖς	δὲ κατὰ δύναμιν οὐ δεησόμεθα
[2, 28]	λοιπῶν ὄντες ἔζων. ἀλλ´ οὐχ	ἡμεῖς·	ἐμπιπλάμενοι δὲ εἰς πολλοστὸν ἀφικόμεθα
[2, 4]	αὐτόθεν τοῖς μὴ ἐριστικοῖς προσπίπτει.	ἡμεῖς	μέντοι τὰς μὲν ἤδη εὐθύναντες,
[2, 8]	βακχείᾳ βορὰν τούτων προσθεμένων (καθάπερ	ἡμεῖς	νῦν ἐπὶ τῶν ζῴων· ἀπαρξάμενοι
[2, 59]	ἡμῖν λεγομένου ἐπιθύειν. ὃ γὰρ	ἡμεῖς	νῦν θύειν λέγομεν ἔρδειν ἔλεγον·
[2, 43]	εἰρημένα τῷ Θεοφράστῳ θύσομεν καὶ	ἡμεῖς.	οἷς καὶ οἱ θεολόγοι συνεφώνησαν,
[2, 35]	καὶ πόσου κἀνταῦθα παραβλητέον. ἀλλ´	ἡμεῖς	οὐδὲν διοισόμεθα τούτοις, μή πῃ
[2, 52]	ᾗπερ καὶ φέρονται. ὃν δ´	ἡμεῖς	ὑπογράφομεν φιλόσοφον ἀφιστάμενον τῶν ἐκτός,
[2, 5]	θύειν καὶ θυσίας· ἃ δὴ	ἡμεῖς	ὡς τὴν ὑστέραν πλημμέλειαν ἐκβαίνοντα
[2, 39]	τοτὲ μὲν ἐπιφαίνονται, τοτὲ δὲ	ἀφανεῖς	εἰσίν· ἐνίοτε δὲ καὶ μεταβάλλουσι
[2, 17]	πολλὴν ἔριν τὴν πρὸς ἀλλήλους	ἐκπρεπεῖς	παραστησάντων τῷ Ἀπόλλωνι, εἶτα πυνθανομένων
[2, 17]	πλέον τέρψας τὸν θεὸν τῶν	μεγαλοπρεπεῖς	θυσίας συντελεσάντων. ὅθεν καὶ τῶν
[2, 16]	ἐνιαυτὸν θυσίας ποιεῖσθαι πολλὰς καὶ	μεγαλοπρεπεῖς,	τὰ μὲν δι´ εὐπορίαν τῶν
[2, 50]	~εἰ δὲ οἱ τῶν τῇδε	ἱερεῖς	καὶ ἱεροσκόποι καὶ τάφων ἀπέχεσθαι
[2, 42]	κακὰ διὰ τῶν γοητειῶν διαπραττόμενοι.	~πλήρεις	γὰρ πάσης φαντασίας οὗτοι καὶ
[2, 10]	ἄλλαι δὲ παρ´ ἄλλοις λέγονται·	πλήρεις	δὲ πᾶσαι οὐκ εὐαγῶν ἀπολογιῶν.
[2, 45]	ἕνεκα ἀσεβοῦσιν. ὅθεν παθῶν ὄντες	πλήρεις	καὶ πρὸς ὀλίγον ἀπεχόμενοι τῶν
[2, 55]	συσφραγιζόμενοι. ἐθύοντο δὲ τῆς ἡμέρας	τρεῖς,	ἀνθ´ ὧν κηρίνους ἐκέλευσεν ὁ
[2, 40]	κενοδοξίαις τε αὖ, ἐξ ὧν	στάσεις	καὶ πόλεμοι φύονται καὶ τὰ
[2, 39]	ἀπ´ ἐκείνων πάθη· αἱ δ´	ἀκέσεις	καὶ κατορθώσεις αἱ ἀπὸ τῶν
[2, 38]	τοὺς θεούς, τὰς δὲ ἐκείνων	παραινέσεις	καὶ νουθεσίας μετὰ μαντειῶν ἐκφέροντας
[2, 25]	τῶν τοιούτων, σφάττοντες διὰ τὰς	ἀπολαύσεις,	καὶ θύομεν αὐτῶν τῶν θυσίμων
[2, 39]	πάθη· αἱ δ´ ἀκέσεις καὶ	κατορθώσεις	αἱ ἀπὸ τῶν κρειττόνων δαιμόνων
[2, 39]	ὡς τὸ πολὺ ποιοῦνται τὰς	ἐμπτώσεις,	πῇ μὲν λανθάνειν πειρώμενοι, πῇ
[2, 61]	δὴ ἄνθρωπος μὲν ἐρεῖ, εἰ	μνημονεύεις	εὖ παθὼν φιλεῖς τέ με,
[2, 25]	τίς γὰρ δὴ πώποτε ἔθυσεν	ὄφεις	καὶ σκορπίους ἢ πιθήκους ἤ
[2, 39]	τὰς περὶ τῶν θεῶν φαυλοτάτας	ὑπολήψεις	λαμβάνοντες οἱ πολλοὶ διαδιδόασιν καὶ
[2, 41]	γὰρ ποιητικὸν καὶ προσεξέκαυσεν τὰς	ὑπολήψεις	τῶν ἀνθρώπων τῷ χρῆσθαι φράσει
[2, 36]	ἕκαστον τοῖς ἀναθήμασιν καὶ κεχρῆσθαι	πολλάκις	πρὸς μαντείαν καὶ εἴ τινος
[2, 50]	καὶ ἀκροάσεως πάθος ἐγειρούσης {ἐπεὶ	πολλάκις	φαίνεται καὶ διὰ τοὺς παρόντας
[2, 5]	θύματα τὰ ἐκ τῶν καρπῶν	ἅλις	δρυὸς’ ἔφη. ~τοῦ δὲ Δημητρίου
[2, 18]	νόμον ἐπαινοῦντα εἰπεῖν, ὥς κε	πόλις	ῥέζῃσι, νόμος δ´ ἀρχαῖος ἄριστος.
[2, 46]	ἡ ταύτῃ φίλη καὶ προσήγορος	δύναμις	δι´ ὁμοιότητα καὶ οἰκειότητα. ~ὅθεν
[2, 42]	θεοὶ καὶ ἡ προεστῶσα αὐτῶν	δύναμις	δοκεῖν θεὸς εἶναι ὁ μέγιστος.
[2, 8]	μακάρων ἱεροῖς ἐπὶ βωμοῖς, ἣ	θέμις	ἀθανάτοις. τοιγὰρ οὖν αὐτοὺς Ζεὺς
[2, 9]	ἔχει γὰρ οὕτως· οὔ σε	θέμις	κτείνειν ὀίων γένος ἐστὶ βέβαιον,
[2, 47]	βίαιοι σφαγαὶ ἐμφιληδεῖν τὰς ψυχὰς	οἷς	ἀπολείπουσιν ἀναγκάζουσιν, διείργεται δὲ οὐδαμῶς
[2, 31]	ἐκεχειρίαν μεγάλα πάντες ὀνηθείημεν ἄν.	οἷς	γοῦν ἡ αἴσθησις τοῦ τῶν
[2, 44]	καὶ ἀπομειλίττεται. ἐναντίως γὰρ διακείμενος	οἷς	δρᾷ καὶ θειοτέρως, ὅτι καὶ
[2, 10]	ἀνθρώποις τὸ βρωτέον, ἑπόμενον δὲ	οἷς	ἐγεύσαντο καὶ ἀπήρξαντο, οὐκ ἀναγκάζοι
[2, 44]	πηγῇ ἀποκαθήρας, φασίν. ὥστε καὶ	οἷς	ἐπέτρεψαν θύειν, ἀπέχεσθαι τῶν θυομένων
[2, 43]	τῷ Θεοφράστῳ θύσομεν καὶ ἡμεῖς.	οἷς	καὶ οἱ θεολόγοι συνεφώνησαν, εἰδότες
[2, 7]	καὶ τούτων τοῖς αἰτίοις θεοῖς.	~οἷς	μαρτυρεῖν ἔοικεν καὶ ἡ Ἀθήνησιν
[2, 52]	ἔστιν τοῦ παρόντος λόγου ἐρευνῆσαι.	~οἷς	μέντοι ὁ βίος ἔξω κυλίεται,
[2, 33]	δεδωκότων δὲ τῶν νόμων, ἐν	οἷς	πολιτευόμεθα, καὶ διὰ τῶν λιτοτάτων
[2, 44]	τοῦ μηδὲν παθεῖν ὑπ´ ἐκείνων,	οἷς	πρόσεισιν καὶ ἀπομειλίττεται. ἐναντίως γὰρ
[2, 3]	ἀφωρίσαντο πρακτέα, ἀλλ´ ἔστιν ἐν	οἷς	συγχωρήσαντες τοῖς πολλοῖς τὰ κατὰ
[2, 58]	τούτων ἀποδέδεικται· ~ὅτι δὲ οὐ	θεοῖς,	ἀλλὰ δαίμοσι τὰς θυσίας τὰς
[2, 37]	ψυχῆς καὶ σώματος οὖσιν ὁρατοῖς	θεοῖς,	ἀντευχαριστητέον τὸν εἰρημένον τρόπον διὰ
[2, 33]	ἀφ´ οὗ δ´ ἐγεύσαντο καὶ	θεοῖς	ἀπαρξαμένων· ὥστε καὶ νῦν καθήκει
[2, 10]	εὐσεβές, οὗ μὴ εὐσεβῶς τοῖς	θεοῖς	ἀπήρξαντο. ~μηνύει δὲ οὐχ ἥκιστα
[2, 36]	ἀπὸ τούτων τὸ πλέον τοῖς	θεοῖς	ἀπήρχοντο, τὸν μέν τινα ἀριθμὸν
[2, 16]	εὐσέβειαν καὶ τὸ βούλεσθαι τοῖς	θεοῖς	ἀρέσκειν. οὕτω δὲ διακείμενον πρὸς
[2, 46]	ἐν μὲν ἱεροῖς ὑπ´ ἀνθρώπων	θεοῖς	ἀφωρισμένοις καὶ τὰ ἐν ποσὶ
[2, 36]	εἴ τινος πρὸς ἐξέτασιν δέοιντο.	θεοῖς	γε μὴν τοῖς ἐντὸς οὐρανοῦ
[2, 61]	καὶ ὅσιος καὶ δίκαιος ἔσται;	~θεοῖς	δὲ ἀρίστη μὲν ἀπαρχὴ νοῦς
[2, 23]	ὥστε οὐδὲ θυτέον αὐτὰ τοῖς	θεοῖς.	εἰ οὖν οὔτε ταῦτα θυτέον
[2, 61]	τὸν φιλόσοφον· οὔτε γὰρ τοῖς	θεοῖς	εἶναι φίλον οὔτε τοῖς ἀνθρώποις
[2, 5]	δὲ φύλλων αὐτῆς πλείω τοῖς	θεοῖς	εἰς τὰς θυσίας ἀνῆπτον. μετὰ
[2, 6]	τῶν λοιπῶν ἁπάντων ἀπαρχαὶ τοῖς	θεοῖς	εἰς τὰς θυσίας· πολλὰ μὲν
[2, 26]	οἰκεῖα καὶ συγγενῆ ταῦτα τοῖς	θεοῖς	ἐνόμιζον εἶναι καὶ τοῖς ἀνθρώποις.
[2, 1]	ἀληθῶς τε ἅμα καὶ τοῖς	θεοῖς	εὐαρέστως τὴν περὶ αὐτοῦ κρίσιν
[2, 61]	προσήκει καὶ προσομιλεῖν ἀεὶ τοῖς	θεοῖς	εὐχαῖς καὶ ἀναθήμασι καὶ θυσίαις
[2, 24]	ἐλπιζομένης εὐεργεσίας θυτέον ἐστὶ τοῖς	θεοῖς	ζῷα. καὶ γὰρ δὴ τῶν
[2, 23]	εἰ δ´ ἄρα θυτέον τοῖς	θεοῖς	ζῷα, τὰ μηθὲν ἀδικοῦντα {τούτων}
[2, 2]	δεύτερον οὐκ εἰ δαίμοσιν ἢ	θεοῖς	ἤ τισι δυνάμεσιν θῦσαί τι
[2, 24]	ὅλως τριῶν ἕνεκα θυτέον τοῖς	θεοῖς·	ἢ γὰρ διὰ τιμὴν ἢ
[2, 53]	τὸ θύειν ὅπως οὖν ἢ	θεοῖς	ἢ δαίμοσιν εἰσηγεῖται τὴν βρῶσιν.
[2, 34]	δὲ αὐτοῦ ἐκγόνοις, νοητοῖς δὲ	θεοῖς	ἤδη καὶ τὴν ἐκ τοῦ
[2, 19]	τὸ ἦθος ἰέναι θύσοντας, τοῖς	θεοῖς	θεοφιλεῖς τὰς θυσίας προσάγοντας, ἀλλὰ
[2, 5]	πρῶτον ἀφ´ Ἑστίας τοῖς οὐρανίοις	θεοῖς	θύειν οὐ σμύρνης οὐδὲ κασίας
[2, 27]	ὡς οὐκ ἄτιμα ποιούμενοι τὰ	θεοῖς	θύματα, γεύσασθαι τούτων προήχθησαν, καὶ
[2, 27]	αἱ τῶν καρπῶν ἐγίνοντο τοῖς	θεοῖς	θυσίαι· χρόνῳ δὲ τῆς ὁσιότητος
[2, 16]	βοσκήματα. τοῦτον δ´ εἰθίσθαι τοῖς	θεοῖς	καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν θυσίας ποιεῖσθαι
[2, 27]	ἐνῆν αὐτοῖς καὶ τοῦτο τοῖς	θεοῖς	καθοσιοῦντες, ἀλλὰ καὶ πέρα τῶν
[2, 15]	κεχαρισμένος. οὕτω τὸ εὐδάπανον φίλον	θεοῖς,	καὶ μᾶλλον τὸ δαιμόνιον πρὸς
[2, 17]	μικρὸν αὐτὸ τοῦτ´ ἀρεστὸν τοῖς	θεοῖς.	καὶ Μένανδρος δ´ ἐν Δυσκόλῳ
[2, 23]	τὰ ἄξια τοῦ σφάττεσθαι τοῖς	θεοῖς;	καὶ πῶς, εἴ γε φαῦλα
[2, 38]	καὶ διαγγέλλοντας τὰ παρ´ ἀνθρώπων	θεοῖς	καὶ τὰ παρὰ θεῶν ἀνθρώποις,
[2, 32]	ἧς καὶ ἀπαρκτέον μόνης τοῖς	θεοῖς	καὶ τῇ γῇ τῇ τούτους
[2, 13]	εὐπόριστον τοῦ δυσπορίστου ὁσιώτερον καὶ	θεοῖς	κεχαρισμένον καὶ τὸ ῥᾷστον τοῖς
[2, 36]	ὁ τῆς εὐσεβείας φροντίζων ὡς	θεοῖς	μὲν οὐ θύεται ἔμψυχον οὐδέν,
[2, 6]	τροφῆς πρῶτον εἰς πῦρ τοῖς	θεοῖς.	ὅθεν ἔτι καὶ νῦν πρὸς
[2, 7]	ἀπαρχὴν τῶν ὑπαρχόντων ποιούμενοι τοῖς	θεοῖς·	οἳ δὲ κακόθυτοι καὶ παρανόμων
[2, 6]	ἀπήρχοντο καὶ τούτων τοῖς αἰτίοις	θεοῖς.	~οἷς μαρτυρεῖν ἔοικεν καὶ ἡ
[2, 5]	δακρύων σταγόνας τούτων ἀπήρξατο τοῖς	θεοῖς.	οὐ τούτων οὖν ἔθυον πρότερον,
[2, 32]	ἀξιόχρεως δ´ εἰς τὸ θύειν	θεοῖς	πάντας ἡμᾶς ἡγουμένους. καθάπερ γὰρ
[2, 25]	τῶν θυσίμων οὐ τὰ τοῖς	θεοῖς,	πολὺ δὲ μᾶλλον τὰ ταῖς
[2, 33]	θυσίαν ποιεῖσθαι, καθαροὶ πανταχόθεν τοῖς	θεοῖς	προσιόντες. ὅλως δ´ εἰ τὸ
[2, 27]	δαιμόνιον σφῶν αὐτῶν ἀπήρξαντο τοῖς	θεοῖς	πρῶτον, οὐ μόνον ὅτι κάλλιστον
[2, 32]	ὑπὸ παντὸς ἴσως κεχάρισται τοῖς	θεοῖς.	τὰ μὲν δὴ κεφάλαια τοῦ
[2, 58]	φίλοις θύω γάρ, ἀλλὰ τοῖς	θεοῖς	τὰ νῦν. ~ἐπεὶ καὶ Ἀπόλλων
[2, 24]	ἐστὶν ζῷα τὸ παράπαν τοῖς	θεοῖς.	~ταῖς γὰρ ἐκ τῶν θυμάτων
[2, 16]	ἐκ τῆς γῆς λαμβάνεται, τοῖς	θεοῖς	τὰς ἀπαρχὰς ἀπονέμειν· καὶ τὰ
[2, 61]	ὧν αὐτὸς ἐσπούδακεν, προσάγων τοῖς	θεοῖς	τὰς τιμὰς ἀσεβεῖ μᾶλλον ἢ
[2, 29]	τραπέζης ἐναργῶς κειμένων, ἵνα τοῖς	θεοῖς	ταῦτα θύοι, τῶν βοῶν τις
[2, 60]	δὲ κεχαρισμένα θύειν ἡγούμενος τοῖς	θεοῖς	ταῦτα, οὐκ ἐξεῖναι ἀδικεῖν οἰήσεται
[2, 19]	φυλάττειν παραγγέλλουσιν, ὡς ἀρεστὴν τοῖς	θεοῖς	ταύτην ἢ τὴν διὰ τῶν
[2, 25]	ἀπόλαυσιν ἐχόντων οὐθὲν θύομεν τοῖς	θεοῖς.	τίς γὰρ δὴ πώποτε ἔθυσεν
[2, 28]	ζῴων ἀνθ´ ἑαυτῶν μερίσειαν τοῖς	θεοῖς,	τούτου γευσάμενοι μόνον, πρὸς ἀλήθειαν
[2, 33]	αὐτοὺς ἀπεχομένους τῶν ἐμψύχων τοῖς	θεοῖς	τούτων ἀπάρχεσθαι. οὔτε γὰρ χείρους
[2, 24]	τῶν ζῴων, εἰ ἀπαρκτέον αὐτὰ	θεοῖς,	τούτων τινὸς ἕνεκα θυτέον. καὶ
[2, 37]	πάθους ἀμέτοχος. τοῖς δὲ λοιποῖς	θεοῖς,	τῷ τε κόσμῳ καὶ τοῖς
[2, 29]	καὶ πρόσθεν ἐλέγομεν, καρποὺς τοῖς	θεοῖς	τῶν ἀνθρώπων θυόντων, ζῷα δὲ
[2, 27]	τὸ παλαιὸν ἀπήρξαντό τε τοῖς	θεοῖς	τῶν καρπῶν καὶ τῶν ἀπαρχθέντων
[2, 25]	ἡμῖν παρέχοντας σιάλους σφάττομεν τοῖς	θεοῖς·	ὧν τὰ μὲν τοῖς βίοις
[2, 18]	τεθέν. ~διὰ τοῦτο καὶ τοῖς	κεραμεοῖς	ἀγγείοις καὶ τοῖς ξυλίνοις καὶ
[2, 24]	τῶν ἀγαθῶν. καθάπερ γὰρ τοῖς	ἀγαθοῖς	ἀνδράσιν, οὕτω κἀκείνοις ἡγούμεθα δεῖν
[2, 36]	οὐδέν, δαίμοσι δὲ ἄλλοις ἤτοι	ἀγαθοῖς	ἢ καὶ φαύλοις, καὶ τίνων
[2, 40]	τῶν ἀνθρώπων ἐκκαίειν ἔρωσιν καὶ	πόθοις	πλούτων καὶ δυναστειῶν καὶ ἡδονῶν,
[2, 37]	λιτανείαις θυσίαις τε καὶ τοῖς	ἀκολούθοις	ἐξευμενιζομένους. ~συγκεχυμένης δὲ τῆς περὶ
[2, 7]	ἡγητηρία, ἀλεύρων πυρίνων καὶ κριθίνων	φθοῖς,	ὀρθοστάτης, χύτρος. πόρρω δὲ τῶν
[2, 47]	σαρκῶν θοίνην, ἵνα ἀλλοτρίαις ψυχαῖς	βιαίοις	καὶ ἀκαθάρτοις πρὸς τὸ συγγενὲς
[2, 27]	οὐκ ἐν Ἀρκαδίᾳ μόνον τοῖς	Λυκαίοις	οὐδ´ ἐν Καρχηδόνι τῷ Κρόνῳ
[2, 5]	καλοῦντες θυσίαν. τοσοῦτον δὲ τοῖς	παλαιοῖς	τοῦ μὴ παραβαίνειν τὸ ἔθος
[2, 57]	τὸν πρῶτον πόλεμον τὸν γενόμενον	Ῥωμαίοις	περὶ Σικελίας πρὸς Καρχηδονίους ἀποστάντων
[2, 9]	αὐτίκα τῶν κατὰ μέρος παρ´	Ἀθηναίοις	ἀναιρέσεων αἱ πλεῖσται ἢ ἀγνοίας
[2, 10]	ἀπέκτεινε τοῦτον. καὶ παρὰ μὲν	Ἀθηναίοις	τοιαῦται κατὰ μέρος ἀποδίδονται αἰτίαι,
[2, 44]	ὡς οὔτε ἁπτέον ἐν ταῖς	ἀποτροπαίοις	θυσίαις τῶν θυομένων, καθαρσίοις τε
[2, 6]	τῆς ἐργασίας ὄργανα θείαν τοῖς	βίοις	ἐπικουρίαν παρασχόντα κρύψαντες εἰς ἀπόρρητον,
[2, 25]	θεοῖς· ὧν τὰ μὲν τοῖς	βίοις	ἡμῶν ἐπικουρεῖ συμπονοῦντα, τὰ δὲ
[2, 31]	ἦν κτείνειν τὰ συνεργὰ τοῖς	βίοις	ἡμῶν ζῷα, νῦν τε τοῦτο
[2, 25]	τοιούτων ζῴων; τῶν δὲ τοῖς	βίοις	ἡμῶν χρείαν τινὰ παρεχομένων ἢ
[2, 31]	ἔχωμεν τὸ μίασμα τοῖς ἰδίοις	βίοις.	καὶ γὰρ εἰ μηθὲν ἄλλο,
[2, 31]	σύνοικον ἔχωμεν τὸ μίασμα τοῖς	ἰδίοις	βίοις. καὶ γὰρ εἰ μηθὲν
[2, 18]	~διὰ τοῦτο καὶ τοῖς κεραμεοῖς	ἀγγείοις	καὶ τοῖς ξυλίνοις καὶ πλεκτοῖς
[2, 30]	μέχρι τοῦ νῦν ἀεὶ τοῖς	Διιπολείοις	Ἀθήνησιν ἐν ἀκροπόλει οἱ εἰρημένοι
[2, 5]	ἤρξατο πρῶτον ἀφ´ Ἑστίας τοῖς	οὐρανίοις	θεοῖς θύειν οὐ σμύρνης οὐδὲ
[2, 17]	τὸ θῦσαι βοῦς προεῖσθαι. ~παρ´	ἐνίοις	δ´ ἱστόρηται τῶν συγγραφέων, τῶν
[2, 21]	καὶ νῦν ἔτι σῴζεται παρ´	ἐνίοις	οἷον ἴχνη τινὰ τῆς ἀληθείας
[2, 27]	ὁσίας ἐξειργούσης τῶν ἱερῶν τοῖς	περιρραντηρίοις	καὶ κηρύγματι, εἴ τις αἵματος
[2, 8]	~διὸ Θῶες μὲν οἱ ἐν	μεθορίοις	Θρᾴκης οἰκήσαντες μηδενὸς ἀπαρχόμενοι μηδὲ
[2, 44]	ταῖς ἀποτροπαίοις θυσίαις τῶν θυομένων,	καθαρσίοις	τε χρηστέον. μὴ γὰρ ἴοι
[2, 6]	ἀνευρίσκοντες ἀπήρχοντο καὶ τούτων τοῖς	αἰτίοις	θεοῖς. ~οἷς μαρτυρεῖν ἔοικεν καὶ
[2, 11]	στοχάζεσθαι τοῦ καθήκοντος. παρὰ γοῦν	Αἰγυπτίοις	καὶ Φοίνιξι θᾶττον ἄν τις
[2, 31]	αἴσθησιν, εὕρασθαί τι τοῖς ὑπάρχουσι	κακοῖς	ἄκος ζητούντων βίον, ἵνα καθάπερ
[2, 4]	μοχθηραί, ἐναργῶς αὐτόθεν τοῖς μὴ	ἐριστικοῖς	προσπίπτει. ἡμεῖς μέντοι τὰς μὲν
[2, 26]	ὄντες, περὶ τοῦ θείου μὲν	ἀλλήλοις	λαλοῦσι, τῆς δὲ νυκτὸς τῶν
[2, 58]	πόπανα· ταῦτ´ ὠνήσομαι. οὐ τοῖς	φίλοις	θύω γάρ, ἀλλὰ τοῖς θεοῖς
[2, 57]	ὡς οὐχ ὅσιον ἔτι τοῖς	ἄλλοις	ἀνθρώποις αὐτοὺς ἐπιμίγνυσθαι, καὶ οὔτε
[2, 36]	θύεται ἔμψυχον οὐδέν, δαίμοσι δὲ	ἄλλοις	ἤτοι ἀγαθοῖς ἢ καὶ φαύλοις,
[2, 50]	κελεύουσιν ἑαυτοῖς τε καὶ τοῖς	ἄλλοις,	καὶ ἀνδρῶν ἀνοσίων καὶ ἐμμήνων
[2, 10]	ἀποδίδονται αἰτίαι, ἄλλαι δὲ παρ´	ἄλλοις	λέγονται· πλήρεις δὲ πᾶσαι οὐκ
[2, 12]	τὰς ἀμοιβὰς καὶ τὰς χάριτας	ἄλλοις	μὲν ἄλλας ἀποδοτέον κατὰ τὴν
[2, 61]	τῷ βίῳ τὸ ἀποθνῄσκειν τοῖς	ἄλλοις	πεποιήμεθα.
[2, 20]	ἀρχαῖα τῶν ἱερῶν νηφάλια παρὰ	πολλοῖς	ἦν, νηφάλια δ´ ἐστὶν τὰ
[2, 3]	ἔστιν ἐν οἷς συγχωρήσαντες τοῖς	πολλοῖς	τὰ κατὰ τὴν τροφὴν καὶ
[2, 53]	καὶ ἐπιγνῶναι τὸ ἐν τοῖς	ὅλοις	τιμιώτατον καὶ πᾶν τὸ ἐν
[2, 36]	ἄλλοις ἤτοι ἀγαθοῖς ἢ καὶ	φαύλοις,	καὶ τίνων ἐστὶ τὸ θύειν
[2, 61]	διὸ οὐδ´ οἴεται δεῖν τοῖς	φαύλοις	ὁ Πλάτων ἐθισμοῖς συμπεριφέρεσθαι τὸν
[2, 15]	ἐκ τοῦ πηριδίου τοῖς τρισὶ	δακτύλοις.	προσεπιβαλόντι δὲ διὰ τὸ ῥηθὲν
[2, 44]	μὴ πρότερον ἐσθῆτα καὶ σῶμα	ποταμοῖς	ἢ πηγῇ ἀποκαθήρας, φασίν. ὥστε
[2, 56]	ἄνθρωπος παρελήφθη. καὶ γὰρ ἐν	λιμοῖς	πολιορκούμενοί τινες ἀλλήλων ἐγεύσαντο, καὶ
[2, 61]	δεῖν τοῖς φαύλοις ὁ Πλάτων	ἐθισμοῖς	συμπεριφέρεσθαι τὸν φιλόσοφον· οὔτε γὰρ
[2, 21]	γραπτοῖς τε ζῴοισι μύροισί τε	δαιδαλεόσμοις	σμύρνης τ´ ἀκράτου θυσίαις λιβάνου
[2, 42]	σωματικὸν πιαίνεται. ζῇ γὰρ τοῦτο	ἀτμοῖς	καὶ ἀναθυμιάσεσι ποικίλως διὰ τῶν
[2, 8]	οὐδ´ ἔρδειν μακάρων ἱεροῖς ἐπὶ	βωμοῖς,	ἣ θέμις ἀθανάτοις. τοιγὰρ οὖν
[2, 16]	τιμᾶν λιβανωτοῖς καὶ ψαιστοῖς καὶ	ποπάνοις·	κατ´ ἐνιαυτὸν δὲ θυσίας δημοτελεῖς
[2, 19]	λαμπρὰν περὶ σῶμα μὴ καθαρὸν	ἀμφιεσαμένοις	οὐκ ἀρκεῖν νομίζουσιν πρὸς τὸ
[2, 29]	ᾗπερ ἀπέθανε θυσίᾳ λῷον ἔσεσθαι	γευσαμένοις	τε τοῦ τεθνεῶτος καὶ μὴ
[2, 28]	ζῴων θύοντες, ἀλλὰ καὶ τοῖς	ἱδρυσαμένοις	τοῦτον ὁμοίως καὶ τοῖς χρωμένοις
[2, 43]	γὰρ φασὶν οἱ θεολόγοι, τοῖς	δεδεμένοις	ὑπὸ τῶν ἐκτὸς καὶ μηδέπω
[2, 40]	τοῖς οὕτως ἀνομολόγως καὶ ἀκαταλλήλως	γινομένοις	αὐτοὶ χαίρουσι, καὶ ὥσπερ ὑποδύντες
[2, 58]	ἀγαθοί, οἳ οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμῖν	ἀπαρχομένοις	ἐκ μόνων ὧν ἐσθίομεν καὶ
[2, 46]	μὲν ἱεροῖς ὑπ´ ἀνθρώπων θεοῖς	ἀφωρισμένοις	καὶ τὰ ἐν ποσὶ καθαρὰ
[2, 4]	τοῖς διὰ σώματος τὴν ἐργασίαν	ποιουμένοις,	ὅτι καὶ φιλοσόφοις· καὶ εἴ
[2, 6]	τούτων ἕκαστα δρῶμεν. ἀφ´ ὧν	ὁρμωμένοις	ἡμῖν, καὶ τῶν κριθῶν ἀλλὰ
[2, 37]	κόσμῳ καὶ τοῖς ἀπλανέσι καὶ	πλανωμένοις,	ἔκ τε ψυχῆς καὶ σώματος
[2, 36]	γε μὴν τοῖς ἐντὸς οὐρανοῦ	πλανωμένοις	τε καὶ ἀπλανέσιν, ὧν ἡγεῖσθαι
[2, 27]	ἀνθρώπων ἡ τῆς ψυχῆς αἴσθησις	δρωμένοις	συνηρέσκετο, ταύρων δ´ ἀκρίτοισι φόνοις
[2, 28]	ἱδρυσαμένοις τοῦτον ὁμοίως καὶ τοῖς	χρωμένοις	αὐτῷ μετέδοσαν τῆς εὐσεβείας. διόπερ
[2, 45]	φυλακὴν δὲ φέρουσα πανταχοῦ τοῖς	χρωμένοις	τὴν πρὸς τὸ θεῖον οἰκείωσιν.
[2, 18]	ταὐτὸν πείσεσθαι τοῖς ἀγάλμασιν τοῖς	καινοῖς	πρὸς τὰ ἀρχαῖα· ταῦτα γὰρ
[2, 24]	γὰρ τοῖς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν, οὕτω	κἀκείνοις	ἡγούμεθα δεῖν ποιεῖσθαι τὰς ἀπαρχάς.
[2, 52]	τῷ θεῷ, ὃς ἐν τοῖς	ἀληθινοῖς	αὐτοῦ σπλάγχνοις ἵδρυται, περὶ τοῦ
[2, 18]	τοῖς κεραμεοῖς ἀγγείοις καὶ τοῖς	ξυλίνοις	καὶ πλεκτοῖς ἐχρῶντο καὶ μᾶλλον
[2, 34]	αὕτη τελεῖται. τοῖς δὲ αὐτοῦ	ἐκγόνοις,	νοητοῖς δὲ θεοῖς ἤδη καὶ
[2, 16]	σπουδαίως θύειν ἐν τοῖς καθήκουσι	χρόνοις,	κατὰ μῆνα ἕκαστον ταῖς νουμηνίαις
[2, 27]	δρωμένοις συνηρέσκετο, ταύρων δ´ ἀκρίτοισι	φόνοις	οὐ δεύετο βωμός, ἀλλὰ μύσος
[2, 21]	ἀληθείας ὄντα, ταύρων δ´ ἀκρίτοισι	φόνοις	οὐ δεύετο βωμός. ~τῆς γὰρ
[2, 52]	ὃς ἐν τοῖς ἀληθινοῖς αὐτοῦ	σπλάγχνοις	ἵδρυται, περὶ τοῦ αἰωνίου βίου
[2, 51]	ἀποκρίνεται διὰ τῶν ἐν τοῖς	σπλάγχνοις	σημείων, οὐκ ἔστιν τοῦ παρόντος
[2, 51]	μᾶλλον, ὡς φασίν, τοῖς τούτων	σπλάγχνοις	τὰ μέλλοντα· καὶ πολλοί γε
[2, 37]	παντὸς πάθους ἀμέτοχος. τοῖς δὲ	λοιποῖς	θεοῖς, τῷ τε κόσμῳ καὶ
[2, 26]	θεοῖς ἐνόμιζον εἶναι καὶ τοῖς	ἀνθρώποις.	~ἀπ´ ἀρχῆς μὲν γὰρ αἱ
[2, 31]	πρότερον οὐχ ὅσιον ἦν τοῖς	ἀνθρώποις	ἅπτεσθαι τούτων, οὕτως νῦν τροφῆς
[2, 4]	ζῷα παρελήφθη, συλλογίζεται ὡς καὶ	ἀνθρώποις	ἄρα βρωτέον ταῦτα. καὶ πάλιν
[2, 57]	οὐχ ὅσιον ἔτι τοῖς ἄλλοις	ἀνθρώποις	αὐτοὺς ἐπιμίγνυσθαι, καὶ οὔτε αὐτὸς
[2, 2]	εἴτε γνωστὰς εἴτε καὶ ἀγνώστους	ἀνθρώποις,	διὰ τοῦτο καὶ θοινᾶσθαι ἐξ
[2, 52]	προκοπῆς καὶ τῆς ἄλλης παρ´	ἀνθρώποις	δοξοκοπίας. περὶ ὧν δὲ ζητεῖ,
[2, 27]	ἀπὸ τῶν καρπῶν τροφῇ τοῖς	ἀνθρώποις.	καθάπερ οὖν τὸ παλαιὸν ἀπήρξαντό
[2, 43]	αὐτὰ ταῦτα ζωῆς, πονηροῖς δὲ	ἀνθρώποις	καὶ δαίμοσιν καὶ ὅλως παντὶ
[2, 3]	πρώτῳ ἐλέγομεν, οὐχ ἁπλῶς πᾶσιν	ἀνθρώποις	παραγγέλλεται, ἀλλὰ τοῖς φιλοσόφοις, καὶ
[2, 38]	ὅθεν ἡ πλάνη γέγονεν τοῖς	ἀνθρώποις	περὶ αὐτῶν ἀναφαίνειν. διαιρετέον οὖν
[2, 7]	περὶ τὰς θυσίας ἀπαρχῶν τοῖς	ἀνθρώποις	προϊουσῶν παρανομίας, ἡ τῶν δεινοτάτων
[2, 61]	θεοῖς εἶναι φίλον οὔτε τοῖς	ἀνθρώποις	συμφέρον, ἀλλὰ μεταβάλλειν μὲν πειρᾶσθαι
[2, 38]	θεοῖς καὶ τὰ παρὰ θεῶν	ἀνθρώποις,	τὰς μὲν παρ´ ἡμῶν εὐχὰς
[2, 28]	χραίνειν δεῖ, οὔτε ἁπτέον τοῖς	ἀνθρώποις	τῆς τοιαύτης τροφῆς, ὡς οὐδὲ
[2, 10]	ἐκ τούτου ἀφορίζοι ἂν τοῖς	ἀνθρώποις	τὸ βρωτέον, ἑπόμενον δὲ οἷς
[2, 6]	παρασχόντα κρύψαντες εἰς ἀπόρρητον, ὡς	ἱεροῖς	αὐτοῖς ἀπήντων, τοῦ δ´ ἀληλεμένου
[2, 8]	θεραπεύειν ἤθελον, οὐδ´ ἔρδειν μακάρων	ἱεροῖς	ἐπὶ βωμοῖς, ἣ θέμις ἀθανάτοις.
[2, 46]	~οὐ γὰρ δὴ ἐν μὲν	ἱεροῖς	ὑπ´ ἀνθρώπων θεοῖς ἀφωρισμένοις καὶ
[2, 5]	πῦρ ἀθάνατον φυλάττομεν ἐν τοῖς	ἱεροῖς	ὡς ὂν μάλιστα αὐτοῖς ὁμοιότατον.
[2, 43]	τῆς πρὸς αὐτὰ ταῦτα ζωῆς,	πονηροῖς	δὲ ἀνθρώποις καὶ δαίμοσιν καὶ
[2, 34]	διαφόρους τὰς θυσίας ὡς ἂν	διαφόροις	δυνάμεσι προσάγοντες· θεῷ μὲν τῷ
[2, 24]	χρείαν τῶν ἀγαθῶν. καθάπερ γὰρ	τοῖς	ἀγαθοῖς ἀνδράσιν, οὕτω κἀκείνοις ἡγούμεθα
[2, 18]	πρὸς τὸν ἐκείνου ταὐτὸν πείσεσθαι	τοῖς	ἀγάλμασιν τοῖς καινοῖς πρὸς τὰ
[2, 6]	χρείαις ἀνευρίσκοντες ἀπήρχοντο καὶ τούτων	τοῖς	αἰτίοις θεοῖς. ~οἷς μαρτυρεῖν ἔοικεν
[2, 37]	καὶ λιτανείαις θυσίαις τε καὶ	τοῖς	ἀκολούθοις ἐξευμενιζομένους. ~συγκεχυμένης δὲ τῆς
[2, 52]	προσιὼν τῷ θεῷ, ὃς ἐν	τοῖς	ἀληθινοῖς αὐτοῦ σπλάγχνοις ἵδρυται, περὶ
[2, 57]	συνεπάτησεν, ὡς οὐχ ὅσιον ἔτι	τοῖς	ἄλλοις ἀνθρώποις αὐτοὺς ἐπιμίγνυσθαι, καὶ
[2, 50]	ἀπέχεσθαι κελεύουσιν ἑαυτοῖς τε καὶ	τοῖς	ἄλλοις, καὶ ἀνδρῶν ἀνοσίων καὶ
[2, 61]	ἐν τῷ βίῳ τὸ ἀποθνῄσκειν	τοῖς	ἄλλοις πεποιήμεθα.
[2, 31]	περὶ χείλεσι μητίσασθαι. τὸ γὰρ	τοῖς	ἁμαρτήμασι συναλγεῖν τὴν οἰκείαν αἴσθησιν,
[2, 43]	σπουδὴν ποιούμεθα, θεῷ μὲν καὶ	τοῖς	ἀμφ´ αὐτὸν ὁμοιοῦσθαι, ὃ γίνεται
[2, 36]	καὶ τυγχάνειν αὐτῶν καλοῦντας ἕκαστον	τοῖς	ἀναθήμασιν καὶ κεχρῆσθαι πολλάκις πρὸς
[2, 26]	τοῖς θεοῖς ἐνόμιζον εἶναι καὶ	τοῖς	ἀνθρώποις. ~ἀπ´ ἀρχῆς μὲν γὰρ
[2, 31]	καθάπερ πρότερον οὐχ ὅσιον ἦν	τοῖς	ἀνθρώποις ἅπτεσθαι τούτων, οὕτως νῦν
[2, 27]	τῇ ἀπὸ τῶν καρπῶν τροφῇ	τοῖς	ἀνθρώποις. καθάπερ οὖν τὸ παλαιὸν
[2, 38]	φασὶν ὅθεν ἡ πλάνη γέγονεν	τοῖς	ἀνθρώποις περὶ αὐτῶν ἀναφαίνειν. διαιρετέον
[2, 7]	τῶν περὶ τὰς θυσίας ἀπαρχῶν	τοῖς	ἀνθρώποις προϊουσῶν παρανομίας, ἡ τῶν
[2, 61]	τοῖς θεοῖς εἶναι φίλον οὔτε	τοῖς	ἀνθρώποις συμφέρον, ἀλλὰ μεταβάλλειν μὲν
[2, 28]	βωμοὺς χραίνειν δεῖ, οὔτε ἁπτέον	τοῖς	ἀνθρώποις τῆς τοιαύτης τροφῆς, ὡς
[2, 10]	τροφῆς ἐκ τούτου ἀφορίζοι ἂν	τοῖς	ἀνθρώποις τὸ βρωτέον, ἑπόμενον δὲ
[2, 37]	θεοῖς, τῷ τε κόσμῳ καὶ	τοῖς	ἀπλανέσι καὶ πλανωμένοις, ἔκ τε
[2, 38]	καὶ πάλιν αὖ βλάβης ἐν	τοῖς	αὐτοῖς αἰτίους γίγνεσθαι. ἐν δὲ
[2, 3]	ἄλλον βίον, τοὺς ἱερέας χρῆσθαι	τοῖς	αὐτοῖς διεκώλυσαν, θάνατον ἢ ζημίας
[2, 6]	μὲν τῆς ἐργασίας ὄργανα θείαν	τοῖς	βίοις ἐπικουρίαν παρασχόντα κρύψαντες εἰς
[2, 25]	τοῖς θεοῖς· ὧν τὰ μὲν	τοῖς	βίοις ἡμῶν ἐπικουρεῖ συμπονοῦντα, τὰ
[2, 31]	ὅσιον ἦν κτείνειν τὰ συνεργὰ	τοῖς	βίοις ἡμῶν ζῷα, νῦν τε
[2, 25]	τῶν τοιούτων ζῴων; τῶν δὲ	τοῖς	βίοις ἡμῶν χρείαν τινὰ παρεχομένων
[2, 34]	θεωρίᾳ ἡ θυσία αὕτη τελεῖται.	τοῖς	δὲ αὐτοῦ ἐκγόνοις, νοητοῖς δὲ
[2, 12]	κατὰ τὴν ἀξίαν τῆς εὐποιίας,	τοῖς	δὲ εἰς τὰ μέγιστα ἡμᾶς
[2, 37]	οὖσα καὶ παντὸς πάθους ἀμέτοχος.	τοῖς	δὲ λοιποῖς θεοῖς, τῷ τε
[2, 43]	ὡς γὰρ φασὶν οἱ θεολόγοι,	τοῖς	δεδεμένοις ὑπὸ τῶν ἐκτὸς καὶ
[2, 4]	οἷον ἀθληταῖς καὶ στρατιώταις καὶ	τοῖς	διὰ σώματος τὴν ἐργασίαν ποιουμένοις,
[2, 30]	ἐκείνου μέχρι τοῦ νῦν ἀεὶ	τοῖς	Διιπολείοις Ἀθήνησιν ἐν ἀκροπόλει οἱ
[2, 17]	ἐλπίδα πᾶσαν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι, διότι	τοῖς	Δοκίμου ψαιστοῖς. Δελφὸς δὲ ἦν
[2, 40]	καὶ τὸν ἄριστον θεὸν τούτοις	τοῖς	ἐγκλήμασιν ὑπάγειν, ᾧ δὴ καὶ
[2, 3]	τοῖς φιλοσόφοις, καὶ τούτων μᾶλλον	τοῖς	ἐκ τοῦ θεοῦ καὶ τῆς
[2, 36]	ἐξέτασιν δέοιντο. θεοῖς γε μὴν	τοῖς	ἐντὸς οὐρανοῦ πλανωμένοις τε καὶ
[2, 36]	τινὲς ἐδημοσίευσαν, ταῦτα ἀνεμέσητον παρατιθέντα	τοῖς	εὐξυνέτοις μηνύειν τὰ προκείμενα· λέγουσι
[2, 25]	τὴν ἐξ αὐτῶν ἀπόλαυσιν ὁμοίως	τοῖς	ἔχουσι τὸ χρήσιμον ὑπὸ τῶν
[2, 10]	ὡς εὐσεβές, οὗ μὴ εὐσεβῶς	τοῖς	θεοῖς ἀπήρξαντο. ~μηνύει δὲ οὐχ
[2, 36]	σπουδάζοντες ἀπὸ τούτων τὸ πλέον	τοῖς	θεοῖς ἀπήρχοντο, τὸν μέν τινα
[2, 16]	δι´ εὐσέβειαν καὶ τὸ βούλεσθαι	τοῖς	θεοῖς ἀρέσκειν. οὕτω δὲ διακείμενον
[2, 23]	ζῴων, ὥστε οὐδὲ θυτέον αὐτὰ	τοῖς	θεοῖς. εἰ οὖν οὔτε ταῦτα
[2, 61]	συμπεριφέρεσθαι τὸν φιλόσοφον· οὔτε γὰρ	τοῖς	θεοῖς εἶναι φίλον οὔτε τοῖς
[2, 5]	τῶν δὲ φύλλων αὐτῆς πλείω	τοῖς	θεοῖς εἰς τὰς θυσίας ἀνῆπτον.
[2, 6]	καὶ τῶν λοιπῶν ἁπάντων ἀπαρχαὶ	τοῖς	θεοῖς εἰς τὰς θυσίας· πολλὰ
[2, 26]	οὕτως οἰκεῖα καὶ συγγενῆ ταῦτα	τοῖς	θεοῖς ἐνόμιζον εἶναι καὶ τοῖς
[2, 1]	μέλλοιμεν ἀληθῶς τε ἅμα καὶ	τοῖς	θεοῖς εὐαρέστως τὴν περὶ αὐτοῦ
[2, 61]	φησί, προσήκει καὶ προσομιλεῖν ἀεὶ	τοῖς	θεοῖς εὐχαῖς καὶ ἀναθήμασι καὶ
[2, 24]	οὐδ´ ἐλπιζομένης εὐεργεσίας θυτέον ἐστὶ	τοῖς	θεοῖς ζῷα. καὶ γὰρ δὴ
[2, 23]	ποιήσομεν. εἰ δ´ ἄρα θυτέον	τοῖς	θεοῖς ζῷα, τὰ μηθὲν ἀδικοῦντα
[2, 24]	γὰρ ὅλως τριῶν ἕνεκα θυτέον	τοῖς	θεοῖς· ἢ γὰρ διὰ τιμὴν
[2, 19]	καθηραμένους τὸ ἦθος ἰέναι θύσοντας,	τοῖς	θεοῖς θεοφιλεῖς τὰς θυσίας προσάγοντας,
[2, 27]	γὰρ αἱ τῶν καρπῶν ἐγίνοντο	τοῖς	θεοῖς θυσίαι· χρόνῳ δὲ τῆς
[2, 16]	συχνὰ βοσκήματα. τοῦτον δ´ εἰθίσθαι	τοῖς	θεοῖς καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν θυσίας
[2, 27]	κάλλιστον ἐνῆν αὐτοῖς καὶ τοῦτο	τοῖς	θεοῖς καθοσιοῦντες, ἀλλὰ καὶ πέρα
[2, 17]	δὲ μικρὸν αὐτὸ τοῦτ´ ἀρεστὸν	τοῖς	θεοῖς. καὶ Μένανδρος δ´ ἐν
[2, 23]	θυτέον τὰ ἄξια τοῦ σφάττεσθαι	τοῖς	θεοῖς; καὶ πῶς, εἴ γε
[2, 32]	ἐστίν, ἧς καὶ ἀπαρκτέον μόνης	τοῖς	θεοῖς καὶ τῇ γῇ τῇ
[2, 6]	ψαισθείσης τροφῆς πρῶτον εἰς πῦρ	τοῖς	θεοῖς. ὅθεν ἔτι καὶ νῦν
[2, 7]	οὐδεμίαν ἀπαρχὴν τῶν ὑπαρχόντων ποιούμενοι	τοῖς	θεοῖς· οἳ δὲ κακόθυτοι καὶ
[2, 5]	καὶ δακρύων σταγόνας τούτων ἀπήρξατο	τοῖς	θεοῖς. οὐ τούτων οὖν ἔθυον
[2, 25]	αὐτῶν τῶν θυσίμων οὐ τὰ	τοῖς	θεοῖς, πολὺ δὲ μᾶλλον τὰ
[2, 33]	προσήκουσαν θυσίαν ποιεῖσθαι, καθαροὶ πανταχόθεν	τοῖς	θεοῖς προσιόντες. ὅλως δ´ εἰ
[2, 27]	τὸ δαιμόνιον σφῶν αὐτῶν ἀπήρξαντο	τοῖς	θεοῖς πρῶτον, οὐ μόνον ὅτι
[2, 32]	οὐδ´ ὑπὸ παντὸς ἴσως κεχάρισται	τοῖς	θεοῖς. τὰ μὲν δὴ κεφάλαια
[2, 58]	τοῖς φίλοις θύω γάρ, ἀλλὰ	τοῖς	θεοῖς τὰ νῦν. ~ἐπεὶ καὶ
[2, 24]	θυτέον ἐστὶν ζῷα τὸ παράπαν	τοῖς	θεοῖς. ~ταῖς γὰρ ἐκ τῶν
[2, 16]	ἃ ἐκ τῆς γῆς λαμβάνεται,	τοῖς	θεοῖς τὰς ἀπαρχὰς ἀπονέμειν· καὶ
[2, 61]	καὶ ὧν αὐτὸς ἐσπούδακεν, προσάγων	τοῖς	θεοῖς τὰς τιμὰς ἀσεβεῖ μᾶλλον
[2, 29]	τῆς τραπέζης ἐναργῶς κειμένων, ἵνα	τοῖς	θεοῖς ταῦτα θύοι, τῶν βοῶν
[2, 60]	πῶς δὲ κεχαρισμένα θύειν ἡγούμενος	τοῖς	θεοῖς ταῦτα, οὐκ ἐξεῖναι ἀδικεῖν
[2, 19]	ἀκρίβειαν φυλάττειν παραγγέλλουσιν, ὡς ἀρεστὴν	τοῖς	θεοῖς ταύτην ἢ τὴν διὰ
[2, 25]	οὐδεμίαν ἀπόλαυσιν ἐχόντων οὐθὲν θύομεν	τοῖς	θεοῖς. τίς γὰρ δὴ πώποτε
[2, 28]	τῶν ζῴων ἀνθ´ ἑαυτῶν μερίσειαν	τοῖς	θεοῖς, τούτου γευσάμενοι μόνον, πρὸς
[2, 33]	εἴη αὐτοὺς ἀπεχομένους τῶν ἐμψύχων	τοῖς	θεοῖς τούτων ἀπάρχεσθαι. οὔτε γὰρ
[2, 29]	ὡς καὶ πρόσθεν ἐλέγομεν, καρποὺς	τοῖς	θεοῖς τῶν ἀνθρώπων θυόντων, ζῷα
[2, 27]	οὖν τὸ παλαιὸν ἀπήρξαντό τε	τοῖς	θεοῖς τῶν καρπῶν καὶ τῶν
[2, 25]	δὲ ἡμῖν παρέχοντας σιάλους σφάττομεν	τοῖς	θεοῖς· ὧν τὰ μὲν τοῖς
[2, 13]	θεοῖς κεχαρισμένον καὶ τὸ ῥᾷστον	τοῖς	θύουσιν πρὸς συνεχῆ εὐσέβειαν ἕτοιμον.
[2, 31]	ποριζόμενοι, σύνοικον ἔχωμεν τὸ μίασμα	τοῖς	ἰδίοις βίοις. καὶ γὰρ εἰ
[2, 28]	τῶν ζῴων θύοντες, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	ἱδρυσαμένοις τοῦτον ὁμοίως καὶ τοῖς
[2, 3]	νομοθέται τοῖς τε ἰδιώταις καὶ	τοῖς	ἱερεῦσιν ἀφωρίσαντο πρακτέα, ἀλλ´ ἔστιν
[2, 5]	τὸ πῦρ ἀθάνατον φυλάττομεν ἐν	τοῖς	ἱεροῖς ὡς ὂν μάλιστα αὐτοῖς
[2, 16]	ἐπιτελεῖν καὶ σπουδαίως θύειν ἐν	τοῖς	καθήκουσι χρόνοις, κατὰ μῆνα ἕκαστον
[2, 18]	ἐκείνου ταὐτὸν πείσεσθαι τοῖς ἀγάλμασιν	τοῖς	καινοῖς πρὸς τὰ ἀρχαῖα· ταῦτα
[2, 18]	ἅπαν τεθέν. ~διὰ τοῦτο καὶ	τοῖς	κεραμεοῖς ἀγγείοις καὶ τοῖς ξυλίνοις
[2, 27]	νῦν οὐκ ἐν Ἀρκαδίᾳ μόνον	τοῖς	Λυκαίοις οὐδ´ ἐν Καρχηδόνι τῷ
[2, 27]	καρπῶν ἕκαστον τῶν θεῶν τιμῶντες.	τοῖς	μὲν γὰρ ἥ τε φύσις
[2, 4]	μὲν πᾶσαι μοχθηραί, ἐναργῶς αὐτόθεν	τοῖς	μὴ ἐριστικοῖς προσπίπτει. ἡμεῖς μέντοι
[2, 18]	καὶ τοῖς κεραμεοῖς ἀγγείοις καὶ	τοῖς	ξυλίνοις καὶ πλεκτοῖς ἐχρῶντο καὶ
[2, 53]	κακοῦ καὶ ἐπιγνῶναι τὸ ἐν	τοῖς	ὅλοις τιμιώτατον καὶ πᾶν τὸ
[2, 5]	κατοικοῦν ἤρξατο πρῶτον ἀφ´ Ἑστίας	τοῖς	οὐρανίοις θεοῖς θύειν οὐ σμύρνης
[2, 40]	ἐφ´ ἑαυτοὺς ἐπιστρέψαι. πᾶσι γὰρ	τοῖς	οὕτως ἀνομολόγως καὶ ἀκαταλλήλως γινομένοις
[2, 5]	θεραπείαν καλοῦντες θυσίαν. τοσοῦτον δὲ	τοῖς	παλαιοῖς τοῦ μὴ παραβαίνειν τὸ
[2, 27]	αὐτοῖς ὁσίας ἐξειργούσης τῶν ἱερῶν	τοῖς	περιρραντηρίοις καὶ κηρύγματι, εἴ τις
[2, 40]	κοινῆς φορᾶς εἰς τὰ αὐτὰ	τοῖς	πλήθεσι συνέβησαν, καὶ πάλιν αὖ
[2, 3]	ἀλλ´ ἔστιν ἐν οἷς συγχωρήσαντες	τοῖς	πολλοῖς τὰ κατὰ τὴν τροφὴν
[2, 51]	πεῦσιν ἀποκρίνεται διὰ τῶν ἐν	τοῖς	σπλάγχνοις σημείων, οὐκ ἔστιν τοῦ
[2, 47]	καὶ αἱ τῶν ἀτάφων παραμένουσι	τοῖς	σώμασιν, αἷς καὶ οἱ γόητες
[2, 3]	βίῳ τὰ αὐτὰ οἱ νομοθέται	τοῖς	τε ἰδιώταις καὶ τοῖς ἱερεῦσιν
[2, 25]	ὅτι τῆς ἀπολαύσεως χάριν ἐμμένομεν	τοῖς	τοιούτοις θύμασιν. ~καίτοι Σύρων μὲν
[2, 51]	ἐπιφαίνεται γὰρ μᾶλλον, ὡς φασίν,	τοῖς	τούτων σπλάγχνοις τὰ μέλλοντα· καὶ
[2, 15]	τῶν ψαιστῶν ἐκ τοῦ πηριδίου	τοῖς	τρισὶ δακτύλοις. προσεπιβαλόντι δὲ διὰ
[2, 31]	τὴν οἰκείαν αἴσθησιν, εὕρασθαί τι	τοῖς	ὑπάρχουσι κακοῖς ἄκος ζητούντων βίον,
[2, 31]	ἀναμάρτητος οὐδείς, λοιπὸν δὴ ἀκεῖσθαι	τοῖς	ὕστερον διὰ τῶν καθαρμῶν τὰς
[2, 61]	εὐσεβεῖ. διὸ οὐδ´ οἴεται δεῖν	τοῖς	φαύλοις ὁ Πλάτων ἐθισμοῖς συμπεριφέρεσθαι
[2, 58]	λιβανωτόν, πόπανα· ταῦτ´ ὠνήσομαι. οὐ	τοῖς	φίλοις θύω γάρ, ἀλλὰ τοῖς
[2, 3]	ἁπλῶς πᾶσιν ἀνθρώποις παραγγέλλεται, ἀλλὰ	τοῖς	φιλοσόφοις, καὶ τούτων μᾶλλον τοῖς
[2, 28]	τοῖς ἱδρυσαμένοις τοῦτον ὁμοίως καὶ	τοῖς	χρωμένοις αὐτῷ μετέδοσαν τῆς εὐσεβείας.
[2, 45]	ἀνδρῶν, φυλακὴν δὲ φέρουσα πανταχοῦ	τοῖς	χρωμένοις τὴν πρὸς τὸ θεῖον
[2, 6]	πρὸς τῷ τέλει τῶν θυσιῶν	τοῖς	ψαισθεῖσι θυλήμασι χρώμεθα, μαρτυροῦντες μὲν
[2, 8]	ἱεροῖς ἐπὶ βωμοῖς, ἣ θέμις	ἀθανάτοις.	τοιγὰρ οὖν αὐτοὺς Ζεὺς Κρονίδης
[2, 37]	τε ψυχῆς καὶ σώματος οὖσιν	ὁρατοῖς	θεοῖς, ἀντευχαριστητέον τὸν εἰρημένον τρόπον
[2, 36]	ἐδημοσίευσαν, ταῦτα ἀνεμέσητον παρατιθέντα τοῖς	εὐξυνέτοις	μηνύειν τὰ προκείμενα· λέγουσι δὲ
[2, 34]	τελεῖται. τοῖς δὲ αὐτοῦ ἐκγόνοις,	νοητοῖς	δὲ θεοῖς ἤδη καὶ τὴν
[2, 18]	ἀγγείοις καὶ τοῖς ξυλίνοις καὶ	πλεκτοῖς	ἐχρῶντο καὶ μᾶλλον πρὸς τὰς
[2, 21]	οἵ γ´ εὐσεβέεσσιν ἀγάλμασιν ἱλάσκοντο	γραπτοῖς	τε ζῴοισι μύροισί τε δαιδαλεόσμοις
[2, 47]	ἵνα ἀλλοτρίαις ψυχαῖς βιαίοις καὶ	ἀκαθάρτοις	πρὸς τὸ συγγενὲς ἑλκομέναις μὴ
[2, 33]	δὲ τὰ μὲν κεκρατηκότα παρ´	ἑκάστοις	νόμιμα λύσων οὐκ ἔρχομαι· οὐ
[2, 20]	ὁ Θεόφραστος ἐκ τῶν παρ´	ἑκάστοις	πατρίων ἐπιδείξας, ὅτι τὸ παλαιὸν
[2, 37]	κατονομασθέντες ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων παρ´	ἑκάστοις	τυγχάνουσι τιμῶν τ´ ἰσοθέων καὶ
[2, 17]	αὐτὸν ἀποκρίνασθαι, διότι τοῖς Δοκίμου	ψαιστοῖς.	Δελφὸς δὲ ἦν οὗτος, σκληρὰ
[2, 16]	καταλιπεῖν, καὶ τιμᾶν λιβανωτοῖς καὶ	ψαιστοῖς	καὶ ποπάνοις· κατ´ ἐνιαυτὸν δὲ
[2, 53]	ἐπισύρειν, ἐπειδὴ ταῦτα οὐ φωναῖς	ἐξακούστοις	ἡ φύσις βοᾷ, νοερὰ δὲ
[2, 38]	πάλιν αὖ βλάβης ἐν τοῖς	αὐτοῖς	αἰτίους γίγνεσθαι. ἐν δὲ τούτοις
[2, 43]	ψυχῇ οὐκ ἐπιτίθενται διὰ τὸ	αὐτοῖς	ἀνόμοιον. εἰ δὲ ταῖς πόλεσιν
[2, 6]	κρύψαντες εἰς ἀπόρρητον, ὡς ἱεροῖς	αὐτοῖς	ἀπήντων, τοῦ δ´ ἀληλεμένου βίου
[2, 24]	μὴν οὐδὲ τῶν εὐεργεσιῶν χάριν	αὐτοῖς	ἀποδιδόντας. ὁ γὰρ τὴν δικαίαν
[2, 12]	τῶν ζῴων φέρει τινὰ βλάβην	αὐτοῖς,	ἅτε τῆς ψυχῆς νοσφιζομένων. οὐ
[2, 16]	μὲν παρατιθέναι, τὰ δὲ καθαγίζειν	αὐτοῖς·	αὐτὸν δὲ τῇ αὐταρκείᾳ προσεσχηκότα
[2, 3]	βίον, τοὺς ἱερέας χρῆσθαι τοῖς	αὐτοῖς	διεκώλυσαν, θάνατον ἢ ζημίας μεγάλας
[2, 11]	ζῷον ὂν τοῦτο ἐσπάνιζεν παρ´	αὐτοῖς.	διὸ ταύρων μὲν καὶ ἐγεύσαντο
[2, 57]	Ἀμίλκας ὁ Βάρκας ἐπικαλούμενος, ἐπιστρατεύσας	αὐτοῖς	εἰς λιμὸν οὕτως περιέστησεν, ὡς
[2, 34]	τῶν ἀκροδρύων, οὕτως ἡμεῖς ἀπαρξώμεθα	αὐτοῖς	ἐννοιῶν τῶν περὶ αὐτῶν καλῶν,
[2, 27]	οὐ μόνον ὅτι κάλλιστον ἐνῆν	αὐτοῖς	καὶ τοῦτο τοῖς θεοῖς καθοσιοῦντες,
[2, 5]	τοῖς ἱεροῖς ὡς ὂν μάλιστα	αὐτοῖς	ὁμοιότατον. ἐκ δὲ τῆς θυμιάσεως
[2, 27]	τοὺς βωμούς, καίπερ τῆς παρ´	αὐτοῖς	ὁσίας ἐξειργούσης τῶν ἱερῶν τοῖς
[2, 28]	πρὸς ὃν οὐθενὸς προσαγομένου παρ´	αὐτοῖς	οὐδὲ θυομένου ἐπ´ αὐτοῦ ζῴου
[2, 32]	καθάπερ γὰρ οὐ πᾶν θυτέον	αὐτοῖς,	οὕτως οὐδ´ ὑπὸ παντὸς ἴσως
[2, 5]	δεξιούμενοι καὶ τοῦ πυρὸς ἀπαθανατίζοντες	αὐτοῖς	τὰς τιμάς. τούτοις γὰρ καὶ
[2, 8]	γένος ἐξαναλῶσαι τῶν πρώτων παρ´	αὐτοῖς	τῆς τοιαύτης ἁψαμένων θυσίας; ~ὑστέρα
[2, 29]	τίς ὁ πατάξων ἔσται, παρασχεῖν	αὐτοῖς	τοῦτο, εἰ πολίτην αὐτὸν ποιησάμενοι
[2, 29]	ἥπερ καὶ νῦν διαμένει παρ´	αὐτοῖς.	~ὑδροφόρους παρθένους κατέλεξαν· αἳ δ´
[2, 25]	καί τι εἰς ἀπόλαυσιν ἐν	αὑτοῖς	ἐχόντων οὐθενὸς ἀπεχόμεθα, σφάττοντες ὡς
[2, 50]	ἱεροσκόποι καὶ τάφων ἀπέχεσθαι κελεύουσιν	ἑαυτοῖς	τε καὶ τοῖς ἄλλοις, καὶ
[2, 25]	τῆς ἀπολαύσεως χάριν ἐμμένομεν τοῖς	τοιούτοις	θύμασιν. ~καίτοι Σύρων μὲν {Ἰουδαῖοι}
[2, 18]	μᾶλλον πρὸς τὰς δημοτελεῖς ἱεροποιίας,	τοιούτοις	χαίρειν πεπεισμένοι τὸ θεῖον. ὅθεν
[2, 17]	γὰρ ἑκατόμβας τινὲς θύωσιν, ἐπὶ	τούτοις	ἅπασιν ὕστατος πάντων καὶ λιβανωτὸς
[2, 38]	αὐτοῖς αἰτίους γίγνεσθαι. ἐν δὲ	τούτοις	ἀριθμητέον καὶ τοὺς πορθμεύοντας, ὡς
[2, 5]	πυρὸς ἀπαθανατίζοντες αὐτοῖς τὰς τιμάς.	τούτοις	γὰρ καὶ τὸ πῦρ ἀθάνατον
[2, 61]	κατεθέμην· θεὸς δὲ οὐκ ἀρκεῖται	τούτοις.	διόπερ ὁ Πλάτων, τῷ μὲν
[2, 25]	γὰρ καὶ πρόβατα πρός τε	τούτοις	ἐλάφους καὶ ὄρνιθας, αὐτούς τε
[2, 52]	μέντοι ὁ βίος ἔξω κυλίεται,	τούτοις	ἐπιτρέπομεν ἅπαξ ἀσεβήσασιν εἰς ἑαυτοὺς
[2, 8]	οὐκ ἐδίδουν μακάρεσσιν οὐδ´ ἀπήρχοντο	τούτοις,	καθάπερ ἦν δίκαιον. Βασσάρων δὲ
[2, 36]	καὶ τίνων ἐστὶ τὸ θύειν	τούτοις	καὶ ἄχρι τίνος αὐτοῦ δεομένων.
[2, 35]	παραβλητέον. ἀλλ´ ἡμεῖς οὐδὲν διοισόμεθα	τούτοις,	μή πῃ δὲ καὶ αὐτοὶ
[2, 42]	ἡ ἀπάτη. τὸ γὰρ ψεῦδος	τούτοις	οἰκεῖον· βούλονται γὰρ εἶναι θεοὶ
[2, 38]	τε καὶ γυμναστικῆς ἤ τινος	τούτοις	ὁμοίας. τούτους γὰρ ἀδύνατόν ἐστι
[2, 28]	εἰς πολλοστὸν ἀφικόμεθα τῆς ἐν	τούτοις	{παρὰ τὸν βίον} παρανομίας. καὶ
[2, 44]	ἐπέτρεψαν θύειν, ἀπέχεσθαι τῶν θυομένων	τούτοις	παρήγγειλαν, προαγνεύειν τε ἀποσιτίαις καὶ
[2, 38]	εὐδίας, τῶν τε ἄλλων ἃ	τούτοις	συνεργεῖ, εὐκρασίας τε ὡρῶν τοῦ
[2, 40]	τοῦ καὶ τὸν ἄριστον θεὸν	τούτοις	τοῖς ἐγκλήμασιν ὑπάγειν, ᾧ δὴ
[2, 32]	θεῶν, οὓς νῦν ὁρῶντας τιμᾶν	τούτοις	ὧν συναίτιοι ἡμῖν εἰσίν, ἀπαρχομένους
[2, 16]	τοὺς προγόνους καταλιπεῖν, καὶ τιμᾶν	λιβανωτοῖς	καὶ ψαιστοῖς καὶ ποπάνοις· κατ´
[2, 4]	τὴν ἐργασίαν ποιουμένοις, ὅτι καὶ	φιλοσόφοις·	καὶ εἴ τισι τούτων, καὶ
[2, 3]	πᾶσιν ἀνθρώποις παραγγέλλεται, ἀλλὰ τοῖς	φιλοσόφοις,	καὶ τούτων μᾶλλον τοῖς ἐκ
[2, 42]	πᾶσα γὰρ ἀκολασία καὶ πλούτων	ἐλπὶς	καὶ δόξης διὰ τούτων, καὶ
[2, 55]	καὶ ἐν Τενέδῳ, ὡς φησὶν	Εὔελπις	ὁ Καρύστιος· ἐπεὶ καὶ Λακεδαιμονίους
[2, 21]	Κρόνος οὐδ´ ὁ Ποσειδῶν, ἀλλὰ	Κύπρις	βασίλεια, ἥ ἐστιν ἡ φιλία·
[2, 54]	σφαγιαζόμενος ὑπὸ τῶν ἐφήβων ἀγόμενος	τρὶς	περιέθει τὸν βωμόν· ἔπειτα ὁ
[2, 36]	οὗτος θύειν μηδὲ ἕν, ἀλλ´	ἄχρις	ἀλφίτων καὶ μέλιτος καὶ τῶν
[2, 25]	δὲ ἀπόλαυσιν θύομεν. καίτοι καὶ	χωρίς	γε τοῦ θύειν οὐκ ἀπεχόμεθα
[2, 32]	τοῦ μὴ δεῖν θύειν ζῷα	χωρὶς	τῶν ἐμβεβλημένων μύθων ὀλίγων τε
[2, 13]	τι. ἀλλ´ οὐχ ὁμοία ἡ	ἀφαίρεσις·	οὐ γὰρ παρὰ ἀκόντων. καὶ
[2, 27]	τῶν ἀνθρώπων ἡ τῆς ψυχῆς	αἴσθησις	δρωμένοις συνηρέσκετο, ταύρων δ´ ἀκρίτοισι
[2, 31]	ὀνηθείημεν ἄν. οἷς γοῦν ἡ	αἴσθησις	τοῦ τῶν ἀλλοφύλων ἅπτεσθαι ζῴων
[2, 53]	ταῦτα οὐ φωναῖς ἐξακούστοις ἡ	φύσις	βοᾷ, νοερὰ δὲ οὖσα διὰ
[2, 48]	ψυχῆς ἡ τοῦ συγγενοῦς σώματος	φύσις,	ἡ πεῖρα τούτους ἐδίδαξεν διὰ
[2, 27]	τοῖς μὲν γὰρ ἥ τε	φύσις	καὶ πᾶσα τῶν ἀνθρώπων ἡ
[2, 55]	ἀνθ´ ὧν κηρίνους ἐκέλευσεν ὁ	Ἄμωσις	τοὺς ἴσους ἐπιτίθεσθαι. ἔθυον δὲ
[2, 55]	Αἰγύπτου τὸν τῆς ἀνθρωποκτονίας νόμον	Ἄμωσις,	ὡς μαρτυρεῖ Μανεθὼς ἐν τῷ
[2, 56]	ἀνεῖλον. ἀλλ´ ἔτι γε νῦν	τίς	ἀγνοεῖ κατὰ τὴν μεγάλην πόλιν
[2, 27]	τοῖς περιρραντηρίοις καὶ κηρύγματι, εἴ	τις	αἵματος ἀνθρωπείου μεταίτιος. ἐντεῦθεν οὖν
[2, 13]	ζῷα οὐ προσῆκεν. ~ἀλλ´ ἴσως	τις	ἂν εἴποι ὅτι καὶ τῶν
[2, 5]	ἀρχαιότητα τῶν εἰρημένων θυμιαμάτων κατίδοι	τις	ἂν ἐπιβλέψας ὅτι πολλοὶ καὶ
[2, 24]	δὴ τῶν μὲν ἀνθρώπων λάθοι	τις	ἂν ἴσως τινὰ τοῦτο πράττων,
[2, 34]	μὲν τῷ ἐπὶ πᾶσιν, ὥς	τις	ἀνὴρ σοφὸς ἔφη, μηδὲν τῶν
[2, 11]	Αἰγυπτίοις καὶ Φοίνιξι θᾶττον ἄν	τις	ἀνθρωπείων κρεῶν γεύσαιτο ἢ θηλείας
[2, 25]	ἐχόντων οὐθὲν θύομεν τοῖς θεοῖς.	τίς	γὰρ δὴ πώποτε ἔθυσεν ὄφεις
[2, 61]	εὐλαβούμενον μήτε τὴν ἄλλην, εἴ	τις	γίγνοιτο, βλασφημίαν. καὶ γὰρ δεινὸν
[2, 41]	τε πολλῶν. καὶ εἰ ἱκανός	τις	εἴη τὰ σημαινόμενα διαιρεῖσθαι, πᾶς
[2, 44]	τε χρηστέον. μὴ γὰρ ἴοι	τις	εἰς ἄστυ μηδ´ εἰς οἶκον
[2, 57]	υἱὸς αὐτοῦ Ἀννίβας, ᾧ συνεβούλευέ	τις	εἰς τὴν Ἰταλίαν στρατεύοντι ἐθίσαι
[2, 29]	θεοῖς ταῦτα θύοι, τῶν βοῶν	τις	εἰσιὼν ἀπ´ ἔργου τὰ μὲν
[2, 5]	ἔχει δὲ οὕτως. ~ἀνάριθμος μέν	τις	ἔοικεν εἶναι χρόνος, ἀφ´ οὗ
[2, 26]	τοῦτο πράξαντες. μάθοι δ´ ἄν	τις	ἐπιβλέψας τοὺς λογιωτάτους πάντων Αἰγυπτίους,
[2, 12]	ταῦτα· ἡ γὰρ θυσία ὁσία	τίς	ἐστι κατὰ τοὔνομα. ὅσιος δὲ
[2, 20]	μικρῷ τούτῳ παντὸς μᾶλλον μεγάλη	τίς	ἐστι τιμή. διὰ πολλῶν δὲ
[2, 53]	φίλον καὶ προσήγορον. ἀλλὰ δεινή	τις	ἡ κακία καὶ τῶν θείων
[2, 21]	τῶν θυμάτων παρεμφαίνει λέγων· οὐδέ	τις	ἦν κείνοισιν Ἄρης θεὸς οὐδὲ
[2, 53]	τοὺς ταύτην σέβοντας. κἂν μέντοι	τις	θυτικὴν παραδέξηται προγνώσεως ἕνεκα τοῦ
[2, 14]	εἰ δὲ καὶ τῶν ἡμέρων	τις	καρπῶν λέγοι σπανίζειν, ἀλλ´ οὐ
[2, 26]	εἰ τὸν αὐτὸν ἡμᾶς τρόπον	τις	κελεύοι θύειν, ἀποσταίημεν ἂν τῆς
[2, 29]	ὑπὸ τῆς πόλεως. ἀπορούντων δὲ	τίς	ὁ πατάξων ἔσται, παρασχεῖν αὐτοῖς
[2, 12]	χρὴ πᾶσιν. εἰ δὲ λέγοι	τις	ὅτι οὐχ ἧττον τῶν καρπῶν
[2, 51]	θυσιῶν διακριτέον. ~φαίη γὰρ ἄν	τις	ὅτι πολὺ μέρος ἀναιροῦμεν μαντείας
[2, 2]	καὶ ζῷα, ὧν οὐκ ἄν	τις	οὐδὲ τῶν εἰωθότων σαρκοφαγεῖν ἀνθρώπων
[2, 8]	γὰρ τὰ λοιπὰ δαῖτα τιθέμεθα)	τίς	οὐκ ἀκήκοεν ὅτι μετὰ μανίας
[2, 20]	καθ´ ἡμέραν τροφῆς, κἂν ὁποία	τις	οὖν αὕτη παρατεθῇ, ταύτης πρὸ
[2, 24]	εἰ τὰ τοῦ πέλας ἁρπάσας	τις	στεφανοίη τινὰς ὡς χάριν ἀποδιδοὺς
[2, 24]	ἆρ´ οὖν τιμῆς ἡγήσαιτ´ ἄν	τις	τυγχάνειν ἡμῶν ἢ θεός, ὅταν
[2, 12]	ἐπήγαγον. ὄντων οὖν τῶν καρπῶν,	τίς	χρεία τῷ τῆς ἀνάγκης χρῆσθαι
[2, 58]	ποιητῶν οἱ ἐπ´ ὀλίγον σωφρονοῦντες,	τίς	ὧδε μῶρος καὶ λίαν ἀνειμένος
[2, 52]	δοξοκοπίας. περὶ ὧν δὲ ζητεῖ,	μάντις	μὲν οὐδεὶς οὐδὲ σπλάγχνα ζῴων
[2, 58]	καὶ λίαν ἀνειμένος εὔπιστος ἀνδρῶν,	ὅστις	ἐλπίζει θεοὺς ὀστῶν ἀσάρκων καὶ
[2, 7]	καὶ Ὡρῶν. πομπεύει γὰρ εἰλυσπόα	ἄγρωστις	ἐπὶ πυρηνίων ἡγηρίας, ὄσπρια, δρῦς,
[2, 13]	καρπούς, καὶ ἡ τῶν καρπῶν	λῆψις	οὐ μετ´ ἀπωλείας αὐτῶν, καθάπερ
[2, 7]	παρανομίας, ἡ τῶν δεινοτάτων θυμάτων	παράληψις	ἐπεισήχθη, ὠμότητος πλήρης, ὡς δοκεῖν
[2, 12]	κατὰ τοὔνομα. ὅσιος δὲ οὐδεὶς	ὃς	ἐκ τῶν ἀλλοτρίων ἀποδίδωσι χάριτας,
[2, 52]	ὡς λέγομεν, προσιὼν τῷ θεῷ,	ὃς	ἐν τοῖς ἀληθινοῖς αὐτοῦ σπλάγχνοις
[2, 9]	νομίσαι τὸ γιγνόμενον. Ἐπισκόπῳ δέ,	ὃς	ἦν ἔκγονος τῶν Θεοπρόπων, βουληθέντι
[2, 21]	ἀλήθειαν, ἀλλὰ καὶ παρ´ Ἐμπεδοκλέους,	ὃς	περὶ τῆς θεογονίας διεξιὼν καὶ
[2, 39]	οὐ γὰρ ταύτῃ μόνον ὁ	λόγος	ἄτοπός ἐστιν, ἀλλὰ καὶ τὰς
[2, 34]	εὐθύς ἐστιν ἀκάθαρτον. διὸ οὐδὲ	λόγος	τούτῳ ὁ κατὰ φωνὴν οἰκεῖος,
[2, 47]	ἐπεὶ γὰρ ψυχὴ φαύλη καὶ	ἄλογος,	ἣ τὸ σῶμα ἀπέλιπε βίᾳ
[2, 36]	ἂν ἅ τε φησὶν ὁ	θεολόγος	ποιήσωμεν. φησὶ δὲ ἔμψυχον οὗτος
[2, 34]	συνέχει τὴν οὐσίαν. ὡς οὖν	γεωργὸς	δραγμάτων ἀπάρχεται καὶ τῶν ἀκροδρύων,
[2, 39]	ψυχῶν οὕτως δεδέσθαι, ὥστε τὸ	εἶδος	αὐτῶν διαμένειν πλείω χρόνον, οὐ
[2, 54]	Ἀγραύλῳ τῇ Κέκροπος καὶ νύμφης	Ἀγραυλίδος.	καὶ διέμενε τὸ ἔθος ἄχρι
[2, 50]	καὶ βλάβην μείζονα φέρειν ἢ	κέρδος	φασίν} ἦ που γε ὁ
[2, 42]	μάλιστα ἡ ἀπάτη. τὸ γὰρ	ψεῦδος	τούτοις οἰκεῖον· βούλονται γὰρ εἶναι
[2, 19]	Ἐπιδαύρῳ προεγέγραπτο, ἁγνὸν χρὴ ναοῖο	θυώδεος	ἐντὸς ἰόντα ἔμμεναι· ἁγνεία δ´
[2, 37]	δὲ ὧδε. ~ὁ μὲν πρῶτος	θεὸς	ἀσώματός τε ὢν καὶ ἀκίνητος
[2, 61]	αὐτὴν ἕνεκα πρὸς σὲ κατεθέμην·	θεὸς	δὲ οὐκ ἀρκεῖται τούτοις. διόπερ
[2, 42]	ἡ προεστῶσα αὐτῶν δύναμις δοκεῖν	θεὸς	εἶναι ὁ μέγιστος. οὗτοι οἱ
[2, 12]	καὶ τὰ ζῷα ἡμῖν ὁ	θεὸς	εἰς χρῆσιν δέδωκεν, ἀλλ´ ὅτι
[2, 17]	τὸ πόπανον· τοῦτ´ ἔλαβεν ὁ	θεὸς	ἐπὶ τὸ πῦρ ἅπαν τεθέν.
[2, 24]	ἄν τις τυγχάνειν ἡμῶν ἢ	θεός,	ὅταν ἀδικοῦντες εὐθὺς διὰ τῆς
[2, 21]	οὐδέ τις ἦν κείνοισιν Ἄρης	θεὸς	οὐδὲ Κυδοιμὸς οὐδὲ Ζεὺς βασιλεὺς
[2, 20]	οὐ τῷ ὄγκῳ χαίρει ὁ	θεὸς	τῶν θυσιῶν, ἀλλὰ τῷ τυχόντι,
[2, 60]	τὴν δεισιδαιμονίαν προαγούσης; ὅταν δὲ	νέος	θεοὺς χαίρειν πολυτελείαις γνῷ καί,
[2, 61]	πολὺν εἶναι πόνον. ὁ γὰρ	ἀγαθὸς	οἶδεν ἃ θυτέον καὶ ὧν
[2, 50]	αἰσχρᾶς καὶ πενθικῆς καὶ ἀκροάσεως	πάθος	ἐγειρούσης {ἐπεὶ πολλάκις φαίνεται καὶ
[2, 31]	ποιητέον, ἀλλ´ ὅτι γε τὸ	πάθος	ἐκ τῶν σωμάτων καθ´ ἑαυτὸ
[2, 54]	νύμφης Ἀγραυλίδος. καὶ διέμενε τὸ	ἔθος	ἄχρι τῶν Διομήδους χρόνων· εἶτα
[2, 55]	χρόνους τοῦ θεολόγου γενόμενος, τὸ	ἔθος	εἰς βουθυσίαν μεταστήσας. προσήκατο δ´
[2, 5]	παλαιοῖς τοῦ μὴ παραβαίνειν τὸ	ἔθος	ἔμελεν, ὡς κατὰ τῶν ἐκλειπόντων
[2, 54]	ὃ δὴ ἐπὶ πολὺ κρατῆσαν	ἔθος	μετεβλήθη· ἕνα γὰρ τῶν ἐπὶ
[2, 59]	ἐπανάγειν ἔοικεν εἰς τὸ παλαιὸν	ἔθος.	τὸ δὲ παλαιὸν διὰ ποπάνων
[2, 33]	ἀπεχόμεθα τροφῆς. ἐπεὶ καὶ τὸ	ἔθος	τοιοῦτο κατειλήφαμεν τῶν ἀνθρώπων ὅτε
[2, 10]	καὶ παρεσκευασμένων κατὰ τὸ πάλαι	ἔθος	τῶν καρπῶν ὁ βοῦς προσελθὼν
[2, 59]	τὰ πάτρια {τουτέστιν κατὰ τὸ	ἔθος	τῶν πατέρων} ἐπανάγειν ἔοικεν εἰς
[2, 16]	μικροῦ καὶ ταπεινοῦ ὄντος τὸ	μέγεθος	τοῦ χωρίου, ἡγούμενον οὐχ ὅπως
[2, 60]	οἱ θεοί, εἰς δὲ τὸ	ἦθος	ἀποβλέπουσι τῶν προσιόντων, μεγίστην θυσίαν
[2, 39]	γὰρ ὅλως καὶ ὕπουλον ἔχοντες	ἦθος	ἐστερημένον τε τῆς φυλακῆς τῆς
[2, 15]	δαιμόνιον πρὸς τὸ τῶν θυόντων	ἦθος	ἢ πρὸς τὸ τῶν θυομένων
[2, 19]	ἀμαλλοφόρων. δεῖ τοίνυν καθηραμένους τὸ	ἦθος	ἰέναι θύσοντας, τοῖς θεοῖς θεοφιλεῖς
[2, 15]	ἢ πρὸς τὸ τῶν θυομένων	πλῆθος	βλέπει. ~τὰ παραπλήσια δὲ καὶ
[2, 37]	ἡμῖν ἐστὶ τὸ τῶν ἀοράτων	πλῆθος,	οὓς δαίμονας ἀδιαστόλως εἴρηκε Πλάτων.
[2, 37]	ἀφανῶς τυγχάνουσιν. τὸ δὲ ἄλλο	πλῆθος	οὕτω μὲν κοινῶς προσαγορεύεται τῷ
[2, 13]	ἡμῖν δὲ χρήσιμον εἴη ἂν	μισθὸς	ὁ παρ´ ἐκείνων. ἀφεκτέον ἄρα
[2, 60]	οὐ σώφρων καὶ ὅσιος καὶ	δίκαιος	ἔσται; ~θεοῖς δὲ ἀρίστη μὲν
[2, 18]	κε πόλις ῥέζῃσι, νόμος δ´	ἀρχαῖος	ἄριστος. ~οἱ δὲ τὰ περὶ
[2, 52]	λόγου ἐρευνῆσαι. ~οἷς μέντοι ὁ	βίος	ἔξω κυλίεται, τούτοις ἐπιτρέπομεν ἅπαξ
[2, 5]	ἀνῆπτον. μετὰ δὲ ταῦτα ὁ	βίος	ἐπὶ τὴν ἥμερον ἤδη τροφὴν
[2, 56]	μεγάλην πόλιν τῇ τοῦ Λατιαρίου	Διὸς	ἑορτῇ σφαζόμενον ἄνθρωπον; καὶ οὐ
[2, 52]	ἐκεῖ συρρεύσας, καὶ ἀντὶ μάντεως	Διὸς	μεγάλου ὀαριστὴς’ εὐχόμενος γενέσθαι. ~εἰ
[2, 10]	πρῶτος, ἱερεὺς ὢν τοῦ Πολιέως	Διός,	ὅτι τῶν Διιπολείων ἀγομένων καὶ
[2, 61]	αἱρεῖσθαι παραβαίνειν. ἦ μέγα ὁ	θεῖος	χορὸς σχετλιάσειεν ἂν θεῶν τε
[2, 34]	λόγος τούτῳ ὁ κατὰ φωνὴν	οἰκεῖος,	οὐδ´ ὁ ἔνδον, ὅταν πάθει
[2, 56]	γλώττῃ συνέγραψεν, Φίλων δὲ ὁ	Βύβλιος	εἰς τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν δι´
[2, 26]	θᾶττον, ἵνα τοῦ δεινοῦ μὴ	Ἥλιος	ὁ πανόπτης γένοιτο θεατής. καὶ
[2, 49]	φύσεως πραγμάτων καὶ συνετὸς καὶ	κόσμιος	καὶ μέτριος, πανταχόθεν σῴζων ἑαυτόν·
[2, 19]	τῷ Πολυΐδῳ, ἦν μὲν γὰρ	οἰὸς	μαλλός, ἦν δ´ ἀμπέλου σπονδή
[2, 49]	καὶ συνετὸς καὶ κόσμιος καὶ	μέτριος,	πανταχόθεν σῴζων ἑαυτόν· καὶ ὥσπερ
[2, 12]	ὁσία τίς ἐστι κατὰ τοὔνομα.	ὅσιος	δὲ οὐδεὶς ὃς ἐκ τῶν
[2, 60]	διάληψιν, πῶς οὐ σώφρων καὶ	ὅσιος	καὶ δίκαιος ἔσται; ~θεοῖς δὲ
[2, 27]	κηρύγματι, εἴ τις αἵματος ἀνθρωπείου	μεταίτιος.	ἐντεῦθεν οὖν μεταβαίνοντες ὑπάλλαγμα πρὸς
[2, 47]	τῆς ἀποχῆς ἐπεμέλοντο, καὶ ὁ	Αἰγύπτιος	ταῦθ´ ἡμῖν ἐμήνυσεν αἰτίαν ἀποδιδοὺς
[2, 55]	Τενέδῳ, ὡς φησὶν Εὔελπις ὁ	Καρύστιος·	ἐπεὶ καὶ Λακεδαιμονίους φησὶν ὁ
[2, 57]	τινας τὴν ἀνθρωποφαγίαν οὔθ´ ὁ	υἱὸς	αὐτοῦ Ἀννίβας, ᾧ συνεβούλευέ τις
[2, 31]	εὕρασθαί τι τοῖς ὑπάρχουσι κακοῖς	ἄκος	ζητούντων βίον, ἵνα καθάπερ ἁγνὰ
[2, 39]	γὰρ ἀπορρεῖν αὐτοῦ τι συνεχῶς	εἰκός	ἐστι καὶ τρέπεσθαι. ἐν συμμετρίᾳ
[2, 49]	ὄντως φιλόσοφος καὶ σημειωτικὸς καὶ	καταληπτικὸς	τῶν τῆς φύσεως πραγμάτων καὶ
[2, 49]	πολλῶν ὁ ὄντως φιλόσοφος καὶ	σημειωτικὸς	καὶ καταληπτικὸς τῶν τῆς φύσεως
[2, 20]	τὸν ὑγρὸν καρπόν· εἶτ´ ἐλαιόσπονδα·	τέλος	δ´ ἐπὶ πᾶσιν τὰ ὕστερον
[2, 7]	λεχθείσας καθ´ ἡμῶν ἀρὰς νῦν	τέλος	εἰληφέναι, σφαξάντων τῶν ἀνθρώπων καὶ
[2, 31]	ζῴων ἀπέκλινεν, τούτων ὁ νοῦς	πρόδηλός	ἐστιν ὁμοφύλων ἀφεξόμενος. πάντων μὲν
[2, 55]	ὡλοκαύτιζεν. ~τοῦτον δὲ τὸν θεσμὸν	Δίφιλος	ὁ τῆς Κύπρου βασιλεὺς κατέλυσε,
[2, 30]	ὃ δ´ ἐπάταξε τὸν βοῦν,	ἄλλος	δ´ ἔσφαξεν· τῶν δὲ μετὰ
[2, 58]	ἅπαντας καὶ γέρας λαχεῖν τόδε;	ἄλλος	δὲ φησίν, ψαιστά, λιβανωτόν, πόπανα·
[2, 19]	Πολυΐδῳ, ἦν μὲν γὰρ οἰὸς	μαλλός,	ἦν δ´ ἀμπέλου σπονδή τε
[2, 52]	αἰωνίου βίου λήψεται τὰς ὑποθήκας,	ὅλος	ἐκεῖ συρρεύσας, καὶ ἀντὶ μάντεως
[2, 61]	καὶ τίνων ἀπαρκτέον, ὁ δὲ	φαῦλος	ἐκ τῆς οἰκείας διαθέσεως καὶ
[2, 5]	κατὰ δύναμιν. ἔχει δὲ οὕτως.	~ἀνάριθμος	μέν τις ἔοικεν εἶναι χρόνος,
[2, 22]	ζῴων. ἐπεὶ δὲ Ἄρης καὶ	Κυδοιμὸς	καὶ πᾶσα μάχη καὶ πολέμων
[2, 21]	ἦν κείνοισιν Ἄρης θεὸς οὐδὲ	Κυδοιμὸς	οὐδὲ Ζεὺς βασιλεὺς οὐδ´ ὁ
[2, 10]	ὅτι ἄμπελον ἀπέθρισεν· βοῦν δὲ	Δίομος	ἔσφαξε πρῶτος, ἱερεὺς ὢν τοῦ
[2, 18]	εἰπεῖν, ὥς κε πόλις ῥέζῃσι,	νόμος	δ´ ἀρχαῖος ἄριστος. ~οἱ δὲ
[2, 27]	δ´ ἀκρίτοισι φόνοις οὐ δεύετο	βωμός,	ἀλλὰ μύσος τοῦτ´ ἔσκεν ἐν
[2, 28]	ἐπ´ αὐτοῦ ζῴου εὐσεβῶν κέκληται	βωμός.	οὕτως οὐ μόνον ἀπείχοντο τῶν
[2, 21]	δ´ ἀκρίτοισι φόνοις οὐ δεύετο	βωμός.	~τῆς γὰρ {οἶμαι} φιλίας {καὶ
[2, 41]	ἄλλων τε πολλῶν. καὶ εἰ	ἱκανός	τις εἴη τὰ σημαινόμενα διαιρεῖσθαι,
[2, 11]	καίτοι γε τῆς χρείας ἐφ´	ἑνὸς	καὶ ταὐτοῦ γένους {τῶν βοῶν}
[2, 8]	αἱμοδαιτοῦντες οὐκ ἐπαύσαντο πρὶν τὸ	γένος	ἐξαναλῶσαι τῶν πρώτων παρ´ αὐτοῖς
[2, 9]	οὔ σε θέμις κτείνειν ὀίων	γένος	ἐστὶ βέβαιον, ἔγγονε Θειοπρόπων· ὃ
[2, 26]	τὸν χρόνον, ἅτε φιλόσοφοι τὸ	γένος	ὄντες, περὶ τοῦ θείου μὲν
[2, 32]	ἂν εἰς οὐρανὸν τὸ σύμπαν	γένος	τῶν ἐν οὐρανῷ θεῶν, οὓς
[2, 6]	πρώτας θυσίας τὸ τῶν ἀνθρώπων	γένος·	ὕστερον δὲ ἐρειξαμένων τε αὐτὰς
[2, 5]	οὗ τό γε πάντων λογιώτατον	γένος,	ὡς φησὶν Θεόφραστος, καὶ τὴν
[2, 8]	οἱ ἐν μεθορίοις Θρᾴκης οἰκήσαντες	μηδενὸς	ἀπαρχόμενοι μηδὲ θύοντες, ἀνάρπαστοι κατ´
[2, 24]	θυτέον μὲν τούτων τινὸς ἕνεκα,	οὐδενὸς	δὲ τούτων χάριν αὐτὸ πρακτέον,
[2, 37]	οὔτ´ ἐνδεδεμένος εἰς ἑαυτόν, χρῄζει	οὐδενὸς	τῶν ἔξωθεν, ὥσπερ εἴρηται, οὐ
[2, 56]	Συρίαν τῇ Ἀθηνᾷ κατ´ ἔτος	παρθένος,	νῦν δὲ ἔλαφος. καὶ μὴν
[2, 25]	εἰς ἀπόλαυσιν ἐν αὑτοῖς ἐχόντων	οὐθενὸς	ἀπεχόμεθα, σφάττοντες ὡς ἀληθῶς καὶ
[2, 22]	ἀρχὴ κατέσχεν, τότε πρῶτον οὐθεὶς	οὐθενὸς	ὅλως ἐφείδετο τῶν οἰκείων. σκεπτέον
[2, 28]	νῦν σῳζομένου βωμοῦ, πρὸς ὃν	οὐθενὸς	προσαγομένου παρ´ αὐτοῖς οὐδὲ θυομένου
[2, 29]	βοῦν θάπτει, φυγὴν δὲ ἑκούσιον	ἀράμενος	ὡς ἠσεβηκώς, ἔφυγεν εἰς Κρήτην.
[2, 30]	τοὺς κατανεμηθέντας βοῦς, ὧν ὁ	γευσάμενος	κόπτεται. καὶ γένη τῶν ταῦτα
[2, 16]	ἄνδρα Μάγνητα ἐκ τῆς Ἀσίας	φάμενος,	πλούσιον σφόδρα, κεκτημένον συχνὰ βοσκήματα.
[2, 37]	οὔτε ἔν τινι ὢν οὔτ´	ἐνδεδεμένος	εἰς ἑαυτόν, χρῄζει οὐδενὸς τῶν
[2, 44]	ψυχῆς μένει ἀβλαβής, οἷον ἔρυμα	περιβεβλημένος	τὴν ἁγνείαν. ~διὸ καὶ ἄχρι
[2, 44]	πρόσεισιν καὶ ἀπομειλίττεται. ἐναντίως γὰρ	διακείμενος	οἷς δρᾷ καὶ θειοτέρως, ὅτι
[2, 58]	τίς ὧδε μῶρος καὶ λίαν	ἀνειμένος	εὔπιστος ἀνδρῶν, ὅστις ἐλπίζει θεοὺς
[2, 54]	δὲ σφαγιαζόμενος ὑπὸ τῶν ἐφήβων	ἀγόμενος	τρὶς περιέθει τὸν βωμόν· ἔπειτα
[2, 54]	Ἀγραύλου καὶ Διομήδους. ὁ δὲ	σφαγιαζόμενος	ὑπὸ τῶν ἐφήβων ἀγόμενος τρὶς
[2, 12]	εἰ δὲ οὐδὲ καρποὺς ὁ	ἀφελόμενος	ἄλλων ὁσίως θύει, τά γε
[2, 2]	τὰ ζῷα. δειχθήσεται γὰρ ἄνθρωπος	παραλαμβανόμενος	ἐν θύμασι καὶ ζῷα, ὧν
[2, 5]	πλάνης καὶ μαστὴρ ὁ ἄνθρωπος	γιγνόμενος	τῆς ἀναγκαίας ζωῆς μετὰ πολλῶν
[2, 55]	τοὺς Σελεύκου χρόνους τοῦ θεολόγου	γενόμενος,	τὸ ἔθος εἰς βουθυσίαν μεταστήσας.
[2, 31]	ὁ νοῦς πρόδηλός ἐστιν ὁμοφύλων	ἀφεξόμενος.	πάντων μὲν οὖν ἴσως ἦν
[2, 31]	τῷ δαιμονίῳ τῶν ἀνθρώπων ἕκαστος	ἀπαρχόμενος	τύχῃ τῆς ὁσίας καὶ τῆς
[2, 52]	ἀντὶ μάντεως Διὸς μεγάλου ὀαριστὴς’	εὐχόμενος	γενέσθαι. ~εἰ δ´ ἄρα καὶ
[2, 29]	καταστὰς συνεφρόνησεν οἷον ἔργον ἦν	εἰργασμένος,	τὸν μὲν βοῦν θάπτει, φυγὴν
[2, 15]	τοῦτο δράσας ἢ πρότερον ἦν	κεχαρισμένος.	οὕτω τὸ εὐδάπανον φίλον θεοῖς,
[2, 34]	ἔνδον, ὅταν πάθει ψυχῆς ᾖ	μεμολυσμένος,	διὰ δὲ σιγῆς καθαρᾶς καὶ
[2, 60]	σωφρονήσειεν; πῶς δὲ κεχαρισμένα θύειν	ἡγούμενος	τοῖς θεοῖς ταῦτα, οὐκ ἐξεῖναι
[2, 57]	τοὺς Λίβυας, Ἀμίλκας ὁ Βάρκας	ἐπικαλούμενος,	ἐπιστρατεύσας αὐτοῖς εἰς λιμὸν οὕτως
[2, 8]	οὖν αὐτοὺς Ζεὺς Κρονίδης ἔκρυψε	χολούμενος,	οὕνεκα τιμὰς οὐκ ἐδίδουν μακάρεσσιν
[2, 11]	τοὺς τῷ ὄντι εὐσεβεῖν ἐθέλοντας,	χρώμενος	καὶ τοιαύταις ἄλλαις αἰτίαις. ~πρῶτον
[2, 36]	τὸ πῦρ, καὶ ὅσα φησὶν	ἐκεῖνος·	τί γὰρ δεῖ μεταγράφειν ταῦτα;
[2, 9]	τῶν καρπῶν, ἀλλὰ λιμοῦ ἤ	τινος	ἄλλης δυστυχίας περίστασιν. αὐτίκα τῶν
[2, 36]	τὸ θύειν τούτοις καὶ ἄχρι	τίνος	αὐτοῦ δεομένων. ἐμοὶ δὲ τὰ
[2, 61]	παραγγελίας φόβων ἕνεκα ἀνθρωπίνων ἤ	τινος	βλασφημίας τῆς ἀπὸ τούτων αἱρεῖσθαι
[2, 24]	καὶ γὰρ ἃ θύομεν, τούτων	τινὸς	ἕνεκα θύομεν. ἆρ´ οὖν τιμῆς
[2, 24]	εἰ ἀπαρκτέον αὐτὰ θεοῖς, τούτων	τινὸς	ἕνεκα θυτέον. καὶ γὰρ ἃ
[2, 24]	εἰ τοίνυν θυτέον μὲν τούτων	τινὸς	ἕνεκα, οὐδενὸς δὲ τούτων χάριν
[2, 24]	καὶ τιμήν. ἀλλ´ οὐδὲ χρείας	τινὸς	ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν. ὁ γὰρ
[2, 24]	εὖ {ἢ ἵνα τύχωμεν ὠφελείας	τινὸς}	ἢ κατὰ ψιλὴν τὴν τῆς
[2, 35]	τῶν θεοσόφων μαθεῖν σπουδάσαντες, ἄχρι	τίνος	καὶ πόσου κἀνταῦθα παραβλητέον. ἀλλ´
[2, 29]	δ´ ὑπεραγανακτήσαντα τῷ συμβάντι, πελέκεώς	τινος	πλησίον ἀκονωμένου, τοῦτον ἁρπάξαντα, πατάξαι
[2, 22]	τοὺς κακοποιοὺς καὶ καθάπερ ὑπό	τινος	πνοῆς τῆς ἰδίας φύσεως καὶ
[2, 36]	πολλάκις πρὸς μαντείαν καὶ εἴ	τινος	πρὸς ἐξέτασιν δέοιντο. θεοῖς γε
[2, 38]	ἰατρικῆς τε καὶ γυμναστικῆς ἤ	τινος	τούτοις ὁμοίας. τούτους γὰρ ἀδύνατόν
[2, 49]	σῴζων ἑαυτόν· καὶ ὥσπερ ὅ	τινος	τῶν κατὰ μέρος θεῶν ἱερεὺς
[2, 6]	θυμάτων αὔξησιν, οὐ συνορῶντες δὲ	τίνος	χάριν τούτων ἕκαστα δρῶμεν. ἀφ´
[2, 9]	γιγνόμενον. Ἐπισκόπῳ δέ, ὃς ἦν	ἔκγονος	τῶν Θεοπρόπων, βουληθέντι προβάτων ἀπάρξασθαι,
[2, 12]	~πρῶτον μὲν ὅτι ἐξ ἀνάγκης	μείζονος,	ὡς ἔφαμεν, ἡμᾶς καταλαβούσης κατήρξαντο
[2, 49]	ἱερεὺς πάσης ἀπέχεται ἐμψύχου βορᾶς,	μόνος	μόνῳ δι´ ἑαυτοῦ θεῷ προσιέναι
[2, 21]	οὐδὲ Ζεὺς βασιλεὺς οὐδ´ ὁ	Κρόνος	οὐδ´ ὁ Ποσειδῶν, ἀλλὰ Κύπρις
[2, 5]	~ἀνάριθμος μέν τις ἔοικεν εἶναι	χρόνος,	ἀφ´ οὗ τό γε πάντων
[2, 39]	τῆς φυλακῆς τῆς ἀπὸ τοῦ	κρείττονος	δαιμονίου, σφοδρὰς καὶ αἰφνιδίους οἷον
[2, 46]	τῷ μεμολύνθαι αὐτὸν μόνον ὁ	κίνδυνος	ἔκειτο, ἐνῆν παριδεῖν ἴσως καὶ
[2, 11]	ἀνθρωπείων κρεῶν γεύσαιτο ἢ θηλείας	βοός.	αἴτιον δὲ ὅτι χρήσιμον τὸ
[2, 30]	αὐτὸν τρόπον ποιοῦνται τὴν τοῦ	βοὸς	θυσίαν. θέντες γὰρ ἐπὶ τῆς
[2, 30]	μετὰ ταῦτα δειράντων, ἐγεύσαντο τοῦ	βοὸς	πάντες. τούτων δὲ πραχθέντων τὴν
[2, 30]	πραχθέντων τὴν μὲν δορὰν τοῦ	βοὸς	ῥάψαντες καὶ χόρτῳ ἐπογκώσαντες ἐξανέστησαν,
[2, 29]	τὸν βοῦν. τελευτήσαντος δὲ τοῦ	βοός,	ὡς ἔξω τῆς ὀργῆς καταστὰς
[2, 19]	ἐνῆν δὲ παγκάρπεια συμμιγὴς ὀλαῖς	λίπος	τ´ ἐλαίας καὶ τὸ ποικιλώτατον
[2, 16]	βλέπει. ~τὰ παραπλήσια δὲ καὶ	Θεόπομπος	ἱστόρηκεν, εἰς Δελφοὺς ἀφικέσθαι ἄνδρα
[2, 54]	ἐθύετο ἄνθρωπος τῇ Ἀγραύλῳ τῇ	Κέκροπος	καὶ νύμφης Ἀγραυλίδος. καὶ διέμενε
[2, 39]	γὰρ ταύτῃ μόνον ὁ λόγος	ἄτοπός	ἐστιν, ἀλλὰ καὶ τὰς περὶ
[2, 5]	καὶ πλάνης καὶ μαστὴρ ὁ	ἄνθρωπος	γιγνόμενος τῆς ἀναγκαίας ζωῆς μετὰ
[2, 61]	συντάξεων δόσεσιν. οὐ γὰρ δὴ	ἄνθρωπος	μὲν ἐρεῖ, εἰ μνημονεύεις εὖ
[2, 2]	δεῖ τὰ ζῷα. δειχθήσεται γὰρ	ἄνθρωπος	παραλαμβανόμενος ἐν θύμασι καὶ ζῷα,
[2, 56]	διά τινα ἀνάγκην εἰς θυσίαν	ἄνθρωπος	παρελήφθη. καὶ γὰρ ἐν λιμοῖς
[2, 54]	μηνὶ κατὰ Κυπρίους Ἀφροδισίῳ ἐθύετο	ἄνθρωπος	τῇ Ἀγραύλῳ τῇ Κέκροπος καὶ
[2, 54]	Ῥόδῳ μηνὶ Μεταγειτνιῶνι ἕκτῃ ἱσταμένου	ἄνθρωπος	τῷ Κρόνῳ. ὃ δὴ ἐπὶ
[2, 61]	δὲ ἀρίστη μὲν ἀπαρχὴ νοῦς	καθαρὸς	καὶ ψυχὴ ἀπαθής, οἰκεῖον δὲ
[2, 45]	καὶ ἕργα καὶ διανοήματα δίκης.	ἀνδρὸς	ἄρα θείου ἡ ἔσω καὶ
[2, 17]	τοῦτ´ ἀρεστὸν τοῖς θεοῖς. καὶ	Μένανδρος	δ´ ἐν Δυσκόλῳ φησίν, ὁ
[2, 51]	γὰρ ἄν τις ὅτι πολὺ	μέρος	ἀναιροῦμεν μαντείας τῆς διὰ σπλάγχνων,
[2, 10]	παρὰ μὲν Ἀθηναίοις τοιαῦται κατὰ	μέρος	ἀποδίδονται αἰτίαι, ἄλλαι δὲ παρ´
[2, 49]	ὥσπερ ὅ τινος τῶν κατὰ	μέρος	θεῶν ἱερεὺς ἔμπειρος τῆς ἱδρύσεως
[2, 9]	δυστυχίας περίστασιν. αὐτίκα τῶν κατὰ	μέρος	παρ´ Ἀθηναίοις ἀναιρέσεων αἱ πλεῖσται
[2, 30]	δὲ ἐπέδωκεν μὲν τὸν πέλεκυν	ἕτερος,	ὃ δ´ ἐπάταξε τὸν βοῦν,
[2, 49]	τοῦ ἐπὶ πᾶσιν θεοῦ ἱερεὺς	ἔμπειρος	τῆς αὐτοῦ ἀγαλματοποιίας καθάρσεών τε
[2, 49]	τῶν κατὰ μέρος θεῶν ἱερεὺς	ἔμπειρος	τῆς ἱδρύσεως τῶν ἀγαλμάτων αὐτοῦ
[2, 46]	πάρεστιν ἡ ταύτῃ φίλη καὶ	προσήγορος	δύναμις δι´ ὁμοιότητα καὶ οἰκειότητα.
[2, 14]	ζῷα πορίσασθαι. {ῥᾴων ἄρ´ ὁ	πόρος	τῶν καρπῶν καὶ τῶν ἀπὸ
[2, 56]	συναγαγὼν μυστηρίων ἐφ´ Ἁδριανοῦ τοῦ	αὐτοκράτορος.	ἐθύετο γὰρ καὶ ἐν Λαοδικείᾳ
[2, 61]	παραβαίνειν. ἦ μέγα ὁ θεῖος	χορὸς	σχετλιάσειεν ἂν θεῶν τε ὁμοῦ
[2, 28]	τοῖς θεοῖς, τούτου γευσάμενοι μόνον,	πρὸς	ἀλήθειαν ἄθικτοι τῶν λοιπῶν ὄντες
[2, 8]	καὶ δάκνοντες ἀλλήλους, ἔτι δὲ	πρὸς	ἀλήθειαν αἱμοδαιτοῦντες οὐκ ἐπαύσαντο πρὶν
[2, 21]	Κορυβαντικῶν ἱερῶν οἷον ἀντίγραφα ἄττα	πρὸς	ἀλήθειαν, ἀλλὰ καὶ παρ´ Ἐμπεδοκλέους,
[2, 17]	ἑκατόμβας κατὰ πολλὴν ἔριν τὴν	πρὸς	ἀλλήλους ἐκπρεπεῖς παραστησάντων τῷ Ἀπόλλωνι,
[2, 61]	τε ὁμοῦ καὶ ἀνδρῶν θείων	πρὸς	ἀνθρώπων φαύλων δόξας ὁρῶν ἡμᾶς
[2, 61]	ἄμεινον, εἰ δὲ μή, αὐτὸν	πρὸς	αὐτὰ μὴ μεταβάλλεσθαι, μετιέναι δὲ
[2, 43]	ὄντων διηρθρωμένης διαλήψεως καὶ τῆς	πρὸς	αὐτὰ ταῦτα ζωῆς, πονηροῖς δὲ
[2, 11]	ἐκ δὲ τῆς χρείας τῆς	πρὸς	αὑτοὺς στοχάζεσθαι τοῦ καθήκοντος. παρὰ
[2, 27]	τοῦ κόρου τὸ περιττόν, ἐκπονοῦσι	πρὸς	βρῶσιν πολλὰ τῶν σωφροσύνης ἔξω
[2, 31]	καὶ γὰρ εἰ μηθὲν ἄλλο,	πρός	γε τὴν κατ´ ἀλλήλων ἐκεχειρίαν
[2, 38]	μὲν παρ´ ἡμῶν εὐχὰς ὡς	πρὸς	δικαστὰς ἀναφέροντας τοὺς θεούς, τὰς
[2, 43]	χρῆσθαι θυσίαις, δι´ ὧν ἐπισπάσεται	πρὸς	ἑαυτὸν τοὺς τοιούτους· σπουδάσει δὲ
[2, 41]	τῶν ἀνθρώπων τῷ χρῆσθαι φράσει	πρὸς	ἔκπληξιν καὶ γοητείαν πεποιημένῃ κήλησίν
[2, 36]	πρὸς μαντείαν καὶ εἴ τινος	πρὸς	ἐξέτασιν δέοιντο. θεοῖς γε μὴν
[2, 44]	εἶναι γὰρ τὴν ἁγνείαν φυλακὴν	πρὸς	εὐλάβειαν, οἷον σύμβολον ἢ σφραγῖδα
[2, 43]	ἀναγκαῖον καὶ τούτους ἀπομειλίττεσθαι, οὐδὲν	πρὸς	ἡμᾶς. ταύταις γὰρ καὶ πλοῦτος
[2, 6]	ἐν βίῳ καὶ πρέπον ὀσμῇ	πρὸς	θείαν αἴσθησιν. καὶ τὰ μὲν
[2, 57]	τὸν γενόμενον Ῥωμαίοις περὶ Σικελίας	πρὸς	Καρχηδονίους ἀποστάντων τῶν Φοινίκων μισθοφόρων
[2, 36]	τοῖς ἀναθήμασιν καὶ κεχρῆσθαι πολλάκις	πρὸς	μαντείαν καὶ εἴ τινος πρὸς
[2, 45]	ὅθεν παθῶν ὄντες πλήρεις καὶ	πρὸς	ὀλίγον ἀπεχόμενοι τῶν ἀκαθάρτων βρώσεων,
[2, 28]	Δῆλον ἔτι νῦν σῳζομένου βωμοῦ,	πρὸς	ὃν οὐθενὸς προσαγομένου παρ´ αὐτοῖς
[2, 61]	χάριν· τούτου γὰρ αὐτὴν ἕνεκα	πρὸς	σὲ κατεθέμην· θεὸς δὲ οὐκ
[2, 13]	καὶ τὸ ῥᾷστον τοῖς θύουσιν	πρὸς	συνεχῆ εὐσέβειαν ἕτοιμον. τὸ τοίνυν
[2, 14]	τὸ δὲ εὐδάπανον καὶ εὐπόριστον	πρὸς	συνεχῆ εὐσέβειαν συντελεῖ καὶ πρὸς
[2, 18]	πείσεσθαι τοῖς ἀγάλμασιν τοῖς καινοῖς	πρὸς	τὰ ἀρχαῖα· ταῦτα γὰρ καίπερ
[2, 22]	ἔοικεν δίκαιον ἡμῖν μηδὲν εἶναι	πρὸς	τὰ λοιπὰ τῶν ζῴων, διὰ
[2, 47]	συγγένειαν καὶ ἡδονήν, ἣν ἔχει	πρὸς	τὰ σώματα ἐξ ὧν ἀπεσπάσθη,
[2, 18]	καὶ πλεκτοῖς ἐχρῶντο καὶ μᾶλλον	πρὸς	τὰς δημοτελεῖς ἱεροποιίας, τοιούτοις χαίρειν
[2, 19]	κακῶν τὴν ψυχὴν ἔχοντες ἴωσιν	πρὸς	τὰς θυσίας, οὐδὲν διαφέρειν νομίζουσιν,
[2, 27]	μεταίτιος. ἐντεῦθεν οὖν μεταβαίνοντες ὑπάλλαγμα	πρὸς	τὰς θυσίας τῶν ἰδίων ἐποιοῦντο
[2, 22]	ἄδικα τὴν φύσιν καὶ κακοποιὰ	πρός	τε τὸ βλάπτειν ὡρμημένα τῇ
[2, 25]	θείου. βοῦς γὰρ καὶ πρόβατα	πρός	τε τούτοις ἐλάφους καὶ ὄρνιθας,
[2, 14]	πρὸς συνεχῆ εὐσέβειαν συντελεῖ καὶ	πρὸς	τὴν ἁπάντων. ~καὶ μαρτυρεῖ γε
[2, 47]	αἷς καὶ οἱ γόητες καταχρῶνται	πρὸς	τὴν αὑτῶν ὑπηρεσίαν, βιαζόμενοι τῇ
[2, 30]	πληρώσαντες δὲ τὴν βύρσαν, ὅταν	πρὸς	τὴν κρίσιν ἀχθῶσιν, κατεπόντωσαν τὴν
[2, 35]	δεδώκασιν, καὶ ἧς ἐν χρείᾳ	πρὸς	τὴν ὄντως σωτηρίαν καθεστήκαμεν. ~οἱ
[2, 51]	ἡ ψυχὴ ἀπαλλαττομένη τοῦ ζῴου	πρὸς	τὴν πεῦσιν ἀποκρίνεται διὰ τῶν
[2, 22]	ἰδίας φύσεως καὶ μοχθηρίας φερομένους	πρὸς	τὸ βλάπτειν τὸν ἐντυγχάνοντα ἀναιρεῖν
[2, 22]	λοιπῶν ζῴων μηδὲ τῇ φύσει	πρὸς	τὸ βλάπτειν ὡρμημένα ἀναιρεῖν τε
[2, 16]	θεοῖς ἀρέσκειν. οὕτω δὲ διακείμενον	πρὸς	τὸ δαιμόνιον ἐλθεῖν εἰς Δελφούς,
[2, 31]	δ´ ἄρα τοῦτο διὰ τὴν	πρὸς	τὸ θεῖον ἁγιστείαν ποιητέον, ἀλλ´
[2, 45]	φέρουσα πανταχοῦ τοῖς χρωμένοις τὴν	πρὸς	τὸ θεῖον οἰκείωσιν. ὡς εἴθε
[2, 47]	ἀλλοτρίαις ψυχαῖς βιαίοις καὶ ἀκαθάρτοις	πρὸς	τὸ συγγενὲς ἑλκομέναις μὴ ἐνοχλοῖντο
[2, 15]	τὸ τῶν θυόντων ἦθος ἢ	πρὸς	τὸ τῶν θυομένων πλῆθος βλέπει.
[2, 15]	θεοῖς, καὶ μᾶλλον τὸ δαιμόνιον	πρὸς	τὸ τῶν θυόντων ἦθος ἢ
[2, 19]	καθαρὸν ἀμφιεσαμένοις οὐκ ἀρκεῖν νομίζουσιν	πρὸς	τὸ τῶν θυσιῶν ἁγνόν· ὅταν
[2, 18]	πεποίηται· παραβαλλόμενον δὲ τὸν αὑτοῦ	πρὸς	τὸν ἐκείνου ταὐτὸν πείσεσθαι τοῖς
[2, 22]	ὥσπερ γὰρ οἰκειότητος οὔσης ἡμῖν	πρὸς	τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς κακοποιοὺς καὶ
[2, 29]	κοινῇ τοῦτο πράξειαν πάντες, ἔφη	πρὸς	τοὺς αὐτὸν μετελθόντας, δεῖν κατακοπῆναι
[2, 27]	χάριν μνήμης ἐμφύλιον αἷμα ῥαίνουσι	πρὸς	τοὺς βωμούς, καίπερ τῆς παρ´
[2, 47]	αἱ τῶν βίᾳ ἀποθανόντων κατέχονται	πρὸς	τῷ σώματι, ὃ καὶ τοῦ
[2, 6]	θεοῖς. ὅθεν ἔτι καὶ νῦν	πρὸς	τῷ τέλει τῶν θυσιῶν τοῖς
[2, 46]	διατρίβειν ἐν τῷ νεῷ τοῦ	πατρός;	εἰ μὲν γὰρ ἐν τῷ
[2, 50]	ἦ που γε ὁ τοῦ	πατρὸς	ἱερεὺς αὐτὸς τάφος γίγνεσθαι νεκρῶν
[2, 46]	ἐν δὲ τῷ νεῷ τοῦ	πατρός,	τῷ κόσμῳ τούτῳ, τὸν ἔσχατον
[2, 29]	{Σωπάτρου} μεταιτίου τῆς πράξεως ἀνευρεθέντος,	Σώπατρος	νομίσας τῆς περὶ αὑτὸν δυσκολίας
[2, 32]	ἐπὶ ταύτης ὡς τροφοῦ καὶ	μητρὸς	ἡμῶν κλινομένους ὑμνεῖν καὶ φιλοστοργεῖν
[2, 56]	γλῶσσαν δι´ ὀκτὼ βιβλίων ἡρμήνευσεν.	Ἴστρος	δὲ ἐν τῇ συναγωγῇ τῶν
[2, 7]	πυρίνων καὶ κριθίνων φθοῖς, ὀρθοστάτης,	χύτρος.	πόρρω δὲ τῶν περὶ τὰς
[2, 5]	τῇ θυσίᾳ δεξιούμενοι καὶ τοῦ	πυρὸς	ἀπαθανατίζοντες αὐτοῖς τὰς τιμάς. τούτοις
[2, 55]	ἐπεὶ καὶ Λακεδαιμονίους φησὶν ὁ	Ἀπολλόδωρος	τῷ Ἄρει θύειν ἄνθρωπον. ~Φοίνικες
[2, 58]	ἐπ´ ὀλίγον σωφρονοῦντες, τίς ὧδε	μῶρος	καὶ λίαν ἀνειμένος εὔπιστος ἀνδρῶν,
[2, 27]	φόνοις οὐ δεύετο βωμός, ἀλλὰ	μύσος	τοῦτ´ ἔσκεν ἐν ἀνθρώποισι μέγιστον,
[2, 27]	περιρραντηρίοις καὶ κηρύγματι, εἴ τις	αἵματος	ἀνθρωπείου μεταίτιος. ἐντεῦθεν οὖν μεταβαίνοντες
[2, 37]	κατὰ κώμας ἤ τινας πόλεις	ὀνόματός	τε καὶ θρησκείας ἀφανῶς τυγχάνουσιν.
[2, 38]	φέρονται λίαν, ὅταν αἱ τοῦ	πνεύματος	ὀργαί τε καὶ ἐπιθυμίαι τὴν
[2, 38]	ὅσαι δὲ ψυχαὶ τοῦ συνεχοῦς	πνεύματος	οὐ κρατοῦσιν, ἀλλ´ ὡς τὸ
[2, 46]	νῦν δὲ παντὸς τοῦ αἰσθητικοῦ	σώματος	ἀπορροίας φέροντος δαιμονίων ὑλικῶν, ἅμα
[2, 48]	ἅμα τῇ ἐνθέσει τῇ τοῦ	σώματος.	~εἰκότως ἄρα ὁ φιλόσοφος καὶ
[2, 47]	αὑτῶν ὑπηρεσίαν, βιαζόμενοι τῇ τοῦ	σώματος	ἢ μέρους τοῦ σώματος κατοχῇ·
[2, 47]	τοῦ σώματος ἢ μέρους τοῦ	σώματος	κατοχῇ· ἐπεὶ οὖν ταῦτα ἱστόρησαν
[2, 37]	πλανωμένοις, ἔκ τε ψυχῆς καὶ	σώματος	οὖσιν ὁρατοῖς θεοῖς, ἀντευχαριστητέον τὸν
[2, 45]	ἀπαθείας καὶ τῆς κουφότητος τοῦ	σώματος	προσιόντος τῷ θεῷ, οὐκ ἐξ
[2, 4]	καὶ στρατιώταις καὶ τοῖς διὰ	σώματος	τὴν ἐργασίαν ποιουμένοις, ὅτι καὶ
[2, 48]	τῆς ψυχῆς ἡ τοῦ συγγενοῦς	σώματος	φύσις, ἡ πεῖρα τούτους ἐδίδαξεν
[2, 37]	εἰς ἑαυτὴν καὶ περιείληφεν, καίπερ	ἀσώματος	οὖσα καὶ παντὸς πάθους ἀμέτοχος.
[2, 37]	ὧδε. ~ὁ μὲν πρῶτος θεὸς	ἀσώματός	τε ὢν καὶ ἀκίνητος καὶ
[2, 17]	τινὲς θύωσιν, ἐπὶ τούτοις ἅπασιν	ὕστατος	πάντων καὶ λιβανωτὸς ἐπετέθη, ὡς
[2, 56]	Δουματηνοὶ δὲ τῆς Ἀραβίας κατ´	ἔτος	ἕκαστον ἔθυον παῖδα, ὃν ὑπὸ
[2, 56]	κατὰ Συρίαν τῇ Ἀθηνᾷ κατ´	ἔτος	παρθένος, νῦν δὲ ἔλαφος. καὶ
[2, 43]	αἱμάτων καὶ σαρκῶν κνίσαις. ~διὸ	συνετὸς	ἀνὴρ καὶ σώφρων εὐλαβηθήσεται τοιαύταις
[2, 49]	τῶν τῆς φύσεως πραγμάτων καὶ	συνετὸς	καὶ κόσμιος καὶ μέτριος, πανταχόθεν
[2, 45]	νοερᾷ θυσίᾳ καὶ μετὰ λευκῆς	ἐσθῆτος	καὶ καθαρᾶς τῷ ὄντι τῆς
[2, 19]	δὲ τὸ σῶμα μετὰ τῆς	ἐσθῆτός	τινες λαμπρυνάμενοι μὴ καθαρὰν κακῶν
[2, 37]	θεὸς ἀσώματός τε ὢν καὶ	ἀκίνητος	καὶ ἀμέριστος καὶ οὔτε ἔν
[2, 22]	ἔτι καὶ ταῦτα. ὥσπερ γὰρ	οἰκειότητος	οὔσης ἡμῖν πρὸς τοὺς ἀνθρώπους,
[2, 25]	καὶ ὄρνιθας, αὐτούς τε τοὺς	καθαρειότητος	μὲν οὐδὲν κοινωνοῦντας, ἀπόλαυσιν δὲ
[2, 27]	θεοῖς θυσίαι· χρόνῳ δὲ τῆς	ὁσιότητος	ἡμῶν ἐξαμελησάντων, ἐπεὶ καὶ τῶν
[2, 41]	τὸ κακὸν ὠφελεῖ· οὐ γὰρ	θερμότητος,	ὡς φησὶν Πλάτων, τὸ ψύχειν,
[2, 7]	τῶν δεινοτάτων θυμάτων παράληψις ἐπεισήχθη,	ὠμότητος	πλήρης, ὡς δοκεῖν τὰς πρόσθεν
[2, 1]	~ΒΙΒΛΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ. ~Τῶν περὶ	λιτότητος	καὶ ἁγνείας ζητημάτων ἐχόμενοι εἰς
[2, 45]	τῆς ψυχικῆς ἀπαθείας καὶ τῆς	κουφότητος	τοῦ σώματος προσιόντος τῷ θεῷ,
[2, 31]	κράτιστον εὐθὺς ἀποσχέσθαι· ἐπεὶ δ´	ἀναμάρτητος	οὐδείς, λοιπὸν δὴ ἀκεῖσθαι τοῖς
[2, 6]	θείας ἑτέρας σταγόνας οἴνου καὶ	μέλιτος	ἔτι δ´ ἐλαίου ταῖς χρείαις
[2, 36]	ἕν, ἀλλ´ ἄχρις ἀλφίτων καὶ	μέλιτος	καὶ τῶν ἐκ γῆς ἀκροδρύων
[2, 45]	θείου ἡ ἔσω καὶ ἡ	ἐκτὸς	ἁγνεία, ἀποσίτου μὲν παθῶν ψυχῆς
[2, 52]	ἡμεῖς ὑπογράφομεν φιλόσοφον ἀφιστάμενον τῶν	ἐκτός,	εἰκότως φαμὲν μὴ ἐνοχλήσειν δαίμοσι
[2, 46]	κόσμῳ τούτῳ, τὸν ἔσχατον καὶ	ἐκτὸς	ἡμῶν χιτῶνα τὸν δερμάτινον οὐχ
[2, 43]	θεολόγοι, τοῖς δεδεμένοις ὑπὸ τῶν	ἐκτὸς	καὶ μηδέπω κρατοῦσιν τῶν παθῶν
[2, 43]	γὰρ καὶ πλοῦτος καὶ τὰ	ἐκτὸς	καὶ τὰ σωματικὰ ἀγαθὰ εἶναι
[2, 43]	τε ψυχῆς ἔκ τε τῶν	ἐκτὸς	πᾶσαν σπουδὴν ποιούμεθα, θεῷ μὲν
[2, 26]	τῶν τυθέντων, ὁλοκαυτοῦντες δὲ ταῦτα	νυκτὸς	καὶ κατ´ αὐτῶν πολὺ μέλι
[2, 26]	μὲν ἀλλήλοις λαλοῦσι, τῆς δὲ	νυκτὸς	τῶν ἄστρων ποιοῦνται τὴν θεωρίαν,
[2, 30]	νῦν· οἳ μὲν ἀπὸ τοῦ	πατάξαντος	{Σωπάτρου} βουτύποι καλούμενοι πάντες, οἳ
[2, 30]	κεντριάδαι· τοὺς δ´ ἀπὸ τοῦ	ἐπισφάξαντος	δαιτροὺς ὀνομάζουσιν διὰ τὴν ἐκ
[2, 45]	προφυλακή, οὐ δύναται μέντοι διὰ	παντός·	ἀσελγείας γὰρ ἕνεκα ἐνοχλοῦσι δαίμονας
[2, 45]	θεῖον οἰκείωσιν. ὡς εἴθε διὰ	παντὸς	αὐτῇ καὶ γόητες ἐχρῶντο, καὶ
[2, 32]	θυτέον αὐτοῖς, οὕτως οὐδ´ ὑπὸ	παντὸς	ἴσως κεχάρισται τοῖς θεοῖς. τὰ
[2, 23]	κακοποιά, πῶς οὐ φανερὸν ὅτι	παντὸς	μᾶλλον ἀφεκτέον καὶ οὐ θυτέον
[2, 20]	μέν, ἀλλὰ τῷ μικρῷ τούτῳ	παντὸς	μᾶλλον μεγάλη τίς ἐστι τιμή.
[2, 37]	περιείληφεν, καίπερ ἀσώματος οὖσα καὶ	παντὸς	πάθους ἀμέτοχος. τοῖς δὲ λοιποῖς
[2, 46]	ἴσως καὶ καταρρᾳθυμῆσαι· νῦν δὲ	παντὸς	τοῦ αἰσθητικοῦ σώματος ἀπορροίας φέροντος
[2, 30]	πάντες, οἳ δ´ ἀπὸ τοῦ	περιελάσαντος	κεντριάδαι· τοὺς δ´ ἀπὸ τοῦ
[2, 29]	τοῦτον ἁρπάξαντα, πατάξαι τὸν βοῦν.	τελευτήσαντος	δὲ τοῦ βοός, ὡς ἔξω
[2, 9]	τοῦ δὲ θεοῦ τῷ συμβάντι	ἐπιτρέψαντος,	ἀδιάφορον λοιπὸν νομίσαι τὸ γιγνόμενον.
[2, 19]	προεγέγραπτο, ἁγνὸν χρὴ ναοῖο θυώδεος	ἐντὸς	ἰόντα ἔμμεναι· ἁγνεία δ´ ἐστὶ
[2, 36]	δέοιντο. θεοῖς γε μὴν τοῖς	ἐντὸς	οὐρανοῦ πλανωμένοις τε καὶ ἀπλανέσιν,
[2, 29]	τοῦ {Σωπάτρου} μεταιτίου τῆς πράξεως	ἀνευρεθέντος,	Σώπατρος νομίσας τῆς περὶ αὑτὸν
[2, 6]	ἀληλεμένου βίου παρὰ τὸν πρόσθεν	μακαρισθέντος,	ἀπήρξαντό τι τῆς ψαισθείσης τροφῆς
[2, 6]	καρποῦ μετὰ τὸν χέδροπα πρώτου	φανέντος	κριθῶν, ταύταις ἀπ´ ἀρχῆς μὲν
[2, 29]	αὑτὸν δυσκολίας ἀπαλλαγήσεσθαι ὡς ἐναγοῦς	ὄντος,	εἰ κοινῇ τοῦτο πράξειαν πάντες,
[2, 16]	μὲν καταφρονῆσαι μικροῦ καὶ ταπεινοῦ	ὄντος	τὸ μέγεθος τοῦ χωρίου, ἡγούμενον
[2, 15]	καὶ τὰς ἑκατόμβας τῷ Πυθίῳ	προσάγοντος	μᾶλλον ἔφησεν ἡ Πυθία τὸν
[2, 45]	ἁγνεία, ἀποσίτου μὲν παθῶν ψυχῆς	σπουδάζοντος	εἶναι, ἀποσίτου δὲ καὶ βρώσεων
[2, 4]	μὲν ἤδη εὐθύναντες, τὰς δὲ	προϊόντος	τοῦ λόγου ἐλέγξειν μέλλοντες, νῦν
[2, 45]	καὶ τῆς κουφότητος τοῦ σώματος	προσιόντος	τῷ θεῷ, οὐκ ἐξ ἀλλοτρίων
[2, 11]	τῆς πρὸς αὑτοὺς στοχάζεσθαι τοῦ	καθήκοντος.	παρὰ γοῦν Αἰγυπτίοις καὶ Φοίνιξι
[2, 12]	καρποὺς λάβῃ κἂν φυτά, μὴ	ἐθέλοντος.	πῶς γὰρ ὅσιον ἀδικουμένων τῶν
[2, 53]	θυτικὴν παραδέξηται προγνώσεως ἕνεκα τοῦ	μέλλοντος,	οὐχ ἕπεται ταύτῃ καὶ τὸ
[2, 51]	σπλάγχνοις σημείων, οὐκ ἔστιν τοῦ	παρόντος	λόγου ἐρευνῆσαι. ~οἷς μέντοι ὁ
[2, 46]	παντὸς τοῦ αἰσθητικοῦ σώματος ἀπορροίας	φέροντος	δαιμονίων ὑλικῶν, ἅμα τῇ ἀκαθαρσίᾳ
[2, 27]	προσφορᾷ τὴν ἀναγκαίαν ἔνδειαν κουφίσωνται,	ζητοῦντος	τοῦ κόρου τὸ περιττόν, ἐκπονοῦσι
[2, 24]	πράξει τὸ παθεῖν εὖ θηρεύων	ὕποπτός	ἐστι μηδὲ εὖ παθὼν χάριν
[2, 31]	θύματα τῷ δαιμονίῳ τῶν ἀνθρώπων	ἕκαστος	ἀπαρχόμενος τύχῃ τῆς ὁσίας καὶ
[2, 11]	ἐχόντων τὸν τρόπον, εἰκότως ὁ	Θεόφραστος	ἀπαγορεύει μὴ θύειν τὰ ἔμψυχα
[2, 20]	τιμή. διὰ πολλῶν δὲ ὁ	Θεόφραστος	ἐκ τῶν παρ´ ἑκάστοις πατρίων
[2, 53]	γοῦν ἱστορία οὐ μόνον ὧν	Θεόφραστος	ἐμνήσθη, ἀλλὰ καὶ ἄλλων πλειόνων
[2, 26]	ἔτι καὶ νῦν, φησὶν ὁ	Θεόφραστος,	ζῳοθυτούντων εἰ τὸν αὐτὸν ἡμᾶς
[2, 5]	πάντων λογιώτατον γένος, ὡς φησὶν	Θεόφραστος,	καὶ τὴν ἱερωτάτην ὑπὸ τοῦ
[2, 7]	τὸ δαιμόνιον, ὡς φησὶν ὁ	Θεόφραστος,	τούτων ἑκατέρων νεμεσῆσαν ἐπιθεῖναι τὴν
[2, 42]	δύναμις δοκεῖν θεὸς εἶναι ὁ	μέγιστος.	οὗτοι οἱ χαίροντες λοιβῇ τε
[2, 58]	ὧδε μῶρος καὶ λίαν ἀνειμένος	εὔπιστος	ἀνδρῶν, ὅστις ἐλπίζει θεοὺς ὀστῶν
[2, 18]	πόλις ῥέζῃσι, νόμος δ´ ἀρχαῖος	ἄριστος.	~οἱ δὲ τὰ περὶ τῶν
[2, 37]	τε ὢν καὶ ἀκίνητος καὶ	ἀμέριστος	καὶ οὔτε ἔν τινι ὢν
[2, 52]	σπλάγχνα ζῴων μηνύσει τὸ σαφές·	αὐτὸς	δὲ δι´ ἑαυτοῦ, ὡς λέγομεν,
[2, 61]	τῆς οἰκείας διαθέσεως καὶ ὧν	αὐτὸς	ἐσπούδακεν, προσάγων τοῖς θεοῖς τὰς
[2, 50]	τάφος γίγνεσθαι νεκρῶν σωμάτων ὑπομενεῖ	{αὐτὸς}	μιασμάτων πλήρης, ὁμιλητὴς σπουδάζων γενέσθαι
[2, 57]	ἀνθρώποις αὐτοὺς ἐπιμίγνυσθαι, καὶ οὔτε	αὐτὸς	παρεδέξατο διὰ τὸ τολμῆσαί τινας
[2, 50]	γε ὁ τοῦ πατρὸς ἱερεὺς	αὐτὸς	τάφος γίγνεσθαι νεκρῶν σωμάτων ὑπομενεῖ
[2, 30]	ἀκονήσαντες τὸν ἐπιδόντα τὸν πέλεκυν,	οὗτος	δὲ τὸν ἐπισφάξαντα, καὶ ὁ
[2, 36]	θεολόγος ποιήσωμεν. φησὶ δὲ ἔμψυχον	οὗτος	θύειν μηδὲ ἕν, ἀλλ´ ἄχρις
[2, 52]	γὰρ ἕνεκα αἱ μαντεῖαι, τούτων	οὗτος	μεμελέτηκεν ἀφίστασθαι. οὐ γὰρ εἰς
[2, 17]	Δοκίμου ψαιστοῖς. Δελφὸς δὲ ἦν	οὗτος,	σκληρὰ γεωργῶν πετρίδια· κατιὼν δὲ
[2, 51]	τῶν ζῴων ἀναιρέσεως. οὐκοῦν ὁ	τοιοῦτος	ἀναιρείτω καὶ τοὺς ἀνθρώπους· ἐπιφαίνεται
[2, 43]	πρὸς ἡμᾶς. ταύταις γὰρ καὶ	πλοῦτος	καὶ τὰ ἐκτὸς καὶ τὰ
[2, 29]	λῷον ἔσεσθαι γευσαμένοις τε τοῦ	τεθνεῶτος	καὶ μὴ κατασχοῦσιν. ὅθεν ζητήσεως
[2, 17]	τούτοις ἅπασιν ὕστατος πάντων καὶ	λιβανωτὸς	ἐπετέθη, ὡς τἄλλα μὲν τὰ
[2, 17]	δ´ ἐν Δυσκόλῳ φησίν, ὁ	λιβανωτὸς	εὐσεβὴς καὶ τὸ πόπανον· τοῦτ´
[2, 37]	λέγουσι δὲ ὧδε. ~ὁ μὲν	πρῶτος	θεὸς ἀσώματός τε ὢν καὶ
[2, 10]	ἀπέθρισεν· βοῦν δὲ Δίομος ἔσφαξε	πρῶτος,	ἱερεὺς ὢν τοῦ Πολιέως Διός,
[2, 5]	τὰ ἐκ τῶν καρπῶν ἅλις	δρυὸς’	ἔφη. ~τοῦ δὲ Δημητρίου καρποῦ
[2, 5]	δενδροφυούσης ἤδη τῆς γῆς, πρώτης	δρυὸς	καρποφαγήσαντες, τῆς μὲν τροφῆς διὰ
[2, 56]	κατ´ ἔτος παρθένος, νῦν δὲ	ἔλαφος.	καὶ μὴν καὶ οἱ ἐν
[2, 50]	ὁ τοῦ πατρὸς ἱερεὺς αὐτὸς	τάφος	γίγνεσθαι νεκρῶν σωμάτων ὑπομενεῖ {αὐτὸς}
[2, 17]	ἀποκρίνασθαι, διότι τοῖς Δοκίμου ψαιστοῖς.	Δελφὸς	δὲ ἦν οὗτος, σκληρὰ γεωργῶν
[2, 34]	ἐπὶ πᾶσιν, ὥς τις ἀνὴρ	σοφὸς	ἔφη, μηδὲν τῶν αἰσθητῶν μήτε
[2, 49]	τοῦ σώματος. ~εἰκότως ἄρα ὁ	φιλόσοφος	καὶ θεοῦ τοῦ ἐπὶ πᾶσιν
[2, 49]	ἵστωρ γὰρ πολλῶν ὁ ὄντως	φιλόσοφος	καὶ σημειωτικὸς καὶ καταληπτικὸς τῶν
[2, 37]	ἀσώματος οὖσα καὶ παντὸς πάθους	ἀμέτοχος.	τοῖς δὲ λοιποῖς θεοῖς, τῷ
[2, 56]	ἔθαπτον, ᾧ χρῶνται ὡς ξοάνῳ.	Φύλαρχος	δὲ κοινῶς πάντας τοὺς Ἕλληνας
[2, 21]	Ἄρης θεὸς οὐδὲ Κυδοιμὸς οὐδὲ	Ζεὺς	βασιλεὺς οὐδ´ ὁ Κρόνος οὐδ´
[2, 8]	θέμις ἀθανάτοις. τοιγὰρ οὖν αὐτοὺς	Ζεὺς	Κρονίδης ἔκρυψε χολούμενος, οὕνεκα τιμὰς
[2, 55]	θεσμὸν Δίφιλος ὁ τῆς Κύπρου	βασιλεὺς	κατέλυσε, κατὰ τοὺς Σελεύκου χρόνους
[2, 21]	θεὸς οὐδὲ Κυδοιμὸς οὐδὲ Ζεὺς	βασιλεὺς	οὐδ´ ὁ Κρόνος οὐδ´ ὁ
[2, 54]	περιέθει τὸν βωμόν· ἔπειτα ὁ	ἱερεὺς	αὐτὸν λόγχῃ ἔπαιεν κατὰ τοῦ
[2, 50]	που γε ὁ τοῦ πατρὸς	ἱερεὺς	αὐτὸς τάφος γίγνεσθαι νεκρῶν σωμάτων
[2, 49]	ὁ τοῦ ἐπὶ πᾶσιν θεοῦ	ἱερεὺς	ἔμπειρος τῆς αὐτοῦ ἀγαλματοποιίας καθάρσεών
[2, 49]	τινος τῶν κατὰ μέρος θεῶν	ἱερεὺς	ἔμπειρος τῆς ἱδρύσεως τῶν ἀγαλμάτων
[2, 49]	καὶ θεοῦ τοῦ ἐπὶ πᾶσιν	ἱερεὺς	πάσης ἀπέχεται ἐμψύχου βορᾶς, μόνος
[2, 10]	βοῦν δὲ Δίομος ἔσφαξε πρῶτος,	ἱερεὺς	ὢν τοῦ Πολιέως Διός, ὅτι
[2, 31]	μὲν οὖν ἴσως ἦν κράτιστον	εὐθὺς	ἀποσχέσθαι· ἐπεὶ δ´ ἀναμάρτητος οὐδείς,
[2, 24]	ἡμῶν ἢ θεός, ὅταν ἀδικοῦντες	εὐθὺς	διὰ τῆς ἀπαρχῆς φαινώμεθα, ἢ
[2, 34]	ἔνυλον, ὃ μὴ τῷ ἀύλῳ	εὐθύς	ἐστιν ἀκάθαρτον. διὸ οὐδὲ λόγος
[2, 37]	ἐστὶ τὸ τῶν ἀοράτων πλῆθος,	οὓς	δαίμονας ἀδιαστόλως εἴρηκε Πλάτων. τούτων
[2, 32]	γένος τῶν ἐν οὐρανῷ θεῶν,	οὓς	νῦν ὁρῶντας τιμᾶν τούτοις ὧν
[2, 25]	δέροντες ἐπὶ προστασίας τοῦ θείου.	βοῦς	γὰρ καὶ πρόβατα πρός τε
[2, 15]	Θετταλοῦ ἐκείνου τοῦ τοὺς χρυσόκερως	βοῦς	καὶ τὰς ἑκατόμβας τῷ Πυθίῳ
[2, 16]	τῇ αὐταρκείᾳ προσεσχηκότα τὸ θῦσαι	βοῦς	προεῖσθαι. ~παρ´ ἐνίοις δ´ ἱστόρηται
[2, 10]	πάλαι ἔθος τῶν καρπῶν ὁ	βοῦς	προσελθὼν ἀπεγεύσατο τοῦ ἱεροῦ πελάνου·
[2, 30]	καὶ ψαιστά, περιελαύνουσι τοὺς κατανεμηθέντας	βοῦς,	ὧν ὁ γευσάμενος κόπτεται. καὶ
[2, 9]	ἢ ἀγνοίας ἢ ὀργὰς ἢ	φόβους	τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν. τὴν μὲν
[2, 29]	περὶ αὑτὸν δυσκολίας ἀπαλλαγήσεσθαι ὡς	ἐναγοῦς	ὄντος, εἰ κοινῇ τοῦτο πράξειαν
[2, 37]	τοῦ κόσμου κατὰ τοὺς ἀρίστους	λόγους.	δέδεκται δὲ τὸ σῶμα εἰς
[2, 10]	προσελθὼν ἀπεγεύσατο τοῦ ἱεροῦ πελάνου·	συνεργοὺς	γὰρ λαβὼν τοὺς ἄλλους ὅσοι
[2, 54]	ἔξω πυλῶν ἄντικρυς τοῦ Ἀριστοβούλης	ἕδους,	οἴνου ποτίσαντες ἔσφαττον. ἐν δὲ
[2, 54]	καὶ ὁ τῆς Ἀγραύλου καὶ	Διομήδους.	ὁ δὲ σφαγιαζόμενος ὑπὸ τῶν
[2, 54]	διέμενε τὸ ἔθος ἄχρι τῶν	Διομήδους	χρόνων· εἶτα μετέβαλεν, ὥστε τῷ
[2, 2]	ἐσθίειν, οὐδ´ ὁ τὸ ἕτερον	διδούς,	λέγω δὲ τὸ σφάττειν, τίθησι
[2, 24]	τις στεφανοίη τινὰς ὡς χάριν	ἀποδιδοὺς	καὶ τιμήν. ἀλλ´ οὐδὲ χρείας
[2, 24]	καὶ τῆς εὐποιίας τὸ ἀντάξιον	ἀποδιδοὺς	οὐκ ἐκ τοῦ κακῶς τινὰς
[2, 47]	Αἰγύπτιος ταῦθ´ ἡμῖν ἐμήνυσεν αἰτίαν	ἀποδιδοὺς	φυσικωτάτην, ἣν ἐκ τῆς πείρας
[2, 21]	τ´ ἀκράτου θυσίαις λιβάνου τε	θυώδους	ξουθῶν τε σπονδὰς μελιττῶν ῥιπτοῦντες
[2, 16]	κάλλιστα πάντων ἀνθρώπων θεραπεύειν τοὺς	θεοὺς	ἐρέσθαι τὴν Πυθίαν, τὸν ἄριστα
[2, 24]	τὰς ἀπαρχάς. τιμῶμεν δὲ τοὺς	θεοὺς	ἢ κακῶν μὲν ἀποτροπήν, ἀγαθῶν
[2, 16]	ἀποκρίνασθαι, πάντων ἄριστα θεραπεύειν τοὺς	θεοὺς	Κλέαρχον κατοικοῦντα ἐν Μεθυδρίῳ τῆς
[2, 16]	αὑτοῦ καὶ κάλλιον τιμῆσαι τοὺς	θεούς.	ὅμως δ´ οὖν συντυχόντα τῷ
[2, 58]	ἀνειμένος εὔπιστος ἀνδρῶν, ὅστις ἐλπίζει	θεοὺς	ὀστῶν ἀσάρκων καὶ χολῆς πυρουμένης,
[2, 16]	αὐταῖς δὲ ταύταις θεραπεύειν τοὺς	θεοὺς	οὐ βουθυτοῦντα οὐδὲ ἱερεῖα κατακόπτοντα,
[2, 7]	ἡγεῖσθαι τὴν φύσιν εἶναι τοὺς	θεούς·	οὕτως οἳ μὲν ἄθυτοι φαίνονται
[2, 36]	ὁμοίως. καὶ οὕτως ἠρέσκοντο τοὺς	θεοὺς	ταῖς τοιαύταις ἀπαρχαῖς, ὡς καὶ
[2, 38]	ὡς πρὸς δικαστὰς ἀναφέροντας τοὺς	θεούς,	τὰς δὲ ἐκείνων παραινέσεις καὶ
[2, 5]	κατέκαιον, ταύτῃ τοὺς φαινομένους οὐρανίους	θεοὺς	τῇ θυσίᾳ δεξιούμενοι καὶ τοῦ
[2, 16]	φράσαι αὐτῷ, ὅντινα τρόπον τοὺς	θεοὺς	τιμᾷ. τὸν δὲ Κλέαρχον φάναι
[2, 61]	τῷ δὲ κακῷ μάτην περὶ	θεοὺς	τὸν πολὺν εἶναι πόνον. ὁ
[2, 60]	δεισιδαιμονίαν προαγούσης; ὅταν δὲ νέος	θεοὺς	χαίρειν πολυτελείαις γνῷ καί, ὡς
[2, 21]	πρὸς ἀλήθειαν, ἀλλὰ καὶ παρ´	Ἐμπεδοκλέους,	ὃς περὶ τῆς θεογονίας διεξιὼν
[2, 38]	κατὰ λόγον, ταύτας δαίμονάς τε	ἀγαθοὺς	νομιστέον καὶ ἐπ´ ὠφελείᾳ τῶν
[2, 37]	καίπερ ἀσώματος οὖσα καὶ παντὸς	πάθους	ἀμέτοχος. τοῖς δὲ λοιποῖς θεοῖς,
[2, 35]	διαγιγνώσκειν, καὶ τοὺς ὁσίους καὶ	παλαιοὺς	ἐκμιμησόμεθα, τὸ πλέον ἀπαρχόμενοι ἐκ
[2, 61]	μὴ ἂν γεύσασθαι μηδὲ τοὺς	Ἑβραίους	συῶν, Φοινίκων τε τοὺς πολλοὺς
[2, 39]	τοῦ κρείττονος δαιμονίου, σφοδρὰς καὶ	αἰφνιδίους	οἷον ἐξ ἐνέδρας ὡς τὸ
[2, 56]	πάντας τοὺς Ἕλληνας πρὶν ἐπὶ	πολεμίους	ἐξιέναι ἀνθρωποκτονεῖν ἱστορεῖ. καὶ παρίημι
[2, 2]	πάντως καὶ τὸ ἐσθίειν. αὐτίκα	πολεμίους	μὲν ἐπιόντας οἱ νόμοι ἀμύνεσθαι
[2, 5]	βλαστοὺς κατέκαιον, ταύτῃ τοὺς φαινομένους	οὐρανίους	θεοὺς τῇ θυσίᾳ δεξιούμενοι καὶ
[2, 57]	γενόμενον Ῥωμαίοις περὶ Σικελίας πρὸς	Καρχηδονίους	ἀποστάντων τῶν Φοινίκων μισθοφόρων καὶ
[2, 55]	Εὔελπις ὁ Καρύστιος· ἐπεὶ καὶ	Λακεδαιμονίους	φησὶν ὁ Ἀπολλόδωρος τῷ Ἄρει
[2, 22]	ἡμῖν πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς	κακοποιοὺς	καὶ καθάπερ ὑπό τινος πνοῆς
[2, 25]	δὴ πώποτε ἔθυσεν ὄφεις καὶ	σκορπίους	ἢ πιθήκους ἤ τι τῶν
[2, 57]	ἀλλ´ ὅ γε Ἀμίλκας λαβὼν	ὑποχειρίους	διὰ τῶν ἐλεφάντων συνεπάτησεν, ὡς
[2, 54]	δὲ Κορωνίδι ὀνομαζομένῃ, μηνὶ κατὰ	Κυπρίους	Ἀφροδισίῳ ἐθύετο ἄνθρωπος τῇ Ἀγραύλῳ
[2, 35]	τοιοῦτον σπουδάσομεν διαγιγνώσκειν, καὶ τοὺς	ὁσίους	καὶ παλαιοὺς ἐκμιμησόμεθα, τὸ πλέον
[2, 38]	αὖ βλάβης ἐν τοῖς αὐτοῖς	αἰτίους	γίγνεσθαι. ἐν δὲ τούτοις ἀριθμητέον
[2, 7]	τὸ φαύλους καὶ μηθὲν ἡμῶν	βελτίους	ἡγεῖσθαι τὴν φύσιν εἶναι τοὺς
[2, 26]	τις ἐπιβλέψας τοὺς λογιωτάτους πάντων	Αἰγυπτίους,	οἳ τοσοῦτον ἀπεῖχον τοῦ φονεύειν
[2, 25]	ἔθυσεν ὄφεις καὶ σκορπίους ἢ	πιθήκους	ἤ τι τῶν τοιούτων ζῴων;
[2, 25]	κοινωνοῦντας, ἀπόλαυσιν δὲ ἡμῖν παρέχοντας	σιάλους	σφάττομεν τοῖς θεοῖς· ὧν τὰ
[2, 17]	κατὰ πολλὴν ἔριν τὴν πρὸς	ἀλλήλους	ἐκπρεπεῖς παραστησάντων τῷ Ἀπόλλωνι, εἶτα
[2, 8]	μανίας προσπίπτοντές τε καὶ δάκνοντες	ἀλλήλους,	ἔτι δὲ πρὸς ἀλήθειαν αἱμοδαιτοῦντες
[2, 57]	οἰκέτας, ὕστερον δὲ καὶ ἐπ´	ἀλλήλους	ὁρμῆσαι καὶ κλήρῳ τοὺς συστρατιώτας
[2, 10]	πελάνου· συνεργοὺς γὰρ λαβὼν τοὺς	ἄλλους	ὅσοι παρῆσαν, ἀπέκτεινε τοῦτον. καὶ
[2, 61]	Ἑβραίους συῶν, Φοινίκων τε τοὺς	πολλοὺς	καὶ Αἰγυπτίων βοῶν θηλειῶν, ἀλλὰ
[2, 5]	φύλλα καὶ ῥίζας καὶ τοὺς	ὅλους	τῆς φύσεως αὐτῶν βλαστοὺς κατέκαιον,
[2, 7]	ἂν ἐν δίκῃ, διὰ τὸ	φαύλους	καὶ μηθὲν ἡμῶν βελτίους ἡγεῖσθαι
[2, 36]	~οἱ γοῦν Πυθαγόρειοι περὶ τοὺς	ἀριθμοὺς	καὶ τὰς γραμμὰς σπουδάζοντες ἀπὸ
[2, 61]	ἡμᾶς δὲ τοὺς τῆς φύσεως	νόμους	καὶ τὰς θείας παραγγελίας φόβων
[2, 7]	σφαξάντων τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς	βωμοὺς	αἱμαξάντων, ἀφ´ οὗ λιμῶν τε
[2, 27]	ἐμφύλιον αἷμα ῥαίνουσι πρὸς τοὺς	βωμούς,	καίπερ τῆς παρ´ αὐτοῖς ὁσίας
[2, 28]	οὔτε φόνῳ τοὺς τῶν θεῶν	βωμοὺς	χραίνειν δεῖ, οὔτε ἁπτέον τοῖς
[2, 61]	~θεοῖς δὲ ἀρίστη μὲν ἀπαρχὴ	νοῦς	καθαρὸς καὶ ψυχὴ ἀπαθής, οἰκεῖον
[2, 31]	ἅπτεσθαι ζῴων ἀπέκλινεν, τούτων ὁ	νοῦς	πρόδηλός ἐστιν ὁμοφύλων ἀφεξόμενος. πάντων
[2, 27]	πέρα τῶν καλλίστων προσεπιλαμβάνοντες τοῦ	γένους·	ἀφ´ οὗ μέχρι τοῦ νῦν
[2, 14]	θεωρητέον εἰς τὸ πολὺ τοῦ	γένους	ἡμῶν ὁρῶντας. οὐ γὰρ εἴ
[2, 11]	χρείας ἐφ´ ἑνὸς καὶ ταὐτοῦ	γένους	{τῶν βοῶν} τό τε εὐσεβὲς
[2, 48]	ὁλκὸν τῆς ψυχῆς ἡ τοῦ	συγγενοῦς	σώματος φύσις, ἡ πεῖρα τούτους
[2, 30]	νῦν διαμένει παρ´ αὐτοῖς. ~ὑδροφόρους	παρθένους	κατέλεξαν· αἳ δ´ ὕδωρ κομίζουσιν,
[2, 19]	ἐξ Ὑπερβορέων ἀμαλλοφόρων. δεῖ τοίνυν	καθηραμένους	τὸ ἦθος ἰέναι θύσοντας, τοῖς
[2, 41]	καὶ προσημαίνουσιν εἰς δύναμιν τοὺς	ἐπηρτημένους	ἀπὸ τῶν κακοεργῶν κινδύνους, καὶ
[2, 37]	θυσίαις τε καὶ τοῖς ἀκολούθοις	ἐξευμενιζομένους.	~συγκεχυμένης δὲ τῆς περὶ αὐτῶν
[2, 5]	αὐτῶν βλαστοὺς κατέκαιον, ταύτῃ τοὺς	φαινομένους	οὐρανίους θεοὺς τῇ θυσίᾳ δεξιούμενοι
[2, 32]	ὡς τροφοῦ καὶ μητρὸς ἡμῶν	κλινομένους	ὑμνεῖν καὶ φιλοστοργεῖν ὡς τεκοῦσαν·
[2, 22]	τῆς ἰδίας φύσεως καὶ μοχθηρίας	φερομένους	πρὸς τὸ βλάπτειν τὸν ἐντυγχάνοντα
[2, 5]	τὸ ἀρχαῖον, ἐπεισαγόντων δὲ ἕτερον	ἀρασομένους	ἀρώματα τὰ θυμιώμενα νῦν προσαγορεῦσαι.
[2, 33]	χρείας, ἀλογώτατον ἂν εἴη αὐτοὺς	ἀπεχομένους	τῶν ἐμψύχων τοῖς θεοῖς τούτων
[2, 32]	τούτοις ὧν συναίτιοι ἡμῖν εἰσίν,	ἀπαρχομένους	μὲν τῶν ὑπαρχόντων καρπῶν καὶ
[2, 32]	τὸ θύειν θεοῖς πάντας ἡμᾶς	ἡγουμένους.	καθάπερ γὰρ οὐ πᾶν θυτέον
[2, 12]	τούτων τιμιώτερα παντελῶς οὐχ ὅσιον	ἀφαιρουμένους	τινῶν θύειν· τὸ γὰρ δεινὸν
[2, 61]	καὶ τὸν παρὰ τούτων φόβον	ὑφορωμένους,	οἳ καθ´ ἡμέραν μελέτην ἐν
[2, 55]	τῆς ἡμέρας τρεῖς, ἀνθ´ ὧν	κηρίνους	ἐκέλευσεν ὁ Ἄμωσις τοὺς ἴσους
[2, 25]	ἀπόλλυται ταῖς θυσίαις. ἀλλ´ οὐκ	ὄνους	οὐδ´ ἐλέφαντας οὐδὲ ἄλλο τῶν
[2, 16]	τῶν ἱερῶν, ἃ δὴ τοὺς	προγόνους	καταλιπεῖν, καὶ τιμᾶν λιβανωτοῖς καὶ
[2, 55]	βασιλεὺς κατέλυσε, κατὰ τοὺς Σελεύκου	χρόνους	τοῦ θεολόγου γενόμενος, τὸ ἔθος
[2, 41]	τοὺς ἐπηρτημένους ἀπὸ τῶν κακοεργῶν	κινδύνους,	καὶ δι´ ὀνειράτων ἐμφαίνοντες καὶ
[2, 61]	ὀρθὴν ὁδὸν αὐτὸν πορευόμενον μήτε	κινδύνους	τοὺς ἀπὸ τῶν πολλῶν εὐλαβούμενον
[2, 39]	πολλοὶ διαδιδόασιν καὶ εἰς τοὺς	λοιποὺς	ἀνθρώπους. ~ἓν γὰρ δὴ καὶ
[2, 13]	ἡμῶν ἐασάντων, αὐτὰ μεθήσει τοὺς	καρπούς,	καὶ ἡ τῶν καρπῶν λῆψις
[2, 12]	τῶν ἀλλοτρίων ἀποδίδωσι χάριτας, κἂν	καρποὺς	λάβῃ κἂν φυτά, μὴ ἐθέλοντος.
[2, 12]	τῶν ἀφαιρεθέντων; εἰ δὲ οὐδὲ	καρποὺς	ὁ ἀφελόμενος ἄλλων ὁσίως θύει,
[2, 29]	παλαιόν, ὡς καὶ πρόσθεν ἐλέγομεν,	καρποὺς	τοῖς θεοῖς τῶν ἀνθρώπων θυόντων,
[2, 14]	φυομένων, οὐδ´ οὕτω χαλεπὸν τοὺς	καρποὺς	ὡς τὰ ζῷα πορίσασθαι. {ῥᾴων
[2, 39]	διαδιδόασιν καὶ εἰς τοὺς λοιποὺς	ἀνθρώπους.	~ἓν γὰρ δὴ καὶ τοῦτο
[2, 51]	ὁ τοιοῦτος ἀναιρείτω καὶ τοὺς	ἀνθρώπους·	ἐπιφαίνεται γὰρ μᾶλλον, ὡς φασίν,
[2, 2]	τὰ ἄλογα ζῷα, πάντως καὶ	ἀνθρώπους.	~ἥ τε ἀποχὴ τῶν ἐμψύχων,
[2, 53]	τὴν μνήμην παρέδωκεν ὡς καὶ	ἀνθρώπους	θυόντων τῶν πάλαι, καὶ οὐ
[2, 57]	καὶ ἐσθίειν αὐτά. οὐδὲ γὰρ	ἀνθρώπους	θύσαντες ἐγεύσαντο τούτου γε ἕνεκα
[2, 53]	δήπου διὰ τοῦτο καὶ βρωτέον	ἀνθρώπους.	~καὶ ὅτι ταῦτα οὐχ ἁπλῶς,
[2, 22]	οἰκειότητος οὔσης ἡμῖν πρὸς τοὺς	ἀνθρώπους,	τοὺς κακοποιοὺς καὶ καθάπερ ὑπό
[2, 47]	βιαζόμενοι τῇ τοῦ σώματος ἢ	μέρους	τοῦ σώματος κατοχῇ· ἐπεὶ οὖν
[2, 54]	ὅτι ταῦτα οὐχ ἁπλῶς, ἀλλὰ	πλήρους	οὔσης τῆς ἱστορίας λέγομεν, αὐτάρκη
[2, 45]	ἀσελγείας γὰρ ἕνεκα ἐνοχλοῦσι δαίμονας	πονηρούς·	ὥστε οὐ γοήτων ἦν ἡ
[2, 33]	θεοῖς τούτων ἀπάρχεσθαι. οὔτε γὰρ	χείρους	ἡμῶν οἱ θεοί, ἵνα τούτων
[2, 39]	μεταβάλλουσι τὰς μορφὰς οἵ γε	χείρους.	τὸ δὲ πνεῦμα ᾗ μέν
[2, 34]	ἡμεῖς· ἀλλὰ θύσωμεν, ὡς προσήκει,	διαφόρους	τὰς θυσίας ὡς ἂν διαφόροις
[2, 30]	καὶ νῦν διαμένει παρ´ αὐτοῖς.	~ὑδροφόρους	παρθένους κατέλεξαν· αἳ δ´ ὕδωρ
[2, 30]	τοὺς δ´ ἀπὸ τοῦ ἐπισφάξαντος	δαιτροὺς	ὀνομάζουσιν διὰ τὴν ἐκ τῆς
[2, 61]	καὶ γὰρ δεινὸν ἂν εἴη,	Σύρους	μὲν τῶν ἰχθύων μὴ ἂν
[2, 55]	κηρίνους ἐκέλευσεν ὁ Ἄμωσις τοὺς	ἴσους	ἐπιτίθεσθαι. ἔθυον δὲ καὶ ἐν
[2, 57]	μάχαις ἐσθίειν ἐπιλειπόντων πάντων, δεύτερον	τοὺς	αἰχμαλώτους, τρίτον τοὺς οἰκέτας, ὕστερον
[2, 30]	ὧν δὴ αἱ μὲν ὑδροφόροι	τοὺς	ἀκονήσαντας αὑτῶν ᾐτιῶντο μᾶλλον, οἱ
[2, 10]	ἱεροῦ πελάνου· συνεργοὺς γὰρ λαβὼν	τοὺς	ἄλλους ὅσοι παρῆσαν, ἀπέκτεινε τοῦτον.
[2, 51]	οὐκοῦν ὁ τοιοῦτος ἀναιρείτω καὶ	τοὺς	ἀνθρώπους· ἐπιφαίνεται γὰρ μᾶλλον, ὡς
[2, 22]	γὰρ οἰκειότητος οὔσης ἡμῖν πρὸς	τοὺς	ἀνθρώπους, τοὺς κακοποιοὺς καὶ καθάπερ
[2, 61]	ὁδὸν αὐτὸν πορευόμενον μήτε κινδύνους	τοὺς	ἀπὸ τῶν πολλῶν εὐλαβούμενον μήτε
[2, 36]	καθεστήκαμεν. ~οἱ γοῦν Πυθαγόρειοι περὶ	τοὺς	ἀριθμοὺς καὶ τὰς γραμμὰς σπουδάζοντες
[2, 37]	τὸ σῶμα τοῦ κόσμου κατὰ	τοὺς	ἀρίστους λόγους. δέδεκται δὲ τὸ
[2, 29]	τοῦτο πράξειαν πάντες, ἔφη πρὸς	τοὺς	αὐτὸν μετελθόντας, δεῖν κατακοπῆναι βοῦν
[2, 7]	εἰληφέναι, σφαξάντων τῶν ἀνθρώπων καὶ	τοὺς	βωμοὺς αἱμαξάντων, ἀφ´ οὗ λιμῶν
[2, 27]	μνήμης ἐμφύλιον αἷμα ῥαίνουσι πρὸς	τοὺς	βωμούς, καίπερ τῆς παρ´ αὐτοῖς
[2, 30]	δ´ ἀπὸ τοῦ περιελάσαντος κεντριάδαι·	τοὺς	δ´ ἀπὸ τοῦ ἐπισφάξαντος δαιτροὺς
[2, 61]	ἰχθύων μὴ ἂν γεύσασθαι μηδὲ	τοὺς	Ἑβραίους συῶν, Φοινίκων τε τοὺς
[2, 56]	ξοάνῳ. Φύλαρχος δὲ κοινῶς πάντας	τοὺς	Ἕλληνας πρὶν ἐπὶ πολεμίους ἐξιέναι
[2, 22]	τὸ βλάπτειν ὡρμημένα τῇ φύσει	τοὺς	ἐμπελάζοντας ἀναιρεῖν ἴσως προσήκει, τὰ
[2, 41]	ἀλλὰ καὶ προσημαίνουσιν εἰς δύναμιν	τοὺς	ἐπηρτημένους ἀπὸ τῶν κακοεργῶν κινδύνους,
[2, 37]	θεραπείας, καὶ πάλιν εὐεργετοῖεν ἂν	τοὺς	εὐχαῖς τε αὐτοὺς καὶ λιτανείαις
[2, 16]	δὲ κάλλιστα πάντων ἀνθρώπων θεραπεύειν	τοὺς	θεοὺς ἐρέσθαι τὴν Πυθίαν, τὸν
[2, 24]	ποιεῖσθαι τὰς ἀπαρχάς. τιμῶμεν δὲ	τοὺς	θεοὺς ἢ κακῶν μὲν ἀποτροπήν,
[2, 16]	ἱέρειαν ἀποκρίνασθαι, πάντων ἄριστα θεραπεύειν	τοὺς	θεοὺς Κλέαρχον κατοικοῦντα ἐν Μεθυδρίῳ
[2, 16]	μεγαλοπρεπέστερον αὑτοῦ καὶ κάλλιον τιμῆσαι	τοὺς	θεούς. ὅμως δ´ οὖν συντυχόντα
[2, 16]	ἐν αὐταῖς δὲ ταύταις θεραπεύειν	τοὺς	θεοὺς οὐ βουθυτοῦντα οὐδὲ ἱερεῖα
[2, 7]	βελτίους ἡγεῖσθαι τὴν φύσιν εἶναι	τοὺς	θεούς· οὕτως οἳ μὲν ἄθυτοι
[2, 36]	διαγραμμάτων ὁμοίως. καὶ οὕτως ἠρέσκοντο	τοὺς	θεοὺς ταῖς τοιαύταις ἀπαρχαῖς, ὡς
[2, 38]	εὐχὰς ὡς πρὸς δικαστὰς ἀναφέροντας	τοὺς	θεούς, τὰς δὲ ἐκείνων παραινέσεις
[2, 16]	ἀξιῶσαι φράσαι αὐτῷ, ὅντινα τρόπον	τοὺς	θεοὺς τιμᾷ. τὸν δὲ Κλέαρχον
[2, 3]	τροφὴν καὶ τὸν ἄλλον βίον,	τοὺς	ἱερέας χρῆσθαι τοῖς αὐτοῖς διεκώλυσαν,
[2, 55]	ὧν κηρίνους ἐκέλευσεν ὁ Ἄμωσις	τοὺς	ἴσους ἐπιτίθεσθαι. ἔθυον δὲ καὶ
[2, 25]	ἐλάφους καὶ ὄρνιθας, αὐτούς τε	τοὺς	καθαρειότητος μὲν οὐδὲν κοινωνοῦντας, ἀπόλαυσιν
[2, 22]	οὔσης ἡμῖν πρὸς τοὺς ἀνθρώπους,	τοὺς	κακοποιοὺς καὶ καθάπερ ὑπό τινος
[2, 13]	γὰρ ἡμῶν ἐασάντων, αὐτὰ μεθήσει	τοὺς	καρπούς, καὶ ἡ τῶν καρπῶν
[2, 14]	γῆς φυομένων, οὐδ´ οὕτω χαλεπὸν	τοὺς	καρποὺς ὡς τὰ ζῷα πορίσασθαι.
[2, 30]	τραπέζης πέλανον καὶ ψαιστά, περιελαύνουσι	τοὺς	κατανεμηθέντας βοῦς, ὧν ὁ γευσάμενος
[2, 56]	συναγωγῇ τῶν Κρητικῶν θυσιῶν φησὶν	τοὺς	Κουρῆτας τὸ παλαιὸν τῷ Κρόνῳ
[2, 57]	τῶν Φοινίκων μισθοφόρων καὶ συναποστησάντων	τοὺς	Λίβυας, Ἀμίλκας ὁ Βάρκας ἐπικαλούμενος,
[2, 26]	μάθοι δ´ ἄν τις ἐπιβλέψας	τοὺς	λογιωτάτους πάντων Αἰγυπτίους, οἳ τοσοῦτον
[2, 39]	οἱ πολλοὶ διαδιδόασιν καὶ εἰς	τοὺς	λοιποὺς ἀνθρώπους. ~ἓν γὰρ δὴ
[2, 57]	πάντων, δεύτερον τοὺς αἰχμαλώτους, τρίτον	τοὺς	οἰκέτας, ὕστερον δὲ καὶ ἐπ´
[2, 8]	χρόνον ἐξ ἀνθρώπων, καὶ οὔτε	τοὺς	οἰκοῦντας οὔτε τὴν πόλιν οὔτε
[2, 5]	δρεπόμενοι φύλλα καὶ ῥίζας καὶ	τοὺς	ὅλους τῆς φύσεως αὐτῶν βλαστοὺς
[2, 35]	αὐτοὶ τοιοῦτον σπουδάσομεν διαγιγνώσκειν, καὶ	τοὺς	ὁσίους καὶ παλαιοὺς ἐκμιμησόμεθα, τὸ
[2, 50]	{ἐπεὶ πολλάκις φαίνεται καὶ διὰ	τοὺς	παρόντας ἀκαθάρτους ὃ ταράττει τὸν
[2, 57]	περιέστησεν, ὡς τὸ μὲν πρῶτον	τοὺς	πίπτοντας ἐν ταῖς μάχαις ἐσθίειν
[2, 61]	τοὺς Ἑβραίους συῶν, Φοινίκων τε	τοὺς	πολλοὺς καὶ Αἰγυπτίων βοῶν θηλειῶν,
[2, 38]	ἐν δὲ τούτοις ἀριθμητέον καὶ	τοὺς	πορθμεύοντας, ὡς φησὶ Πλάτων, καὶ
[2, 16]	λοιπὰ τῶν ἱερῶν, ἃ δὴ	τοὺς	προγόνους καταλιπεῖν, καὶ τιμᾶν λιβανωτοῖς
[2, 55]	τῆς Κύπρου βασιλεὺς κατέλυσε, κατὰ	τοὺς	Σελεύκου χρόνους τοῦ θεολόγου γενόμενος,
[2, 57]	ἐπ´ ἀλλήλους ὁρμῆσαι καὶ κλήρῳ	τοὺς	συστρατιώτας ἐσθίειν. ἀλλ´ ὅ γε
[2, 53]	δὲ οὖσα διὰ νοῦ μυσταγωγεῖ	τοὺς	ταύτην σέβοντας. κἂν μέντοι τις
[2, 30]	φόνου πάντας ἐκάλουν εἰς ἀπολογίαν	τοὺς	τῆς πράξεως κοινωνήσαντας. ὧν δὴ
[2, 61]	τοῦ νόμου παράβασιν, ἡμᾶς δὲ	τοὺς	τῆς φύσεως νόμους καὶ τὰς
[2, 22]	δήπου, ὥσπερ καὶ τῶν ἀνθρώπων	τοὺς	τοιούτους. ὃ δὴ καὶ ἐμφαίνειν
[2, 43]	δι´ ὧν ἐπισπάσεται πρὸς ἑαυτὸν	τοὺς	τοιούτους· σπουδάσει δὲ καθαίρειν τὴν
[2, 11]	ἀπαγορεύει μὴ θύειν τὰ ἔμψυχα	τοὺς	τῷ ὄντι εὐσεβεῖν ἐθέλοντας, χρώμενος
[2, 28]	παρανομίας. καὶ γὰρ οὔτε φόνῳ	τοὺς	τῶν θεῶν βωμοὺς χραίνειν δεῖ,
[2, 5]	φύσεως αὐτῶν βλαστοὺς κατέκαιον, ταύτῃ	τοὺς	φαινομένους οὐρανίους θεοὺς τῇ θυσίᾳ
[2, 15]	ποτε τοῦ Θετταλοῦ ἐκείνου τοῦ	τοὺς	χρυσόκερως βοῦς καὶ τὰς ἑκατόμβας
[2, 8]	ἀτάσθαλον οὐκ ἐθέλεσκον ἴσχειν, οὐδ´	ἀθανάτους	θεραπεύειν ἤθελον, οὐδ´ ἔρδειν μακάρων
[2, 26]	δ´ ἄν τις ἐπιβλέψας τοὺς	λογιωτάτους	πάντων Αἰγυπτίους, οἳ τοσοῦτον ἀπεῖχον
[2, 38]	συνεργεῖ, εὐκρασίας τε ὡρῶν τοῦ	ἔτους,	ἡμῖν αὖ τεχνῶν τε καὶ
[2, 50]	φαίνεται καὶ διὰ τοὺς παρόντας	ἀκαθάρτους	ὃ ταράττει τὸν ἱεροσκόπον· διὸ
[2, 5]	τοὺς ὅλους τῆς φύσεως αὐτῶν	βλαστοὺς	κατέκαιον, ταύτῃ τοὺς φαινομένους οὐρανίους
[2, 37]	σῶμα τοῦ κόσμου κατὰ τοὺς	ἀρίστους	λόγους. δέδεκται δὲ τὸ σῶμα
[2, 2]	αἰτίας εἴτε γνωστὰς εἴτε καὶ	ἀγνώστους	ἀνθρώποις, διὰ τοῦτο καὶ θοινᾶσθαι
[2, 48]	ὡς θεὸν καὶ εἰσιοῦσαν εἰς	αὐτοὺς	ἅμα τῇ ἐνθέσει τῇ τοῦ
[2, 33]	τὰς χρείας, ἀλογώτατον ἂν εἴη	αὐτοὺς	ἀπεχομένους τῶν ἐμψύχων τοῖς θεοῖς
[2, 57]	ὅσιον ἔτι τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις	αὐτοὺς	ἐπιμίγνυσθαι, καὶ οὔτε αὐτὸς παρεδέξατο
[2, 8]	ἣ θέμις ἀθανάτοις. τοιγὰρ οὖν	αὐτοὺς	Ζεὺς Κρονίδης ἔκρυψε χολούμενος, οὕνεκα
[2, 37]	εὐεργετοῖεν ἂν τοὺς εὐχαῖς τε	αὐτοὺς	καὶ λιτανείαις θυσίαις τε καὶ
[2, 13]	καρποί· ἡμεῖς γὰρ καὶ σπείρομεν	αὐτοὺς	καὶ φυτεύομεν καὶ ταῖς ἄλλαις
[2, 25]	ἀληθὲς ἐξαλείφειν πειρώμενοι λανθάνομεν ἡμᾶς	αὐτούς,	οὐ γὰρ δὴ τὸν θεόν.
[2, 2]	νόμοι ἀμύνεσθαι συνεχώρησαν, ἐσθίειν δ´	αὐτοὺς	οὐκέτ´ εἶναι κατ´ ἄνθρωπον δέδοκται.
[2, 61]	ἀλλὰ καὶ βασιλέων πολλῶν μεταβαλεῖν	αὐτοὺς	σπουδασάντων θάνατον ὑπομεῖναι μᾶλλον ἢ
[2, 25]	τε τούτοις ἐλάφους καὶ ὄρνιθας,	αὐτούς	τε τοὺς καθαρειότητος μὲν οὐδὲν
[2, 12]	ζῆν παρέχουσιν· ὥστε ἀπὸ τούτων	αὐτοὺς	τιμητέον. καὶ μὴν θύειν δεῖ
[2, 11]	δὲ τῆς χρείας τῆς πρὸς	αὑτοὺς	στοχάζεσθαι τοῦ καθήκοντος. παρὰ γοῦν
[2, 41]	ἀγαθοὶ οὐκ ἀνιᾶσι τὰ καθ´	ἑαυτούς,	ἀλλὰ καὶ προσημαίνουσιν εἰς δύναμιν
[2, 40]	τῶν ἐναντιωτάτων {τουτέστιν τῶν εὐφοριῶν}	ἑαυτοὺς	ἐξαιροῦντες τῆς αἰτίας καὶ αὐτὸ
[2, 40]	ἐννοίας τῶν θεῶν καὶ ἐφ´	ἑαυτοὺς	ἐπιστρέψαι. πᾶσι γὰρ τοῖς οὕτως
[2, 48]	μαντικῶν ψυχὰς δέξασθαι βουλόμενοι εἰς	ἑαυτούς,	τὰ κυριώτατα μόρια καταπιόντες, οἷον
[2, 52]	τούτοις ἐπιτρέπομεν ἅπαξ ἀσεβήσασιν εἰς	ἑαυτοὺς	φέρεσθαι ᾗπερ καὶ φέρονται. ὃν
[2, 22]	ὥσπερ καὶ τῶν ἀνθρώπων τοὺς	τοιούτους.	ὃ δὴ καὶ ἐμφαίνειν ἔοικεν
[2, 43]	ὧν ἐπισπάσεται πρὸς ἑαυτὸν τοὺς	τοιούτους·	σπουδάσει δὲ καθαίρειν τὴν ψυχὴν
[2, 32]	θεοῖς καὶ τῇ γῇ τῇ	τούτους	ἀναδούσῃ. κοινὴ γάρ ἐστιν αὕτη
[2, 43]	δὲ ταῖς πόλεσιν ἀναγκαῖον καὶ	τούτους	ἀπομειλίττεσθαι, οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς. ταύταις
[2, 38]	γυμναστικῆς ἤ τινος τούτοις ὁμοίας.	τούτους	γὰρ ἀδύνατόν ἐστι καὶ τὰς
[2, 41]	καὶ ἡ πᾶσα γοητεία ἐκτελεῖται.	τούτους	γὰρ μάλιστα καὶ τὸν προεστῶτα
[2, 48]	συγγενοῦς σώματος φύσις, ἡ πεῖρα	τούτους	ἐδίδαξεν διὰ πλειόνων. οἱ γοῦν
[2, 57]	ἐσθίειν ἐπιλειπόντων πάντων, δεύτερον τοὺς	αἰχμαλώτους,	τρίτον τοὺς οἰκέτας, ὕστερον δὲ
[2, 25]	καὶ πρόβατα πρός τε τούτοις	ἐλάφους	καὶ ὄρνιθας, αὐτούς τε τοὺς
[2, 16]	δὲ καὶ Θεόπομπος ἱστόρηκεν, εἰς	Δελφοὺς	ἀφικέσθαι ἄνδρα Μάγνητα ἐκ τῆς
[2, 16]	πρὸς τὸ δαιμόνιον ἐλθεῖν εἰς	Δελφούς,	πομπεύσαντα δὲ ἑκατόμβην τῷ θεῷ
[2, 38]	ἡμῖν. ὅσαι δὲ ψυχαὶ τοῦ	συνεχοῦς	πνεύματος οὐ κρατοῦσιν, ἀλλ´ ὡς
[2, 7]	ἄγρωστις ἐπὶ πυρηνίων ἡγηρίας, ὄσπρια,	δρῦς,	μιμαίκυλα, κριθαί, πυροί, παλάθη ἡγητηρία,
[2, 54]	προαγαγόντες τὸν ἄνθρωπον ἔξω πυλῶν	ἄντικρυς	τοῦ Ἀριστοβούλης ἕδους, οἴνου ποτίσαντες
[2, 56]	παρίημι Θρᾷκας καὶ Σκύθας, καὶ	ὡς	Ἀθηναῖοι τὴν Ἐρεχθέως καὶ Πραξιθέας
[2, 4]	μηνύσαντα καὶ τὸ ὅτι ἐσθίειν	ὡς	ἀκόλουθον λαμβάνει, ἢ ὅτι ἐν
[2, 4]	διὰ τὸ ἄγριον ἀναιρετέον, ἀξιοῦσιν	ὡς	ἀκόλουθον τὸ δεῖν φονεύειν καὶ
[2, 25]	αὑτοῖς ἐχόντων οὐθενὸς ἀπεχόμεθα, σφάττοντες	ὡς	ἀληθῶς καὶ δέροντες ἐπὶ προστασίας
[2, 34]	ὡς προσήκει, διαφόρους τὰς θυσίας	ὡς	ἂν διαφόροις δυνάμεσι προσάγοντες· θεῷ
[2, 17]	γνώριμον ἀποφαίνεσθαι ἐδόκει τὰ τοιαῦτα,	ὡς	Ἀντιφάνει ἐν Μύστιδι λέγεται, ταῖς
[2, 59]	ποπάνων καὶ τῶν καρπῶν ἦν,	ὡς	ἀπεδείξαμεν. ὅθεν καὶ θυσίαι καὶ
[2, 37]	δὲ περὶ πάντων τοιοῦτόν ἐστιν,	ὡς	ἄρα καὶ βλάπτοιεν ἂν εἰ
[2, 40]	καὶ τῶν ὁμοίων, ἀναπείθουσιν ἡμᾶς,	ὡς	ἄρα τούτων αἴτιοί εἰσιν οἵπερ
[2, 19]	τὰ πόπανα ἀκρίβειαν φυλάττειν παραγγέλλουσιν,	ὡς	ἀρεστὴν τοῖς θεοῖς ταύτην ἢ
[2, 43]	καὶ δεήσει καὶ ταύτην ἀπομειλίττεσθαι.	ὡς	γὰρ φασὶν οἱ θεολόγοι, τοῖς
[2, 7]	θυμάτων παράληψις ἐπεισήχθη, ὠμότητος πλήρης,	ὡς	δοκεῖν τὰς πρόσθεν λεχθείσας καθ´
[2, 44]	ἀρχῆς ἐλέγομεν, μὴ εἶναι ἀναγκαῖον	ὡς	εἰ θυτέον ζῷα, καὶ βρωτέον
[2, 45]	τὴν πρὸς τὸ θεῖον οἰκείωσιν.	ὡς	εἴθε διὰ παντὸς αὐτῇ καὶ
[2, 29]	τῆς περὶ αὑτὸν δυσκολίας ἀπαλλαγήσεσθαι	ὡς	ἐναγοῦς ὄντος, εἰ κοινῇ τοῦτο
[2, 29]	βοῦν. τελευτήσαντος δὲ τοῦ βοός,	ὡς	ἔξω τῆς ὀργῆς καταστὰς συνεφρόνησεν
[2, 29]	τοῦ φόνου. συγχωρηθέντων οὖν τούτων,	ὡς	ἐπανῆλθον ἐπὶ τὴν πόλιν, συνέταξαν
[2, 30]	ἔσχεν σχῆμα, καὶ προσέζευξαν ἄροτρον	ὡς	ἐργαζομένῳ. κρίσιν δὲ ποιούμενοι τοῦ
[2, 10]	καὶ ἀπήρξαντο, οὐκ ἀναγκάζοι προσίεσθαι	ὡς	εὐσεβές, οὗ μὴ εὐσεβῶς τοῖς
[2, 12]	μὲν ὅτι ἐξ ἀνάγκης μείζονος,	ὡς	ἔφαμεν, ἡμᾶς καταλαβούσης κατήρξαντο αὐτῶν·
[2, 9]	δὲ αἰτίαν λαβοῦσα οὐκ εὐχάριστον	ὡς	ἡ ἐκ τῶν καρπῶν, ἀλλὰ
[2, 29]	θάπτει, φυγὴν δὲ ἑκούσιον ἀράμενος	ὡς	ἠσεβηκώς, ἔφυγεν εἰς Κρήτην. αὐχμῶν
[2, 36]	δὲ ὁ τῆς εὐσεβείας φροντίζων	ὡς	θεοῖς μὲν οὐ θύεται ἔμψυχον
[2, 48]	παροῦσαν τὴν ψυχὴν καὶ χρηματίζουσαν	ὡς	θεὸν καὶ εἰσιοῦσαν εἰς αὐτοὺς
[2, 6]	ἐπικουρίαν παρασχόντα κρύψαντες εἰς ἀπόρρητον,	ὡς	ἱεροῖς αὐτοῖς ἀπήντων, τοῦ δ´
[2, 43]	καὶ οἱ θεολόγοι συνεφώνησαν, εἰδότες	ὡς	καθ´ ὅσον τῆς τῶν παθῶν
[2, 58]	μέμνηνται. ὀλίγα δ´ ἔτι προσθέντες,	ὡς	καὶ αἱ ἀδιάστροφοι ἔννοιαι τῶν
[2, 4]	θυσίαις καὶ ζῷα παρελήφθη, συλλογίζεται	ὡς	καὶ ἀνθρώποις ἄρα βρωτέον ταῦτα.
[2, 53]	ἄλλων πλειόνων τὴν μνήμην παρέδωκεν	ὡς	καὶ ἀνθρώπους θυόντων τῶν πάλαι,
[2, 29]	ἔτι σῳζόμενον. ~τὸ γὰρ παλαιόν,	ὡς	καὶ πρόσθεν ἐλέγομεν, καρποὺς τοῖς
[2, 39]	μὲν οὖν τὸ τῶν ἀγαθῶν	ὡς	καὶ τὰ σώματα τῶν φαινομένων,
[2, 36]	τοὺς θεοὺς ταῖς τοιαύταις ἀπαρχαῖς,	ὡς	καὶ τυγχάνειν αὐτῶν καλοῦντας ἕκαστον
[2, 5]	μὴ παραβαίνειν τὸ ἔθος ἔμελεν,	ὡς	κατὰ τῶν ἐκλειπόντων τὸ ἀρχαῖον,
[2, 52]	σαφές· αὐτὸς δὲ δι´ ἑαυτοῦ,	ὡς	λέγομεν, προσιὼν τῷ θεῷ, ὃς
[2, 55]	τὸν τῆς ἀνθρωποκτονίας νόμον Ἄμωσις,	ὡς	μαρτυρεῖ Μανεθὼς ἐν τῷ περὶ
[2, 57]	στρατεύοντι ἐθίσαι ἀνθρωποφαγεῖν τὸν στρατόν,	ὡς	μὴ τροφῆς ἀποροῖεν. οὐ τοίνυν
[2, 13]	διὸ καὶ δεῖ οὕτω μερίζεσθαι,	ὡς	μηδεμίαν αὐταῖς γίγνεσθαι βλάβην. τὸ
[2, 56]	ὑπὸ βωμὸν ἔθαπτον, ᾧ χρῶνται	ὡς	ξοάνῳ. Φύλαρχος δὲ κοινῶς πάντας
[2, 5]	ἀθάνατον φυλάττομεν ἐν τοῖς ἱεροῖς	ὡς	ὂν μάλιστα αὐτοῖς ὁμοιότατον. ἐκ
[2, 24]	τούτων χάριν αὐτὸ πρακτέον, δῆλον	ὡς	οὐ θυτέον ἐστὶν ζῷα τὸ
[2, 2]	εἴ τινα δεῖ, καὶ πάντα,	ὡς	οὐδ´ εἰ τὰ ἄλογα ζῷα,
[2, 28]	τοῖς ἀνθρώποις τῆς τοιαύτης τροφῆς,	ὡς	οὐδὲ τῶν ἰδίων σωμάτων, ἀλλὰ
[2, 27]	τῶν σωφροσύνης ἔξω κειμένων. ὅθεν	ὡς	οὐκ ἄτιμα ποιούμενοι τὰ θεοῖς
[2, 34]	τὸ εἶναι συνέχει τὴν οὐσίαν.	ὡς	οὖν γεωργὸς δραγμάτων ἀπάρχεται καὶ
[2, 44]	ἐν τούτῳ ὡμολόγησαν οἱ θεολόγοι	ὡς	οὔτε ἁπτέον ἐν ταῖς ἀποτροπαίοις
[2, 57]	ὑποχειρίους διὰ τῶν ἐλεφάντων συνεπάτησεν,	ὡς	οὐχ ὅσιον ἔτι τοῖς ἄλλοις
[2, 9]	καὶ εὐλαβηθέντα αὐτῆς τὸν ἄνδρα,	ὡς	παράνομον διαπεπραγμένης, Πυθῶδε ἀφικόμενον χρήσασθαι
[2, 38]	τὰς μὲν παρ´ ἡμῶν εὐχὰς	ὡς	πρὸς δικαστὰς ἀναφέροντας τοὺς θεούς,
[2, 34]	τοίνυν καὶ ἡμεῖς· ἀλλὰ θύσωμεν,	ὡς	προσήκει, διαφόρους τὰς θυσίας ὡς
[2, 14]	οὐδ´ οὕτω χαλεπὸν τοὺς καρποὺς	ὡς	τὰ ζῷα πορίσασθαι. {ῥᾴων ἄρ´
[2, 17]	ὕστατος πάντων καὶ λιβανωτὸς ἐπετέθη,	ὡς	τἄλλα μὲν τὰ πολλὰ παραναλούμενα
[2, 32]	ἡμῶν κλινομένους ὑμνεῖν καὶ φιλοστοργεῖν	ὡς	τεκοῦσαν· οὕτως γὰρ τῆς τοῦ
[2, 5]	καὶ θυσίας· ἃ δὴ ἡμεῖς	ὡς	τὴν ὑστέραν πλημμέλειαν ἐκβαίνοντα οὐκ
[2, 12]	θύοντες οὐδένα πημανοῦμεν· οὐθὲν γὰρ	ὡς	τὸ θῦμα ἀβλαβὲς εἶναι χρὴ
[2, 57]	αὐτοῖς εἰς λιμὸν οὕτως περιέστησεν,	ὡς	τὸ μὲν πρῶτον τοὺς πίπτοντας
[2, 38]	συνεχοῦς πνεύματος οὐ κρατοῦσιν, ἀλλ´	ὡς	τὸ πολὺ καὶ κρατοῦνται, δι´
[2, 37]	τῆς ἄλλης θεραπείας, οἳ δὲ	ὡς	τὸ πολὺ μὲν οὐ πάνυ
[2, 39]	καὶ αἰφνιδίους οἷον ἐξ ἐνέδρας	ὡς	τὸ πολὺ ποιοῦνται τὰς ἐμπτώσεις,
[2, 32]	καὶ δεῖ πάντας ἐπὶ ταύτης	ὡς	τροφοῦ καὶ μητρὸς ἡμῶν κλινομένους
[2, 60]	θεοὺς χαίρειν πολυτελείαις γνῷ καί,	ὡς	φασίν, ταῖς τῶν βοῶν καὶ
[2, 51]	τοὺς ἀνθρώπους· ἐπιφαίνεται γὰρ μᾶλλον,	ὡς	φασίν, τοῖς τούτων σπλάγχνοις τὰ
[2, 38]	τούτοις ἀριθμητέον καὶ τοὺς πορθμεύοντας,	ὡς	φησὶ Πλάτων, καὶ διαγγέλλοντας τὰ
[2, 55]	ἄνθρωπον διασπῶντες, καὶ ἐν Τενέδῳ,	ὡς	φησὶν Εὔελπις ὁ Καρύστιος· ἐπεὶ
[2, 5]	τό γε πάντων λογιώτατον γένος,	ὡς	φησὶν Θεόφραστος, καὶ τὴν ἱερωτάτην
[2, 7]	ἥψαντο. τοιγὰρ οὖν τὸ δαιμόνιον,	ὡς	φησὶν ὁ Θεόφραστος, τούτων ἑκατέρων
[2, 41]	κακὸν ὠφελεῖ· οὐ γὰρ θερμότητος,	ὡς	φησὶν Πλάτων, τὸ ψύχειν, ἀλλὰ
[2, 24]	πέλας ἁρπάσας τις στεφανοίη τινὰς	ὡς	χάριν ἀποδιδοὺς καὶ τιμήν. ἀλλ´
[2, 40]	καὶ θυσίας τῶν ἀγαθοεργῶν θεῶν	ὡς	ὠργισμένων. ταῦτα δὲ καὶ τὰ
[2, 18]	ἀρχαίων θυσιῶν νόμον ἐπαινοῦντα εἰπεῖν,	ὥς	κε πόλις ῥέζῃσι, νόμος δ´
[2, 34]	θεῷ μὲν τῷ ἐπὶ πᾶσιν,	ὥς	τις ἀνὴρ σοφὸς ἔφη, μηδὲν
[2, 10]	προσίεσθαι ὡς εὐσεβές, οὗ μὴ	εὐσεβῶς	τοῖς θεοῖς ἀπήρξαντο. ~μηνύει δὲ
[2, 40]	ἐπιστρέψαι. πᾶσι γὰρ τοῖς οὕτως	ἀνομολόγως	καὶ ἀκαταλλήλως γινομένοις αὐτοὶ χαίρουσι,
[2, 4]	καὶ ὅτι μὲν πᾶσαι μοχθηραί,	ἐναργῶς	αὐτόθεν τοῖς μὴ ἐριστικοῖς προσπίπτει.
[2, 29]	τῶν θυλημάτων ἐπὶ τῆς τραπέζης	ἐναργῶς	κειμένων, ἵνα τοῖς θεοῖς ταῦτα
[2, 18]	θεῖα νομίζεσθαι, τὰ δὲ καινὰ	περιέργως	εἰργασμένα θαυμάζεσθαι μέν, θείου δὲ
[2, 61]	μὲν ἀπάρχεσθαι τῶν ἄλλων, μὴ	παρέργως	δέ, ἀλλὰ σὺν πάσῃ προθυμίᾳ.
[2, 41]	περὶ τῶν ἀδυνατωτάτων δυναμένῃ· δέον	ἐμπέδως	πεπεῖσθαι ὅτι οὔτε τὸ ἀγαθὸν
[2, 56]	Σκύθας, καὶ ὡς Ἀθηναῖοι τὴν	Ἐρεχθέως	καὶ Πραξιθέας θυγατέρα ἀνεῖλον. ἀλλ´
[2, 10]	ἔσφαξε πρῶτος, ἱερεὺς ὢν τοῦ	Πολιέως	Διός, ὅτι τῶν Διιπολείων ἀγομένων
[2, 29]	αὐτὸν δ´ ὑπεραγανακτήσαντα τῷ συμβάντι,	πελέκεώς	τινος πλησίον ἀκονωμένου, τοῦτον ἁρπάξαντα,
[2, 39]	ἐναντίας δυνάμεως ἀόρατοί τε καὶ	τελέως	ἀναίσθητοι αἰσθήσεσιν ἀνθρωπίναις. οὐ γὰρ
[2, 29]	δεῖν κατακοπῆναι βοῦν ὑπὸ τῆς	πόλεως.	ἀπορούντων δὲ τίς ὁ πατάξων
[2, 3]	ἀνάψασιν. οὐδὲ γὰρ ἐν τῷ	πόλεως	βίῳ τὰ αὐτὰ οἱ νομοθέται
[2, 33]	τὸ λιτότατον αἱρούμενοι νόμῳ τε	πόλεως	θύσομεν καὶ αὐτοὶ σπουδάσομεν τὴν
[2, 39]	τε καὶ οἱ τῆς ἐναντίας	δυνάμεως	ἀόρατοί τε καὶ τελέως ἀναίσθητοι
[2, 54]	περίβολον ὅ τε τῆς Ἀθηνᾶς	νεὼς	καὶ ὁ τῆς Ἀγραύλου καὶ
[2, 29]	καὶ τοῦ {Σωπάτρου} μεταιτίου τῆς	πράξεως	ἀνευρεθέντος, Σώπατρος νομίσας τῆς περὶ
[2, 30]	ἐκάλουν εἰς ἀπολογίαν τοὺς τῆς	πράξεως	κοινωνήσαντας. ὧν δὴ αἱ μὲν
[2, 26]	κελεύοι θύειν, ἀποσταίημεν ἂν τῆς	πράξεως.	οὐ γὰρ ἑστιώμενοι τῶν τυθέντων,
[2, 27]	καὶ διὰ τὴν ἀρχὴν τῆς	πράξεως	ταύτην προσθήκη ἡ ζῳοφαγία γέγονεν
[2, 24]	ψιλὴν τὴν τῆς ἀγαθῆς αὐτῶν	ἕξεως	ἐκτίμησιν. ὥστε καὶ τῶν ζῴων,
[2, 32]	ὑπαρχόντων καρπῶν καὶ πάντας, οὐκ	ἀξιόχρεως	δ´ εἰς τὸ θύειν θεοῖς
[2, 5]	αὐτοῖς ὁμοιότατον. ἐκ δὲ τῆς	θυμιάσεως	τῶν ἀπὸ γῆς θυμιατήριά τε
[2, 50]	ἤδη αἰσχρᾶς καὶ πενθικῆς καὶ	ἀκροάσεως	πάθος ἐγειρούσης {ἐπεὶ πολλάκις φαίνεται
[2, 4]	οὐσῶν καὶ οὐδεμίαν ἀνάγκην τῆς	θέσεως	παραστῆσαι δυναμένων. καὶ ὅτι μὲν
[2, 61]	δὲ φαῦλος ἐκ τῆς οἰκείας	διαθέσεως	καὶ ὧν αὐτὸς ἐσπούδακεν, προσάγων
[2, 51]	σπλάγχνων, ἀπεχόμενοι τῆς τῶν ζῴων	ἀναιρέσεως.	οὐκοῦν ὁ τοιοῦτος ἀναιρείτω καὶ
[2, 43]	καθ´ ὅσον τῆς τῶν παθῶν	ἐξαιρέσεως	ἀμελοῦμεν τῆς ψυχῆς, κατὰ τοσοῦτον
[2, 1]	δυσδιαίτητόν τε ὁμοῦ καὶ πολλῆς	ἐξηγήσεως	δεόμενον, εἰ μέλλοιμεν ἀληθῶς τε
[2, 22]	{καὶ τῆς} περὶ τὸ συγγενὲς	αἰσθήσεως	πάντα κατεχούσης, οὐδεὶς οὐθὲν ἐφόνευεν,
[2, 49]	σπουδάζων ἄνευ τῆς τῶν παρομαρτούντων	ἐνοχλήσεως,	καὶ ἔστιν εὐλαβὴς τὰς τῆς
[2, 3]	τοῦ θεοῦ καὶ τῆς τούτου	μιμήσεως	τὴν σφῶν εὐδαιμονίαν ἀνάψασιν. οὐδὲ
[2, 29]	τεθνεῶτος καὶ μὴ κατασχοῦσιν. ὅθεν	ζητήσεως	γενομένης καὶ τοῦ {Σωπάτρου} μεταιτίου
[2, 25]	καταμαρτυροῦντες ἡμῶν αὐτῶν, ὅτι τῆς	ἀπολαύσεως	χάριν ἐμμένομεν τοῖς τοιούτοις θύμασιν.
[2, 49]	μέρος θεῶν ἱερεὺς ἔμπειρος τῆς	ἱδρύσεως	τῶν ἀγαλμάτων αὐτοῦ τῶν τε
[2, 49]	καὶ ἔστιν εὐλαβὴς τὰς τῆς	φύσεως	ἀνάγκας ἐξιστορηκώς. ἵστωρ γὰρ πολλῶν
[2, 5]	ῥίζας καὶ τοὺς ὅλους τῆς	φύσεως	αὐτῶν βλαστοὺς κατέκαιον, ταύτῃ τοὺς
[2, 22]	ὑπό τινος πνοῆς τῆς ἰδίας	φύσεως	καὶ μοχθηρίας φερομένους πρὸς τὸ
[2, 61]	παράβασιν, ἡμᾶς δὲ τοὺς τῆς	φύσεως	νόμους καὶ τὰς θείας παραγγελίας
[2, 49]	σημειωτικὸς καὶ καταληπτικὸς τῶν τῆς	φύσεως	πραγμάτων καὶ συνετὸς καὶ κόσμιος
[2, 37]	τριχῇ διαστατὸν καὶ αὐτοκίνητον ἐκ	φύσεως,	προαιρεῖσθαι δὲ πεφυκυῖα τὸ καλῶς
[2, 5]	χλόης, οἱονεί τινα τῆς γονίμου	φύσεως	χνοῦν ταῖς χερσὶν ἀράμενοι. δένδρα
[2, 53]	κἂν μέντοι τις θυτικὴν παραδέξηται	προγνώσεως	ἕνεκα τοῦ μέλλοντος, οὐχ ἕπεται
[2, 57]	αἴτιοι τῆς τῶν ἄλλων ζῴων	βρώσεως	γεγόνασιν, ἐχρῆν ταύτην καὶ δι´
[2, 52]	ὅλος ἐκεῖ συρρεύσας, καὶ ἀντὶ	μάντεως	Διὸς μεγάλου ὀαριστὴς’ εὐχόμενος γενέσθαι.
[2, 16]	τὰς θυσίας ἐπιτελεῖ. ἀφικόμενον οὖν	ταχέως	εἰς τὸ Μεθύδριον πρῶτον μὲν
[2, 43]	περὶ τῶν ὄντως ὄντων διηρθρωμένης	διαλήψεως	καὶ τῆς πρὸς αὐτὰ ταῦτα
[2, 55]	ἀνθρωποκτονίας νόμον Ἄμωσις, ὡς μαρτυρεῖ	Μανεθὼς	ἐν τῷ περὶ ἀρχαϊσμοῦ καὶ
[2, 25]	ἐχόντων οὐθενὸς ἀπεχόμεθα, σφάττοντες ὡς	ἀληθῶς	καὶ δέροντες ἐπὶ προστασίας τοῦ
[2, 1]	πολλῆς ἐξηγήσεως δεόμενον, εἰ μέλλοιμεν	ἀληθῶς	τε ἅμα καὶ τοῖς θεοῖς
[2, 5]	τὴν ὑστέραν πλημμέλειαν ἐκβαίνοντα οὐκ	ὀρθῶς	ἐξακούομεν, τὴν διὰ τῶν ζῴων
[2, 47]	δι´ ὁμοιότητα καὶ οἰκειότητα. ~ὅθεν	ὀρθῶς	οἱ θεολόγοι τῆς ἀποχῆς ἐπεμέλοντο,
[2, 16]	δὲ Κλέαρχον φάναι ἐπιτελεῖν καὶ	σπουδαίως	θύειν ἐν τοῖς καθήκουσι χρόνοις,
[2, 9]	ἐπιθύειν τὸ δ´, Ἐπίσκοπε, φημὶ	δικαίως.	~αἶγα δ´ ἐν Ἰκαρίῳ τῆς
[2, 31]	τὴν τροφὴν ἁμαρτίας. τοῦτο δὲ	ὁμοίως	γένοιτ´ ἄν, εἰ πρὸ ὀμμάτων
[2, 36]	σωφροσύνην· καὶ ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων	ὁμοίως.	καὶ οὕτως ἠρέσκοντο τοὺς θεοὺς
[2, 28]	ἀλλὰ καὶ τοῖς ἱδρυσαμένοις τοῦτον	ὁμοίως	καὶ τοῖς χρωμένοις αὐτῷ μετέδοσαν
[2, 25]	διὰ τὴν ἐξ αὐτῶν ἀπόλαυσιν	ὁμοίως	τοῖς ἔχουσι τὸ χρήσιμον ὑπὸ
[2, 43]	σπουδάσει δὲ καθαίρειν τὴν ψυχὴν	παντοίως·	καθαρᾷ γὰρ ψυχῇ οὐκ ἐπιτίθενται
[2, 27]	τῶν καρπῶν καὶ τῶν ἀπαρχθέντων	ἀσπασίως	μετὰ τὴν θυσίαν ἐγεύσαντο, οὕτω
[2, 12]	οὐδὲ καρποὺς ὁ ἀφελόμενος ἄλλων	ὁσίως	θύει, τά γε τούτων τιμιώτερα
[2, 44]	ἐκείνων, οἷς πρόσεισιν καὶ ἀπομειλίττεται.	ἐναντίως	γὰρ διακείμενος οἷς δρᾷ καὶ
[2, 24]	ἀντάξιον ἀποδιδοὺς οὐκ ἐκ τοῦ	κακῶς	τινὰς δρᾶν ὀφείλει ταῦτα παρέχειν·
[2, 29]	φυγὴν δὲ ἑκούσιον ἀράμενος ὡς	ἠσεβηκώς,	ἔφυγεν εἰς Κρήτην. αὐχμῶν δὲ
[2, 49]	εὐλαβὴς τὰς τῆς φύσεως ἀνάγκας	ἐξιστορηκώς.	ἵστωρ γὰρ πολλῶν ὁ ὄντως
[2, 37]	φύσεως, προαιρεῖσθαι δὲ πεφυκυῖα τὸ	καλῶς	καὶ εὐτάκτως κινεῖσθαι καὶ κινεῖν
[2, 12]	θύει, τά γε τούτων τιμιώτερα	παντελῶς	οὐχ ὅσιον ἀφαιρουμένους τινῶν θύειν·
[2, 18]	τὰ ἀρχαῖα· ταῦτα γὰρ καίπερ	ἀφελῶς	πεποιημένα, θεῖα νομίζεσθαι, τὰ δὲ
[2, 40]	γὰρ τοῖς οὕτως ἀνομολόγως καὶ	ἀκαταλλήλως	γινομένοις αὐτοὶ χαίρουσι, καὶ ὥσπερ
[2, 42]	γὰρ τοῦτο ἀτμοῖς καὶ ἀναθυμιάσεσι	ποικίλως	διὰ τῶν ποικίλων, καὶ δυναμοῦται
[2, 13]	ἐν ταῖς θυσίαις. καὶ γὰρ	ἄλλως	πάντα μὲν τῶν θεῶν ἐστίν,
[2, 33]	καθαροὶ πανταχόθεν τοῖς θεοῖς προσιόντες.	ὅλως	δ´ εἰ τὸ τῆς θυσίας
[2, 22]	κατέσχεν, τότε πρῶτον οὐθεὶς οὐθενὸς	ὅλως	ἐφείδετο τῶν οἰκείων. σκεπτέον δ´
[2, 39]	οὐκ ἐπιχειροῦσι δρᾶν. βίαιον γὰρ	ὅλως	καὶ ὕπουλον ἔχοντες ἦθος ἐστερημένον
[2, 4]	διὰ τῶν ζῴων γίγνονται· καὶ	ὅλως	πᾶν τὸ παρακείμενον, τὰ μὲν
[2, 43]	δὲ ἀνθρώποις καὶ δαίμοσιν καὶ	ὅλως	παντὶ τῷ χαίροντι τῷ θνητῷ
[2, 24]	ἕτερ´ ἄττα προσήκει; ~καὶ γὰρ	ὅλως	τριῶν ἕνεκα θυτέον τοῖς θεοῖς·
[2, 37]	τῶν ἀοράτων πλῆθος, οὓς δαίμονας	ἀδιαστόλως	εἴρηκε Πλάτων. τούτων δὲ οἳ
[2, 54]	ἀνθρώπους. ~καὶ ὅτι ταῦτα οὐχ	ἁπλῶς,	ἀλλὰ πλήρους οὔσης τῆς ἱστορίας
[2, 3]	κἀν τῷ πρώτῳ ἐλέγομεν, οὐχ	ἁπλῶς	πᾶσιν ἀνθρώποις παραγγέλλεται, ἀλλὰ τοῖς
[2, 47]	οἷς ἀπολείπουσιν ἀναγκάζουσιν, διείργεται δὲ	οὐδαμῶς	ψυχὴ ἐκεῖ εἶναι ὅποι τὸ
[2, 12]	γὰρ τούτων ἡμᾶς σῴζουσιν καὶ	νομίμως	ζῆν παρέχουσιν· ὥστε ἀπὸ τούτων
[2, 16]	καὶ κάλλιον τιμῆσαι τοὺς θεούς.	ὅμως	δ´ οὖν συντυχόντα τῷ ἀνδρὶ
[2, 56]	πολιορκούμενοί τινες ἀλλήλων ἐγεύσαντο, καὶ	ὅμως	ἐναγεῖς οὗτοι ἐνομίσθησαν καὶ τὸ
[2, 37]	πόλεις ὀνόματός τε καὶ θρησκείας	ἀφανῶς	τυγχάνουσιν. τὸ δὲ ἄλλο πλῆθος
[2, 34]	ἡμᾶς διὰ τῆς αὐτῶν θέας	ἀληθινῶς	τρέφουσι, συνόντες καὶ φαινόμενοι καὶ
[2, 56]	χρῶνται ὡς ξοάνῳ. Φύλαρχος δὲ	κοινῶς	πάντας τοὺς Ἕλληνας πρὶν ἐπὶ
[2, 37]	δὲ ἄλλο πλῆθος οὕτω μὲν	κοινῶς	προσαγορεύεται τῷ τῶν δαιμόνων ὀνόματι,
[2, 12]	λάβῃ κἂν φυτά, μὴ ἐθέλοντος.	πῶς	γὰρ ὅσιον ἀδικουμένων τῶν ἀφαιρεθέντων;
[2, 60]	θοίναις, πότ´ ἂν ἑκὼν σωφρονήσειεν;	πῶς	δὲ κεχαρισμένα θύειν ἡγούμενος τοῖς
[2, 23]	τοῦ σφάττεσθαι τοῖς θεοῖς; καὶ	πῶς,	εἴ γε φαῦλα τὴν φύσιν
[2, 60]	τε καὶ τῶν πραγμάτων διάληψιν,	πῶς	οὐ σώφρων καὶ ὅσιος καὶ
[2, 23]	ταῦτα θυτέον οὔτε τὰ κακοποιά,	πῶς	οὐ φανερὸν ὅτι παντὸς μᾶλλον
[2, 4]	καὶ ποῖαι ἦσαν αἱ πρῶται,	πῶς	τε μετέβαλλον καὶ πότε, καὶ
[2, 16]	ἑκατόμβην τῷ θεῷ καὶ τιμήσαντα	μεγαλοπρεπῶς	τὸν Ἀπόλλωνα παρελθεῖν εἰς τὸ
[2, 60]	πολυτέλειαν εἰσαγαγόντες εἰς τὰς θυσίας,	ὅπως	ἅμα ταύτῃ ἑσμὸν κακῶν εἰσήγαγον,
[2, 16]	μέγεθος τοῦ χωρίου, ἡγούμενον οὐχ	ὅπως	ἄν τινα τῶν ἰδιωτῶν, ἀλλ´
[2, 53]	παραδέχεσθαι, καθάπερ οὐδὲ τὸ θύειν	ὅπως	οὖν ἢ θεοῖς ἢ δαίμοσιν
[2, 30]	κατέλεξαν· αἳ δ´ ὕδωρ κομίζουσιν,	ὅπως	τὸν πέλεκυν καὶ τὴν μάχαιραν
[2, 16]	τῆς Ἀρκαδίας. τὸν δ´ ἐκπλαγέντα	ἐκτόπως	ἐπιθυμῆσαι τὸν ἄνθρωπον ἰδεῖν καὶ
[2, 19]	χαίροντα μάλιστα τὸν θεὸν διακειμένῳ	καθαρῶς,	ἅτε συγγενεῖ πεφυκότι. ἐν γοῦν
[2, 15]	τοῦ Θετταλοῦ ἐκείνου τοῦ τοὺς	χρυσόκερως	βοῦς καὶ τὰς ἑκατόμβας τῷ
[2, 60]	ἢ πόθεν οἳ μὲν τριττύας	χρυσόκερως,	οἳ δ´ ἑκατόμβας, Ὀλυμπιὰς δ´
[2, 44]	γὰρ διακείμενος οἷς δρᾷ καὶ	θειοτέρως,	ὅτι καὶ καθαρωτέρως, καὶ κατὰ
[2, 44]	δρᾷ καὶ θειοτέρως, ὅτι καὶ	καθαρωτέρως,	καὶ κατὰ σῶμα καὶ κατὰ
[2, 50]	ἱεροσκόπον· διὸ καὶ τὸ θύειν	ἀκαίρως	καὶ βλάβην μείζονα φέρειν ἢ
[2, 38]	διαστεῖλαι λόγῳ τὴν φύσιν αὐτῶν.	ἴσως	γὰρ ἀναγκαῖον φασὶν ὅθεν ἡ
[2, 31]	ὁμοφύλων ἀφεξόμενος. πάντων μὲν οὖν	ἴσως	ἦν κράτιστον εὐθὺς ἀποσχέσθαι· ἐπεὶ
[2, 46]	ὁ κίνδυνος ἔκειτο, ἐνῆν παριδεῖν	ἴσως	καὶ καταρρᾳθυμῆσαι· νῦν δὲ παντὸς
[2, 32]	αὐτοῖς, οὕτως οὐδ´ ὑπὸ παντὸς	ἴσως	κεχάρισται τοῖς θεοῖς. τὰ μὲν
[2, 22]	τῇ φύσει τοὺς ἐμπελάζοντας ἀναιρεῖν	ἴσως	προσήκει, τὰ δὲ μηθὲν ἀδικοῦντα
[2, 24]	μὲν ἀνθρώπων λάθοι τις ἂν	ἴσως	τινὰ τοῦτο πράττων, τὸν δὲ
[2, 13]	τὰ ζῷα οὐ προσῆκεν. ~ἀλλ´	ἴσως	τις ἂν εἴποι ὅτι καὶ
[2, 9]	σφαγὴν ἀκουσίῳ ἁμαρτίᾳ Κλυμένης προσάπτουσιν,	ἀπροαιρέτως	μὲν βαλούσης, ἀνελούσης δὲ τὸ
[2, 37]	δὲ πεφυκυῖα τὸ καλῶς καὶ	εὐτάκτως	κινεῖσθαι καὶ κινεῖν τὸ σῶμα
[2, 2]	οὐδ´ εἰ τὰ ἄλογα ζῷα,	πάντως	καὶ ἀνθρώπους. ~ἥ τε ἀποχὴ
[2, 2]	λέγω δὲ τὸ σφάττειν, τίθησι	πάντως	καὶ τὸ ἐσθίειν. αὐτίκα πολεμίους
[2, 44]	εἰ θυτέον ζῷα, καὶ βρωτέον	πάντως,	νῦν ἐξ ἀνάγκης τὸ μὴ
[2, 57]	οὐχ ἕπεται τὸ καὶ ἐσθίειν	πάντως	τὰ ζῷα, διὰ τούτων ἀποδέδεικται·
[2, 43]	ἀπαθείας καὶ τῆς περὶ τῶν	ὄντως	ὄντων διηρθρωμένης διαλήψεως καὶ τῆς
[2, 35]	ἧς ἐν χρείᾳ πρὸς τὴν	ὄντως	σωτηρίαν καθεστήκαμεν. ~οἱ γοῦν Πυθαγόρειοι
[2, 49]	ἐξιστορηκώς. ἵστωρ γὰρ πολλῶν ὁ	ὄντως	φιλόσοφος καὶ σημειωτικὸς καὶ καταληπτικὸς
[2, 49]	τῇ ἐνθέσει τῇ τοῦ σώματος.	~εἰκότως	ἄρα ὁ φιλόσοφος καὶ θεοῦ
[2, 47]	τὰ σώματα ἐξ ὧν ἀπεσπάσθη,	εἰκότως	ἐφυλάξαντο τὴν τῶν σαρκῶν θοίνην,
[2, 38]	καὶ αὐταί, κακοεργοὶ δ´ ἂν	εἰκότως	λέγοιντο. ~καὶ εἰσὶν οἱ σύμπαντες
[2, 11]	δὴ τοῦτον ἐχόντων τὸν τρόπον,	εἰκότως	ὁ Θεόφραστος ἀπαγορεύει μὴ θύειν
[2, 18]	ἔχειν. καὶ τὸν Ἡσίοδον οὖν	εἰκότως	τὸν τῶν ἀρχαίων θυσιῶν νόμον
[2, 52]	ὑπογράφομεν φιλόσοφον ἀφιστάμενον τῶν ἐκτός,	εἰκότως	φαμὲν μὴ ἐνοχλήσειν δαίμοσι μηδὲ
[2, 1]	τε ἅμα καὶ τοῖς θεοῖς	εὐαρέστως	τὴν περὶ αὐτοῦ κρίσιν διαθήσειν.
[2, 4]	στοχαζόμενοι κατὰ δύναμιν. ἔχει δὲ	οὕτως.	~ἀνάριθμος μέν τις ἔοικεν εἶναι
[2, 40]	ἑαυτοὺς ἐπιστρέψαι. πᾶσι γὰρ τοῖς	οὕτως	ἀνομολόγως καὶ ἀκαταλλήλως γινομένοις αὐτοὶ
[2, 23]	τὰ ἀνάπηρα θυτέον. κακῶν δὲ	οὕτως	ἀπαρχὴν καὶ οὐ τιμῆς ἕνεκα
[2, 54]	ἔπαιεν κατὰ τοῦ στομάχου, καὶ	οὕτως	αὐτὸν ἐπὶ τὴν νησθεῖσαν πυρὰν
[2, 32]	ὑμνεῖν καὶ φιλοστοργεῖν ὡς τεκοῦσαν·	οὕτως	γὰρ τῆς τοῦ βίου καταστροφῆς
[2, 39]	καὶ τὸ δέον οὐχ ὑπερβαίνει.	οὕτως	δέ σοι δοξάζοντι οὐδέποτ´ ἂν
[2, 39]	τῷ δὲ ὑπὸ τῶν ψυχῶν	οὕτως	δεδέσθαι, ὥστε τὸ εἶδος αὐτῶν
[2, 34]	δραγμάτων ἀπάρχεται καὶ τῶν ἀκροδρύων,	οὕτως	ἡμεῖς ἀπαρξώμεθα αὐτοῖς ἐννοιῶν τῶν
[2, 36]	ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων ὁμοίως. καὶ	οὕτως	ἠρέσκοντο τοὺς θεοὺς ταῖς τοιαύταις
[2, 55]	δαίμων ἀντὶ ἀνθρώπου τὸν βοῦν·	οὕτως	ἰσάξιόν ἐστιν τὸ δρώμενον. κατέλυσε
[2, 22]	ἡγούμεθα δεῖν καὶ κολάζειν ἅπαντας,	οὕτως	καὶ τῶν ἀλόγων ζῴων τὰ
[2, 31]	ἦν τοῖς ἀνθρώποις ἅπτεσθαι τούτων,	οὕτως	νῦν τροφῆς χάριν ἅπτεσθαι τῶν
[2, 49]	καθάρσεών τε καὶ τῶν ὁμοίων,	οὕτως	ὁ τοῦ ἐπὶ πᾶσιν θεοῦ
[2, 7]	τὴν φύσιν εἶναι τοὺς θεούς·	οὕτως	οἳ μὲν ἄθυτοι φαίνονται γενέσθαι
[2, 26]	εἰκόνας μιμήματα τῶν θεῶν ἐποιοῦντο.	οὕτως	οἰκεῖα καὶ συγγενῆ ταῦτα τοῖς
[2, 28]	αὐτοῦ ζῴου εὐσεβῶν κέκληται βωμός.	οὕτως	οὐ μόνον ἀπείχοντο τῶν ζῴων
[2, 9]	πολλῇ δ´ εὐλαβείᾳ. ἔχει γὰρ	οὕτως·	οὔ σε θέμις κτείνειν ὀίων
[2, 32]	γὰρ οὐ πᾶν θυτέον αὐτοῖς,	οὕτως	οὐδ´ ὑπὸ παντὸς ἴσως κεχάρισται
[2, 41]	τὸ ψύχειν, ἀλλὰ τοῦ ἐναντίου·	οὕτως	οὐδὲ τοῦ δικαίου τὸ βλάπτειν.
[2, 31]	κρίσιν ἀχθῶσιν, κατεπόντωσαν τὴν μάχαιραν.	~οὕτως	οὔτε τὸ παλαιὸν ὅσιον ἦν
[2, 57]	ἐπικαλούμενος, ἐπιστρατεύσας αὐτοῖς εἰς λιμὸν	οὕτως	περιέστησεν, ὡς τὸ μὲν πρῶτον
[2, 27]	δρᾶν, καίπερ τὸ ἀρχαῖον οὐχ	οὕτως	τῆς ὁσίας ταῦτα βραβευσάσης, ἀλλ´
[2, 39]	καὶ γὰρ ἀπορρεῖν αὐτοῦ τι	συνεχῶς	εἰκός ἐστι καὶ τρέπεσθαι. ἐν