HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Porphyre, De l'abstinence, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 21 formes différentes pour 170 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[2, 24]   τούτων τινὸς ἕνεκα θυτέον. καὶ γὰρ ἃ θύομεν, τούτων τινὸς ἕνεκα

[2, 61]   τὸν πολὺν εἶναι πόνον. ὁ γὰρ ἀγαθὸς οἶδεν ἃ θυτέον καὶ

[2, 24]   τινὸς ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν. ὁ γὰρ ἀδίκῳ πράξει τὸ παθεῖν εὖ

[2, 38]   ἤ τινος τούτοις ὁμοίας. τούτους γὰρ ἀδύνατόν ἐστι καὶ τὰς ὠφελείας

[2, 13]   προσήκει καὶ τὴν ὄνησιν. συνάγουσι γὰρ αἱ μέλιτται ἐκ τῶν φυτῶν

[2, 27]   τοῖς ἀνθρώποις. ~ἀπ´ ἀρχῆς μὲν γὰρ αἱ τῶν καρπῶν ἐγίνοντο τοῖς

[2, 12]   ἡμᾶς καταλαβούσης κατήρξαντο αὐτῶν· λιμοὶ γὰρ αἴτιοι καὶ πόλεμοι, οἳ καὶ

[2, 42]   ἐρωτικὰ κατασκευάζουσιν οἱ κακοδαίμονες. πᾶσα γὰρ ἀκολασία καὶ πλούτων ἐλπὶς καὶ

[2, 58]   ὠνήσομαι. οὐ τοῖς φίλοις θύω γάρ, ἀλλὰ τοῖς θεοῖς τὰ νῦν.

[2, 13]   ζῴων ἐν ταῖς θυσίαις. καὶ γὰρ ἄλλως πάντα μὲν τῶν θεῶν

[2, 15]   θεοὶ ἢ τῷ πολυδαπάνῳ. οὐ γὰρ ἄν ποτε τοῦ Θετταλοῦ ἐκείνου

[2, 51]   περὶ τῶν θυσιῶν διακριτέον. ~φαίη γὰρ ἄν τις ὅτι πολὺ μέρος

[2, 38]   λόγῳ τὴν φύσιν αὐτῶν. ἴσως γὰρ ἀναγκαῖον φασὶν ὅθεν ἡ πλάνη

[2, 2]   ἀνάγκης δεῖ τὰ ζῷα. δειχθήσεται γὰρ ἄνθρωπος παραλαμβανόμενος ἐν θύμασι καὶ

[2, 57]   ἐχρῆν καὶ ἐσθίειν αὐτά. οὐδὲ γὰρ ἀνθρώπους θύσαντες ἐγεύσαντο τούτου γε

[2, 39]   οὐ μήν ἐστιν αἰώνιον. καὶ γὰρ ἀπορρεῖν αὐτοῦ τι συνεχῶς εἰκός

[2, 53]   καὶ ὃ ἀναγκαῖον φυλάξασθαι. μόνον γὰρ ἀποστῆναι δεῖ τοῦ κακοῦ καὶ

[2, 8]   ἐξαίφνης οὐδεὶς εὑρεῖν ἐδύνατο· ὕβριν γὰρ ἀτάσθαλον οὐκ ἐθέλεσκον ἴσχειν, οὐδ´

[2, 61]   παρὰ σοῦ τὴν χάριν· τούτου γὰρ αὐτὴν ἕνεκα πρὸς σὲ κατεθέμην·

[2, 41]   τῶν δαιμόνων τῶν ἀγαθοεργῶν. ἡ γὰρ βλάπτειν πεφυκυῖά τε καὶ βουλομένη

[2, 5]   λιβανωτοῦ κρόκῳ μιχθέντων ἀπαρχάς· πολλαῖς γὰρ γενεαῖς ὕστερον παρελήφθη ταῦτα, καὶ

[2, 36]   καὶ ὅσα φησὶν ἐκεῖνος· τί γὰρ δεῖ μεταγράφειν ταῦτα; οἶδεν δὲ

[2, 61]   ἀλλὰ σὺν πάσῃ προθυμίᾳ. ἐοικέναι γὰρ δεῖ τὰς τιμὰς ταῖς ἐπὶ

[2, 61]   εἴ τις γίγνοιτο, βλασφημίαν. καὶ γὰρ δεινὸν ἂν εἴη, Σύρους μὲν

[2, 12]   ὅσιον ἀφαιρουμένους τινῶν θύειν· τὸ γὰρ δεινὸν οὕτω γίγνεται μεῖζον· ψυχὴ

[2, 61]   κατακλίσεσιν, οὐ συντάξεων δόσεσιν. οὐ γὰρ δὴ ἄνθρωπος μὲν ἐρεῖ, εἰ

[2, 46]   καὶ παθῶν ψυχικῶν βεβαρημένου. ~οὐ γὰρ δὴ ἐν μὲν ἱεροῖς ὑπ´

[2, 40]   εἰς τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους. ~ἓν γὰρ δὴ καὶ τοῦτο τῆς μεγίστης

[2, 5]   ταῖς χερσὶν ἀράμενοι. δένδρα μὲν γὰρ δὴ πρὸ ζῴων ἀνέδωκεν ἡ

[2, 25]   οὐθὲν θύομεν τοῖς θεοῖς. τίς γὰρ δὴ πώποτε ἔθυσεν ὄφεις καὶ

[2, 25]   πειρώμενοι λανθάνομεν ἡμᾶς αὐτούς, οὐ γὰρ δὴ τὸν θεόν. τῶν μὲν

[2, 24]   ἐστὶ τοῖς θεοῖς ζῷα. καὶ γὰρ δὴ τῶν μὲν ἀνθρώπων λάθοι

[2, 24]   ἕνεκα θυτέον τοῖς θεοῖς· ἢ γὰρ διὰ τιμὴν ἢ διὰ χάριν

[2, 44]   οἷς πρόσεισιν καὶ ἀπομειλίττεται. ἐναντίως γὰρ διακείμενος οἷς δρᾷ καὶ θειοτέρως,

[2, 31]   μίασμα τοῖς ἰδίοις βίοις. καὶ γὰρ εἰ μηθὲν ἄλλο, πρός γε

[2, 2]   τὸ αὐτὸ παρορᾶται πλημμέλημα. οὐ γὰρ εἴ τινα δεῖ, καὶ πάντα,

[2, 14]   τοῦ γένους ἡμῶν ὁρῶντας. οὐ γὰρ εἴ τινές εἰσι πολύρρηνες {καὶ}

[2, 7]   Ἡλίου τε καὶ Ὡρῶν. πομπεύει γὰρ εἰλυσπόα ἄγρωστις ἐπὶ πυρηνίων ἡγηρίας,

[2, 42]   γὰρ ψεῦδος τούτοις οἰκεῖον· βούλονται γὰρ εἶναι θεοὶ καὶ ἡ προεστῶσα

[2, 52]   τούτων οὗτος μεμελέτηκεν ἀφίστασθαι. οὐ γὰρ εἰς γάμον καθίησιν, ἵνα περὶ

[2, 25]   τὸ παράπαν τοῖς θεοῖς. ~ταῖς γὰρ ἐκ τῶν θυμάτων ἀπολαύσεσι τὸ

[2, 34]   τοῦ λόγου ὑμνῳδίαν προσθετέον. ἀπαρχὴ γὰρ ἑκάστῳ ὧν δέδωκεν ἡ θυσία,

[2, 17]   χαίρουσι γάρ· τεκμήριον δ´· ὅταν γὰρ ἑκατόμβας τινὲς θύωσιν, ἐπὶ τούτοις

[2, 56]   εἰς θυσίαν ἄνθρωπος παρελήφθη. καὶ γὰρ ἐν λιμοῖς πολιορκούμενοί τινες ἀλλήλων

[2, 44]   θύειν ἀνάγκη ποτέ, ἐπιδείκνυται. πάντες γὰρ ἐν τούτῳ ὡμολόγησαν οἱ θεολόγοι

[2, 46]   νεῷ τοῦ πατρός; εἰ μὲν γὰρ ἐν τῷ μεμολύνθαι αὐτὸν μόνον

[2, 3]   τὴν σφῶν εὐδαιμονίαν ἀνάψασιν. οὐδὲ γὰρ ἐν τῷ πόλεως βίῳ τὰ

[2, 52]   δεήσεσθαι μηδὲ σπλάγχνων ζῴων. ὧν γὰρ ἕνεκα αἱ μαντεῖαι, τούτων οὗτος

[2, 45]   δύναται μέντοι διὰ παντός· ἀσελγείας γὰρ ἕνεκα ἐνοχλοῦσι δαίμονας πονηρούς· ὥστε

[2, 30]   τὴν τοῦ βοὸς θυσίαν. θέντες γὰρ ἐπὶ τῆς χαλκῆς τραπέζης πέλανον

[2, 32]   γῇ τῇ τούτους ἀναδούσῃ. κοινὴ γάρ ἐστιν αὕτη καὶ θεῶν καὶ

[2, 34]   μήτε θυμιῶντες μήτ´ ἐπονομάζοντες· οὐδὲν γὰρ ἔστιν ἔνυλον, ὃ μὴ τῷ

[2, 26]   ἀποσταίημεν ἂν τῆς πράξεως. οὐ γὰρ ἑστιώμενοι τῶν τυθέντων, ὁλοκαυτοῦντες δὲ

[2, 20]   δὲ μετὰ ταῦτα μελίσπονδα· τοῦτον γὰρ ἕτοιμον παρὰ μελιττῶν πρῶτον ἐλάβομεν

[2, 27]   τῶν θεῶν τιμῶντες. τοῖς μὲν γὰρ ἥ τε φύσις καὶ πᾶσα

[2, 59]   παρ´ ἡμῖν λεγομένου ἐπιθύειν. ὃ γὰρ ἡμεῖς νῦν θύειν λέγομεν ἔρδειν

[2, 13]   οὐ γὰρ παρὰ ἀκόντων. καὶ γὰρ ἡμῶν ἐασάντων, αὐτὰ μεθήσει τοὺς

[2, 41]   οὔτε τὸ κακὸν ὠφελεῖ· οὐ γὰρ θερμότητος, ὡς φησὶν Πλάτων, τὸ

[2, 12]   οὐ θυτέον οὖν ταῦτα· ἡ γὰρ θυσία ὁσία τίς ἐστι κατὰ

[2, 44]   θυομένων, καθαρσίοις τε χρηστέον. μὴ γὰρ ἴοι τις εἰς ἄστυ μηδ´

[2, 56]   ἐφ´ Ἁδριανοῦ τοῦ αὐτοκράτορος. ἐθύετο γὰρ καὶ ἐν Λαοδικείᾳ τῇ κατὰ

[2, 54]   αὐτάρκη καὶ ταῦτα παραστῆσαι. ἐθύετο γὰρ καὶ ἐν Ῥόδῳ μηνὶ Μεταγειτνιῶνι

[2, 43]   ἀπομειλίττεσθαι, οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς. ταύταις γὰρ καὶ πλοῦτος καὶ τὰ ἐκτὸς

[2, 25]   ἐπὶ προστασίας τοῦ θείου. βοῦς γὰρ καὶ πρόβατα πρός τε τούτοις

[2, 13]   δοκοῦσιν εἶναι οἱ καρποί· ἡμεῖς γὰρ καὶ σπείρομεν αὐτοὺς καὶ φυτεύομεν

[2, 5]   ἀπαθανατίζοντες αὐτοῖς τὰς τιμάς. τούτοις γὰρ καὶ τὸ πῦρ ἀθάνατον φυλάττομεν

[2, 18]   καινοῖς πρὸς τὰ ἀρχαῖα· ταῦτα γὰρ καίπερ ἀφελῶς πεποιημένα, θεῖα νομίζεσθαι,

[2, 10]   ἀπεγεύσατο τοῦ ἱεροῦ πελάνου· συνεργοὺς γὰρ λαβὼν τοὺς ἄλλους ὅσοι παρῆσαν,

[2, 41]   ἡ πᾶσα γοητεία ἐκτελεῖται. τούτους γὰρ μάλιστα καὶ τὸν προεστῶτα αὐτῶν

[2, 24]   δρᾶν ὀφείλει ταῦτα παρέχειν· οὐδὲν γὰρ μᾶλλον ἀμείβεσθαι δόξει ἢ κἂν

[2, 23]   φαῦλα τὴν φύσιν ἐστίν; οὐθὲν γὰρ μᾶλλον οὕτω ἢ τὰ ἀνάπηρα

[2, 51]   ἀναιρείτω καὶ τοὺς ἀνθρώπους· ἐπιφαίνεται γὰρ μᾶλλον, ὡς φασίν, τοῖς τούτων

[2, 33]   νόμιμα λύσων οὐκ ἔρχομαι· οὐ γάρ μοι περὶ πολιτείας νῦν πρόκειται

[2, 22]   δ´ ἔτι καὶ ταῦτα. ὥσπερ γὰρ οἰκειότητος οὔσης ἡμῖν πρὸς τοὺς

[2, 22]   φόνοις οὐ δεύετο βωμός. ~τῆς γὰρ {οἶμαι} φιλίας {καὶ τῆς} περὶ

[2, 19]   ἐν τῷ Πολυΐδῳ, ἦν μὲν γὰρ οἰὸς μαλλός, ἦν δ´ ἀμπέλου

[2, 48]   δαιμόνων τῇ παρουσίᾳ ἐνοχλούντων. ~ὅτι γὰρ ὁλκὸν τῆς ψυχῆς ἡ τοῦ

[2, 39]   κακῶν οὐκ ἐπιχειροῦσι δρᾶν. βίαιον γὰρ ὅλως καὶ ὕπουλον ἔχοντες ἦθος

[2, 24]   τούτων ἕτερ´ ἄττα προσήκει; ~καὶ γὰρ ὅλως τριῶν ἕνεκα θυτέον τοῖς

[2, 12]   κἂν φυτά, μὴ ἐθέλοντος. πῶς γὰρ ὅσιον ἀδικουμένων τῶν ἀφαιρεθέντων; εἰ

[2, 32]   θεοῖς πάντας ἡμᾶς ἡγουμένους. καθάπερ γὰρ οὐ πᾶν θυτέον αὐτοῖς, οὕτως

[2, 2]   προκειμένην ὑπόθεσιν εὐθύναντες. ~πρῶτον μὲν γὰρ οὐ φαμὲν εἶναι ἀκόλουθον τῷ

[2, 41]   κατὰ μεγάλα, καθ´ ἕνα μὲν γὰρ οὐκ ἔσθ´ ὅτε οὐχὶ οἱ

[2, 28]   {παρὰ τὸν βίον} παρανομίας. καὶ γὰρ οὔτε φόνῳ τοὺς τῶν θεῶν

[2, 26]   διὰ τῶν εὐχῶν θεοκλυτοῦντες. κατήρξαντο γὰρ οὗτοι πρῶτοι τῶν τε λοιπῶν

[2, 9]   σὺν πολλῇ δ´ εὐλαβείᾳ. ἔχει γὰρ οὕτως· οὔ σε θέμις κτείνειν

[2, 29]   ἐν Ἀθήναις ἔτι σῳζόμενον. ~τὸ γὰρ παλαιόν, ὡς καὶ πρόσθεν ἐλέγομεν,

[2, 13]   οὐχ ὁμοία ἡ ἀφαίρεσις· οὐ γὰρ παρὰ ἀκόντων. καὶ γὰρ ἡμῶν

[2, 42]   διὰ τῶν γοητειῶν διαπραττόμενοι. ~πλήρεις γὰρ πάσης φαντασίας οὗτοι καὶ ἀπατῆσαι

[2, 4]   τῶν ἀντιλεγομένων εὑρίσκεται μάταια. τὰ γὰρ πλεῖστα ἢ ὅτι φονεύειν δεῖ

[2, 41]   θεῶν τὰ τοιαῦτα. ~τὸ μὲν γὰρ ποιητικὸν καὶ προσεξέκαυσεν τὰς ὑπολήψεις

[2, 49]   τῆς φύσεως ἀνάγκας ἐξιστορηκώς. ἵστωρ γὰρ πολλῶν ὁ ὄντως φιλόσοφος καὶ

[2, 41]   ἂν γιγνώσκοι καὶ προφυλάττοιτο. πᾶσι γὰρ σημαίνουσιν, οὐ πᾶς δὲ ξυνίησι

[2, 39]   τελέως ἀναίσθητοι αἰσθήσεσιν ἀνθρωπίναις. οὐ γὰρ στερεὸν σῶμα περιβέβληνται οὐδὲ μορφὴν

[2, 8]   νῦν ἐπὶ τῶν ζῴων· ἀπαρξάμενοι γὰρ τὰ λοιπὰ δαῖτα τιθέμεθα) τίς

[2, 39]   τῶν κακῶν τὰ ἀγαθά· οὐ γὰρ ταύτῃ μόνον ὁ λόγος ἄτοπός

[2, 17]   ταῖς εὐτελείαις οἱ θεοὶ χαίρουσι γάρ· τεκμήριον δ´· ὅταν γὰρ ἑκατόμβας

[2, 27]   νῦν συμβαίνει περὶ πάντας. ὅταν γὰρ τῇ προσφορᾷ τὴν ἀναγκαίαν ἔνδειαν

[2, 44]   ταῖς ἀποχαῖς τῶν ἐμψύχων. εἶναι γὰρ τὴν ἁγνείαν φυλακὴν πρὸς εὐλάβειαν,

[2, 24]   εὐεργεσιῶν χάριν αὐτοῖς ἀποδιδόντας. ὁ γὰρ τὴν δικαίαν ἀμοιβὴν τῆς εὐεργεσίας

[2, 32]   καὶ φιλοστοργεῖν ὡς τεκοῦσαν· οὕτως γὰρ τῆς τοῦ βίου καταστροφῆς τυχόντες

[2, 39]   κρειττόνων δαιμόνων βραδύτεραι δοκοῦσιν. πᾶν γὰρ τὸ ἀγαθὸν εὐήνιόν τε ὂν

[2, 24]   διὰ χρείαν τῶν ἀγαθῶν. καθάπερ γὰρ τοῖς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν, οὕτω κἀκείνοις

[2, 31]   βορᾶς περὶ χείλεσι μητίσασθαι. τὸ γὰρ τοῖς ἁμαρτήμασι συναλγεῖν τὴν οἰκείαν

[2, 61]   ἐθισμοῖς συμπεριφέρεσθαι τὸν φιλόσοφον· οὔτε γὰρ τοῖς θεοῖς εἶναι φίλον οὔτε

[2, 40]   καὶ ἐφ´ ἑαυτοὺς ἐπιστρέψαι. πᾶσι γὰρ τοῖς οὕτως ἀνομολόγως καὶ ἀκαταλλήλως

[2, 42]   πνευματικὸν καὶ σωματικὸν πιαίνεται. ζῇ γὰρ τοῦτο ἀτμοῖς καὶ ἀναθυμιάσεσι ποικίλως

[2, 12]   εὖ ποιοῦσιν, οἱ καρποί· διὰ γὰρ τούτων ἡμᾶς σῴζουσιν καὶ νομίμως

[2, 54]   πολὺ κρατῆσαν ἔθος μετεβλήθη· ἕνα γὰρ τῶν ἐπὶ θανάτῳ δημοσίᾳ κατακριθέντων

[2, 9]   τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν. τὴν μὲν γὰρ τῶν συῶν σφαγὴν ἀκουσίῳ ἁμαρτίᾳ

[2, 40]   αἰτία δι´ ἀλλήλων γέγονεν. καὶ γὰρ τῶν φιλοσοφούντων οἱ μὴ ἀποστάντες

[2, 43]   δεήσει καὶ ταύτην ἀπομειλίττεσθαι. ὡς γὰρ φασὶν οἱ θεολόγοι, τοῖς δεδεμένοις

[2, 33]   τοῖς θεοῖς τούτων ἀπάρχεσθαι. οὔτε γὰρ χείρους ἡμῶν οἱ θεοί, ἵνα

[2, 42]   καὶ μάλιστα ἡ ἀπάτη. τὸ γὰρ ψεῦδος τούτοις οἰκεῖον· βούλονται γὰρ

[2, 43]   καθαίρειν τὴν ψυχὴν παντοίως· καθαρᾷ γὰρ ψυχῇ οὐκ ἐπιτίθενται διὰ τὸ

[2, 47]   ἐκ τῆς πείρας ἐδοκίμασεν. ἐπεὶ γὰρ ψυχὴ φαύλη καὶ ἄλογος, ἣ

[2, 12]   ἃ θύοντες οὐδένα πημανοῦμεν· οὐθὲν γὰρ ὡς τὸ θῦμα ἀβλαβὲς εἶναι

[2, 8]   ἐπὶ βωμοῖς, ἣ θέμις ἀθανάτοις. τοιγὰρ οὖν αὐτοὺς Ζεὺς Κρονίδης ἔκρυψε

[2, 7]   καὶ πολέμων πειραθέντες αἱμάτων ἥψαντο. τοιγὰρ οὖν τὸ δαιμόνιον, ὡς φησὶν

[2, 31]   οὐ πρόσθεν με διώλεσε νηλεὲς ἦμαρ, πρὶν σχέτλι´ ἔργα βορᾶς περὶ

[2, 21]   σπονδὰς μελιττῶν ῥιπτοῦντες ἐς οὖδας, ἅπερ καὶ νῦν ἔτι σῴζεται παρ´

[2, 31]   κακοῖς ἄκος ζητούντων βίον, ἵνα καθάπερ ἁγνὰ θύματα τῷ δαιμονίῳ τῶν

[2, 32]   θύειν θεοῖς πάντας ἡμᾶς ἡγουμένους. καθάπερ γὰρ οὐ πᾶν θυτέον αὐτοῖς,

[2, 24]   ἢ διὰ χρείαν τῶν ἀγαθῶν. καθάπερ γὰρ τοῖς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν, οὕτω

[2, 8]   ἀνθρωποθυσιῶν βακχείᾳ βορὰν τούτων προσθεμένων (καθάπερ ἡμεῖς νῦν ἐπὶ τῶν ζῴων·

[2, 8]   ἐδίδουν μακάρεσσιν οὐδ´ ἀπήρχοντο τούτοις, καθάπερ ἦν δίκαιον. Βασσάρων δὲ δὴ

[2, 22]   φύσιν, τὰ δὲ μὴ τοιαῦτα, καθάπερ καὶ τῶν ἀνθρώπων. ~ἆρ´ οὖν

[2, 3]   ~ἥ τε ἀποχὴ τῶν ἐμψύχων, καθάπερ κἀν τῷ πρώτῳ ἐλέγομεν, οὐχ

[2, 55]   δὲ τῇ Ἥρᾳ καὶ ἐδοκιμάζοντο, καθάπερ οἱ ζητούμενοι καθαροὶ μόσχοι καὶ

[2, 13]   λῆψις οὐ μετ´ ἀπωλείας αὐτῶν, καθάπερ ὅταν τὰ ζῶα τὴν ψυχὴν

[2, 57]   ταύτην καὶ δι´ ἡδονὴν παραδέξασθαι, καθάπερ οὐδὲ τὴν ἀνθρωποφαγίαν προσηκάμεθα· οὐδὲ

[2, 53]   ἐξ ἀνάγκης καὶ σάρκας παραδέχεσθαι, καθάπερ οὐδὲ τὸ θύειν ὅπως οὖν

[2, 27]   τῶν καρπῶν τροφῇ τοῖς ἀνθρώποις. καθάπερ οὖν τὸ παλαιὸν ἀπήρξαντό τε

[2, 31]   τοῦτο φυλακτέον ἐστὶ πράττειν. καὶ καθάπερ πρότερον οὐχ ὅσιον ἦν τοῖς

[2, 22]   τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς κακοποιοὺς καὶ καθάπερ ὑπό τινος πνοῆς τῆς ἰδίας

[2, 29]   πόλιν, συνέταξαν οὕτω τὴν πρᾶξιν, ἥπερ καὶ νῦν διαμένει παρ´ αὐτοῖς.

[2, 29]   καὶ τὸν τεθνεῶτα ἀναστησάντων ἐν ᾗπερ ἀπέθανε θυσίᾳ λῷον ἔσεσθαι γευσαμένοις

[2, 52]   ἅπαξ ἀσεβήσασιν εἰς ἑαυτοὺς φέρεσθαι ᾗπερ καὶ φέρονται. ὃν δ´ ἡμεῖς

[2, 37]   σῶμα εἰς ἑαυτὴν καὶ περιείληφεν, καίπερ ἀσώματος οὖσα καὶ παντὸς πάθους

[2, 18]   πρὸς τὰ ἀρχαῖα· ταῦτα γὰρ καίπερ ἀφελῶς πεποιημένα, θεῖα νομίζεσθαι, τὰ

[2, 27]   αἷμα ῥαίνουσι πρὸς τοὺς βωμούς, καίπερ τῆς παρ´ αὐτοῖς ὁσίας ἐξειργούσης

[2, 27]   ταὐτὸν ἡγοῦντο δεῖν τοῦτο δρᾶν, καίπερ τὸ ἀρχαῖον οὐχ οὕτως τῆς

[2, 44]   ἀνάγκης τὸ μὴ δεῖν ἐσθίειν, εἴπερ καὶ θύειν ἀνάγκη ποτέ, ἐπιδείκνυται.

[2, 56]   ἕνεκα βρωτέον καὶ σάρκας ἀνθρώπων, ἐπείπερ διά τινα ἀνάγκην εἰς θυσίαν

[2, 40]   ὡς ἄρα τούτων αἴτιοί εἰσιν οἵπερ καὶ τῶν ἐναντιωτάτων {τουτέστιν τῶν

[2, 44]   περὶ τῶν θυσιῶν δεδηλώσθω. πλὴν ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἐλέγομεν, μὴ εἶναι

[2, 30]   χόρτῳ ἐπογκώσαντες ἐξανέστησαν, ἔχοντα ταὐτὸν ὅπερ καὶ ζῶν ἔσχεν σχῆμα, καὶ

[2, 27]   οὐθὲν ἄγευστον οὐδὲ ἄβρωτον περιλείποντες. ὅπερ καὶ περὶ τὴν ἐκ τῶν

[2, 61]   θεὸς δὲ οὐκ ἀρκεῖται τούτοις. διόπερ ὁ Πλάτων, τῷ μὲν ἀγαθῷ

[2, 28]   χρωμένοις αὐτῷ μετέδοσαν τῆς εὐσεβείας. διόπερ οἱ Πυθαγόρειοι τοῦτο παραδεξάμενοι κατὰ

[2, 51]   βαρβάρων δι´ ἀνθρώπων σπλαγχνεύονται. ἀλλ´ ὥσπερ ἀδικίας καὶ πλεονεξίας ἦν τὸ

[2, 36]   καλοῦντες, τὸν δέ τινα Ἄρτεμιν, ὥσπερ αὖ ἄλλον Ἀπόλλωνα, καὶ πάλιν

[2, 22]   σκεπτέον δ´ ἔτι καὶ ταῦτα. ὥσπερ γὰρ οἰκειότητος οὔσης ἡμῖν πρὸς

[2, 37]   ἑαυτόν, χρῄζει οὐδενὸς τῶν ἔξωθεν, ὥσπερ εἴρηται, οὐ μὴν οὐδ´ ἡ

[2, 22]   τε καὶ φονεύειν ἄδικον δήπου, ὥσπερ καὶ τῶν ἀνθρώπων τοὺς τοιούτους.

[2, 49]   μέτριος, πανταχόθεν σῴζων ἑαυτόν· καὶ ὥσπερ ὅ τινος τῶν κατὰ μέρος

[2, 19]   τὰς θυσίας, οὐδὲν διαφέρειν νομίζουσιν, ὥσπερ οὐ τῷ θειοτάτῳ γε τῶν

[2, 40]   ἀκαταλλήλως γινομένοις αὐτοὶ χαίρουσι, καὶ ὥσπερ ὑποδύντες τὰ τῶν ἄλλων θεῶν

[2, 43]   καὶ σαρκῶν κνίσαις. ~διὸ συνετὸς ἀνὴρ καὶ σώφρων εὐλαβηθήσεται τοιαύταις χρῆσθαι

[2, 34]   τῷ ἐπὶ πᾶσιν, ὥς τις ἀνὴρ σοφὸς ἔφη, μηδὲν τῶν αἰσθητῶν

[2, 60]   ἑκατόμβας, Ὀλυμπιὰς δ´ ἡ Ἀλεξάνδρου μήτηρ πάντα χίλια ἔθυεν, ἅπαξ τῆς

[2, 5]   παρελήφθη ταῦτα, καὶ πλάνης καὶ μαστὴρ ὁ ἄνθρωπος γιγνόμενος τῆς ἀναγκαίας

[2, 5]   τιμάς. τούτοις γὰρ καὶ τὸ πῦρ ἀθάνατον φυλάττομεν ἐν τοῖς ἱεροῖς

[2, 17]   ἔλαβεν ὁ θεὸς ἐπὶ τὸ πῦρ ἅπαν τεθέν. ~διὰ τοῦτο καὶ

[2, 6]   μὲν στέφοντες, τὰ δ´ εἰς πῦρ δωρούμενοι, θείας ἑτέρας σταγόνας οἴνου

[2, 36]   ἀφ´ ᾑμαγμένης ἐσχάρας ἔστω τὸ πῦρ, καὶ ὅσα φησὶν ἐκεῖνος· τί

[2, 36]   ἥλιον πάντων σελήνην τε δευτέραν, πῦρ τε ἤδη ξυγγενὲς ἀνάπτοιμεν ἂν

[2, 6]   τῆς ψαισθείσης τροφῆς πρῶτον εἰς πῦρ τοῖς θεοῖς. ὅθεν ἔτι καὶ

[2, 30]   ~ὑδροφόρους παρθένους κατέλεξαν· αἳ δ´ ὕδωρ κομίζουσιν, ὅπως τὸν πέλεκυν καὶ

[2, 49]   τὰς τῆς φύσεως ἀνάγκας ἐξιστορηκώς. ἵστωρ γὰρ πολλῶν ὁ ὄντως φιλόσοφος

Livre, Chap.
[2, 24]	τούτων τινὸς ἕνεκα θυτέον. καὶ	γὰρ	ἃ θύομεν, τούτων τινὸς ἕνεκα
[2, 61]	τὸν πολὺν εἶναι πόνον. ὁ	γὰρ	ἀγαθὸς οἶδεν ἃ θυτέον καὶ
[2, 24]	τινὸς ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν. ὁ	γὰρ	ἀδίκῳ πράξει τὸ παθεῖν εὖ
[2, 38]	ἤ τινος τούτοις ὁμοίας. τούτους	γὰρ	ἀδύνατόν ἐστι καὶ τὰς ὠφελείας
[2, 13]	προσήκει καὶ τὴν ὄνησιν. συνάγουσι	γὰρ	αἱ μέλιτται ἐκ τῶν φυτῶν
[2, 27]	τοῖς ἀνθρώποις. ~ἀπ´ ἀρχῆς μὲν	γὰρ	αἱ τῶν καρπῶν ἐγίνοντο τοῖς
[2, 12]	ἡμᾶς καταλαβούσης κατήρξαντο αὐτῶν· λιμοὶ	γὰρ	αἴτιοι καὶ πόλεμοι, οἳ καὶ
[2, 42]	ἐρωτικὰ κατασκευάζουσιν οἱ κακοδαίμονες. πᾶσα	γὰρ	ἀκολασία καὶ πλούτων ἐλπὶς καὶ
[2, 58]	ὠνήσομαι. οὐ τοῖς φίλοις θύω	γάρ,	ἀλλὰ τοῖς θεοῖς τὰ νῦν.
[2, 13]	ζῴων ἐν ταῖς θυσίαις. καὶ	γὰρ	ἄλλως πάντα μὲν τῶν θεῶν
[2, 15]	θεοὶ ἢ τῷ πολυδαπάνῳ. οὐ	γὰρ	ἄν ποτε τοῦ Θετταλοῦ ἐκείνου
[2, 51]	περὶ τῶν θυσιῶν διακριτέον. ~φαίη	γὰρ	ἄν τις ὅτι πολὺ μέρος
[2, 38]	λόγῳ τὴν φύσιν αὐτῶν. ἴσως	γὰρ	ἀναγκαῖον φασὶν ὅθεν ἡ πλάνη
[2, 2]	ἀνάγκης δεῖ τὰ ζῷα. δειχθήσεται	γὰρ	ἄνθρωπος παραλαμβανόμενος ἐν θύμασι καὶ
[2, 57]	ἐχρῆν καὶ ἐσθίειν αὐτά. οὐδὲ	γὰρ	ἀνθρώπους θύσαντες ἐγεύσαντο τούτου γε
[2, 39]	οὐ μήν ἐστιν αἰώνιον. καὶ	γὰρ	ἀπορρεῖν αὐτοῦ τι συνεχῶς εἰκός
[2, 53]	καὶ ὃ ἀναγκαῖον φυλάξασθαι. μόνον	γὰρ	ἀποστῆναι δεῖ τοῦ κακοῦ καὶ
[2, 8]	ἐξαίφνης οὐδεὶς εὑρεῖν ἐδύνατο· ὕβριν	γὰρ	ἀτάσθαλον οὐκ ἐθέλεσκον ἴσχειν, οὐδ´
[2, 61]	παρὰ σοῦ τὴν χάριν· τούτου	γὰρ	αὐτὴν ἕνεκα πρὸς σὲ κατεθέμην·
[2, 41]	τῶν δαιμόνων τῶν ἀγαθοεργῶν. ἡ	γὰρ	βλάπτειν πεφυκυῖά τε καὶ βουλομένη
[2, 5]	λιβανωτοῦ κρόκῳ μιχθέντων ἀπαρχάς· πολλαῖς	γὰρ	γενεαῖς ὕστερον παρελήφθη ταῦτα, καὶ
[2, 36]	καὶ ὅσα φησὶν ἐκεῖνος· τί	γὰρ	δεῖ μεταγράφειν ταῦτα; οἶδεν δὲ
[2, 61]	ἀλλὰ σὺν πάσῃ προθυμίᾳ. ἐοικέναι	γὰρ	δεῖ τὰς τιμὰς ταῖς ἐπὶ
[2, 61]	εἴ τις γίγνοιτο, βλασφημίαν. καὶ	γὰρ	δεινὸν ἂν εἴη, Σύρους μὲν
[2, 12]	ὅσιον ἀφαιρουμένους τινῶν θύειν· τὸ	γὰρ	δεινὸν οὕτω γίγνεται μεῖζον· ψυχὴ
[2, 61]	κατακλίσεσιν, οὐ συντάξεων δόσεσιν. οὐ	γὰρ	δὴ ἄνθρωπος μὲν ἐρεῖ, εἰ
[2, 46]	καὶ παθῶν ψυχικῶν βεβαρημένου. ~οὐ	γὰρ	δὴ ἐν μὲν ἱεροῖς ὑπ´
[2, 40]	εἰς τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους. ~ἓν	γὰρ	δὴ καὶ τοῦτο τῆς μεγίστης
[2, 5]	ταῖς χερσὶν ἀράμενοι. δένδρα μὲν	γὰρ	δὴ πρὸ ζῴων ἀνέδωκεν ἡ
[2, 25]	οὐθὲν θύομεν τοῖς θεοῖς. τίς	γὰρ	δὴ πώποτε ἔθυσεν ὄφεις καὶ
[2, 25]	πειρώμενοι λανθάνομεν ἡμᾶς αὐτούς, οὐ	γὰρ	δὴ τὸν θεόν. τῶν μὲν
[2, 24]	ἐστὶ τοῖς θεοῖς ζῷα. καὶ	γὰρ	δὴ τῶν μὲν ἀνθρώπων λάθοι
[2, 24]	ἕνεκα θυτέον τοῖς θεοῖς· ἢ	γὰρ	διὰ τιμὴν ἢ διὰ χάριν
[2, 44]	οἷς πρόσεισιν καὶ ἀπομειλίττεται. ἐναντίως	γὰρ	διακείμενος οἷς δρᾷ καὶ θειοτέρως,
[2, 31]	μίασμα τοῖς ἰδίοις βίοις. καὶ	γὰρ	εἰ μηθὲν ἄλλο, πρός γε
[2, 2]	τὸ αὐτὸ παρορᾶται πλημμέλημα. οὐ	γὰρ	εἴ τινα δεῖ, καὶ πάντα,
[2, 14]	τοῦ γένους ἡμῶν ὁρῶντας. οὐ	γὰρ	εἴ τινές εἰσι πολύρρηνες {καὶ}
[2, 7]	Ἡλίου τε καὶ Ὡρῶν. πομπεύει	γὰρ	εἰλυσπόα ἄγρωστις ἐπὶ πυρηνίων ἡγηρίας,
[2, 42]	γὰρ ψεῦδος τούτοις οἰκεῖον· βούλονται	γὰρ	εἶναι θεοὶ καὶ ἡ προεστῶσα
[2, 52]	τούτων οὗτος μεμελέτηκεν ἀφίστασθαι. οὐ	γὰρ	εἰς γάμον καθίησιν, ἵνα περὶ
[2, 25]	τὸ παράπαν τοῖς θεοῖς. ~ταῖς	γὰρ	ἐκ τῶν θυμάτων ἀπολαύσεσι τὸ
[2, 34]	τοῦ λόγου ὑμνῳδίαν προσθετέον. ἀπαρχὴ	γὰρ	ἑκάστῳ ὧν δέδωκεν ἡ θυσία,
[2, 17]	χαίρουσι γάρ· τεκμήριον δ´· ὅταν	γὰρ	ἑκατόμβας τινὲς θύωσιν, ἐπὶ τούτοις
[2, 56]	εἰς θυσίαν ἄνθρωπος παρελήφθη. καὶ	γὰρ	ἐν λιμοῖς πολιορκούμενοί τινες ἀλλήλων
[2, 44]	θύειν ἀνάγκη ποτέ, ἐπιδείκνυται. πάντες	γὰρ	ἐν τούτῳ ὡμολόγησαν οἱ θεολόγοι
[2, 46]	νεῷ τοῦ πατρός; εἰ μὲν	γὰρ	ἐν τῷ μεμολύνθαι αὐτὸν μόνον
[2, 3]	τὴν σφῶν εὐδαιμονίαν ἀνάψασιν. οὐδὲ	γὰρ	ἐν τῷ πόλεως βίῳ τὰ
[2, 52]	δεήσεσθαι μηδὲ σπλάγχνων ζῴων. ὧν	γὰρ	ἕνεκα αἱ μαντεῖαι, τούτων οὗτος
[2, 45]	δύναται μέντοι διὰ παντός· ἀσελγείας	γὰρ	ἕνεκα ἐνοχλοῦσι δαίμονας πονηρούς· ὥστε
[2, 30]	τὴν τοῦ βοὸς θυσίαν. θέντες	γὰρ	ἐπὶ τῆς χαλκῆς τραπέζης πέλανον
[2, 32]	γῇ τῇ τούτους ἀναδούσῃ. κοινὴ	γάρ	ἐστιν αὕτη καὶ θεῶν καὶ
[2, 34]	μήτε θυμιῶντες μήτ´ ἐπονομάζοντες· οὐδὲν	γὰρ	ἔστιν ἔνυλον, ὃ μὴ τῷ
[2, 26]	ἀποσταίημεν ἂν τῆς πράξεως. οὐ	γὰρ	ἑστιώμενοι τῶν τυθέντων, ὁλοκαυτοῦντες δὲ
[2, 20]	δὲ μετὰ ταῦτα μελίσπονδα· τοῦτον	γὰρ	ἕτοιμον παρὰ μελιττῶν πρῶτον ἐλάβομεν
[2, 27]	τῶν θεῶν τιμῶντες. τοῖς μὲν	γὰρ	ἥ τε φύσις καὶ πᾶσα
[2, 59]	παρ´ ἡμῖν λεγομένου ἐπιθύειν. ὃ	γὰρ	ἡμεῖς νῦν θύειν λέγομεν ἔρδειν
[2, 13]	οὐ γὰρ παρὰ ἀκόντων. καὶ	γὰρ	ἡμῶν ἐασάντων, αὐτὰ μεθήσει τοὺς
[2, 41]	οὔτε τὸ κακὸν ὠφελεῖ· οὐ	γὰρ	θερμότητος, ὡς φησὶν Πλάτων, τὸ
[2, 12]	οὐ θυτέον οὖν ταῦτα· ἡ	γὰρ	θυσία ὁσία τίς ἐστι κατὰ
[2, 44]	θυομένων, καθαρσίοις τε χρηστέον. μὴ	γὰρ	ἴοι τις εἰς ἄστυ μηδ´
[2, 56]	ἐφ´ Ἁδριανοῦ τοῦ αὐτοκράτορος. ἐθύετο	γὰρ	καὶ ἐν Λαοδικείᾳ τῇ κατὰ
[2, 54]	αὐτάρκη καὶ ταῦτα παραστῆσαι. ἐθύετο	γὰρ	καὶ ἐν Ῥόδῳ μηνὶ Μεταγειτνιῶνι
[2, 43]	ἀπομειλίττεσθαι, οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς. ταύταις	γὰρ	καὶ πλοῦτος καὶ τὰ ἐκτὸς
[2, 25]	ἐπὶ προστασίας τοῦ θείου. βοῦς	γὰρ	καὶ πρόβατα πρός τε τούτοις
[2, 13]	δοκοῦσιν εἶναι οἱ καρποί· ἡμεῖς	γὰρ	καὶ σπείρομεν αὐτοὺς καὶ φυτεύομεν
[2, 5]	ἀπαθανατίζοντες αὐτοῖς τὰς τιμάς. τούτοις	γὰρ	καὶ τὸ πῦρ ἀθάνατον φυλάττομεν
[2, 18]	καινοῖς πρὸς τὰ ἀρχαῖα· ταῦτα	γὰρ	καίπερ ἀφελῶς πεποιημένα, θεῖα νομίζεσθαι,
[2, 10]	ἀπεγεύσατο τοῦ ἱεροῦ πελάνου· συνεργοὺς	γὰρ	λαβὼν τοὺς ἄλλους ὅσοι παρῆσαν,
[2, 41]	ἡ πᾶσα γοητεία ἐκτελεῖται. τούτους	γὰρ	μάλιστα καὶ τὸν προεστῶτα αὐτῶν
[2, 24]	δρᾶν ὀφείλει ταῦτα παρέχειν· οὐδὲν	γὰρ	μᾶλλον ἀμείβεσθαι δόξει ἢ κἂν
[2, 23]	φαῦλα τὴν φύσιν ἐστίν; οὐθὲν	γὰρ	μᾶλλον οὕτω ἢ τὰ ἀνάπηρα
[2, 51]	ἀναιρείτω καὶ τοὺς ἀνθρώπους· ἐπιφαίνεται	γὰρ	μᾶλλον, ὡς φασίν, τοῖς τούτων
[2, 33]	νόμιμα λύσων οὐκ ἔρχομαι· οὐ	γάρ	μοι περὶ πολιτείας νῦν πρόκειται
[2, 22]	δ´ ἔτι καὶ ταῦτα. ὥσπερ	γὰρ	οἰκειότητος οὔσης ἡμῖν πρὸς τοὺς
[2, 22]	φόνοις οὐ δεύετο βωμός. ~τῆς	γὰρ	{οἶμαι} φιλίας {καὶ τῆς} περὶ
[2, 19]	ἐν τῷ Πολυΐδῳ, ἦν μὲν	γὰρ	οἰὸς μαλλός, ἦν δ´ ἀμπέλου
[2, 48]	δαιμόνων τῇ παρουσίᾳ ἐνοχλούντων. ~ὅτι	γὰρ	ὁλκὸν τῆς ψυχῆς ἡ τοῦ
[2, 39]	κακῶν οὐκ ἐπιχειροῦσι δρᾶν. βίαιον	γὰρ	ὅλως καὶ ὕπουλον ἔχοντες ἦθος
[2, 24]	τούτων ἕτερ´ ἄττα προσήκει; ~καὶ	γὰρ	ὅλως τριῶν ἕνεκα θυτέον τοῖς
[2, 12]	κἂν φυτά, μὴ ἐθέλοντος. πῶς	γὰρ	ὅσιον ἀδικουμένων τῶν ἀφαιρεθέντων; εἰ
[2, 32]	θεοῖς πάντας ἡμᾶς ἡγουμένους. καθάπερ	γὰρ	οὐ πᾶν θυτέον αὐτοῖς, οὕτως
[2, 2]	προκειμένην ὑπόθεσιν εὐθύναντες. ~πρῶτον μὲν	γὰρ	οὐ φαμὲν εἶναι ἀκόλουθον τῷ
[2, 41]	κατὰ μεγάλα, καθ´ ἕνα μὲν	γὰρ	οὐκ ἔσθ´ ὅτε οὐχὶ οἱ
[2, 28]	{παρὰ τὸν βίον} παρανομίας. καὶ	γὰρ	οὔτε φόνῳ τοὺς τῶν θεῶν
[2, 26]	διὰ τῶν εὐχῶν θεοκλυτοῦντες. κατήρξαντο	γὰρ	οὗτοι πρῶτοι τῶν τε λοιπῶν
[2, 9]	σὺν πολλῇ δ´ εὐλαβείᾳ. ἔχει	γὰρ	οὕτως· οὔ σε θέμις κτείνειν
[2, 29]	ἐν Ἀθήναις ἔτι σῳζόμενον. ~τὸ	γὰρ	παλαιόν, ὡς καὶ πρόσθεν ἐλέγομεν,
[2, 13]	οὐχ ὁμοία ἡ ἀφαίρεσις· οὐ	γὰρ	παρὰ ἀκόντων. καὶ γὰρ ἡμῶν
[2, 42]	διὰ τῶν γοητειῶν διαπραττόμενοι. ~πλήρεις	γὰρ	πάσης φαντασίας οὗτοι καὶ ἀπατῆσαι
[2, 4]	τῶν ἀντιλεγομένων εὑρίσκεται μάταια. τὰ	γὰρ	πλεῖστα ἢ ὅτι φονεύειν δεῖ
[2, 41]	θεῶν τὰ τοιαῦτα. ~τὸ μὲν	γὰρ	ποιητικὸν καὶ προσεξέκαυσεν τὰς ὑπολήψεις
[2, 49]	τῆς φύσεως ἀνάγκας ἐξιστορηκώς. ἵστωρ	γὰρ	πολλῶν ὁ ὄντως φιλόσοφος καὶ
[2, 41]	ἂν γιγνώσκοι καὶ προφυλάττοιτο. πᾶσι	γὰρ	σημαίνουσιν, οὐ πᾶς δὲ ξυνίησι
[2, 39]	τελέως ἀναίσθητοι αἰσθήσεσιν ἀνθρωπίναις. οὐ	γὰρ	στερεὸν σῶμα περιβέβληνται οὐδὲ μορφὴν
[2, 8]	νῦν ἐπὶ τῶν ζῴων· ἀπαρξάμενοι	γὰρ	τὰ λοιπὰ δαῖτα τιθέμεθα) τίς
[2, 39]	τῶν κακῶν τὰ ἀγαθά· οὐ	γὰρ	ταύτῃ μόνον ὁ λόγος ἄτοπός
[2, 17]	ταῖς εὐτελείαις οἱ θεοὶ χαίρουσι	γάρ·	τεκμήριον δ´· ὅταν γὰρ ἑκατόμβας
[2, 27]	νῦν συμβαίνει περὶ πάντας. ὅταν	γὰρ	τῇ προσφορᾷ τὴν ἀναγκαίαν ἔνδειαν
[2, 44]	ταῖς ἀποχαῖς τῶν ἐμψύχων. εἶναι	γὰρ	τὴν ἁγνείαν φυλακὴν πρὸς εὐλάβειαν,
[2, 24]	εὐεργεσιῶν χάριν αὐτοῖς ἀποδιδόντας. ὁ	γὰρ	τὴν δικαίαν ἀμοιβὴν τῆς εὐεργεσίας
[2, 32]	καὶ φιλοστοργεῖν ὡς τεκοῦσαν· οὕτως	γὰρ	τῆς τοῦ βίου καταστροφῆς τυχόντες
[2, 39]	κρειττόνων δαιμόνων βραδύτεραι δοκοῦσιν. πᾶν	γὰρ	τὸ ἀγαθὸν εὐήνιόν τε ὂν
[2, 24]	διὰ χρείαν τῶν ἀγαθῶν. καθάπερ	γὰρ	τοῖς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν, οὕτω κἀκείνοις
[2, 31]	βορᾶς περὶ χείλεσι μητίσασθαι. τὸ	γὰρ	τοῖς ἁμαρτήμασι συναλγεῖν τὴν οἰκείαν
[2, 61]	ἐθισμοῖς συμπεριφέρεσθαι τὸν φιλόσοφον· οὔτε	γὰρ	τοῖς θεοῖς εἶναι φίλον οὔτε
[2, 40]	καὶ ἐφ´ ἑαυτοὺς ἐπιστρέψαι. πᾶσι	γὰρ	τοῖς οὕτως ἀνομολόγως καὶ ἀκαταλλήλως
[2, 42]	πνευματικὸν καὶ σωματικὸν πιαίνεται. ζῇ	γὰρ	τοῦτο ἀτμοῖς καὶ ἀναθυμιάσεσι ποικίλως
[2, 12]	εὖ ποιοῦσιν, οἱ καρποί· διὰ	γὰρ	τούτων ἡμᾶς σῴζουσιν καὶ νομίμως
[2, 54]	πολὺ κρατῆσαν ἔθος μετεβλήθη· ἕνα	γὰρ	τῶν ἐπὶ θανάτῳ δημοσίᾳ κατακριθέντων
[2, 9]	τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν. τὴν μὲν	γὰρ	τῶν συῶν σφαγὴν ἀκουσίῳ ἁμαρτίᾳ
[2, 40]	αἰτία δι´ ἀλλήλων γέγονεν. καὶ	γὰρ	τῶν φιλοσοφούντων οἱ μὴ ἀποστάντες
[2, 43]	δεήσει καὶ ταύτην ἀπομειλίττεσθαι. ὡς	γὰρ	φασὶν οἱ θεολόγοι, τοῖς δεδεμένοις
[2, 33]	τοῖς θεοῖς τούτων ἀπάρχεσθαι. οὔτε	γὰρ	χείρους ἡμῶν οἱ θεοί, ἵνα
[2, 42]	καὶ μάλιστα ἡ ἀπάτη. τὸ	γὰρ	ψεῦδος τούτοις οἰκεῖον· βούλονται γὰρ
[2, 43]	καθαίρειν τὴν ψυχὴν παντοίως· καθαρᾷ	γὰρ	ψυχῇ οὐκ ἐπιτίθενται διὰ τὸ
[2, 47]	ἐκ τῆς πείρας ἐδοκίμασεν. ἐπεὶ	γὰρ	ψυχὴ φαύλη καὶ ἄλογος, ἣ
[2, 12]	ἃ θύοντες οὐδένα πημανοῦμεν· οὐθὲν	γὰρ	ὡς τὸ θῦμα ἀβλαβὲς εἶναι
[2, 8]	ἐπὶ βωμοῖς, ἣ θέμις ἀθανάτοις.	τοιγὰρ	οὖν αὐτοὺς Ζεὺς Κρονίδης ἔκρυψε
[2, 7]	καὶ πολέμων πειραθέντες αἱμάτων ἥψαντο.	τοιγὰρ	οὖν τὸ δαιμόνιον, ὡς φησὶν
[2, 31]	οὐ πρόσθεν με διώλεσε νηλεὲς	ἦμαρ,	πρὶν σχέτλι´ ἔργα βορᾶς περὶ
[2, 21]	σπονδὰς μελιττῶν ῥιπτοῦντες ἐς οὖδας,	ἅπερ	καὶ νῦν ἔτι σῴζεται παρ´
[2, 31]	κακοῖς ἄκος ζητούντων βίον, ἵνα	καθάπερ	ἁγνὰ θύματα τῷ δαιμονίῳ τῶν
[2, 32]	θύειν θεοῖς πάντας ἡμᾶς ἡγουμένους.	καθάπερ	γὰρ οὐ πᾶν θυτέον αὐτοῖς,
[2, 24]	ἢ διὰ χρείαν τῶν ἀγαθῶν.	καθάπερ	γὰρ τοῖς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν, οὕτω
[2, 8]	ἀνθρωποθυσιῶν βακχείᾳ βορὰν τούτων προσθεμένων	(καθάπερ	ἡμεῖς νῦν ἐπὶ τῶν ζῴων·
[2, 8]	ἐδίδουν μακάρεσσιν οὐδ´ ἀπήρχοντο τούτοις,	καθάπερ	ἦν δίκαιον. Βασσάρων δὲ δὴ
[2, 22]	φύσιν, τὰ δὲ μὴ τοιαῦτα,	καθάπερ	καὶ τῶν ἀνθρώπων. ~ἆρ´ οὖν
[2, 3]	~ἥ τε ἀποχὴ τῶν ἐμψύχων,	καθάπερ	κἀν τῷ πρώτῳ ἐλέγομεν, οὐχ
[2, 55]	δὲ τῇ Ἥρᾳ καὶ ἐδοκιμάζοντο,	καθάπερ	οἱ ζητούμενοι καθαροὶ μόσχοι καὶ
[2, 13]	λῆψις οὐ μετ´ ἀπωλείας αὐτῶν,	καθάπερ	ὅταν τὰ ζῶα τὴν ψυχὴν
[2, 57]	ταύτην καὶ δι´ ἡδονὴν παραδέξασθαι,	καθάπερ	οὐδὲ τὴν ἀνθρωποφαγίαν προσηκάμεθα· οὐδὲ
[2, 53]	ἐξ ἀνάγκης καὶ σάρκας παραδέχεσθαι,	καθάπερ	οὐδὲ τὸ θύειν ὅπως οὖν
[2, 27]	τῶν καρπῶν τροφῇ τοῖς ἀνθρώποις.	καθάπερ	οὖν τὸ παλαιὸν ἀπήρξαντό τε
[2, 31]	τοῦτο φυλακτέον ἐστὶ πράττειν. καὶ	καθάπερ	πρότερον οὐχ ὅσιον ἦν τοῖς
[2, 22]	τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς κακοποιοὺς καὶ	καθάπερ	ὑπό τινος πνοῆς τῆς ἰδίας
[2, 29]	πόλιν, συνέταξαν οὕτω τὴν πρᾶξιν,	ἥπερ	καὶ νῦν διαμένει παρ´ αὐτοῖς.
[2, 29]	καὶ τὸν τεθνεῶτα ἀναστησάντων ἐν	ᾗπερ	ἀπέθανε θυσίᾳ λῷον ἔσεσθαι γευσαμένοις
[2, 52]	ἅπαξ ἀσεβήσασιν εἰς ἑαυτοὺς φέρεσθαι	ᾗπερ	καὶ φέρονται. ὃν δ´ ἡμεῖς
[2, 37]	σῶμα εἰς ἑαυτὴν καὶ περιείληφεν,	καίπερ	ἀσώματος οὖσα καὶ παντὸς πάθους
[2, 18]	πρὸς τὰ ἀρχαῖα· ταῦτα γὰρ	καίπερ	ἀφελῶς πεποιημένα, θεῖα νομίζεσθαι, τὰ
[2, 27]	αἷμα ῥαίνουσι πρὸς τοὺς βωμούς,	καίπερ	τῆς παρ´ αὐτοῖς ὁσίας ἐξειργούσης
[2, 27]	ταὐτὸν ἡγοῦντο δεῖν τοῦτο δρᾶν,	καίπερ	τὸ ἀρχαῖον οὐχ οὕτως τῆς
[2, 44]	ἀνάγκης τὸ μὴ δεῖν ἐσθίειν,	εἴπερ	καὶ θύειν ἀνάγκη ποτέ, ἐπιδείκνυται.
[2, 56]	ἕνεκα βρωτέον καὶ σάρκας ἀνθρώπων,	ἐπείπερ	διά τινα ἀνάγκην εἰς θυσίαν
[2, 40]	ὡς ἄρα τούτων αἴτιοί εἰσιν	οἵπερ	καὶ τῶν ἐναντιωτάτων {τουτέστιν τῶν
[2, 44]	περὶ τῶν θυσιῶν δεδηλώσθω. πλὴν	ὅπερ	ἐξ ἀρχῆς ἐλέγομεν, μὴ εἶναι
[2, 30]	χόρτῳ ἐπογκώσαντες ἐξανέστησαν, ἔχοντα ταὐτὸν	ὅπερ	καὶ ζῶν ἔσχεν σχῆμα, καὶ
[2, 27]	οὐθὲν ἄγευστον οὐδὲ ἄβρωτον περιλείποντες.	ὅπερ	καὶ περὶ τὴν ἐκ τῶν
[2, 61]	θεὸς δὲ οὐκ ἀρκεῖται τούτοις.	διόπερ	ὁ Πλάτων, τῷ μὲν ἀγαθῷ
[2, 28]	χρωμένοις αὐτῷ μετέδοσαν τῆς εὐσεβείας.	διόπερ	οἱ Πυθαγόρειοι τοῦτο παραδεξάμενοι κατὰ
[2, 51]	βαρβάρων δι´ ἀνθρώπων σπλαγχνεύονται. ἀλλ´	ὥσπερ	ἀδικίας καὶ πλεονεξίας ἦν τὸ
[2, 36]	καλοῦντες, τὸν δέ τινα Ἄρτεμιν,	ὥσπερ	αὖ ἄλλον Ἀπόλλωνα, καὶ πάλιν
[2, 22]	σκεπτέον δ´ ἔτι καὶ ταῦτα.	ὥσπερ	γὰρ οἰκειότητος οὔσης ἡμῖν πρὸς
[2, 37]	ἑαυτόν, χρῄζει οὐδενὸς τῶν ἔξωθεν,	ὥσπερ	εἴρηται, οὐ μὴν οὐδ´ ἡ
[2, 22]	τε καὶ φονεύειν ἄδικον δήπου,	ὥσπερ	καὶ τῶν ἀνθρώπων τοὺς τοιούτους.
[2, 49]	μέτριος, πανταχόθεν σῴζων ἑαυτόν· καὶ	ὥσπερ	ὅ τινος τῶν κατὰ μέρος
[2, 19]	τὰς θυσίας, οὐδὲν διαφέρειν νομίζουσιν,	ὥσπερ	οὐ τῷ θειοτάτῳ γε τῶν
[2, 40]	ἀκαταλλήλως γινομένοις αὐτοὶ χαίρουσι, καὶ	ὥσπερ	ὑποδύντες τὰ τῶν ἄλλων θεῶν
[2, 43]	καὶ σαρκῶν κνίσαις. ~διὸ συνετὸς	ἀνὴρ	καὶ σώφρων εὐλαβηθήσεται τοιαύταις χρῆσθαι
[2, 34]	τῷ ἐπὶ πᾶσιν, ὥς τις	ἀνὴρ	σοφὸς ἔφη, μηδὲν τῶν αἰσθητῶν
[2, 60]	ἑκατόμβας, Ὀλυμπιὰς δ´ ἡ Ἀλεξάνδρου	μήτηρ	πάντα χίλια ἔθυεν, ἅπαξ τῆς
[2, 5]	παρελήφθη ταῦτα, καὶ πλάνης καὶ	μαστὴρ	ὁ ἄνθρωπος γιγνόμενος τῆς ἀναγκαίας
[2, 5]	τιμάς. τούτοις γὰρ καὶ τὸ	πῦρ	ἀθάνατον φυλάττομεν ἐν τοῖς ἱεροῖς
[2, 17]	ἔλαβεν ὁ θεὸς ἐπὶ τὸ	πῦρ	ἅπαν τεθέν. ~διὰ τοῦτο καὶ
[2, 6]	μὲν στέφοντες, τὰ δ´ εἰς	πῦρ	δωρούμενοι, θείας ἑτέρας σταγόνας οἴνου
[2, 36]	ἀφ´ ᾑμαγμένης ἐσχάρας ἔστω τὸ	πῦρ,	καὶ ὅσα φησὶν ἐκεῖνος· τί
[2, 36]	ἥλιον πάντων σελήνην τε δευτέραν,	πῦρ	τε ἤδη ξυγγενὲς ἀνάπτοιμεν ἂν
[2, 6]	τῆς ψαισθείσης τροφῆς πρῶτον εἰς	πῦρ	τοῖς θεοῖς. ὅθεν ἔτι καὶ
[2, 30]	~ὑδροφόρους παρθένους κατέλεξαν· αἳ δ´	ὕδωρ	κομίζουσιν, ὅπως τὸν πέλεκυν καὶ
[2, 49]	τὰς τῆς φύσεως ἀνάγκας ἐξιστορηκώς.	ἵστωρ	γὰρ πολλῶν ὁ ὄντως φιλόσοφος

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 22/11/2007