[32,26] XXVI. <1> Ὅτι Ἄτταλος ἡττηθεὶς παρὰ Προυσίου, προχειρισάμενος Ἀθήναιον τὸν ἀδελφὸν ἐξαπέστειλε μετὰ τῶν περὶ τὸν Πόπλιον, διασαφήσοντα τῇ συγκλήτῳ τὸ γεγονός. <2> Οἱ γὰρ ἐν τῇ Ῥώμῃ, τοῦ μὲν Ἀνδρονίκου παραγενομένου καὶ διασαφοῦντος τὰ περὶ τὴν πρώτην ἔφοδον τῶν πολεμίων, <3> οὐ προσεῖχον, ἀλλ᾽ ὑπενόουν τὸν Ἄτταλον βουλόμενον αὐτὸν ἐπιβαλεῖν τῷ Προυσίᾳ τὰς χεῖρας προφάσεις προκατασκευάζεσθαι καὶ προκαταλαμβάνειν διαβολαῖς· <4> ἅμα δὲ τοῦ τε Νικομήδους καὶ τῶν περὶ τὸν Ἀντίφιλον, τῶν παρὰ τοῦ Προυσίου πρεσβευτῶν, διαμαρτυρομένων μηδὲν εἶναι τούτων, ἔτι μᾶλλον ἠπιστεῖτο τὰ λεγόμενα περὶ τοῦ Προυσίου. <5> Μετὰ δέ τινα χρόνον ἐπιδιασαφουμένης τῆς πραγματείας, ἀμφιδοξήσασα περὶ τῶν προσπιπτόντων ἡ σύγκλητος ἐξαπέστειλε πρεσβευτὰς Λεύκιον Ἀπολήιον καὶ Γάιον Πετρώνιον τοὺς ἐπισκεψομένους πῶς ἔχει τὰ κατὰ τοὺς προειρημένους βασιλεῖς.

[32,26] XXVI. <1> Attale, vaincu par Prusias, envoya son frère Athénée à Rome avec Publius Lentulus pour instruire le sénat de ses malheurs. <2> Le sénat, lors de l'arrivée d'Andronicus, chargé de lui annoncer la première irruption de Prusias, avait fait peu d'attention à son rapport. <3> Il avait supposé qu'Attale, désireux lui-même d'attaquer Prusias, voulait se ménager des prétextes et prévenir les plaintes. <4> Comme Nicomède et Antiphile, députés de Prusias, niaient absolument tous les faits qu'on leur imputait, il n'en avait encore que moins ajouté foi aux accusations d'Attale. <5> Mais, un peu après, instruit plus exactement des choses, et incertain sur le fond de la question, il envoya en Asie, comme députés, Lucius Apuléius et Caïus Pétronius afin d'examiner l'état des affaires entre ces deux princes.