[29,2] II. <1> Ὅτι παραγενομένων πρὸ τοῦ χειμῶνος τῶν περὶ τὸν Ἱππίαν, οὓς ἀπεστάλκει πρεσβευτὰς ὁ Περσεὺς πρὸς Γένθιον ὑπὲρ τῆς συμμαχίας, <2> καὶ διασαφούντων ὅτι πρόθυμος ὁ βασιλεύς ἐστιν ἀναδέχεσθαι τὸν πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον, ἐὰν αὐτῷ δοθῇ τριακόσια τάλαντα καὶ πίστεις αἱ προσήκουσαι περὶ τῶν ὅλων, <3> πυθόμενος ταῦτα καὶ κρίνων ἀναγκαίαν εἶναι τὴν Γενθίου κοινοπραγίαν προεχειρίσατο Πάνταυχον, ἕνα τῶν πρώτων φίλων, <4> καὶ τοῦτον ἐξαπέστειλε, δοὺς ἐντολὰς πρῶτον μὲν ὁμολογήσαντα περὶ τῶν χρημάτων ὅρκους καὶ δοῦναι καὶ λαβεῖν ὑπὲρ τῆς συμμαχίας, εἶτα τοὺς ὁμήρους ἐξ αὐτῆς κἀκεῖνον πέμπειν, οὓς ἂν δοκῇ Πανταύχῳ, καὶ παρ᾽ αὐτοῦ λαμβάνειν οὓς ἂν ἀποφήνῃ Γένθιος διὰ τῶν ἐγγράπτων, πρὸς δὲ τούτοις διατάξασθαι περὶ τῆς κομιδῆς τῶν τριακοσίων ταλάντων. <5> Ὁ δὲ Πάνταυχος ἐξ αὐτῆς ποιησάμενος τὴν ὁρμὴν καὶ παραγενόμενος εἰς Μετέωνα τῆς Λαβεάτιδος κἀνταῦθα συμμίξας τῷ Γενθίῳ ταχέως παρεστήσατο τὸν νεανίσκον πρὸς τὸ κοινωνεῖν τῷ Περσεῖ τῶν αὐτῶν ἐλπίδων. <6> Τμηθέντων δὲ τῶν ὁρκίων ὑπὲρ τῆς συμμαχίας καὶ καταγραφέντων, εὐθέως ὁ Γένθιος ἅμα τοὺς ὁμήρους ἔπεμπε τοὺς ὑπὸ τοῦ Πανταύχου καταγραφέντας καὶ σὺν τούτοις Ὀλυμπίωνα παραληψόμενον τοὺς ὅρκους καὶ τοὺς ὁμήρους παρὰ τοῦ Περσέως, ἑτέρους δὲ τοὺς περὶ τῶν χρημάτων ἕξοντας τὴν ἐπιμέλειαν. <7> Σὺν δὲ τοῖς προειρημένοις ἔπεισεν ὁ Πάνταυχος τὸν Γένθιον καὶ πρεσβευτὰς συνεξαποστέλλειν, οἵτινες ἅμα τοῖς παρὰ τοῦ Περσέως πεμπομένοις εἰς τὴν Ῥόδον πρεσβεύσουσιν ὑπὲρ τῆς κοινῆς συμμαχίας. <8> Τούτου γὰρ γενομένου, καὶ συνεμβάντων τῶν Ῥοδίων εἰς τὸν πόλεμον, τελέως εὐκαταγωνίστους ἐσομένους ἀπέφαινε τοὺς Ῥωμαίους. <9> Ὁ δὲ πεισθεὶς τοῖς παρακαλουμένοις καὶ προχειρισάμενος Παρμενίωνα καὶ Μόρκον ἐξαπέστειλε, δοὺς ἐντολάς, ὅταν λάβωσιν τοὺς ὅρκους παρὰ τοῦ Περσέως καὶ τοὺς ὁμήρους, καὶ περὶ τῶν χρημάτων γένηται σύμφωνον, πρεσβεύειν εἰς τὴν Ῥόδον.

[29,2] II. <1> Avant l'hiver, Hippias, que Persée avait envoyé vers Gentius afin de traiter avec lui, revint en Macédoine <2> et annonça que ce prince était disposé à combattre les Romains moyennant trois cents talents et des garanties convenables. <3> A cette nouvelle, le roi, qui jugeait que cette alliance lui était absolument nécessaire, fit choix de Pantauque, un de ses plus intimes amis, comme ambassadeur, <4> et le chargea de promettre l'argent demandé, de recevoir et de prêter les serments accoutumés, de réclamer les otages qui lui conviendraient, de livrer enfin à Gentius ceux que ce prince aurait désignés dans le traité, et de s'entendre sur l'envoi des trois cents talents. <5> Pantauque se mit en route aussitôt et se rendit à Matéon, chez les Labéates, où il trouva Gentius. Il eut bientôt décidé ce jeune homme à partager la fortune et les chances de Persée. <6> Les serments échangés et le traité conclu, Gentius remit entre les mains de Pantauque les otages dont celui-ci avait dressé la liste, et leur adjoignit Olympion pour recevoir les serments et les otages de Persée. Il fit partir en même temps quelques agents chargés de veiller à l'envoi des sommes stipulées. <7> Pantauque persuada de plus à Gentius d'adresser des ambassadeurs avec ceux de Persée à Rhodes, afin d'attirer cette république à une alliance. <8> Si Rhodes y consentait et prenait dès lors part à la guerre, les Romains seraient vaincus sans peine. <9> Gentius, séduit par ces belles paroles, nomma Parménion et Morcus députés, et leur donna ordre de se rendre à Rhodes aussitôt qu'ils auraient reçu les serments de Persée, les otages, et qu'on serait d'accord au sujet de l'argent.