Chapitre
[449]	τὸ ἀκολουθοῦν ἐν ἡμῖν τοῦ	(ᾧ	ἀκολουθεῖ πειθόμενον ἢ πάλιν μάχεται
[445]	ἀεὶ τὰς ἐπιθυμίας καθιστᾶσαν. Ἐν	ᾧ	δὴ καὶ μάλιστα δοκεῖ τὸ
[440]	ἠθικῆς λεγομένης ἀρετῆς καὶ δοκούσης,	ᾧ	δὴ μάλιστα τῆς θεωρητικῆς διαφέρει,
[445]	εἰ ταὐτὸν ἦν τῆς ψυχῆς	ᾧ	ἐπιθυμεῖν ᾧ τε κρίνειν πέφυκε.
[450]	αὐτόθεν ἔχοντος ἐκ τοῦ σώματος,	ᾧ	καὶ συνεξομοιοῦσθαι καὶ κοινωνεῖν παθῶν
[442]	ἔχει τὸ νοερὸν καὶ λογιστικόν,	ᾧ	κρατεῖν τοῦ ἀνθρώπου κατὰ φύσιν
[447]	ὅτι ταὐτόν ἐστι τῆς ψυχῆς	ᾧ	πέφυκεν ἐπιθυμεῖν καὶ μετανοεῖν, ὀργίζεσθαι
[446]	ὁμαλὲς καὶ ἄσφυκτον καὶ ὑγιαῖνον,	ᾧ	συνήρμοσται καὶ συγκέκραται τὸ ἄλογον
[445]	ἦν τῆς ψυχῆς ᾧ ἐπιθυμεῖν	ᾧ	τε κρίνειν πέφυκε. Νῦν δὲ
[445]	τὰ δ´ ἄλλα προσθήκας ἅπαντ´	ἐγὼ	καλῶ φησίν, ~(ὥσπερ ἐξ ὅλης
[447]	ὅλως ἐνεργείας τινὰς οὔσας ἐν	ὀλίγῳ	μεταπτωτάς, ὥσπερ αἱ τῶν παίδων
[449]	ἐγκράτειαν ἕξεις ἀκολουθητικὰς τῷ αἱροῦντι	λόγῳ,	δῆλός ἐστιν ὑπὸ τῶν πραγμάτων
[448]	πάθος πολλάκις μὲν ἀκολουθοῦν τῷ	λόγῳ	καὶ συγκατακοσμούμενον, ~πολλάκις δὲ παρὰ
[450]	ἔχοντος προσχρῆσθαι εἰς ἕκαστα τῷ	λόγῳ	καὶ ὑπὸ τούτου κυβερνᾶσθαι πολλάκις
[440]	ὑφίστασθαι πέφυκε· καὶ πότερον οἰκείῳ	λόγῳ	κεκόσμηται τὸ δεδεγμένον μόριον αὐτὴν
[441]	διδασκαλίᾳ καὶ μαθήμασιν ὑπήκοον οὐδὲ	λόγῳ	μεταβλητὸν ἐκ κακίας, ἀλλά τινος
[449]	παρὰ τὴν ἐνάργειαν ἐνιστάμενοι τῷ	λόγῳ.	Πᾶν μὲν γὰρ πάθος ἁμαρτία
[448]	πολλῶν ἐμπαθεῖς οὖσαι δυσοδίαν τῷ	λόγῳ	παρέχουσι καὶ δυσκολίαν, ἐνισχομένῳ καὶ
[443]	παντάπασιν ἐπαγωγὰ καὶ νεαρὰ τῷ	(λόγῳ	περαίνειν, ψαλτήρια διεξιὼν καὶ λύρας
[447]	τῆς ἐπιθυμίας· ἀλλὰ καὶ τῷ	λόγῳ	πρὸς τὸ πάθος ἀντιβαίνων ἐν
[445]	(ἡ δ´ ἀκρασία τῷ μὲν	λόγῳ	σῴζει τὴν κρίσιν ὀρθὴν οὖσαν,
[442]	τὸ συμπαθοῦν καὶ συγκατασχηματιζόμενον τῷ	λόγῳ	τοῦ ἀλόγου παρίστησι διὰ τούτων·
[451]	συνέχεται καὶ φύσει τρέφεται καὶ	λόγῳ	χρῆται καὶ διανοίᾳ. Μέτεστιν οὖν
[450]	μᾶλλον καὶ τὸ ἧττον τῷ	ἀλόγῳ	δεχομένας. Καίτοι καὶ περὶ τὰς
[442]	ἀντιλυπήσεως, τῷ μέντοι παθητικῷ καὶ	ἀλόγῳ	μέχρι παντὸς ὡς διαφέροντι τοῦ
[450]	ὁ δὲ τῷ ἀκολάστῳ καὶ	ἀλόγῳ	τῆς ψυχῆς ἑπόμενον περιορῶν καὶ
[451]	τὰ δὲ φύσει τὰ δ´	ἀλόγῳ	ψυχῇ τὰ δὲ καὶ λόγον
[447]	τοῦ λογίζεσθαι καὶ κρίνειν, ὅταν	ἐνδιδῷ	μαλασσόμενος ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας· ἀλλὰ
[440]	πῶς ὑφίστασθαι πέφυκε· καὶ πότερον	οἰκείῳ	λόγῳ κεκόσμηται τὸ δεδεγμένον μόριον
[448]	ἀφεῖσαν; Ὅτι τῷ θεωρητικῷ καὶ	μαθηματικῷ	τῆς ψυχῆς πάθος οὐδὲν ἀνθέστηκεν
[442]	καὶ ὄρεξιν ἀντιλυπήσεως, τῷ μέντοι	παθητικῷ	καὶ ἀλόγῳ μέχρι παντὸς ὡς
[442]	δὲ τὸ μὲν θυμοειδὲς τῷ	ἐπιθυμητικῷ	προσένειμεν, ὡς ἐπιθυμίαν τινὰ τὸν
[448]	μεθ´ ἡδονῆς ἀφεῖσαν; Ὅτι τῷ	θεωρητικῷ	καὶ μαθηματικῷ τῆς ψυχῆς πάθος
[444]	περὶ τῶν ἀδηλοτέρων, τῷ δὲ	πρακτικῷ	τὸ βουλευτικὸν ἐκδεχομένην ἐνεργεῖν ἤδη
[444]	πολλάκις ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ τῷ	βουλευτικῷ	χρῆσθαι περὶ τῶν ἀδηλοτέρων, τῷ
[445]	δ´ ἄλλα προσθήκας ἅπαντ´ ἐγὼ	καλῶ	φησίν, ~(ὥσπερ ἐξ ὅλης τῆς
[446]	ἀντέχει, θινῶδες ὡς ἄγκιστρον ἀγκύρας	σάλῳ	θινῶδες ἄγκιστρον οὐ φαύλως λέγων
[442]	ἠὲ σίδηρος ἀτρέμας ἐν βλεφάροισι,	δόλῳ	δ´ ὅ γε δάκρυα κεῦθεν·
[448]	Ὅλως δὲ λογισμοῦ μὲν ἀντικεῖσθαι	λογισμῷ	δοκοῦντος οὐ γίνεται δυεῖν καὶ
[445]	ἐγκρατὴς ἄγει μὲν ἐρρωμένῳ τῷ	λογισμῷ	καὶ κρατοῦντι τὴν ἐπιθυμίαν, ἄγει
[452]	τάδε μαίνεται καθάπερ ὅρμημα τῷ	λογισμῷ	καὶ ὄχημα τὸ πάθος προστιθέντας.
[448]	δὲ τὸ ἄλογον μάχηται τῷ	λογισμῷ,	μήτε κρατεῖν ἀλύπως μήτε κρατεῖσθαι
[442]	προστιθέμενον, ἔστι δ´ ᾗ τῷ	λογισμῷ	παρέχον ἰσχὺν ἐπὶ τοῦτο καὶ
[448]	νουθετῶν αὑτὸν ἐρῶντα χρῆται τῷ	λογισμῷ	πρὸς τὸ πάθος, ὡς ἀμφοτέρων
[451]	τὰ τῶν παθῶν θρέμματα τῷ	λογισμῷ	συμπαρόντα καὶ συνεντείνοντα ταῖς ἀρεταῖς,
[447]	ὑπὸ τοῦ πάθους διορᾷ τῷ	λογισμῷ	τὸ ἁμαρτανόμενον, καὶ οὔτε τῷ
[448]	συνηθείας ἐντεκούσης πάθος αἰσθάνεται τῷ	λογισμῷ	τὸ φιλεῖν καὶ τὸ ἀγαπᾶν
[449]	αὐτὰ πάθη προστιθέμενα μὲν τῷ	λογισμῷ	τούτοις καλοῦσι τοῖς ὀνόμασι, μαχόμενα
[449]	πύθοιτο κατεστρεβλωμένον, ὡς Φιλώταν Παρμενίων.	Θυμῷ	δὲ τίς ἂν εἴποι πρὸς
[442]	ἑὸν ἄνδρα παρήμενον· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς	θυμῷ	μὲν γοόωσαν ἑὴν ἐλέαιρε γυναῖκα,
[448]	φαύλου καὶ ἀκολάστου, συμβαίνει δὲ	θυμῷ	χρῆσθαι μὲν ἀλόγως πρὸς παῖδας
[445]	ὑφηγεῖται συναγορεύων, καὶ ὅπου μὲν	ἡδομένῳ	κοινωνεῖν ὑπάρχει τῶν ἁμαρτανομένων ὅπου
[445]	ὑπάρχει τῶν ἁμαρτανομένων ὅπου δ´	ἀχθομένῳ,	καὶ ὅπου μὲν ἑκὼν φέρεται
[441]	τῷ πλεονάζοντι τῆς ὁρμῆς ἰσχυρῷ	γενομένῳ	καὶ κρατήσαντι πρός τι τῶν
[448]	παρέχουσι καὶ δυσκολίαν, ἐνισχομένῳ καὶ	ταραττομένῳ	(περὶ τὸ ἄλογον, ἀνταῖρον αὐτῷ
[445]	τὰς ἐπιθυμίας χρώμενος ὑπείκοντι καὶ	δεχομένῳ	τὸ μέτριον καὶ τὸ εὔσχημον
[448]	τῷ λόγῳ παρέχουσι καὶ δυσκολίαν,	ἐνισχομένῳ	καὶ ταραττομένῳ (περὶ τὸ ἄλογον,
[445]	ὁ δ´ ἐγκρατὴς ἄγει μὲν	ἐρρωμένῳ	τῷ λογισμῷ καὶ κρατοῦντι τὴν
[448]	καὶ συνεῖναι δικαίως καὶ σωφρόνως,	χρόνῳ	δὲ τῆς συνηθείας ἐντεκούσης πάθος
[450]	γὰρ ὁ μὲν τοῦ βελτίονος	ὑπηκόῳ	τῷ χείρονι χρώμενος ἐγκρατὴς ἑαυτοῦ
[446]	πᾶσαν ὁρμὴν εὐάγωγον οὖσαν Ἄθηλον	ἵππῳ	πῶλον ὣς ἅμα τρέχειν ἐπιβεβαιοῦσαν
[446]	τὸ λυποῦν καὶ τὸ ἀγανακτοῦν	οὔπω	τὴν ἐγκράτειαν ἀπολέλοιπε· (τῆς δὲ
[443]	ἦθος. Ἔστι μὲν γάρ, ὡς	τύπῳ	εἰπεῖν, ποιότης τοῦ ἀλόγου τὸ
[450]	πράξεις εἶτα χρῆται μάρτυρι τῷ	Μενάνδρῳ	λέγοντι Οἴμοι τάλας ἔγωγε, ποῦ
[452]	ἐστιν οὐδὲ κάλλιον ἀποφῆναι τέλος	ἐλευθέρῳ	προσηκούσης παιδείας.
[448]	αὐτῷ γὰρ ἔστιν οὐκ ἐν	ἑτέρῳ	τὸ πειθόμενον καὶ μεταπειθόμενον. Αἱ
[451]	Πίνδαρος ἐν δ´ ἀρότρῳ βοῦς·	κάπρῳ	δὲ βουλεύοντα φόνον κύνα χρὴ
[446]	μαλακίᾳ προϊέμενον τὴν κρίσιν. Οὐ	πόρρω	δὲ τῆς εἰκόνος (ταύτης κἀκεῖνα
[451]	ὥς φησι Πίνδαρος ἐν δ´	ἀρότρῳ	βοῦς· κάπρῳ δὲ βουλεύοντα φόνον
[441]	ὅταν τῷ πλεονάζοντι τῆς ὁρμῆς	ἰσχυρῷ	γενομένῳ καὶ κρατήσαντι πρός τι
[449]	τίς ἂν εἴποι πρὸς Ἀνάξαρχον	ἴσῳ	κεχρῆσθαι Νικοκρέοντα καὶ πρὸς Φιλήμονα
[445]	καὶ τὸν ἡνίοχον διαταράττοντος ἀντέχειν	ὀπίσω	καὶ κατατείνειν ὑπὸ σπουδῆς ἀναγκαζόμενον
[444]	δυνάμει καὶ τῇ ποιότητι, τῷ	ποσῷ	δὲ μεσότης γίνεται τὸ ὑπερβάλλον
[449]	τὸν Δόλωνος φόβον ἴσον εἶναι	τῷ	Αἴαντος Ἐντροπαλιζομένου καὶ βάδην ἀπιόντος
[449]	καὶ τὴν ἐγκράτειαν ἕξεις ἀκολουθητικὰς	τῷ	αἱροῦντι λόγῳ, δῆλός ἐστιν ὑπὸ
[450]	καὶ κρείττων ἐστίν, ὁ δὲ	τῷ	ἀκολάστῳ καὶ ἀλόγῳ τῆς ψυχῆς
[450]	τὸ μᾶλλον καὶ τὸ ἧττον	τῷ	ἀλόγῳ δεχομένας. Καίτοι καὶ περὶ
[444]	τυχηροῖς πολλάκις ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ	τῷ	βουλευτικῷ χρῆσθαι περὶ τῶν ἀδηλοτέρων,
[446]	πνεύματος πολλοῦ ῥηγνυμένας τοῦ πάθους.	Τῷ	γὰρ ὄντι πλησίστιος μὲν ἐπὶ
[452]	αἰσχύνην, ὧν τὸ μὲν λύπη	τῷ	γένει τὸ δὲ φόβος ἐστί)
[445]	σῴζει τὴν κρίσιν ὀρθὴν οὖσαν,	τῷ	δὲ πάθει φέρεται παρὰ τὴν
[444]	βουλευτικῷ χρῆσθαι περὶ τῶν ἀδηλοτέρων,	τῷ	δὲ πρακτικῷ τὸ βουλευτικὸν ἐκδεχομένην
[440]	ἀρετὴν ἐποίει καὶ ὑγίειαν ὠνόμαζε·	(τῷ	δὲ πρός τί πως διαφόρους
[452]	τῷ μὲν ἕπεται τὸ ἥδεσθαι	τῷ	δὲ τὸ λυπεῖσθαι (καὶ γὰρ
[445]	λόγον ὑφ´ οὗ μὲν ἐξάγεται	τῷ	ἐπιθυμεῖν πρὸς τὸ αἰσχρόν, ὑφ´
[442]	ὕστερον δὲ τὸ μὲν θυμοειδὲς	τῷ	ἐπιθυμητικῷ προσένειμεν, ὡς ἐπιθυμίαν τινὰ
[442]	ἐπιθυμοῦν καὶ τὸ〉 θυμούμενον, (ὡς	τῷ	ἕτερ´ εἶναι πολλάκις ἀπειθοῦντα καὶ
[448]	καὶ μεθ´ ἡδονῆς ἀφεῖσαν; Ὅτι	τῷ	θεωρητικῷ καὶ μαθηματικῷ τῆς ψυχῆς
[445]	τὸ αἰσχρόν, ὑφ´ οὗ δὲ	τῷ	κακῶς κρίνειν προστιθεμένου ταῖς ἐπιθυμίαις
[442]	πέφυκε καὶ ἐφ´ ὅσον διέρχεται	τῷ	κρατεῖν καὶ ἄγειν οὐ σκληραῖς
[447]	πάθει τὸν λόγον ἀνῄρηκεν οὔτε	τῷ	λογίζεσθαι τοῦ πάθους ἀπήλλακται, φερόμενος
[445]	δ´ ἐγκρατὴς ἄγει μὲν ἐρρωμένῳ	τῷ	λογισμῷ καὶ κρατοῦντι τὴν ἐπιθυμίαν,
[452]	θεοῦ τάδε μαίνεται καθάπερ ὅρμημα	τῷ	λογισμῷ καὶ ὄχημα τὸ πάθος
[448]	ὅταν δὲ τὸ ἄλογον μάχηται	τῷ	λογισμῷ, μήτε κρατεῖν ἀλύπως μήτε
[442]	τούτῳ προστιθέμενον, ἔστι δ´ ᾗ	τῷ	λογισμῷ παρέχον ἰσχὺν ἐπὶ τοῦτο
[448]	γὰρ νουθετῶν αὑτὸν ἐρῶντα χρῆται	τῷ	λογισμῷ πρὸς τὸ πάθος, ὡς
[451]	χρησιμώτερα τὰ τῶν παθῶν θρέμματα	τῷ	λογισμῷ συμπαρόντα καὶ συνεντείνοντα ταῖς
[447]	κρατούμενος ὑπὸ τοῦ πάθους διορᾷ	τῷ	λογισμῷ τὸ ἁμαρτανόμενον, καὶ οὔτε
[448]	τῆς συνηθείας ἐντεκούσης πάθος αἰσθάνεται	τῷ	λογισμῷ τὸ φιλεῖν καὶ τὸ
[449]	τὰ αὐτὰ πάθη προστιθέμενα μὲν	τῷ	λογισμῷ τούτοις καλοῦσι τοῖς ὀνόμασι,
[448]	τὸ πάθος πολλάκις μὲν ἀκολουθοῦν	τῷ	λόγῳ καὶ συγκατακοσμούμενον, ~πολλάκις δὲ
[450]	φύσιν ἔχοντος προσχρῆσθαι εἰς ἕκαστα	τῷ	λόγῳ καὶ ὑπὸ τούτου κυβερνᾶσθαι
[449]	κομιδῇ παρὰ τὴν ἐνάργειαν ἐνιστάμενοι	τῷ	λόγῳ. Πᾶν μὲν γὰρ πάθος
[448]	τῶν πολλῶν ἐμπαθεῖς οὖσαι δυσοδίαν	τῷ	λόγῳ παρέχουσι καὶ δυσκολίαν, ἐνισχομένῳ
[443]	δόξαιμι παντάπασιν ἐπαγωγὰ καὶ νεαρὰ	τῷ	(λόγῳ περαίνειν, ψαλτήρια διεξιὼν καὶ
[447]	ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας· ἀλλὰ καὶ	τῷ	λόγῳ πρὸς τὸ πάθος ἀντιβαίνων
[442]	ποιητὴς τὸ συμπαθοῦν καὶ συγκατασχηματιζόμενον	τῷ	λόγῳ τοῦ ἀλόγου παρίστησι διὰ
[452]	πολλάκις δὲ νουθεσίαις κολάζοντας, ὧν	τῷ	μὲν ἕπεται τὸ ἥδεσθαι τῷ
[445]	τῶν ἁμαρτανομένων· (ἡ δ´ ἀκρασία	τῷ	μὲν λόγῳ σῴζει τὴν κρίσιν
[450]	ἐναντίας πράξεις εἶτα χρῆται μάρτυρι	τῷ	Μενάνδρῳ λέγοντι Οἴμοι τάλας ἔγωγε,
[442]	θυμὸν ὄντα καὶ ὄρεξιν ἀντιλυπήσεως,	τῷ	μέντοι παθητικῷ καὶ ἀλόγῳ μέχρι
[447]	πρὸς τὸ πάθος ἀντιβαίνων ἐν	τῷ	πάθει ἐστὶν ἔτι καὶ πάλιν
[444]	γὰρ δέονται· τὴν δ´ ὁρμὴν	τῷ	πάθει ποιεῖ τὸ ἦθος, λόγου
[446]	μοι συμφέρει τὴν κρίσιν ἔχει	τῷ	πάθει συννοσοῦσαν. Αἱ δὲ τῆς
[447]	λογισμῷ τὸ ἁμαρτανόμενον, καὶ οὔτε	τῷ	πάθει τὸν λόγον ἀνῄρηκεν οὔτε
[449]	Ἐπιτείνονται γὰρ οὐ μετρίως καὶ	τῷ	παρὰ λόγον αἱ λῦπαι, καὶ
[449]	ἀληθές, οὐκ ἔστι καιρὸς ἐν	τῷ	παρόντι διελέγχειν, ἐν δὲ τοῖς
[441]	ἑαυτῷ, λέγεσθαι δ´ ἄλογον, ὅταν	τῷ	πλεονάζοντι τῆς ὁρμῆς ἰσχυρῷ γενομένῳ
[444]	ἐστιν, οὔτ´ ἐμπεριέχουσα τοὔλαττον ἐμπεριέχεται	τῷ	πλεονάζοντι τοῦ προσήκοντος, οὔτ´ ἀπήλλακται
[444]	τῇ δυνάμει καὶ τῇ ποιότητι,	τῷ	ποσῷ δὲ μεσότης γίνεται τὸ
[450]	μᾶλλον ὁ λόγος τοῦ παθητικοῦ	τῷ	σώματι συναπομαραινομένου. Τοῦτο δ´ ἀμέλει
[450]	φρένες ἡμῶν ἐκεῖνον ἦσαν ἐν	τῷ	σώματι τὸν χρόνον, ὃν〉 οὐ
[440]	δὴ μάλιστα τῆς θεωρητικῆς διαφέρει,	τῷ	τὸ μὲν πάθος ὕλην ἔχειν
[449]	καὶ κατέκοψεν ἐκεῖνον· ὁ δὲ	τῷ	Φιλήμονι τὸν (δήμιον ἐκέλευσεν ἐπὶ
[443]	λυπούμενον καὶ ἡδόμενον ὑπακούειν τε	τῷ	φρονοῦντι καὶ πάσχειν ὑπ´ αὐτοῦ
[445]	ὑπερβάλλον, (οὐδὲ πειθόμενον οὐδ´ ὁμολογοῦν	τῷ	φρονοῦντι τῆς ψυχῆς τὸ ἐπιθυμοῦν
[450]	ὁ μὲν τοῦ βελτίονος ὑπηκόῳ	τῷ	χείρονι χρώμενος ἐγκρατὴς ἑαυτοῦ καὶ
[444]	τῶν δώδεκα καὶ τεττάρων τὰ	ὀκτώ·	καὶ τὸ μηδετέρου τῶν ἄκρων
[450]	κρείττων ἐστίν, ὁ δὲ τῷ	ἀκολάστῳ	καὶ ἀλόγῳ τῆς ψυχῆς ἑπόμενον
[448]	τὸ ψεῦδος ἀσμένως ἀπέκλινεν· ἐν	αὐτῷ	γὰρ ἔστιν οὐκ ἐν ἑτέρῳ
[450]	παθῶν καὶ ἀναπίμπλασθαι πέφυκεν, ἐνδεδυκὸς	αὐτῷ	καὶ καταμεμιγμένον, ὡς δηλοῦσιν αἱ
[443]	ὅρον τινὰ καὶ τάξιν ἐπιτιθέντος	αὐτῷ	καὶ τὰς ἠθικὰς ἀρετάς, οὐκ
[451]	χρῆται καὶ διανοίᾳ. Μέτεστιν οὖν	αὐτῷ	καὶ τοῦ ἀλόγου, καὶ σύμφυτον
[448]	ταραττομένῳ (περὶ τὸ ἄλογον, ἀνταῖρον	αὐτῷ	μεθ´ ἡδονῆς τινος ἢ δέους
[445]	καὶ ἀνακρούων, ἀγῶνος ὢν ἐν	ἑαυτῷ	καὶ θορύβου μεστός· οἷον ὁ
[441]	καὶ μηδὲν ἔχειν ἄλογον ἐν	ἑαυτῷ,	λέγεσθαι δ´ ἄλογον, ὅταν τῷ
[450]	καὶ τὸ μὲν χεῖρον ἐν	ἑαυτῷ	τὸ δὲ βέλτιον ἔχοντος; (Οὕτως
[447]	τὴν (αἴσθησιν. Οὐδεὶς γὰρ ἐν	ἑαυτῷ	τοῦ ἐπιθυμοῦντος αἰσθάνεται μεταβολὴν εἰς
[448]	οὐ δῆλός ἐστι συνῃσθημένος ἐν	ἑαυτῷ	τοῦτο τὸ πάθος πολλάκις μὲν
[452]	τὰς ἀμύνας τὴν ἄγαν μισοπονηρίαν.	Οὕτω	γὰρ ὁ μὲν οὐκ ἀνάλγητος
[441]	καὶ δικαιοσύνην παρὰ τὸν δίκαιον,	οὕτω	παρὰ τὸν χαρίεντα χαριεντότητας καὶ
[451]	συμπαραλαμβάνοι τὸ ἄλογον· ὥστε καὶ	τούτῳ	δύ´ ὄντα δηλοῦσθαι καὶ διαφέροντα
[442]	τὸ δ´ ἔστι μὲν ᾗ	τούτῳ	προστιθέμενον, ἔστι δ´ ᾗ τῷ
[446]	ὑπὸ πληγῆς κύνες ἢ γαλαῖ	ψόφῳ	τῶν ἡδονῶν ἀποτρεπόμενοι καὶ πρὸς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/07/2008