Chapitre
[21]	ἐξέλιπε Πελοπόννησον. ἥ τε Λευκοθέα	τῆς	ἀδελφῆς ἀποθανούσης ἔθρεψε τὸ βρέφος
[12]	μερίδος μετασχεῖν ἐπὶ τῷ μεταδοῦναι	τῆς	ἀθανασίας ἐκείνῳ· σοὶ δέ’ φαίη
[2]	ταῖς χερσὶ τὴν αἰτίαν τίθεσθαι	τῆς	ἀνθρωπίνης σοφίας καὶ συνέσεως. ἀλλὰ
[7]	τὸ λυπηρόν, ὑπομιμνήσκουσα καθ´ ἡμέραν	τῆς	ἀνοίας καὶ παραφροσύνης, δι´ ἣν
[18]	ἐξ ἐνυπνίου φοβηθεὶς ὡς βασιλεύσοντα	τῆς	Ἀσίας τὸν ἀδελφόν, οὐδεμίαν ἀπόδειξιν
[18]	θεῶν μῦθον ἀτόπως πλάσαντες ἐπανόρθωμα	τῆς	ἀτοπίας οὐ φαῦλον ἐνέμιξαν αὐτῷ·
[15]	καὶ συνεπιμαρτυροῦσι. τὸ δ´ ἀπὸ	τῆς	αὐτῆς τέχνης ἢ δυνάμεως ζητεῖν
[18]	ἐνηφανίσθη, θαυμάσειεν. ἐπολέμει γὰρ ὑπὲρ	τῆς	βασιλείας Σελεύκῳ νεώτερος ὢν ἀδελφὸς
[18]	ἠξίουν Ἀριαμένην βασιλεύειν, πρεσβύτατον ὄντα	τῆς	γενεᾶς, οἱ δὲ Ξέρξην, Ἀτόσσης
[20]	Ἀλλὰ περὶ ταύτης μὲν ἑτέρωθι	τῆς	γνώμης γέγραπται τὰ δοκοῦντα διὰ
[18]	παιδίον οὐδὲ ἓν ἠθέλησεν ἐκ	τῆς	γυναικὸς ἀνελέσθαι τεκούσης πολλάκις, ἀλλὰ
[17]	παυομένη διαφορὰ τοῦ πράγματός ἐστι,	τῆς	δ´ ἐπιμενούσης πρόφασις ἦν τὸ
[18]	προσεκύνησε τὸν ἀδελφὸν καὶ λαβόμενος	τῆς	δεξιᾶς εἰς τὸν θρόνον ἐκάθισε
[19]	τοιοῦτον ἄνθρωπον ἐμβάλλοντα λόγον ὑπὲρ	τῆς	διαφορᾶς καὶ πυνθανόμενον καὶ ὑπορύττοντα
[18]	Ποσειδῶνι πρὸς τὴν Ἀθηνᾶν γενομένης	τῆς	διαφορᾶς. τί οὖν κωλύει καὶ
[9]	τοῦ λόγου παντός. ἀρχὴν δὲ	τῆς	διδασκαλίας μὴ τὴν νέμησιν τῶν
[18]	περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίᾳ πεσεῖν ὑπὲρ	τῆς	ἐκείνου δόξης. τοῦτο μὲν οὖν
[16]	ἀδελφὸν εὐδοκιμοῦντα καὶ μέτεστί μοι	τῆς	ἐκείνου δυνάμεως τὸ πλεῖστον. ὁ
[18]	ἐπήγγειλεν. Ἀθηναῖοι δὲ τὸν περὶ	τῆς	ἔριδος τῶν θεῶν μῦθον ἀτόπως
[12]	σὺν τῷ ἀδελφῷ γενέσθαι καὶ	τῆς	θνητῆς μερίδος μετασχεῖν ἐπὶ τῷ
[12]	μή, τὴν ἴσην ἀγαπᾶν καὶ	τῆς	ἴσης περιέχεσθαι, καλὴν κρηπῖδα καὶ
[3]	ὀρθῶς οὐκ ἐκ πότων καὶ	τῆς	καθ´ ἡμέραν τρυφῆς ζητοῦμεν ᾧ
[12]	καὶ δημοκρατικὴν ἐπεισάγειν ἀναλογίαν ἀντὶ	τῆς	καλῆς γεωμετρικῆς· ὁ δ´ ἐν
[18]	ἔλεγχον ἀναμείνας ἀπέκτεινεν. ὅθεν ἐξέπεσε	τῆς	Κύρου διαδοχῆς ἡ ἀρχὴ τελευτήσαντος
[18]	Ξέρξην, Ἀτόσσης τε μητρὸς ὄντα	τῆς	Κύρου θυγατρὸς ἔκ τε Δαρείου
[21]	αἱ Ῥωμαίων γυναῖκες ἐν ταῖς	τῆς	Λευκοθέας ἑορταῖς, ἣν Ματοῦταν ὀνομάζουσιν,
[10]	ἐλεγχομένοις ποιεῖ τὴν ἧτταν ἡδίω	τῆς	νίκης. ~Ἀποθανόντος γε μὴν πατρὸς
[18]	εἰ μή σε πείσαιμι παύσασθαι	τῆς	ὀργῆς καὶ φιλεῖν ἡμᾶς ὡς
[11]	πρεσβύτερος ὄνομα Ξένων, καὶ πολλὰ	τῆς	οὐσίας ἐπιτροπεύσας διεφόρησε· τέλος δ´
[4]	πάλιν μείζων ἐπίδειξις ἀθέου γέγονε	τῆς	περὶ γονεῖς ὀλιγωρίας καὶ πλημμελείας·
[12]	καὶ συνεπικοσμεῖν ὥσπερ αὐγῆς ἀπολαύοντα	τῆς	περὶ σὲ δόξης ἢ ἀρετῆς
[18]	ἢ προβατίοις γενομένην ἀλλὰ περὶ	τῆς	Περσῶν ἡγεμονίας. Δαρείου γὰρ ἀποθανόντος
[9]	εὐπρεπῆ πρόφασιν οὐ δικαίαν δὲ	τῆς	πλεονεξίας ταύτης ἔχοντες. τὸ γὰρ
[4]	ἢ διάθεσις μᾶλλον εὐφραίνειν δυναμένη	τῆς	πρὸς ἀδελφὸν εὐνοίας βεβαίου καὶ
[21]	τῷ βίῳ καὶ τῇ διαίτῃ	τῆς	πρὸς τὰ αἰσχρὰ τῶν καλῶν
[3]	φιλίαι καὶ μιμήματα καὶ εἴδωλα	τῆς	πρώτης ἐκείνης, ἣν παισί τε
[21]	θεῖος ὑπὲρ τοῦ Ἀλεύα· καὶ	τῆς	Πυθίας τοῦτον ἀνελούσης ὅ τε
[13]	τὸν μὲν, ὡς τὸν〉 ἐκ	τῆς	Στοᾶς σοφόν, ὁμοῦ καλὸν εὔχαριν
[18]	ἔδοξε τεθνάναι, πάσης ὁμοῦ τι	τῆς	στρατιᾶς ὑπὸ τῶν βαρβάρων κατακοπείσης.
[12]	ὑπεροχὴν ἀνεπίφθονον ποιεῖν καὶ τὴν	τῆς	τύχης ἀνωμαλίαν ἐπανισοῦν, ὡς ἀνυστόν
[16]	ὅτι πολλῶν ἀξίων χάριτος παρὰ	τῆς	τύχης γεγονότων ἡ Τίμωνος εὔνοια
[16]	τὰς νουθεσίας, οἱ δ´ ἀεὶ	τῆς	ὑπεροχῆς γλιχόμενοι φοβοῦνται τὴν ἐκείνων
[11]	ἃ μυθολογοῦσι περὶ τῶν Διοσκόρων	τῆς	φιλαδελφίας καὶ ὅτι ὁ Πολυδεύκης
[20]	ἐγκραθεὶς δι´ ἀμφοτέρων σύνδεσμος ἔσται	τῆς	φιλαδελφίας· ὁ δ´ Ἡσίοδος ὡς
[8]	μέδιμνον ἀλλὰ συγγεγέννηκε τὴν ἀρχὴν	τῆς	φιλίας, ἐνταῦθα δεῖ μὴ πικροὺς
[16]	αὑτῶν κατάλυσιν. ὥσπερ οὖν ἐπὶ	τῆς	χάριτος ἀξιοῦσι μείζονα τοὺς λαμβάνοντας
[2]	καὶ ὀφθαλμοῖς. ~Καίτοι τὸ παράδειγμα	τῆς	χρήσεως τῶν ἀδελφῶν ἡ φύσις
[20]	καὶ ἀλλότρια· καὶ τὸ σῶμα	τῆς	ψυχῆς συγγενέστατόν ἐστιν, ἀμελούμενον δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/09/2005