Chapitre
[16]	δὲ τὰ πάθη, ὅταν τὰς	βλάβας	καὶ τὰς αἰσχύνας τὰς ἀπ´
[17]	γνώμην τιν´ εἰπεῖν περὶ ὁμονοίας,	ἀναβὰς	ἐπὶ τὸ βῆμα καὶ λαβὼν
[13]	λέγειν, οὗ ἐγὼ παρ´ ἡμέρας	ὀλίγας	ἐπὶ τοῦ τραχήλου τὸ ξυρὸν
[10]	τὸ ἀπόρρητον, εἰς ἀλλοτρίαν πίστιν	καταπέφευγας	τὴν σεαυτοῦ προέμενος· κἂν μὲν
[17]	πόλεις. Σκιλοῦρος δὲ καταλιπὼν ὀγδοήκοντα	παῖδας,	ὁ Σκυθῶν βασιλεύς, ᾔτησε δέσμην
[2]	ἀναπτύσσει καὶ διέξεισι πρὸς αὑτὴν	φροντίδας.	ὅθεν οὔτε προσεχόντων οὔτε πιστευόντων
[22]	καὶ τὰ συνεχῆ διηγούμενος· ὅθεν	Ἐπαμεινώνδας	παρωνύμιον ἔσχεν. ~Οὐ μὴν ἀλλὰ
[2]	φησί θαυμαστόν, ἀλλ´ εἴ τις	πόδας	ἔχων σὲ ὑπομένει. ἑτέρῳ δέ
[1]	ἅψηται λόγος, εὐθὺς ἀντιπεριηχεῖ κινοῦσα	χορδὰς	τὰς ἀκινήτους φρενῶν’ μήποτε γὰρ
[8]	τὸ κάλλιστον καὶ χείριστον ἐξελεῖν	κρέας	ἔπεμψεν ἐξελὼν τὴν γλῶτταν ὡς
[11]	οἶνον οὐκ ἔλαιον ἀλλ´ ὕδωρ	ἐγχέας,	ἐπείρασε τὴν γυναῖκα· Φούλβιος δ´
[19]	σφαλῶσιν ἐν τῷ ἀποκρίνασθαι, συγγνώμης	δικαίας	τυγχάνουσιν, ὁ δ´ αὐθαιρέτως ὑφιστάμενος
[4]	παροιμιαζόμενοι λέγουσιν. ὅθεν ὁ μὲν	Βίας	ἔν τινι πότῳ σιωπῶν καὶ
[14]	κολασθέντες ἀλλ´ ὑπὸ τῆς αὑτῶν	γλωσσαλγίας	ὥσπερ Ἐρινύος ἢ Ποινῆς βιασθέντες
[20]	~Δεύτερον τοίνυν ἄσκημα πρὸς τὰς	ἰδίας	ἀποκρίσεις ἐστίν, αἷς οὐχ ἥκιστα
[20]	οὐδὲν δεόμενοι, διατριβῆς δὲ καὶ	παιδιᾶς	ἕνεκα συνθέντες τινὰς ἐρωτήσεις προβάλλουσι
[22]	καὶ πολυπατήτους κύκλῳ περιιὼν εἰσελαύνει	ῥαψῳδίας	τὸν λόγον. ὡς τῶν παρ´
[11]	οὖν ἀσφαλῶς πάνυ καὶ μετ´	εὐλαβείας,	ὥσπερ εἰς ἀγγεῖον σαθρὸν οὐκ
[9]	εὐγενοῦς καὶ βασιλικῆς τῷ ὄντι	παιδείας	τυχόντες πρῶτον σιγᾶν εἶτα λαλεῖν
[13]	προσκαθίζουσιν, ὥστ´ αὐτοὺς ἀναπίμπλασθαι τῆς	συνηθείας.	χαριέντως γοῦν ὁ βασιλεὺς Ἀρχέλαος
[12]	περιχαρὴς γενόμενος τῇ συντυχίᾳ τῆς	χρείας	οὐ κατέσχεν οὐδὲ συνεψεύσατο βουλομένῳ
[8]	καλὸν δὲ καὶ Λέαινα τῆς	ἐγκρατείας	ἔχει γέρας. ἑταίρα τῶν περὶ
[8]	σῶμα μεστὸν ἦν αὐτῷ πανταχόθεν	ἐγκρατείας,	καὶ πάντ´ ἔχων ὁ λόγος
[8]	φράσαι τι τῶν ἀπορρήτων ὑπερβολὴν	ἐγκρατείας	καὶ πίστεως οὐ λέλοιπεν. ὅθεν
[9]	ἕτερόν τι τοιοῦτον ἐπερωτώμενος ἐπὶ	στρατείας	εἰ’ φησίν ᾤμην τὸν χιτῶνά
[22]	ποιητὴς εἰσάγει, τὰς αὑτοῦ πολλάκις	ἀριστείας	καὶ πράξεις διηγούμενον. ἐπιεικῶς δὲ
[17]	καὶ πρόχειρ´ ἔχοντας τὰ τῆς	ἐχεμυθίας	ἐγκώμια καὶ τὸ σεμνὸν καὶ
[14]	οὕς φασιν, ὅταν ὑπερβάλλωσιν ἐκ	Κιλικίας	τὸν Ταῦρον ἀετῶν ὄντα μεστόν,
[11]	γὰρ ἀπόρρητον ἐκ τῆς ἐμῆς	οἰκίας	πεφώραται δεδημοσιωμένον· ὥστε μοι φευκτέον
[7]	δὲ διὰ τὰς τῶν κακῶν	προσαγγελίας,	κινδυνεύουσι δὲ τῶν ἀπορρήτων μὴ
[1]	γὰρ ἐν Ὀλυμπίᾳ στοὰν ἀπὸ	μιᾶς	φωνῆς πολλὰς ἀντανακλάσεις ποιοῦσαν ἑπτάφωνον
[12]	ἂν τῆς σιωπῆς ἢ τῆς	φιλοξενίας.	Οὗτος μὲν οὖν ἁμωσγέπως ἔσχε
[15]	ἤρεψε τὴν οἰκίαν τοῖς ἐκ	Μακεδονίας	ξύλοις’ ὥς φησι Δημοσθένης, Φιλοκράτης
[11]	υἱὸν ἐπεισάγειν τῇ διαδοχῇ τῆς	ἡγεμονίας,	καίπερ οἰκτείρων καὶ βουλευόμενος ἐκ
[7]	ἀκρασίᾳ πεπτωκότας, ὅσας πόλεις καὶ	ἡγεμονίας	λόγος ἐξενεχθεὶς ἀπόρρητος ἀναστάτους ἐποίησε.
[22]	ἡ χαρὰ τῆς κωμικῆς ἐκείνης	ἀγρυπνίας	λαλίστερον, ἀναρριπίζουσα πολλάκις ἑαυτὴν καὶ
[17]	βραχυλόγος ἐν τοῖς χρησμοῖς, καὶ	Λοξίας	καλεῖται διὰ τὸ φεύγειν τὴν
[17]	πολιτῶν γνώμην τιν´ εἰπεῖν περὶ	ὁμονοίας,	ἀναβὰς ἐπὶ τὸ βῆμα καὶ
[5]	μόνος Ὅμηρος τῆς τῶν ἀνθρώπων	ἁψικορίας	περιγέγονεν, ἀεὶ καινὸς ὢν καὶ
[11]	οἰκτείρων καὶ βουλευόμενος ἐκ τῆς	ὑπερορίας	ἀνακαλεῖσθαι τὸν θυγατριδοῦν· ταῦθ´ ὁ
[10]	λαμβάνει καὶ πολλαπλασιασμόν, εἰρομένης τῆς	ἀκρασίας	ὁ λόγος. ὡς γὰρ ἡ
[12]	οὖν ἁμωσγέπως ἔσχε πρόφασιν τῆς	ἀκρασίας	τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν φιλοφροσύνην.
[8]	καὶ τῆς ἐπὶ τοὺς τυράννους	συνωμοσίας	ἐκοινώνει ταῖς ἐλπίσιν ὡς γυνή·
[5]	ἀμβλὺν καὶ ἄπρακτον· ὁ δὲ	Λυσίας	γελάσας τί οὖν; εἶπεν οὐχ
[5]	λόγων ἀκαιρία διαφθείρει καὶ ἀπόλλυσι.	~Λυσίας	τινὶ δίκην ἔχοντι λόγον συγγράψας
[2]	τῶν μὲν γὰρ πρὸς τὰς	συνουσίας	εὐκαταφόρων ἄγονον εἶναι τὸ σπέρμα
[4]	τῆς νόσου βαρύτερος, συμπλέων τῆς	ναυτίας	ἀηδέστερος, ἐπαινῶν τοῦ ψέγοντος ἐπαχθέστερος.
[17]	ἀποφθεγματικὸν αὐτοῖς τοῦτο καὶ μετ´	εὐστροφίας	ὀξὺ πρὸς τὰς ἀπαντήσεις ἐκ
[0]	~ΠΕΡΙ	ΑΔΟΛΕΣΧΙΑΣ.	~Δύσκολον μὲν ἀναλαμβάνει θεράπευμα καὶ
[1]	ποιοῦσαν ἑπτάφωνον καλοῦσι· τῆς δ´	ἀδολεσχίας	ἂν ἐλάχιστος ἅψηται λόγος, εὐθὺς
[11]	καὶ προσέθηκε τὸν κοινὸν ἁπάσης	ἀδολεσχίας	ἐπῳδόν, τὸ ταῦτα μηδενὶ φράσῃς
[16]	κατηγορίαν ἡγητέον ἀλλ´ ἰατρείαν τῆς	ἀδολεσχίας·	τῶν γὰρ παθῶν κρίσει καὶ
[1]	ἂν ἀκούσῃ τι βραχύ, τῆς	ἀδολεσχίας	ὥσπερ ἄμπωτιν λαβούσης, τοῦτο παραχρῆμα
[22]	ἐπιεικῶς δὲ καὶ τοῖς περὶ	δίκας	εὐστοχήσασιν ἢ παρ´ ἡγεμόσι καὶ
[22]	τὰς ἁμίλλας ἐποιεῖτο πρὸς τοὺς	ἥλικας,	οὐκ ἐν οἷς κρείττων ἀλλ´
[14]	φάρμακα πιόντες δυσχεραίνουσι καὶ τὰς	κύλικας,	οὕτως οἱ τὰ κακὰ προσαγγέλλοντες
[11]	ἐξελέγξαι βουλόμενος αὐτῆς τὴν ἀβελτερίαν	νικᾷς,	ὦ γύναι’ εἶπεν, ἀλλ´ ἄκουε
[9]	υἱοῦ πηνίκα μέλλουσιν ἀναζευγνύειν τί	δέδοικας;	εἶπε μὴ μόνος οὐκ ἀκούσῃς
[19]	μὲν οὖν ἐν ταῖς τῶν	πέλας	ἐρωτήσεσιν ἑαυτὸν ἐθιζέτω σιωπᾶν, μέχρις
[20]	ἔτι πυνθανομένοις πολλάκις ὑπὸ σπουδῆς	ἄλλας	ἀντ´ ἄλλων ἀποκρίσεις διδόντα. ἡ
[22]	ὁ Κῦρος, ὅτι καὶ τὰς	ἁμίλλας	ἐποιεῖτο πρὸς τοὺς ἥλικας, οὐκ
[1]	Ὀλυμπίᾳ στοὰν ἀπὸ μιᾶς φωνῆς	πολλὰς	ἀντανακλάσεις ποιοῦσαν ἑπτάφωνον καλοῦσι· τῆς
[11]	βουλὴν ἐβουλεύετο καθ´ αὑτὴν ἐπὶ	πολλὰς	ἡμέρας· ἀσάφειαν δὲ πολλὴν καὶ
[7]	καὶ σκώπτοντες συκάμινον ἔσθ´ ὁ	Σύλλας	ἀλφίτῳ πεπασμένον, καὶ τοιαῦτα πολλὰ
[7]	λόγος ἐξενεχθεὶς ἀπόρρητος ἀναστάτους ἐποίησε.	Σύλλας	ἐπολιόρκει τὰς Ἀθήνας, οὐκ ἔχων
[4]	τῶν ἄλλων κοινολογίᾳ καὶ τὰς	συμβολὰς	ἀποδιδόντων τοῦ δὲ Ζήνωνος ἡσυχίαν
[10]	ἐκεῖνος ὅμοιός σοι γένηται, δικαίως	ἀπόλωλας,	ἂν δὲ βελτίων, σῴζῃ παραλόγως
[20]	γένηται τὸ κατὰ τὴν παροιμίαν	ἄμας	ἀπῄτουν ἄλλως δὲ τὸ λάβρον
[8]	εἰ κέρα ἕστασαν ἠὲ σίδηρος,	ἀτρέμας	ἐν βλεφάροισιν· οὕτω τὸ σῶμα
[22]	ἡ ἀδολεσχία καθάπερ ζῷον ἐπὶ	νομὰς	συνήθεις πρόεισι. θαυμαστὸς δ´ ὁ
[13]	ἐστι, γελάσας ὁ κουρεύς ταῦθ´	ὑμᾶς’	ἔφη περὶ Διονυσίου λέγειν, οὗ
[17]	ἐμβάλω εἰς τὴν Λακωνικήν, ἀναστάτους	ὑμᾶς	ποιήσω’ ἀντέγραψαν αἴκα. Δημητρίου δὲ
[17]	τὴν Ὀδύσσειαν οὐδὲ τοὺς Πινδάρου	παιᾶνας	ἐπέγραψαν οἱ Ἀμφικτύονες, ἀλλὰ τὸ
[12]	φασὶ ῥήγνυσθαι τικτούσας καὶ τὰς	ἐχίδνας,	οἱ δ´ ἀπόρρητοι λόγοι τοὺς
[14]	ὁ δρῶν ς´ ἀνιᾷ τὰς	φρένας,	τὰ δ´ ὦτ´ ἐγώ. λυποῦσι
[7]	ἀναστάτους ἐποίησε. Σύλλας ἐπολιόρκει τὰς	Ἀθήνας,	οὐκ ἔχων σχολὴν ἐνδιατρῖψαι χρόνον
[12]	εἶπεν ὦ βασιλεῦ Σέλευκε. κἀκεῖνος	ἐκτείνας	τὴν δεξιὰν αὐτῷ καὶ προσελκόμενος
[2]	ἔξωθεν, αὐτὴ δ´ ἐντὸς ἑτέρας	τινὰς	ἀναπτύσσει καὶ διέξεισι πρὸς αὑτὴν
[21]	τραπέζαις’ κἂν βούληται προσεπιμετρῆσαι, ξένους	τινὰς	ἐκεῖ περιμένων. ὁ δὲ περιττὸς
[20]	πρὸ ἐρωτήσεως αὐθωρὶ χρησμοὺς εἴωθέ	τινας	ἐκφέρειν· ὁ γὰρ θεός, ᾧ
[20]	δὲ καὶ παιδιᾶς ἕνεκα συνθέντες	τινὰς	ἐρωτήσεις προβάλλουσι τοῖς τοιούτοις καὶ
[19]	δεῖ ἄλλον ἐρωτᾶν. καίτοι πολλάκις	τινὰς	ἐρωτῶμεν οὐ τοῦ λόγου δεόμενοι,
[22]	προσήχθησαν ἠγωνίσαντο διελέχθησαν, ἐξήλεγξαν ἀντιδίκους	τινὰς	ἢ κατηγόρους, ἐπῃνέθησαν. πολλῷ γάρ
[12]	τοῦ βασιλέως καὶ μεγάλου γενομένου	μείζονας	οἶμαι χάριτας ἐκομίσατ´ ἂν τῆς
[12]	ὑπ´ αὐτῶν· τὰς μὲν γὰρ	βελόνας	φασὶ ῥήγνυσθαι τικτούσας καὶ τὰς
[10]	τὸ ἓν μένει (διὸ κέκληται	μονάς)	ἡ δὲ δυὰς ἀρχὴ διαφορᾶς
[10]	ὁ λόγος. ὡς γὰρ ἡ	μονὰς	οὐκ ἐκβαίνει τὸν ἑαυτῆς ὅρον
[15]	Φιλοκράτης δὲ χρυσίον πολὺ λαβὼν	πόρνας	καὶ ἰχθῦς ἠγόραζεν’ Εὐφόρβῳ δὲ
[16]	ὅταν τὰς βλάβας καὶ τὰς	αἰσχύνας	τὰς ἀπ´ αὐτῶν τῷ λόγῳ
[21]	ἐπὶ ταῖς τραπέζαις, ξένους ἀναμένων	Ἴωνας,	ὑπὲρ ὧν αὐτῷ γέγραφεν Ἀλκιβιάδης
[23]	τῶν πρὸς αὐτὸν ἀντιλογιῶν κα–	λαμοβόας’	ἐπεκλήθη· τὸν δ´ ἀδολέσχην ἴσως
[11]	ἀρτίως’ εἶπεν ἐκεῖνος. οὐκοῦν οὐδὲν	ἀκήκοας;	γέγονε γάρ τι καινὸν ἄλλο’
[4]	πίστιν. ~Ἔτι τοίνυν τὸ μεθύειν	πᾶς	ἄνθρωπος αἰδήμων καὶ κόσμιος οἶμαι
[3]	Ὅθεν οὐδὲ πίστιν ἔχουσιν ἧς	πᾶς	λόγος ἐφίεται· τὸ γὰρ οἰκεῖον
[2]	γὰρ ἀκροατῶν οὐ τυγχάνουσιν, ἀλλὰ	πᾶς	φεύγει προτροπάδην· κἂν ἐν ἡμικυκλίῳ
[10]	μικροῦ γὰρ ἐκ λαμπτῆρος Ἰδαῖον	λέπας	πρήσειεν ἄν τις· καὶ πρὸς
[8]	ἔφρασεν, ἀλλ´ ἐνεκαρτέρησεν, ἐπιδείξασα τοὺς	ἄνδρας	οὐδὲν ἀνάξιον ἑαυτῶν παθόντας, εἰ
[7]	γὰρ ἄν τις ἐξαριθμήσαιτο ῥᾳδίως	ἄνδρας	τοσούτους ἀφροδισίων ἀκρασίᾳ πεπτωκότας, ὅσας
[8]	καὶ Λέαινα τῆς ἐγκρατείας ἔχει	γέρας.	ἑταίρα τῶν περὶ Ἁρμόδιον ἦν
[11]	ἐβουλεύετο καθ´ αὑτὴν ἐπὶ πολλὰς	ἡμέρας·	ἀσάφειαν δὲ πολλὴν καὶ ὑπόνοιαν
[13]	Διονυσίου λέγειν, οὗ ἐγὼ παρ´	ἡμέρας	ὀλίγας ἐπὶ τοῦ τραχήλου τὸ
[22]	ὁ τοιοῦτος νέμει τὸ πλεῖστον	ἡμέρας	τούτῳ μέρος, ἵν´ αὐτὸς αὑτοῦ
[14]	πόθεν ἐπίστασαι ταῦτα; καὶ τὸ	πέρας	ἐλεγχόμενος οὕτως ὡμολόγησεν εἷς εἶναι
[11]	καὶ δόρυ· σκεπτόμεθα δὴ τὸ	τέρας	εἴτε χρηστὸν εἴτε φαῦλόν ἐστι,
[2]	περιαντλεῖν ἔξωθεν, αὐτὴ δ´ ἐντὸς	ἑτέρας	τινὰς ἀναπτύσσει καὶ διέξεισι πρὸς
[7]	βεβαιοτέραν εἵλετο σωτηρίαν πρὸ τῆς	δικαιοτέρας.	ἐμήνυσε γὰρ τῷ Νέρωνι τὴν
[2]	περιίασιν. ~εἰ δ´ οὖν δοκεῖ	πείρας	μηδὲν ἐλλελεῖφθαι, εἴπωμεν πρὸς τὸν
[10]	μονάς) ἡ δὲ δυὰς ἀρχὴ	διαφορᾶς	ἀόριστος (εὐθὺς γὰρ ἑαυτὴν ἐξίστησι
[18]	εἰκὸς ἑστίασιν. ἐνστάσης δὲ τῆς	ὥρας	οἱ μὲν ἄλλοι παρῆσαν ὁ
[11]	σύγκλητον ἔχειν οἱ ἄρχοντες. κἀκεῖνος	γελάσας	εὖ τοῦ τάχους’ εἶπεν ὦ
[13]	ὡς ἀδαμαντίνη καὶ ἄρρηκτός ἐστι,	γελάσας	ὁ κουρεύς ταῦθ´ ὑμᾶς’ ἔφη
[5]	καὶ ἄπρακτον· ὁ δὲ Λυσίας	γελάσας	τί οὖν; εἶπεν οὐχ ἅπαξ
[17]	ψυχροῦ κύλικα καὶ τῶν ἀλφίτων	ἐπιπάσας	καὶ τῷ γλήχωνι κινήσας ἐκπιὼν
[7]	μόνον, αὔριον δέ μοι εὐχαριστήσεις.	ἁρπάσας	οὖν τὸ αἰνιχθὲν ἐκεῖνος καὶ
[12]	καὶ τὴν δύναμιν, αὐτὸς δὲ	περισπάσας	τὸ διάδημα καὶ φυγὼν ἵππῳ
[18]	ἠρνήσατο. πῶς οὖν οὐκ εὐθὺς	ἔφρασας;	ὅτι τοῦτό μ´ οὐκ ἠρώτησας.
[18]	δ´; ἔφη πρὸς τὸν οἰκέτην	ἐκάλεσας	αὐτόν; ἔγωγ´’ εἶπε. διὰ τί
[11]	γυναῖκα τιμωρούμενος, ὡς οἴκαδ´ εἰσῆλθεν,	ἀπώλεσάς	μ´’ εἶπεν ὦ γύναι· τὸ
[7]	εὐθὺς τὴν δύναμιν προσαγαγὼν περὶ	μέσας	νύκτας εἰσήγαγε τὸ στράτευμα, καὶ
[23]	καὶ μνημονεύειν τὸ Σιμωνίδειον, ὅτι	λαλήσας	μὲν πολλάκις μετενόησε σιωπήσας δ´
[20]	μὴ τὸν πρῶτον ἐκχέαι κάδον	ἀνιμήσας,	ὅπως ἐθίζηται τὸν τοῦ λόγου
[17]	ἀλφίτων ἐπιπάσας καὶ τῷ γλήχωνι	κινήσας	ἐκπιὼν ἀπῆλθεν, ἐνδειξάμενος αὐτοῖς ὅτι
[5]	ἀκμάζων· ἀλλ´ ὅμως εἰπὼν καὶ	ἀναφωνήσας	ἐκεῖνο περὶ αὑτοῦ τὸ ἐχθρὸν
[7]	οὖν τὸ αἰνιχθὲν ἐκεῖνος καὶ	νοήσας,	οἶμαι, ὅτι νήπιος, ὃς τὰ
[11]	Καῖσαρ’ ὑγίαιν´’ εἶπε Φούλβιε. κἀκεῖνος	νοήσας	ᾤχετ´ εὐθὺς ἀπιὼν οἴκαδε καὶ
[23]	ὅτι λαλήσας μὲν πολλάκις μετενόησε	σιωπήσας	δ´ οὐδέποτε, καὶ τὴν ἄσκησιν,
[12]	ἐμίχθη’ εἰ δ´ ἐσίγησε τότε	καρτερήσας	ὀλίγον χρόνον, εὐτυχήσαντος ὕστερον τοῦ
[11]	προδραμεῖν τὸν πλασάμενον τὴν φήμην,	ἀπαντήσας	τις αὐτῷ τῶν γνωρίμων ἀρτίως’
[18]	ἔφρασας; ὅτι τοῦτό μ´ οὐκ	ἠρώτησας.	οὕτως μὲν Ῥωμαϊκὸς οἰκέτης, ὁ
[7]	ἀποδυρόμενον ἐγγὺς προσῆλθεν αὐτῷ καὶ	προσψιθυρίσας	εὔχου’ φησίν ὦ ἄνθρωπε, τὴν
[7]	ἄνδρας τοσούτους ἀφροδισίων ἀκρασίᾳ πεπτωκότας,	ὅσας	πόλεις καὶ ἡγεμονίας λόγος ἐξενεχθεὶς
[11]	τὸν θυγατριδοῦν· ταῦθ´ ὁ Φούλβιος	ἀκούσας	ἐξήνεγκε πρὸς τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα,
[9]	ἐπὶ πῦρ ἔθηκα. Εὐμένης δ´	ἀκούσας	ἐπέρχεσθαι Κρατερὸν οὐδενὶ τῶν φίλων
[13]	τραχήλου τὸ ξυρὸν ἔχω. ταῦτ´	ἀκούσας	ὁ Διονύσιος ἀνεσταύρωσεν αὐτόν. ἐπιεικῶς
[11]	τοῦ Σεβαστοῦ γέροντος ἤδη γεγονότος	ἀκούσας	ὀδυρομένου τὴν περὶ τὸν οἶκον
[11]	οὐ γὰρ ταῦτα μετὰ τριακοσίων	ἤκουσας;	ποίων’ ἔφη τριακοσίων; σοῦ βιαζομένης
[12]	μὲν γὰρ βελόνας φασὶ ῥήγνυσθαι	τικτούσας	καὶ τὰς ἐχίδνας, οἱ δ´
[10]	κρατῆσαι δυνατόν, ἀλλὰ φέρεται λαιψηρὰ	κυκλώσας	πτερά’ δι´ ἄλλων ἐπ´ ἄλλους
[7]	ἀπόρρητος ἀναστάτους ἐποίησε. Σύλλας ἐπολιόρκει	τὰς	Ἀθήνας, οὐκ ἔχων σχολὴν ἐνδιατρῖψαι
[16]	πάθη, ὅταν τὰς βλάβας καὶ	τὰς	αἰσχύνας τὰς ἀπ´ αὐτῶν τῷ
[1]	λόγος, εὐθὺς ἀντιπεριηχεῖ κινοῦσα χορδὰς	τὰς	ἀκινήτους φρενῶν’ μήποτε γὰρ αὐτοῖς
[22]	δ´ ὁ Κῦρος, ὅτι καὶ	τὰς	ἁμίλλας ἐποιεῖτο πρὸς τοὺς ἥλικας,
[16]	τὰς βλάβας καὶ τὰς αἰσχύνας	τὰς	ἀπ´ αὐτῶν τῷ λόγῳ κατανοήσωμεν.
[17]	καὶ μετ´ εὐστροφίας ὀξὺ πρὸς	τὰς	ἀπαντήσεις ἐκ τῆς πολλῆς περιγίγνεται
[19]	μάλιστα δ´ ὕβριν φέρει περὶ	τὰς	ἀποκρίσεις ἡ τοιαύτη προπέτεια καὶ
[19]	μεταστρέφειν εἰς ἑαυτὸν τὸ προλαμβάνειν	τὰς	ἀποκρίσεις καὶ τὰ ὦτα μετάγειν
[22]	Νέστορα τοιοῦτον ὁ ποιητὴς εἰσάγει,	τὰς	αὑτοῦ πολλάκις ἀριστείας καὶ πράξεις
[16]	δυσχεραίνομεν δὲ τὰ πάθη, ὅταν	τὰς	βλάβας καὶ τὰς αἰσχύνας τὰς
[21]	τοίνυν τρία γένη τῶν πρὸς	τὰς	ἐρωτήσεις ἀποκρίσεων, τὸ μὲν ἀναγκαῖον
[12]	βελόνας φασὶ ῥήγνυσθαι τικτούσας καὶ	τὰς	ἐχίδνας, οἱ δ´ ἀπόρρητοι λόγοι
[22]	σιωπῆσαι μὴ δυνάμενος· εἰς δὲ	τὰς	ἑώλους καὶ πολυπατήτους κύκλῳ περιιὼν
[20]	καταγέλαστος. ~Δεύτερον τοίνυν ἄσκημα πρὸς	τὰς	ἰδίας ἀποκρίσεις ἐστίν, αἷς οὐχ
[14]	δυσώδη φάρμακα πιόντες δυσχεραίνουσι καὶ	τὰς	κύλικας, οὕτως οἱ τὰ κακὰ
[12]	κρατοῦσιν ἀλλὰ διαβιβρώσκονται ὑπ´ αὐτῶν·	τὰς	μὲν γὰρ βελόνας φασὶ ῥήγνυσθαι
[17]	ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ διατηρεῖ	τὰς	πόλεις. Σκιλοῦρος δὲ καταλιπὼν ὀγδοήκοντα
[4]	δὲ τῶν ἄλλων κοινολογίᾳ καὶ	τὰς	συμβολὰς ἀποδιδόντων τοῦ δὲ Ζήνωνος
[2]	εὐποροῦσι· τῶν μὲν γὰρ πρὸς	τὰς	συνουσίας εὐκαταφόρων ἄγονον εἶναι τὸ
[11]	ἔπαιε τὸ στῆθος αὑτῆς καὶ	τὰς	τρίχας ἐσπάραττεν οἴμοι’ λέγουσα τοῦ
[7]	κοιναῖς διηγήσεσι, μισοῦνται δὲ διὰ	τὰς	τῶν κακῶν προσαγγελίας, κινδυνεύουσι δὲ
[14]	ὅπου; ὁ δρῶν ς´ ἀνιᾷ	τὰς	φρένας, τὰ δ´ ὦτ´ ἐγώ.
[12]	ὁ Καλλίνικος ἐν τῇ πρὸς	Γαλάτας	μάχῃ πᾶν ἀποβαλὼν τὸ στράτευμα
[17]	εἰς ταύτην τὴν δεινότητα τοὺς	πολίτας	εὐθὺς ἐκ παίδων τῇ σιωπῇ
[12]	καὶ μεγάλου γενομένου μείζονας οἶμαι	χάριτας	ἐκομίσατ´ ἂν τῆς σιωπῆς ἢ
[7]	τὴν δύναμιν προσαγαγὼν περὶ μέσας	νύκτας	εἰσήγαγε τὸ στράτευμα, καὶ μικροῦ
[22]	τῶν Ἐφόρου βιβλίων ἢ τρία	πάντας	ἀνθρώπους κατέτριβε καὶ πᾶν ἀνάστατον
[9]	δέ τις, ἐγκαλεῖσθαι βέλτιόν ἐστι	σωθέντας	δι´ ἀπιστίαν ἢ κατηγορεῖν ἀπολλυμένους
[17]	δέσμην δορατίων, ὅτ´ ἀπέθνῃσκε, καὶ	λαβόντας	ἐκέλευσε καταθραῦσαι καὶ κατᾶξαι συνδεδεμένην
[12]	δ´ ἀπόρρητοι λόγοι τοὺς μὴ	στέγοντας	ἐκπίπτοντες ἀπολλύουσι καὶ διαφθείρουσιν. Σέλευκος
[22]	λόγους μνήμην τινὰ τῶν ἐρωμένων	ἀναδιδόντας·	οἵ γε κἂν μὴ πρὸς
[3]	βαλομένη φρουρὰν πρὸ αὐτῆς τοὺς	ὀδόντας,	ἵν´, ἐὰν ἐντὸς κατατείνοντος ἡνία
[22]	τούτους φοβεῖσθαι καὶ πρὸς τούτους	ἐπιρρέοντας	ἀντιβαίνειν. οἷον οἱ στρατιωτικοὶ πολέμων
[14]	ἐλθεῖν κίνδυνον κώνειον ἐμπιόντας καὶ	κομίζοντας	οἶνον, ἵν´, εἰ μὲν αὐτοῖς
[8]	τοὺς ἄνδρας οὐδὲν ἀνάξιον ἑαυτῶν	παθόντας,	εἰ τοιαύτην ἠγάπησαν. Ἀθηναῖοι δὲ
[14]	ἐπὶ τηλικοῦτον ἐλθεῖν κίνδυνον κώνειον	ἐμπιόντας	καὶ κομίζοντας οἶνον, ἵν´, εἰ
[14]	λίθον ὥσπερ κλεῖθρον ἢ χαλινὸν	ἐμβάλλοντας	τῇ φωνῇ καὶ νυκτὸς οὕτως
[14]	φωνῇ καὶ νυκτὸς οὕτως ὑπερφέρεσθαι	λανθάνοντας.	~Εἰ τοίνυν ἔροιτό τις τὸν
[8]	καὶ κελευομένη φράσαι τοὺς ἔτι	λανθάνοντας	οὐκ ἔφρασεν, ἀλλ´ ἐνεκαρτέρησεν, ἐπιδείξασα
[17]	χρηστέον ἐπιλογισμῷ τῷ τῶν ἐναντίων,	ἀκούοντας	ἀεὶ καὶ μεμνημένους καὶ πρόχειρ´
[1]	λαλοῦντι μὲν πρὸς τοὺς οὐκ	ἀκούοντας,	μὴ ἀκούοντι δὲ τῶν λαλούντων.
[23]	δεόμενοί τινος λαλοῦσιν ἢ τοὺς	ἀκούοντας	ὠφελοῦντες ἢ χάριν τινὰ παρασκευάζοντες
[20]	τῷ λόγῳ μηδ´ ὥσπερ χάριν	ἔχοντας	ἐπιπηδᾶν, ἀλλὰ καὶ τὸν τρόπον
[17]	ἀεὶ καὶ μεμνημένους καὶ πρόχειρ´	ἔχοντας	τὰ τῆς ἐχεμυθίας ἐγκώμια καὶ
[11]	ἀγορὰν προελθόντα. τοὺς μὲν οὖν	ἄρχοντας	ἐντυχὼν ἀπήλλαξε τῆς ταραχῆς, τὴν
[6]	οὖν ὁ τῷ κεστῷ τοὺς	ὁμιλοῦντας	ἀποστρέφων καὶ ἀπελαύνων ἀναφρόδιτος, οὕτως
[22]	φυλάττεσθαι τῶν σιτίων ὅσα μὴ	πεινῶντας	ἐσθίειν ἀναπείθει καὶ τῶν πομάτων
[22]	τῶν πομάτων ὅσα πίνειν μὴ	διψῶντας,	οὕτω χρὴ καὶ τῶν λόγων
[7]	ῥᾳδίως ἄνδρας τοσούτους ἀφροδισίων ἀκρασίᾳ	πεπτωκότας,	ὅσας πόλεις καὶ ἡγεμονίας λόγος
[10]	(διὸ κέκληται μονάς) ἡ δὲ	δυὰς	ἀρχὴ διαφορᾶς ἀόριστος (εὐθὺς γὰρ
[11]	τὸ στῆθος αὑτῆς καὶ τὰς	τρίχας	ἐσπάραττεν οἴμοι’ λέγουσα τοῦ ἀνδρὸς
[5]	~Λυσίας τινὶ δίκην ἔχοντι λόγον	συγγράψας	ἔδωκεν· ὁ δὲ πολλάκις ἀναγνοὺς
[21]	δόξαν ἐν τῷ γυμνασίῳ διαλεγόμενον	πέμψας	ὁ γυμνασίαρχος ἐκέλευσεν ὑφεῖναι τὸ
[12]	λανθάνειν, ἀλλ´ ἄχρι τῆς ὁδοῦ	προπέμψας	καὶ ἀπολυόμενος ὑγίαιν´’ εἶπεν ὦ
[7]	καὶ βάσανοι καὶ πῦρ καὶ	μάστιγες	ἐπ´ αὐτόν, ἀρνούμενον πρὸς τὴν
[23]	ταῦτα τὴν ἀδολεσχίαν· ἧττον γὰρ	ἀηδὲς	ἔσται τὸ λάλον ἐν τῷ
[12]	φλυαρίᾳ παρατιθέμενοι, εἶθ´ ὥσπερ οἱ	παῖδες	τὸν κρύσταλλον οὔτε κατέχειν οὔτ´
[2]	τὴν πλευρὰν θυροκοπῶν τῇ χειρί.	πόδες	δὴ κεῖθι τιμιώτατοι’ κατὰ τὸν
[17]	τὴν γῆν τὸ πολὺ καὶ	γεῶδες	ἀποκαθάρωσιν, οὕτως ὁ Λακωνικὸς λόγος
[8]	δ´ ἀγλώσσῳ τὸ σιωπηρὸν καὶ	μυστηριῶδες	ἐμφαίνοντες. οὐδεὶς γὰρ οὕτω λόγος
[4]	δυνάμενος. οὕτω τι βαθὺ καὶ	μυστηριῶδες	ἡ σιγὴ καὶ νηφάλιον, ἡ
[17]	καὶ τὸ ἅγιον καὶ τὸ	μυστηριῶδες	τῆς σιωπῆς, καὶ ὅτι θαυμάζονται
[8]	αἷμα πεποιημένου κατήκοον ἑαυτῷ καὶ	χειρόηθες.	τοιοῦτοι δὲ καὶ οἱ πολλοὶ
[9]	ὅπου δεῖ καὶ λέγειν ἵν´	ἀσφαλές.	οἱ γὰρ εὐγενοῦς καὶ βασιλικῆς
[2]	πολλάκις αὐτοῦ λέγοντος οὐ θαυμαστόν,	Ἀριστότελες;	οὐ τοῦτο’ φησί θαυμαστόν, ἀλλ´
[17]	ὁμόνοιαν ἰσχυρὸν ἀποφαίνων καὶ δυσκαθαίρετον,	ἀσθενὲς	δὲ τὴν διάλυσιν καὶ οὐ
[17]	τοὺς Πινδάρου παιᾶνας ἐπέγραψαν οἱ	Ἀμφικτύονες,	ἀλλὰ τὸ γνῶθι σαυτόν’ καὶ
[23]	παρασκευάσειε τοῖς συνοῦσιν, ὥσπερ οἱ	κύνες	εἰς λίθους καὶ ξύλα τὸν
[23]	περιγίγνεται καλὸν ἢ τί σιωπήσαντι	δυσχερές;	οὐ γὰρ ὡς βάρος τι
[17]	καὶ κατεπύκνου. καθάπερ γὰρ οἱ	Κελτίβηρες	ἐπὶ τοῦ σιδήρου τὸ στόμωμα
[4]	ὡς τὸ περὶ τοὺς λόγους	ἀκρατὲς	καὶ ἀόριστον· οἶνος γάρ’ φησιν
[14]	τῶν ἱεροσύλων. οἱ δ´ Ἴβυκον	ἀποκτείναντες	οὐχ οὕτως ἑάλωσαν, ἐν θεάτρῳ
[17]	σιδήρου τὸ στόμωμα ποιοῦσιν, ὅταν	κατορύξαντες	εἰς τὴν γῆν τὸ πολὺ
[19]	ἑαυτὸν ἐθιζέτω σιωπᾶν, μέχρις οὗ	πάντες	ἀπείπωνται τὴν ἀπόκρισιν· οὐ γάρ
[2]	ἢ συνέδριον γνωρίμων λάλος εἰσέλθῃ,	πάντες	ἀποσιωπῶσι μὴ βουλόμενοι λαβὴν παρασχεῖν·
[13]	τοῦ ἔργου διαπεφευγότες. ἐσκεδάσθησαν οὖν	πάντες	ἐπὶ τὰ οἰκεῖα πένθη, καταλιπόντες
[10]	εἰπὼν ἕνα, πύθοιντ´ ἂν ἀστοὶ	πάντες.	~ἡ Ῥωμαίων σύγκλητος ἀπόρρητόν τινα
[17]	τὸ ἐγγύα πάρα δ´ ἄτα,	θαυμάσαντες	τῆς λέξεως τὸ εὔογκον καὶ
[14]	λαθεῖν ἐγγένοιτο, τῷ ἀκράτῳ ποθέντι	σβέσαντες	καὶ διαλύσαντες τὸ φάρμακον ἀπέλθοιεν
[8]	τοῖς ἀπορρήτοις. ὡς οὖν ἐκεῖνοι	πταίσαντες	ἀνῃρέθησαν, ἀνακρινομένη καὶ κελευομένη φράσαι
[14]	τῷ ἀκράτῳ ποθέντι σβέσαντες καὶ	διαλύσαντες	τὸ φάρμακον ἀπέλθοιεν ἀσφαλῶς· εἰ
[14]	ὡς αἱ Ἰβύκου ἔκδικοι πάρεισιν;	ἀκούσαντες	γὰρ οἱ καθεζόμενοι πλησίον, ἤδη
[7]	κατ´ ἐκεῖνο ληφθῆναι τὸ μέρος	ἀκούσαντες	οἱ κατάσκοποι πρὸς τὸν Σύλλαν
[14]	ὑπονοοῦντος ἀλλ´ εἰδότος ἐφαίνετο· καὶ	περιστάντες	αὐτὸν ἀνέκριναν ἀλλαχόθεν ἄλλος τίς
[21]	αὐτόν, εἰς χάρτην οὐ’ μέγα	γράψαντες	ἀπέστειλαν. ὁ δὲ φιλανθρωπότερον ἀποκρίνεται
[8]	λόγος ὠφέλησε ῥηθεὶς ὡς πολλοὶ	σιωπηθέντες·	ἔστι γὰρ εἰπεῖν ποτε τὸ
[19]	ἀπαντᾶν. καὶ γὰρ οἱ μὲν	ἐρωτηθέντες,	ἂν σφαλῶσιν ἐν τῷ ἀποκρίνασθαι,
[20]	διατριβῆς δὲ καὶ παιδιᾶς ἕνεκα	συνθέντες	τινὰς ἐρωτήσεις προβάλλουσι τοῖς τοιούτοις
[14]	γλωσσαλγίας ὥσπερ Ἐρινύος ἢ Ποινῆς	βιασθέντες	ἐξαγορεῦσαι τὸν φόνον. ὡς γὰρ
[14]	ἀπήχθησαν, οὐχ ὑπὸ τῶν γεράνων	κολασθέντες	ἀλλ´ ὑπὸ τῆς αὑτῶν γλωσσαλγίας
[14]	φωνῆς καὶ προσήγγειλαν τοῖς ἄρχουσιν.	ἐλεγχθέντες	δ´ οὕτως ἀπήχθησαν, οὐχ ὑπὸ
[23]	λίθους καὶ ξύλα τὸν θυμὸν	ἀφέντες	ἧττόν εἰσι χαλεποὶ τοῖς ἀνθρώποις.
[23]	τὴν πρᾶξιν, ἐν ᾗ τυγχάνουσιν	ὄντες.	εἰ δὲ μήτε τῷ λέγοντι
[12]	τοὺς ἀπορρήτους λόγους ἐγκολπισάμενοι καὶ	συλλαβόντες	οὐ κρατοῦσιν ἀλλὰ διαβιβρώσκονται ὑπ´
[14]	ὥσπερ οἱ δρῶντες καὶ οἱ	λέγοντες,	ἀλλ´ ὅμως οὐκ ἔστι γλώσσης
[17]	συμβολικῶς ἄνευ φωνῆς ἃ δεῖ	φράζοντες	οὐκ ἐπαινοῦνται καὶ θαυμάζονται διαφερόντως;
[23]	ἀκούοντας ὠφελοῦντες ἢ χάριν τινὰ	παρασκευάζοντες	ἀλλήλοις ὥσπερ ἁλσὶ τοῖς λόγοις
[14]	παραφανεισῶν πρὸς ἀλλήλους ἅμα γέλωτι	ψιθυρίζοντες,	ὡς αἱ Ἰβύκου ἔκδικοι πάρεισιν;
[12]	ἀπορρήτους καὶ κεκρυμμένους τῶν λόγων	περιιόντες	ἐξιχνεύουσι καὶ ἀνερευνῶσιν, ὥσπερ {ὕλην}
[14]	πικρὰ καὶ τὰ δυσώδη φάρμακα	πιόντες	δυσχεραίνουσι καὶ τὰς κύλικας, οὕτως
[4]	Ζήνωνος ἡσυχίαν ἄγοντος, φιλοφρονησάμενοι καὶ	προπιόντες	οἱ ξένοι περὶ σοῦ δὲ
[9]	ἔγνω δ´ οὐδεὶς ἄλλος, ἀλλὰ	συμβαλόντες	ἐκράτησαν καὶ ἀπέκτειναν αὐτὸν ἀγνοοῦντες
[16]	ὅτι φιλεῖσθαι βουλόμενοι μισοῦνται, χαρίζεσθαι	θέλοντες	ἐνοχλοῦσι, θαυμάζεσθαι δοκοῦντες καταγελῶνται, κερδαίνοντες
[19]	αὐτῶν καὶ προαγαγεῖν εἰς ὁμιλίαν	ἐθέλοντες,	ὡς Σωκράτης Θεαίτητον καὶ Χαρμίδην.
[13]	τούτῳ παρῆσαν οἱ τὴν συμφορὰν	ἀπαγγέλλοντες,	ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἔργου διαπεφευγότες.
[14]	κύλικας, οὕτως οἱ τὰ κακὰ	προσαγγέλλοντες	ὑπὸ τῶν ἀκουόντων δυσχεραίνονται καὶ
[8]	ἐν τελεταῖς καὶ μυστηρίοις σιωπὴν	παραλαμβάνοντες.	ὁ δὲ ποιητὴς τὸν λογιώτατον
[19]	ἑτέρου τινὸς ἐρωτηθέντος αὐτοὶ προλαμβάνωμεν	ὑποφθάνοντες	τὴν ἀπόκρισιν. ἴσως μὲν γὰρ
[16]	θέλοντες ἐνοχλοῦσι, θαυμάζεσθαι δοκοῦντες καταγελῶνται,	κερδαίνοντες	οὐδὲν ἀναλίσκουσιν, ἀδικοῦσι τοὺς φίλους,
[8]	ἀγλώσσῳ τὸ σιωπηρὸν καὶ μυστηριῶδες	ἐμφαίνοντες.	οὐδεὶς γὰρ οὕτω λόγος ὠφέλησε
[10]	σπείραις καὶ ἀγκύραις τὸ τάχος	ἀμβλύνοντες·	λόγου δ´ ὥσπερ ἐκ λιμένων
[5]	ὦτα ταῖς ταυτολογίαις ὥσπερ παλίψηστα	διαμολύνοντες.	~Τοῦτο τοίνυν πρῶτον ὑπομιμνήσκωμεν αὐτούς,
[13]	πάντες ἐπὶ τὰ οἰκεῖα πένθη,	καταλιπόντες	ἐν τῷ τροχῷ τὸν ἄθλιον
[12]	ἀπόρρητοι λόγοι τοὺς μὴ στέγοντας	ἐκπίπτοντες	ἀπολλύουσι καὶ διαφθείρουσιν. Σέλευκος ὁ
[7]	ἀναπηδῶντες ἐπὶ τὰ τείχη καὶ	σκώπτοντες	συκάμινον ἔσθ´ ὁ Σύλλας ἀλφίτῳ
[3]	δήγμασιν αὐτῆς κατέχωμεν τὴν ἀκρασίαν	αἱμάττοντες.	ἀχαλίνων’ γὰρ οὐ ταμιείων οὐδ´
[13]	πλεῖστοι τῶν ἀδολέσχων οὐδ´ αἰτίαν	ἔχοντες	ἀπολλύουσιν αὑτούς. οἷον ἐν κουρείῳ
[11]	περὶ τούτου σύγκλητον ἔχειν οἱ	ἄρχοντες.	κἀκεῖνος γελάσας εὖ τοῦ τάχους’
[9]	καὶ βασιλικῆς τῷ ὄντι παιδείας	τυχόντες	πρῶτον σιγᾶν εἶτα λαλεῖν μανθάνουσιν.
[16]	μισοῦνται, χαρίζεσθαι θέλοντες ἐνοχλοῦσι, θαυμάζεσθαι	δοκοῦντες	καταγελῶνται, κερδαίνοντες οὐδὲν ἀναλίσκουσιν, ἀδικοῦσι
[23]	τινος λαλοῦσιν ἢ τοὺς ἀκούοντας	ὠφελοῦντες	ἢ χάριν τινὰ παρασκευάζοντες ἀλλήλοις
[2]	δ´ ἀδολέσχοις τοῦτο συμβαίνει χαλεπώτατον·	ἐπιθυμοῦντες	γὰρ ἀκροατῶν οὐ τυγχάνουσιν, ἀλλὰ
[9]	συμβαλόντες ἐκράτησαν καὶ ἀπέκτειναν αὐτὸν	ἀγνοοῦντες	καὶ νεκρὸν ἐπέγνωσαν. οὕτως ἐστρατήγησεν
[6]	καὶ ἄμικτον, οἷς οἴονται χαρίζεσθαι	λυποῦντες	καὶ ἀφ´ ὧν θαυμάζεσθαι καταγελώμενοι
[7]	ἀλφίτῳ πεπασμένον, καὶ τοιαῦτα πολλὰ	φλυαροῦντες	ἐπεσπάσαντο κουφοτάτου πράγματος, λόγων, ὥς
[2]	ἐν ἡμικυκλίῳ τινὶ καθεζόμενοι κἂν	περιπατοῦντες	ἐν ξυστῷ θεάσωνται προσφοιτῶντα, ταχέως
[7]	κινδυνεύουσι δὲ τῶν ἀπορρήτων μὴ	κρατοῦντες.	ὅθεν Ἀνάχαρσις ἑστιαθεὶς παρὰ Σόλωνι
[7]	αὐτὸν ἔλεγον καὶ τὴν Μετέλλαν,	ἀναπηδῶντες	ἐπὶ τὰ τείχη καὶ σκώπτοντες
[14]	λυποῦσι δ´ οὖν ὥσπερ οἱ	δρῶντες	καὶ οἱ λέγοντες, ἀλλ´ ὅμως
[13]	ἀπαγγέλλοντες, ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἔργου	διαπεφευγότες.	ἐσκεδάσθησαν οὖν πάντες ἐπὶ τὰ
[3]	ἐοίκασιν. Ὅθεν οὐδὲ πίστιν ἔχουσιν	ἧς	πᾶς λόγος ἐφίεται· τὸ γὰρ
[20]	σπουδῆς. ἔνιοι γὰρ οὐδὲν δεόμενοι,	διατριβῆς	δὲ καὶ παιδιᾶς ἕνεκα συνθέντες
[21]	δι´ Ἀλκιβιάδην Ἀθηναίοις· ὁ γὰρ	Ἀλκιβιάδης	ἐπιθυμῶν κατελθεῖν εἰς τὴν πατρίδα
[21]	ἐκπολεμωθεῖσα καὶ φυγαδευθεὶς τὸ δεύτερον	Ἀλκιβιάδης.	μάλιστα δὴ περὶ τοῦτο δεῖ
[21]	Ἴωνας, ὑπὲρ ὧν αὐτῷ γέγραφεν	Ἀλκιβιάδης	περὶ Μίλητον ὢν καὶ παρὰ
[19]	ὑφιστάμενος καὶ προλαμβάνων τὸν λόγον	ἀηδὴς	μέν ἐστι καὶ κατορθῶν, διαμαρτάνων
[1]	ὦτ´ ἔχουσιν. εἴπερ οὖν ὁ	Εὐριπίδης	καλῶς εἶπε πρὸς τὸν ἀσύνετον
[3]	στομάτων τὸ τέλος δυστυχίαν’ ὁ	Εὐριπίδης	φησίν· οἱ δ´ οἰκημάτων μὲν
[12]	προανεῖλε τοῦ ἀνδρός. ~Ὀρθῶς οὖν	Φιλιππίδης	ὁ κωμῳδιοποιὸς φιλοφρονουμένου τοῦ βασιλέως
[20]	ἐρώτησιν, ἔτι πυνθανομένοις πολλάκις ὑπὸ	σπουδῆς	ἄλλας ἀντ´ ἄλλων ἀποκρίσεις διδόντα.
[20]	εἰς λόγους αὐτὸν ἀποκρινόμενος μετὰ	σπουδῆς.	ἔνιοι γὰρ οὐδὲν δεόμενοι, διατριβῆς
[4]	διαφορὰν εἴρηκεν, οἰνώσεως μὲν ἄνεσιν	μέθης	δὲ φλυαρίαν. τὸ γὰρ ἐν
[4]	λύων ὁ ποιητὴς οἰνώσεως καὶ	μέθης	διαφορὰν εἴρηκεν, οἰνώσεως μὲν ἄνεσιν
[4]	αὐθαίρετον αὐτῇ πρόσεστι. τῆς δὲ	μέθης	οὐθὲν οὕτω κατηγοροῦσιν ὡς τὸ
[7]	πρὸς τὴν ἀνάγκην ἃ χωρὶς	ἀνάγκης	ἐμήνυσε. ~Ζήνων δ´ ὁ φιλόσοφος,
[9]	ἀσφαλές. οἱ γὰρ εὐγενοῦς καὶ	βασιλικῆς	τῷ ὄντι παιδείας τυχόντες πρῶτον
[22]	γάρ ἐστιν ἡ χαρὰ τῆς	κωμικῆς	ἐκείνης ἀγρυπνίας λαλίστερον, ἀναρριπίζουσα πολλάκις
[2]	τῶν δ´ ἀδολέσχων ὁ λόγος	ἀτελὴς	καὶ ἄκαρπός ἐστι. ~Καίτοι γ´
[14]	καὶ μισοῦνται. ὅθεν χαριέντως ὁ	Σοφοκλῆς	διηπόρηκεν· ἐν τοῖσιν ὠσὶν ἢ
[19]	δρόμου τέλος’ ὥς φησιν ὁ	Σοφοκλῆς,	οὐδέ γε φωνῆς καὶ ἀποκρίσεως·
[17]	πρὸς τὰς ἀπαντήσεις ἐκ τῆς	πολλῆς	περιγίγνεται σιωπῆς. καὶ δεῖ τὰ
[11]	ὃς ἔτι λοιπός ἐστιν ἐκ	διαβολῆς	τινος ἐν φυγῇ ὄντος ἀναγκάζεται
[19]	τὴν ἀπόκρισιν· οὐ γάρ τι	βουλῆς	ταὐτὸ καὶ δρόμου τέλος’ ὥς
[11]	τὸ γὰρ ἀπόρρητον ἐκ τῆς	ἐμῆς	οἰκίας πεφώραται δεδημοσιωμένον· ὥστε μοι
[10]	ἂν δ´ εἰς ἕτερον ἐκβῇ,	φήμης	ἔσχε τάξιν. ἔπεα’ γὰρ πτερόεντα’
[13]	ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ἐβάδιζε τῆς	φήμης.	ἤγετ´ οὖν ὁ κουρεὺς καὶ
[19]	ἂν σφαλῶσιν ἐν τῷ ἀποκρίνασθαι,	συγγνώμης	δικαίας τυγχάνουσιν, ὁ δ´ αὐθαιρέτως
[15]	ἐκ Μακεδονίας ξύλοις’ ὥς φησι	Δημοσθένης,	Φιλοκράτης δὲ χρυσίον πολὺ λαβὼν
[23]	λέγεται; τὸ γὰρ μάτην καὶ	διακενῆς	οὐχ ἧττον ἐν τοῖς λόγοις
[11]	ἤκουσας; ποίων’ ἔφη τριακοσίων; σοῦ	βιαζομένης	ἐπλασάμην ἀποπειρώμενος. οὗτος μὲν οὖν
[11]	γὰρ γέγονεν; ὡς δ´ οὖν	πυθομένης	διηγήσατο καὶ προσέθηκε τὸν κοινὸν
[13]	ἐμβαλών, ὁ δὲ δεύτερος ἔλθοι’	γενομένης	δὲ ταραχῆς οἷον εἰκὸς εἰς
[11]	πατρίδα διὰ τὴν σὴν ἀκρασίαν.	τρεπομένης	δὲ πρὸς ἄρνησιν αὐτῆς καὶ
[10]	οὕτως ἐπιγονὴν λαμβάνει καὶ πολλαπλασιασμόν,	εἰρομένης	τῆς ἀκρασίας ὁ λόγος. ὡς
[9]	ἂν αὐτὸν ἐπὶ πῦρ ἔθηκα.	Εὐμένης	δ´ ἀκούσας ἐπέρχεσθαι Κρατερὸν οὐδενὶ
[11]	περὶ σιωπῆς ἐγίγνοντο καὶ δάκρυα	ποτνιωμένης	αὐτῆς ὡς πίστιν οὐκ ἐχούσης.
[22]	ἐστιν ἡ χαρὰ τῆς κωμικῆς	ἐκείνης	ἀγρυπνίας λαλίστερον, ἀναρριπίζουσα πολλάκις ἑαυτὴν
[14]	αὑτῶν γλωσσαλγίας ὥσπερ Ἐρινύος ἢ	Ποινῆς	βιασθέντες ἐξαγορεῦσαι τὸν φόνον. ὡς
[6]	αὐτούς, ὅτι, καθάπερ τὸν οἶνον	ἡδονῆς	ἕνεκα καὶ φιλοφροσύνης εὑρημένον οἱ
[6]	τὸν οἶνον ἡδονῆς ἕνεκα καὶ	φιλοφροσύνης	εὑρημένον οἱ προσβιαζόμενοι πολὺν πίνειν
[17]	ἀσάφειαν; οἱ δὲ συμβολικῶς ἄνευ	φωνῆς	ἃ δεῖ φράζοντες οὐκ ἐπαινοῦνται
[21]	ἐκέλευσεν ὑφεῖναι τὸ μέγεθος τῆς	φωνῆς	(ἦν γὰρ μεγαλοφωνότατος) εἰπόντος δ´
[19]	φησιν ὁ Σοφοκλῆς, οὐδέ γε	φωνῆς	καὶ ἀποκρίσεως· ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν
[14]	ἀφανοῦς καὶ ζητουμένου, ἐπελάβοντο τῆς	φωνῆς	καὶ προσήγγειλαν τοῖς ἄρχουσιν. ἐλεγχθέντες
[21]	δ´ ἐκείνου δός μοι μέτρον	φωνῆς’	οὐ φαύλως ὑπέτυχε δίδωμι τὸν
[1]	ἐν Ὀλυμπίᾳ στοὰν ἀπὸ μιᾶς	φωνῆς	πολλὰς ἀντανακλάσεις ποιοῦσαν ἑπτάφωνον καλοῦσι·
[11]	ὅρκοι δὲ καὶ κατάραι περὶ	σιωπῆς	ἐγίγνοντο καὶ δάκρυα ποτνιωμένης αὐτῆς
[12]	οἶμαι χάριτας ἐκομίσατ´ ἂν τῆς	σιωπῆς	ἢ τῆς φιλοξενίας. Οὗτος μὲν
[17]	ἀπαντήσεις ἐκ τῆς πολλῆς περιγίγνεται	σιωπῆς.	καὶ δεῖ τὰ τοιαῦτα μάλιστα
[17]	ἅγιον καὶ τὸ μυστηριῶδες τῆς	σιωπῆς,	καὶ ὅτι θαυμάζονται μᾶλλον καὶ
[12]	τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλέως, καὶ	περιχαρὴς	γενόμενος τῇ συντυχίᾳ τῆς χρείας
[22]	τοιούτους τῶν λόγων εἰσὶν ἐκ	πάσης	προφάσεως· οὐ γὰρ μόνον ὅπου
[11]	διηγήσατο καὶ προσέθηκε τὸν κοινὸν	ἁπάσης	ἀδολεσχίας ἐπῳδόν, τὸ ταῦτα μηδενὶ
[11]	ἀδολεσχίας ἐπῳδόν, τὸ ταῦτα μηδενὶ	φράσῃς	ἀλλὰ σιώπα’ οὐ φθάνει τὸ
[18]	παρεσκευάσατο λαμπρὰν ὡς εἰκὸς ἑστίασιν.	ἐνστάσης	δὲ τῆς ὥρας οἱ μὲν
[10]	ἄλλους σκιδνάμενος. νεὼς μὲν γὰρ	ἁρπαγείσης	ὑπὸ πνεύματος ἐπιλαμβάνονται σπείραις καὶ
[14]	λέγοντες, ἀλλ´ ὅμως οὐκ ἔστι	γλώσσης	ῥεούσης ἐπίσχεσις οὐδὲ κολασμός. ἐν
[1]	βραχύ, τῆς ἀδολεσχίας ὥσπερ ἄμπωτιν	λαβούσης,	τοῦτο παραχρῆμα πολλαπλάσιον ἀνταποδίδωσι. τὴν
[8]	καὶ τὴν τροφόν· ἀκούεις γὰρ	λεγούσης	ἕξω δ´ ἠύτε περ κρατερὴ
[11]	δὲ πρὸς ἄρνησιν αὐτῆς καὶ	λεγούσης	οὐ γὰρ ταῦτα μετὰ τριακοσίων
[14]	ἀλλ´ ὅμως οὐκ ἔστι γλώσσης	ῥεούσης	ἐπίσχεσις οὐδὲ κολασμός. ἐν Λακεδαίμονι
[9]	δέδοικας; εἶπε μὴ μόνος οὐκ	ἀκούσῃς	τῆς σάλπιγγος; οὐκ ἄρα φωνὴν
[11]	ποτνιωμένης αὐτῆς ὡς πίστιν οὐκ	ἐχούσης.	ὁ δὲ Ῥωμαῖος ἐξελέγξαι βουλόμενος
[17]	λιτόν, ἐν βραχεῖ σφυρήλατον νοῦν	περιεχούσης.	αὐτὸς δ´ ὁ θεὸς οὐ
[16]	οὐ κατηγορίαν ἡγητέον ἀλλ´ ἰατρείαν	τῆς	ἀδολεσχίας· τῶν γὰρ παθῶν κρίσει
[1]	γὰρ ἂν ἀκούσῃ τι βραχύ,	τῆς	ἀδολεσχίας ὥσπερ ἄμπωτιν λαβούσης, τοῦτο
[10]	ἐπιγονὴν λαμβάνει καὶ πολλαπλασιασμόν, εἰρομένης	τῆς	ἀκρασίας ὁ λόγος. ὡς γὰρ
[12]	μὲν οὖν ἁμωσγέπως ἔσχε πρόφασιν	τῆς	ἀκρασίας τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν
[8]	ποιησάμενοι λέαιναν ἄγλωσσον ἐν πύλαις	τῆς	ἀκροπόλεως ἀνέθηκαν, τῷ μὲν θυμοειδεῖ
[20]	διάλειμμα μεταξὺ τῆς ἐρωτήσεως καὶ	τῆς	ἀποκρίσεως, ἐν ᾧ προσθεῖναι μὲν
[11]	καὶ πόλεμον αὐτὴν τῷ διαδόχῳ	τῆς	ἀρχῆς καθίστησιν. ἐλθόντος οὖν ἕωθεν,
[14]	τῶν γεράνων κολασθέντες ἀλλ´ ὑπὸ	τῆς	αὑτῶν γλωσσαλγίας ὥσπερ Ἐρινύος ἢ
[4]	τῇ καρδίᾳ τοῦ νήφοντος ἐπὶ	τῆς	γλώττης ἐστὶ τοῦ μεθύοντος, ὡς
[11]	ἐν φυγῇ ὄντος ἀναγκάζεται τὸν	τῆς	γυναικὸς υἱὸν ἐπεισάγειν τῇ διαδοχῇ
[1]	πολλὰς ἀντανακλάσεις ποιοῦσαν ἑπτάφωνον καλοῦσι·	τῆς	δ´ ἀδολεσχίας ἂν ἐλάχιστος ἅψηται
[4]	ὅτι τὸ αὐθαίρετον αὐτῇ πρόσεστι.	τῆς	δὲ μέθης οὐθὲν οὕτω κατηγοροῦσιν
[7]	τὴν βεβαιοτέραν εἵλετο σωτηρίαν πρὸ	τῆς	δικαιοτέρας. ἐμήνυσε γὰρ τῷ Νέρωνι
[13]	κουρείῳ τινὶ γινομένων λόγων περὶ	τῆς	Διονυσίου τυραννίδος ὡς ἀδαμαντίνη καὶ
[8]	τυράννῳ. καλὸν δὲ καὶ Λέαινα	τῆς	ἐγκρατείας ἔχει γέρας. ἑταίρα τῶν
[11]	γύναι· τὸ γὰρ ἀπόρρητον ἐκ	τῆς	ἐμῆς οἰκίας πεφώραται δεδημοσιωμένον· ὥστε
[8]	Ἁρμόδιον ἦν καὶ Ἀριστογείτονα καὶ	τῆς	ἐπὶ τοὺς τυράννους συνωμοσίας ἐκοινώνει
[20]	γλώττῃ πάλαι προσιστάμενον ἀσμένως ὑπὸ	τῆς	ἐρωτήσεως ἐξερᾶσθαι. καὶ γὰρ ὁ
[20]	καὶ ποιεῖν τι διάλειμμα μεταξὺ	τῆς	ἐρωτήσεως καὶ τῆς ἀποκρίσεως, ἐν
[17]	μεμνημένους καὶ πρόχειρ´ ἔχοντας τὰ	τῆς	ἐχεμυθίας ἐγκώμια καὶ τὸ σεμνὸν
[11]	γυναικὸς υἱὸν ἐπεισάγειν τῇ διαδοχῇ	τῆς	ἡγεμονίας, καίπερ οἰκτείρων καὶ βουλευόμενος
[22]	πολλῷ γάρ ἐστιν ἡ χαρὰ	τῆς	κωμικῆς ἐκείνης ἀγρυπνίας λαλίστερον, ἀναρριπίζουσα
[14]	ὑμῖν ὅ μοι παρίσταται περὶ	τῆς	λαγύνου· νομίζω γάρ’ ἔφη τοὺς
[17]	ἐγγύα πάρα δ´ ἄτα, θαυμάσαντες	τῆς	λέξεως τὸ εὔογκον καὶ τὸ
[4]	θεραπεύων τῆς νόσου βαρύτερος, συμπλέων	τῆς	ναυτίας ἀηδέστερος, ἐπαινῶν τοῦ ψέγοντος
[4]	ἡμέραν νύκτωρ· ἔστι δὲ θεραπεύων	τῆς	νόσου βαρύτερος, συμπλέων τῆς ναυτίας
[12]	συνεψεύσατο βουλομένῳ λανθάνειν, ἀλλ´ ἄχρι	τῆς	ὁδοῦ προπέμψας καὶ ἀπολυόμενος ὑγίαιν´’
[11]	οἴμοι’ λέγουσα τοῦ ἀνδρὸς καὶ	τῆς	πατρίδος· τί πεισόμεθα; βουλομένη καὶ
[17]	ὀξὺ πρὸς τὰς ἀπαντήσεις ἐκ	τῆς	πολλῆς περιγίγνεται σιωπῆς. καὶ δεῖ
[9]	εἶπε μὴ μόνος οὐκ ἀκούσῃς	τῆς	σάλπιγγος; οὐκ ἄρα φωνὴν ἐπίστευεν
[12]	μείζονας οἶμαι χάριτας ἐκομίσατ´ ἂν	τῆς	σιωπῆς ἢ τῆς φιλοξενίας. Οὗτος
[17]	τὸ ἅγιον καὶ τὸ μυστηριῶδες	τῆς	σιωπῆς, καὶ ὅτι θαυμάζονται μᾶλλον
[13]	καὶ προσκαθίζουσιν, ὥστ´ αὐτοὺς ἀναπίμπλασθαι	τῆς	συνηθείας. χαριέντως γοῦν ὁ βασιλεὺς
[11]	μὲν οὖν ἄρχοντας ἐντυχὼν ἀπήλλαξε	τῆς	ταραχῆς, τὴν δὲ γυναῖκα τιμωρούμενος,
[5]	ἀληθέστατόν ἐστιν, ὅτι μόνος Ὅμηρος	τῆς	τῶν ἀνθρώπων ἁψικορίας περιγέγονεν, ἀεὶ
[11]	καίπερ οἰκτείρων καὶ βουλευόμενος ἐκ	τῆς	ὑπερορίας ἀνακαλεῖσθαι τὸν θυγατριδοῦν· ταῦθ´
[13]	δῆμος ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ἐβάδιζε	τῆς	φήμης. ἤγετ´ οὖν ὁ κουρεὺς
[12]	ἐκομίσατ´ ἂν τῆς σιωπῆς ἢ	τῆς	φιλοξενίας. Οὗτος μὲν οὖν ἁμωσγέπως
[21]	γυμνασίαρχος ἐκέλευσεν ὑφεῖναι τὸ μέγεθος	τῆς	φωνῆς (ἦν γὰρ μεγαλοφωνότατος) εἰπόντος
[14]	ὄντος ἀφανοῦς καὶ ζητουμένου, ἐπελάβοντο	τῆς	φωνῆς καὶ προσήγγειλαν τοῖς ἄρχουσιν.
[14]	ἐπίσχεσις οὐδὲ κολασμός. ἐν Λακεδαίμονι	τῆς	Χαλκιοίκου τὸ ἱερὸν ὤφθη σεσυλημένον,
[12]	καὶ περιχαρὴς γενόμενος τῇ συντυχίᾳ	τῆς	χρείας οὐ κατέσχεν οὐδὲ συνεψεύσατο
[16]	γὰρ ἐθίζεται φεύγειν καὶ ἀποτρίβεσθαι	τῆς	ψυχῆς ὃ μὴ δυσχεραίνει· δυσχεραίνομεν
[2]	τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις νοσήμασι	τῆς	ψυχῆς, οἷον φιλαργυρίᾳ φιλοδοξίᾳ φιληδονίᾳ,
[18]	ὡς εἰκὸς ἑστίασιν. ἐνστάσης δὲ	τῆς	ὥρας οἱ μὲν ἄλλοι παρῆσαν
[15]	Μακεδονίας ξύλοις’ ὥς φησι Δημοσθένης,	Φιλοκράτης	δὲ χρυσίον πολὺ λαβὼν πόρνας
[23]	οὐ μόνον ἄδιψον, ὥς φησιν	Ἱπποκράτης,	ἀλλὰ καὶ ἄλυπον καὶ ἀνώδυνον.
[15]	ἄλλον εἴποι τὸν προδότην παρελθών.	Εὐθυκράτης	μὲν οὖν ἤρεψε τὴν οἰκίαν
[22]	βούλησις. ~Καὶ μὴν ὥσπερ ὁ	Σωκράτης	ἐκέλευε φυλάττεσθαι τῶν σιτίων ὅσα
[21]	περισσόν. οἷον πυθομένου τινὸς εἰ	Σωκράτης	ἔνδον, ὁ μὲν ὥσπερ ἄκων
[19]	προαγαγεῖν εἰς ὁμιλίαν ἐθέλοντες, ὡς	Σωκράτης	Θεαίτητον καὶ Χαρμίδην. ὅμοιον οὖν
[20]	ἐρωτήσεως ἐξερᾶσθαι. καὶ γὰρ ὁ	Σωκράτης	οὕτως ἐκόλουε τὴν δίψαν, οὐκ
[18]	φλυαρεῖν. ἐμὲ δὲ κἀκεῖνος ὁ	οἰκέτης	εὖ μάλα δυσωπεῖ, τὸ προσέχειν
[18]	οὐκ ἠρώτησας. οὕτως μὲν Ῥωμαϊκὸς	οἰκέτης,	ὁ δ´ Ἀττικὸς ἐρεῖ τῷ
[22]	καὶ τὸν Νέστορα τοιοῦτον ὁ	ποιητὴς	εἰσάγει, τὰς αὑτοῦ πολλάκις ἀριστείας
[4]	παρὰ τοῖς φιλοσόφοις λύων ὁ	ποιητὴς	οἰνώσεως καὶ μέθης διαφορὰν εἴρηκεν,
[10]	ἔπεα’ γὰρ πτερόεντα’ φησὶν ὁ	ποιητής·	οὔτε γὰρ πτηνὸν ἐκ τῶν
[8]	μυστηρίοις σιωπὴν παραλαμβάνοντες. ὁ δὲ	ποιητὴς	τὸν λογιώτατον Ὀδυσσέα σιωπηλότατον πεποίηκε
[15]	ὁ δ´ ἀδόλεσχος ἄμισθός ἐστι	προδότης	καὶ αὐτεπάγγελτος, οὐχ ἵππους οὐδὲ
[1]	κακὸν ἡ ἀσιγησία, τὴν ἀνηκοΐαν.	κωφότης	γὰρ αὐθαίρετός ἐστιν, ἀνθρώπων οἶμαι
[4]	καρδίᾳ τοῦ νήφοντος ἐπὶ τῆς	γλώττης	ἐστὶ τοῦ μεθύοντος, ὡς οἱ
[14]	τὸ ῥεῦμα καὶ τὸν ὄλισθον	αὐτῆς,	ἵνα μὴ τῶν χηνῶν ἀφρονέστεροι
[11]	ἀκρασίαν. τρεπομένης δὲ πρὸς ἄρνησιν	αὐτῆς	καὶ λεγούσης οὐ γὰρ ταῦτα
[11]	οὐ φθάνει τὸ θεραπαινίδιον ἀποχωρῆσαν	αὐτῆς,	καὶ τῶν ὁμοδούλων εὐθὺς ἣν
[3]	μὴ ὑπακούῃ μηδ´ ἀνειλῆται, δήγμασιν	αὐτῆς	κατέχωμεν τὴν ἀκρασίαν αἱμάττοντες. ἀχαλίνων’
[1]	τὴν ἀδολεσχίαν. τὸ γὰρ φάρμακον	αὐτῆς,	ὁ λόγος, ἀκουόντων ἐστίν, οἱ
[5]	καὶ τῇ καινότητι τὴν πλησμονὴν	αὐτῆς	παραμυθούμενος. οἱ δ´ ἀποκναίουσι δήπου
[11]	ὁ δὲ Ῥωμαῖος ἐξελέγξαι βουλόμενος	αὐτῆς	τὴν ἀβελτερίαν νικᾷς, ὦ γύναι’
[3]	τὴν γλῶτταν, βαλομένη φρουρὰν πρὸ	αὐτῆς	τοὺς ὀδόντας, ἵν´, ἐὰν ἐντὸς
[8]	θυμοειδεῖ τοῦ ζῴου τὸ ἀήττητον	αὐτῆς	τῷ δ´ ἀγλώσσῳ τὸ σιωπηρὸν
[11]	σιωπῆς ἐγίγνοντο καὶ δάκρυα ποτνιωμένης	αὐτῆς	ὡς πίστιν οὐκ ἐχούσης. ὁ
[9]	Εὐριπίδειος Ἰνὼ παρρησίαν ἄγουσα περὶ	αὑτῆς	εἰδέναι φησί σιγᾶν θ´ ὅπου
[11]	πρώτην εἰσελθοῦσαν ἔπαιε τὸ στῆθος	αὑτῆς	καὶ τὰς τρίχας ἐσπάραττεν οἴμοι’
[11]	σώφρων, γυνὴ δὲ προσέκειτο τῷ	ἑαυτῆς	ἀνδρί, λιπαρῶς δεομένη πυθέσθαι τὸ
[10]	ἡ μονὰς οὐκ ἐκβαίνει τὸν	ἑαυτῆς	ὅρον ἀλλ´ ἅπαξ τὸ ἓν
[4]	ἄλλο μηθέν’ εἶπεν ἢ ὅτι	πρεσβύτης	ἐστὶν ἐν Ἀθήναις παρὰ πότον
[17]	πρεσβευτὴν ἔπεμψαν, οὐ καταπλαγεὶς ὁ	πρεσβευτής	ἕν´’ εἶπε ποτὶ ἕνα. θαυμάζονται
[19]	ἀποκρίσεις ἡ τοιαύτη προπέτεια καὶ	θρασύτης.	συνεμφαίνει γὰρ ὁ φθάνων ἐν
[13]	δὲ δεύτερος ἔλθοι’ γενομένης δὲ	ταραχῆς	οἷον εἰκὸς εἰς ἐκκλησίαν ἀθροισθεὶς
[11]	οὖν ἄρχοντας ἐντυχὼν ἀπήλλαξε τῆς	ταραχῆς,	τὴν δὲ γυναῖκα τιμωρούμενος, ὡς
[11]	πόλεμον αὐτὴν τῷ διαδόχῳ τῆς	ἀρχῆς	καθίστησιν. ἐλθόντος οὖν ἕωθεν, ὡς
[21]	περιμένων. ὁ δὲ περιττὸς καὶ	ἀδολέσχης,	ἄν γε δὴ τύχῃ καὶ
[22]	καὶ μανθάνων ὠφελῆται. ὁ δ´	ἀδολέσχης	τοὐναντίον, ἂν μέν τις ἐμπέσῃ
[16]	ἐθίζεται φεύγειν καὶ ἀποτρίβεσθαι τῆς	ψυχῆς	ὃ μὴ δυσχεραίνει· δυσχεραίνομεν δὲ
[2]	μὲν γὰρ ἄλλοις νοσήμασι τῆς	ψυχῆς,	οἷον φιλαργυρίᾳ φιλοδοξίᾳ φιληδονίᾳ, τὸ
[20]	πρὸς τὰς ἰδίας ἀποκρίσεις ἐστίν,	αἷς	οὐχ ἥκιστα δεῖ προσέχειν τὸν
[21]	οὐκ ἔνδον ἀλλ´ ἐπὶ ταῖς	τραπέζαις’	κἂν βούληται προσεπιμετρῆσαι, ξένους τινὰς
[21]	ἔνδον’ φησίν ἀλλ´ ἐπὶ ταῖς	τραπέζαις,	ξένους ἀναμένων Ἴωνας, ὑπὲρ ὧν
[22]	ἐν ἱστορίαις ὁ ἀναγνωστικός, ἐν	τεχνολογίαις	ὁ γραμματικός, ἐν διηγήμασι ξενικοῖς
[5]	ἀποκναίουσι δήπου τὰ ὦτα ταῖς	ταυτολογίαις	ὥσπερ παλίψηστα διαμολύνοντες. ~Τοῦτο τοίνυν
[12]	ἵππῳ μετὰ τριῶν ἢ τεττάρων	ἀνοδίαις	καὶ πλάναις πολὺν δρόμον ἤδη,
[15]	ἐν δίκαις ἐν στάσεσιν ἐν	διαπολιτείαις,	μηδενὸς αὐτῷ χάριν ἔχοντος, ἀλλ´
[22]	αὑτοῦ τυγχάνει κράτιστος ὤν, ἐν	ἱστορίαις	ὁ ἀναγνωστικός, ἐν τεχνολογίαις ὁ
[8]	ἀπορρήτων ἐκβιαζόμενον τὸ σῶμα ταῖς	ἀνάγκαις,	διαφαγὼν τὴν γλῶτταν προσέπτυσε τῷ
[15]	ἀλλὰ λόγους ἐκφέρων ἀπορρήτους ἐν	δίκαις	ἐν στάσεσιν ἐν διαπολιτείαις, μηδενὸς
[8]	χαλκῆν ποιησάμενοι λέαιναν ἄγλωσσον ἐν	πύλαις	τῆς ἀκροπόλεως ἀνέθηκαν, τῷ μὲν
[12]	τριῶν ἢ τεττάρων ἀνοδίαις καὶ	πλάναις	πολὺν δρόμον ἤδη, δι´ ἔνδειαν
[4]	ἢ ὅτι πρεσβύτης ἐστὶν ἐν	Ἀθήναις	παρὰ πότον σιωπᾶν δυνάμενος. οὕτω
[7]	χλευάζονται μὲν γὰρ ἐν ταῖς	κοιναῖς	διηγήσεσι, μισοῦνται δὲ διὰ τὰς
[10]	γὰρ ἁρπαγείσης ὑπὸ πνεύματος ἐπιλαμβάνονται	σπείραις	καὶ ἀγκύραις τὸ τάχος ἀμβλύνοντες·
[7]	ἰδών τινα τῶν δεδεμένων ἐπὶ	θύραις	μέλλοντα προσάγεσθαι τῷ Νέρωνι καὶ
[10]	ὑπὸ πνεύματος ἐπιλαμβάνονται σπείραις καὶ	ἀγκύραις	τὸ τάχος ἀμβλύνοντες· λόγου δ´
[8]	τῶν ἀπορρήτων ἐκβιαζόμενον τὸ σῶμα	ταῖς	ἀνάγκαις, διαφαγὼν τὴν γλῶτταν προσέπτυσε
[8]	ἐπὶ τοὺς τυράννους συνωμοσίας ἐκοινώνει	ταῖς	ἐλπίσιν ὡς γυνή· καὶ γὰρ
[7]	συμβέβηκε· χλευάζονται μὲν γὰρ ἐν	ταῖς	κοιναῖς διηγήσεσι, μισοῦνται δὲ διὰ
[5]	δ´ ἀποκναίουσι δήπου τὰ ὦτα	ταῖς	ταυτολογίαις ὥσπερ παλίψηστα διαμολύνοντες. ~Τοῦτο
[21]	ἀποκρίνεται οὐκ ἔνδον ἀλλ´ ἐπὶ	ταῖς	τραπέζαις’ κἂν βούληται προσεπιμετρῆσαι, ξένους
[21]	οὐκ ἔνδον’ φησίν ἀλλ´ ἐπὶ	ταῖς	τραπέζαις, ξένους ἀναμένων Ἴωνας, ὑπὲρ
[19]	νοσήματος. πρῶτον μὲν οὖν ἐν	ταῖς	τῶν πέλας ἐρωτήσεσιν ἑαυτὸν ἐθιζέτω
[18]	μὴ βουλόμενος ἐνοχλεῖσθαι προσέταξε τοῖς	οἰκέταις	πρὸς τὰ ἐρωτώμενα λαλεῖν καὶ
[8]	σιωπᾶν θεοὺς διδασκάλους ἔχομεν, ἐν	τελεταῖς	καὶ μυστηρίοις σιωπὴν παραλαμβάνοντες. ὁ
[17]	Πλάτων τοὺς τοιούτους ἐπαινεῖ, δεινοῖς	ἀκοντισταῖς	ἐοικέναι λέγων, οὖλα καὶ πυκνὰ
[4]	πονηροῖς ὁμιλοῦμεν ἐπιδεξίοις ἢ χρηστοῖς	ἀδολέσχαις.	ὁ μὲν γὰρ Σοφοκλέους Νέστωρ
[4]	τινι πότῳ σιωπῶν καὶ σκωπτόμενος	εἰς	ἀβελτερίαν ὑπό τινος ἀδολέσχου καὶ
[3]	ἀληθεύωσιν. ὥσπερ γὰρ ὁ πυρὸς	εἰς	ἀγγεῖον κατακλεισθεὶς τῷ μὲν μέτρῳ
[11]	πάνυ καὶ μετ´ εὐλαβείας, ὥσπερ	εἰς	ἀγγεῖον σαθρὸν οὐκ οἶνον οὐκ
[11]	τῶν γνωρίμων ἀρτίως’ εἶπεν οἴκοθεν	εἰς	ἀγορὰν καταβαίνεις; ἀρτίως’ εἶπεν ἐκεῖνος.
[11]	καὶ φθάσαι με τὸν λόγον	εἰς	ἀγορὰν προελθόντα. τοὺς μὲν οὖν
[11]	πρὸς αὐτὴν ἔφρασεν. οὕτω δ´	εἰς	ἀγορὰν τοῦ διηγήματος ἐκκυλισθέντος ὥστε
[3]	δὲ χρείᾳ μοχθηρότερος, οὕτω λόγος	εἰς	ἀδόλεσχον ἐμπεσὼν ἄνθρωπον πολὺ ποιεῖ
[6]	πολὺν πίνειν καὶ ἄκρατον ἐνίους	εἰς	ἀηδίαν καὶ παροινίαν τρέπουσιν, οὕτω
[5]	τὸν ἐφεδρεύοντα παντὶ λόγῳ κόρον,	εἰς	ἄλλα ἐξ ἄλλων διηγήματα τὴν
[10]	κατέχεις ἐν ἑτέρῳ τὸ ἀπόρρητον,	εἰς	ἀλλοτρίαν πίστιν καταπέφευγας τὴν σεαυτοῦ
[13]	τοὔνομα τοῦ φράσαντος εἰδὼς ἀλλ´	εἰς	ἀνώνυμον καὶ ἄγνωστον ἀναφέρων τὴν
[13]	ἐκεῖθεν· εἶτ´ ἀφεὶς τὸ ἐργαστήριον	εἰς	ἄστυ συνέτεινε δρόμῳ μή τις
[17]	λόγος οὐκ ἔχει φλοιόν, ἀλλ´	εἰς	αὐτὸ τὸ δραστήριον ἀφαιρέσει τοῦ
[22]	δοῦναι τὸ σιωπῆσαι μὴ δυνάμενος·	εἰς	δὲ τὰς ἑώλους καὶ πολυπατήτους
[19]	ἢ τὸν ἑτέρῳ προσβλέποντα μεταστρέφειν	εἰς	ἑαυτὸν τὸ προλαμβάνειν τὰς ἀποκρίσεις
[13]	γενομένης δὲ ταραχῆς οἷον εἰκὸς	εἰς	ἐκκλησίαν ἀθροισθεὶς ὁ δῆμος ἐπὶ
[10]	ὡς ἀληθῶς ἐστιν· ἂν δ´	εἰς	ἕτερον ἐκβῇ, φήμης ἔσχε τάξιν.
[11]	οὐ μεταπέμπεται τὸν θυγατριδοῦν, ἀλλ´	εἰς	ἔχθραν καὶ πόλεμον αὐτὴν τῷ
[21]	δεῖ τὴν ἀδολεσχίαν συνέχειν ὥσπερ	εἰς	ἴχνος ἐμβιβάζοντα τὴν ἐρώτησιν καὶ
[23]	τοῖς συνοῦσιν, ὥσπερ οἱ κύνες	εἰς	λίθους καὶ ξύλα τὸν θυμὸν
[20]	ἐπὶ γέλωτι καὶ ὕβρει προκαλουμένοις	εἰς	λόγους αὐτὸν ἀποκρινόμενος μετὰ σπουδῆς.
[10]	ἤχῳ φερόμενος προσέρρηξε καὶ κατέδυσεν	εἰς	μέγαν τινὰ καὶ δεινὸν τὸν
[19]	ἐκκαλούμενοι παρ´ αὐτῶν καὶ προαγαγεῖν	εἰς	ὁμιλίαν ἐθέλοντες, ὡς Σωκράτης Θεαίτητον
[2]	Ἑρμῆν ἐπεισεληλυθέναι λέγουσιν, οὕτως ὅταν	εἰς	συμπόσιον ἢ συνέδριον γνωρίμων λάλος
[22]	ἐν οἷς ἀπειρότερος ἦν ἐκείνων,	εἰς	ταῦτα προκαλούμενος, ἵνα μήτε λυπῇ
[23]	ἐλάχιστόν ἐστι, καὶ δεῖ παρατρέπειν	εἰς	ταῦτα τὴν ἀδολεσχίαν· ἧττον γὰρ
[17]	συνεστραμμένα φθεγγομένους. καὶ ὁ Λυκοῦργος	εἰς	ταύτην τὴν δεινότητα τοὺς πολίτας
[4]	βασιλικοὺς ἐφιλοτιμήθη σπουδάζουσιν αὐτοῖς συναγαγεῖν	εἰς	ταὐτὸ τοὺς φιλοσόφους· χρωμένων δὲ
[11]	ἀλλὰ σιώπα. ταῦτ´ εἰπὼν ᾤχετ´	εἰς	τὴν ἀγοράν· ἡ δὲ τῶν
[17]	τὸ στόμωμα ποιοῦσιν, ὅταν κατορύξαντες	εἰς	τὴν γῆν τὸ πολὺ καὶ
[1]	οὐκ εἰς τὴν ψυχὴν ἀλλ´	εἰς	τὴν γλῶτταν ἡ ἀκοὴ συντέτρηται·
[17]	αὐτοῖς τοῦ Φιλίππου ἂν ἐμβάλω	εἰς	τὴν Λακωνικήν, ἀναστάτους ὑμᾶς ποιήσω’
[21]	ὁ γὰρ Ἀλκιβιάδης ἐπιθυμῶν κατελθεῖν	εἰς	τὴν πατρίδα τὸν Τισσαφέρνην μετατίθησι’
[13]	τις κῦδος ἄροιτο’ τὸν λόγον	εἰς	τὴν πόλιν ἐμβαλών, ὁ δὲ
[23]	τῷ Καρνεάδῃ μετὰ πολλοῦ ῥεύματος	εἰς	τὴν Στοὰν φερομένῳ, γράφων δὲ
[1]	φρενῶν’ μήποτε γὰρ αὐτοῖς οὐκ	εἰς	τὴν ψυχὴν ἀλλ´ εἰς τὴν
[7]	δὲ μέλλων αὐτὸν ἀποκτιννύναι πορευόμενος	εἰς	τὸ θέατρον ἰδών τινα τῶν
[10]	γὰρ ἑαυτὴν ἐξίστησι τῷ διπλασιασμῷ	εἰς	τὸ πλῆθος τρεπομένη) οὕτω λόγος
[14]	τὸν Ταῦρον ἀετῶν ὄντα μεστόν,	εἰς	τὸ στόμα λαμβάνειν εὐμεγέθη λίθον
[21]	εἰ δέχονται τῇ πόλει αὐτόν,	εἰς	χάρτην οὐ’ μέγα γράψαντες ἀπέστειλαν.
[14]	τὸ πέρας ἐλεγχόμενος οὕτως ὡμολόγησεν	εἷς	εἶναι τῶν ἱεροσύλων. οἱ δ´
[4]	σιωπᾶν; Ἀθήνησι δέ τις ἑστιῶν	πρέσβεις	βασιλικοὺς ἐφιλοτιμήθη σπουδάζουσιν αὐτοῖς συναγαγεῖν
[17]	ἐμὲ Λακεδαιμόνιοι πρεσβευτὴν ἔπεμψαν, οὐ	καταπλαγεὶς	ὁ πρεσβευτής ἕν´’ εἶπε ποτὶ
[4]	σε· δρῶν γὰρ εὖ κακῶς	λέγεις,	πρὸς δὲ τὸν ἀδολέσχην οὐχ
[9]	τὴν ἀρετὴν ἠγάπων. ἔγνω δ´	οὐδεὶς	ἄλλος, ἀλλὰ συμβαλόντες ἐκράτησαν καὶ
[15]	ὅστις ἐστὶ καὶ τὸν ἐξωλέστατον’	οὐδεὶς	ἂν ἄλλον εἴποι τὸν προδότην
[16]	προτέρα δ´ ἡ κρίσις ἐστίν.	οὐδεὶς	γὰρ ἐθίζεται φεύγειν καὶ ἀποτρίβεσθαι
[8]	τὸ σιωπηρὸν καὶ μυστηριῶδες ἐμφαίνοντες.	οὐδεὶς	γὰρ οὕτω λόγος ὠφέλησε ῥηθεὶς
[14]	τῇ ψυχῇ δάκνῃ; τί δὲ	ῥυθμίζεις	τὴν ἐμὴν λύπην ὅπου; ὁ
[7]	ἀπορρήτων μὴ κρατοῦντες. ὅθεν Ἀνάχαρσις	ἑστιαθεὶς	παρὰ Σόλωνι καὶ κοιμώμενος ὤφθη
[22]	ἀδολεσχία καθάπερ ζῷον ἐπὶ νομὰς	συνήθεις	πρόεισι. θαυμαστὸς δ´ ὁ Κῦρος,
[23]	λόγον (ἐπεὶ παραμένει γε καὶ	ῥηθεὶς	ὁμοίως) ἀλλ´ ἢ δι´ αὑτοὺς
[8]	οὐδεὶς γὰρ οὕτω λόγος ὠφέλησε	ῥηθεὶς	ὡς πολλοὶ σιωπηθέντες· ἔστι γὰρ
[19]	κἂν ἀπείπηται τὸν λόγον ὁ	αἰτηθείς,	ἐπισχόντα καλῶς ἔχει καὶ πρὸς
[3]	γὰρ ὁ πυρὸς εἰς ἀγγεῖον	κατακλεισθεὶς	τῷ μὲν μέτρῳ πλείων εὑρίσκεται
[13]	ταραχῆς οἷον εἰκὸς εἰς ἐκκλησίαν	ἀθροισθεὶς	ὁ δῆμος ἐπὶ τὴν ἀρχὴν
[21]	φθάσει καὶ Μίλητος ἐκπολεμωθεῖσα καὶ	φυγαδευθεὶς	τὸ δεύτερον Ἀλκιβιάδης. μάλιστα δὴ
[13]	τὸν ἄθλιον ἐνδεδεμένον. ὀψὲ δὲ	λυθεὶς	ἤδη πρὸς ἑσπέραν ἠρώτα τὸν
[7]	ὅσας πόλεις καὶ ἡγεμονίας λόγος	ἐξενεχθεὶς	ἀπόρρητος ἀναστάτους ἐποίησε. Σύλλας ἐπολιόρκει
[20]	οὕτως ἐκόλουε τὴν δίψαν, οὐκ	ἐφιεὶς	ἑαυτῷ πιεῖν μετὰ γυμνάσιον, εἰ
[22]	τῶν θεῶν μέγιστος, εἰ ταύτῃ	δοκεῖς’	ἔστι μὲν οὖν ἀτεχνῶς ἡ
[5]	τί οὖν; εἶπεν οὐχ ἅπαξ	μέλλεις	λέγειν αὐτὸν ἐπὶ τῶν δικαστῶν;
[7]	τοσούτους ἀφροδισίων ἀκρασίᾳ πεπτωκότας, ὅσας	πόλεις	καὶ ἡγεμονίας λόγος ἐξενεχθεὶς ἀπόρρητος
[17]	εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ διατηρεῖ τὰς	πόλεις.	Σκιλοῦρος δὲ καταλιπὼν ὀγδοήκοντα παῖδας,
[11]	ἀρτίως’ εἶπεν οἴκοθεν εἰς ἀγορὰν	καταβαίνεις;	ἀρτίως’ εἶπεν ἐκεῖνος. οὐκοῦν οὐδὲν
[22]	τὰς αὑτοῦ πολλάκις ἀριστείας καὶ	πράξεις	διηγούμενον. ἐπιεικῶς δὲ καὶ τοῖς
[15]	σύ γ´ ἐσς´· ἔχεις νόσον,	χαίρεις	διδούς’ ἐναρμόττει καὶ πρὸς τὸν
[15]	μηνύων οὐδ´ εὔνους· ἔχεις νόσον,	χαίρεις	λαλῶν καὶ φλυαρῶν. ~Ταῦτα δ´
[1]	στοὰν ἀπὸ μιᾶς φωνῆς πολλὰς	ἀντανακλάσεις	ποιοῦσαν ἑπτάφωνον καλοῦσι· τῆς δ´
[17]	μετ´ εὐστροφίας ὀξὺ πρὸς τὰς	ἀπαντήσεις	ἐκ τῆς πολλῆς περιγίγνεται σιωπῆς.
[7]	παρελθεῖν μόνον, αὔριον δέ μοι	εὐχαριστήσεις.	ἁρπάσας οὖν τὸ αἰνιχθὲν ἐκεῖνος
[21]	τρία γένη τῶν πρὸς τὰς	ἐρωτήσεις	ἀποκρίσεων, τὸ μὲν ἀναγκαῖον τὸ
[20]	καὶ παιδιᾶς ἕνεκα συνθέντες τινὰς	ἐρωτήσεις	προβάλλουσι τοῖς τοιούτοις καὶ ἀνακινοῦσιν
[20]	ὑπὸ σπουδῆς ἄλλας ἀντ´ ἄλλων	ἀποκρίσεις	διδόντα. ἡ μὲν γὰρ Πυθία
[20]	τοίνυν ἄσκημα πρὸς τὰς ἰδίας	ἀποκρίσεις	ἐστίν, αἷς οὐχ ἥκιστα δεῖ
[19]	δ´ ὕβριν φέρει περὶ τὰς	ἀποκρίσεις	ἡ τοιαύτη προπέτεια καὶ θρασύτης.
[19]	εἰς ἑαυτὸν τὸ προλαμβάνειν τὰς	ἀποκρίσεις	καὶ τὰ ὦτα μετάγειν καὶ
[18]	σκάπτων ἐφ´ οἷς γεγόνασιν αἱ	διαλύσεις.	οὕτως μέγα πρὸς πάνθ´ ὁ
[8]	τὴν γυναῖκα καὶ τὴν τροφόν·	ἀκούεις	γὰρ λεγούσης ἕξω δ´ ἠύτε
[10]	ἐλέχθη πρὸς ἄλλον· εἰ δ´	ἀφεὶς	ἐκ σεαυτοῦ κατέχεις ἐν ἑτέρῳ
[13]	τινὸς τῶν ἀποδεδρακότων ἐκεῖθεν· εἶτ´	ἀφεὶς	τὸ ἐργαστήριον εἰς ἄστυ συνέτεινε
[15]	οὐ φιλάνθρωπος σύ γ´ ἐσς´·	ἔχεις	νόσον, χαίρεις διδούς’ ἐναρμόττει καὶ
[15]	σὺ ταῦτα μηνύων οὐδ´ εὔνους·	ἔχεις	νόσον, χαίρεις λαλῶν καὶ φλυαρῶν.
[10]	εἰ δ´ ἀφεὶς ἐκ σεαυτοῦ	κατέχεις	ἐν ἑτέρῳ τὸ ἀπόρρητον, εἰς
[5]	τὸ ἐχθρὸν δέ μοί ἐστιν	αὖθις	ἀριζήλως εἰρημένα μυθολογεύειν’ φεύγει καὶ
[5]	διεξιόντι θαυμαστὸν φανῆναι τὸν λόγον,	αὖθις	δὲ καὶ τρίτον ἀναλαμβάνοντι παντελῶς
[7]	Μιθριδάτου τῶν δὲ περὶ Μάριον	αὖθις	ἐν Ῥώμῃ κρατούντων· ἀλλὰ πρεσβυτῶν
[10]	τῶν χειρῶν ἀφέντα ῥᾴδιόν ἐστιν	αὖθις	κατασχεῖν, οὔτε λόγον ἐκ τοῦ
[5]	λόγον συγγράψας ἔδωκεν· ὁ δὲ	πολλάκις	ἀναγνοὺς ἧκε πρὸς τὸν Λυσίαν
[22]	ὁ ποιητὴς εἰσάγει, τὰς αὑτοῦ	πολλάκις	ἀριστείας καὶ πράξεις διηγούμενον. ἐπιεικῶς
[2]	καὶ κοπτόμενος ἀτόποις τισὶ διηγήμασι,	πολλάκις	αὐτοῦ λέγοντος οὐ θαυμαστόν, Ἀριστότελες;
[22]	κωμικῆς ἐκείνης ἀγρυπνίας λαλίστερον, ἀναρριπίζουσα	πολλάκις	ἑαυτὴν καὶ πρόσφατον ποιοῦσα τοῖς
[18]	ὁ δὲ Κλώδιος προσεδοκᾶτο· καὶ	πολλάκις	ἔπεμπε τὸν εἰωθότα καλεῖν οἰκέτην
[23]	τὸ Σιμωνίδειον, ὅτι λαλήσας μὲν	πολλάκις	μετενόησε σιωπήσας δ´ οὐδέποτε, καὶ
[22]	παρακολουθεῖ τὸ μεμνῆσθαι καὶ διηγεῖσθαι	πολλάκις,	ὃν τρόπον εἰσῆλθον προσήχθησαν ἠγωνίσαντο
[19]	οὐδένα δεῖ ἄλλον ἐρωτᾶν. καίτοι	πολλάκις	τινὰς ἐρωτῶμεν οὐ τοῦ λόγου
[20]	καταχωννύναι τὴν ἐρώτησιν, ἔτι πυνθανομένοις	πολλάκις	ὑπὸ σπουδῆς ἄλλας ἀντ´ ἄλλων
[22]	ἐν οἷς κρείττων ἀλλ´ ἐν	οἷς	ἀπειρότερος ἦν ἐκείνων, εἰς ταῦτα
[18]	ἐρεῖ τῷ δεσπότῃ σκάπτων ἐφ´	οἷς	γεγόνασιν αἱ διαλύσεις. οὕτως μέγα
[22]	καὶ τῶν λόγων τὸν ἀδολέσχην,	οἷς	ἥδεται μάλιστα καὶ κέχρηται κατακόρως,
[22]	τοὺς λόγους ἐκείνους πεπόνθασιν, ἐν	οἷς	κατ´ ἐμπειρίαν ἢ ἕξιν τινὰ
[22]	πρὸς τοὺς ἥλικας, οὐκ ἐν	οἷς	κρείττων ἀλλ´ ἐν οἷς ἀπειρότερος
[6]	προχείρως ἀπάνθρωπον ποιοῦσι καὶ ἄμικτον,	οἷς	οἴονται χαρίζεσθαι λυποῦντες καὶ ἀφ´
[23]	παρασκευάζοντες ἀλλήλοις ὥσπερ ἁλσὶ τοῖς	λόγοις	ἐφηδύνουσι τὴν διατριβὴν καὶ τὴν
[23]	διακενῆς οὐχ ἧττον ἐν τοῖς	λόγοις	ἢ τοῖς ἔργοις ἐστίν. ἐπὶ
[23]	ἐν τοῖς λόγοις ἢ τοῖς	ἔργοις	ἐστίν. ἐπὶ πᾶσι δὲ καὶ
[21]	νῦν δὲ προστίθεται δι´ Ἀλκιβιάδην	Ἀθηναίοις·	ὁ γὰρ Ἀλκιβιάδης ἐπιθυμῶν κατελθεῖν
[21]	βασιλέως, ὃς πάλαι μὲν ἐβοήθει	Λακεδαιμονίοις,	νῦν δὲ προστίθεται δι´ Ἀλκιβιάδην
[4]	ἥδιόν γέ τοι πονηροῖς ὁμιλοῦμεν	ἐπιδεξίοις	ἢ χρηστοῖς ἀδολέσχαις. ὁ μὲν
[8]	διδασκάλους ἔχομεν, ἐν τελεταῖς καὶ	μυστηρίοις	σιωπὴν παραλαμβάνοντες. ὁ δὲ ποιητὴς
[7]	τὴν μὲν ἀριστερὰν χεῖρα τοῖς	μορίοις	τὴν δὲ δεξιὰν τῷ στόματι
[22]	τεχνολογίαις ὁ γραμματικός, ἐν διηγήμασι	ξενικοῖς	ὁ πολλὴν χώραν ἐπεληλυθὼς καὶ
[22]	μνήμῃ βουλόμενον. οὕτω καὶ τοῖς	ἐρωτικοῖς	ἡ πλείστη διατριβὴ περὶ λόγους
[23]	ὠφελοῦντες ἢ χάριν τινὰ παρασκευάζοντες	ἀλλήλοις	ὥσπερ ἁλσὶ τοῖς λόγοις ἐφηδύνουσι
[1]	ἀκοὴ συντέτρηται· διὸ τοῖς μὲν	ἄλλοις	ἐμμένουσιν οἱ λόγοι, τῶν δ´
[2]	ἐπιθυμίαν ἀποδυσπετοῦσι. τοῖς μὲν γὰρ	ἄλλοις	νοσήμασι τῆς ψυχῆς, οἷον φιλαργυρίᾳ
[15]	τὴν οἰκίαν τοῖς ἐκ Μακεδονίας	ξύλοις’	ὥς φησι Δημοσθένης, Φιλοκράτης δὲ
[17]	ἐστι καὶ βραχυλόγος ἐν τοῖς	χρησμοῖς,	καὶ Λοξίας καλεῖται διὰ τὸ
[23]	δεῖ καταμεμῖχθαι καὶ συμπεπλέχθαι τοῖς	ἐθισμοῖς	τὴν προσοχὴν ἐκείνην καὶ τὸν
[3]	ἀδέσμων μηδὲν ὄφελος οἰόμενοι τοῖς	κεκτημένοις	εἶναι, στόμασι δ´ ἀκλείστοις καὶ
[20]	μηδὲ καταχωννύναι τὴν ἐρώτησιν, ἔτι	πυνθανομένοις	πολλάκις ὑπὸ σπουδῆς ἄλλας ἀντ´
[20]	τοῖς ἐπὶ γέλωτι καὶ ὕβρει	προκαλουμένοις	εἰς λόγους αὐτὸν ἀποκρινόμενος μετὰ
[17]	γὰρ Πλάτων τοὺς τοιούτους ἐπαινεῖ,	δεινοῖς	ἀκοντισταῖς ἐοικέναι λέγων, οὖλα καὶ
[2]	ἐνοχλούμενος ὑπ´ ἀδολέσχου καὶ κοπτόμενος	ἀτόποις	τισὶ διηγήμασι, πολλάκις αὐτοῦ λέγοντος
[23]	ἀφέντες ἧττόν εἰσι χαλεποὶ τοῖς	ἀνθρώποις.	ἁρμόσει δ´ αὐτοῖς σφόδρα καὶ
[22]	μὴν ἀλλ´ ὁ μᾶλλον ἑτέρων	ἑτέροις	προσπεπονθὼς ὀφείλει τούτους φυλάττεσθαι καὶ
[4]	ψέγοντος ἐπαχθέστερος. ἥδιόν γέ τοι	πονηροῖς	ὁμιλοῦμεν ἐπιδεξίοις ἢ χρηστοῖς ἀδολέσχαις.
[22]	ἐποίει συμπόσιον, ἀεὶ τὴν ἐν	Λεύκτροις	μάχην καὶ τὰ συνεχῆ διηγούμενος·
[3]	εἶναι, στόμασι δ´ ἀκλείστοις καὶ	ἀθύροις	ὥσπερ τὸ τοῦ Πόντου διὰ
[2]	ἀκουσθῆναι· ὧν οὐδετέρου τυχεῖν ἐγγίνεται	τοῖς	ἀδολέσχοις, ἀλλὰ καὶ περὶ αὐτὴν
[17]	καὶ δεῖ τὰ τοιαῦτα μάλιστα	τοῖς	ἀδολέσχοις προβάλλειν ὅσην χάριν ἔχει
[23]	τῷ λέγοντι χρήσιμον μήτ´ ἀναγκαῖον	τοῖς	ἀκούουσι τὸ λεγόμενον ἡδονὴ δὲ
[3]	τέλος τοῦτ´ ἐστί, πίστιν ἐνεργάσασθαι	τοῖς	ἀκούουσιν· ἀπιστοῦνται δ´ οἱ λάλοι,
[23]	θυμὸν ἀφέντες ἧττόν εἰσι χαλεποὶ	τοῖς	ἀνθρώποις. ἁρμόσει δ´ αὐτοῖς σφόδρα
[8]	καὶ κατωργίαστο {διὰ} τοῦ θεοῦ	τοῖς	ἀπορρήτοις. ὡς οὖν ἐκεῖνοι πταίσαντες
[14]	ἐπελάβοντο τῆς φωνῆς καὶ προσήγγειλαν	τοῖς	ἄρχουσιν. ἐλεγχθέντες δ´ οὕτως ἀπήχθησαν,
[2]	γοῦν τυγχάνειν ὧν ἐφίενται περίεστι,	τοῖς	δ´ ἀδολέσχοις τοῦτο συμβαίνει χαλεπώτατον·
[22]	πολλάκις ἑαυτὴν καὶ πρόσφατον ποιοῦσα	τοῖς	διηγήμασιν. ὅθεν ὀλισθηροὶ πρὸς τοὺς
[23]	ἀεὶ δεῖ καταμεμῖχθαι καὶ συμπεπλέχθαι	τοῖς	ἐθισμοῖς τὴν προσοχὴν ἐκείνην καὶ
[15]	μὲν οὖν ἤρεψε τὴν οἰκίαν	τοῖς	ἐκ Μακεδονίας ξύλοις’ ὥς φησι
[20]	πρῶτον μέν, ἵνα μὴ λάθῃ	τοῖς	ἐπὶ γέλωτι καὶ ὕβρει προκαλουμένοις
[23]	ἧττον ἐν τοῖς λόγοις ἢ	τοῖς	ἔργοις ἐστίν. ἐπὶ πᾶσι δὲ
[15]	ἠγόραζεν’ Εὐφόρβῳ δὲ καὶ Φιλάγρῳ	τοῖς	Ἐρέτριαν προδοῦσι χώραν ὁ βασιλεὺς
[22]	τῇ μνήμῃ βουλόμενον. οὕτω καὶ	τοῖς	ἐρωτικοῖς ἡ πλείστη διατριβὴ περὶ
[3]	βαλλαντίων ἀδέσμων μηδὲν ὄφελος οἰόμενοι	τοῖς	κεκτημένοις εἶναι, στόμασι δ´ ἀκλείστοις
[23]	τινὰ παρασκευάζοντες ἀλλήλοις ὥσπερ ἁλσὶ	τοῖς	λόγοις ἐφηδύνουσι τὴν διατριβὴν καὶ
[23]	καὶ διακενῆς οὐχ ἧττον ἐν	τοῖς	λόγοις ἢ τοῖς ἔργοις ἐστίν.
[11]	εἴτε φαῦλόν ἐστι, καὶ συνδιαποροῦμεν	τοῖς	μάντεσιν. ἀλλὰ σιώπα. ταῦτ´ εἰπὼν
[1]	γλῶτταν ἡ ἀκοὴ συντέτρηται· διὸ	τοῖς	μὲν ἄλλοις ἐμμένουσιν οἱ λόγοι,
[2]	περὶ αὐτὴν τὴν ἐπιθυμίαν ἀποδυσπετοῦσι.	τοῖς	μὲν γὰρ ἄλλοις νοσήμασι τῆς
[7]	ὤφθη τὴν μὲν ἀριστερὰν χεῖρα	τοῖς	μορίοις τὴν δὲ δεξιὰν τῷ
[18]	ῥήτωρ μὴ βουλόμενος ἐνοχλεῖσθαι προσέταξε	τοῖς	οἰκέταις πρὸς τὰ ἐρωτώμενα λαλεῖν
[8]	λόγος εὐπειθῆ καὶ ὑποχείρια προσέταττε	τοῖς	ὄμμασι μὴ δακρύειν, τῇ γλώττῃ
[22]	πράξεις διηγούμενον. ἐπιεικῶς δὲ καὶ	τοῖς	περὶ δίκας εὐστοχήσασιν ἢ παρ´
[23]	ἀπερύκουσα καθ´ ἡμέραν ἐλαφρότερον παρασκευάσειε	τοῖς	συνοῦσιν, ὥσπερ οἱ κύνες εἰς
[20]	ἕνεκα συνθέντες τινὰς ἐρωτήσεις προβάλλουσι	τοῖς	τοιούτοις καὶ ἀνακινοῦσιν αὐτῶν τὸν
[17]	ἀπῆλθεν, ἐνδειξάμενος αὐτοῖς ὅτι τὸ	τοῖς	τυχοῦσιν ἀρκεῖσθαι καὶ μὴ δεῖσθαι
[4]	μή ποτε τὸ ζητούμενον παρὰ	τοῖς	φιλοσόφοις λύων ὁ ποιητὴς οἰνώσεως
[17]	φιλοσύντομός ἐστι καὶ βραχυλόγος ἐν	τοῖς	χρησμοῖς, καὶ Λοξίας καλεῖται διὰ
[8]	κατωργίαστο {διὰ} τοῦ θεοῦ τοῖς	ἀπορρήτοις.	ὡς οὖν ἐκεῖνοι πταίσαντες ἀνῃρέθησαν,
[4]	τοι πονηροῖς ὁμιλοῦμεν ἐπιδεξίοις ἢ	χρηστοῖς	ἀδολέσχαις. ὁ μὲν γὰρ Σοφοκλέους
[3]	τοῖς κεκτημένοις εἶναι, στόμασι δ´	ἀκλείστοις	καὶ ἀθύροις ὥσπερ τὸ τοῦ
[2]	βιάσωνται λαλεῖν οἱ ἀδόλεσχοι, παρέδωκεν	αὐτοῖς	ἡ ψυχὴ τὰ ὦτα περιαντλεῖν
[14]	κομίζοντας οἶνον, ἵν´, εἰ μὲν	αὐτοῖς	λαθεῖν ἐγγένοιτο, τῷ ἀκράτῳ ποθέντι
[17]	γλήχωνι κινήσας ἐκπιὼν ἀπῆλθεν, ἐνδειξάμενος	αὐτοῖς	ὅτι τὸ τοῖς τυχοῦσιν ἀρκεῖσθαι
[1]	τὰς ἀκινήτους φρενῶν’ μήποτε γὰρ	αὐτοῖς	οὐκ εἰς τὴν ψυχὴν ἀλλ´
[2]	σάλον καὶ ναυτίαν ἐξανέστησαν. ὅθεν	αὐτοῖς	συμβαίνει μήτε παρὰ δεῖπνον συγκλιτῶν
[4]	ἑστιῶν πρέσβεις βασιλικοὺς ἐφιλοτιμήθη σπουδάζουσιν	αὐτοῖς	συναγαγεῖν εἰς ταὐτὸ τοὺς φιλοσόφους·
[23]	χαλεποὶ τοῖς ἀνθρώποις. ἁρμόσει δ´	αὐτοῖς	σφόδρα καὶ τὸ μετὰ κρειττόνων
[17]	ἐν Κορίνθῳ’ καὶ πάλιν γράψαντος	αὐτοῖς	τοῦ Φιλίππου ἂν ἐμβάλω εἰς
[17]	διακονώμενος στομοῦται· τὸ γὰρ ἀποφθεγματικὸν	αὐτοῖς	τοῦτο καὶ μετ´ εὐστροφίας ὀξὺ
[2]	ξυστῷ θεάσωνται προσφοιτῶντα, ταχέως ἀνάζευξιν	αὑτοῖς	παρεγγυῶσι. καὶ καθάπερ ὅταν ἐν
[20]	συνθέντες τινὰς ἐρωτήσεις προβάλλουσι τοῖς	τοιούτοις	καὶ ἀνακινοῦσιν αὐτῶν τὸν λῆρον·
[23]	ἐν ἔθει γενήσονται τοῦ σιωπᾶν.	Τούτοις	δ´ ἀεὶ δεῖ καταμεμῖχθαι καὶ
[4]	ποτε τὸ ζητούμενον παρὰ τοῖς	φιλοσόφοις	λύων ὁ ποιητὴς οἰνώσεως καὶ
[2]	ὧν οὐδετέρου τυχεῖν ἐγγίνεται τοῖς	ἀδολέσχοις,	ἀλλὰ καὶ περὶ αὐτὴν τὴν
[17]	δεῖ τὰ τοιαῦτα μάλιστα τοῖς	ἀδολέσχοις	προβάλλειν ὅσην χάριν ἔχει καὶ
[2]	ὧν ἐφίενται περίεστι, τοῖς δ´	ἀδολέσχοις	τοῦτο συμβαίνει χαλεπώτατον· ἐπιθυμοῦντες γὰρ
[23]	τὸ λεγόμενον ἡδονὴ δὲ καὶ	χάρις	οὐ πρόσεστι, διὰ τί λέγεται;
[19]	πέλας ἐρωτήσεσιν ἑαυτὸν ἐθιζέτω σιωπᾶν,	μέχρις	οὗ πάντες ἀπείπωνται τὴν ἀπόκρισιν·
[7]	ἀρνούμενον πρὸς τὴν ἀνάγκην ἃ	χωρὶς	ἀνάγκης ἐμήνυσε. ~Ζήνων δ´ ὁ
[14]	ὅμως οὐκ ἔστι γλώσσης ῥεούσης	ἐπίσχεσις	οὐδὲ κολασμός. ἐν Λακεδαίμονι τῆς
[21]	μέτρον {ἔστω} ἡ τοῦ ἐρωτῶντος	βούλησις.	~Καὶ μὴν ὥσπερ ὁ Σωκράτης
[4]	δεινότατον; ᾠδὴ καὶ γέλως καὶ	ὄρχησις;	οὐδὲν ἄχρι τούτων· καί τι
[16]	ἀσκήσει περιγινόμεθα, προτέρα δ´ ἡ	κρίσις	ἐστίν. οὐδεὶς γὰρ ἐθίζεται φεύγειν
[7]	τῶν ἀπορρήτων μὴ κρατοῦντες. ὅθεν	Ἀνάχαρσις	ἑστιαθεὶς παρὰ Σόλωνι καὶ κοιμώμενος
[3]	~Καίτοι γ´ οὐδὲν οὕτως ἡ	φύσις	εὐερκῶς κεχαράκωκε τῶν ἐν ἡμῖν
[22]	προφάσεως· οὐ γὰρ μόνον ὅπου	τις	ἀλγεῖ, κεῖθι καὶ τὴν χεῖρ´
[4]	ἀβελτερίαν ὑπό τινος ἀδολέσχου καὶ	τίς	ἄν’ ἔφη δύναιτο μωρὸς ἐν
[11]	τὸν πλασάμενον τὴν φήμην, ἀπαντήσας	τις	αὐτῷ τῶν γνωρίμων ἀρτίως’ εἶπεν
[13]	ἀλάστορα· πέπλασται ταῦτα καὶ συντέθεικε·	τίς	δ´ ἄλλος ἤκουσε; τίς δ´
[13]	συντέθεικε· τίς δ´ ἄλλος ἤκουσε;	τίς	δ´ ἐπίστευσεν; ἐκομίσθη τροχός, κατετάθη
[10]	κατηγορεῖν ἀπολλυμένους διὰ τὸ πιστεῦσαι.	~Τίς	δ´ ὅλως ἑαυτῷ παρρησίαν ἀπολέλοιπε
[9]	ἢ μέμφεσθαι. κἂν μέμφηται δέ	τις,	ἐγκαλεῖσθαι βέλτιόν ἐστι σωθέντας δι´
[14]	περιστάντες αὐτὸν ἀνέκριναν ἀλλαχόθεν ἄλλος	τίς	εἶ; καί τίς ς´ οἶδε;
[1]	μὴ σοφῷ λόγους, δικαιότερον ἄν	τις	εἴποι πρὸς τὸν ἀδόλεσχον {μᾶλλον
[22]	δ´ ἀδολέσχης τοὐναντίον, ἂν μέν	τις	ἐμπέσῃ λόγος, ἐξ οὗ μαθεῖν
[7]	ὀρθῶς οἰόμενος. οὐ γὰρ ἄν	τις	ἐξαριθμήσαιτο ῥᾳδίως ἄνδρας τοσούτους ἀφροδισίων
[18]	ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα συνεχῶς	τις	ἐπίοι καὶ ἀναλαμβάνοι, παύσαιτ´ ἂν
[4]	ἐν οἴνῳ σιωπᾶν; Ἀθήνησι δέ	τις	ἑστιῶν πρέσβεις βασιλικοὺς ἐφιλοτιμήθη σπουδάζουσιν
[6]	λόγῳ λυπῶν καὶ ἀπεχθανόμενος ἄμουσός	τις	καὶ ἄτεχνός ἐστι. ~Τῶν δ´
[10]	λαμπτῆρος Ἰδαῖον λέπας πρήσειεν ἄν	τις·	καὶ πρὸς ἄνδρ´ εἰπὼν ἕνα,
[22]	λόγον. ὡς τῶν παρ´ ἡμῖν	τις	κατὰ τύχην ἀνεγνωκὼς δύο τῶν
[13]	εἰς ἄστυ συνέτεινε δρόμῳ μή	τις	κῦδος ἄροιτο’ τὸν λόγον εἰς
[23]	τὰ ῥήματα τῷ στόματι προστρέχῃ,	τίς	οὗτος ὁ λόγος ὁ ἐφεστὼς
[2]	τοῦτο’ φησί θαυμαστόν, ἀλλ´ εἴ	τις	πόδας ἔχων σὲ ὑπομένει. ἑτέρῳ
[14]	ἀλλαχόθεν ἄλλος τίς εἶ; καί	τίς	ς´ οἶδε; καί πόθεν ἐπίστασαι
[15]	ὑπερφέρεσθαι λανθάνοντας. ~Εἰ τοίνυν ἔροιτό	τις	τὸν κάκιστον ὅστις ἐστὶ καὶ
[14]	οὖν ἀπορία πολλῶν συνδεδραμηκότων, καί	τις	τῶν παρόντων εἰ βούλεσθ´, ἐγὼ
[10]	οὗτος ἐμοί. τούτῳ δ´ ἕτερός	τις,	ᾧ πιστεύσει καὶ οὗτος ὡς
[15]	τοίνυν ἔροιτό τις τὸν κάκιστον	ὅστις	ἐστὶ καὶ τὸν ἐξωλέστατον’ οὐδεὶς
[22]	διαλέγονται· ὦ φιλτάτη κλίνη’ καὶ	Βακχὶς	θεόν ς´ ἐνόμισεν, εὔδαιμον λύχνε·
[11]	αὐτῷ θυγατριδῶν ἀπολωλότων Ποστουμίου δ´	ὃς	ἔτι λοιπός ἐστιν ἐκ διαβολῆς
[21]	τῷ τοῦ μεγάλου σατράπῃ βασιλέως,	ὃς	πάλαι μὲν ἐβοήθει Λακεδαιμονίοις, νῦν
[7]	καὶ νοήσας, οἶμαι, ὅτι νήπιος,	ὃς	τὰ ἕτοιμα λιπὼν ἀνέτοιμα διώκει,
[13]	συνηθείας. χαριέντως γοῦν ὁ βασιλεὺς	Ἀρχέλαος	ἀδολέσχου κουρέως περιβαλόντος αὐτῷ τὸ
[9]	μὴ μόνος οὐκ ἀκούσῃς τῆς	σάλπιγγος;	οὐκ ἄρα φωνὴν ἐπίστευεν ἀπόρρητον
[1]	τὸ γὰρ φάρμακον αὐτῆς, ὁ	λόγος,	ἀκουόντων ἐστίν, οἱ δ´ ἀδόλεσχοι
[2]	λέγουσι, τῶν δ´ ἀδολέσχων ὁ	λόγος	ἀτελὴς καὶ ἄκαρπός ἐστι. ~Καίτοι
[3]	τῇ δὲ χρείᾳ μοχθηρότερος, οὕτω	λόγος	εἰς ἀδόλεσχον ἐμπεσὼν ἄνθρωπον πολὺ
[10]	εἰς τὸ πλῆθος τρεπομένη) οὕτω	λόγος	ἐν τῷ πρώτῳ καταμένων ἀπόρρητος
[22]	τοὐναντίον, ἂν μέν τις ἐμπέσῃ	λόγος,	ἐξ οὗ μαθεῖν τι δύναται
[7]	πεπτωκότας, ὅσας πόλεις καὶ ἡγεμονίας	λόγος	ἐξενεχθεὶς ἀπόρρητος ἀναστάτους ἐποίησε. Σύλλας
[1]	δ´ ἀδολεσχίας ἂν ἐλάχιστος ἅψηται	λόγος,	εὐθὺς ἀντιπεριηχεῖ κινοῦσα χορδὰς τὰς
[8]	ἐγκρατείας, καὶ πάντ´ ἔχων ὁ	λόγος	εὐπειθῆ καὶ ὑποχείρια προσέταττε τοῖς
[3]	οὐδὲ πίστιν ἔχουσιν ἧς πᾶς	λόγος	ἐφίεται· τὸ γὰρ οἰκεῖον αὐτοῦ
[23]	στόματι προστρέχῃ, τίς οὗτος ὁ	λόγος	ὁ ἐφεστὼς καὶ καταβιαζόμενος; ἐπὶ
[17]	γεῶδες ἀποκαθάρωσιν, οὕτως ὁ Λακωνικὸς	λόγος	οὐκ ἔχει φλοιόν, ἀλλ´ εἰς
[10]	πολλαπλασιασμόν, εἰρομένης τῆς ἀκρασίας ὁ	λόγος.	ὡς γὰρ ἡ μονὰς οὐκ
[8]	μυστηριῶδες ἐμφαίνοντες. οὐδεὶς γὰρ οὕτω	λόγος	ὠφέλησε ῥηθεὶς ὡς πολλοὶ σιωπηθέντες·
[17]	θεὸς οὐ φιλοσύντομός ἐστι καὶ	βραχυλόγος	ἐν τοῖς χρησμοῖς, καὶ Λοξίας
[17]	καὶ συνεστραμμένα φθεγγομένους. καὶ ὁ	Λυκοῦργος	εἰς ταύτην τὴν δεινότητα τοὺς
[21]	γὰρ μεγαλοφωνότατος) εἰπόντος δ´ ἐκείνου	δός	μοι μέτρον φωνῆς’ οὐ φαύλως
[13]	γινομένων λόγων περὶ τῆς Διονυσίου	τυραννίδος	ὡς ἀδαμαντίνη καὶ ἄρρηκτός ἐστι,
[11]	λέγουσα τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς	πατρίδος·	τί πεισόμεθα; βουλομένη καὶ διδάσκουσα
[13]	ἄστυ συνέτεινε δρόμῳ μή τις	κῦδος	ἄροιτο’ τὸν λόγον εἰς τὴν
[11]	γέγονε γάρ τι καινὸν ἄλλο’	κόρυδος	ὦπται πετόμενος κράνος ἔχων χρυσοῦν
[17]	νοῦν περιεχούσης. αὐτὸς δ´ ὁ	θεὸς	οὐ φιλοσύντομός ἐστι καὶ βραχυλόγος
[20]	εἴωθέ τινας ἐκφέρειν· ὁ γὰρ	θεός,	ᾧ λατρεύει, καὶ κωφοῦ ξυνίησι
[21]	ὁ γυμνασίαρχος ἐκέλευσεν ὑφεῖναι τὸ	μέγεθος	τῆς φωνῆς (ἦν γὰρ μεγαλοφωνότατος)
[10]	ἐξίστησι τῷ διπλασιασμῷ εἰς τὸ	πλῆθος	τρεπομένη) οὕτω λόγος ἐν τῷ
[11]	τὴν πρώτην εἰσελθοῦσαν ἔπαιε τὸ	στῆθος	αὑτῆς καὶ τὰς τρίχας ἐσπάραττεν
[15]	βασιλεὺς ἔδωκεν· ὁ δ´ ἀδόλεσχος	ἄμισθός	ἐστι προδότης καὶ αὐτεπάγγελτος, οὐχ
[11]	πίστιν οὐκ ἐχούσης. ὁ δὲ	Ῥωμαῖος	ἐξελέγξαι βουλόμενος αὐτῆς τὴν ἀβελτερίαν
[11]	ἀνακαλεῖσθαι τὸν θυγατριδοῦν· ταῦθ´ ὁ	Φούλβιος	ἀκούσας ἐξήνεγκε πρὸς τὴν ἑαυτοῦ
[11]	ὕδωρ ἐγχέας, ἐπείρασε τὴν γυναῖκα·	Φούλβιος	δ´ ὁ Καίσαρος ἑταῖρος τοῦ
[18]	μὲν ἄλλοι παρῆσαν ὁ δὲ	Κλώδιος	προσεδοκᾶτο· καὶ πολλάκις ἔπεμπε τὸν
[9]	τῶν μεγίστων οὖσαν. ~ἡ δ´	Εὐριπίδειος	Ἰνὼ παρρησίαν ἄγουσα περὶ αὑτῆς
[4]	μεθύειν πᾶς ἄνθρωπος αἰδήμων καὶ	κόσμιος	οἶμαι φυλάξαιτ´ ἄν. μανίᾳ γὰρ
[10]	σεαυτοῦ προέμενος· κἂν μὲν ἐκεῖνος	ὅμοιός	σοι γένηται, δικαίως ἀπόλωλας, ἂν
[12]	ἀνδρός. ~Ὀρθῶς οὖν Φιλιππίδης ὁ	κωμῳδιοποιὸς	φιλοφρονουμένου τοῦ βασιλέως αὐτὸν Λυσιμάχου
[7]	ἐκεῖνος καὶ νοήσας, οἶμαι, ὅτι	νήπιος,	ὃς τὰ ἕτοιμα λιπὼν ἀνέτοιμα
[18]	κρατεῖν προαιρέσεως ἡλίκον ἐστὶν ἐνθυμούμενον.	Πούπιος	Πείσων ὁ ῥήτωρ μὴ βουλόμενος
[13]	ξυρὸν ἔχω. ταῦτ´ ἀκούσας ὁ	Διονύσιος	ἀνεσταύρωσεν αὐτόν. ἐπιεικῶς δὲ λάλον
[17]	οἷόν ἐστι τὸ Λακεδαιμόνιοι Φιλίππῳ·	Διονύσιος	ἐν Κορίνθῳ’ καὶ πάλιν γράψαντος
[8]	πίστεως οὐ λέλοιπεν. ὅθεν ὁ	Πιττακὸς	οὐ κακῶς τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως
[18]	μ´ οὐκ ἠρώτησας. οὕτως μὲν	Ῥωμαϊκὸς	οἰκέτης, ὁ δ´ Ἀττικὸς ἐρεῖ
[11]	φυγῇ ὄντος ἀναγκάζεται τὸν τῆς	γυναικὸς	υἱὸν ἐπεισάγειν τῇ διαδοχῇ τῆς
[13]	ἔλθοι’ γενομένης δὲ ταραχῆς οἷον	εἰκὸς	εἰς ἐκκλησίαν ἀθροισθεὶς ὁ δῆμος
[18]	κληθῆναι καὶ παρεσκευάσατο λαμπρὰν ὡς	εἰκὸς	ἑστίασιν. ἐνστάσης δὲ τῆς ὥρας
[12]	ἀπολλύουσι καὶ διαφθείρουσιν. Σέλευκος ὁ	Καλλίνικος	ἐν τῇ πρὸς Γαλάτας μάχῃ
[17]	καὶ γεῶδες ἀποκαθάρωσιν, οὕτως ὁ	Λακωνικὸς	λόγος οὐκ ἔχει φλοιόν, ἀλλ´
[4]	κατ´ ἐνίους ἡ δὲ μέθη	σύνοικος,	μᾶλλον δὲ μανία τῷ μὲν
[22]	ὁ ἀναγνωστικός, ἐν τεχνολογίαις ὁ	γραμματικός,	ἐν διηγήμασι ξενικοῖς ὁ πολλὴν
[22]	κράτιστος ὤν, ἐν ἱστορίαις ὁ	ἀναγνωστικός,	ἐν τεχνολογίαις ὁ γραμματικός, ἐν
[18]	μὲν Ῥωμαϊκὸς οἰκέτης, ὁ δ´	Ἀττικὸς	ἐρεῖ τῷ δεσπότῃ σκάπτων ἐφ´
[23]	κατ´ ἰδίαν. ὁ μὲν γὰρ	Στωικὸς	Ἀντίπατρος, ὡς ἔοικε, μὴ δυνάμενος
[12]	στέγοντας ἐκπίπτοντες ἀπολλύουσι καὶ διαφθείρουσιν.	Σέλευκος	ὁ Καλλίνικος ἐν τῇ πρὸς
[2]	εἰς συμπόσιον ἢ συνέδριον γνωρίμων	λάλος	εἰσέλθῃ, πάντες ἀποσιωπῶσι μὴ βουλόμενοι
[3]	οὐδ´ οἰκημάτων ἀλλὰ στομάτων τὸ	τέλος	δυστυχίαν’ ὁ Εὐριπίδης φησίν· οἱ
[3]	ἐφίεται· τὸ γὰρ οἰκεῖον αὐτοῦ	τέλος	τοῦτ´ ἐστί, πίστιν ἐνεργάσασθαι τοῖς
[19]	τι βουλῆς ταὐτὸ καὶ δρόμου	τέλος’	ὥς φησιν ὁ Σοφοκλῆς, οὐδέ
[3]	ἀθύρων καὶ βαλλαντίων ἀδέσμων μηδὲν	ὄφελος	οἰόμενοι τοῖς κεκτημένοις εἶναι, στόμασι
[15]	καὶ πρὸς τὸν φλύαρον· οὐ	φίλος	εἶ σὺ ταῦτα μηνύων οὐδ´
[10]	εὑρὼν ὑπὲρ σεαυτοῦ πιστότερον. ἀλλὰ	φίλος	οὗτος ἐμοί. τούτῳ δ´ ἕτερός
[9]	ἀρετὴν ἠγάπων. ἔγνω δ´ οὐδεὶς	ἄλλος,	ἀλλὰ συμβαλόντες ἐκράτησαν καὶ ἀπέκτειναν
[7]	ἐνδιατρῖψαι χρόνον πολύν, ἐπεὶ πόνος	ἄλλος	ἔπειγεν’ ἡρπακότος μὲν Ἀσίαν Μιθριδάτου
[13]	ταῦτα καὶ συντέθεικε· τίς δ´	ἄλλος	ἤκουσε; τίς δ´ ἐπίστευσεν; ἐκομίσθη
[14]	καὶ περιστάντες αὐτὸν ἀνέκριναν ἀλλαχόθεν	ἄλλος	τίς εἶ; καί τίς ς´
[9]	πρὸς τὰ τοιαῦτα καὶ πεφυλαγμένως.	Μέτελλος	δ´ ὁ γέρων ἕτερόν τι
[13]	εἰκὸς εἰς ἐκκλησίαν ἀθροισθεὶς ὁ	δῆμος	ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ἐβάδιζε τῆς
[17]	αὐτὸς δ´ ὁ θεὸς οὐ	φιλοσύντομός	ἐστι καὶ βραχυλόγος ἐν τοῖς
[10]	ἐκ λιμένων ἐκδραμόντος οὐκ ἔστιν	ὅρμος	οὐδ´ ἀγκυροβόλιον, ἀλλὰ ψόφῳ πολλῷ
[14]	ἔστι γλώσσης ῥεούσης ἐπίσχεσις οὐδὲ	κολασμός.	ἐν Λακεδαίμονι τῆς Χαλκιοίκου τὸ
[16]	αὐτοῦ γινομένων αἰσχρῶν καὶ ὀδυνηρῶν	ἐπιλογισμός.	~Δευτέρῳ δὲ χρηστέον ἐπιλογισμῷ τῷ
[18]	οὕτως μέγα πρὸς πάνθ´ ὁ	ἐθισμός	ἐστι, καὶ περὶ τούτου γ´
[11]	τῶν ἱερέων κόρυδον ὦφθαι πετόμενον	κράνος	ἔχοντα χρυσοῦν καὶ δόρυ· σκεπτόμεθα
[11]	καινὸν ἄλλο’ κόρυδος ὦπται πετόμενος	κράνος	ἔχων χρυσοῦν καὶ δόρυ, καὶ
[7]	ἐκώλυσεν ἐλευθέραν γενέσθαι Νέρωνος ἀπαλλαγεῖσαν	ἑνὸς	ἀνδρὸς ἀδολεσχία. μία γὰρ ἦν
[13]	λάλον ἐστὶ τὸ τῶν κουρέων	γένος·	οἱ γὰρ ἀδολεσχότατοι προσρέουσι καὶ
[15]	δίκαις ἐν στάσεσιν ἐν διαπολιτείαις,	μηδενὸς	αὐτῷ χάριν ἔχοντος, ἀλλ´ αὐτός,
[1]	ἀκουόντων ἐστίν, οἱ δ´ ἀδόλεσχοι	οὐδενὸς	ἀκούουσιν· ἀεὶ γὰρ λαλοῦσι. καὶ
[10]	πτερά’ δι´ ἄλλων ἐπ´ ἄλλους	σκιδνάμενος.	νεὼς μὲν γὰρ ἁρπαγείσης ὑπὸ
[21]	καὶ ὅλως τὴν ὀγδόην Θουκυδίδου	κατατεινάμενος	ἐρεῖ καὶ κατακλύσει τὸν ἄνθρωπον,
[22]	βραχὺν δοῦναι τὸ σιωπῆσαι μὴ	δυνάμενος·	εἰς δὲ τὰς ἑώλους καὶ
[23]	Στωικὸς Ἀντίπατρος, ὡς ἔοικε, μὴ	δυνάμενος	μηδὲ βουλόμενος ὁμόσε χωρεῖν τῷ
[4]	ἐν Ἀθήναις παρὰ πότον σιωπᾶν	δυνάμενος.	οὕτω τι βαθὺ καὶ μυστηριῶδες
[17]	τῷ γλήχωνι κινήσας ἐκπιὼν ἀπῆλθεν,	ἐνδειξάμενος	αὐτοῖς ὅτι τὸ τοῖς τυχοῦσιν
[9]	μοι συνειδέναι τοῦτο {τὸ ἀπόρρητον}	ἀποδυσάμενος	ἂν αὐτὸν ἐπὶ πῦρ ἔθηκα.
[19]	δικαίας τυγχάνουσιν, ὁ δ´ αὐθαιρέτως	ὑφιστάμενος	καὶ προλαμβάνων τὸν λόγον ἀηδὴς
[11]	ἀπιὼν οἴκαδε καὶ τὴν γυναῖκα	μεταπεμψάμενος	ἔγνωκεν’ ἔφη Καῖσαρ, ὅτι τὸ
[10]	ἀλλοτρίαν πίστιν καταπέφευγας τὴν σεαυτοῦ	προέμενος·	κἂν μὲν ἐκεῖνος ὅμοιός σοι
[8]	σίδηρος. αὐτὸς δὲ τῇ Πηνελόπῃ	παρακαθήμενος	θυμῷ μὲν γοόωσαν ἑὴν ἐλέαιρε
[22]	ὁ πολλὴν χώραν ἐπεληλυθὼς καὶ	πεπλανημένος.	ὥστε καὶ ταῦτα δεῖ φυλάττεσθαι·
[18]	καὶ ἀναλαμβάνοι, παύσαιτ´ ἂν ἴσως	ἡδόμενος	τῷ φλυαρεῖν. ἐμὲ δὲ κἀκεῖνος
[23]	ὁ λόγος ὁ ἐφεστὼς καὶ	καταβιαζόμενος;	ἐπὶ τί δ´ ἡ γλῶσς´
[13]	κακοπραγίαν ἀπήγγειλε πρῶτος, ἐν Πειραιεῖ	πυθόμενος	οἰκέτου τινὸς τῶν ἀποδεδρακότων ἐκεῖθεν·
[7]	χαλινοῦ δεῖσθαι τὴν γλῶτταν, ὀρθῶς	οἰόμενος.	οὐ γὰρ ἄν τις ἐξαριθμήσαιτο
[12]	ἐκτείνας τὴν δεξιὰν αὐτῷ καὶ	προσελκόμενος	ὡς φιλήσων, ἔνευσεν ἑνὶ τῶν
[11]	ἐχούσης. ὁ δὲ Ῥωμαῖος ἐξελέγξαι	βουλόμενος	αὐτῆς τὴν ἀβελτερίαν νικᾷς, ὦ
[18]	πλέον. εἶτα Κλώδιον ἄρχοντα δεξιώσασθαι	βουλόμενος	ἐκέλευσε κληθῆναι καὶ παρεσκευάσατο λαμπρὰν
[18]	Πούπιος Πείσων ὁ ῥήτωρ μὴ	βουλόμενος	ἐνοχλεῖσθαι προσέταξε τοῖς οἰκέταις πρὸς
[20]	ὅταν δὲ φαίνηται τῷ ὄντι	βουλόμενος	μαθεῖν, ἐθιστέον ἐφιστάναι καὶ ποιεῖν
[23]	ὡς ἔοικε, μὴ δυνάμενος μηδὲ	βουλόμενος	ὁμόσε χωρεῖν τῷ Καρνεάδῃ μετὰ
[2]	πρόσκειται γὰρ ἁπανταχοῦ, τῶν ἱματίων	ἀντιλαμβανόμενος,	ἁπτόμενος τοῦ γενείου, τὴν πλευρὰν
[6]	ὁ τῷ λόγῳ λυπῶν καὶ	ἀπεχθανόμενος	ἄμουσός τις καὶ ἄτεχνός ἐστι.
[12]	πρόσωπον τοῦ βασιλέως, καὶ περιχαρὴς	γενόμενος	τῇ συντυχίᾳ τῆς χρείας οὐ
[20]	ὕβρει προκαλουμένοις εἰς λόγους αὐτὸν	ἀποκρινόμενος	μετὰ σπουδῆς. ἔνιοι γὰρ οὐδὲν
[10]	ἀλλὰ ψόφῳ πολλῷ καὶ ἤχῳ	φερόμενος	προσέρρηξε καὶ κατέδυσεν εἰς μέγαν
[11]	τι καινὸν ἄλλο’ κόρυδος ὦπται	πετόμενος	κράνος ἔχων χρυσοῦν καὶ δόρυ,
[2]	γὰρ ἁπανταχοῦ, τῶν ἱματίων ἀντιλαμβανόμενος,	ἁπτόμενος	τοῦ γενείου, τὴν πλευρὰν θυροκοπῶν
[2]	αὐτὸς ἐνοχλούμενος ὑπ´ ἀδολέσχου καὶ	κοπτόμενος	ἀτόποις τισὶ διηγήμασι, πολλάκις αὐτοῦ
[4]	ἔν τινι πότῳ σιωπῶν καὶ	σκωπτόμενος	εἰς ἀβελτερίαν ὑπό τινος ἀδολέσχου
[11]	τῆς ἡγεμονίας, καίπερ οἰκτείρων καὶ	βουλευόμενος	ἐκ τῆς ὑπερορίας ἀνακαλεῖσθαι τὸν
[7]	ὁ δὲ μέλλων αὐτὸν ἀποκτιννύναι	πορευόμενος	εἰς τὸ θέατρον ἰδών τινα
[12]	ἄχρι τῆς ὁδοῦ προπέμψας καὶ	ἀπολυόμενος	ὑγίαιν´’ εἶπεν ὦ βασιλεῦ Σέλευκε.
[14]	ἐπίστασαι ταῦτα; καὶ τὸ πέρας	ἐλεγχόμενος	οὕτως ὡμολόγησεν εἷς εἶναι τῶν
[22]	Λεύκτροις μάχην καὶ τὰ συνεχῆ	διηγούμενος·	ὅθεν Ἐπαμεινώνδας παρωνύμιον ἔσχεν. ~Οὐ
[5]	τῇ καινότητι τὴν πλησμονὴν αὐτῆς	παραμυθούμενος.	οἱ δ´ ἀποκναίουσι δήπου τὰ
[22]	ἀπειρότερος ἦν ἐκείνων, εἰς ταῦτα	προκαλούμενος,	ἵνα μήτε λυπῇ παρευδοκιμῶν καὶ
[2]	σοφὸν Ἀριστοτέλην. καὶ γὰρ αὐτὸς	ἐνοχλούμενος	ὑπ´ ἀδολέσχου καὶ κοπτόμενος ἀτόποις
[12]	ἐν ἀγρῷ δαψιλῶς ἐπιδιδοὺς καὶ	φιλοφρονούμενος	ἐγνώρισε τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλέως,
[11]	τῆς ταραχῆς, τὴν δὲ γυναῖκα	τιμωρούμενος,	ὡς οἴκαδ´ εἰσῆλθεν, ἀπώλεσάς μ´’
[7]	Ἀνάχαρσις ἑστιαθεὶς παρὰ Σόλωνι καὶ	κοιμώμενος	ὤφθη τὴν μὲν ἀριστερὰν χεῖρα
[17]	τὸ δραστήριον ἀφαιρέσει τοῦ περιττοῦ	διακονώμενος	στομοῦται· τὸ γὰρ ἀποφθεγματικὸν αὐτοῖς
[11]	ἔφη τριακοσίων; σοῦ βιαζομένης ἐπλασάμην	ἀποπειρώμενος.	οὗτος μὲν οὖν ἀσφαλῶς πάνυ
[9]	ὁ γέρων ἕτερόν τι τοιοῦτον	ἐπερωτώμενος	ἐπὶ στρατείας εἰ’ φησίν ᾤμην
[5]	τῶν ἀνθρώπων ἁψικορίας περιγέγονεν, ἀεὶ	καινὸς	ὢν καὶ πρὸς χάριν ἀκμάζων·
[4]	ἔφασαν ὦ Ζήνων τῷ βασιλεῖ;	κἀκεῖνος	ἄλλο μηθέν’ εἶπεν ἢ ὅτι
[10]	καὶ οὗτος ὡς ἐγὼ τούτῳ·	κἀκεῖνος	ἄλλῳ πάλιν· εἶθ´ οὕτως ἐπιγονὴν
[11]	τούτου σύγκλητον ἔχειν οἱ ἄρχοντες.	κἀκεῖνος	γελάσας εὖ τοῦ τάχους’ εἶπεν
[12]	ὑγίαιν´’ εἶπεν ὦ βασιλεῦ Σέλευκε.	κἀκεῖνος	ἐκτείνας τὴν δεξιὰν αὐτῷ καὶ
[7]	Νέρωνι τὴν φωνὴν τοῦ ἀνθρώπου·	κἀκεῖνος	εὐθὺς ἀνήρπαστο, καὶ βάσανοι καὶ
[11]	χαῖρε, Καῖσαρ’ ὑγίαιν´’ εἶπε Φούλβιε.	κἀκεῖνος	νοήσας ᾤχετ´ εὐθὺς ἀπιὼν οἴκαδε
[18]	ἡδόμενος τῷ φλυαρεῖν. ἐμὲ δὲ	κἀκεῖνος	ὁ οἰκέτης εὖ μάλα δυσωπεῖ,
[18]	διὰ τί οὖν οὐκ ἀφῖκται;	κἀκεῖνος	ὅτι ἠρνήσατο. πῶς οὖν οὐκ
[9]	μανθάνουσιν. Ἀντίγονος γοῦν ὁ βασιλεὺς	{ἐκεῖνος}	ἐρωτήσαντος αὐτὸν τοῦ υἱοῦ πηνίκα
[7]	εὐχαριστήσεις. ἁρπάσας οὖν τὸ αἰνιχθὲν	ἐκεῖνος	καὶ νοήσας, οἶμαι, ὅτι νήπιος,
[10]	τὴν σεαυτοῦ προέμενος· κἂν μὲν	ἐκεῖνος	ὅμοιός σοι γένηται, δικαίως ἀπόλωλας,
[11]	εἰς ἀγορὰν καταβαίνεις; ἀρτίως’ εἶπεν	ἐκεῖνος.	οὐκοῦν οὐδὲν ἀκήκοας; γέγονε γάρ
[4]	τοὺς λόγους ἀκρατὲς καὶ ἀόριστον·	οἶνος	γάρ’ φησιν ἐφέηκε πολύφρονά περ
[4]	καὶ σκωπτόμενος εἰς ἀβελτερίαν ὑπό	τινος	ἀδολέσχου καὶ τίς ἄν’ ἔφη
[21]	τὸ δὲ περισσόν. οἷον πυθομένου	τινὸς	εἰ Σωκράτης ἔνδον, ὁ μὲν
[11]	ἔτι λοιπός ἐστιν ἐκ διαβολῆς	τινος	ἐν φυγῇ ὄντος ἀναγκάζεται τὸν
[19]	φυλάττωμεν ἑαυτούς, ὅπως μὴ ἑτέρου	τινὸς	ἐρωτηθέντος αὐτοὶ προλαμβάνωμεν ὑποφθάνοντες τὴν
[23]	ἢ δι´ αὑτοὺς ἅνθρωποι δεόμενοί	τινος	λαλοῦσιν ἢ τοὺς ἀκούοντας ὠφελοῦντες
[12]	βασιλέως αὐτὸν Λυσιμάχου καὶ λέγοντος	τίνος	σοι μεταδῶ τῶν ἐμῶν; οὗ
[13]	πρῶτος, ἐν Πειραιεῖ πυθόμενος οἰκέτου	τινὸς	τῶν ἀποδεδρακότων ἐκεῖθεν· εἶτ´ ἀφεὶς
[9]	πρῶτον σιγᾶν εἶτα λαλεῖν μανθάνουσιν.	Ἀντίγονος	γοῦν ὁ βασιλεὺς {ἐκεῖνος} ἐρωτήσαντος
[23]	προσέχειν ἀποβιαζόμενοι μετὰ πόνου καὶ	ἀλγηδόνος	ἐξεκρούσαντο. σιγὴ δ´ οὐ μόνον
[5]	ποιητοῦ λεγομένων ἀληθέστατόν ἐστιν, ὅτι	μόνος	Ὅμηρος τῆς τῶν ἀνθρώπων ἁψικορίας
[9]	ἀναζευγνύειν τί δέδοικας; εἶπε μὴ	μόνος	οὐκ ἀκούσῃς τῆς σάλπιγγος; οὐκ
[7]	σχολὴν ἐνδιατρῖψαι χρόνον πολύν, ἐπεὶ	πόνος	ἄλλος ἔπειγεν’ ἡρπακότος μὲν Ἀσίαν
[14]	σεσυλημένον, καὶ κειμένη ἔνδον κενὴ	λάγυνος.	ἦν οὖν ἀπορία πολλῶν συνδεδραμηκότων,
[6]	καὶ ἀπεχθανόμενος ἄμουσός τις καὶ	ἄτεχνός	ἐστι. ~Τῶν δ´ ἄλλων παθῶν
[21]	τὴν ἀδολεσχίαν συνέχειν ὥσπερ εἰς	ἴχνος	ἐμβιβάζοντα τὴν ἐρώτησιν καὶ κέντρῳ
[17]	καὶ τῷ ἱερῷ τοῦ Πυθίου	Ἀπόλλωνος	οὐ τὴν Ἰλιάδα καὶ τὴν
[4]	τὰς συμβολὰς ἀποδιδόντων τοῦ δὲ	Ζήνωνος	ἡσυχίαν ἄγοντος, φιλοφρονησάμενοι καὶ προπιόντες
[7]	Ῥωμαίων πόλιν ἐκώλυσεν ἐλευθέραν γενέσθαι	Νέρωνος	ἀπαλλαγεῖσαν ἑνὸς ἀνδρὸς ἀδολεσχία. μία
[22]	νομίζουσι. φίλαυτος γὰρ ὢν καὶ	φιλόδοξος	ὁ τοιοῦτος νέμει τὸ πλεῖστον
[4]	οὐδὲν ἄχρι τούτων· καί τι	ἔπος	προέηκεν, ὅπερ τ´ ἄρρητον ἄμεινον’
[11]	ἀπολωλότων Ποστουμίου δ´ ὃς ἔτι	λοιπός	ἐστιν ἐκ διαβολῆς τινος ἐν
[2]	ἀδολέσχων ὁ λόγος ἀτελὴς καὶ	ἄκαρπός	ἐστι. ~Καίτοι γ´ οὐδὲν οὕτως
[8]	ἑλκομένους καὶ προσουδιζομένους ὑπὸ τοῦ	Κύκλωπος	μὴ κατειπεῖν τοῦ Ὀδυσσέως μηδὲ
[4]	~Ἔτι τοίνυν τὸ μεθύειν πᾶς	ἄνθρωπος	αἰδήμων καὶ κόσμιος οἶμαι φυλάξαιτ´
[13]	ἐπίστευσεν; ἐκομίσθη τροχός, κατετάθη ὁ	ἄνθρωπος.	ἐν τούτῳ παρῆσαν οἱ τὴν
[15]	τὰ ἑαυτοῦ καὶ καταχαριζόμενον οὐ	φιλάνθρωπος	σύ γ´ ἐσς´· ἔχεις νόσον,
[23]	σιωπήσαντι δυσχερές; οὐ γὰρ ὡς	βάρος	τι δεῖ πιέζον ἀποθέσθαι τὸν
[11]	ἐκείνη, Λιβία δὲ καθήψατο πικρῶς	Καίσαρος,	εἰ πάλαι ταῦτ´ ἐγνωκὼς οὐ
[11]	τὴν γυναῖκα· Φούλβιος δ´ ὁ	Καίσαρος	ἑταῖρος τοῦ Σεβαστοῦ γέροντος ἤδη
[7]	ἐλευθέραν γενέσθαι Νέρωνος ἀπαλλαγεῖσαν ἑνὸς	ἀνδρὸς	ἀδολεσχία. μία γὰρ ἦν νύξ,
[11]	τρίχας ἐσπάραττεν οἴμοι’ λέγουσα τοῦ	ἀνδρὸς	καὶ τῆς πατρίδος· τί πεισόμεθα;
[11]	τὸ ξίφος ἑαυτὴν προανεῖλε τοῦ	ἀνδρός.	~Ὀρθῶς οὖν Φιλιππίδης ὁ κωμῳδιοποιὸς
[7]	ἄστυ κατ´ ἐκεῖνο ληφθῆναι τὸ	μέρος	ἀκούσαντες οἱ κατάσκοποι πρὸς τὸν
[22]	νέμει τὸ πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ	μέρος,	ἵν´ αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει κράτιστος
[19]	ἐνταῦθα δέ, ἐὰν μὲν ἱκανῶς	ἕτερος	ἀποκρίνηται, καλῶς ἔχει συνεπαινέσαντα καὶ
[10]	φίλος οὗτος ἐμοί. τούτῳ δ´	ἕτερός	τις, ᾧ πιστεύσει καὶ οὗτος
[3]	πλείων εὑρίσκεται τῇ δὲ χρείᾳ	μοχθηρότερος,	οὕτω λόγος εἰς ἀδόλεσχον ἐμπεσὼν
[22]	οἷς κρείττων ἀλλ´ ἐν οἷς	ἀπειρότερος	ἦν ἐκείνων, εἰς ταῦτα προκαλούμενος,
[4]	νόσου βαρύτερος, συμπλέων τῆς ναυτίας	ἀηδέστερος,	ἐπαινῶν τοῦ ψέγοντος ἐπαχθέστερος. ἥδιόν
[4]	ναυτίας ἀηδέστερος, ἐπαινῶν τοῦ ψέγοντος	ἐπαχθέστερος.	ἥδιόν γέ τοι πονηροῖς ὁμιλοῦμεν
[13]	τὴν πόλιν ἐμβαλών, ὁ δὲ	δεύτερος	ἔλθοι’ γενομένης δὲ ταραχῆς οἷον
[4]	ἔστι δὲ θεραπεύων τῆς νόσου	βαρύτερος,	συμπλέων τῆς ναυτίας ἀηδέστερος, ἐπαινῶν
[8]	ὡς εἰ κέρα ἕστασαν ἠὲ	σίδηρος,	ἀτρέμας ἐν βλεφάροισιν· οὕτω τὸ
[8]	ἠύτε περ κρατερὴ δρῦς ἠὲ	σίδηρος.	αὐτὸς δὲ τῇ Πηνελόπῃ παρακαθήμενος
[5]	λεγομένων ἀληθέστατόν ἐστιν, ὅτι μόνος	Ὅμηρος	τῆς τῶν ἀνθρώπων ἁψικορίας περιγέγονεν,
[10]	φθεγξάμενον κίνδυνον. μικροῦ γὰρ ἐκ	λαμπτῆρος	Ἰδαῖον λέπας πρήσειεν ἄν τις·
[11]	γυναῖκα· Φούλβιος δ´ ὁ Καίσαρος	ἑταῖρος	τοῦ Σεβαστοῦ γέροντος ἤδη γεγονότος
[14]	θεάτρῳ καθεζόμενοι καὶ γεράνων παραφανεισῶν	πρὸς	ἀλλήλους ἅμα γέλωτι ψιθυρίζοντες, ὡς
[10]	τὸν λόγον ἔδει, κακῶς ἐλέχθη	πρὸς	ἄλλον· εἰ δ´ ἀφεὶς ἐκ
[10]	λέπας πρήσειεν ἄν τις· καὶ	πρὸς	ἄνδρ´ εἰπὼν ἕνα, πύθοιντ´ ἂν
[22]	ἀναδιδόντας· οἵ γε κἂν μὴ	πρὸς	ἀνθρώπους, πρὸς ἄψυχα περὶ αὐτῶν
[11]	τὴν σὴν ἀκρασίαν. τρεπομένης δὲ	πρὸς	ἄρνησιν αὐτῆς καὶ λεγούσης οὐ
[11]	ἐκείνη δὲ τῷ ἐραστῇ παραγενομένῳ	πρὸς	αὐτὴν ἔφρασεν. οὕτω δ´ εἰς
[2]	ἑτέρας τινὰς ἀναπτύσσει καὶ διέξεισι	πρὸς	αὑτὴν φροντίδας. ὅθεν οὔτε προσεχόντων
[23]	καὶ πληρῶν τὰ βιβλία τῶν	πρὸς	αὐτὸν ἀντιλογιῶν κα– λαμοβόας’ ἐπεκλήθη·
[11]	ἕωθεν, ὡς εἰώθει, τοῦ Φουλβίου	πρὸς	αὐτὸν καὶ εἰπόντος χαῖρε, Καῖσαρ’
[22]	γε κἂν μὴ πρὸς ἀνθρώπους,	πρὸς	ἄψυχα περὶ αὐτῶν διαλέγονται· ὦ
[12]	Σέλευκος ὁ Καλλίνικος ἐν τῇ	πρὸς	Γαλάτας μάχῃ πᾶν ἀποβαλὼν τὸ
[11]	ἐξήνεγκε πρὸς τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα,	πρὸς	δὲ Λιβίαν ἐκείνη, Λιβία δὲ
[4]	δρῶν γὰρ εὖ κακῶς λέγεις,	πρὸς	δὲ τὸν ἀδολέσχην οὐχ οὕτως
[19]	τὴν διάνοιαν ἕλκειν καὶ ἀποστρέφειν	πρὸς	ἑαυτόν· ὅπου, κἂν ἀπείπηται τὸν
[17]	βασιλέως ἀγανακτοῦντος καὶ βοῶντος ἕνα	πρὸς	ἐμὲ Λακεδαιμόνιοι πρεσβευτὴν ἔπεμψαν, οὐ
[13]	ἐνδεδεμένον. ὀψὲ δὲ λυθεὶς ἤδη	πρὸς	ἑσπέραν ἠρώτα τὸν δήμιον, εἰ
[18]	γεγόνασιν αἱ διαλύσεις. οὕτως μέγα	πρὸς	πάνθ´ ὁ ἐθισμός ἐστι, καὶ
[18]	βουλόμενος ἐνοχλεῖσθαι προσέταξε τοῖς οἰκέταις	πρὸς	τὰ ἐρωτώμενα λαλεῖν καὶ μηδὲν
[14]	ὡς γὰρ ἐν τῷ σώματι	πρὸς	τὰ πεπονθότα μέρη καὶ ἀλγοῦντα
[9]	μὲν οὖν αὐτὸν ἐγκρατῶς ἔχειν	πρὸς	τὰ τοιαῦτα καὶ πεφυλαγμένως. Μέτελλος
[17]	τοῦτο καὶ μετ´ εὐστροφίας ὀξὺ	πρὸς	τὰς ἀπαντήσεις ἐκ τῆς πολλῆς
[21]	~Ἔστι τοίνυν τρία γένη τῶν	πρὸς	τὰς ἐρωτήσεις ἀποκρίσεων, τὸ μὲν
[20]	καὶ καταγέλαστος. ~Δεύτερον τοίνυν ἄσκημα	πρὸς	τὰς ἰδίας ἀποκρίσεις ἐστίν, αἷς
[2]	ἀκροατῶν εὐποροῦσι· τῶν μὲν γὰρ	πρὸς	τὰς συνουσίας εὐκαταφόρων ἄγονον εἶναι
[7]	καὶ μάστιγες ἐπ´ αὐτόν, ἀρνούμενον	πρὸς	τὴν ἀνάγκην ἃ χωρὶς ἀνάγκης
[11]	ταῦθ´ ὁ Φούλβιος ἀκούσας ἐξήνεγκε	πρὸς	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα, πρὸς δὲ
[19]	αἰτηθείς, ἐπισχόντα καλῶς ἔχει καὶ	πρὸς	τὸ βουλόμενον τοῦ ἐρωτῶντος ἁρμοσάμενον
[23]	δ´ ἀδολέσχην ἴσως ἂν ἡ	πρὸς	τὸ γραφεῖον σκιαμαχία καὶ βοὴ
[1]	λόγους, δικαιότερον ἄν τις εἴποι	πρὸς	τὸν ἀδόλεσχον {μᾶλλον δὲ περὶ
[2]	δοκεῖ πείρας μηδὲν ἐλλελεῖφθαι, εἴπωμεν	πρὸς	τὸν ἀδόλεσχον ὦ παῖ, σιώπα·
[1]	οὖν ὁ Εὐριπίδης καλῶς εἶπε	πρὸς	τὸν ἀσύνετον ἀκροατήν οὐκ ἂν
[15]	προσοφείλων χάριν. ὥστε τὸ λελεγμένον	πρὸς	τὸν εἰκῆ καὶ ἀκρίτως ἐκχέοντα
[5]	ὁ δὲ πολλάκις ἀναγνοὺς ἧκε	πρὸς	τὸν Λυσίαν ἀθυμῶν καὶ λέγων
[18]	καὶ ἀπέγνωστο τί δ´; ἔφη	πρὸς	τὸν οἰκέτην ἐκάλεσας αὐτόν; ἔγωγ´’
[7]	τὸ μέρος ἀκούσαντες οἱ κατάσκοποι	πρὸς	τὸν Σύλλαν ἐξήγγειλαν. ὁ δ´
[15]	νόσον, χαίρεις διδούς’ ἐναρμόττει καὶ	πρὸς	τὸν φλύαρον· οὐ φίλος εἶ
[7]	Κεραμεικὸν αἵματι ῥυῆναι. χαλεπῶς δὲ	πρὸς	τοὺς Ἀθηναίους ἔσχε διὰ τοὺς
[22]	ὅτι καὶ τὰς ἁμίλλας ἐποιεῖτο	πρὸς	τοὺς ἥλικας, οὐκ ἐν οἷς
[22]	τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ	πρὸς	τοὺς λόγους ἐκείνους πεπόνθασιν, ἐν
[22]	οὖν ἀτεχνῶς ἡ λευκὴ στάθμη	πρὸς	τοὺς λόγους ὁ ἀδόλεσχος, οὐ
[20]	δὲ τὸ λάβρον τοῦτο καὶ	πρὸς	τοὺς λόγους ὀξύπεινον ἀνακρουστέον, ἵνα
[1]	περιαντλῶν λόγους ἀνθρώπῳ λαλοῦντι μὲν	πρὸς	τοὺς οὐκ ἀκούοντας, μὴ ἀκούοντι
[22]	ποιοῦσα τοῖς διηγήμασιν. ὅθεν ὀλισθηροὶ	πρὸς	τοὺς τοιούτους τῶν λόγων εἰσὶν
[22]	κέχρηται κατακόρως, τούτους φοβεῖσθαι καὶ	πρὸς	τούτους ἐπιρρέοντας ἀντιβαίνειν. οἷον οἱ
[5]	περιγέγονεν, ἀεὶ καινὸς ὢν καὶ	πρὸς	χάριν ἀκμάζων· ἀλλ´ ὅμως εἰπὼν
[23]	ἰδίαν. ὁ μὲν γὰρ Στωικὸς	Ἀντίπατρος,	ὡς ἔοικε, μὴ δυνάμενος μηδὲ
[22]	συνήθεις πρόεισι. θαυμαστὸς δ´ ὁ	Κῦρος,	ὅτι καὶ τὰς ἁμίλλας ἐποιεῖτο
[17]	καὶ ὁμονοίᾳ διατηρεῖ τὰς πόλεις.	Σκιλοῦρος	δὲ καταλιπὼν ὀγδοήκοντα παῖδας, ὁ
[3]	κἂν ἀληθεύωσιν. ὥσπερ γὰρ ὁ	πυρὸς	εἰς ἀγγεῖον κατακλεισθεὶς τῷ μὲν
[4]	καὶ τίς ἄν’ ἔφη δύναιτο	μωρὸς	ἐν οἴνῳ σιωπᾶν; Ἀθήνησι δέ
[6]	τῷ λόγῳ λυπῶν καὶ ἀπεχθανόμενος	ἄμουσός	τις καὶ ἄτεχνός ἐστι. ~Τῶν
[11]	πολλὴν καὶ ὑπόνοιαν ἔχοντος τοῦ	πράγματος	γυνὴ τἄλλα σώφρων, γυνὴ δὲ
[7]	τοιαῦτα πολλὰ φλυαροῦντες ἐπεσπάσαντο κουφοτάτου	πράγματος,	λόγων, ὥς φησιν ὁ Πλάτων
[11]	οὕτω δ´ εἰς ἀγορὰν τοῦ	διηγήματος	ἐκκυλισθέντος ὥστε προδραμεῖν τὸν πλασάμενον
[19]	ἀλλ´ ἔθει δεῖ κρατῆσαι τοῦ	νοσήματος.	πρῶτον μὲν οὖν ἐν ταῖς
[2]	ἄρξηται διαίρειν τὸ στόμα, πρὸ	χείματος	ὥστ´ ἀνὰ ποντίαν ἄκραν βορρᾶ
[10]	κατασχεῖν, οὔτε λόγον ἐκ τοῦ	στόματος	προέμενον συλλαβεῖν καὶ κρατῆσαι δυνατόν,
[10]	νεὼς μὲν γὰρ ἁρπαγείσης ὑπὸ	πνεύματος	ἐπιλαμβάνονται σπείραις καὶ ἀγκύραις τὸ
[23]	χωρεῖν τῷ Καρνεάδῃ μετὰ πολλοῦ	ῥεύματος	εἰς τὴν Στοὰν φερομένῳ, γράφων
[21]	μέγεθος τῆς φωνῆς (ἦν γὰρ	μεγαλοφωνότατος)	εἰπόντος δ´ ἐκείνου δός μοι
[1]	ἀσιγησία, τὴν ἀνηκοΐαν. κωφότης γὰρ	αὐθαίρετός	ἐστιν, ἀνθρώπων οἶμαι μεμφομένων τὴν
[21]	τὸν ἄνθρωπον, ἕως φθάσει καὶ	Μίλητος	ἐκπολεμωθεῖσα καὶ φυγαδευθεὶς τὸ δεύτερον
[11]	ἂν ἀστοὶ πάντες. ~ἡ Ῥωμαίων	σύγκλητος	ἀπόρρητόν τινα βουλὴν ἐβουλεύετο καθ´
[7]	πόλεις καὶ ἡγεμονίας λόγος ἐξενεχθεὶς	ἀπόρρητος	ἀναστάτους ἐποίησε. Σύλλας ἐπολιόρκει τὰς
[10]	λόγος ἐν τῷ πρώτῳ καταμένων	ἀπόρρητος	ὡς ἀληθῶς ἐστιν· ἂν δ´
[6]	τοὺς ὁμιλοῦντας ἀποστρέφων καὶ ἀπελαύνων	ἀναφρόδιτος,	οὕτως ὁ τῷ λόγῳ λυπῶν
[17]	ἐπαινοῦνται καὶ θαυμάζονται διαφερόντως; ὡς	Ἡράκλειτος,	ἀξιούντων αὐτὸν τῶν πολιτῶν γνώμην
[13]	Διονυσίου τυραννίδος ὡς ἀδαμαντίνη καὶ	ἄρρηκτός	ἐστι, γελάσας ὁ κουρεύς ταῦθ´
[14]	χαλινὸν ἐμβάλλοντας τῇ φωνῇ καὶ	νυκτὸς	οὕτως ὑπερφέρεσθαι λανθάνοντας. ~Εἰ τοίνυν
[15]	ἀδόλεσχος ἄμισθός ἐστι προδότης καὶ	αὐτεπάγγελτος,	οὐχ ἵππους οὐδὲ τείχη προδιδούς,
[3]	ὥσπερ τὸ τοῦ Πόντου διὰ	παντὸς	ἔξω ῥέουσι χρώμενοι πάντων ἀτιμότατον
[19]	ἐκεῖ μὲν ἡ νίκη τοῦ	φθάσαντός	ἐστιν, ἐνταῦθα δέ, ἐὰν μὲν
[13]	καὶ ἀνεκρίνετο, μηδὲ τοὔνομα τοῦ	φράσαντος	εἰδὼς ἀλλ´ εἰς ἀνώνυμον καὶ
[10]	παρρησίαν ἀπολέλοιπε κατὰ τοῦ μὴ	σιωπήσαντος;	εἰ γὰρ ἀγνοεῖσθαι τὸν λόγον
[9]	Ἀντίγονος γοῦν ὁ βασιλεὺς {ἐκεῖνος}	ἐρωτήσαντος	αὐτὸν τοῦ υἱοῦ πηνίκα μέλλουσιν
[12]	ἐσίγησε τότε καρτερήσας ὀλίγον χρόνον,	εὐτυχήσαντος	ὕστερον τοῦ βασιλέως καὶ μεγάλου
[8]	βασιλέως πέμψαντος ἱερεῖον αὐτῷ καὶ	κελεύσαντος	τὸ κάλλιστον καὶ χείριστον ἐξελεῖν
[17]	Διονύσιος ἐν Κορίνθῳ’ καὶ πάλιν	γράψαντος	αὐτοῖς τοῦ Φιλίππου ἂν ἐμβάλω
[21]	τὴν ἀπόφασιν· ὡς ἐκεῖνοι, Φιλίππου	γράψαντος	εἰ δέχονται τῇ πόλει αὐτόν,
[8]	οὐ κακῶς τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως	πέμψαντος	ἱερεῖον αὐτῷ καὶ κελεύσαντος τὸ
[2]	ὦτα περιαντλεῖν ἔξωθεν, αὐτὴ δ´	ἐντὸς	ἑτέρας τινὰς ἀναπτύσσει καὶ διέξεισι
[3]	αὐτῆς τοὺς ὀδόντας, ἵν´, ἐὰν	ἐντὸς	κατατείνοντος ἡνία σιγαλόεντα’ τοῦ λογισμοῦ
[2]	ὥστ´ ἀνὰ ποντίαν ἄκραν βορρᾶ	ζαέντος’	ὑφορώμενοι σάλον καὶ ναυτίαν ἐξανέστησαν.
[19]	οὐδ´ ἄλλοτε καλῶς ἔχον ἐστὶν	αἰτηθέντος	ἑτέρου παρωσαμένους ἐκεῖνον αὐτοὺς ἐπαγγέλλεσθαι
[19]	ἑαυτούς, ὅπως μὴ ἑτέρου τινὸς	ἐρωτηθέντος	αὐτοὶ προλαμβάνωμεν ὑποφθάνοντες τὴν ἀπόκρισιν.
[11]	δ´ εἰς ἀγορὰν τοῦ διηγήματος	ἐκκυλισθέντος	ὥστε προδραμεῖν τὸν πλασάμενον τὴν
[11]	ἐκ διαβολῆς τινος ἐν φυγῇ	ὄντος	ἀναγκάζεται τὸν τῆς γυναικὸς υἱὸν
[14]	ἤδη τοῦ Ἰβύκου πολὺν χρόνον	ὄντος	ἀφανοῦς καὶ ζητουμένου, ἐπελάβοντο τῆς
[4]	ἀποδιδόντων τοῦ δὲ Ζήνωνος ἡσυχίαν	ἄγοντος,	φιλοφρονησάμενοι καὶ προπιόντες οἱ ξένοι
[2]	ἀτόποις τισὶ διηγήμασι, πολλάκις αὐτοῦ	λέγοντος	οὐ θαυμαστόν, Ἀριστότελες; οὐ τοῦτο’
[12]	τοῦ βασιλέως αὐτὸν Λυσιμάχου καὶ	λέγοντος	τίνος σοι μεταδῶ τῶν ἐμῶν;
[4]	τῆς ναυτίας ἀηδέστερος, ἐπαινῶν τοῦ	ψέγοντος	ἐπαχθέστερος. ἥδιόν γέ τοι πονηροῖς
[20]	καὶ κωφοῦ ξυνίησι καὶ οὐ	λαλέοντος	ἀκούει, τὸν δὲ βουλόμενον ἐμμελῶς
[11]	τῷ διαδόχῳ τῆς ἀρχῆς καθίστησιν.	ἐλθόντος	οὖν ἕωθεν, ὡς εἰώθει, τοῦ
[8]	δ´ ὁ φιλόσοφος, ἵνα μηδ´	ἄκοντος	αὐτοῦ πρόηταί τι τῶν ἀπορρήτων
[8]	τετληυῖα’ μέχρι τῶν ἀλόγων κινημάτων	διήκοντος	τοῦ λογισμοῦ καὶ τὸ πνεῦμα
[13]	ὁ βασιλεὺς Ἀρχέλαος ἀδολέσχου κουρέως	περιβαλόντος	αὐτῷ τὸ ὠμόλινον καὶ πυθομένου
[10]	λόγου δ´ ὥσπερ ἐκ λιμένων	ἐκδραμόντος	οὐκ ἔστιν ὅρμος οὐδ´ ἀγκυροβόλιον,
[3]	τοὺς ὀδόντας, ἵν´, ἐὰν ἐντὸς	κατατείνοντος	ἡνία σιγαλόεντα’ τοῦ λογισμοῦ μὴ
[14]	ῥᾳδίως καὶ ἀνωδύνως ἀποθάνοιεν. ταῦτ´	εἰπόντος	αὐτοῦ τὸ πρᾶγμα πλοκὴν ἔχον
[21]	τῆς φωνῆς (ἦν γὰρ μεγαλοφωνότατος)	εἰπόντος	δ´ ἐκείνου δός μοι μέτρον
[11]	τοῦ Φουλβίου πρὸς αὐτὸν καὶ	εἰπόντος	χαῖρε, Καῖσαρ’ ὑγίαιν´’ εἶπε Φούλβιε.
[19]	τί οὗτος οἶδεν; καὶ ἐμοῦ	παρόντος	περὶ τούτων οὐδένα δεῖ ἄλλον
[11]	ὁ Καίσαρος ἑταῖρος τοῦ Σεβαστοῦ	γέροντος	ἤδη γεγονότος ἀκούσας ὀδυρομένου τὴν
[4]	ἐπὶ τῆς γλώττης ἐστὶ τοῦ	μεθύοντος,	ὡς οἱ παροιμιαζόμενοι λέγουσιν. ὅθεν
[4]	γὰρ ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ	νήφοντος	ἐπὶ τῆς γλώττης ἐστὶ τοῦ
[15]	ἐν διαπολιτείαις, μηδενὸς αὐτῷ χάριν	ἔχοντος,	ἀλλ´ αὐτός, ἂν ἀκούηται, προσοφείλων
[11]	ἀσάφειαν δὲ πολλὴν καὶ ὑπόνοιαν	ἔχοντος	τοῦ πράγματος γυνὴ τἄλλα σώφρων,
[14]	ἔχον καὶ περινόησιν τοσαύτην οὐχ	ὑπονοοῦντος	ἀλλ´ εἰδότος ἐφαίνετο· καὶ περιστάντες
[17]	αἴκα. Δημητρίου δὲ τοῦ βασιλέως	ἀγανακτοῦντος	καὶ βοῶντος ἕνα πρὸς ἐμὲ
[17]	δὲ τοῦ βασιλέως ἀγανακτοῦντος καὶ	βοῶντος	ἕνα πρὸς ἐμὲ Λακεδαιμόνιοι πρεσβευτὴν
[19]	καὶ πρὸς τὸ βουλόμενον τοῦ	ἐρωτῶντος	ἁρμοσάμενον ὡς ἐπὶ κλῆσιν ἀλλοτρίαν
[21]	ἀποκρινομένῳ μέτρον {ἔστω} ἡ τοῦ	ἐρωτῶντος	βούλησις. ~Καὶ μὴν ὥσπερ ὁ
[14]	περινόησιν τοσαύτην οὐχ ὑπονοοῦντος ἀλλ´	εἰδότος	ἐφαίνετο· καὶ περιστάντες αὐτὸν ἀνέκριναν
[7]	πολύν, ἐπεὶ πόνος ἄλλος ἔπειγεν’	ἡρπακότος	μὲν Ἀσίαν Μιθριδάτου τῶν δὲ
[11]	ἑταῖρος τοῦ Σεβαστοῦ γέροντος ἤδη	γεγονότος	ἀκούσας ὀδυρομένου τὴν περὶ τὸν
[19]	καὶ κατορθῶν, διαμαρτάνων δὲ παντάπασιν	ἐπίχαρτος	γίνεται καὶ καταγέλαστος. ~Δεύτερον τοίνυν
[19]	δὲ παντάπασιν ἐπίχαρτος γίνεται καὶ	καταγέλαστος.	~Δεύτερον τοίνυν ἄσκημα πρὸς τὰς
[22]	ζῷον ἐπὶ νομὰς συνήθεις πρόεισι.	θαυμαστὸς	δ´ ὁ Κῦρος, ὅτι καὶ
[22]	εὔδαιμον λύχνε· καὶ τῶν θεῶν	μέγιστος,	εἰ ταύτῃ δοκεῖς’ ἔστι μὲν
[10]	ἡ δὲ δυὰς ἀρχὴ διαφορᾶς	ἀόριστος	(εὐθὺς γὰρ ἑαυτὴν ἐξίστησι τῷ
[22]	μέρος, ἵν´ αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει	κράτιστος	ὤν, ἐν ἱστορίαις ὁ ἀναγνωστικός,
[1]	καλοῦσι· τῆς δ´ ἀδολεσχίας ἂν	ἐλάχιστος	ἅψηται λόγος, εὐθὺς ἀντιπεριηχεῖ κινοῦσα
[21]	τινὰς ἐκεῖ περιμένων. ὁ δὲ	περιττὸς	καὶ ἀδολέσχης, ἄν γε δὴ
[15]	μηδενὸς αὐτῷ χάριν ἔχοντος, ἀλλ´	αὐτός,	ἂν ἀκούηται, προσοφείλων χάριν. ὥστε
[2]	βουλόμενοι λαβὴν παρασχεῖν· ἂν δ´	αὐτὸς	ἄρξηται διαίρειν τὸ στόμα, πρὸ
[22]	πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ μέρος, ἵν´	αὐτὸς	αὑτοῦ τυγχάνει κράτιστος ὤν, ἐν
[17]	ἐν βραχεῖ σφυρήλατον νοῦν περιεχούσης.	αὐτὸς	δ´ ὁ θεὸς οὐ φιλοσύντομός
[12]	τὸ στράτευμα καὶ τὴν δύναμιν,	αὐτὸς	δὲ περισπάσας τὸ διάδημα καὶ
[8]	περ κρατερὴ δρῦς ἠὲ σίδηρος.	αὐτὸς	δὲ τῇ Πηνελόπῃ παρακαθήμενος θυμῷ
[17]	καὶ ἀθρόαν, ὡς δ´ ἀπεῖπον,	αὐτὸς	ἕλκων ἓν καθ´ ἓν ἅπαντα
[2]	τὸν σοφὸν Ἀριστοτέλην. καὶ γὰρ	αὐτὸς	ἐνοχλούμενος ὑπ´ ἀδολέσχου καὶ κοπτόμενος
[20]	τι βούλεται, δύναται, σκέψασθαι δ´	αὐτὸς	περὶ ὧν ἀποκρινεῖται, καὶ μὴ
[22]	τινὰ τῶν ἄλλων διαφέρειν νομίζουσι.	φίλαυτος	γὰρ ὢν καὶ φιλόδοξος ὁ
[10]	ὑπὲρ σεαυτοῦ πιστότερον. ἀλλὰ φίλος	οὗτος	ἐμοί. τούτῳ δ´ ἕτερός τις,
[12]	τῆς σιωπῆς ἢ τῆς φιλοξενίας.	Οὗτος	μὲν οὖν ἁμωσγέπως ἔσχε πρόφασιν
[11]	τριακοσίων; σοῦ βιαζομένης ἐπλασάμην ἀποπειρώμενος.	οὗτος	μὲν οὖν ἀσφαλῶς πάνυ καὶ
[23]	ῥήματα τῷ στόματι προστρέχῃ, τίς	οὗτος	ὁ λόγος ὁ ἐφεστὼς καὶ
[19]	τί τούτου δέῃ; καί τί	οὗτος	οἶδεν; καὶ ἐμοῦ παρόντος περὶ
[10]	ἕτερός τις, ᾧ πιστεύσει καὶ	οὗτος	ὡς ἐγὼ τούτῳ· κἀκεῖνος ἄλλῳ
[22]	γὰρ ὢν καὶ φιλόδοξος ὁ	τοιοῦτος	νέμει τὸ πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ
[8]	καλὸν ἐκεῖνον ἐβάκχευσε κρατῆρα τοῦ	ἔρωτος	καὶ κατωργίαστο {διὰ} τοῦ θεοῦ
[13]	τῶν Ἀθηναίων μεγάλην κακοπραγίαν ἀπήγγειλε	πρῶτος,	ἐν Πειραιεῖ πυθόμενος οἰκέτου τινὸς
[14]	ὑπὸ τῆς αὑτῶν γλωσσαλγίας ὥσπερ	Ἐρινύος	ἢ Ποινῆς βιασθέντες ἐξαγορεῦσαι τὸν
[11]	ἐμὲ προτέραν. καὶ λαβοῦσα τὸ	ξίφος	ἑαυτὴν προανεῖλε τοῦ ἀνδρός. ~Ὀρθῶς
[8]	ἀνάγκης ἐμήνυσε. ~Ζήνων δ´ ὁ	φιλόσοφος,	ἵνα μηδ´ ἄκοντος αὐτοῦ πρόηταί
[10]	ἐπιλαμβάνονται σπείραις καὶ ἀγκύραις τὸ	τάχος	ἀμβλύνοντες· λόγου δ´ ὥσπερ ἐκ
[4]	οἶμαι φυλάξαιτ´ ἄν. μανίᾳ γὰρ	ὁμότοιχος	μὲν ἡ ὀργὴ κατ´ ἐνίους
[13]	ἤκουσε; τίς δ´ ἐπίστευσεν; ἐκομίσθη	τροχός,	κατετάθη ὁ ἄνθρωπος. ἐν τούτῳ
[21]	τῷ γυμνασίῳ διαλεγόμενον πέμψας ὁ	γυμνασίαρχος	ἐκέλευσεν ὑφεῖναι τὸ μέγεθος τῆς
[15]	ὁ βασιλεὺς ἔδωκεν· ὁ δ´	ἀδόλεσχος	ἄμισθός ἐστι προδότης καὶ αὐτεπάγγελτος,
[22]	στάθμη πρὸς τοὺς λόγους ὁ	ἀδόλεσχος,	οὐ μὴν ἀλλ´ ὁ μᾶλλον
[4]	ληρεῖ παρ´ οἶνον, ὁ δ´	ἀδόλεσχος	πανταχοῦ ληρεῖ, ἐν ἀγορᾷ ἐν
[7]	καὶ τὴν αὑτοῦ τύχην ἀποδυρόμενον	ἐγγὺς	προσῆλθεν αὐτῷ καὶ προσψιθυρίσας εὔχου’
[13]	τῆς συνηθείας. χαριέντως γοῦν ὁ	βασιλεὺς	Ἀρχέλαος ἀδολέσχου κουρέως περιβαλόντος αὐτῷ
[15]	τοῖς Ἐρέτριαν προδοῦσι χώραν ὁ	βασιλεὺς	ἔδωκεν· ὁ δ´ ἀδόλεσχος ἄμισθός
[9]	λαλεῖν μανθάνουσιν. Ἀντίγονος γοῦν ὁ	βασιλεὺς	{ἐκεῖνος} ἐρωτήσαντος αὐτὸν τοῦ υἱοῦ
[17]	καταλιπὼν ὀγδοήκοντα παῖδας, ὁ Σκυθῶν	βασιλεύς,	ᾔτησε δέσμην δορατίων, ὅτ´ ἀπέθνῃσκε,
[13]	σε κείρω, βασιλεῦ; σιωπῶν’ ἔφη.	κουρεὺς	δὲ καὶ τὴν ἐν Σικελίᾳ
[13]	τῆς φήμης. ἤγετ´ οὖν ὁ	κουρεὺς	καὶ ἀνεκρίνετο, μηδὲ τοὔνομα τοῦ
[13]	καὶ ἄρρηκτός ἐστι, γελάσας ὁ	κουρεύς	ταῦθ´ ὑμᾶς’ ἔφη περὶ Διονυσίου
[7]	τὴν φωνὴν τοῦ ἀνθρώπου· κἀκεῖνος	εὐθὺς	ἀνήρπαστο, καὶ βάσανοι καὶ πῦρ
[1]	ἀδολεσχίας ἂν ἐλάχιστος ἅψηται λόγος,	εὐθὺς	ἀντιπεριηχεῖ κινοῦσα χορδὰς τὰς ἀκινήτους
[11]	εἶπε Φούλβιε. κἀκεῖνος νοήσας ᾤχετ´	εὐθὺς	ἀπιὼν οἴκαδε καὶ τὴν γυναῖκα
[10]	δὲ δυὰς ἀρχὴ διαφορᾶς ἀόριστος	(εὐθὺς	γὰρ ἑαυτὴν ἐξίστησι τῷ διπλασιασμῷ
[17]	ταύτην τὴν δεινότητα τοὺς πολίτας	εὐθὺς	ἐκ παίδων τῇ σιωπῇ πιέζων
[11]	ἀγοράν· ἡ δὲ τῶν θεραπαινίδων	εὐθὺς	ἐφελκυσαμένη τὴν πρώτην εἰσελθοῦσαν ἔπαιε
[18]	ὅτι ἠρνήσατο. πῶς οὖν οὐκ	εὐθὺς	ἔφρασας; ὅτι τοῦτό μ´ οὐκ
[11]	ἀποχωρῆσαν αὐτῆς, καὶ τῶν ὁμοδούλων	εὐθὺς	ἣν μάλιστ´ εἶδε σχολάζουσαν ἐμβάλλει
[7]	τὸν Σύλλαν ἐξήγγειλαν. ὁ δ´	εὐθὺς	τὴν δύναμιν προσαγαγὼν περὶ μέσας
[15]	χρυσίον πολὺ λαβὼν πόρνας καὶ	ἰχθῦς	ἠγόραζεν’ Εὐφόρβῳ δὲ καὶ Φιλάγρῳ
[17]	στρογγύλοι καὶ βραχυλόγοι, καὶ ὧν	πολὺς	νοῦς ἐν ὀλίγῃ λέξει συνέσταλται.
[14]	τῶν χηνῶν ἀφρονέστεροι εἶναι δοκῶμεν,	οὕς	φασιν, ὅταν ὑπερβάλλωσιν ἐκ Κιλικίας
[4]	κατηγοροῦσιν ὡς τὸ περὶ τοὺς	λόγους	ἀκρατὲς καὶ ἀόριστον· οἶνος γάρ’
[1]	σοφοὺς ἐπαντλῶν’ μᾶλλον δὲ περιαντλῶν	λόγους	ἀνθρώπῳ λαλοῦντι μὲν πρὸς τοὺς
[20]	γέλωτι καὶ ὕβρει προκαλουμένοις εἰς	λόγους	αὐτὸν ἀποκρινόμενος μετὰ σπουδῆς. ἔνιοι
[1]	σοφοὺς ἐπαντλῶν ἀνδρὶ μὴ σοφῷ	λόγους,	δικαιότερον ἄν τις εἴποι πρὸς
[12]	δ´ ὥσπερ ἑρπετὰ τοὺς ἀπορρήτους	λόγους	ἐγκολπισάμενοι καὶ συλλαβόντες οὐ κρατοῦσιν
[2]	δέ τινι τοιούτῳ μετὰ πολλοὺς	λόγους	εἰπόντι κατη– δολέσχηκά σου, φιλόσοφε·
[22]	αὐτὸ τοῦτο καὶ πρὸς τοὺς	λόγους	ἐκείνους πεπόνθασιν, ἐν οἷς κατ´
[15]	ἵππους οὐδὲ τείχη προδιδούς, ἀλλὰ	λόγους	ἐκφέρων ἀπορρήτους ἐν δίκαις ἐν
[7]	τοὺς Ἀθηναίους ἔσχε διὰ τοὺς	λόγους	μᾶλλον ἢ διὰ τὰ ἔργα·
[22]	ἐρωτικοῖς ἡ πλείστη διατριβὴ περὶ	λόγους	μνήμην τινὰ τῶν ἐρωμένων ἀναδιδόντας·
[22]	ἡ λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς	λόγους	ὁ ἀδόλεσχος, οὐ μὴν ἀλλ´
[20]	λάβρον τοῦτο καὶ πρὸς τοὺς	λόγους	ὀξύπεινον ἀνακρουστέον, ἵνα μὴ δοκῇ
[15]	γ´ ἐσς´· ἔχεις νόσον, χαίρεις	διδούς’	ἐναρμόττει καὶ πρὸς τὸν φλύαρον·
[12]	ὅσα παρῆν ἐν ἀγρῷ δαψιλῶς	ἐπιδιδοὺς	καὶ φιλοφρονούμενος ἐγνώρισε τὸ πρόσωπον
[15]	αὐτεπάγγελτος, οὐχ ἵππους οὐδὲ τείχη	προδιδούς,	ἀλλὰ λόγους ἐκφέρων ἀπορρήτους ἐν
[3]	ἐμπεσὼν ἄνθρωπον πολὺ ποιεῖ τοῦ	ψεύδους	ἐπίμετρον, ᾧ διαφθείρει τὴν πίστιν.
[8]	λέγειν ἀνθρώπους τοῦ δὲ σιωπᾶν	θεοὺς	διδασκάλους ἔχομεν, ἐν τελεταῖς καὶ
[4]	χρηστοῖς ἀδολέσχαις. ὁ μὲν γὰρ	Σοφοκλέους	Νέστωρ τὸν Αἴαντα τραχυνόμενον τῷ
[16]	ἴαμα καὶ φάρμακόν ἐστι τοῦ	πάθους,	ὁ τῶν ἀπ´ αὐτοῦ γινομένων
[23]	γραφεῖον σκιαμαχία καὶ βοὴ τοῦ	πλήθους	ἀπερύκουσα καθ´ ἡμέραν ἐλαφρότερον παρασκευάσειε
[23]	συνοῦσιν, ὥσπερ οἱ κύνες εἰς	λίθους	καὶ ξύλα τὸν θυμὸν ἀφέντες
[7]	ῥυῆναι. χαλεπῶς δὲ πρὸς τοὺς	Ἀθηναίους	ἔσχε διὰ τοὺς λόγους μᾶλλον
[6]	προσβιαζόμενοι πολὺν πίνειν καὶ ἄκρατον	ἐνίους	εἰς ἀηδίαν καὶ παροινίαν τρέπουσιν,
[4]	ὁμότοιχος μὲν ἡ ὀργὴ κατ´	ἐνίους	ἡ δὲ μέθη σύνοικος, μᾶλλον
[22]	εἰσῆλθον προσήχθησαν ἠγωνίσαντο διελέχθησαν, ἐξήλεγξαν	ἀντιδίκους	τινὰς ἢ κατηγόρους, ἐπῃνέθησαν. πολλῷ
[4]	Ἀθήνησι δέ τις ἑστιῶν πρέσβεις	βασιλικοὺς	ἐφιλοτιμήθη σπουδάζουσιν αὐτοῖς συναγαγεῖν εἰς
[8]	ἀνθρώπους τοῦ δὲ σιωπᾶν θεοὺς	διδασκάλους	ἔχομεν, ἐν τελεταῖς καὶ μυστηρίοις
[14]	καθεζόμενοι καὶ γεράνων παραφανεισῶν πρὸς	ἀλλήλους	ἅμα γέλωτι ψιθυρίζοντες, ὡς αἱ
[9]	ἀνταγωνιστὴν ἀπέκρυψεν· ὥστ´ αὐτὸν τοὺς	φίλους	μὴ προειπόντα θαυμάζειν μᾶλλον ἢ
[16]	κερδαίνοντες οὐδὲν ἀναλίσκουσιν, ἀδικοῦσι τοὺς	φίλους,	ὠφελοῦσι τοὺς ἐχθρούς, ἑαυτοὺς ἀπολλύουσιν.
[10]	κυκλώσας πτερά’ δι´ ἄλλων ἐπ´	ἄλλους	σκιδνάμενος. νεὼς μὲν γὰρ ἁρπαγείσης
[2]	ἑτέρῳ δέ τινι τοιούτῳ μετὰ	πολλοὺς	λόγους εἰπόντι κατη– δολέσχηκά σου,
[14]	λαγύνου· νομίζω γάρ’ ἔφη τοὺς	ἱεροσύλους	ἐπὶ τηλικοῦτον ἐλθεῖν κίνδυνον κώνειον
[22]	μὴ δυνάμενος· εἰς δὲ τὰς	ἑώλους	καὶ πολυπατήτους κύκλῳ περιιὼν εἰσελαύνει
[20]	Πυθία καὶ πρὸ ἐρωτήσεως αὐθωρὶ	χρησμοὺς	εἴωθέ τινας ἐκφέρειν· ὁ γὰρ
[8]	ὄργανον ἐπὶ τὸν ὀφθαλμόν, ἀλλ´	ὠμοὺς	ἐσθίεσθαι μᾶλλον ἢ φράσαι τι
[17]	καὶ βραχυλόγοι, καὶ ὧν πολὺς	νοῦς	ἐν ὀλίγῃ λέξει συνέσταλται. καὶ
[14]	τοῦ Ἰβύκου πολὺν χρόνον ὄντος	ἀφανοῦς	καὶ ζητουμένου, ἐπελάβοντο τῆς φωνῆς
[5]	συγγράψας ἔδωκεν· ὁ δὲ πολλάκις	ἀναγνοὺς	ἧκε πρὸς τὸν Λυσίαν ἀθυμῶν
[9]	λέγειν ἵν´ ἀσφαλές. οἱ γὰρ	εὐγενοῦς	καὶ βασιλικῆς τῷ ὄντι παιδείας
[19]	καλῶς ἔχον ἐστὶν αἰτηθέντος ἑτέρου	παρωσαμένους	ἐκεῖνον αὐτοὺς ἐπαγγέλλεσθαι (δόξομεν γὰρ
[19]	~Οὐ γὰρ ἔστιν ὡς χαλινῶν	ἐφαψαμένους	ἐπισχεῖν τὸν ἀδολέσχην, ἀλλ´ ἔθει
[17]	τῶν ἐναντίων, ἀκούοντας ἀεὶ καὶ	μεμνημένους	καὶ πρόχειρ´ ἔχοντας τὰ τῆς
[12]	καὶ μάλιστα τοὺς ἀπορρήτους καὶ	κεκρυμμένους	τῶν λόγων περιιόντες ἐξιχνεύουσι καὶ
[17]	οὖλα καὶ πυκνὰ καὶ συνεστραμμένα	φθεγγομένους.	καὶ ὁ Λυκοῦργος εἰς ταύτην
[8]	ἑταίρων· τὸ γὰρ ἑλκομένους καὶ	προσουδιζομένους	ὑπὸ τοῦ Κύκλωπος μὴ κατειπεῖν
[8]	πολλοὶ τῶν ἑταίρων· τὸ γὰρ	ἑλκομένους	καὶ προσουδιζομένους ὑπὸ τοῦ Κύκλωπος
[19]	ἔχει συνεπαινέσαντα καὶ συνεπιφήσαντα δόξαν	εὐμενοῦς	ἀνθρώπου λαβεῖν· ἐὰν δὲ μή,
[9]	σωθέντας δι´ ἀπιστίαν ἢ κατηγορεῖν	ἀπολλυμένους	διὰ τὸ πιστεῦσαι. ~Τίς δ´
[21]	φησίν ἀλλ´ ἐπὶ ταῖς τραπέζαις,	ξένους	ἀναμένων Ἴωνας, ὑπὲρ ὧν αὐτῷ
[21]	ταῖς τραπέζαις’ κἂν βούληται προσεπιμετρῆσαι,	ξένους	τινὰς ἐκεῖ περιμένων. ὁ δὲ
[22]	τοῦτο καὶ πρὸς τοὺς λόγους	ἐκείνους	πεπόνθασιν, ἐν οἷς κατ´ ἐμπειρίαν
[8]	Ἀριστογείτονα καὶ τῆς ἐπὶ τοὺς	τυράννους	συνωμοσίας ἐκοινώνει ταῖς ἐλπίσιν ὡς
[15]	εἶ σὺ ταῦτα μηνύων οὐδ´	εὔνους·	ἔχεις νόσον, χαίρεις λαλῶν καὶ
[15]	ἐστι προδότης καὶ αὐτεπάγγελτος, οὐχ	ἵππους	οὐδὲ τείχη προδιδούς, ἀλλὰ λόγους
[22]	Ἐφόρου βιβλίων ἢ τρία πάντας	ἀνθρώπους	κατέτριβε καὶ πᾶν ἀνάστατον ἐποίει
[22]	οἵ γε κἂν μὴ πρὸς	ἀνθρώπους,	πρὸς ἄψυχα περὶ αὐτῶν διαλέγονται·
[8]	ὅθεν οἶμαι τοῦ μὲν λέγειν	ἀνθρώπους	τοῦ δὲ σιωπᾶν θεοὺς διδασκάλους
[16]	ἀδικοῦσι τοὺς φίλους, ὠφελοῦσι τοὺς	ἐχθρούς,	ἑαυτοὺς ἀπολλύουσιν. ὥστε τοῦτο πρῶτον
[22]	διελέχθησαν, ἐξήλεγξαν ἀντιδίκους τινὰς ἢ	κατηγόρους,	ἐπῃνέθησαν. πολλῷ γάρ ἐστιν ἡ
[7]	αἵματι ῥυῆναι. χαλεπῶς δὲ πρὸς	τοὺς	Ἀθηναίους ἔσχε διὰ τοὺς λόγους
[23]	ἅνθρωποι δεόμενοί τινος λαλοῦσιν ἢ	τοὺς	ἀκούοντας ὠφελοῦντες ἢ χάριν τινὰ
[8]	οὐκ ἔφρασεν, ἀλλ´ ἐνεκαρτέρησεν, ἐπιδείξασα	τοὺς	ἄνδρας οὐδὲν ἀνάξιον ἑαυτῶν παθόντας,
[12]	πολλὰ λέγειν ἔχωσι. καὶ μάλιστα	τοὺς	ἀπορρήτους καὶ κεκρυμμένους τῶν λόγων
[12]	θέλουσι· μᾶλλον δ´ ὥσπερ ἑρπετὰ	τοὺς	ἀπορρήτους λόγους ἐγκολπισάμενοι καὶ συλλαβόντες
[8]	ἀνῃρέθησαν, ἀνακρινομένη καὶ κελευομένη φράσαι	τοὺς	ἔτι λανθάνοντας οὐκ ἔφρασεν, ἀλλ´
[16]	ἀναλίσκουσιν, ἀδικοῦσι τοὺς φίλους, ὠφελοῦσι	τοὺς	ἐχθρούς, ἑαυτοὺς ἀπολλύουσιν. ὥστε τοῦτο
[22]	καὶ τὰς ἁμίλλας ἐποιεῖτο πρὸς	τοὺς	ἥλικας, οὐκ ἐν οἷς κρείττων
[14]	τῆς λαγύνου· νομίζω γάρ’ ἔφη	τοὺς	ἱεροσύλους ἐπὶ τηλικοῦτον ἐλθεῖν κίνδυνον
[4]	οὕτω κατηγοροῦσιν ὡς τὸ περὶ	τοὺς	λόγους ἀκρατὲς καὶ ἀόριστον· οἶνος
[22]	δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ πρὸς	τοὺς	λόγους ἐκείνους πεπόνθασιν, ἐν οἷς
[7]	πρὸς τοὺς Ἀθηναίους ἔσχε διὰ	τοὺς	λόγους μᾶλλον ἢ διὰ τὰ
[22]	ἀτεχνῶς ἡ λευκὴ στάθμη πρὸς	τοὺς	λόγους ὁ ἀδόλεσχος, οὐ μὴν
[20]	τὸ λάβρον τοῦτο καὶ πρὸς	τοὺς	λόγους ὀξύπεινον ἀνακρουστέον, ἵνα μὴ
[11]	τὸν λόγον εἰς ἀγορὰν προελθόντα.	τοὺς	μὲν οὖν ἄρχοντας ἐντυχὼν ἀπήλλαξε
[12]	ἐχίδνας, οἱ δ´ ἀπόρρητοι λόγοι	τοὺς	μὴ στέγοντας ἐκπίπτοντες ἀπολλύουσι καὶ
[3]	γλῶτταν, βαλομένη φρουρὰν πρὸ αὐτῆς	τοὺς	ὀδόντας, ἵν´, ἐὰν ἐντὸς κατατείνοντος
[6]	ὥσπερ οὖν ὁ τῷ κεστῷ	τοὺς	ὁμιλοῦντας ἀποστρέφων καὶ ἀπελαύνων ἀναφρόδιτος,
[1]	λόγους ἀνθρώπῳ λαλοῦντι μὲν πρὸς	τοὺς	οὐκ ἀκούοντας, μὴ ἀκούοντι δὲ
[17]	Ἰλιάδα καὶ τὴν Ὀδύσσειαν οὐδὲ	τοὺς	Πινδάρου παιᾶνας ἐπέγραψαν οἱ Ἀμφικτύονες,
[17]	Λυκοῦργος εἰς ταύτην τὴν δεινότητα	τοὺς	πολίτας εὐθὺς ἐκ παίδων τῇ
[17]	λέξει συνέσταλται. καὶ γὰρ Πλάτων	τοὺς	τοιούτους ἐπαινεῖ, δεινοῖς ἀκοντισταῖς ἐοικέναι
[23]	ἐθιστέον δὲ καὶ γράφειν τι	τοὺς	τοιούτους καὶ διαλέγεσθαι κατ´ ἰδίαν.
[22]	τοῖς διηγήμασιν. ὅθεν ὀλισθηροὶ πρὸς	τοὺς	τοιούτους τῶν λόγων εἰσὶν ἐκ
[8]	καὶ Ἀριστογείτονα καὶ τῆς ἐπὶ	τοὺς	τυράννους συνωμοσίας ἐκοινώνει ταῖς ἐλπίσιν
[4]	σπουδάζουσιν αὐτοῖς συναγαγεῖν εἰς ταὐτὸ	τοὺς	φιλοσόφους· χρωμένων δὲ τῶν ἄλλων
[9]	τηλικοῦτον ἀνταγωνιστὴν ἀπέκρυψεν· ὥστ´ αὐτὸν	τοὺς	φίλους μὴ προειπόντα θαυμάζειν μᾶλλον
[16]	καταγελῶνται, κερδαίνοντες οὐδὲν ἀναλίσκουσιν, ἀδικοῦσι	τοὺς	φίλους, ὠφελοῦσι τοὺς ἐχθρούς, ἑαυτοὺς
[7]	καὶ ἡγεμονίας λόγος ἐξενεχθεὶς ἀπόρρητος	ἀναστάτους	ἐποίησε. Σύλλας ἐπολιόρκει τὰς Ἀθήνας,
[17]	ἂν ἐμβάλω εἰς τὴν Λακωνικήν,	ἀναστάτους	ὑμᾶς ποιήσω’ ἀντέγραψαν αἴκα. Δημητρίου
[1]	εὐθὺς ἀντιπεριηχεῖ κινοῦσα χορδὰς τὰς	ἀκινήτους	φρενῶν’ μήποτε γὰρ αὐτοῖς οὐκ
[15]	τείχη προδιδούς, ἀλλὰ λόγους ἐκφέρων	ἀπορρήτους	ἐν δίκαις ἐν στάσεσιν ἐν
[12]	λέγειν ἔχωσι. καὶ μάλιστα τοὺς	ἀπορρήτους	καὶ κεκρυμμένους τῶν λόγων περιιόντες
[12]	μᾶλλον δ´ ὥσπερ ἑρπετὰ τοὺς	ἀπορρήτους	λόγους ἐγκολπισάμενοι καὶ συλλαβόντες οὐ
[22]	εἰς δὲ τὰς ἑώλους καὶ	πολυπατήτους	κύκλῳ περιιὼν εἰσελαύνει ῥαψῳδίας τὸν
[13]	ἀδολεσχότατοι προσρέουσι καὶ προσκαθίζουσιν, ὥστ´	αὐτοὺς	ἀναπίμπλασθαι τῆς συνηθείας. χαριέντως γοῦν
[19]	ἐστὶν αἰτηθέντος ἑτέρου παρωσαμένους ἐκεῖνον	αὐτοὺς	ἐπαγγέλλεσθαι (δόξομεν γὰρ ἅμα καὶ
[6]	διαμολύνοντες. ~Τοῦτο τοίνυν πρῶτον ὑπομιμνήσκωμεν	αὐτούς,	ὅτι, καθάπερ τὸν οἶνον ἡδονῆς
[23]	ῥηθεὶς ὁμοίως) ἀλλ´ ἢ δι´	αὑτοὺς	ἅνθρωποι δεόμενοί τινος λαλοῦσιν ἢ
[13]	ἀδολέσχων οὐδ´ αἰτίαν ἔχοντες ἀπολλύουσιν	αὑτούς.	οἷον ἐν κουρείῳ τινὶ γινομένων
[16]	τοὺς φίλους, ὠφελοῦσι τοὺς ἐχθρούς,	ἑαυτοὺς	ἀπολλύουσιν. ὥστε τοῦτο πρῶτον ἴαμα
[19]	ἄκαιρόν ἐστι. μάλιστα δὲ φυλάττωμεν	ἑαυτούς,	ὅπως μὴ ἑτέρου τινὸς ἐρωτηθέντος
[17]	συνέσταλται. καὶ γὰρ Πλάτων τοὺς	τοιούτους	ἐπαινεῖ, δεινοῖς ἀκοντισταῖς ἐοικέναι λέγων,
[23]	δὲ καὶ γράφειν τι τοὺς	τοιούτους	καὶ διαλέγεσθαι κατ´ ἰδίαν. ὁ
[22]	διηγήμασιν. ὅθεν ὀλισθηροὶ πρὸς τοὺς	τοιούτους	τῶν λόγων εἰσὶν ἐκ πάσης
[7]	ἄν τις ἐξαριθμήσαιτο ῥᾳδίως ἄνδρας	τοσούτους	ἀφροδισίων ἀκρασίᾳ πεπτωκότας, ὅσας πόλεις
[22]	κατακόρως, τούτους φοβεῖσθαι καὶ πρὸς	τούτους	ἐπιρρέοντας ἀντιβαίνειν. οἷον οἱ στρατιωτικοὶ
[22]	ἥδεται μάλιστα καὶ κέχρηται κατακόρως,	τούτους	φοβεῖσθαι καὶ πρὸς τούτους ἐπιρρέοντας
[22]	μᾶλλον ἑτέρων ἑτέροις προσπεπονθὼς ὀφείλει	τούτους	φυλάττεσθαι καὶ ἀνέχειν ἑαυτὸν ἀπὸ
[1]	ἂν δυναίμην μὴ στέγοντα πιμπλάναι,	σοφοὺς	ἐπαντλῶν ἀνδρὶ μὴ σοφῷ λόγους,
[1]	ἂν δυναίμην μὴ δεχόμενον πιμπλάναι,	σοφοὺς	ἐπαντλῶν’ μᾶλλον δὲ περιαντλῶν λόγους
[4]	αὐτοῖς συναγαγεῖν εἰς ταὐτὸ τοὺς	φιλοσόφους·	χρωμένων δὲ τῶν ἄλλων κοινολογίᾳ
[11]	ἄρχοντες. κἀκεῖνος γελάσας εὖ τοῦ	τάχους’	εἶπεν ὦ γύναι, τὸ καὶ
[8]	ἕξω δ´ ἠύτε περ κρατερὴ	δρῦς	ἠὲ σίδηρος. αὐτὸς δὲ τῇ
[13]	λόγων περὶ τῆς Διονυσίου τυραννίδος	ὡς	ἀδαμαντίνη καὶ ἄρρηκτός ἐστι, γελάσας
[14]	πρὸς ἀλλήλους ἅμα γέλωτι ψιθυρίζοντες,	ὡς	αἱ Ἰβύκου ἔκδικοι πάρεισιν; ἀκούσαντες
[19]	ὃ αἰτεῖται μὴ δυνάμενον, κἀκεῖνον	ὡς	αἰτεῖν παρ´ ὧν δύναται λαβεῖν
[10]	ἐν τῷ πρώτῳ καταμένων ἀπόρρητος	ὡς	ἀληθῶς ἐστιν· ἂν δ´ εἰς
[23]	τί σιωπήσαντι δυσχερές; οὐ γὰρ	ὡς	βάρος τι δεῖ πιέζον ἀποθέσθαι
[14]	Ποινῆς βιασθέντες ἐξαγορεῦσαι τὸν φόνον.	ὡς	γὰρ ἐν τῷ σώματι πρὸς
[10]	εἰρομένης τῆς ἀκρασίας ὁ λόγος.	ὡς	γὰρ ἡ μονὰς οὐκ ἐκβαίνει
[8]	τυράννους συνωμοσίας ἐκοινώνει ταῖς ἐλπίσιν	ὡς	γυνή· καὶ γὰρ αὕτη περὶ
[17]	καὶ κατᾶξαι συνδεδεμένην καὶ ἀθρόαν,	ὡς	δ´ ἀπεῖπον, αὐτὸς ἕλκων ἓν
[18]	καλεῖν οἰκέτην ἐποψόμενον εἰ πρόσεισιν.	ὡς	δ´ ἦν ἑσπέρα καὶ ἀπέγνωστο
[11]	θεράπαιναν εἰπεῖν τί γὰρ γέγονεν;	ὡς	δ´ οὖν πυθομένης διηγήσατο καὶ
[10]	τις, ᾧ πιστεύσει καὶ οὗτος	ὡς	ἐγὼ τούτῳ· κἀκεῖνος ἄλλῳ πάλιν·
[8]	ἑὴν ἐλέαιρε γυναῖκα, ὀφθαλμοὶ δ´	ὡς	εἰ κέρα ἕστασαν ἠὲ σίδηρος,
[18]	ἐκέλευσε κληθῆναι καὶ παρεσκευάσατο λαμπρὰν	ὡς	εἰκὸς ἑστίασιν. ἐνστάσης δὲ τῆς
[11]	ἀρχῆς καθίστησιν. ἐλθόντος οὖν ἕωθεν,	ὡς	εἰώθει, τοῦ Φουλβίου πρὸς αὐτὸν
[21]	αὐτὴν μόνην φθέγξεται τὴν ἀπόφασιν·	ὡς	ἐκεῖνοι, Φιλίππου γράψαντος εἰ δέχονται
[23]	ὁ μὲν γὰρ Στωικὸς Ἀντίπατρος,	ὡς	ἔοικε, μὴ δυνάμενος μηδὲ βουλόμενος
[19]	τὸ βουλόμενον τοῦ ἐρωτῶντος ἁρμοσάμενον	ὡς	ἐπὶ κλῆσιν ἀλλοτρίαν {τὴν ἀπόκρισιν}
[17]	οὐκ ἐπαινοῦνται καὶ θαυμάζονται διαφερόντως;	ὡς	Ἡράκλειτος, ἀξιούντων αὐτὸν τῶν πολιτῶν
[4]	τῆς γλώττης ἐστὶ τοῦ μεθύοντος,	ὡς	οἱ παροιμιαζόμενοι λέγουσιν. ὅθεν ὁ
[11]	ταραχῆς, τὴν δὲ γυναῖκα τιμωρούμενος,	ὡς	οἴκαδ´ εἰσῆλθεν, ἀπώλεσάς μ´’ εἶπεν
[8]	κρέας ἔπεμψεν ἐξελὼν τὴν γλῶτταν	ὡς	ὄργανον μὲν ἀγαθῶν ὄργανον δὲ
[7]	πρεσβυτῶν τινων ἐπὶ κουρείου διαλεγομένων	ὡς	οὐ φυλάττεται τὸ Ἑπτάχαλκον καὶ
[8]	{διὰ} τοῦ θεοῦ τοῖς ἀπορρήτοις.	ὡς	οὖν ἐκεῖνοι πταίσαντες ἀνῃρέθησαν, ἀνακρινομένη
[19]	(δόξομεν γὰρ ἅμα καὶ τοῦτον	ὡς	παρασχεῖν ὃ αἰτεῖται μὴ δυνάμενον,
[11]	ἐγίγνοντο καὶ δάκρυα ποτνιωμένης αὐτῆς	ὡς	πίστιν οὐκ ἐχούσης. ὁ δὲ
[8]	γὰρ οὕτω λόγος ὠφέλησε ῥηθεὶς	ὡς	πολλοὶ σιωπηθέντες· ἔστι γὰρ εἰπεῖν
[22]	ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων καὶ ἀνακρούειν	ὡς	πορρωτάτω, προαγαγεῖν καὶ ἀπομηκῦναι δι´
[14]	δεῖ πεφράχθαι, καὶ τὸν λογισμὸν	ὡς	πρόβολον ἐμποδὼν ἀεὶ τῇ γλώττῃ
[19]	καὶ προαγαγεῖν εἰς ὁμιλίαν ἐθέλοντες,	ὡς	Σωκράτης Θεαίτητον καὶ Χαρμίδην. ὅμοιον
[3]	εὐερκῶς κεχαράκωκε τῶν ἐν ἡμῖν	ὡς	τὴν γλῶτταν, βαλομένη φρουρὰν πρὸ
[4]	δὲ μέθης οὐθὲν οὕτω κατηγοροῦσιν	ὡς	τὸ περὶ τοὺς λόγους ἀκρατὲς
[22]	περιιὼν εἰσελαύνει ῥαψῳδίας τὸν λόγον.	ὡς	τῶν παρ´ ἡμῖν τις κατὰ
[12]	τὴν δεξιὰν αὐτῷ καὶ προσελκόμενος	ὡς	φιλήσων, ἔνευσεν ἑνὶ τῶν μετ´
[19]	ἤδη λέγωμεν. ~Οὐ γὰρ ἔστιν	ὡς	χαλινῶν ἐφαψαμένους ἐπισχεῖν τὸν ἀδολέσχην,
[15]	οἰκίαν τοῖς ἐκ Μακεδονίας ξύλοις’	ὥς	φησι Δημοσθένης, Φιλοκράτης δὲ χρυσίον
[23]	σιγὴ δ´ οὐ μόνον ἄδιψον,	ὥς	φησιν Ἱπποκράτης, ἀλλὰ καὶ ἄλυπον
[7]	φλυαροῦντες ἐπεσπάσαντο κουφοτάτου πράγματος, λόγων,	ὥς	φησιν ὁ Πλάτων βαρυτάτην ζημίαν.
[19]	βουλῆς ταὐτὸ καὶ δρόμου τέλος’	ὥς	φησιν ὁ Σοφοκλῆς, οὐδέ γε
[20]	διάνοιαν ἀναμεῖναι καὶ τὴν προαίρεσιν	ἀκριβῶς	καταμαθεῖν τοῦ πυνθανομένου, μὴ γένηται
[10]	ἀπόλωλας, ἂν δὲ βελτίων, σῴζῃ	παραλόγως	ἕτερον εὑρὼν ὑπὲρ σεαυτοῦ πιστότερον.
[13]	ἀνεκρίνετο, μηδὲ τοὔνομα τοῦ φράσαντος	εἰδὼς	ἀλλ´ εἰς ἀνώνυμον καὶ ἄγνωστον
[21]	ἐρεῖ καὶ κατακλύσει τὸν ἄνθρωπον,	ἕως	φθάσει καὶ Μίλητος ἐκπολεμωθεῖσα καὶ
[17]	ἀντέγραψαν αἴκα. Δημητρίου δὲ τοῦ	βασιλέως	ἀγανακτοῦντος καὶ βοῶντος ἕνα πρὸς
[12]	Φιλιππίδης ὁ κωμῳδιοποιὸς φιλοφρονουμένου τοῦ	βασιλέως	αὐτὸν Λυσιμάχου καὶ λέγοντος τίνος
[12]	ὀλίγον χρόνον, εὐτυχήσαντος ὕστερον τοῦ	βασιλέως	καὶ μεγάλου γενομένου μείζονας οἶμαι
[12]	φιλοφρονούμενος ἐγνώρισε τὸ πρόσωπον τοῦ	βασιλέως,	καὶ περιχαρὴς γενόμενος τῇ συντυχίᾳ
[21]	διατρίβων, τῷ τοῦ μεγάλου σατράπῃ	βασιλέως,	ὃς πάλαι μὲν ἐβοήθει Λακεδαιμονίοις,
[8]	Πιττακὸς οὐ κακῶς τοῦ Αἰγυπτίων	βασιλέως	πέμψαντος ἱερεῖον αὐτῷ καὶ κελεύσαντος
[8]	λέαιναν ἄγλωσσον ἐν πύλαις τῆς	ἀκροπόλεως	ἀνέθηκαν, τῷ μὲν θυμοειδεῖ τοῦ
[10]	δι´ ἄλλων ἐπ´ ἄλλους σκιδνάμενος.	νεὼς	μὲν γὰρ ἁρπαγείσης ὑπὸ πνεύματος
[17]	πάρα δ´ ἄτα, θαυμάσαντες τῆς	λέξεως	τὸ εὔογκον καὶ τὸ λιτόν,
[13]	γοῦν ὁ βασιλεὺς Ἀρχέλαος ἀδολέσχου	κουρέως	περιβαλόντος αὐτῷ τὸ ὠμόλινον καὶ
[22]	τῶν λόγων εἰσὶν ἐκ πάσης	προφάσεως·	οὐ γὰρ μόνον ὅπου τις
[18]	προσέχειν τῷ λόγῳ καὶ κρατεῖν	προαιρέσεως	ἡλίκον ἐστὶν ἐνθυμούμενον. Πούπιος Πείσων
[20]	μὲν γὰρ Πυθία καὶ πρὸ	ἐρωτήσεως	αὐθωρὶ χρησμοὺς εἴωθέ τινας ἐκφέρειν·
[20]	πάλαι προσιστάμενον ἀσμένως ὑπὸ τῆς	ἐρωτήσεως	ἐξερᾶσθαι. καὶ γὰρ ὁ Σωκράτης
[20]	ποιεῖν τι διάλειμμα μεταξὺ τῆς	ἐρωτήσεως	καὶ τῆς ἀποκρίσεως, ἐν ᾧ
[19]	Σοφοκλῆς, οὐδέ γε φωνῆς καὶ	ἀποκρίσεως·	ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν ἡ νίκη
[20]	μεταξὺ τῆς ἐρωτήσεως καὶ τῆς	ἀποκρίσεως,	ἐν ᾧ προσθεῖναι μὲν ὁ
[8]	τοῦ Κύκλωπος μὴ κατειπεῖν τοῦ	Ὀδυσσέως	μηδὲ δεῖξαι τὸ πεπυρακτωμένον ἐκεῖνο
[4]	τοῖς φιλοσόφοις λύων ὁ ποιητὴς	οἰνώσεως	καὶ μέθης διαφορὰν εἴρηκεν, οἰνώσεως
[4]	οἰνώσεως καὶ μέθης διαφορὰν εἴρηκεν,	οἰνώσεως	μὲν ἄνεσιν μέθης δὲ φλυαρίαν.
[8]	τῶν ἀπορρήτων ὑπερβολὴν ἐγκρατείας καὶ	πίστεως	οὐ λέλοιπεν. ὅθεν ὁ Πιττακὸς
[2]	περιπατοῦντες ἐν ξυστῷ θεάσωνται προσφοιτῶντα,	ταχέως	ἀνάζευξιν αὑτοῖς παρεγγυῶσι. καὶ καθάπερ
[10]	τῷ πρώτῳ καταμένων ἀπόρρητος ὡς	ἀληθῶς	ἐστιν· ἂν δ´ εἰς ἕτερον
[22]	ἀλλ´ ὁ μᾶλλον ἑτέρων ἑτέροις	προσπεπονθὼς	ὀφείλει τούτους φυλάττεσθαι καὶ ἀνέχειν
[7]	ᾤετο χαλινοῦ δεῖσθαι τὴν γλῶτταν,	ὀρθῶς	οἰόμενος. οὐ γὰρ ἄν τις
[12]	ξίφος ἑαυτὴν προανεῖλε τοῦ ἀνδρός.	~Ὀρθῶς	οὖν Φιλιππίδης ὁ κωμῳδιοποιὸς φιλοφρονουμένου
[22]	διηγήμασι ξενικοῖς ὁ πολλὴν χώραν	ἐπεληλυθὼς	καὶ πεπλανημένος. ὥστε καὶ ταῦτα
[10]	μὲν ἐκεῖνος ὅμοιός σοι γένηται,	δικαίως	ἀπόλωλας, ἂν δὲ βελτίων, σῴζῃ
[11]	ἀναιρεῖν ἐμαυτόν· ἡ δὲ γυνὴ	δικαίως’	εἶπεν, ὅτι μοι τοσοῦτον συνοικῶν
[7]	οὐ γὰρ ἄν τις ἐξαριθμήσαιτο	ῥᾳδίως	ἄνδρας τοσούτους ἀφροδισίων ἀκρασίᾳ πεπτωκότας,
[17]	ἕλκων ἓν καθ´ ἓν ἅπαντα	ῥᾳδίως	διέκλασε, τὴν συμφωνίαν αὐτῶν καὶ
[14]	τῶν βασάνων ὑπὸ τοῦ φαρμάκου	ῥᾳδίως	καὶ ἀνωδύνως ἀποθάνοιεν. ταῦτ´ εἰπόντος
[19]	ἀλλοτρίαν {τὴν ἀπόκρισιν} αἰδημόνως καὶ	κοσμίως	ἀπαντᾶν. καὶ γὰρ οἱ μὲν
[23]	(ἐπεὶ παραμένει γε καὶ ῥηθεὶς	ὁμοίως)	ἀλλ´ ἢ δι´ αὑτοὺς ἅνθρωποι
[11]	εἶπεν οἴκοθεν εἰς ἀγορὰν καταβαίνεις;	ἀρτίως’	εἶπεν ἐκεῖνος. οὐκοῦν οὐδὲν ἀκήκοας;
[11]	ἀπαντήσας τις αὐτῷ τῶν γνωρίμων	ἀρτίως’	εἶπεν οἴκοθεν εἰς ἀγορὰν καταβαίνεις;
[7]	μᾶλλον ἢ διὰ τὰ ἔργα·	κακῶς	γὰρ αὐτὸν ἔλεγον καὶ τὴν
[10]	γὰρ ἀγνοεῖσθαι τὸν λόγον ἔδει,	κακῶς	ἐλέχθη πρὸς ἄλλον· εἰ δ´
[6]	καὶ φιλανθρωπότατον συμβόλαιον οἱ χρώμενοι	κακῶς	καὶ προχείρως ἀπάνθρωπον ποιοῦσι καὶ
[4]	μέμφομαί σε· δρῶν γὰρ εὖ	κακῶς	λέγεις, πρὸς δὲ τὸν ἀδολέσχην
[8]	λέλοιπεν. ὅθεν ὁ Πιττακὸς οὐ	κακῶς	τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως πέμψαντος ἱερεῖον
[22]	πολλάκις ἀριστείας καὶ πράξεις διηγούμενον.	ἐπιεικῶς	δὲ καὶ τοῖς περὶ δίκας
[13]	ἀκούσας ὁ Διονύσιος ἀνεσταύρωσεν αὐτόν.	ἐπιεικῶς	δὲ λάλον ἐστὶ τὸ τῶν
[4]	Αἴαντα τραχυνόμενον τῷ λόγῳ πραΰνων	ἠθικῶς	τοῦτ´ εἴρηκεν οὐ μέμφομαί σε·
[17]	ἢ τὴν ἀσάφειαν; οἱ δὲ	συμβολικῶς	ἄνευ φωνῆς ἃ δεῖ φράζοντες
[3]	γ´ οὐδὲν οὕτως ἡ φύσις	εὐερκῶς	κεχαράκωκε τῶν ἐν ἡμῖν ὡς
[11]	πικρῶς Καίσαρος, εἰ πάλαι ταῦτ´	ἐγνωκὼς	οὐ μεταπέμπεται τὸν θυγατριδοῦν, ἀλλ´
[21]	δὴ τύχῃ καὶ τὸν Κολοφώνιον	ἀνεγνωκὼς	Ἀντίμαχον, οὐκ ἔνδον’ φησίν ἀλλ´
[22]	παρ´ ἡμῖν τις κατὰ τύχην	ἀνεγνωκὼς	δύο τῶν Ἐφόρου βιβλίων ἢ
[1]	ἔχουσιν. εἴπερ οὖν ὁ Εὐριπίδης	καλῶς	εἶπε πρὸς τὸν ἀσύνετον ἀκροατήν
[19]	τὸν λόγον ὁ αἰτηθείς, ἐπισχόντα	καλῶς	ἔχει καὶ πρὸς τὸ βουλόμενον
[19]	ἐὰν μὲν ἱκανῶς ἕτερος ἀποκρίνηται,	καλῶς	ἔχει συνεπαινέσαντα καὶ συνεπιφήσαντα δόξαν
[19]	ἴσως μὲν γὰρ οὐδ´ ἄλλοτε	καλῶς	ἔχον ἐστὶν αἰτηθέντος ἑτέρου παρωσαμένους
[14]	καὶ διαλύσαντες τὸ φάρμακον ἀπέλθοιεν	ἀσφαλῶς·	εἰ δ´ ἁλίσκοιντο, πρὸ τῶν
[11]	ἐπλασάμην ἀποπειρώμενος. οὗτος μὲν οὖν	ἀσφαλῶς	πάνυ καὶ μετ´ εὐλαβείας, ὥσπερ
[4]	τί τὸ δεινότατον; ᾠδὴ καὶ	γέλως	καὶ ὄρχησις; οὐδὲν ἄχρι τούτων·
[20]	λαλέοντος ἀκούει, τὸν δὲ βουλόμενον	ἐμμελῶς	ἀποκρίνασθαι δεῖ τὴν διάνοιαν ἀναμεῖναι
[5]	αὖθις δὲ καὶ τρίτον ἀναλαμβάνοντι	παντελῶς	ἀμβλὺν καὶ ἄπρακτον· ὁ δὲ
[5]	ἐχθρὸν δέ μοί ἐστιν αὖθις	ἀριζήλως	εἰρημένα μυθολογεύειν’ φεύγει καὶ φοβεῖται
[12]	ἄλλων ὅσα παρῆν ἐν ἀγρῷ	δαψιλῶς	ἐπιδιδοὺς καὶ φιλοφρονούμενος ἐγνώρισε τὸ
[20]	κατὰ τὴν παροιμίαν ἄμας ἀπῄτουν	ἄλλως	δὲ τὸ λάβρον τοῦτο καὶ
[10]	διὰ τὸ πιστεῦσαι. ~Τίς δ´	ὅλως	ἑαυτῷ παρρησίαν ἀπολέλοιπε κατὰ τοῦ
[21]	πατρίδα τὸν Τισσαφέρνην μετατίθησι’ καὶ	ὅλως	τὴν ὀγδόην Θουκυδίδου κατατεινάμενος ἐρεῖ
[21]	δός μοι μέτρον φωνῆς’ οὐ	φαύλως	ὑπέτυχε δίδωμι τὸν προσδιαλεγόμενον. τῷ
[5]	καὶ πρὸς χάριν ἀκμάζων· ἀλλ´	ὅμως	εἰπὼν καὶ ἀναφωνήσας ἐκεῖνο περὶ
[14]	δρῶντες καὶ οἱ λέγοντες, ἀλλ´	ὅμως	οὐκ ἔστι γλώσσης ῥεούσης ἐπίσχεσις
[21]	ὁ μὲν ὥσπερ ἄκων καὶ	ἀπροθύμως	ἀποκρίνεται τὸ οὐκ ἔνδον’ ἐὰν
[19]	ἐστιν, ἐνταῦθα δέ, ἐὰν μὲν	ἱκανῶς	ἕτερος ἀποκρίνηται, καλῶς ἔχει συνεπαινέσαντα
[11]	μοι τοσοῦτον συνοικῶν χρόνον οὐκ	ἔγνως	οὐδ´ ἐφυλάξω τὴν ἀκρασίαν· ἀλλ´
[9]	ἔχειν πρὸς τὰ τοιαῦτα καὶ	πεφυλαγμένως.	Μέτελλος δ´ ὁ γέρων ἕτερόν
[20]	ῥεῦμα τῇ γλώττῃ πάλαι προσιστάμενον	ἀσμένως	ὑπὸ τῆς ἐρωτήσεως ἐξερᾶσθαι. καὶ
[19]	ἐπὶ κλῆσιν ἀλλοτρίαν {τὴν ἀπόκρισιν}	αἰδημόνως	καὶ κοσμίως ἀπαντᾶν. καὶ γὰρ
[14]	ὑπὸ τοῦ φαρμάκου ῥᾳδίως καὶ	ἀνωδύνως	ἀποθάνοιεν. ταῦτ´ εἰπόντος αὐτοῦ τὸ
[22]	ταύτῃ δοκεῖς’ ἔστι μὲν οὖν	ἀτεχνῶς	ἡ λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς
[18]	οὐκ ἀφῖκται; κἀκεῖνος ὅτι ἠρνήσατο.	πῶς	οὖν οὐκ εὐθὺς ἔφρασας; ὅτι
[13]	αὐτῷ τὸ ὠμόλινον καὶ πυθομένου	πῶς	σε κείρω, βασιλεῦ; σιωπῶν’ ἔφη.
[12]	τῆς φιλοξενίας. Οὗτος μὲν οὖν	ἁμωσγέπως	ἔσχε πρόφασιν τῆς ἀκρασίας τὴν
[7]	ὥστε τὸν Κεραμεικὸν αἵματι ῥυῆναι.	χαλεπῶς	δὲ πρὸς τοὺς Ἀθηναίους ἔσχε
[20]	τὸν πρῶτον ἐκχέαι κάδον ἀνιμήσας,	ὅπως	ἐθίζηται τὸν τοῦ λόγου καιρὸν
[19]	ἐστι. μάλιστα δὲ φυλάττωμεν ἑαυτούς,	ὅπως	μὴ ἑτέρου τινὸς ἐρωτηθέντος αὐτοὶ
[11]	δὲ προσέκειτο τῷ ἑαυτῆς ἀνδρί,	λιπαρῶς	δεομένη πυθέσθαι τὸ ἀπόρρητον· ὅρκοι
[6]	συμβόλαιον οἱ χρώμενοι κακῶς καὶ	προχείρως	ἀπάνθρωπον ποιοῦσι καὶ ἄμικτον, οἷς
[11]	Λιβίαν ἐκείνη, Λιβία δὲ καθήψατο	πικρῶς	Καίσαρος, εἰ πάλαι ταῦτ´ ἐγνωκὼς
[22]	οἷς ἥδεται μάλιστα καὶ κέχρηται	κατακόρως,	τούτους φοβεῖσθαι καὶ πρὸς τούτους
[23]	λαμοβόας’ ἐπεκλήθη· τὸν δ´ ἀδολέσχην	ἴσως	ἂν ἡ πρὸς τὸ γραφεῖον
[18]	ἐπίοι καὶ ἀναλαμβάνοι, παύσαιτ´ ἂν	ἴσως	ἡδόμενος τῷ φλυαρεῖν. ἐμὲ δὲ
[19]	αὐτοὶ προλαμβάνωμεν ὑποφθάνοντες τὴν ἀπόκρισιν.	ἴσως	μὲν γὰρ οὐδ´ ἄλλοτε καλῶς
[9]	ἔμελλεν; ἐδίδασκε μὲν οὖν αὐτὸν	ἐγκρατῶς	ἔχειν πρὸς τὰ τοιαῦτα καὶ
[19]	συγγνώμης δικαίας τυγχάνουσιν, ὁ δ´	αὐθαιρέτως	ὑφιστάμενος καὶ προλαμβάνων τὸν λόγον
[22]	ἢ παρ´ ἡγεμόσι καὶ βασιλεῦσιν	ἀπροσδοκήτως	εὐημερήσασιν ὥσπερ νόσημά τι προσπίπτει
[15]	λελεγμένον πρὸς τὸν εἰκῆ καὶ	ἀκρίτως	ἐκχέοντα τὰ ἑαυτοῦ καὶ καταχαριζόμενον
[13]	ὥστ´ αὐτοὺς ἀναπίμπλασθαι τῆς συνηθείας.	χαριέντως	γοῦν ὁ βασιλεὺς Ἀρχέλαος ἀδολέσχου
[14]	ἀκουόντων δυσχεραίνονται καὶ μισοῦνται. ὅθεν	χαριέντως	ὁ Σοφοκλῆς διηπόρηκεν· ἐν τοῖσιν
[17]	φράζοντες οὐκ ἐπαινοῦνται καὶ θαυμάζονται	διαφερόντως;	ὡς Ἡράκλειτος, ἀξιούντων αὐτὸν τῶν
[23]	τίς οὗτος ὁ λόγος ὁ	ἐφεστὼς	καὶ καταβιαζόμενος; ἐπὶ τί δ´
[13]	στρατηγοῦ, ὃν τρόπον ἀπόλωλεν, ἀκηκόασιν.	οὕτως	ἄμαχόν τι κακὸν καὶ ἀνουθέτητον
[14]	προσήγγειλαν τοῖς ἄρχουσιν. ἐλεγχθέντες δ´	οὕτως	ἀπήχθησαν, οὐχ ὑπὸ τῶν γεράνων
[14]	οἱ δ´ Ἴβυκον ἀποκτείναντες οὐχ	οὕτως	ἑάλωσαν, ἐν θεάτρῳ καθεζόμενοι καὶ
[20]	ἐξερᾶσθαι. καὶ γὰρ ὁ Σωκράτης	οὕτως	ἐκόλουε τὴν δίψαν, οὐκ ἐφιεὶς
[10]	τούτῳ· κἀκεῖνος ἄλλῳ πάλιν· εἶθ´	οὕτως	ἐπιγονὴν λαμβάνει καὶ πολλαπλασιασμόν, εἰρομένης
[9]	αὐτὸν ἀγνοοῦντες καὶ νεκρὸν ἐπέγνωσαν.	οὕτως	ἐστρατήγησεν ἡ σιωπὴ τὸν ἀγῶνα
[4]	πρὸς δὲ τὸν ἀδολέσχην οὐχ	οὕτως	ἔχομεν, ἀλλὰ πᾶσαν ἔργου χάριν
[14]	φορὰ καὶ ὁλκὴ τῶν πλησίον,	οὕτως	ἡ γλῶττα τῶν ἀδολέσχων ἀεὶ
[3]	ἄκαρπός ἐστι. ~Καίτοι γ´ οὐδὲν	οὕτως	ἡ φύσις εὐερκῶς κεχαράκωκε τῶν
[18]	ἐφ´ οἷς γεγόνασιν αἱ διαλύσεις.	οὕτως	μέγα πρὸς πάνθ´ ὁ ἐθισμός
[18]	ὅτι τοῦτό μ´ οὐκ ἠρώτησας.	οὕτως	μὲν Ῥωμαϊκὸς οἰκέτης, ὁ δ´
[17]	τὸ πολὺ καὶ γεῶδες ἀποκαθάρωσιν,	οὕτως	ὁ Λακωνικὸς λόγος οὐκ ἔχει
[6]	ὁμιλοῦντας ἀποστρέφων καὶ ἀπελαύνων ἀναφρόδιτος,	οὕτως	ὁ τῷ λόγῳ λυπῶν καὶ
[14]	πιόντες δυσχεραίνουσι καὶ τὰς κύλικας,	οὕτως	οἱ τὰ κακὰ προσαγγέλλοντες ὑπὸ
[2]	γένηται, τὸν Ἑρμῆν ἐπεισεληλυθέναι λέγουσιν,	οὕτως	ὅταν εἰς συμπόσιον ἢ συνέδριον
[4]	μέθην λέγουσιν εἶναι λήρησιν πάροινον·	οὕτως	οὐ ψέγεται τὸ πίνειν, εἰ
[14]	ἐμβάλλοντας τῇ φωνῇ καὶ νυκτὸς	οὕτως	ὑπερφέρεσθαι λανθάνοντας. ~Εἰ τοίνυν ἔροιτό
[14]	ταῦτα; καὶ τὸ πέρας ἐλεγχόμενος	οὕτως	ὡμολόγησεν εἷς εἶναι τῶν ἱεροσύλων.
[18]	δὴ ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα	συνεχῶς	τις ἐπίοι καὶ ἀναλαμβάνοι, παύσαιτ´