Chapitre
[11]	δ´ ὃς ἔτι λοιπός ἐστιν	ἐκ	διαβολῆς τινος ἐν φυγῇ ὄντος
[14]	δοκῶμεν, οὕς φασιν, ὅταν ὑπερβάλλωσιν	ἐκ	Κιλικίας τὸν Ταῦρον ἀετῶν ὄντα
[10]	τὸν φθεγξάμενον κίνδυνον. μικροῦ γὰρ	ἐκ	λαμπτῆρος Ἰδαῖον λέπας πρήσειεν ἄν
[10]	τάχος ἀμβλύνοντες· λόγου δ´ ὥσπερ	ἐκ	λιμένων ἐκδραμόντος οὐκ ἔστιν ὅρμος
[15]	οὖν ἤρεψε τὴν οἰκίαν τοῖς	ἐκ	Μακεδονίας ξύλοις’ ὥς φησι Δημοσθένης,
[17]	τὴν δεινότητα τοὺς πολίτας εὐθὺς	ἐκ	παίδων τῇ σιωπῇ πιέζων συνῆγε
[22]	τοὺς τοιούτους τῶν λόγων εἰσὶν	ἐκ	πάσης προφάσεως· οὐ γὰρ μόνον
[10]	πρὸς ἄλλον· εἰ δ´ ἀφεὶς	ἐκ	σεαυτοῦ κατέχεις ἐν ἑτέρῳ τὸ
[11]	ὦ γύναι· τὸ γὰρ ἀπόρρητον	ἐκ	τῆς ἐμῆς οἰκίας πεφώραται δεδημοσιωμένον·
[17]	εὐστροφίας ὀξὺ πρὸς τὰς ἀπαντήσεις	ἐκ	τῆς πολλῆς περιγίγνεται σιωπῆς. καὶ
[11]	ἡγεμονίας, καίπερ οἰκτείρων καὶ βουλευόμενος	ἐκ	τῆς ὑπερορίας ἀνακαλεῖσθαι τὸν θυγατριδοῦν·
[10]	ἐστιν αὖθις κατασχεῖν, οὔτε λόγον	ἐκ	τοῦ στόματος προέμενον συλλαβεῖν καὶ
[10]	ὁ ποιητής· οὔτε γὰρ πτηνὸν	ἐκ	τῶν χειρῶν ἀφέντα ῥᾴδιόν ἐστιν
[19]	ἀναπληρῶσαι τὸ ἐλλεῖπον ἀνεπίφθονον καὶ	οὐκ	ἄκαιρόν ἐστι. μάλιστα δὲ φυλάττωμεν
[1]	ἀνθρώπῳ λαλοῦντι μὲν πρὸς τοὺς	οὐκ	ἀκούοντας, μὴ ἀκούοντι δὲ τῶν
[9]	τί δέδοικας; εἶπε μὴ μόνος	οὐκ	ἀκούσῃς τῆς σάλπιγγος; οὐκ ἄρα
[1]	{μᾶλλον δὲ περὶ τοῦ ἀδολέσχου}	οὐκ	ἂν δυναίμην μὴ δεχόμενον πιμπλάναι,
[1]	εἶπε πρὸς τὸν ἀσύνετον ἀκροατήν	οὐκ	ἂν δυναίμην μὴ στέγοντα πιμπλάναι,
[9]	μόνος οὐκ ἀκούσῃς τῆς σάλπιγγος;	οὐκ	ἄρα φωνὴν ἐπίστευεν ἀπόρρητον ᾧ
[18]	ἔγωγ´’ εἶπε. διὰ τί οὖν	οὐκ	ἀφῖκται; κἀκεῖνος ὅτι ἠρνήσατο. πῶς
[11]	ὅτι μοι τοσοῦτον συνοικῶν χρόνον	οὐκ	ἔγνως οὐδ´ ἐφυλάξω τὴν ἀκρασίαν·
[1]	ἀκινήτους φρενῶν’ μήποτε γὰρ αὐτοῖς	οὐκ	εἰς τὴν ψυχὴν ἀλλ´ εἰς
[10]	λόγος. ὡς γὰρ ἡ μονὰς	οὐκ	ἐκβαίνει τὸν ἑαυτῆς ὅρον ἀλλ´
[11]	εἰς ἀγγεῖον σαθρὸν οὐκ οἶνον	οὐκ	ἔλαιον ἀλλ´ ὕδωρ ἐγχέας, ἐπείρασε
[12]	ἀδολεσχίᾳ καὶ ἡ περιεργία κακὸν	οὐκ	ἔλαττον πρόσεστι· πολλὰ γὰρ ἀκούειν
[22]	ἁμίλλας ἐποιεῖτο πρὸς τοὺς ἥλικας,	οὐκ	ἐν οἷς κρείττων ἀλλ´ ἐν
[21]	ἀπέστειλαν. ὁ δὲ φιλανθρωπότερον ἀποκρίνεται	οὐκ	ἔνδον ἀλλ´ ἐπὶ ταῖς τραπέζαις’
[21]	ἄκων καὶ ἀπροθύμως ἀποκρίνεται τὸ	οὐκ	ἔνδον’ ἐὰν δὲ βούληται λακωνίζειν,
[21]	καὶ τὸν Κολοφώνιον ἀνεγνωκὼς Ἀντίμαχον,	οὐκ	ἔνδον’ φησίν ἀλλ´ ἐπὶ ταῖς
[17]	ἄνευ φωνῆς ἃ δεῖ φράζοντες	οὐκ	ἐπαινοῦνται καὶ θαυμάζονται διαφερόντως; ὡς
[19]	αἰτεῖν παρ´ ὧν δύναται λαβεῖν	οὐκ	ἐπιστάμενον ὀνειδίζειν) μάλιστα δ´ ὕβριν
[11]	ἔφη Καῖσαρ, ὅτι τὸ ἀπόρρητον	οὐκ	ἐσιώπησα· καὶ διὰ τοῦτο μέλλω
[14]	καὶ οἱ λέγοντες, ἀλλ´ ὅμως	οὐκ	ἔστι γλώσσης ῥεούσης ἐπίσχεσις οὐδὲ
[10]	δ´ ὥσπερ ἐκ λιμένων ἐκδραμόντος	οὐκ	ἔστιν ὅρμος οὐδ´ ἀγκυροβόλιον, ἀλλὰ
[18]	κἀκεῖνος ὅτι ἠρνήσατο. πῶς οὖν	οὐκ	εὐθὺς ἔφρασας; ὅτι τοῦτό μ´
[20]	Σωκράτης οὕτως ἐκόλουε τὴν δίψαν,	οὐκ	ἐφιεὶς ἑαυτῷ πιεῖν μετὰ γυμνάσιον,
[8]	κελευομένη φράσαι τοὺς ἔτι λανθάνοντας	οὐκ	ἔφρασεν, ἀλλ´ ἐνεκαρτέρησεν, ἐπιδείξασα τοὺς
[17]	ἀποκαθάρωσιν, οὕτως ὁ Λακωνικὸς λόγος	οὐκ	ἔχει φλοιόν, ἀλλ´ εἰς αὐτὸ
[11]	δάκρυα ποτνιωμένης αὐτῆς ὡς πίστιν	οὐκ	ἐχούσης. ὁ δὲ Ῥωμαῖος ἐξελέγξαι
[7]	ἐποίησε. Σύλλας ἐπολιόρκει τὰς Ἀθήνας,	οὐκ	ἔχων σχολὴν ἐνδιατρῖψαι χρόνον πολύν,
[18]	εὐθὺς ἔφρασας; ὅτι τοῦτό μ´	οὐκ	ἠρώτησας. οὕτως μὲν Ῥωμαϊκὸς οἰκέτης,
[11]	εὐλαβείας, ὥσπερ εἰς ἀγγεῖον σαθρὸν	οὐκ	οἶνον οὐκ ἔλαιον ἀλλ´ ὕδωρ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/01/2006