Pages
[1017]	τεττάρων, τρίτη δ´ ἡ τῶν	εʹ	καὶ ὧν οὐδεμία ποιεῖ τετράγωνον
[1029]	τῶν μουσικῶν λόγων ἔχεσθαι, τὸ	εʹ	τετραχόρδων ὄντων τῶν ὑπάτων καὶ
[1021]	ἔχει λόγον ἐκεῖνο δ´ ἡμιόλιον.	Ἐὰν	δ´ ὡς ἐννέα (πρὸς ὀκτὼ
[1023]	ἐν ᾧ τῶν ὄντων ἐγγίγνεσθον,	ἐάν	ποτέ τις αὐτὸ ἄλλο πλὴν
[1028]	ἐπανισῶν. Χαλδαῖοι δὲ λέγουσι τὸ	ἔαρ	ἐν τῷ διὰ τεττάρων (γίγνεσθαι
[1029]	τῇ ψυχῇ καὶ παρέχει σύμφωνον	ἑαυτῇ	καὶ πειθήνιον, ἀεὶ τῷ κρατίστῳ
[1016]	πάλιν, εἰπὼν ὡς Αὐτὴ ἐν	ἑαυτῇ	στρεφομένη θείαν ἀρχὴν ἤρξατο ἀπαύστου
[1027]	ψυχὴν ἀλλὰ σύμφυτον ἔχουσαν ἐν	ἑαυτῇ	τὴν τοῦ κακοῦ μοῖραν ὑπ´
[1014]	αὕτη γὰρ ἦν ψυχὴ καθ´	ἑαυτήν,	νοῦ δὲ καὶ λογισμοῦ καὶ
[1023]	κόσμου φησὶν ἀνακυκλουμένην αὐτὴν πρὸς	ἑαυτήν,	ὅταν οὐσίαν σκεδαστὴν ἔχοντός τινος
[1017]	ποιεῖ τετράγωνον οὔτ´ αὐτὴ καθ´	ἑαυτὴν	οὔτε μετὰ τῶν ἄλλων· ἡ
[1029]	καὶ ἀνοήτου ψυχῆς διαφερομένης πρὸς	ἑαυτὴν	τὰ μὲν διώρισε καὶ διέστησε
[1026]	τὸ γὰρ (παθητικὸν ἀναδίδωσιν ἐξ	ἑαυτῆς	ἡ ψυχή, τοῦ δὲ νοῦ
[1023]	ἀμέριστον, λέγειν κινουμένην διὰ πάσης	ἑαυτῆς,	ὅτῳ τ´ ἄν τι ταὐτὸν
[1016]	λεγομένης καὶ δοκούσης αὐτοῦ πρὸς	ἑαυτὸν	ἀσυμφωνίας καὶ (διαφορᾶς λύσις. Οὐδὲ
[1024]	τῇ ψυχῇ καὶ κρατήσας εἰς	ἑαυτὸν	ἐπιστρέφει καὶ συμπεραίνει τὴν ἐγκύκλιον
[1012]	τὴν οὐσίαν ἀριθμὸν αὐτὸν ὑφ´	ἑαυτοῦ	κινούμενον ἀποφηνάμενος, οἱ δὲ Κράντορι
[1018]	μὲν τέλειος, ἴσος ὢν τοῖς	ἑαυτοῦ	μέρεσι· καὶ γάμος καλεῖται διὰ
[1024]	δὲ νοῦς αὐτὸς μὲν ἐφ´	ἑαυτοῦ	μόνιμος ἦν καὶ ἀκίνητος, ἐγγενόμενος
[1018]	ἐστὶν ἀπὸ ἑξάδος ἴσος τῇ	ἑαυτοῦ	περιμέτρῳ. Τοιαύτας δὲ δυνάμεις τῶν
[1027]	(τῆς τετράδος ἡ πρὸς τὴν	ἑβδομάδα	συμπάθεια γίγνεται κατάδηλος. Ἡ μὲν
[1027]	δ´ ἕκτην τῆς πρώτης ὀκταπλασίαν,	ἑβδόμην	δ´ ἑπτακαιεικοσαπλασίαν τῆς πρώτης. Μετὰ
[1030]	οἷς ἐκ διαφορᾶς καὶ ἀνομοιότητος	ἐγγέγονε	κοινωνία τις πρὸς ἄλληλα καὶ
[1015]	τὸν νῦν κόσμον ἀφικέσθαι πόθεν	ἐγγέγονε	τοῖς πράγμασιν, εἰ τὸ μὲν
[1030]	ὑφ´ ἧς καὶ τὸν οὐρανὸν	ἐγγενομένη	μυρίων ἀγαθῶν ἐμπέπληκε, καὶ τὰ
[1024]	ἐναρμονίοις, καὶ ποιεῖ θάτερον μὲν	ἐγγενόμενον	τῷ ταὐτῷ διαφοράν, τὸ δὲ
[1024]	ἑαυτοῦ μόνιμος ἦν καὶ ἀκίνητος,	ἐγγενόμενος	δὲ τῇ ψυχῇ καὶ κρατήσας
[1026]	καὶ ἀστάθμητον, εἶθ´ ὡρίσθη πέρατος	ἐγγενομένου	καὶ εἴδους τῷ μεριστῷ καὶ
[1026]	μετέσχεν ἀπὸ τῆς κρείττονος ἀρχῆς	ἐγγενομένου.	Τῆς δὲ διπλῆς κοινωνίας ταύτης
[1023]	δ´ ἐν ᾧ τῶν ὄντων	ἐγγίγνεσθον,	ἐάν ποτέ τις αὐτὸ ἄλλο
[1015]	φησι τοῦ χρόνου καὶ λήθης	ἐγγιγνομένης	ἐν αὐτῷ, μᾶλλον δυναστεύει τὸ
[1023]	γραμμῶν οὐδ´ ἐπιφανειῶν ἁπλῶς νοήσειεν	ἐγγιγνόμενον.	Καὶ μὴν οὐ μόνον αἱ
[1013]	τὸ κάλλιστον εἶδος ὑπὸ τούτων	ἐγγιγνόμενον.	Οἶμαι (δὲ μὴ ταὐτὸν εἶναι
[1028]	αὐτοὺς παντάπασιν ἐξακριβοῦντας ἀλλ´ ὡς	ἔγγιστα	λέγοντας, ὅτι τῆς μὲν ἡλίου
[1023]	αὐτῆς πρότερον, ὅτε τὴν ψυχὴν	ἐγέννα,	δεηθείς, ὡς χωρὶς ὕλης γενομένην.
[1017]	τεττάρων τὸ τοῦ κόσμου σῶμα	ἐγεννήθη	δι´ ἀναλογίας ὁμολογῆσαν, φιλίαν τ´
[1013]	καὶ πρωτουργόν, ὡς αὐτὸς εἴρηκεν,	ἐγκαθεστῶσαν.	Τίς δ´ οὖσα καὶ τίνος
[1025]	καὶ ἀναλλοίωτος. Οἱ δὲ ταῦτ´	ἐγκαλοῦντες	ἀγνοοῦσιν ὅτι τὸ μὲν ταὐτὸν
[1017]	τοῖς προσήκουσιν ἀριθμοῖς καὶ λόγοις	ἐγκατέστησεν	ἡγεμόνα τοῦ κόσμου γεγονότος γενητὴν
[1016]	αὑτοῦ παρασχὼν ἡγεμόνα τοῦ παντὸς	ἐγκατέστησεν.	Οὕτω γὰρ καὶ (τὸ σῶμα
[1029]	πρώτη καὶ κυριωτάτη δύναμις ἀοράτως	ἐγκέκραται	τῇ ψυχῇ καὶ παρέχει σύμφωνον
[1015]	Ἐπικούρῳ μὲν γὰρ (οὐδ´ ἀκαρὲς	ἐγκλῖναι	τὴν ἄτομον συγχωροῦσιν, ὡς ἀναίτιον
[1024]	ἑαυτὸν ἐπιστρέφει καὶ συμπεραίνει τὴν	ἐγκύκλιον	φορὰν περὶ τὸ μένον ἀεὶ
[1022]	λεῖμμα τοῦτον τὸν ἀριθμὸν ὠνόμαζον.	Ἐγὼ	μὲν οὖν εὐσημότατα δηλοῦσθαι τὴν
[1019]	ὑποκειμένων ἀριθμῶν χώρας οὐ διδόντων,	ἐδέησε	μείζονας ὅρους (λαβεῖν ἐν τοῖς
[1020]	ἀριθμοὺς ἐπανάγειν καὶ μείζονας ποιεῖν.	Ἔδει	μὲν γὰρ ἐφεξῆς ἐπόγδοα γίγνεσθαι
[1024]	γὰρ καλεῖ τὴν ὕλην ὥσπερ	ἕδραν	ἔστιν ὅτε καὶ ὑποδοχήν, ὂν
[1014]	λεγομένης ὑπ´ αὐτοῦ (πανδεχοῦς φύσεως	ἕδρας	τε καὶ τιθήνης τῶν γενητῶν
[1022]	γιγνομένην μεριστὴν εἰ μέν τις	ἐθέλοι	καλεῖν ὕλην, ὡς καὶ ὑποκειμένην
[1013]	συγχέουσι, μᾶλλον δ´ ὅλως ἀναιροῦσιν.	Εἰ	γὰρ ἀγένητος ὁ κόσμος ἐστίν,
[1021]	δίχα τέμνεσθαι πέφυκε τὸ ἐπόγδοον·	εἰ	γὰρ μὴ πέφυκεν, οὐδ´ ὁ
[1028]	θέρος ἐν τῷ διὰ πασῶν.	Εἰ	δ´ ὀρθῶς ὁ Εὐριπίδης διορίζεται
[1022]	παρεντάξεις οὕτω λαμβάνειν προσήκειν χώραν·	εἰ	δὲ μή, ταραχὴν καὶ σύγχυσιν
[1017]	συντεθέντα φησὶ πολλῶν ἀγαθῶν μεταλαβεῖν,	εἰ	δέ τι φλαῦρόν ἐστιν ἢ
[1021]	ἄνισα τοίνυν τέμνεται τὸ ἐπόγδοον·	εἰ	δὲ τοῦτο, καὶ ὁ τόνος.
[1021]	ἐπόγδοον. Ἀποδεδειγμένου δὲ τούτου, σκοπῶμεν	εἰ	δίχα τέμνεσθαι πέφυκε τὸ ἐπόγδοον·
[1022]	διαστήματα καὶ παρεντάττειν τὰς μεσότητας,	εἰ	καὶ μηδεὶς ἐτύγχανε πεποιηκὼς πρότερον,
[1027]	ἀριθμῶν καὶ ἁρμονίας. Περὶ ὧν	εἰ	καὶ πολλάκις ἀκηκόατε καὶ πολλοῖς
[1030]	ἄλληλα καὶ πρὸς τὸ ὅλον,	εἰ	καὶ τὸ ποσὸν ἡμᾶς τοῦ
[1013]	τῆς Πλάτωνος ἀμφότεροι διαμαρτάνειν δόξης,	εἰ	κανόνι τῷ πιθανῷ χρηστέον, οὐκ
[1022]	περὶ τὰ σώματα γιγνομένην μεριστὴν	εἰ	μέν τις ἐθέλοι καλεῖν ὕλην,
[1015]	ἀφικέσθαι πόθεν ἐγγέγονε τοῖς πράγμασιν,	εἰ	τὸ μὲν ὑποκείμενον ἄποιος ἦν
[1025]	σύστασιν οὐδὲ γένεσιν. Καὶ γὰρ	εἰ	τῷ ταὐτῷ συμβέβηκεν ἑτέρῳ εἶναι
[1020]	ἑξάδος οὔτ´ αὐτόθεν ἐπόγδοον ἐχούσης,	εἴ	τε τέμνοιτο, κερματιζομένων ἰς μόρια
[1028]	κατὰ λόγον οὗτοί γε παραπαίοντες,	εἴ	τι τῶν γεωμετρικῶν ὄφελός ἐστιν
[1016]	ἄρχεσθαι πρεσβύτερον ὑπὸ (νεωτέρου συνέρξας	εἴασεν·	ἀλλά πως ἡμεῖς πολὺ μετέχοντες
[1016]	τότε πεφυκότα ταῦτα πρῶτον διεσχηματίσατο	εἴδεσι	καὶ ἀριθμοῖς. Ἔτι δὲ πρότερον
[1016]	ἔμφρονα καὶ τεταγμένην ἀπεργασάμενος καθάπερ	εἶδος	καὶ τῷ αἰσθητικῷ τὸ νοερὸν
[1012]	ἀμφοῖν ἐν μέσῳ συνεκεράσατο οὐσίας	εἶδος,	τῆς τε ταὐτοῦ φύσεως αὖ
[1022]	ταὐτὰ ἔχον ὡς μορφὴν καὶ	εἶδος,	τὸ δὲ περὶ τὰ σώματα
[1025]	καὶ ἀορίστου μερίδος ἐπιφαίνεται μᾶλλον	εἶδος,	τὸ δὲ τῆς ἁπλῆς καὶ
[1013]	ὑποκείμενον ἡ δὲ μορφὴν καὶ	εἶδος	τῷ γενομένῳ παρέσχε· καὶ τῆς
[1013]	ὑποκειμένην καὶ δεχομένην τὸ κάλλιστον	εἶδος	ὑπὸ τούτων ἐγγιγνόμενον. Οἶμαι (δὲ
[1025]	τὸ πᾶν συνύφηνε τῆς ψυχῆς	εἶδος,	ὡς ἦν ἀνυστόν, ἐκ διαφόρων
[1026]	εἶθ´ ὡρίσθη πέρατος ἐγγενομένου καὶ	εἴδους	τῷ μεριστῷ καὶ παντοδαπῷ τῆς
[1029]	τὸ μεταξὺ τούτου καὶ Φαέθοντος·	εἶθ´	ἑξῆς τὸ ἐπὶ Φαίνωνα καὶ
[1026]	ψυχῆς ἀόριστον ἦν καὶ ἀστάθμητον,	εἶθ´	ὡρίσθη πέρατος ἐγγενομένου καὶ εἴδους
[1015]	ποιότητος καὶ δυνάμεως οἰκείας ἔρημον,	~εἰκάζεσθαι	δ´ ἀώδεσιν ἐλαίοις, (ἃ πρὸς
[1013]	μὲν ὕλης τὸ μετοχῇ καὶ	εἰκασίᾳ	τοῦ νοητοῦ μορφωθὲν εὐθὺς ἁπτὸν
[1016]	μετέχοντες τοῦ προστυχόντος τε καὶ	εἰκῇ	ταύτῃ πη καὶ λέγομεν· ὁ
[1025]	σῶμα τοῦ κόσμου γενομένην σύντηξιν	εἰκόνα	λαβεῖν τῆς ἀναλογίας ἐν ᾗ
[1024]	τεταγμένην, διαδιδοῦσαν ἐνταῦθα τὰς ἐκεῖθεν	εἰκόνας.	Διά τε δὴ ταῦτα μεριστὴ
[1029]	τοῖς καθ´ ἁρμονίαν λόγοις, ὧν	εἰκόνες	μὲν ὑπάρχουσιν εἰς τὰ ἀσώματα
[1015]	τὸ ἀγαθὸν οὔτε τὸ ἄποιον	εἰκός	ἐστιν οὐσίαν κακοῦ καὶ γένεσιν
[1016]	αὑτῶν, παντάπασι μὴν (διακείμενα ὥσπερ	εἰκὸς	ἔχειν ἅπαν ὅταν ἀπῇ τινος
[1030]	ἐπὶ τῶν φθόγγων θεωρεῖν) οὕτως	εἰκὸς	μέν ἐστι καὶ τὰ σώματα
[1021]	τῶν ἑκατὸν ἐνενήκοντα δύο τοῖς	εἴκοσι	καὶ τέσσαρσιν· ὧν τὰ μὲν
[1028]	τῆς σελήνης ὡς ἑπτὰ καὶ	εἴκοσι	πρὸς ἕν ἐστι· Φωσφόρου δὲ
[1028]	γῆν ἐννέα καὶ κατὰ σελήνην	εἰκοσιεπτά,	καὶ κατὰ τὸν Ἑρμοῦ μιᾶς
[1017]	τριακαίδεκα, τὰ δ´ ὀκτὼ καὶ	εἰκοσιεπτὰ	πέντε καὶ τριάκοντα. Τούτων γὰρ
[1017]	τετραγώνους, τὰ δ´ ὀκτὼ καὶ	εἰκοσιεπτὰ	πρώτους κύβους (ἐν ἀριθμοῖς, ἔξω
[1018]	καὶ τὰ ὀκτὼ καὶ τὰ	εἰκοσιεπτὰ	συντεθέντα ποιεῖ τὸν προγεγραμμένον ἀριθμόν.
[1027]	δὲ τρίτον καὶ ἔννατον καὶ	εἰκοστοέβδομον,	συνάπαντες μὲν ἑπτά, κοινῆς δὲ
[1014]	τούτων διάνοιαν ἐκθήσομαι, πιστούμενος τῷ	εἰκότι	καὶ παραμυθούμενος, ὡς ἔνεστι, τὸ
[1013]	Εὔδωρος οὐδετέρους ἀμοιρεῖν οἴεται τοῦ	εἰκότος·	ἐμοὶ δὲ δοκοῦσι τῆς Πλάτωνος
[1021]	γʹ καὶ μʹ καὶ ςʹ	Εἰλήφθω	γὰρ τὸ διὰ τεσσάρων ἐν
[1024]	ὕλης. (Οὔτε γὰρ τὸ αἰσθητὸν	εἰλήχει	τάξεως ἀλλ´ ἦν ἄμορφον καὶ
[1026]	Τῆς δὲ ψυχῆς οὐδὲν μὲν	εἰλικρινὲς	οὐδ´ ἄκρατον οὐδὲ χωρὶς ἀπολείπεται
[1025]	φεύγειν, ὅπως ἁπλῆ διαμείνῃ καὶ	εἰλικρινὴς	καὶ ἀναλλοίωτος. Οἱ δὲ ταῦτ´
[1026]	ἄγων πειθοῖ μεμιγμένην ἀνάγκην, ἣν	εἱμαρμένην	οἱ πολλοὶ καλοῦσιν, Ἐμπεδοκλῆς δὲ
[1013]	τὴν ψυχὴν μὴ γεγονέναι μηδ´	εἶναι	γενητήν, πλείονας δὲ δυνάμεις ἔχειν,
[1016]	τὸ σῶμα καὶ τὸν κόσμον	εἶναι	γενητόν, ὅτι ὁρατὸς καὶ ἁπτὸς
[1027]	ἡμῖν τὸ μὴ πᾶν ἔργον	εἶναι	θεοῦ τὴν ψυχὴν ἀλλὰ σύμφυτον
[1025]	ἡδόμενον καὶ δικαιοσύνῃ τὸ κερδαλέον	εἶναι.	Καὶ μὴν (θεωρητικῆς γε τῆς
[1023]	τὰ γιγνόμενα πρὸς ἕκαστον ἕκαστα	εἶναι	καὶ πάσχειν. Ἐν τούτοις ἅμα
[1030]	ἔργον οἰόμενοι θεῶν οἷον ἁρμονίαν	εἶναι	καὶ συμφωνίαν. Ὥσπερ οὖν ὁ
[1027]	ὥστ´ ἐν ἑκάστῳ διαστήματι δύο	εἶναι	μεσότητας, τὴν μὲν ταὐτῷ μέρει
[1030]	ἄλληλα καὶ συμφωνία, ταύτης αἰτίαν	εἶναι	μετριότητα καὶ τάξιν, ἀριθμοῦ καὶ
[1018]	τοῖς (πρὸ αὐτοῦ συντιθεμένοις ἴσον	εἶναι	πᾶσιν, ἔστι δὲ καὶ περιοδικὸς
[1016]	φησιν ὑπὸ τοῦ θεοῦ καὶ	εἶναι	πρὶν ἢ γενέσθαι· ταῦτα γὰρ
[1019]	Πυθαγορικῆς τὴν Πλατωνικὴν τετρακτὺν ποικιλωτέραν	εἶναι	τῇ διαθέσει καὶ τελειοτέραν. Ἀλλὰ
[1012]	δὲ μήπω ψυχὴν τὸν ἀριθμὸν	εἶναι·	τὸ γὰρ κινητικὸν καὶ τὸ
[1012]	μεριστῆς οὐσίας· ἀμέριστον μὲν γὰρ	εἶναι	τὸ ἓν μεριστὸν δὲ τὸ
[1012]	τῆς ψυχῆς ἴδιον ὑπολαμβάνοντες ἔργον	εἶναι	τὸ κρίνειν τά τε νοητὰ
[1025]	εἰ τῷ ταὐτῷ συμβέβηκεν ἑτέρῳ	εἶναι	τοῦ ἑτέρου καὶ τῷ ἑτέρῳ
[1023]	μίξαντες ἀπεφήναντο τὴν ψυχὴν ἰδέαν	εἶναι	τοῦ πάντῃ διαστατοῦ κατ´ ἀριθμὸν
[1029]	τιθεμένους, ὥστε τοῖς πλάνησιν ἰσαρίθμους	εἶναι	τοὺς ἑστῶτας. Οἱ δὲ νεώτεροι
[1024]	τε καὶ χώραν καὶ γένεσιν	εἶναι	τρία τριχῆ καὶ πρὶν οὐρανὸν
[1013]	ἐγγιγνόμενον. Οἶμαι (δὲ μὴ ταὐτὸν	εἶναι	τῷ κατ´ ἀριθμὸν συνεστάναι τὴν
[1012]	ἓν πατέρα· διὸ καὶ βελτίονας	εἶναι	τῶν ἀριθμῶν ὅσοι τῇ μονάδι
[1022]	σπηʹ τῶν (σνϚ ὥστε τονιαῖον	εἶναι	τῶν διαστημάτων ἑκάτερον, λείπεσθαι δὲ
[1017]	τῶν τοῦ τόνου διαστημάτων πρῶτον	εἶναι	φθεγκτὸν τὸ πέμπτον· τὰ δὲ
[1021]	οὐ σύμφωνον ἀλλ´ ἐμμελὲς ὡς	εἰπεῖν	ἔμβραχυ, τῷ τοὺς φθόγγους, ἂν
[1024]	(καὶ τελευτώσης εἰς ἐπιστήμην, ἔργον	εἰπεῖν	μὴ θεμένους βεβαίως, ὅτι νῦν
[1022]	μικρὰ περὶ τῆς τούτων διαφορᾶς	εἰπεῖν	οὐκ ἄχρηστόν ἐστιν. Ὁ γὰρ
[1023]	κόσμου γενέσεως ἡ τῆς ψυχῆς,	εἴπερ	ἀμφοτέροις ἔκ τε τῆς ὕλης
[1013]	ἄλλων, ὅ τι ἄν τις	εἴπῃ,	γένεσίς ἐστιν. Αὐτός (τε γὰρ
[1016]	δὲ γενητόν· ὅταν μὲν γὰρ	εἴπῃ,	πᾶν ὅσον ἦν ὁρατὸν οὐχ
[1016]	γὰρ τὸν μὲν θεὸν ἄριστον	εἰπὼν	τῶν ἀεὶ ὄντων, τὴν δὲ
[1016]	ἄρξουσαν ἀρξομένου, συνεστήσατο. Καὶ πάλιν,	εἰπὼν	ὡς Αὐτὴ ἐν ἑαυτῇ στρεφομένη
[1016]	καὶ ἀριθμοῖς. Ἔτι δὲ πρότερον	εἰπὼν	ὡς οὐ μιᾶς ἔργον ἦν
[1014]	τοῖς Νόμοις (ἄντικρυς ψυχὴν ἄτακτον	εἴρηκε	καὶ κακοποιόν· αὕτη γὰρ ἦν
[1013]	ἡγεμόνα καὶ πρωτουργόν, ὡς αὐτὸς	εἴρηκεν,	ἐγκαθεστῶσαν. Τίς δ´ οὖσα καὶ
[1020]	ἐν ἀριθμοῖς, οὓς ὁ Πλάτων	εἴρηκεν	καὶ νʹ καὶ ςʹ πρὸς
[1020]	διπλασίοις διαστήμασι καὶ τοῖς τριπλασίοις.	Εἰρηκότος	δὲ τοῦ Πλάτωνος Ἡμιολίων δὲ
[1012]	ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ. (Ἐπεὶ τὰ πολλάκις	εἰρημένα	καὶ γεγραμμένα σποράδην ἐν ἑτέροις
[1020]	διαμενόντων, ὑποδοχὰς ποιοῦσιν ἀρκούσας ταῖς	εἰρημέναις	μεσότησι. Καὶ πρῶτον μὲν ἐλάχιστον
[1028]	τῶν ἐπικύκλων διαμέτροις ζητοῦσι τὰς	εἰρημένας	ἀναλογίας, ὡς τὴν ψυχὴν ἕνεκα
[1019]	δὲ τρόπον, ᾧ λαμβάνουσι τὰς	εἰρημένας	μεσότητας, ἁπλῶς καὶ σαφῶς Εὔδωρος
[1027]	χώρας ἔχουσι δεκτικὰς μεταξὺ τῶν	εἰρημένων	ἀναλογιῶν, ὁμοίως περαινομένης (τῆς διδασκαλίας.
[1025]	ἀπειργασμένος. Οὐκ εὖ δέ τινες	εἰρῆσθαι	λέγουσι δύσμικτον ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος
[1022]	καθαρὸν αὐτῆς καὶ μονοειδὲς ἀμερὲς	εἴρηται	καὶ (ἀμέριστον· ᾧ καὶ τῶν
[1017]	ὑπ´ αὐτοῦ καὶ ἀγένητον ὥσπερ	εἴρηται	(καὶ γενητὴν λέγεσθαι, τὸν δὲ
[1015]	κίνησιν, ἣν ἐν Νόμοις ὥσπερ	εἴρηται	ψυχὴν ἐναντίαν καὶ ἀντίπαλον τῇ
[1029]	Αὗται δ´ ἀνιέμεναι τὰ θεῖα	εἴρουσι	καὶ κατᾴδουσι τῆς ἱερᾶς περιόδου
[1018]	ἐν τοῖς τῶν χωρίων (ἀριθμοῖς,	εἰς	ἃ διῄρηται, περιέχον. Τὰ μὲν
[1021]	ἐφεπτακαιδέκατον τὸ δὲ δεύτερον ἐφεξκαιδέκατον.	Εἰς	ἄνισα τοίνυν τέμνεται τὸ ἐπόγδοον·
[1013]	γενητήν, πλείονας δὲ δυνάμεις ἔχειν,	εἰς	ἃς ἀναλύοντα θεωρίας ἕνεκα τὴν
[1012]	ἕν, πάλιν ὅλον τοῦτο μοίρας	εἰς	ἃς προσῆκε διένειμεν, ἑκάστην δὲ
[1025]	τῆς τοῦ παντός εἰσι ψυχῆς·	εἰς	δὲ θνητὰ καὶ παθητὰ παρεισιοῦσαι
[1014]	ἀλλ´ ὑποκειμένην ἀεὶ τῷ δημιουργῷ	εἰς	διάθεσιν καὶ τάξιν αὑτὴν καὶ
[1018]	καὶ τμηθείσης τῆς μὲν ἐλάττονος	εἰς	δύο καὶ τρία κατὰ τὸ
[1024]	δὲ τῇ ψυχῇ καὶ κρατήσας	εἰς	ἑαυτὸν ἐπιστρέφει καὶ συμπεραίνει τὴν
[1012]	ὡς ὑπενοοῦμεν ἡμεῖς, οἴεσθε δεῖν	εἰς	ἓν συναχθῆναι καὶ τυχεῖν ἰδίας
[1024]	τῆς νοητικῆς ἐκείνης (καὶ τελευτώσης	εἰς	ἐπιστήμην, ἔργον εἰπεῖν μὴ θεμένους
[1028]	τοῦ δημιουργοῦ τοῖς οὐρανίοις ἐναρμόσαντος,	εἰς	ἑπτὰ μοίρας νενεμημένην. Πολλοὶ δὲ
[1020]	οἱ δὲ Πυθαγορικοὶ τὴν μὲν	εἰς	ἴσα τομὴν ἀπέγνωσαν (αὐτοῦ, τῶν
[1017]	τρισκαίδεκα λεῖμμα, καθάπερ Πλάτων, τὴν	εἰς	ἴσα τοῦ τόνου διανομὴν ἀπογιγνώσκοντες·
[1022]	παύει τὸ πλῆθος καὶ καθίστησιν	εἰς	μίαν δι´ ὁμοιότητος ἕξιν. Τὴν
[1012]	τρία λαβὼν αὐτὰ ὄντα συνεκεράσατο	εἰς	μίαν πάντα ἰδέαν, τὴν θατέρου
[1023]	τοῦ θατέρου κύκλος ὀρθὸς ἰὼν	εἰς	πᾶσαν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν διαγγείλῃ,
[1029]	λόγοις, ὧν εἰκόνες μὲν ὑπάρχουσιν	εἰς	τὰ ἀσώματα ἐν τοῖς ὁρατοῖς
[1012]	τὴν θατέρου φύσιν δύσμικτον οὖσαν	εἰς	ταὐτὸ συναρμόττων βίᾳ· μιγνὺς δὲ
[1017]	τ´ ἔσχεν ἐκ τούτων, ὥστ´	εἰς	ταὐτὸν αὑτῷ συνελθὸν ἄλυτον ὑπὸ
[1024]	φορητὸν μιγνύουσα καὶ καταβιαζομένη θάτερον	εἰς	ταὐτὸν συνελθεῖν. Ἦν δὲ τὸ
[1013]	τὸ δὲ κινήσεως συμβάλλεται δύναμιν	εἰς	τὴν τῆς ψυχῆς γένεσιν, αὐτοῦ
[1023]	μεριστήν, μᾶλλον δὲ σῶμα μεριζόμενον	εἰς	τὸ καθ´ ἕκαστον. Ἔπειτα τί
[1027]	ἔτι ἐκεῖθεν ἀποτέμνων καὶ τιθεὶς	εἰς	τὸ μεταξὺ τούτων, ὥστ´ ἐν
[1022]	καὶ σύγχυσιν ἔσεσθαι καὶ μεταστάσεις	εἰς	τὸ πρῶτον εὐθὺς τριπλάσιον ἐκ
[1015]	σύντροφον πολλῆς μετέχον ἀταξίας, πρὶν	εἰς	τὸν νῦν κόσμον ἀφικέσθαι πόθεν
[1015]	ἀναρμοστίας πάθος καὶ κινδυνεύει διαλυθεὶς	εἰς	τὸν τῆς ἀνομοιότητος ἄπειρον ὄντα
[1018]	τὸ κ, τῆς δὲ μείζονος	εἰς	τρία καὶ τέτταρα κατὰ τὸ
[1028]	ὁ Πλάτων θεωρίας μαθηματικῆς ποιούμενος	εἰς	φυσικὴν ὑπόθεσιν μὴ δεομένην μεσότητας
[1019]	διαθέσει καὶ τελειοτέραν. Ἀλλὰ ταῖς	εἰσαγομέναις	μεσότησι τῶν ὑποκειμένων ἀριθμῶν χώρας
[1024]	ταῖς πρώταις τῆς ψυχῆς δυνάμεσιν·	εἰσὶ	δ´ αὗται τὸ κριτικὸν καὶ
[1019]	καὶ ὑπερεχομένην ὑπεναντίαν. Ὅροι δ´	εἰσὶ	τῆς μὲν ἀριθμητικῆς καὶ θʹ
[1025]	οὖν δυνάμεις τῆς τοῦ παντός	εἰσι	ψυχῆς· εἰς δὲ θνητὰ καὶ
[1027]	περὶ μὲν τῆς ποσότητος τίνες	εἰσίν,	οὓς ἐν τοῖς διπλασίοις καὶ
[1019]	αὐτοῖς λόγοις· καὶ λεκτέον τίνες	εἰσὶν	οὗτοι. Πρότερον δὲ περὶ τῶν
[1026]	συμπλεκτικοῦ τῷ διαζευκτικῷ κέχρηται Ζεὺς	εἴτ´	ἀνάγκη φύσεος εἴτε νοῦς βροτῶν·
[1023]	τοῦ θεοῦ τεθῆναι τὸ σωματικόν,	εἶτ´	ἔξωθεν ὑπ´ ἐκείνης περικαλυφθῆναι· (καὶ
[1029]	τῶν ὀκτὼ σφαιρῶν ἑκάστην περιφέρειν	{εἶτ´}	ἐπ´ αὐτῇ Σειρῆνα βεβηκυῖαν· ᾄδειν
[1025]	γῆς, ταῦτα πρῶτον ἀλλήλοις ἐκέρασεν,	εἶτα	διὰ τούτων ἐκεῖνα (πρός τε
[1025]	ᾗ προσήκουσαν ἑκατέραν ἑκατέρᾳ τάξας,	εἶτα	μιχθείσας ἐκείναις ἐπεγκεραννύμενος, οὕτω τὸ
[1026]	κέχρηται Ζεὺς εἴτ´ ἀνάγκη φύσεος	εἴτε	νοῦς βροτῶν· (καὶ γὰρ ἀνάγκη
[1025]	τούτων τὸ μὲν ταὐτὸν οὐκ	εἶχε	διαφορὰν ὥστ´ οὐδὲ κίνησιν οὐδὲ
[1024]	δόξας ἐνάρθρους οὔτε κινήσεις ἁπάσας	εἶχε	τεταγμένας, ἀλλὰ τὰς πολλὰς ἐνυπνιώδεις
[1024]	ἀμφότερα συμπαθῆ καὶ συγγενῆ φύσιν	εἶχε,	τῷ μὲν αἰσθητικῷ τῆς ὕλης
[1024]	φύσις ἔχουσα καὶ τὸ δοξαστικὸν	εἶχεν,	ἀλλ´ ἐκεῖνο μὲν ἀκίνητον καὶ
[1016]	πρὸ τούτου φησί ταῦτα πάντα	εἶχεν	ἀλόγως καὶ ἀμέτρως· ὅτε δ´
[1014]	μορφῆς καὶ σχημάτων μετριότητος ἐνδεῶς	εἶχεν·	ἔλαχε δὲ τούτων, ἵνα γῆς
[1012]	τὴν Πλάτωνος ἐξηγουμένοις δόξαν ἣν	εἶχεν	ὑπὲρ ψυχῆς, ὡς ὑπενοοῦμεν ἡμεῖς,
[1025]	τὸ θάτερον δὲ τάξιν οὐκ	εἶχεν	ὥστ´ οὐδὲ σύστασιν οὐδὲ γένεσιν.
[1023]	ὁ Πλάτων κέχρηται· δεξαμενὴν γὰρ	εἴωθε	καὶ πανδεχῆ καὶ τιθήνην ἀεὶ
[1020]	τοῦ Πλάτωνος, μᾶλλον κατόψεσθε τῶν	εἰωθότων	ἐν ταῖς Πυθαγορικαῖς σχολαῖς λέγεσθαι
[1029]	πάσας ἕνα ἑκάστην τόνον ἱείσας,	ἐκ	δὲ πασῶν κεράννυσθαι μίαν ἁρμονίαν.
[1012]	ἓν μεριστὸν δὲ τὸ πλῆθος,	ἐκ	δὲ τούτων γίγνεσθαι τὸν ἀριθμὸν
[1030]	δεῖται· ~(τὸ δὲ πᾶσιν, οἷς	ἐκ	διαφορᾶς καὶ ἀνομοιότητος ἐγγέγονε κοινωνία
[1026]	θάτερον, ὁμοιότησι καὶ ἀνομοιότησιν ἀριθμῶν	ἐκ	διαφορᾶς ὁμολογίαν ἀπεργασαμένων ζωή τε
[1025]	ψυχῆς εἶδος, ὡς ἦν ἀνυστόν,	ἐκ	διαφόρων ὅμοιον ἔκ τε πολλῶν
[1022]	ὡς ἐκ μιᾶς οὐ τέσσαρας	ἐκ	δυεῖν· ἔπειτά φησι τὰς τῶν
[1017]	καὶ τριάκοντα ἁρμονίαν, ὅτι συνέστηκεν	ἐκ	δυεῖν κύβων πρώτων ἀπ´ ἀρτίου
[1022]	δύο μέχρι τῶν σμγʹ ~δίτονον	ἐκ	δυεῖν συμπληρούμενον (ἐπογδόων· ἀφαιρουμένου δὲ
[1022]	οὐσίας, δύο ποιούσῃ μοίρας ὡς	ἐκ	μιᾶς οὐ τέσσαρας ἐκ δυεῖν·
[1023]	ποιοτήτων {ὃ} οὐκ ἄν τις	ἐκ	μονάδων οὐδὲ γραμμῶν οὐδ´ ἐπιφανειῶν
[1012]	ἄλληλα γιγνομένας διαφορὰς καὶ ὁμοιότητας,	ἐκ	πάντων φασίν, ~ἵνα πάντα γιγνώσκῃ,
[1029]	περίγεια κηλεῖν ἀνακαλουμένην καὶ καθιστᾶσαν	ἐκ	πλάνης καὶ διαφορᾶς ἀνωμαλίαν καὶ
[1025]	συνάγειν καὶ συνιστάναι δι´ ὁμοιότητος	ἐκ	πολλῶν μίαν ἀναλαμβάνοντα μορφὴν καὶ
[1027]	ἔχειν δοκεῖ τὸ συγκεῖσθαι μὲν	ἐκ	πρώτων ἀρτίων τεσσάρων καὶ πρώτων
[1023]	ὥσπερ ἀπωθούμενος τῆς ψυχῆς τὴν	ἐκ	σώματος γένεσιν, ἐντὸς αὐτῆς φησιν
[1017]	ἀπ´ ἀρτίου καὶ περιττοῦ γεγονότων,	ἐκ	τεσσάρων δ´ ἀριθμῶν, τοῦ καὶ
[1025]	διὰ τοῦτο τῆς οὐσίας τὴν	ἐκ	τῆς ἀμερίστου καὶ τῆς μεριστῆς
[1013]	λέγειν ὁμολογούμενον. Ἡ μὲν γὰρ	ἐκ	τῆς νοητῆς καὶ τῆς αἰσθητῆς
[1017]	τι φλαῦρόν ἐστιν ἢ χαλεπόν,	ἐκ	τῆς προτέρας ἕξεως ἀναρμόστου καὶ
[1021]	καθάπερ ὁ τοῦ διὰ πασῶν	ἐκ	τοῦ διὰ πέντε καὶ τοῦ
[1021]	ὁ τοῦ διπλασίου λόγος ἐστὶν	ἐκ	τοῦ ἡμιολίου καὶ τοῦ ἐπιτρίτου,
[1014]	μὴ ὄντος ἡ γένεσις ἀλλ´	ἐκ	τοῦ μὴ καλῶς μηδ´ ἱκανῶς
[1015]	καταλαμβάνουσιν ἡμᾶς ἀπορίαι, τὸ κακὸν	ἐκ	τοῦ μὴ ὄντος ἀναιτίως καὶ
[1015]	συγχωροῦσιν, ὡς ἀναίτιον ἐπεισάγοντι κίνησιν	ἐκ	τοῦ μὴ ὄντος· αὐτοὶ δὲ
[1014]	δυνατὸν ἦν ἐμπαρασχεῖν. Οὐ γὰρ	ἐκ	τοῦ μὴ ὄντος ἡ γένεσις
[1022]	εἰς τὸ πρῶτον εὐθὺς τριπλάσιον	ἐκ	τοῦ πρώτου διπλασίου τῶν συμπληροῦν
[1027]	καὶ ἐπιτρίτων καὶ ἐπογδόων γενομένων	ἐκ	τούτων τῶν δεσμῶν ἐν ταῖς
[1020]	καὶ ἐπιτρίτων καὶ ἐπογδόων γενομένων,	(ἐκ	τούτων τῶν δεσμῶν ἐν ταῖς
[1017]	ἀναλογίας ὁμολογῆσαν, φιλίαν τ´ ἔσχεν	ἐκ	τούτων, ὥστ´ εἰς ταὐτὸν αὑτῷ
[1012]	δὲ μετὰ τῆς οὐσίας καὶ	ἐκ	τριῶν ποιησάμενος ἕν, πάλιν ὅλον
[1019]	τὸν τεσσαράκοντα κατὰ σύνθεσιν μὲν	ἐκ	τῶν δεκατριῶν καὶ τῶν κζʹ
[1022]	Ἐκεῖνο δ´ οὐ πάνυ χαλεπὸν	ἐκ	τῶν προειρημένων συνιδεῖν, τί δήποτε
[1023]	ἀσύνδετον ὁρίζων καὶ περιλαμβάνων ταῖς	ἐκ	τῶν τριγώνων συναρμοττομένων ἐπιφανείαις. Ἀτοπώτερον
[1026]	σημαντικῇ διανοίας, ἁρμονία δὲ τὸ	ἐκ	φθόγγων καὶ διαστημάτων, καὶ φθόγγος
[1017]	συνέδησε καὶ συνεστήσατο τὸν οὐρανόν,	~Ἔκ	τε δὴ (τούτων φησί τοιούτων
[1025]	ἦν ἀνυστόν, ἐκ διαφόρων ὅμοιον	ἔκ	τε πολλῶν ἓν ἀπειργασμένος. Οὐκ
[1013]	τῶν μερῶν ἕκαστον αὐτοῦ συνέστηκεν	ἔκ	τε σωματικῆς οὐσίας καὶ νοητῆς,
[1016]	γενητὴν πάλιν, ἣν ὁ θεὸς	ἔκ	τε ταύτης καὶ τῆς μονίμου
[1012]	προσῆκε διένειμεν, ἑκάστην δὲ τούτων	ἔκ	τε ταὐτοῦ καὶ θατέρου καὶ
[1018]	περιττοῦ σύμμιξιν· ἔτι δὲ συνέστηκεν	ἔκ	τε τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ
[1026]	τὸ ἀκόλαστον ἐνδείκνυνται τὸ μικτὸν	ἔκ	τε τῆς θείας καὶ ἀπαθοῦς
[1026]	τε τῆς θείας καὶ ἀπαθοῦς	ἔκ	τε τῆς θνητῆς καὶ περὶ
[1012]	Σολεῖ προσέθεντο, μιγνύντι τὴν ψυχὴν	ἔκ	τε τῆς νοητῆς καὶ τῆς
[1023]	ἡ τῆς ψυχῆς, εἴπερ ἀμφοτέροις	ἔκ	τε τῆς ὕλης καὶ τῶν
[1021]	γὰρ ἁρμονίᾳ τὸ διὰ πασῶν	ἔκ	τε τοῦ διὰ πέντε σύγκειται
[1021]	ἐν δ´ ἀριθμοῖς τὸ διπλάσιον	ἔκ	τε τοῦ ἡμιολίου καὶ τοῦ
[1012]	ὁ Πυθαγόρου διδάσκαλος ταύτην μὲν	ἐκάλει	τοῦ ἀριθμοῦ μητέρα τὸ δ´
[1018]	περιέχοντα τοὺς λόγους τούτους ἀριθμὸν	ἐκάλεσαν.	Ἑξάκις δὲ γενόμενος τὸν τῶν
[1017]	πέντε τροφόν, ὅπερ ἐστὶ (φθόγγον,	ἐκάλουν,	οἰόμενοι τῶν τοῦ τόνου διαστημάτων
[1023]	κατὰ τὰ γιγνόμενα πρὸς ἕκαστον	ἕκαστα	εἶναι καὶ πάσχειν. Ἐν τούτοις
[1025]	καθόλου πραττούσης δὲ τὰ καθ´	ἕκαστα,	καὶ νοεῖν μὲν ἐκεῖνα ταῦτα
[1024]	(τοῦ ἑτέρου πρὸς τὰ καθ´	ἕκαστα.	Μέμικται δὲ λόγος ἐξ ἀμφοῖν,
[1026]	ἡ διαιρετικὴ πρὸς τὰ καθ´	ἕκαστα	φέρεται τῷ μεριστῷ. Χαίρει δ´
[1012]	μοίρας εἰς ἃς προσῆκε διένειμεν,	ἑκάστην	δὲ τούτων ἔκ τε ταὐτοῦ
[1029]	τῇ Πολιτείᾳ τῶν ὀκτὼ σφαιρῶν	ἑκάστην	περιφέρειν {εἶτ´} ἐπ´ αὐτῇ Σειρῆνα
[1029]	βεβηκυῖαν· ᾄδειν δὲ πάσας ἕνα	ἑκάστην	τόνον ἱείσας, ἐκ δὲ πασῶν
[1013]	κόσμος οὗτος καὶ τῶν μερῶν	ἕκαστον	αὐτοῦ συνέστηκεν ἔκ τε σωματικῆς
[1023]	συμβαίνει κατὰ τὰ γιγνόμενα πρὸς	ἕκαστον	ἕκαστα εἶναι καὶ πάσχειν. Ἐν
[1013]	τούτοις στάσιν καὶ κίνησιν, ὡς	ἕκαστον	ἑκάστου διαφέρον καὶ πέντε ὄντα
[1023]	σῶμα μεριζόμενον εἰς τὸ καθ´	ἕκαστον.	Ἔπειτα τί διοίσει τῆς τοῦ
[1013]	στάσιν καὶ κίνησιν, ὡς ἕκαστον	ἑκάστου	διαφέρον καὶ πέντε ὄντα χωρὶς
[1021]	ἐπογδόοις συμπληροῦντα τὸν θεὸν λείπειν	ἑκάστου	μόριον αὐτῶν, οὗ λόγος ἐστίν,
[1020]	ἐπίτριτα πάντα συνεπληροῦτο, λείπων αὐτῶν	ἑκάστου	μόριον, τῆς δὲ τοῦ μορίου
[1027]	ἐπίτριτα πάντα συνεπληροῦτο, λείπων αὐτῶν	ἑκάστου	μόριον, τῆς τοῦ μορίου ταύτης
[1019]	γὰρ πρώτων τεσσάρων καθ´ αὑτὸν	ἑκάστου	τετράκις λαμβανομένου γίγνεται τέσσαρα καὶ
[1027]	τὸ μεταξὺ τούτων, ὥστ´ ἐν	ἑκάστῳ	διαστήματι δύο εἶναι μεσότητας, τὴν
[1028]	διὰ μέσων τῶν ζῳδίων ἐφ´	ἑκάτερα	δωδεκάμοιρον. Αἱ δὲ πρὸς ἥλιον
[1029]	διπλασίων καὶ τριπλασίων ὅροι λόγων,	ἑκατέρᾳ	προσαριθμουμένης μερίδι (τῆς μονάδος. Οἱ
[1025]	μεριστήν, ἔστιν ᾗ προσήκουσαν ἑκατέραν	ἑκατέρᾳ	τάξας, εἶτα μιχθείσας ἐκείναις ἐπεγκεραννύμενος,
[1025]	τὴν μεριστήν, ἔστιν ᾗ προσήκουσαν	ἑκατέραν	ἑκατέρᾳ τάξας, εἶτα μιχθείσας ἐκείναις
[1013]	τοῦ ἑτέρου διὰ τὸ κἀκείνων	ἑκατέραν	μετέχειν ἑτερότητος καὶ ταὐτότητος. Ὁμαλῶς
[1024]	ἀλλ´ ἀρχὴ διαφορᾶς καὶ ἀνομοιότητος.	Ἑκάτερον	γὰρ ἀπὸ τῆς ἑτέρας ἀρχῆς
[1019]	καὶ τὰ βʹ τῶν ἄκρων	ἑκάτερον	ἑκατέρου· ὅθεν ὑπεναντία κέκληται. Ταύτην
[1020]	οἴονται δύο διαστήματα ποιεῖν, ὧν	ἑκάτερον	ἡμιτόνιον καλοῦσιν· οἱ δὲ Πυθαγορικοὶ
[1022]	ὥστε τονιαῖον εἶναι τῶν διαστημάτων	ἑκάτερον,	λείπεσθαι δὲ τὸ μεταξὺ τῶν
[1022]	τοῦ πρώτου διπλασίου τῶν συμπληροῦν	ἑκάτερον	ὀφειλόντων. Τοῖς δὲ περὶ τὸν
[1019]	τὰ βʹ τῶν ἄκρων ἑκάτερον	ἑκατέρου·	ὅθεν ὑπεναντία κέκληται. Ταύτην δ´
[1019]	γὰρ ἐκθεὶς τοὺς ἄκρους λάβῃς	ἑκατέρου	τὸ ἥμισυ μέρος καὶ συνθῇς,
[1028]	κζʹ μονονουχὶ δεικνύων ἡμῖν, ἣν	ἑκατέρῳ	γένει χώραν ἀποδίδωσι. Ταῦτα μὲν
[1021]	ἐστι, τὰ δὲ κδʹ τῶν	ἑκατὸν	ἐνενήκοντα δύο. Διὸ γίγνεται τῶν
[1021]	ὧν ὁ μὲν ἐλάττων, τὰ	ἑκατὸν	ἐνενήκοντα δύο, κείσθω κατὰ τὸν
[1021]	μεγίστου, τουτέστι τὸ ἀπὸ τῶν	ἑκατὸν	ἐνενήκοντα δύο μέχρι τῶν σμγʹ
[1020]	πρῶτον τέλειον ὄντα καὶ ἡμιόλιον,	ἑκατὸν	ἐνενήκοντα δύο πεποίηκεν, ἔχοντα καὶ
[1020]	καὶ μʹ καὶ ςʹ τῶν	ἑκατὸν	ἐνενήκοντα δύο πρώτων τιθεμένων. (Ἂν
[1020]	γίγνεται γὰρ ἐπίτριτα τῶν μὲν	ἑκατὸν	ἐνενήκοντα δύο τὰ σνϚ τῶν
[1021]	κζʹ τὰ δὲ σιϚ τῶν	ἑκατὸν	ἐνενήκοντα δύο τοῖς εἴκοσι καὶ
[1021]	περιέχουσι, τοῖς σνϚ καὶ τοῖς	ἑκατὸν	ἐνενήκοντα δύο· ὧν ὁ μὲν
[1025]	ἐν ᾗ διηρμόσατο τὴν ψυχήν.	Ἐκεῖ	μὲν γὰρ ἦν ἄκρα τὸ
[1019]	μὲν ἀποδεῖν τὸ δ´ ὑπερβάλλειν·	ἐκεῖ	μὲν γὰρ τὰ τρία τοῦ
[1020]	μεσότητες λαμβάνονται. ~(Δεῖ δ´ αὐτὰς	ἐκεῖ	παρεντάξαι καὶ ἀναπληρῶσαι τὰ διπλάσια
[1027]	καὶ τριπλάσια διαστήματα, μοίρας ἔτι	ἐκεῖθεν	ἀποτέμνων καὶ τιθεὶς εἰς τὸ
[1024]	μεταξὺ τεταγμένην, διαδιδοῦσαν ἐνταῦθα τὰς	ἐκεῖθεν	εἰκόνας. Διά τε δὴ ταῦτα
[1028]	παραβαλεῖν αὐτοῖς ἀποδεικνύοντες τοὺς ὁρμωμένους	ἐκεῖθεν,	οὐδ´ αὐτοὺς παντάπασιν ἐξακριβοῦντας ἀλλ´
[1029]	τῆς τοῦ Πλάτωνος ἀπηρτῆσθαι διανοίας,	ἐκεῖνα	κομιδῇ φανεῖται τῶν μουσικῶν λόγων
[1025]	ἀλλήλοις ἐκέρασεν, εἶτα διὰ τούτων	ἐκεῖνα	(πρός τε ταῦτα καὶ πρὸς
[1025]	καθ´ ἕκαστα, καὶ νοεῖν μὲν	ἐκεῖνα	ταῦτα δ´ αἰσθάνεσθαι δοκούσης, ὁ
[1025]	ἑκατέραν ἑκατέρᾳ τάξας, εἶτα μιχθείσας	ἐκείναις	ἐπεγκεραννύμενος, οὕτω τὸ πᾶν συνύφηνε
[1022]	καλεῖν ὕλην, ὡς καὶ ὑποκειμένην	ἐκείνῃ	καὶ μεταληπτικὴν ἐκείνης φύσιν, ὁμωνυμίᾳ
[1030]	καὶ πάχεσι, τὴν δ´ ἁρμονίαν	ἐκείνην	ἐπὶ τῶν φθόγγων θεωρεῖν) οὕτως
[1014]	αὐτοκίνητον δὲ καὶ κινητικὴν ἀρχὴν	ἐκείνην,	ἣν πολλαχοῦ μὲν ἀνάγκην ἐν
[1023]	πανδεχῆ καὶ τιθήνην ἀεὶ καλεῖν	ἐκείνην,	οὐ περὶ τὰ σώματα μεριστήν,
[1015]	ἐν οὐρανῷ γίγνεται, ταῦτ´ ἐξ	(ἐκείνης	αὐτός τε ἔχει καὶ τοῖς
[1016]	μονίμου τε καὶ ἀρίστης οὐσίας	ἐκείνης	ἔμφρονα καὶ τεταγμένην ἀπεργασάμενος καθάπερ
[1024]	ταύτην κίνησιν, ~ἑτέραν τῆς νοητικῆς	ἐκείνης	(καὶ τελευτώσης εἰς ἐπιστήμην, ἔργον
[1023]	διαμαρτάνουσι· ~(πρῶτον μὲν ὅτι τῶν	ἐκείνης	ὀνομάτων οὐδενὶ νῦν ὁ Πλάτων
[1023]	τὸ σωματικόν, εἶτ´ ἔξωθεν ὑπ´	ἐκείνης	περικαλυφθῆναι· (καὶ ὅλως ἀπεργασάμενος τῷ
[1023]	τοῖς ἀριθμοῖς μηθὲν ἴχνος ἐνυπάρχειν	ἐκείνης	τῆς δυνάμεως, ᾗ τὸ αἰσθητὸν
[1016]	ἐμποιεῖν τῇ ὕλῃ καὶ ὑπ´	ἐκείνης	τινάσσεσθαι διὰ τὴν ἀνωμαλίαν, ὄντα
[1022]	καὶ ὑποκειμένην ἐκείνῃ καὶ μεταληπτικὴν	ἐκείνης	φύσιν, ὁμωνυμίᾳ χρώμενος, οὐ διαφέρει
[1021]	τοῦτο μὲν ἐπίτριτον ἔχει λόγον	ἐκεῖνο	δ´ ἡμιόλιον. Ἐὰν δ´ ὡς
[1022]	ταῦτα μὲν ἔχει τοιαύτην ἀπόδειξιν.	Ἐκεῖνο	δ´ οὐ πάνυ χαλεπὸν ἐκ
[1014]	γὰρ τὸ πανδεχὲς καὶ ὑλικὸν	ἐκεῖνο	μέγεθος μὲν ἐκέκτητο καὶ διάστημα
[1024]	καὶ τὸ δοξαστικὸν εἶχεν, ἀλλ´	ἐκεῖνο	μὲν ἀκίνητον καὶ ἀπαθὲς καὶ
[1017]	ὅμως ὑπετίθετο σύστασιν καὶ γένεσιν,	ἐκεῖνο	πρὸς πολλοῖς τεκμήριόν ἐστι τὸ
[1022]	Ὁ γὰρ (Θεόδωρος οὐχ ὡς	ἐκεῖνοι	δύο στίχους ποιῶν, ἀλλ´ ἐπὶ
[1029]	κομψὸν ἅπτεταί τινος ἀληθείας οὔτ´	ἐκεῖνοι	παντάπασι τοῦ ἀκριβοῦς ἔχονται. Οἷς
[1015]	τοῖς ὕστερον, οὐδὲ παριδὼν ὡς	ἐκεῖνοι	τὴν μεταξὺ τῆς ὕλης καὶ
[1024]	τῶν πλανήτων· ἐπικρατεῖ γὰρ ἐν	ἐκείνοις	τὸ ταὐτὸν ἐν δὲ τοῖς
[1025]	καὶ ἀλλοιοῦν καὶ πολλὰ ποιεῖν·	ἐκείνου	δὲ συνάγειν καὶ συνιστάναι δι´
[1027]	τὴν τοῦ κακοῦ μοῖραν ὑπ´	ἐκείνου	διακεκοσμῆσθαι, τῷ μὲν ἑνὶ τὴν
[1013]	οὐκ ἴδια δόγματα περαίνοντας ἀλλ´	ἐκείνῳ	τι βουλομένους λέγειν ὁμολογούμενον. Ἡ
[1030]	μετρίου διαπέφευγε· τῶν μέντοι λόγων	ἐκείνων,	οἷς ὁ δημιουργὸς ἐχρήσατο, καὶ
[1014]	καὶ ὑλικὸν ἐκεῖνο μέγεθος μὲν	ἐκέκτητο	καὶ διάστημα καὶ χώραν, κάλλους
[1025]	τῆς γῆς, ταῦτα πρῶτον ἀλλήλοις	ἐκέρασεν,	εἶτα διὰ τούτων ἐκεῖνα (πρός
[1019]	τοῖς διπλασίοις ἂν τοὺς ἄκρους	ἐκθεὶς	τοῦ μὲν ἐλάττονος τὸ (τρίτον
[1019]	ἐπὶ τῆς ἀριθμητικῆς· ἂν γὰρ	ἐκθεὶς	τοὺς ἄκρους λάβῃς ἑκατέρου τὸ
[1027]	πότερον ἐφ´ ἑνὸς στίχου πάντας	ἐκθετέον	ὡς Θεόδωρος, ἢ μᾶλλον ὡς
[1014]	ἣν ἔχω περὶ τούτων διάνοιαν	ἐκθήσομαι,	πιστούμενος τῷ εἰκότι καὶ παραμυθούμενος,
[1018]	περιμέτρῳ. Τοιαύτας δὲ δυνάμεις τῶν	ἐκκειμένων	ἀριθμῶν ἐχόντων, ἴδιον τῷ τελευταίῳ
[1020]	καὶ τριπλάσια διαστήματα. Τῶν δ´	ἐκκειμένων	ἀριθμῶν οἱ μὲν οὐδ´ ὅλως
[1017]	Ἡ δὲ τῶν ὑπὸ Πλάτωνος	ἐκκειμένων	ἀριθμῶν τετρακτὺς ἐντελεστέραν ἔσχηκε τὴν
[1028]	λόγον, τὸ δὲ διάστημα τῆς	ἐκλειπτικῆς	σκιᾶς τῆς διαμέτρου τῆς σελήνης
[1013]	ἡ ψυχὴ δὲ πᾶσαν αἴσθησιν	ἐκπέφευγεν.	Ἀριθμόν γε μὴν ὁ Πλάτων
[1026]	τὰς ἑτερότητας ὁ μιγνύων θεὸς	ἔκρυψε	καὶ κατέδυσεν· ἐμφαίνεται δ´ ὅμως
[1022]	εὐθείας ἐφεξῆς τούς τε διπλασίους	ἐκτάττων	καὶ τοὺς τριπλασίους, πρῶτον μὲν
[1018]	δ´ ἐννέα τετράκις. Ἂν οὖν	ἐκτεθῶσιν	αἱ τῶν σχημάτων πλευραί, τοῦ
[1027]	τριπλῆν τῆς τρίτης, τὴν δ´	ἕκτην	τῆς πρώτης ὀκταπλασίαν, ἑβδόμην δ´
[1028]	τροπὰς τῇ ἡμέρᾳ προστίθησι τὸ	ἕκτον	τῆς ὑπεροχῆς, ἣν ἡ μεγίστη
[1024]	οὖσα, κινεῖται πρὸς τὸ αἰσθητὸν	ἐκτός·	(ὁ δὲ νοῦς αὐτὸς μὲν
[1028]	τῆς σελήνης τριπλάσιον· ὃ δ´	ἐκτρέπεται	πλάτος ἡ σελήνη τοῦ διὰ
[1017]	Ἔσται δὲ μᾶλλον ἡ δύναμις	ἐκφανὴς	ἐπὶ διαγράμματος. ~Ἔστω τὸ α
[1013]	ἐν τῷ περὶ Ψυχῆς ἀπέδειξεν.	Ἐκφανῶς	δὲ τούτοις ἠγνόηται τὸ περὶ
[1016]	καὶ διαφέρεσθαι πρὸς αὑτὸν οὕτως	ἐκφανῶς	ἐν τοῖς μεγίστοις. Οὐ γὰρ
[1020]	οὖν Εὔδωρος ἐπακολουθήσας Κράντορι πρῶτον	ἔλαβε	τὸν τπδʹ ὃς γίγνεται τοῦ
[1023]	ἐν μέσῳ τὴν οὐσίαν ὑπάρχειν.	Ἔλαθε	γὰρ καὶ τούτους ὁ θεὸς
[1015]	οἰκείας ἔρημον, ~εἰκάζεσθαι δ´ ἀώδεσιν	ἐλαίοις,	(ἃ πρὸς τὰς βαφὰς οἱ
[1021]	τὸ μὲν μεῖζον τὸ δ´	ἔλαττον·	ἔστι γὰρ τὸ μὲν πρότερον
[1020]	τμημάτων ἀνίσων ὄντων λεῖμμα τὸ	ἔλαττον	ὀνομάζουσιν, ὅτι τοῦ ἡμίσεος ἀπολείπει.
[1022]	ὅπερ οὐκ ἔστιν ἡμιτόνιον ἀλλ´	ἔλαττον·	τὰ μὲν γὰρ σπηʹ τῶν
[1028]	ἐλάχιστος τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων οὐκ	ἐλάττονα	τῆς διαμέτρου τῆς (γῆς ἢ
[1018]	ἑπτά· καὶ τμηθείσης τῆς μὲν	ἐλάττονος	εἰς δύο καὶ τρία κατὰ
[1019]	τοῖς τριπλασίοις ἀνάπαλιν, τοῦ μὲν	ἐλάττονος	ἥμισυ δεῖ λαβεῖν τοῦ δὲ
[1019]	τοὺς ἄκρους ἐκθεὶς τοῦ μὲν	ἐλάττονος	τὸ (τρίτον τοῦ δὲ μείζονος
[1022]	ταῦτα δὲ τῶν ὑπεροχῶν ἀμφοτέρων	ἐλάττω	ἢ ἡμίσεά ἐστι. Διὸ δυεῖν
[1021]	ἐνενήκοντα δύο· ὧν ὁ μὲν	ἐλάττων,	τὰ ἑκατὸν ἐνενήκοντα δύο, κείσθω
[1014]	καὶ σχημάτων μετριότητος ἐνδεῶς εἶχεν·	ἔλαχε	δὲ τούτων, ἵνα γῆς καὶ
[1028]	δ´ ἡλίου περὶ τὰς τροπὰς	ἐλάχιστα	καὶ μέγιστα περὶ τὴν ἰσημερίαν
[1022]	ἔχουσα μὴ μικρότητι, καθάπερ τὰ	ἐλάχιστα	τῶν σωμάτων, νοείσθω φεύγουσα τὸν
[1020]	εἰρημέναις μεσότησι. Καὶ πρῶτον μὲν	ἐλάχιστον	ἀντὶ τοῦ ἑνὸς τὰ ἓξ
[1019]	τῷ μὲν μεγίστῳ πρὸς τὸν	ἐλάχιστον	τὸ διὰ πασῶν, τῷ δὲ
[1019]	τῷ δὲ μέσῳ πρὸς τὸν	ἐλάχιστον	τὸ διὰ τεσσάρων· ὅτι τοῦ
[1019]	πέντε ποιοῦσαν πρὸς δὲ τὸν	ἐλάχιστον	τὸ διὰ τεσσάρων· ὥστε γίγνεσθαι
[1019]	γὰρ ἐν τριπλασίῳ λόγῳ τὰ	ἐλάχιστος	ὅρος τὰ δὲ ιηʹ μέγιστος·
[1028]	διάμετρον τριπλάσιος, ὁ δὲ φαινόμενος	ἐλάχιστος	τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων οὐκ ἐλάττονα
[1021]	ἐλαχίστου· τὸ δ´ ἀπὸ τοῦ	ἐλαχίστου	διάστημα μέχρι τοῦ μεγίστου, τουτέστι
[1019]	κατὰ νήτην τιθεμένου τοῦ δ´	ἐλαχίστου	καθ´ ὑπάτην, ὁ (μέσος γίγνεται
[1021]	μέσου καὶ ὁ μέσος τοῦ	ἐλαχίστου·	τὸ δ´ ἀπὸ τοῦ ἐλαχίστου
[1020]	ἧς τοιοῦτος ὁ τρόπος ἐστίν·	ἐλήφθη	διὰ τῶν ὀργάνων θεωρηθέν, ὅτι
[1014]	περὶ τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον	ἐλλείψεως	καὶ ὑπερβολῆς ἀμετρίαν καὶ (ἀπειρίαν
[1014]	ἀριθμοῦ καὶ λόγου στέρησιν οὖσαν,	ἐλλείψεώς	τε καὶ ὑπερβολῆς καὶ διαφορᾶς
[1014]	γεγονέναι τοῦ κόσμου δημιουργὸν ὑπονοήσωμεν.	έλτιον	οὖν Πλάτωνι πειθομένους τὸν μὲν
[1021]	σύμφωνον ἀλλ´ ἐμμελὲς ὡς εἰπεῖν	ἔμβραχυ,	τῷ τοὺς φθόγγους, ἂν ἀνὰ
[1015]	διάνοια τοιαύτη, κατά γε τὴν	ἐμὴν	δόξαν, τοῦ Πλάτωνος· ~ἀπόδειξις δὲ
[1014]	γὰρ οὕτω κατά γε τὴν	ἐμὴν	τὰ πράγματα δόξαν. όσμον τόνδε
[1024]	Οὗτος γάρ φησι παρὰ τῆς	ἐμῆς	ψήφου λογισθεὶς ἐν κεφαλαίῳ δεδόσθω
[1016]	νῦν ὑστέραν ἐπιχειροῦμεν λέγειν οὕτως	ἐμηχανήσατο	καὶ ὁ θεὸς νεωτέραν· οὐ
[1029]	τὰ οὐράνια ταῖς περὶ αὐτὴν	ἐμμελείαις	καὶ κινήσεσιν ἡ ψυχὴ φρονιμωτάτη
[1030]	ἡγεῖσθαι τὴν αὐτῆς τῆς ψυχῆς	ἐμμέλειαν	καὶ ἁρμονίαν πρὸς αὑτήν, ὑφ´
[1029]	ἱερᾶς περιόδου καὶ χορείας ὀκτάχορδον	ἐμμέλειαν·	ὀκτὼ γὰρ ἦσαν καὶ οἱ
[1021]	διάστημα τονιαῖον, οὐ σύμφωνον ἀλλ´	ἐμμελὲς	ὡς εἰπεῖν ἔμβραχυ, τῷ τοὺς
[1014]	οὐ φωνὴν ποιεῖν οὐδὲ κίνησιν	ἐμμελῆ	δὲ φωνὴν καὶ κίνησιν εὔρυθμον
[1018]	καὶ περιοδικὸς σελήνης. Καὶ τῶν	ἐμμελῶν	διαστημάτων οἱ Πυθαγορικοὶ τὸν τόνον
[1030]	ὄργανα (ἐν τεταγμένοις λόγοις ἔχειν	ἐμμέτρως	πρὸς ἄλληλα καὶ πρὸς τὸ
[1022]	τὰς ἐπιτρίτους ταῖς ἐπογδόοις, οὐκ	ἐμνήσθη	τῶν ἡμιολίων ἀλλὰ παρέλιπε. Τὸ
[1013]	οὐδετέρους ἀμοιρεῖν οἴεται τοῦ εἰκότος·	ἐμοὶ	δὲ δοκοῦσι τῆς Πλάτωνος ἀμφότεροι
[1014]	αὐτὸν ἐξομοίωσιν ὡς δυνατὸν ἦν	ἐμπαρασχεῖν.	Οὐ γὰρ ἐκ τοῦ μὴ
[1026]	ἣν εἱμαρμένην οἱ πολλοὶ καλοῦσιν,	Ἐμπεδοκλῆς	δὲ Φιλίαν ὁμοῦ καὶ Νεῖκος,
[1025]	τὸ καὶ τὰς ἀρχὰς ἐναλλὰξ	ἐμπεπλέχθαι	καὶ καταμεμῖχθαι δι´ ἀλλήλων. Καὶ
[1030]	τὸν οὐρανὸν ἐγγενομένη μυρίων ἀγαθῶν	ἐμπέπληκε,	καὶ τὰ περὶ γῆν ὥραις
[1023]	ἡ τῆς νοητῆς μέθεξις ἀρχῆς	ἐμπεποίηκε,	δόξας δὲ καὶ πίστεις καὶ
[1026]	φρόνιμον ἀμβλύνεται καὶ καταδαρθάνει λήθης	ἐμπιπλάμενον	τοῦ οἰκείου, τὸ δὲ σώματι
[1014]	μὲν καὶ ἀσύστατον τὸ σωματικὸν	ἔμπληκτον	δὲ καὶ ἄλογον τὸ κινητικὸν
[1016]	ὑπ´ αὐτῶν διακοσμηθὲν γενέσθαι, σεισμὸν	ἐμποιεῖν	τῇ ὕλῃ καὶ ὑπ´ ἐκείνης
[1015]	καλὰ κέκτηται· παρὰ δὲ τῆς	ἔμπροσθεν	ἕξεως ὅσα χαλεπὰ καὶ ἄδικα
[1026]	μιγνύων θεὸς ἔκρυψε καὶ κατέδυσεν·	ἐμφαίνεται	δ´ ὅμως αὐτῆς τῷ μὲν
[1016]	τε καὶ ἀρίστης οὐσίας ἐκείνης	ἔμφρονα	καὶ τεταγμένην ἀπεργασάμενος καθάπερ εἶδος
[1016]	θείαν ἀρχὴν ἤρξατο ἀπαύστου καὶ	ἔμφρονος	βίου, Τὸ μὲν δὴ σῶμά
[1014]	δὲ καὶ λογισμοῦ καὶ ἁρμονίας	ἔμφρονος	μετέσχεν, ἵνα κόσμου ψυχὴ γένηται.
[1026]	ζωή τε τοῦ παντός (ἐστιν	ἔμφρων	καὶ ἁρμονία καὶ λόγος ἄγων
[1026]	αὐτὸς ὀνομάζει τὸ μὲν ἐπιθυμίαν	ἔμφυτον	ἡδονῶν, τὸ δ´ ἐπείσακτον δόξαν
[1012]	~ΠΕΡΙ ΤΗΣ	ΕΝ	ΤΙΜΑΙΩΙ ΨΥΧΟΓΟΝΙΑΣ Ο ΠΑΤΗΡ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΙ
[1021]	Εἰλήφθω γὰρ τὸ διὰ τεσσάρων	ἐν	ἀριθμοῖς δυσὶ τὸν ἐπίτριτον λόγον
[1017]	ὀκτὼ καὶ εἰκοσιεπτὰ πρώτους κύβους	(ἐν	ἀριθμοῖς, ἔξω λόγου τῆς μονάδος
[1020]	τὸ τῶν ἐπογδόων ἕξει λόγον	ἐν	ἀριθμοῖς, οὓς ὁ Πλάτων εἴρηκεν
[1021]	λείπεται διάστημα τηλικοῦτον, ἡλίκον ὡς	ἐν	ἀριθμοῖς τὰ καὶ νʹ καὶ
[1020]	πρᾶγμα τὸν πολλαπλασιασμὸν ὑπηγόρευσεν, (ὥσπερ	ἐν	ἁρμονικῇ μεταβολῇ τοῦ διαγράμματος ὅλου
[1014]	ὑπερβολῆς καὶ διαφορᾶς καὶ ἀνομοιότητος	ἐν	αὑτῇ πέρας οὐδὲν οὐδὲ μέτρον
[1012]	τὰ αἰσθητὰ τάς τε τούτων	ἐν	αὑτοῖς καὶ πρὸς ἄλληλα γιγνομένας
[1015]	τοῦ χρόνου καὶ λήθης ἐγγιγνομένης	ἐν	αὐτῷ, μᾶλλον δυναστεύει τὸ τῆς
[1028]	τοὐναντίον, οὗτος ὁ λόγος ἐστίν·	ἐν	γὰρ ταῖς πρώταις ἡμέραις λʹ
[1021]	σύγκειται καὶ τοῦ διὰ τεσσάρων,	ἐν	δ´ ἀριθμοῖς τὸ διπλάσιον ἔκ
[1021]	δ´ ὁμοῦ, τραχὺ καὶ λυπηρόν·	ἐν	δὲ ταῖς συμφωνίαις κἂν ὁμοῦ
[1024]	ἑτερότητα τῇ περιφορᾷ τῶν ἀπλανῶν,	ἐν	δὲ τῇ ἑτερότητι τὴν ταὐτότητα
[1017]	ἀναρμόστου καὶ ἀλόγου συμμεμιγμένον ἔχειν·	ἐν	δὲ τῇ Πολιτείᾳ περὶ τοῦ
[1019]	τὸ (μέσον ὑπερέχεσθαι καὶ ὑπερέχειν,	ἐν	δὲ τῇ ὑπεναντίᾳ ταὐτῷ μέρει
[1016]	μὲν ἐν Φαίδρῳ τὴν ψυχὴν	ἐν	δὲ Τιμαίῳ γενομένην. Ἡ μὲν
[1016]	αὐτοκινήτῳ πιστουμένη τὸ ἀγένητον αὐτῆς·	ἐν	δὲ Τιμαίῳ Τὴν δὲ ψυχήν
[1014]	πέρας οὐδὲν οὐδὲ μέτρον ἔχουσαν·	ἐν	δὲ Τιμαίῳ τὴν τῇ ἀμερίστῳ
[1014]	ἐκείνην, ἣν πολλαχοῦ μὲν ἀνάγκην	ἐν	δὲ τοῖς Νόμοις (ἄντικρυς ψυχὴν
[1024]	γὰρ ἐν ἐκείνοις τὸ ταὐτὸν	ἐν	δὲ τοῖς περὶ γῆν τοὐναντίον.
[1019]	λάβῃς, ὁ συντεθεὶς γίγνεται μέσος·	ἐν	δὲ τοῖς τριπλασίοις ἀνάπαλιν, τοῦ
[1028]	τεττάρων (γίγνεσθαι πρὸς τὸ μετόπωρον,	ἐν	δὲ τῷ διὰ πέντε πρὸς
[1014]	τὴν ἐν Τιμαίῳ λεγομένην ἀνάγκην,	ἐν	δὲ Φιλήβῳ περὶ τὸ μᾶλλον
[1026]	καὶ βαρύνει καὶ ἀνελίσσει τὴν	ἐν	δεξιᾷ τοῦ παντὸς πορείαν, (ἀναρρῆξαι
[1029]	ὑπάτην Στίλβωνα δὲ καὶ Φωσφόρον	ἐν	διατόνοις παρυπάταις καὶ λιχανοῖς κινοῦντες,
[1025]	καὶ τῷ θατέρῳ συνέστησεν, ἵν´	ἐν	διαφορᾷ (τάξις γένηται· τοῦτο γὰρ
[1025]	τὸ δὲ θάτερον κινεῖ πάλιν	ἐν	διαφορᾷ τοῦ πρόσθεν καὶ νῦν,
[1027]	διπλασίων χωρὶς δὲ τῶν τριπλασίων	ἐν	δυσὶ στίχοις ὑποταττομένων· περὶ δὲ
[1016]	Καὶ πάλιν, εἰπὼν ὡς Αὐτὴ	ἐν	ἑαυτῇ στρεφομένη θείαν ἀρχὴν ἤρξατο
[1027]	τὴν ψυχὴν ἀλλὰ σύμφυτον ἔχουσαν	ἐν	ἑαυτῇ τὴν τοῦ κακοῦ μοῖραν
[1027]	εἰς τὸ μεταξὺ τούτων, ὥστ´	ἐν	ἑκάστῳ διαστήματι δύο εἶναι μεσότητας,
[1024]	τάξει τῶν πλανήτων· ἐπικρατεῖ γὰρ	ἐν	ἐκείνοις τὸ ταὐτὸν ἐν δὲ
[1028]	ταῖς λοιπαῖς ἄχρι τῆς ἰσημερίας,	ἐν	ἑξαπλασίοις καὶ τριπλασίοις διαστήμασι τοῦ
[1028]	τὴν (πανσέληνον ὥσπερ τινὰ συμφωνίαν	ἐν	ἑξατόνῳ διὰ πασῶν ἀποδίδωσι. Τοῦ
[1012]	πολλάκις εἰρημένα καὶ γεγραμμένα σποράδην	ἐν	ἑτέροις ἕτερα, τὴν Πλάτωνος ἐξηγουμένοις
[1025]	σύντηξιν εἰκόνα λαβεῖν τῆς ἀναλογίας	ἐν	ᾗ διηρμόσατο τὴν ψυχήν. Ἐκεῖ
[1026]	ἀφανὴς φανερῆς κρείττων καθ´ Ἡράκλειτον,	ἐν	ᾗ τὰς διαφορὰς καὶ τὰς
[1026]	μοῖρα καὶ γέγονεν ἤδη πολλάκις,	ἐν	ᾗ τὸ μὲν φρόνιμον ἀμβλύνεται
[1024]	παρὰ τῆς ἐμῆς ψήφου λογισθεὶς	ἐν	κεφαλαίῳ δεδόσθω λόγος, ὄν τε
[1020]	βραχέως ὑπομνησθέντες. Ἔστι γὰρ διάστημα	ἐν	μελῳδίᾳ πᾶν τὸ περιεχόμενον ὑπὸ
[1017]	ἀρχῆς ἐστι. Τῶν δ´ ἄλλων	ἐν	μὲν Ἀτλαντικῷ προσευχόμενος ὁ Τίμαιος
[1021]	καὶ διὰ λόγου τοῦτο δεικνύουσιν.	Ἐν	μὲν γὰρ ἁρμονίᾳ τὸ διὰ
[1019]	δώδεκα τριτημόριόν ἐστι. Συμβέβηκεν οὖν	ἐν	μὲν τῇ ἀριθμητικῇ ταὐτῷ μέρει
[1024]	εὐθὺς ἐπιδείκνυται περὶ τὸν οὐρανὸν	ἐν	μὲν τῇ ταὐτότητι τὴν ἑτερότητα
[1019]	ὁμοίως. Ἐπὶ δὲ τῆς ὑπεναντίας,	ἐν	μὲν τοῖς διπλασίοις ἂν τοὺς
[1027]	ἀρξάμενοι τοὺς διπλασίους καὶ τριπλασίους	ἐν	μέρει τιθῶμεν, ὡς αὐτὸς ὑφηγεῖται,
[1024]	κατὰ τύχην τῷ βελτίονι περιέπιπτεν·	ἐν	μέσῳ γὰρ ἦν ἀμφοῖν καὶ
[1016]	ὕδωρ ἀέρα τε ὁ θεὸς	ἐν	μέσῳ θεὶς συνέδησε καὶ συνεστήσατο
[1025]	ὅλως ἄκρατον καὶ ἀσύστατον· ὅθεν	ἐν	μέσῳ θέμενος αὐτῶν τὸν μὲν
[1012]	γιγνομένης μεριστῆς (τρίτον ἐξ ἀμφοῖν	ἐν	μέσῳ συνεκεράσατο οὐσίας εἶδος, τῆς
[1023]	αἰσθητῶν τὸ παθητικὸν ἐχούσης, προσῆκον	ἐν	μέσῳ τὴν οὐσίαν ὑπάρχειν. Ἔλαθε
[1012]	ἑτέρου· καὶ κατὰ ταῦτα συνέστησεν	ἐν	μέσῳ τοῦ τ´ ἀμεροῦς αὐτὴν
[1024]	γεγονότος οὐδεμίαν ἄλλην ἢ τὴν	ἐν	μεταβολαῖς καὶ κινήσεσιν οὐσίαν, τοῦ
[1025]	δόξης πρὸς αἴσθησιν οὖσαν ἵστησιν	ἐν	μνήμῃ τὸ ταὐτόν· τὸ δὲ
[1014]	γίγνεσθαι λεγομένην μεριστὴν οὔτε πλῆθος	ἐν	μονάσι καὶ στιγμαῖς οὔτε μήκη
[1015]	οὐκ ἄψυχον δὲ κίνησιν, ἣν	ἐν	Νόμοις ὥσπερ εἴρηται ψυχὴν ἐναντίαν
[1027]	αἵ τε ταῦτα συμπληροῦσαι μεσότητες,	ἐν	οἷς ἄν τις ἀριθμοῖς ὑπόθηται
[1018]	δέκα ποιεῖ καὶ διακοσίων ἀριθμόν,	ἐν	ὅσαις ἡμέραις λέγεται τὰ ἑπτάμηνα
[1025]	μεριστόν, οὐ δύναται δὲ καθαρῶς	ἐν	οὐδετέρῳ γενέσθαι διὰ τὸ καὶ
[1015]	ἕξεως ὅσα χαλεπὰ καὶ ἄδικα	ἐν	οὐρανῷ γίγνεται, ταῦτ´ ἐξ (ἐκείνης
[1015]	καὶ παθῶν παρέσχεν, ἀλλ´ οὔσης	ἐν	πάθεσι παντοδαποῖς καὶ μεταβολαῖς ἀτάκτοις
[1029]	συνημμένων καὶ διεζευγμένων καὶ ὑπερβολαίων	ἐν	πέντε διαστήμασι τετάχθαι τοὺς πλάνητας·
[1017]	γενονότα νῦν δὲ λόγῳ θεόν,	ἐν	Πολιτικῷ δ´ ὁ Παρμενίδειος ξένος
[1015]	γάρ ἀναστρέφουσα τὸν οὐρανόν, ὥσπερ	ἐν	Πολιτικῷ λέγεται, καὶ ἀνελίττουσα πρὸς
[1015]	μυρίας ἀτοπίας καὶ δυσχερείας, αἰτίαν	ἐν	ταῖς ἀρχαῖς οὐκ ἐχούσας, κατ´
[1029]	ὁ δημιουργὸς ἀταξίαν καὶ πλημμέλειαν	ἐν	ταῖς κινήσεσι τῆς ἀναρμόστου καὶ
[1027]	γενομένων ἐκ τούτων τῶν δεσμῶν	ἐν	ταῖς πρόσθεν διαστάσεσι, τῷ τοῦ
[1020]	γενομένων, (ἐκ τούτων τῶν δεσμῶν	ἐν	ταῖς πρόσθεν διαστάσεσι τῷ τοῦ
[1024]	ἑτέρῳ τάξιν, ὡς δῆλόν ἐστιν	ἐν	ταῖς πρώταις τῆς ψυχῆς δυνάμεσιν·
[1020]	Πλάτωνος, μᾶλλον κατόψεσθε τῶν εἰωθότων	ἐν	ταῖς Πυθαγορικαῖς σχολαῖς λέγεσθαι βραχέως
[1028]	οἱ δ´ ἄγαν ἀκριβοῦν δοκοῦντες	(ἐν	ταῖς τῶν ἐπικύκλων διαμέτροις ζητοῦσι
[1025]	ὄργανα (ἄφθαρτα καὶ αὐτὰ σωμάτων,	ἐν	ταύταις τὸ τῆς δυαδικῆς καὶ
[1030]	τάχη τῶν περιφορῶν ὥσπερ ὄργανα	(ἐν	τεταγμένοις λόγοις ἔχειν ἐμμέτρως πρὸς
[1029]	τὸ ὀξὺ προσλαμβάνων· λέγει γὰρ	ἐν	τῇ Πολιτείᾳ τῶν ὀκτὼ σφαιρῶν
[1012]	παραμυθίας, προεκθήσομαι τὴν λέξιν, ὡς	ἐν	Τιμαίῳ γέγραπται. τῆς ἀμεροῦς καὶ
[1014]	γίγνηται κοσμηθέν. Οἱ δὲ τὴν	ἐν	Τιμαίῳ λεγομένην ἀνάγκην, ἐν δὲ
[1017]	μηδ´ ἀίδιον. Τὰ μὲν οὖν	ἐν	Τιμαίῳ τί δεῖ προφέρειν; Ὅλον
[1024]	τοῖς νοητοῖς καὶ δόξα γιγνόμενος	ἐν	τοῖς αἰσθητοῖς· ὀργάνοις τε ταῖς
[1028]	πλανωμένων σφαιρῶν τινὲς δὲ μᾶλλον	ἐν	τοῖς ἀποστήμασιν ἔνιοι δ´ ἐν
[1019]	διδόντων, ἐδέησε μείζονας ὅρους (λαβεῖν	ἐν	τοῖς αὐτοῖς λόγοις· καὶ λεκτέον
[1027]	τῆς ποσότητος τίνες εἰσίν, οὓς	ἐν	τοῖς διπλασίοις καὶ τριπλασίοις διαστήμασι
[1018]	τοῦ τόνου λόγος ἐπόγδοος ὢν	ἐν	τοῖς ἐννέα καὶ ὀκτώ. Διὰ
[1028]	ἐν τοῖς ἀποστήμασιν ἔνιοι δ´	ἐν	τοῖς μεγέθεσι τῶν ἀστέρων, οἱ
[1016]	διαφέρεσθαι πρὸς αὑτὸν οὕτως ἐκφανῶς	ἐν	τοῖς μεγίστοις. Οὐ γὰρ ὡσαύτως
[1024]	δὲ λόγος ἐξ ἀμφοῖν, νόησις	ἐν	τοῖς νοητοῖς καὶ δόξα γιγνόμενος
[1029]	μὲν ὑπάρχουσιν εἰς τὰ ἀσώματα	ἐν	τοῖς ὁρατοῖς καὶ ὁρωμένοις μέρεσι
[1022]	τοῖς σπηʹ τὸν δὲ βαρὺν	ἐν	τοῖς σιϚ ἀναλόγως ἤδη τὰ
[1022]	ὅρους θέμενοι, τὸν μὲν ὀξὺν	ἐν	τοῖς σπηʹ τὸν δὲ βαρὺν
[1028]	τούτου προσήκοντος. Καίτοι τινὲς μὲν	ἐν	τοῖς τάχεσι τῶν πλανωμένων σφαιρῶν
[1018]	τῶν συμφωνιῶν τῶν πρώτων λόγους	ἐν	τοῖς τῶν χωρίων (ἀριθμοῖς, εἰς
[1023]	ἕκαστον ἕκαστα εἶναι καὶ πάσχειν.	Ἐν	τούτοις ἅμα καὶ τῶν δέκα
[1027]	τρία καὶ τεσσαράκοντα καὶ διακόσια.	Ἐν	τούτοις ζητεῖται πρῶτον περὶ τῆς
[1022]	δηλοῦσθαι τὴν Πλάτωνος οἶμαι γνώμην	ἐν	τούτοις τοῖς ἀριθμοῖς. Ἕτεροι δὲ
[1018]	διαστημάτων οἱ Πυθαγορικοὶ τὸν τόνον	ἐν	τούτῳ τῷ ἀριθμῷ τάττουσι· διὸ
[1028]	δὲ πρὸς ἥλιον σχέσεις αὐτῆς	ἐν	τριγώνοις καὶ τετραγώνοις ἀποστήμασι διχοτόμους
[1019]	οὕτω γίγνεται μέσος. Ἔστω γὰρ	ἐν	τριπλασίῳ λόγῳ τὰ ἐλάχιστος ὅρος
[1028]	ὀπώρας διπτύχους ἦρός τ´ ἴσους	ἐν	τῷ διὰ πασῶν αἱ ὧραι
[1028]	χειμῶνα, πρὸς δὲ τὸ θέρος	ἐν	τῷ διὰ πασῶν. Εἰ δ´
[1028]	Χαλδαῖοι δὲ λέγουσι τὸ ἔαρ	ἐν	τῷ διὰ τεττάρων (γίγνεσθαι πρὸς
[1024]	ταὐτῷ τὸ ἕτερον τὰ δ´	ἐν	τῷ ἑτέρῳ ποιεῖ τὸ ταὐτόν.
[1024]	ταὐτῷ διαφοράν, τὸ δὲ ταὐτὸν	ἐν	τῷ ἑτέρῳ τάξιν, ὡς δῆλόν
[1030]	ἡμιολίους καὶ διπλασίους λόγους ζητῶν	ἐν	τῷ ζυγῷ τῆς λύρας καὶ
[1027]	Θεόδωρος, ἢ μᾶλλον ὡς Κράντωρ	ἐν	τῷ Λ σχήματι, τοῦ πρώτου
[1012]	διαφοράς, ἄπλετον ἔργον ἐστὶ διελθεῖν	(ἐν	τῷ παρόντι, πρὸς δ´ ὑμᾶς
[1013]	δ´ οὔκ ἐστιν, ὡς αὐτὸς	ἐν	τῷ περὶ Ψυχῆς ἀπέδειξεν. Ἐκφανῶς
[1015]	ταῦτα περὶ τοῦ κόσμου γέγραφεν	ἐν	τῷ Πολιτικῷ Παρὰ μὲν γὰρ
[1013]	τῆς ψυχῆς γένεσιν, αὐτοῦ Πλάτωνος	ἐν	τῷ Σοφιστῇ τὸ ὂν καὶ
[1022]	ἐπιτρίτους καὶ ἐπογδόους γίγνεσθαι διαστάσεις	ἐν	τῷ (συμπληροῦσθαι τὰς ἐπιτρίτους ταῖς
[1024]	μνήμαις χρώμενος, ὧν τὰ μὲν	ἐν	τῷ ταὐτῷ τὸ ἕτερον τὰ
[1016]	Τιμαίῳ γενομένην. Ἡ μὲν οὖν	ἐν	Φαίδρῳ διάλεκτος ὀλίγου δεῖν ἅπασι
[1016]	ἀποφαίνειν καὶ γενομένην, ἀγένητον μὲν	ἐν	Φαίδρῳ τὴν ψυχὴν ἐν δὲ
[1014]	ἐστιν. Τὴν δὲ τῆς ψυχῆς	ἐν	Φιλήβῳ μὲν ἀπειρίαν κέκληκεν, ἀριθμοῦ
[1026]	καὶ ἀσήμαντος, λόγος δὲ λέξις	ἐν	φωνῇ σημαντικῇ διανοίας, ἁρμονία δὲ
[1018]	ἓξ καὶ ιβʹ τὸν διπλάσιον,	ἐν	ᾧ τὸ διὰ πασῶν· ἔνεστι
[1018]	πρὸς τὰ τρία τῶν ἐννέα	ἐν	ᾧ τὸ διὰ πασῶν καὶ
[1018]	τῶν δύο πρὸς τὸ ἓν	ἐν	ᾧ τὸ διὰ πασῶν, καὶ
[1018]	πρὸς τὰ δύο τῶν τριῶν	ἐν	ᾧ τὸ διὰ πέντε, καὶ
[1018]	ἓξ καὶ ἐννέα τὸν ἡμιόλιον,	ἐν	ᾧ τὸ διὰ πέντε· τὰ
[1018]	πρὸς τὰ τρία τῶν τεσσάρων	ἐν	ᾧ τὸ διὰ (τεσσάρων, καὶ
[1018]	ὀκτὼ τὸν ἐπίτριτον ἔχει λόγον,	ἐν	ᾧ τὸ διὰ τεσσάρων· τὰ
[1018]	πρὸς τὰ δύο τῶν ὀκτὼ	ἐν	ᾧ τὸ δὶς διὰ πασῶν·
[1018]	πρὸς τὰ ὀκτὼ τῶν ἐννέα	ἐν	ᾧ τὸ τονιαῖον. Ἂν τοίνυν
[1023]	ἐξ ἀνάγκης ἀποτελεῖται· τούτω δ´	ἐν	ᾧ τῶν ὄντων ἐγγίγνεσθον, ἐάν
[1019]	συνθῇς, ὁ συντεθεὶς ἔσται μέσος	ἔν	τε τοῖς διπλασίοις καὶ τοῖς
[1028]	ὡς ἑπτὰ καὶ εἴκοσι πρὸς	ἕν	ἐστι· Φωσφόρου δὲ καὶ γῆς
[1012]	οὐσίας καὶ ἐκ τριῶν ποιησάμενος	ἕν,	πάλιν ὅλον τοῦτο μοίρας εἰς
[1025]	διαφόρων ὅμοιον ἔκ τε πολλῶν	ἓν	ἀπειργασμένος. Οὐκ εὖ δέ τινες
[1018]	ὁ τῶν δύο πρὸς τὸ	ἓν	ἐν ᾧ τὸ διὰ πασῶν,
[1018]	δὲ τριῶν κύβων, τὸ γὰρ	ἓν	καὶ τὰ ὀκτὼ καὶ τὰ
[1025]	ὅροις καὶ διαιρέσεσι χωρίζειν τὸ	ἓν	καὶ τὰ πολλὰ καὶ τὸ
[1019]	κύβοις ὁμοῦ λαμβανομένοις· τὸ γὰρ	ἓν	καὶ τὰ τέσσαρα καὶ τὰ
[1026]	καὶ διαστημάτων, καὶ φθόγγος μὲν	ἓν	καὶ ταὐτὸν διάστημα δὲ φθόγγων
[1012]	ἀμέριστον μὲν γὰρ εἶναι τὸ	ἓν	μεριστὸν δὲ τὸ πλῆθος, ἐκ
[1020]	τῇ τάσει· τῶν δὲ διαστημάτων	ἓν	ὁ καλούμενος τόνος, ᾧ τὸ
[1012]	τοῦ ἀριθμοῦ μητέρα τὸ δ´	ἓν	πατέρα· διὸ καὶ βελτίονας εἶναι
[1012]	ὑπενοοῦμεν ἡμεῖς, οἴεσθε δεῖν εἰς	ἓν	συναχθῆναι καὶ τυχεῖν ἰδίας ἀναγραφῆς
[1029]	Σειρῆνα βεβηκυῖαν· ᾄδειν δὲ πάσας	ἕνα	ἑκάστην τόνον ἱείσας, ἐκ δὲ
[1022]	κατὰ τάξιν αὐτῶν λήψει, ἀλλ´	ἐναλλὰξ	ἀρτίων κατὰ ταὐτὰ ἔχον ὡς
[1025]	διὰ τὸ καὶ τὰς ἀρχὰς	ἐναλλὰξ	ἐμπεπλέχθαι καὶ καταμεμῖχθαι δι´ ἀλλήλων.
[1021]	συμφωνίαις κἂν ὁμοῦ κρούωνται κἂν	ἐναλλάξ,	ἡδέως προσίεται τὴν συνήχησιν ἡ
[1017]	ἐπὶ μιᾶς εὐθείας ἅπαντας ἀλλ´	ἐναλλὰξ	καὶ ἰδίᾳ τάσσεσθαι τοὺς ἀρτίους
[1015]	ἐν Νόμοις ὥσπερ εἴρηται ψυχὴν	ἐναντίαν	καὶ ἀντίπαλον τῇ ἀγαθουργῷ προσεῖπε.
[1025]	τὸ ταὐτὸν καὶ τὸ θάτερον,	ἐναντίας	δυνάμεις καὶ ἀκρότητας ἀντιπάλους, συνήγαγεν
[1015]	τε ἔχει καὶ τοῖς ζῴοις	ἐναπεργάζεται.	Καὶ μικρὸν ἔτι προελθὼν Προϊόντος
[1024]	τοῦτο τεταγμένη δύναμις οὔτε δόξας	ἐνάρθρους	οὔτε κινήσεις ἁπάσας εἶχε τεταγμένας,
[1024]	καὶ λόγοις συνδεθέντα καὶ μεσότησιν	ἐναρμονίοις,	καὶ ποιεῖ θάτερον μὲν ἐγγενόμενον
[1028]	τούτων τοῦ δημιουργοῦ τοῖς οὐρανίοις	ἐναρμόσαντος,	εἰς ἑπτὰ μοίρας νενεμημένην. Πολλοὶ
[1029]	περὶ τὰ οὐράνια, τὴν δ´	ἐνάτην	τὰ περίγεια κηλεῖν ἀνακαλουμένην καὶ
[1026]	τοῦ φιλοκάλου πρὸς τὸ ἀκόλαστον	ἐνδείκνυνται	τὸ μικτὸν ἔκ τε τῆς
[1027]	θεοῦ συνεπιστρέφοντος καὶ συναπευθύνοντος. ~(Οὕτως	ἐνδείκνυται	πολλαχόθεν ἡμῖν τὸ μὴ πᾶν
[1012]	γὰρ κινητικὸν καὶ τὸ κινητὸν	ἐνδεῖν	αὐτῷ. Τοῦ δὲ ταὐτοῦ καὶ
[1013]	λέγεται γεγονέναι, προϊὼν ὁ λόγος	ἐνδείξεται·	τοῦτο γὰρ ἠγνοημένον ἔοικε τὴν
[1014]	καὶ μορφῆς καὶ σχημάτων μετριότητος	ἐνδεῶς	εἶχεν· ἔλαχε δὲ τούτων, ἵνα
[1012]	τὴν τούτων ἀνακαλυφθέντων σαφήνειαν ὥσπερ	ἐνδόσιμον	ἡμῖν παρέξειν. Ἔστι δὲ βραχὺς
[1022]	πεποιηκὼς πρότερον, ὑμῖν ἂν αὐτοῖς	ἕνεκα	γυμνασίας παρῆκα· νῦν δὲ πολλοῖς
[1013]	ἔχειν, εἰς ἃς ἀναλύοντα θεωρίας	ἕνεκα	τὴν οὐσίαν αὐτῆς λόγῳ τὸν
[1017]	διενοεῖτο ταῦτα, καὶ οὐ θεωρίας	ἕνεκα	τοῦ τε κόσμου μὴ γενομένου
[1028]	εἰρημένας ἀναλογίας, ὡς τὴν ψυχὴν	ἕνεκα	τούτων τοῦ δημιουργοῦ τοῖς οὐρανίοις
[1021]	τὰ δὲ κδʹ τῶν ἑκατὸν	ἐνενήκοντα	δύο. Διὸ γίγνεται τῶν τριῶν
[1021]	ὁ μὲν ἐλάττων, τὰ ἑκατὸν	ἐνενήκοντα	δύο, κείσθω κατὰ τὸν βαρύτατον
[1021]	τουτέστι τὸ ἀπὸ τῶν ἑκατὸν	ἐνενήκοντα	δύο μέχρι τῶν σμγʹ ~δίτονον
[1020]	τέλειον ὄντα καὶ ἡμιόλιον, ἑκατὸν	ἐνενήκοντα	δύο πεποίηκεν, ἔχοντα καὶ αὐτὸν
[1020]	μʹ καὶ ςʹ τῶν ἑκατὸν	ἐνενήκοντα	δύο πρώτων τιθεμένων. (Ἂν δ´
[1020]	γὰρ ἐπίτριτα τῶν μὲν ἑκατὸν	ἐνενήκοντα	δύο τὰ σνϚ τῶν δὲ
[1021]	τὰ δὲ σιϚ τῶν ἑκατὸν	ἐνενήκοντα	δύο τοῖς εἴκοσι καὶ τέσσαρσιν·
[1021]	τοῖς σνϚ καὶ τοῖς ἑκατὸν	ἐνενήκοντα	δύο· ὧν ὁ μὲν ἐλάττων,
[1018]	ᾧ τὸ δὶς διὰ πασῶν·	ἔνεστι	δὲ καὶ ἐπόγδοος ὁ πρὸς
[1018]	ἐν ᾧ τὸ διὰ πασῶν·	ἔνεστι	δὲ καὶ ὁ τοῦ τόνου
[1014]	τῷ εἰκότι καὶ παραμυθούμενος, ὡς	ἔνεστι,	τὸ ἄηθες τοῦ λόγου καὶ
[1030]	φιλοσόφων ὄντες, ὄργανα μουσικὰ θεῶν	ἐνεχείριζον	ἀγάλμασιν· οὐχ ὡς λύραν που
[1026]	αὖθις οἵ τε τῶν ἐρώντων	ἐνθουσιασμοὶ	καὶ πτοήσεις καὶ διαμάχαι τοῦ
[1027]	ὑπ´ ἐκείνου διακεκοσμῆσθαι, τῷ μὲν	ἑνὶ	τὴν ἀπειρίαν ὁρίσαντος, ἵν´ οὐσία
[1028]	δὲ μᾶλλον ἐν τοῖς ἀποστήμασιν	ἔνιοι	δ´ ἐν τοῖς μεγέθεσι τῶν
[1029]	διὰ πασῶν αἱ ὧραι μεταβάλλουσιν.	~Ἔνιοι	δὲ γῇ μὲν τὴν τοῦ
[1017]	περὶ τοῦ ἀριθμοῦ, ὃν γάμον	ἔνιοι	καλοῦσιν, ὁ Σωκράτης ἀρχόμενος λέγειν
[1027]	ὄγδοον, ὅπου δὲ τρίτον καὶ	ἔννατον	καὶ εἰκοστοέβδομον, συνάπαντες μὲν ἑπτά,
[1018]	τὰ δώδεκα πρὸς μὲν τὰ	ἐννέα	διὰ τεσσάρων ὡς νήτη πρὸς
[1018]	ὁ πρὸς τὰ τρία τῶν	ἐννέα	ἐν ᾧ τὸ διὰ πασῶν
[1018]	ὁ πρὸς τὰ ὀκτὼ τῶν	ἐννέα	ἐν ᾧ τὸ τονιαῖον. Ἂν
[1021]	τὰ γὰρ δώδεκα τῶν μὲν	ἐννέα	ἐστὶν ἐπίτριτα τῶν δ´ ὀκτὼ
[1028]	ἀντίχθονα τριῶν, κατὰ δὲ γῆν	ἐννέα	καὶ κατὰ σελήνην εἰκοσιεπτά, καὶ
[1018]	λόγος ἐπόγδοος ὢν ἐν τοῖς	ἐννέα	καὶ ὀκτώ. Διὰ τοῦτο καὶ
[1018]	τετραγώνων δυεῖν, τοῦ τέσσαρα τὸν	ἐννέα	πολλαπλασιάσαντος, συνθέσει δὲ τριῶν κύβων,
[1021]	δ´ ἡμιόλιον. Ἐὰν δ´ ὡς	ἐννέα	(πρὸς ὀκτὼ γένηται τῶν βαρῶν
[1017]	ἐπιπέδους, τὰ δὲ τέτταρα καὶ	ἐννέα	πρώτους τετραγώνους, τὰ δ´ ὀκτὼ
[1029]	πρεσβύτεροι Μούσας παρέδωκαν καὶ ἡμῖν	ἐννέα,	τὰς μὲν ὀκτὼ καθάπερ ὁ
[1019]	τρίτον τὰ συνθῇς, ἕξεις τὸν	ἐννέα	ταὐτῷ μέρει τῶν ἄκρων ὑπερέχοντα
[1018]	δώδεκα τρὶς γινομένων τῶν δ´	ἐννέα	τετράκις. Ἂν οὖν ἐκτεθῶσιν αἱ
[1018]	δὲ κ β ξ μ	ἐννέα,	τὸ δὲ λ μ ν
[1018]	τεσσάρων· τὰ δ´ ἓξ καὶ	ἐννέα	τὸν ἡμιόλιον, ἐν ᾧ τὸ
[1018]	τὸν ποιεῖ, ὁ δὲ τετράκις	ἐννέα	τὸν τριακονταέξ, ὁ δ´ ὀκτάκις
[1018]	παραλληλογράμμων τοῦ μὲν ἑτέρου τὰ	ἐννέα	τοῦ δ´ ἑτέρου τὰ ιβʹ
[1017]	γίγνεται, τὰ τέσσαρα καὶ τὰ	ἐννέα	τριακαίδεκα, τὰ δ´ ὀκτὼ καὶ
[1019]	θʹ καὶ ιβʹ τὰ γὰρ	ἐννέα	τῷ ἴσῳ κατ´ ἀριθμὸν τῶν
[1017]	γάρ ἐστι συζυγία ἡ τοῦ	ἑνὸς	καὶ τῶν δυεῖν, δευτέρα δ´
[1012]	τούτων γίγνεσθαι τὸν ἀριθμὸν τοῦ	ἑνὸς	ὁρίζοντος τὸ πλῆθος καὶ τῇ
[1027]	δὲ τῆς τάξεως πότερον ἐφ´	ἑνὸς	στίχου πάντας ἐκθετέον ὡς Θεόδωρος,
[1020]	πρῶτον μὲν ἐλάχιστον ἀντὶ τοῦ	ἑνὸς	τὰ ἓξ θέντες, ἐπεὶ πρῶτος
[1024]	τὸ μὲν ταὐτὸν ἀπὸ τοῦ	ἑνὸς	τὸ δὲ θάτερον ἀπὸ τῆς
[1016]	ἀρίστου ἀρίστη γενομένη τῶν γεννηθέντων.	Ἐνταῦθα	γὰρ τὸν μὲν θεὸν ἄριστον
[1025]	πρὸς ἄλληλα συνέμιξε καὶ συνήρμοσεν.	Ἐνταῦθα	δὲ πάλιν τὸ ταὐτὸν καὶ
[1019]	τοῦ μέσου τρίτον ἐστὶ μέρος,	ἐνταῦθα	δὲ τὰ δʹ καὶ τὰ
[1027]	τῷ πολλαπλασιασμῷ προιόντες. Οὐ γὰρ	ἐνταῦθα	μόνον ἀλλὰ πολλαχόθι (τῆς τετράδος
[1024]	τῆς δυάδος· καὶ μέμικται πρῶτον	ἐνταῦθα	(περὶ τὴν ψυχήν, ἀριθμοῖς καὶ
[1024]	τοῦ τυπουμένου μεταξὺ τεταγμένην, διαδιδοῦσαν	ἐνταῦθα	τὰς ἐκεῖθεν εἰκόνας. Διά τε
[1017]	ὑπὸ Πλάτωνος ἐκκειμένων ἀριθμῶν τετρακτὺς	ἐντελεστέραν	ἔσχηκε τὴν γένεσιν, τῶν μὲν
[1027]	καὶ πολλάκις ἀκηκόατε καὶ πολλοῖς	ἐντετυχήκατε	λόγοις καὶ γράμμασιν, οὐ χεῖρόν
[1012]	τῷ παρόντι, πρὸς δ´ ὑμᾶς	ἐντετυχηκότας	ὁμοῦ ταῖς πλείσταις καὶ περιττόν.
[1012]	πλῆθος καὶ τῇ ἀπειρίᾳ πέρας	ἐντιθέντος,	ἣν καὶ δυάδα καλοῦσιν ἀόριστον
[1023]	ψυχῆς τὴν ἐκ σώματος γένεσιν,	ἐντὸς	αὐτῆς φησιν ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[1025]	λόγος ἀεὶ περί τε ταὐτὸν	ἐντυγχάνων	τῷ θατέρῳ καὶ ταὐτῷ περὶ
[1023]	μήτε τοῖς ἀριθμοῖς μηθὲν ἴχνος	ἐνυπάρχειν	ἐκείνης τῆς δυνάμεως, ᾗ τὸ
[1024]	εἶχε τεταγμένας, ἀλλὰ τὰς πολλὰς	ἐνυπνιώδεις	καὶ παραφόρους καὶ ταραττούσας τὸ
[1013]	αὐτοῦ γένεσιν καὶ σύστασιν, οὐκ	ἐξ	ἀιδίου συνεστώτων οὐδὲ τὸν ἄπειρον
[1017]	κατά τε σύνθεσιν καὶ πολλαπλασιασμὸν	ἐξ	ἀλλήλων. Κατὰ σύνθεσιν οὕτως· τὰ
[1022]	ὕλην, τὸ δὲ μῖγμα κοινὸν	ἐξ	ἀμφοῖν ἀποτετελεσμένον. Ἡ μὲν οὖν
[1012]	τὰ σώματα γιγνομένης μεριστῆς (τρίτον	ἐξ	ἀμφοῖν ἐν μέσῳ συνεκεράσατο οὐσίας
[1024]	καθ´ ἕκαστα. Μέμικται δὲ λόγος	ἐξ	ἀμφοῖν, νόησις ἐν τοῖς νοητοῖς
[1023]	εὔτροχος ὢν αὐτὰ μηνύσῃ, ἐπιστήμη	ἐξ	ἀνάγκης ἀποτελεῖται· τούτω δ´ ἐν
[1026]	οἰκείου, τὸ δὲ σώματι σύνηθες	ἐξ	ἀρχῆς καὶ συμπαθὲς ἐφέλκεται καὶ
[1013]	αὐτοῦ μήτε τῶν γενητικῶν σύνοδον	ἐξ	ἀρχῆς προϋποθεμένοις ταύτην τὴν ὁδὸν
[1015]	τε τὸ ἄποιον καὶ ἀργὸν	ἐξ	αὑτοῦ καὶ ἀρρεπὲς αἰτίαν κακοῦ
[1014]	τὸ κάλλιστον ἀπεργασάμενος καὶ τελειότατον	ἐξ	αὐτῶν ζῷον. Ἡ μὲν οὖν
[1026]	ἀρίστου· τὸ γὰρ (παθητικὸν ἀναδίδωσιν	ἐξ	ἑαυτῆς ἡ ψυχή, τοῦ δὲ
[1015]	ἄδικα ἐν οὐρανῷ γίγνεται, ταῦτ´	ἐξ	(ἐκείνης αὐτός τε ἔχει καὶ
[1014]	τὴν δ´ οὐσίαν καὶ ὕλην,	ἐξ	ἧς γέγονεν, οὐ γενομένην ἀλλ´
[1024]	ψυχὴν ἀλλὰ κόσμου ψυχὴν συνίστησιν	ἐξ	ὑποκειμένων τῆς τε κρείττονος οὐσίας
[1018]	μὲν α κ μ λ	ἕξ,	τὸ δὲ κ β ξ
[1028]	διχοτόμους καὶ ἀμφικύρτους σχηματισμοὺς λαμβάνουσιν·	ἓξ	δὲ ζῴδια διελθοῦσα τὴν (πανσέληνον
[1020]	τὸν τπδʹ ὃς γίγνεται τοῦ	ἓξ	ἐπὶ τὰ ξδʹ πολλαπλασιασθέντος· ἐπηγάγετο
[1020]	ἐλάχιστον ἀντὶ τοῦ ἑνὸς τὰ	ἓξ	θέντες, ἐπεὶ πρῶτος ἥμισύ τε
[1019]	δώδεκα κατὰ νήτην τὰ δ´	ἓξ	καθ´ ὑπάτην. Τὸν δὲ τρόπον,
[1018]	τὸ διὰ τεσσάρων· τὰ δ´	ἓξ	καὶ ἐννέα τὸν ἡμιόλιον, ἐν
[1018]	τὸ διὰ πέντε· τὰ δ´	ἓξ	καὶ ιβʹ τὸν διπλάσιον, ἐν
[1018]	διῄρηται, περιέχον. Τὰ μὲν γὰρ	ἓξ	καὶ ὀκτὼ τὸν ἐπίτριτον ἔχει
[1027]	πρὸς ἀριθμόν, ἐχούσης τοὺς ὅρους	ἓξ	καὶ πεντήκοντα καὶ διακοσίων πρὸς
[1027]	τῶν Πυθαγορικῶν ὑμνουμένη τετρακτύς, τὰ	ἓξ	καὶ τριάκοντα, θαυμαστὸν ἔχειν δοκεῖ
[1019]	ὧν τὰ μὲν δύο τῶν	ἓξ	τὰ δὲ τέσσαρα τῶν δώδεκα
[1019]	τῷ ἴσῳ κατ´ ἀριθμὸν τῶν	ἓξ	ὑπερέχει καὶ τῶν ιβʹ λείπεται·
[1018]	τῶν σιϚ κύβος ἐστὶν ἀπὸ	ἑξάδος	ἴσος τῇ ἑαυτοῦ περιμέτρῳ. Τοιαύτας
[1020]	ἐπόγδοα γίγνεσθαι δύο· τῆς δ´	ἑξάδος	οὔτ´ αὐτόθεν ἐπόγδοον ἐχούσης, εἴ
[1018]	τρίγωνος, τετράγωνος μὲν ἀπὸ τῆς	ἑξάδος	τρίγωνος δ´ ἀπὸ τῆς ὀγδοάδος·
[1018]	τοὺς λόγους τούτους ἀριθμὸν ἐκάλεσαν.	Ἑξάκις	δὲ γενόμενος τὸν τῶν δέκα
[1028]	μὲν οὖν ἑτέροις προσήκει μᾶλλον	ἐξακριβοῦν,	τὸ δ´ ἀπολειπόμενον οἰκεῖόν ἐστι
[1028]	ὁρμωμένους ἐκεῖθεν, οὐδ´ αὐτοὺς παντάπασιν	ἐξακριβοῦντας	ἀλλ´ ὡς ἔγγιστα λέγοντας, ὅτι
[1028]	λοιπαῖς ἄχρι τῆς ἰσημερίας, ἐν	ἑξαπλασίοις	καὶ τριπλασίοις διαστήμασι τοῦ χρόνου
[1020]	καὶ τρίτον ἔχει μέρος, ἅπαντας	ἑξαπλασίους	τοὺς ὑποτεταγμένους ἐποίησαν, ὡς ὑπογέγραπται,
[1021]	ἢ βάρη δυεῖν ἄνισα χορδῶν	ἐξαρτήσαντας	ἢ δυεῖν ἰσοκοίλων αὐλῶν τὸν
[1013]	τοῦ (σώματος τὴν ψυχὴν οὖσαν	ἐξάρχειν	μεταβολῆς καὶ κινήσεως πάσης, ἡγεμόνα
[1028]	(πανσέληνον ὥσπερ τινὰ συμφωνίαν ἐν	ἑξατόνῳ	διὰ πασῶν ἀποδίδωσι. Τοῦ δ´
[1020]	τὸ λεῖμμα τὸ τῶν ἐπογδόων	ἕξει	λόγον ἐν ἀριθμοῖς, οὓς ὁ
[1015]	πάθεσι παντοδαποῖς καὶ μεταβολαῖς ἀτάκτοις	ἐξεῖλε	τὴν πολλὴν ἀοριστίαν καὶ πλημμέλειαν,
[1022]	νῦν δὲ πολλοῖς κἀγαθοῖς ἀνδράσιν	ἐξειργασμένου	τούτου, μάλιστα δὲ Κράντορι καὶ
[1019]	δέκα τὸ τρίτον τὰ συνθῇς,	ἕξεις	τὸν ἐννέα ταὐτῷ μέρει τῶν
[1021]	~ὁ δὲ τόνος τὸν (ἐπόγδοον.	Ἔξεστι	δὲ καὶ νῦν βασανίσαι τὸ
[1017]	ἢ χαλεπόν, ἐκ τῆς προτέρας	ἕξεως	ἀναρμόστου καὶ ἀλόγου συμμεμιγμένον ἔχειν·
[1015]	κέκτηται· παρὰ δὲ τῆς ἔμπροσθεν	ἕξεως	ὅσα χαλεπὰ καὶ ἄδικα ἐν
[1014]	λέξεσιν ἐπάξω συνοικειῶν ἅμα τὴν	ἐξήγησιν	καὶ τὴν ἀπόδειξιν. Ἔχει γὰρ
[1012]	αῦτα πρῶτον ὅσας παρέσχηκε τοῖς	ἐξηγουμένοις	διαφοράς, ἄπλετον ἔργον ἐστὶ διελθεῖν
[1012]	ἐν ἑτέροις ἕτερα, τὴν Πλάτωνος	ἐξηγουμένοις	δόξαν ἣν εἶχεν ὑπὲρ ψυχῆς,
[1027]	αὐτὸς ὑφηγεῖται, γενήσονται κατὰ τὸ	ἑξῆς	ὅπου μὲν τὸ δεύτερον καὶ
[1022]	τοῖς σιϚ ἀναλόγως ἤδη τὰ	ἑξῆς	περαίνουσιν· πλὴν ὅτι τὸ λεῖμμα
[1029]	μεταξὺ τούτου καὶ Φαέθοντος· εἶθ´	ἑξῆς	τὸ ἐπὶ Φαίνωνα καὶ πέμπτον
[1022]	καθίστησιν εἰς μίαν δι´ ὁμοιότητος	ἕξιν.	Τὴν δὲ περὶ τὰ σώματα
[1015]	πάντα βουλόμενος αὑτῷ κατὰ δύναμιν	ἐξομοιῶσαι,	τρίτον δὲ παρὰ ταῦτα μηδέν;
[1014]	τάξιν αὑτὴν καὶ πρὸς αὐτὸν	ἐξομοίωσιν	ὡς δυνατὸν ἦν ἐμπαρασχεῖν. Οὐ
[1017]	εἰκοσιεπτὰ πρώτους κύβους (ἐν ἀριθμοῖς,	ἔξω	λόγου τῆς μονάδος τιθεμένης. καὶ
[1023]	θεοῦ τεθῆναι τὸ σωματικόν, εἶτ´	ἔξωθεν	ὑπ´ ἐκείνης περικαλυφθῆναι· (καὶ ὅλως
[1013]	λόγος ἐνδείξεται· τοῦτο γὰρ ἠγνοημένον	ἔοικε	τὴν πλείστην ἀπορίαν καὶ ἀπιστίαν
[1021]	τὰ μὲν κζʹ τῶν σιϚ	{ἐπ}	ὄγδοά ἐστι, τὰ δὲ κδʹ
[1029]	ὀκτὼ σφαιρῶν ἑκάστην περιφέρειν {εἶτ´}	ἐπ´	αὐτῇ Σειρῆνα βεβηκυῖαν· ᾄδειν δὲ
[1015]	παρασχεῖν. Ἀλλὰ ταὐτὸ Πλάτων οὐκ	ἔπαθε	τοῖς ὕστερον, οὐδὲ παριδὼν ὡς
[1020]	ἀριθμῶν. Ὁ μὲν οὖν Εὔδωρος	ἐπακολουθήσας	Κράντορι πρῶτον ἔλαβε τὸν τπδʹ
[1015]	ταῖς ἀρχαῖς οὐκ ἐχούσας, κατ´	ἐπακολούθησιν	γεγονέναι λέγουσιν. Ὁ δὲ Πλάτων
[1030]	ὁ Πίνδαρος τοῦ θεοῦ φησιν	ἐπακοῦσαι	Μουσικὰν ὀρθὰν ἐπιδεικνυμένου τὸν Κάδμον.
[1020]	λέξιν ἠναγκάζοντο πάλιν τοὺς ἀριθμοὺς	ἐπανάγειν	καὶ μείζονας ποιεῖν. Ἔδει μὲν
[1028]	Οὕτω δὲ καὶ τοὺς ἄλλους	ἐπανάγουσι	τοῖς τριπλασιασμοῖς, πολὺ τοῦ κατὰ
[1028]	διαστήμασι τοῦ χρόνου τὴν ἀνωμαλίαν	ἐπανισῶν.	Χαλδαῖοι δὲ λέγουσι τὸ ἔαρ
[1016]	ἀγένητον ἀφῄρηται. Τίς οὖν τούτων	ἐπανόρθωσις	ἑτέρα πλὴν ἧς αὐτὸς δίδωσι
[1014]	καὶ παράδοξον· ἔπειτ´ αὐταῖς λέξεσιν	ἐπάξω	συνοικειῶν ἅμα τὴν ἐξήγησιν καὶ
[1025]	ἑκατέρᾳ τάξας, εἶτα μιχθείσας ἐκείναις	ἐπεγκεραννύμενος,	οὕτω τὸ πᾶν συνύφηνε τῆς
[1021]	μὴ πέφυκεν, οὐδ´ ὁ τόνος.	Ἐπεὶ	δὲ πρῶτοι τὸν ἐπόγδοον λόγον
[1012]	ὁμοῦ ταῖς πλείσταις καὶ περιττόν.	Ἐπεὶ	δὲ τῶν δοκιμωτάτων ἀνδρῶν τοὺς
[1013]	τὴν οὐσίαν αὐτῆς ἀριθμὸν ὑπάρχειν·	ἐπεὶ	καὶ καθ´ ἁρμονίαν συνέστηκεν ἁρμονία
[1020]	τοῦ ἑνὸς τὰ ἓξ θέντες,	ἐπεὶ	πρῶτος ἥμισύ τε καὶ τρίτον
[1012]	ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΙ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΑΡΧΩΙ ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ.	(Ἐπεὶ	τὰ πολλάκις εἰρημένα καὶ γεγραμμένα
[1015]	ὄντος ἀναιτίως καὶ ἀγενήτως ἐπεισάγοντας·	ἐπεὶ	τῶν γ´ ὄντων οὔτε τὸ
[1025]	γένηται· τοῦτο γὰρ ἦν γενέσθαι.	Ἐπεὶ	χωρὶς τούτων τὸ μὲν ταὐτὸν
[1023]	τῷ λόγῳ τὴν ψυχὴν ὕστερον	ἐπεισάγει	τὴν περὶ τῆς ὕλης ὑπόθεσιν,
[1015]	μὴ ὄντος ἀναιτίως καὶ ἀγενήτως	ἐπεισάγοντας·	ἐπεὶ τῶν γ´ ὄντων οὔτε
[1015]	τὴν ἄτομον συγχωροῦσιν, ὡς ἀναίτιον	ἐπεισάγοντι	κίνησιν ἐκ τοῦ μὴ ὄντος·
[1026]	ἐπιθυμίαν ἔμφυτον ἡδονῶν, τὸ δ´	ἐπείσακτον	δόξαν ἐφιεμένην τοῦ ἀρίστου· τὸ
[1015]	ὑπέμεινε τῶν λόγων τὸν ἀτοπώτατον,	ἐπεισόδιον	οὐκ οἶδ´ ὅπως ποιοῦντα τὴν
[1014]	ἄηθες τοῦ λόγου καὶ παράδοξον·	ἔπειτ´	αὐταῖς λέξεσιν ἐπάξω συνοικειῶν ἅμα
[1023]	μεριζόμενον εἰς τὸ καθ´ ἕκαστον.	Ἔπειτα	τί διοίσει τῆς τοῦ κόσμου
[1022]	μιᾶς οὐ τέσσαρας ἐκ δυεῖν·	ἔπειτά	φησι τὰς τῶν μεσοτήτων παρεντάξεις
[1029]	Τὸ μὲν γὰρ ἀριθμῷ πάντα	ἐπεοικέναι	κατὰ τὴν Πυθαγορικὴν ἀπόφανσιν λόγου
[1016]	ἀλόγως καὶ ἀμέτρως· ὅτε δ´	ἐπεχειρεῖτο	κοσμεῖσθαι τὸ πᾶν, πῦρ πρῶτον
[1020]	ἓξ ἐπὶ τὰ ξδʹ πολλαπλασιασθέντος·	ἐπηγάγετο	δ´ αὐτοὺς ὁ τῶν ξδʹ
[1019]	διπλασίοις καὶ τοῖς τριπλασίοις ὁμοίως.	Ἐπὶ	δὲ τῆς ὑπεναντίας, ἐν μὲν
[1017]	δὲ μᾶλλον ἡ δύναμις ἐκφανὴς	ἐπὶ	διαγράμματος. ~Ἔστω τὸ α β
[1029]	δυνάμεις. καὶ Ζήνων ὁ Κιτιεὺς	ἐπὶ	θέαν αὐλητῶν παρεκάλει τὰ μειράκια
[1017]	καὶ δῆλός ἐστι βουλόμενος οὐκ	ἐπὶ	μιᾶς εὐθείας ἅπαντας ἀλλ´ ἐναλλὰξ
[1022]	ἐκεῖνοι δύο στίχους ποιῶν, ἀλλ´	ἐπὶ	μιᾶς εὐθείας ἐφεξῆς τούς τε
[1020]	τπδʹ ὃς γίγνεται τοῦ ἓξ	ἐπὶ	τὰ ξδʹ πολλαπλασιασθέντος· ἐπηγάγετο δ´
[1023]	ἀπειργασμένης ἤδη τῆς ψυχῆς, χρώμενος	ἐπὶ	τὴν τῆς ὕλης διαμόρφωσιν, τὸ
[1019]	Εὔδωρος ἀποδείκνυσι. Σκόπει δὲ πρότερον	ἐπὶ	τῆς ἀριθμητικῆς· ἂν γὰρ ἐκθεὶς
[1029]	προσλαμβανόμενον, τόνῳ διαφέροντα τῆς ὑπάτης,	ἐπὶ	τὸ βαρὺ τάξαντες τὸ μὲν
[1029]	πρότερον γίγνεται τοῦ διὰ τεσσάρων,	ἐπὶ	τὸ βαρὺ τῇ ὑπάτῃ τοῦ
[1029]	Ὁ δὲ Πλάτων δῆλός ἐστιν	ἐπὶ	τὸ ὀξὺ προσλαμβάνων· λέγει γὰρ
[1029]	Φωσφόρον· ἕτερον τὸ ἀπὸ τούτων	ἐπὶ	τὸν Ἄρεος Πυρόεντα· τρίτον δὲ
[1020]	ἀπὸ πρώτου κύβου· γενόμενος δ´	ἐπὶ	τὸν γʹ πρῶτον ὄντα περισσὸν
[1020]	φιβʹ Καὶ οὐκ ἄλογος ἡ	ἐπὶ	τοῦτον ἀναγωγὴ τὸν ἀριθμόν, ἀλλὰ
[1027]	πρώτου παραιτησόμεθα τοὺς λέγοντας, ὡς	ἐπὶ	τῶν λόγων αὐτῶν ἀπόχρη θεωρεῖν
[1030]	πάχεσι, τὴν δ´ ἁρμονίαν ἐκείνην	ἐπὶ	τῶν φθόγγων θεωρεῖν) οὕτως εἰκὸς
[1029]	καὶ Φαέθοντος· εἶθ´ ἑξῆς τὸ	ἐπὶ	Φαίνωνα καὶ πέμπτον ἤδη τὸ
[1030]	θεοῦ φησιν ἐπακοῦσαι Μουσικὰν ὀρθὰν	ἐπιδεικνυμένου	τὸν Κάδμον. (Οἵ τε πάλαι
[1024]	Ἡ μὲν οὖν κίνησις εὐθὺς	ἐπιδείκνυται	περὶ τὸν οὐρανὸν ἐν μὲν
[1028]	ὑποκειμένης ἡμῖν πραγματείας. Οὐ γὰρ	ἐπίδειξιν	ὁ Πλάτων θεωρίας μαθηματικῆς ποιούμενος
[1015]	πρὸς τοὐναντίον ἀνάγκη καὶ σύμφυτος	ἐπιθυμία	καὶ τὸ τῆς πάλαι ποτὲ
[1026]	καὶ αὐτὸς ὀνομάζει τὸ μὲν	ἐπιθυμίαν	ἔμφυτον ἡδονῶν, τὸ δ´ ἐπείσακτον
[1025]	πάθη λόγους ποιοῦσιν, ὡς πᾶσαν	ἐπιθυμίαν	καὶ λύπην καὶ ὀργὴν κρίσεις
[1025]	οὔτε διανοίας κίνησιν, ᾗ μηδὲν	ἐπιθυμίας	ἢ φιλοτιμίας ἢ τοῦ χαίροντος
[1030]	δὲ τῷ Πινδάρῳ ποιήσας τὸ	ἐπικήδειον	Ἄρμενος ἦν ξείνοισιν ἀνὴρ ὅδε
[1018]	τονιαῖον. Ἂν τοίνυν ἡ μονὰς	ἐπίκοινος	οὖσα καὶ τοῖς ἀρτίοις συναριθμῆται
[1015]	φύσιν ἀπ´ αὐτομάτου κατὰ συμβεβηκός.	Ἐπικούρῳ	μὲν γὰρ (οὐδ´ ἀκαρὲς ἐγκλῖναι
[1024]	ταὐτότητα τῇ τάξει τῶν πλανήτων·	ἐπικρατεῖ	γὰρ ἐν ἐκείνοις τὸ ταὐτὸν
[1028]	ἀκριβοῦν δοκοῦντες (ἐν ταῖς τῶν	ἐπικύκλων	διαμέτροις ζητοῦσι τὰς εἰρημένας ἀναλογίας,
[1022]	τε θέσεις τῶν ἀριθμῶν, ἐπιπέδων	ἐπιπέδοις	καὶ τετραγώνων (τετραγώνοις καὶ κύβων
[1017]	μὲν δύο καὶ τρία πρώτους	ἐπιπέδους,	τὰ δὲ τέτταρα καὶ ἐννέα
[1022]	αἵ τε θέσεις τῶν ἀριθμῶν,	ἐπιπέδων	ἐπιπέδοις καὶ τετραγώνων (τετραγώνοις καὶ
[1013]	καὶ περὶ τοῦ κόσμου διανοούμενον	ἐπίστασθαι	μὲν ἀίδιον ὄντα καὶ ἀγένητον,
[1023]	κύκλος εὔτροχος ὢν αὐτὰ μηνύσῃ,	ἐπιστήμη	ἐξ ἀνάγκης ἀποτελεῖται· τούτω δ´
[1024]	νοητικῆς ἐκείνης (καὶ τελευτώσης εἰς	ἐπιστήμην,	ἔργον εἰπεῖν μὴ θεμένους βεβαίως,
[1024]	ψυχῇ καὶ κρατήσας εἰς ἑαυτὸν	ἐπιστρέφει	καὶ συμπεραίνει τὴν ἐγκύκλιον φορὰν
[1021]	σιϚ τούτου πάλιν τόνον ἄλλον	ἐπιταθέντος,	γίγνεται σμγʹ ταῦτα μὲν γὰρ
[1022]	λαμβάνουσι· τοῦ γὰρ βαρυτέρου τόνον	ἐπιταθέντος,	γίγνεται σμγʹ τοῦ δ´ ὀξυτέρου
[1021]	ςʹ Τοῦ γὰρ βαρυτέρου τόνον	ἐπιταθέντος,	ὅπερ ἐστὶν ἐπόγδοον, γίγνεται σιϚ
[1027]	τῷ τοῦ ἐπογδόου διαστήματι τὰ	ἐπίτριτα	πάντα συνεπληροῦτο, λείπων αὐτῶν ἑκάστου
[1020]	τῷ τοῦ ἐπογδόου διαστήματι τὰ	ἐπίτριτα	πάντα συνεπληροῦτο, λείπων αὐτῶν ἑκάστου
[1021]	ὅ φησιν ὁ Πλάτων τὰ	ἐπίτριτα	τοῖς ἐπογδόοις συμπληροῦντα τὸν θεὸν
[1021]	δώδεκα τῶν μὲν ἐννέα ἐστὶν	ἐπίτριτα	τῶν δ´ ὀκτὼ (ἡμιόλια τῶν
[1019]	λόγους· τὰ μὲν γὰρ ιϚ	ἐπίτριτα	τῶν δεκαδύο ἐστὶν τῶν δ´
[1020]	φιβʹ πρὸς υπϚ γίγνεται γὰρ	ἐπίτριτα	τῶν μὲν ἑκατὸν ἐνενήκοντα δύο
[1021]	διὰ τεσσάρων, ὧν τοῦτο μὲν	ἐπίτριτον	ἔχει λόγον ἐκεῖνο δ´ ἡμιόλιον.
[1018]	γὰρ ἓξ καὶ ὀκτὼ τὸν	ἐπίτριτον	ἔχει λόγον, ἐν ᾧ τὸ
[1021]	καὶ τὸ διὰ τεσσάρων τὸν	ἐπίτριτον	καὶ ὁ τόνος τὸν ἐπόγδοον.
[1021]	τεσσάρων ἐν ἀριθμοῖς δυσὶ τὸν	ἐπίτριτον	λόγον περιέχουσι, τοῖς σνϚ καὶ
[1020]	τὸ δὲ διὰ τεσσάρων τὸν	ἐπίτριτον,	~ὁ δὲ τόνος τὸν (ἐπόγδοον.
[1018]	ᾧ τὸ διὰ πέντε, καὶ	ἐπίτριτος	ὁ πρὸς τὰ τρία τῶν
[1021]	ἐκ τοῦ ἡμιολίου καὶ τοῦ	ἐπιτρίτου,	καθάπερ ὁ τοῦ διὰ πασῶν
[1021]	τε τοῦ ἡμιολίου καὶ τοῦ	ἐπιτρίτου·	τὰ γὰρ δώδεκα τῶν μὲν
[1021]	τόνῳ κἀνταῦθα τὸ ἡμιόλιον τοῦ	ἐπιτρίτου	τῷ ἐπογδόῳ μεῖζόν ἐστι. Φαίνεται
[1022]	παρέλιπε. Τὸ γὰρ ἡμιόλιον τοῦ	ἐπιτρίτου	τῷ ἐπογδόῳ τῷ ἐπιτρίτῳ προστιθεμένου
[1022]	φήσας ὁ Πλάτων ἡμιολίους καὶ	ἐπιτρίτους	καὶ ἐπογδόους γίγνεσθαι διαστάσεις ἐν
[1030]	συμφωνίαν. Ὥσπερ οὖν ὁ τοὺς	ἐπιτρίτους	καὶ ἡμιολίους καὶ διπλασίους λόγους
[1022]	διαστάσεις ἐν τῷ (συμπληροῦσθαι τὰς	ἐπιτρίτους	ταῖς ἐπογδόοις, οὐκ ἐμνήσθη τῶν
[1022]	τοῦ ἐπιτρίτου τῷ ἐπογδόῳ τῷ	ἐπιτρίτῳ	προστιθεμένου συμπληροῦσθαι καὶ τὸ ἡμιόλιον.
[1027]	ὑπερεχομένην· ἡμιολίων δὲ διαστάσεων καὶ	ἐπιτρίτων	καὶ ἐπογδόων γενομένων ἐκ τούτων
[1020]	Πλάτωνος Ἡμιολίων δὲ διαστάσεων καὶ	ἐπιτρίτων	καὶ ἐπογδόων γενομένων, (ἐκ τούτων
[1025]	τῆς δυαδικῆς καὶ ἀορίστου μερίδος	ἐπιφαίνεται	μᾶλλον εἶδος, τὸ δὲ τῆς
[1023]	ταῖς ἐκ τῶν τριγώνων συναρμοττομένων	ἐπιφανείαις.	Ἀτοπώτερον δὲ τὸ τὴν ψυχὴν
[1017]	τοὺς ὁμοίους καὶ ποιήσουσιν ἀριθμοὺς	ἐπιφανεῖς	κατά τε σύνθεσιν καὶ πολλαπλασιασμὸν
[1023]	ἐκ μονάδων οὐδὲ γραμμῶν οὐδ´	ἐπιφανειῶν	ἁπλῶς νοήσειεν ἐγγιγνόμενον. Καὶ μὴν
[1025]	θατέρῳ καὶ ταὐτῷ περὶ θάτερον	ἐπιχειρεῖ	μὲν ὅροις καὶ διαιρέσεσι χωρίζειν
[1016]	φησιν οὐχ ὡς νῦν ὑστέραν	ἐπιχειροῦμεν	λέγειν οὕτως ἐμηχανήσατο καὶ ὁ
[1020]	ποιεῖν. Ἔδει μὲν γὰρ ἐφεξῆς	ἐπόγδοα	γίγνεσθαι δύο· τῆς δ´ ἑξάδος
[1022]	ἀνεθέντος, γίγνεται σνϚ ἔστι γὰρ	ἐπόγδοα	τὰ μὲν σμγʹ τῶν σιϚ
[1021]	ἀποδεικτέον ὅτι, τούτου συμπληρουμένου δυσὶν	ἐπογδόοις,	λείπεται διάστημα τηλικοῦτον, ἡλίκον ὡς
[1022]	τῷ (συμπληροῦσθαι τὰς ἐπιτρίτους ταῖς	ἐπογδόοις,	οὐκ ἐμνήσθη τῶν ἡμιολίων ἀλλὰ
[1021]	ὁ Πλάτων τὰ ἐπίτριτα τοῖς	ἐπογδόοις	συμπληροῦντα τὸν θεὸν λείπειν ἑκάστου
[1021]	ἴσων ὄντων δίχα τέμνεται τὸ	ἐπόγδοον.	Ἀλλὰ μὴν διπλάσια γίγνεται τῶν
[1021]	ἐπίτριτον καὶ ὁ τόνος τὸν	ἐπόγδοον.	Ἀποδεδειγμένου δὲ τούτου, σκοπῶμεν εἰ
[1021]	βαρυτέρου τόνον ἐπιταθέντος, ὅπερ ἐστὶν	ἐπόγδοον,	γίγνεται σιϚ τούτου πάλιν τόνον
[1021]	εἰ δίχα τέμνεσθαι πέφυκε τὸ	ἐπόγδοον·	εἰ γὰρ μὴ πέφυκεν, οὐδ´
[1021]	Εἰς ἄνισα τοίνυν τέμνεται τὸ	ἐπόγδοον·	εἰ δὲ τοῦτο, καὶ ὁ
[1021]	ἐπίτριτον, ~ὁ δὲ τόνος τὸν	(ἐπόγδοον.	Ἔξεστι δὲ καὶ νῦν βασανίσαι
[1020]	τῆς δ´ ἑξάδος οὔτ´ αὐτόθεν	ἐπόγδοον	ἐχούσης, εἴ τε τέμνοιτο, κερματιζομένων
[1020]	αὐτοὺς ὁ τῶν ξδʹ ἀριθμὸς	ἐπόγδοον	ἔχων τὸν οβʹ Τοῖς δ´
[1021]	τόνος. Ἐπεὶ δὲ πρῶτοι τὸν	ἐπόγδοον	λόγον ὁ θʹ καὶ ὁ
[1020]	δύο πεποίηκεν, ἔχοντα καὶ αὐτὸν	ἐπόγδοον,	ὡς δείξομεν. (Πρότερον δὲ τί
[1018]	διὰ πασῶν· ἔνεστι δὲ καὶ	ἐπόγδοος	ὁ πρὸς τὰ ὀκτὼ τῶν
[1021]	τούτων ἀριθμῶν ὅ τε μέγιστος	ἐπόγδοος	τοῦ μέσου καὶ ὁ μέσος
[1018]	καὶ ὁ τοῦ τόνου λόγος	ἐπόγδοος	ὢν ἐν τοῖς ἐννέα καὶ
[1027]	ταῖς πρόσθεν διαστάσεσι, τῷ τοῦ	ἐπογδόου	διαστήματι τὰ ἐπίτριτα πάντα συνεπληροῦτο,
[1020]	ταῖς πρόσθεν διαστάσεσι τῷ τοῦ	ἐπογδόου	διαστήματι τὰ ἐπίτριτα πάντα συνεπληροῦτο,
[1022]	Πλάτων ἡμιολίους καὶ ἐπιτρίτους καὶ	ἐπογδόους	γίγνεσθαι διαστάσεις ἐν τῷ (συμπληροῦσθαι
[1021]	τὸ ἡμιόλιον τοῦ ἐπιτρίτου τῷ	ἐπογδόῳ	μεῖζόν ἐστι. Φαίνεται τοίνυν, ὅτι
[1022]	γὰρ ἡμιόλιον τοῦ ἐπιτρίτου τῷ	ἐπογδόῳ	τῷ ἐπιτρίτῳ προστιθεμένου συμπληροῦσθαι καὶ
[1022]	σμγʹ ~δίτονον ἐκ δυεῖν συμπληρούμενον	(ἐπογδόων·	ἀφαιρουμένου δὲ τούτου, περίεστι τοῦ
[1027]	δὲ διαστάσεων καὶ ἐπιτρίτων καὶ	ἐπογδόων	γενομένων ἐκ τούτων τῶν δεσμῶν
[1020]	δὲ διαστάσεων καὶ ἐπιτρίτων καὶ	ἐπογδόων	γενομένων, (ἐκ τούτων τῶν δεσμῶν
[1020]	γὰρ τὸ λεῖμμα τὸ τῶν	ἐπογδόων	ἕξει λόγον ἐν ἀριθμοῖς, οὓς
[1028]	νὺξ πρὸς τὴν βραχυτάτην ἡμέραν	ἐποίει,	ταῖς δ´ ἐφεξῆς τριάκοντα τὸ
[1029]	ὅλον σύστημα δὶς διὰ πασῶν	ἐποίησαν,	τῶν δὲ συμφωνιῶν (τὴν κατὰ
[1020]	μέρος, ἅπαντας ἑξαπλασίους τοὺς ὑποτεταγμένους	ἐποίησαν,	ὡς ὑπογέγραπται, δεχομένους τὰς μεσότητας
[1014]	ἀσώματον οὔτε ψυχὴν (τὸ ἄψυχον	ἐποίησεν,	ἀλλ´ ὥσπερ ἁρμονικὸν ἄνδρα καὶ
[1014]	τὸ φανταστικὸν καὶ κινητικὸν αὐτὸς	ἐποίησεν·	ἀμφοτέρας δὲ τὰς ἀρχὰς παραλαβών,
[1014]	ὔτε τις θεῶν οὔτ´ ἀνθρώπων	ἐποίησεν,	ὥσπερ φοβηθεὶς μὴ θεοῦ ἀπογνόντες
[1028]	ὅλην σφαῖραν τῆς σελήνης ὡς	ἑπτὰ	καὶ εἴκοσι πρὸς ἕν ἐστι·
[1018]	πέντε, τὴν δὲ α δ	ἑπτά·	καὶ τμηθείσης τῆς μὲν ἐλάττονος
[1027]	ἔννατον καὶ εἰκοστοέβδομον, συνάπαντες μὲν	ἑπτά,	κοινῆς δὲ λαμβανομένης τῆς μονάδος
[1028]	δημιουργοῦ τοῖς οὐρανίοις ἐναρμόσαντος, εἰς	ἑπτὰ	μοίρας νενεμημένην. Πολλοὶ δὲ καὶ
[1027]	τῆς πρώτης ὀκταπλασίαν, ἑβδόμην δ´	ἑπτακαιεικοσαπλασίαν	τῆς πρώτης. Μετὰ δὲ ταῦτα
[1018]	ἐν ὅσαις ἡμέραις λέγεται τὰ	ἑπτάμηνα	τῶν βρεφῶν τελεογονεῖσθαι. (Πάλιν δ´
[1027]	κοινωνίαν πρὸς ἄλληλα καὶ φιλίαν	ἐργασαμένου	δι´ ἀριθμῶν καὶ ἁρμονίας. Περὶ
[1027]	πολλαχόθεν ἡμῖν τὸ μὴ πᾶν	ἔργον	εἶναι θεοῦ τὴν ψυχὴν ἀλλὰ
[1012]	μάλιστα τῆς ψυχῆς ἴδιον ὑπολαμβάνοντες	ἔργον	εἶναι τὸ κρίνειν τά τε
[1024]	ἐκείνης (καὶ τελευτώσης εἰς ἐπιστήμην,	ἔργον	εἰπεῖν μὴ θεμένους βεβαίως, ὅτι
[1012]	παρέσχηκε τοῖς ἐξηγουμένοις διαφοράς, ἄπλετον	ἔργον	ἐστὶ διελθεῖν (ἐν τῷ παρόντι,
[1015]	καὶ ἀριθμῷ χρώμενος ὀργάνοις· ὧν	ἔργον	ἐστὶν οὐ μεταβολῇ καὶ κινήσει
[1030]	δημιουργὸς ἐχρήσατο, καὶ τῶν ἀριθμῶν	ἔργον	ἡγεῖσθαι τὴν αὐτῆς τῆς ψυχῆς
[1016]	πρότερον εἰπὼν ὡς οὐ μιᾶς	ἔργον	ἦν ἀναλογίας ἀλλὰ δυεῖν τὸ
[1030]	που καὶ αὐλοῦσιν, ἀλλ´ οὐθὲν	ἔργον	οἰόμενοι θεῶν οἷον ἁρμονίαν εἶναι
[1025]	τῶν διαφόρως· καὶ τούτου μὲν	ἔργον,	ὧν ἂν ἅψηται, διιστάναι καὶ
[1017]	Τίμαιος ὀνομάζει τὸν πάλαι μὲν	ἔργῳ	γενονότα νῦν δὲ λόγῳ θεόν,
[1023]	πᾶν μᾶλλον ἢ τὸ ἀληθὲς	ἐρεῖ.	Πόθεν οὖν ἔσχεν ἡ ψυχὴ
[1014]	πάσης ποιότητος καὶ δυνάμεως οἰκείας	ἔρημον,	~εἰκάζεσθαι δ´ ἀώδεσιν ἐλαίοις, (ἃ
[1028]	σελήνην εἰκοσιεπτά, καὶ κατὰ τὸν	Ἑρμοῦ	μιᾶς καὶ ὀγδοήκοντα, κατὰ δὲ
[1026]	ἀλγεινὸν αὖθις οἵ τε τῶν	ἐρώντων	ἐνθουσιασμοὶ καὶ πτοήσεις καὶ διαμάχαι
[1022]	δὲ μή, ταραχὴν καὶ σύγχυσιν	ἔσεσθαι	καὶ μεταστάσεις εἰς τὸ πρῶτον
[1020]	τῶν μονάδων δυσθεωρήτου τῆς μαθήσεως	ἐσομένης,	αὐτὸ τὸ πρᾶγμα τὸν πολλαπλασιασμὸν
[1017]	Οὕτως αἱ συζυγίαι τῶν ὁμοίων	ἔσονται	πρὸς τοὺς ὁμοίους καὶ ποιήσουσιν
[1016]	ἄν τις ἀναθείη περὶ οὓς	ἐσπουδάκει	μάλιστα τῶν λόγων ταραχὴν καὶ
[1018]	τοὺς τῶν συμφωνιῶν ποιήσουσι λόγους.	Ἔσται	γὰρ τὰ δώδεκα πρὸς μὲν
[1017]	καὶ τὴν ἁρμονικὴν ἀναλογίαν περιεχόντων.	Ἔσται	δὲ μᾶλλον ἡ δύναμις ἐκφανὴς
[1026]	ἐχούσῃ καὶ διακυβερνᾷ τὸν κόσμον·	ἔσται	δέ τις χρόνου μοῖρα καὶ
[1019]	μέρος καὶ συνθῇς, ὁ συντεθεὶς	ἔσται	μέσος ἔν τε τοῖς διπλασίοις
[1020]	ὁ τούτου διπλάσιος τεθῇ πρῶτος,	ἔσται	τὸ λεῖμμα λόγον μὲν ἔχον
[1015]	ἀνέστησε τὴν ὕλην ἀργοῦσαν ἀλλ´	ἔστησεν	ὑπὸ τῆς ἀνοήτου ταραττομένην αἰτίας·
[1017]	τῆς μονάδος τιθεμένης. καὶ δῆλός	ἐστι	βουλόμενος οὐκ ἐπὶ μιᾶς εὐθείας
[1030]	χελώνῃ καὶ τοῖς κολλάβοις γελοῖός	ἐστι	(δεῖ μὲν γὰρ ἀμέλει καὶ
[1012]	τοῖς ἐξηγουμένοις διαφοράς, ἄπλετον ἔργον	ἐστὶ	διελθεῖν (ἐν τῷ παρόντι, πρὸς
[1022]	ὑπεροχῶν ἀμφοτέρων ἐλάττω ἢ ἡμίσεά	ἐστι.	Διὸ δυεῖν τόνων καὶ λείμματος,
[1028]	ἅμα τετράγωνός τε καὶ κύβος	ἐστί·	διὸ καὶ τὸν ἥλιον (ἔστιν
[1028]	τὴν διάμετρον τῆς γῆς λόγος	ἐστὶ	δωδεκαπλάσιος, τῆς δὲ γῆς αὖ
[1030]	φθόγγων θεωρεῖν) οὕτως εἰκὸς μέν	ἐστι	καὶ τὰ σώματα τῶν ἀστέρων
[1020]	(Πρότερον δὲ τί τὸ λεῖμμά	ἐστι	καὶ τίς ἡ διάνοια τοῦ
[1027]	λόγοις καὶ γράμμασιν, οὐ χεῖρόν	ἐστι	κἀμὲ βραχέως διελθεῖν, προεκθέμενον τὸ
[1012]	ἑτέρου συμμιγέντων, ὧν τὸ μέν	ἐστι	κινήσεως ἀρχὴ καὶ μεταβολῆς τὸ
[1019]	τὰ τρία τοῦ μέσου τρίτον	ἐστὶ	μέρος, ἐνταῦθα δὲ τὰ δʹ
[1017]	τὸν κόσμον (Πρώτη μὲν γάρ	ἐστι	συζυγία ἡ τοῦ ἑνὸς καὶ
[1019]	δὲ τέσσαρα τῶν δώδεκα τριτημόριόν	ἐστι.	Συμβέβηκεν οὖν ἐν μὲν τῇ
[1021]	κζʹ τῶν σιϚ {ἐπ} ὄγδοά	ἐστι,	τὰ δὲ κδʹ τῶν ἑκατὸν
[1016]	καὶ ἁπτὸς καὶ σῶμα (ἔχων	ἐστὶ	τὰ δὲ τοιαῦτα γιγνόμενα καὶ
[1018]	περιττοῦ. Ὁ δὲ λϚ πρῶτός	ἐστι	τετράγωνος ἅμα καὶ τρίγωνος, τετράγωνος
[1030]	καὶ φίλος ἀστοῖς εὐαρμοστίαν δῆλός	ἐστι	τὴν ἀρετὴν ἡγούμενος· ὥς που
[1028]	ἐξακριβοῦν, τὸ δ´ ἀπολειπόμενον οἰκεῖόν	ἐστι	τῆς ὑποκειμένης ἡμῖν πραγματείας. Οὐ
[1029]	τοὺς πλάνητας· ὧν τὸ μέν	ἐστι	τὸ ἀπὸ σελήνης ἐφ´ ἥλιον
[1025]	ταὐτὸν ἰδέα τῶν ὡσαύτως ἐχόντων	ἐστὶ	τὸ δὲ θάτερον τῶν διαφόρως·
[1021]	νήτη πρὸς ὑπάτην· τοῦτο δ´	ἐστὶ	τὸ διὰ πασῶν. Ὁμοίως δὲ
[1023]	Πρὸς δ´ ἀμφοτέρους τούτους κοινόν	ἐστι	τὸ μήτε τοῖς πέρασι μήτε
[1017]	γένεσιν, ἐκεῖνο πρὸς πολλοῖς τεκμήριόν	ἐστι	τὸ τὴν μὲν ψυχὴν ὑπ´
[1020]	ᾧ τὸ διὰ πέντε μεῖζόν	ἐστι	τοῦ διὰ τεσσάρων. Τοῦτον οἱ
[1016]	ὀλίγου δεῖν ἅπασι διὰ στόματός	ἐστι,	τῷ ἀγενήτῳ τὸ ἀνώλεθρον τῷ
[1017]	γενέσεως ἄχρι τέλους ἀπ´ ἀρχῆς	ἐστι.	Τῶν δ´ ἄλλων ἐν μὲν
[1021]	τοῦ ἐπιτρίτου τῷ ἐπογδόῳ μεῖζόν	ἐστι.	Φαίνεται τοίνυν, ὅτι τὸ διὰ
[1017]	τὰ μὲν πέντε τροφόν, ὅπερ	ἐστὶ	(φθόγγον, ἐκάλουν, οἰόμενοι τῶν τοῦ
[1028]	ἑπτὰ καὶ εἴκοσι πρὸς ἕν	ἐστι·	Φωσφόρου δὲ καὶ γῆς αἱ
[1020]	Πυθαγορικαῖς σχολαῖς λέγεσθαι βραχέως ὑπομνησθέντες.	Ἔστι	γὰρ διάστημα ἐν μελῳδίᾳ πᾶν
[1022]	ὀξυτέρου τόνον ἀνεθέντος, γίγνεται σνϚ	ἔστι	γὰρ ἐπόγδοα τὰ μὲν σμγʹ
[1024]	τῷ ἑτέρῳ ποιεῖ τὸ ταὐτόν.	Ἔστι	γὰρ ἡ μὲν νόησις κίνησις
[1021]	μὲν μεῖζον τὸ δ´ ἔλαττον·	ἔστι	γὰρ τὸ μὲν πρότερον ἐφεπτακαιδέκατον
[1012]	σαφήνειαν ὥσπερ ἐνδόσιμον ἡμῖν παρέξειν.	Ἔστι	δὲ βραχὺς ὑπὲρ ἀμφοῖν ὁ
[1018]	αὐτοῦ συντιθεμένοις ἴσον εἶναι πᾶσιν,	ἔστι	δὲ καὶ περιοδικὸς σελήνης. Καὶ
[1017]	καλοῦσιν, ὁ Σωκράτης ἀρχόμενος λέγειν	ἔστι	δέ φησι θείῳ μὲν γενητῷ
[1014]	σωμάτων μᾶλλον ἢ τῆς ψυχῆς	ἐστιν,	ἀλλὰ τὴν ἄτακτον καὶ ἀόριστον
[1016]	γενέσθαι· ταῦτα γὰρ ἄντικρυς φαρμακῶντός	ἐστιν.	Ἀλλὰ τί δεῖ νοεῖν καὶ
[1026]	ὁρίσας. Ὡς δὲ φωνή τίς	ἐστιν	ἄλογος καὶ ἀσήμαντος, λόγος δὲ
[1018]	Ὁ δὲ τῶν σιϚ κύβος	ἐστὶν	ἀπὸ ἑξάδος ἴσος τῇ ἑαυτοῦ
[1020]	τὰ γὰρ ξδʹ καὶ κύβος	ἐστὶν	ἀπὸ πρώτου τετραγώνου καὶ τετράγωνος
[1028]	εἴ τι τῶν γεωμετρικῶν ὄφελός	ἐστιν	ἀποδείξεων, καὶ μακρῷ πιθανωτέρους ὡς
[1013]	τι ἄν τις εἴπῃ, γένεσίς	ἐστιν.	Αὐτός (τε γὰρ ὁ κόσμος
[1021]	οὖν ὁ τοῦ διπλασίου λόγος	ἐστὶν	ἐκ τοῦ ἡμιολίου καὶ τοῦ
[1020]	ἀπόδειξις, ἧς τοιοῦτος ὁ τρόπος	ἐστίν·	ἐλήφθη διὰ τῶν ὀργάνων θεωρηθέν,
[1026]	ἀπεργασαμένων ζωή τε τοῦ παντός	(ἐστιν	ἔμφρων καὶ ἁρμονία καὶ λόγος
[1028]	ἢ τοὐναντίον, οὗτος ὁ λόγος	ἐστίν·	ἐν γὰρ ταῖς πρώταις ἡμέραις
[1024]	τῷ ἑτέρῳ τάξιν, ὡς δῆλόν	ἐστιν	ἐν ταῖς πρώταις τῆς ψυχῆς
[1029]	προσληφθέντος. Ὁ δὲ Πλάτων δῆλός	ἐστιν	ἐπὶ τὸ ὀξὺ προσλαμβάνων· λέγει
[1021]	γὰρ δώδεκα τῶν μὲν ἐννέα	ἐστὶν	ἐπίτριτα τῶν δ´ ὀκτὼ (ἡμιόλια
[1021]	γὰρ βαρυτέρου τόνον ἐπιταθέντος, ὅπερ	ἐστὶν	ἐπόγδοον, γίγνεται σιϚ τούτου πάλιν
[1017]	μεταλαβεῖν, εἰ δέ τι φλαῦρόν	ἐστιν	ἢ χαλεπόν, ἐκ τῆς προτέρας
[1026]	(καὶ γὰρ ἀνάγκη καὶ νοῦς	ἐστιν	ἡ διήκουσα διὰ πάντων δύναμις.
[1013]	μορφωθὲν εὐθὺς ἁπτὸν καὶ ὁρατόν	ἐστιν,	ἡ ψυχὴ δὲ πᾶσαν αἴσθησιν
[1026]	διατιθεμένης ὑπ´ ἀμφοτέρων. ~(Αὕτη δ´	ἐστίν,	ἣν πρώτην συνέστησε τῷ περὶ
[1022]	τούτων διαφορᾶς εἰπεῖν οὐκ ἄχρηστόν	ἐστιν.	Ὁ γὰρ (Θεόδωρος οὐχ ὡς
[1018]	καταμαθεῖν. Καὶ γὰρ διπλάσιος λόγος	ἐστὶν	ὁ τῶν δύο πρὸς τὸ
[1019]	πασῶν περιέχουσιν. Ἴσος γε μήν	ἐστιν	ὁ τῶν τεσσαράκοντα δυσὶ τετραγώνοις
[1021]	μαθηματικῶν λεῖμμα προσηγόρευται. (Καὶ τοῦτ´	ἐστὶν	ὅ φησιν ὁ Πλάτων τὰ
[1013]	Εἰ γὰρ ἀγένητος ὁ κόσμος	ἐστίν,	οἴχεται τῷ Πλάτωνι τὸ πρεσβυτέραν
[1021]	ἑκάστου μόριον αὐτῶν, οὗ λόγος	ἐστίν,	ὃν ἔχει τὰ καὶ νʹ
[1015]	ἀριθμῷ χρώμενος ὀργάνοις· ὧν ἔργον	ἐστὶν	οὐ μεταβολῇ καὶ κινήσει ἑτερότητος
[1015]	ἀγαθὸν οὔτε τὸ ἄποιον εἰκός	ἐστιν	οὐσίαν κακοῦ καὶ γένεσιν παρασχεῖν.
[1017]	ζʹ καὶ ηʹ τετάρτη μέν	ἐστιν,	συντιθεμένη δὲ ταῖς προτέραις τριακονταὲξ
[1014]	τῶν γενητῶν οὐχ ἑτέρα τίς	ἐστιν.	Τὴν δὲ τῆς ψυχῆς ἐν
[1019]	γὰρ ιϚ ἐπίτριτα τῶν δεκαδύο	ἐστὶν	τῶν δ´ ὀκτὼ διπλάσια, τῶν
[1020]	ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος λεγομένοις συμφωνότερόν	ἐστιν	ὑποθέσθαι τὸ ἥμισυ· τούτου γὰρ
[1013]	ἁρμονίαν συνέστηκεν ἁρμονία δ´ οὔκ	ἐστιν,	ὡς αὐτὸς ἐν τῷ περὶ
[1015]	ἄποιον καὶ ἀδιάφορον οὖσαν, οὐκ	ἔστιν.	Ἀλλὰ μετὰ πολλῶν ἄλλων καὶ
[1023]	ὕλης γενομένην. Ὅμοια δὲ τούτοις	ἔστιν	ἀντειπεῖν καὶ τοῖς περὶ Ποσειδώνιον·
[1025]	δὲ τοῦ θατέρου τὴν μεριστήν,	ἔστιν	ᾗ προσήκουσαν ἑκατέραν ἑκατέρᾳ τάξας,
[1022]	καὶ τῶν σνϚ ὅπερ οὐκ	ἔστιν	ἡμιτόνιον ἀλλ´ ἔλαττον· τὰ μὲν
[1018]	ὀκτάκις κζʹ τὸν σιϚ Καὶ	ἔστιν	ὁ μὲν τέλειος, ἴσος ὢν
[1024]	καλεῖ τὴν ὕλην ὥσπερ ἕδραν	ἔστιν	ὅτε καὶ ὑποδοχήν, ὂν δὲ
[1028]	ἐστί· διὸ καὶ τὸν ἥλιον	(ἔστιν	ὅτε τετράγωνον καὶ κύβον προσαγορεύουσιν.
[1019]	γὰρ συντεθεὶς οὕτω γίγνεται μέσος.	Ἔστω	γὰρ ἐν τριπλασίῳ λόγῳ τὰ
[1018]	ἡ δύναμις ἐκφανὴς ἐπὶ διαγράμματος.	~Ἔστω	τὸ α β γ δ
[1029]	τοῖς πλάνησιν ἰσαρίθμους εἶναι τοὺς	ἑστῶτας.	Οἱ δὲ νεώτεροι τὸν προσλαμβανόμενον,
[1017]	δι´ ἀναλογίας ὁμολογῆσαν, φιλίαν τ´	ἔσχεν	ἐκ τούτων, ὥστ´ εἰς ταὐτὸν
[1023]	τὸ ἀληθὲς ἐρεῖ. Πόθεν οὖν	ἔσχεν	ἡ ψυχὴ τὴν ἀντιληπτικὴν τοῦ
[1017]	Πλάτωνος ἐκκειμένων ἀριθμῶν τετρακτὺς ἐντελεστέραν	ἔσχηκε	τὴν γένεσιν, τῶν μὲν ἀρτίων
[1014]	τοῦ προσήκοντος ἀμφοτέρας καὶ ἀορίστους,	ἔταξε	καὶ διεκόσμησε καὶ συνήρμοσε, τὸ
[1016]	ἀφῄρηται. Τίς οὖν τούτων ἐπανόρθωσις	ἑτέρα	πλὴν ἧς αὐτὸς δίδωσι τοῖς
[1014]	καὶ τιθήνης τῶν γενητῶν οὐχ	ἑτέρα	τίς ἐστιν. Τὴν δὲ τῆς
[1024]	ἀλλ´ ὑφεστῶσαν ἀίδιον ὥσπερ ἡ	ἑτέρα.	Τὸ γὰρ νοερὸν ἡ φύσις
[1012]	καὶ γεγραμμένα σποράδην ἐν ἑτέροις	ἕτερα,	τὴν Πλάτωνος ἐξηγουμένοις δόξαν ἣν
[1024]	τὰ σώματα μεριστὴν κέκληκεν, οὐχ	ἑτέραν	οὖσαν ἢ τὴν δοξαστικὴν καὶ
[1024]	αἰσθητοῦ καὶ δοξαστικὴν ταύτην κίνησιν,	~ἑτέραν	τῆς νοητικῆς ἐκείνης (καὶ τελευτώσης
[1018]	βρεφῶν τελεογονεῖσθαι. (Πάλιν δ´ ἀφ´	ἑτέρας	ἀρχῆς, κατὰ πολλαπλασιασμὸν ὁ μὲν
[1024]	ἀνομοιότητος. Ἑκάτερον γὰρ ἀπὸ τῆς	ἑτέρας	ἀρχῆς κάτεισι, τὸ μὲν ταὐτὸν
[1025]	οὐ δι´ αὑτῶν, ἀλλ´ οὐσίας	ἑτέρας	μεταξύ, τὴν μὲν ἀμέριστον πρὸ
[1021]	τῷ διπλασίῳ κατατεινομένη βάρει τῆς	ἑτέρας	ὀξύτερον ὡς νήτη πρὸς ὑπάτην·
[1015]	δὲ κακίαν καὶ κακοδαιμονίαν τοσαύτην	ἑτέρας	τε περὶ σῶμα μυρίας ἀτοπίας
[1022]	γνώμην ἐν τούτοις τοῖς ἀριθμοῖς.	Ἕτεροι	δὲ τοῦ διὰ τεσσάρων ὅρους
[1012]	εἰρημένα καὶ γεγραμμένα σποράδην ἐν	ἑτέροις	ἕτερα, τὴν Πλάτωνος ἐξηγουμένοις δόξαν
[1028]	χώραν ἀποδίδωσι. Ταῦτα μὲν οὖν	ἑτέροις	προσήκει μᾶλλον ἐξακριβοῦν, τὸ δ´
[1018]	τὸν προγεγραμμένον ἀριθμόν. (Ἔτι δ´	ἑτερομήκης	ἀπὸ δυεῖν πλευρῶν, τῶν μὲν
[1021]	ἢ δυεῖν ἰσοκοίλων αὐλῶν τὸν	ἕτερον	μήκει διπλάσιον τοῦ ἑτέρου ποιήσαντας·
[1013]	καὶ τὸ ταὐτὸν καὶ τὸ	ἕτερον,	πρὸς δὲ τούτοις στάσιν καὶ
[1023]	ταὐτὸν ᾖ καὶ ὅτου ἂν	ἕτερον,	πρὸς ὅ τι τε μάλιστα
[1024]	μὲν ἐν τῷ ταὐτῷ τὸ	ἕτερον	τὰ δ´ ἐν τῷ ἑτέρῳ
[1029]	ὁμοδρόμους ἡλίῳ, (Στίλβωνα καὶ Φωσφόρον·	ἕτερον	τὸ ἀπὸ τούτων ἐπὶ τὸν
[1026]	τὸν οὐρανὸν ἀπήλλακται φύσις, ἀλλ´	ἑτερορρεποῦσα	νῦν μὲν ὀρθοῦται τῇ ταὐτοῦ
[1026]	καὶ ταὐτὸν διάστημα δὲ φθόγγων	ἑτερότης	καὶ διαφορά, μιχθέντων δὲ τούτων
[1024]	ἐν μὲν τῇ ταὐτότητι τὴν	ἑτερότητα	τῇ περιφορᾷ τῶν ἀπλανῶν, ἐν
[1026]	ᾗ τὰς διαφορὰς καὶ τὰς	ἑτερότητας	ὁ μιγνύων θεὸς ἔκρυψε καὶ
[1024]	τῶν ἀπλανῶν, ἐν δὲ τῇ	ἑτερότητι	τὴν ταὐτότητα τῇ τάξει τῶν
[1025]	διαφορᾷ τοῦ πρόσθεν καὶ νῦν,	ἑτερότητος	ἅμα καὶ ταὐτότητος ἐφαπτόμενον. Δεῖ
[1013]	διὰ τὸ κἀκείνων ἑκατέραν μετέχειν	ἑτερότητος	καὶ ταὐτότητος. Ὁμαλῶς δὲ πάντες
[1015]	ἐστὶν οὐ μεταβολῇ καὶ κινήσει	ἑτερότητος	(πάθη καὶ διαφορὰς παρέχειν τοῖς
[1013]	δὲ τὴν ταὐτοῦ καὶ τοῦ	ἑτέρου	διὰ τὸ κἀκείνων ἑκατέραν μετέχειν
[1027]	τῇ δὲ ταὐτοῦ καὶ τῇ	ἑτέρου	δυνάμει τάξιν καὶ μεταβολὴν καὶ
[1012]	αὖ πέρι καὶ τῆς τοῦ	ἑτέρου·	καὶ κατὰ ταῦτα συνέστησεν ἐν
[1025]	ταὐτῷ συμβέβηκεν ἑτέρῳ εἶναι τοῦ	ἑτέρου	καὶ τῷ ἑτέρῳ πάλιν αὑτῷ
[1013]	περὶ τοῦ ταὐτοῦ καὶ τοῦ	ἑτέρου·	λέγουσι γὰρ ὡς τὸ μὲν
[1021]	τὸν ἕτερον μήκει διπλάσιον τοῦ	ἑτέρου	ποιήσαντας· τῶν μὲν γὰρ αὐλῶν
[1024]	καὶ τὴν αἴσθησιν ἀπὸ (τοῦ	ἑτέρου	πρὸς τὰ καθ´ ἕκαστα. Μέμικται
[1012]	Τοῦ δὲ ταὐτοῦ καὶ τοῦ	ἑτέρου	συμμιγέντων, ὧν τὸ μέν ἐστι
[1018]	ὀκτὼ καὶ παραλληλογράμμων τοῦ μὲν	ἑτέρου	τὰ ἐννέα τοῦ δ´ ἑτέρου
[1018]	ἑτέρου τὰ ἐννέα τοῦ δ´	ἑτέρου	τὰ ιβʹ τοὺς τῶν συμφωνιῶν
[1025]	γὰρ εἰ τῷ ταὐτῷ συμβέβηκεν	ἑτέρῳ	εἶναι τοῦ ἑτέρου καὶ τῷ
[1025]	εἶναι τοῦ ἑτέρου καὶ τῷ	ἑτέρῳ	πάλιν αὑτῷ ταὐτόν, οὐθὲν ἡ
[1024]	ἕτερον τὰ δ´ ἐν τῷ	ἑτέρῳ	ποιεῖ τὸ ταὐτόν. Ἔστι γὰρ
[1024]	τὸ δὲ ταὐτὸν ἐν τῷ	ἑτέρῳ	τάξιν, ὡς δῆλόν ἐστιν ἐν
[1029]	συμφωνιῶν (τὴν κατὰ φύσιν οὐκ	ἐτήρησαν	τάξιν· τὸ γὰρ διὰ πέντε
[1018]	συντεθέντα ποιεῖ τὸν προγεγραμμένον ἀριθμόν.	(Ἔτι	δ´ ἑτερομήκης ἀπὸ δυεῖν πλευρῶν,
[1016]	πρῶτον διεσχηματίσατο εἴδεσι καὶ ἀριθμοῖς.	Ἔτι	δὲ πρότερον εἰπὼν ὡς οὐ
[1018]	τοῦ ἀρτίου καὶ περιττοῦ σύμμιξιν·	ἔτι	δὲ συνέστηκεν ἔκ τε τῆς
[1013]	τὰ σώματα παθητικὴν καὶ μεταβλητήν,	ἔτι	δὲ τὴν ταὐτοῦ καὶ τοῦ
[1027]	διπλάσια καὶ τριπλάσια διαστήματα, μοίρας	ἔτι	ἐκεῖθεν ἀποτέμνων καὶ τιθεὶς εἰς
[1023]	τῶν δέκα κατηγοριῶν ποιούμενος ὑπογραφὴν	ἔτι	μᾶλλον τοῖς ἐφεξῆς διασαφεῖ. Λόγος
[1015]	τοῖς ζῴοις ἐναπεργάζεται. Καὶ μικρὸν	ἔτι	προελθὼν Προϊόντος δέ φησι τοῦ
[1029]	τῶν πλανωμένων λόγον ἔχειν ἀστέρων.	Ἔτι	τοίνυν τοὺς παλαιοὺς ἴσμεν ὑπάτας
[1022]	τὰς μεσότητας, εἰ καὶ μηδεὶς	ἐτύγχανε	πεποιηκὼς πρότερον, ὑμῖν ἂν αὐτοῖς
[1012]	Ο ΠΑΤΗΡ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΙ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΑΡΧΩΙ	ΕΥ	ΠΡΑΤΤΕΙΝ. (Ἐπεὶ τὰ πολλάκις εἰρημένα
[1025]	τε πολλῶν ἓν ἀπειργασμένος. Οὐκ	εὖ	δέ τινες εἰρῆσθαι λέγουσι δύσμικτον
[1015]	κατειρωνεύεται τοῦ Πλάτωνος, ὡς οὐκ	εὖ	τὴν πολλάκις ὑπ´ αὐτοῦ μητέρα
[1030]	ἀνὴρ ὅδε καὶ φίλος ἀστοῖς	εὐαρμοστίαν	δῆλός ἐστι τὴν ἀρετὴν ἡγούμενος·
[1015]	Ἀλλὰ μετὰ πολλῶν ἄλλων καὶ	Εὔδημος	ἀγνοήσας κατειρωνεύεται τοῦ Πλάτωνος, ὡς
[1019]	εἰρημένας μεσότητας, ἁπλῶς καὶ σαφῶς	Εὔδωρος	ἀποδείκνυσι. Σκόπει δὲ πρότερον ἐπὶ
[1020]	τῶν ἀριθμῶν. Ὁ μὲν οὖν	Εὔδωρος	ἐπακολουθήσας Κράντορι πρῶτον ἔλαβε τὸν
[1013]	τῶν καθόλου λεγομένων, ὁ μὲν	Εὔδωρος	οὐδετέρους ἀμοιρεῖν οἴεται τοῦ εἰκότος·
[1018]	λ, διήχθωσαν ἀπὸ τῶν τομῶν	εὐθεῖαι	τέμνουσαι ἀλλήλας κατὰ τὸ κ
[1017]	ἐστι βουλόμενος οὐκ ἐπὶ μιᾶς	εὐθείας	ἅπαντας ἀλλ´ ἐναλλὰξ καὶ ἰδίᾳ
[1022]	στίχους ποιῶν, ἀλλ´ ἐπὶ μιᾶς	εὐθείας	ἐφεξῆς τούς τε διπλασίους ἐκτάττων
[1013]	καὶ εἰκασίᾳ τοῦ νοητοῦ μορφωθὲν	εὐθὺς	ἁπτὸν καὶ ὁρατόν ἐστιν, ἡ
[1024]	κινητικόν. Ἡ μὲν οὖν κίνησις	εὐθὺς	ἐπιδείκνυται περὶ τὸν οὐρανὸν ἐν
[1022]	καὶ μεταστάσεις εἰς τὸ πρῶτον	εὐθὺς	τριπλάσιον ἐκ τοῦ πρώτου διπλασίου
[1020]	περὶ τὸν Κράντορα παρασχοῦσα τὸ	εὔλογον·	τὰ γὰρ ξδʹ καὶ κύβος
[1012]	τὸν λόγον τοῦτον, οὔτ´ ἄλλως	εὐμεταχείριστον	ὄντα καὶ διὰ τὸ τοῖς
[1022]	λείμματος, οὐ δυεῖν καὶ ἡμίσεος,	εὕρηται	τὸ διὰ τεσσάρων. Καὶ ταῦτα
[1026]	Ὠρομάσδην καλῶν τὸν δ´ Ἀρειμάνιον.	Εὐριπίδης	δ´ οὐκ ὀρθῶς ἀντὶ τοῦ
[1028]	πασῶν. Εἰ δ´ ὀρθῶς ὁ	Εὐριπίδης	διορίζεται θέρους τέσσαρας μῆνας καὶ
[1014]	ἐμμελῆ δὲ φωνὴν καὶ κίνησιν	εὔρυθμον	ἀξιοῦμεν, οὕτως ὁ θεὸς οὔτε
[1022]	ἀριθμὸν ὠνόμαζον. Ἐγὼ μὲν οὖν	εὐσημότατα	δηλοῦσθαι τὴν Πλάτωνος οἶμαι γνώμην
[1019]	γεννώμενον, οἷς τὰ μελῳδούμενα μετροῦσιν	εὐσήμως	οἱ μαθηματικοὶ διαστήματα, τὸ μὲν
[1026]	ταραχῶδες τῷ δὲ λογικῷ τὸ	εὔτακτον,	ταῖς δ´ αἰσθήσεσι τὸ κατηναγκασμένον
[1023]	καὶ ὁ τοῦ ταὐτοῦ κύκλος	εὔτροχος	ὢν αὐτὰ μηνύσῃ, ἐπιστήμη ἐξ
[1026]	ὅλον τῇ διὰ τὸ ταὐτὸν	ἐφ´	ἃ δεῖται μεταβολῇ μᾶλλον ἢ
[1024]	(ὁ δὲ νοῦς αὐτὸς μὲν	ἐφ´	ἑαυτοῦ μόνιμος ἦν καὶ ἀκίνητος,
[1028]	τοῦ διὰ μέσων τῶν ζῳδίων	ἐφ´	ἑκάτερα δωδεκάμοιρον. Αἱ δὲ πρὸς
[1027]	(περὶ δὲ τῆς τάξεως πότερον	ἐφ´	ἑνὸς στίχου πάντας ἐκθετέον ὡς
[1029]	μέν ἐστι τὸ ἀπὸ σελήνης	ἐφ´	ἥλιον καὶ τοὺς ὁμοδρόμους ἡλίῳ,
[1016]	δὲ τοιαῦτα γιγνόμενα καὶ γενητὰ	ἐφάνη,	παντὶ δῆλον ὡς γένεσιν τῇ
[1023]	ὅταν οὐσίαν σκεδαστὴν ἔχοντός τινος	ἐφάπτηται	καὶ ὅταν ἀμέριστον, λέγειν κινουμένην
[1025]	νῦν, ἑτερότητος ἅμα καὶ ταὐτότητος	ἐφαπτόμενον.	Δεῖ δὲ τὴν περὶ τὸ
[1024]	ἅτε δὴ φερομένης καὶ σκεδαννυμένης	ἐφαπτόμενον	ὕλης. (Οὔτε γὰρ τὸ αἰσθητὸν
[1026]	σύνηθες ἐξ ἀρχῆς καὶ συμπαθὲς	ἐφέλκεται	καὶ βαρύνει καὶ ἀνελίσσει τὴν
[1023]	ποιούμενος ὑπογραφὴν ἔτι μᾶλλον τοῖς	ἐφεξῆς	διασαφεῖ. Λόγος γάρ φησιν ἀληθής,
[1020]	μείζονας ποιεῖν. Ἔδει μὲν γὰρ	ἐφεξῆς	ἐπόγδοα γίγνεσθαι δύο· τῆς δ´
[1027]	γίγνεσθαι δὲ συζυγία τετάρτη τῶν	ἐφεξῆς	συντεθειμένων· καὶ περιττῶν αὐτὸς ὁ
[1028]	προτάξας λαμβάνει τὰ ὀκτὼ καὶ	(ἐφεξῆς	τὰ κζʹ μονονουχὶ δεικνύων ἡμῖν,
[1022]	ποιῶν, ἀλλ´ ἐπὶ μιᾶς εὐθείας	ἐφεξῆς	τούς τε διπλασίους ἐκτάττων καὶ
[1028]	βραχυτάτην ἡμέραν ἐποίει, ταῖς δ´	ἐφεξῆς	τριάκοντα τὸ τρίτον, τὸ δ´
[1021]	πρότερον ἐφεπτακαιδέκατον τὸ δὲ δεύτερον	ἐφεξκαιδέκατον.	Εἰς ἄνισα τοίνυν τέμνεται τὸ
[1021]	ἔστι γὰρ τὸ μὲν πρότερον	ἐφεπτακαιδέκατον	τὸ δὲ δεύτερον ἐφεξκαιδέκατον. Εἰς
[1026]	ἡδονῶν, τὸ δ´ ἐπείσακτον δόξαν	ἐφιεμένην	τοῦ ἀρίστου· τὸ γὰρ (παθητικὸν
[1014]	τὴν ἐξήγησιν καὶ τὴν ἀπόδειξιν.	Ἔχει	γὰρ οὕτω κατά γε τὴν
[1024]	Ἡ δὲ κρίσις ἀρχὰς μὲν	ἔχει	δύο, τόν τε νοῦν ἀπὸ
[1021]	διὰ πασῶν τὸν διπλάσιον λόγον	ἔχει	καὶ τὸ διὰ πέντε τὸν
[1015]	ταῦτ´ ἐξ (ἐκείνης αὐτός τε	ἔχει	καὶ τοῖς ζῴοις ἐναπεργάζεται. Καὶ
[1021]	τεσσάρων, ὧν τοῦτο μὲν ἐπίτριτον	ἔχει	λόγον ἐκεῖνο δ´ ἡμιόλιον. Ἐὰν
[1018]	ἓξ καὶ ὀκτὼ τὸν ἐπίτριτον	ἔχει	λόγον, ἐν ᾧ τὸ διὰ
[1020]	πρῶτος ἥμισύ τε καὶ τρίτον	ἔχει	μέρος, ἅπαντας ἑξαπλασίους τοὺς ὑποτεταγμένους
[1021]	αὐτῶν, οὗ λόγος ἐστίν, ὃν	ἔχει	τὰ καὶ νʹ καὶ ςʹ
[1027]	λόγων αὐτῶν ἀπόχρη θεωρεῖν ἣν	ἔχει	τά τε διαστήματα φύσιν αἵ
[1020]	ἀριθμὸν δὲ τὸν διπλάσιον, ὃν	ἔχει	τὰ φιβʹ πρὸς υπϚ γίγνεται
[1028]	διαμέτρου τῆς (γῆς ἢ τριτημόριον	ἔχει	τὴν διάμετρον· τῇ δ´ ὅλῃ
[1020]	διὰ πασῶν τὸν διπλάσιον λόγον	ἔχει,	τὸ δὲ διὰ πέντε τὸν
[1022]	διὰ τεσσάρων. Καὶ ταῦτα μὲν	ἔχει	τοιαύτην ἀπόδειξιν. Ἐκεῖνο δ´ οὐ
[1016]	παντάπασι μὴν (διακείμενα ὥσπερ εἰκὸς	ἔχειν	ἅπαν ὅταν ἀπῇ τινος θεός,
[1029]	τετράχορδα τὸν τῶν πλανωμένων λόγον	ἔχειν	ἀστέρων. Ἔτι τοίνυν τοὺς παλαιοὺς
[1027]	τὰ ἓξ καὶ τριάκοντα, θαυμαστὸν	ἔχειν	δοκεῖ τὸ συγκεῖσθαι μὲν ἐκ
[1013]	εἶναι γενητήν, πλείονας δὲ δυνάμεις	ἔχειν,	εἰς ἃς ἀναλύοντα θεωρίας ἕνεκα
[1030]	ὥσπερ ὄργανα (ἐν τεταγμένοις λόγοις	ἔχειν	ἐμμέτρως πρὸς ἄλληλα καὶ πρὸς
[1017]	ἕξεως ἀναρμόστου καὶ ἀλόγου συμμεμιγμένον	ἔχειν·	ἐν δὲ τῇ Πολιτείᾳ περὶ
[1029]	κομιδῇ φανεῖται τῶν μουσικῶν λόγων	ἔχεσθαι,	τὸ εʹ τετραχόρδων ὄντων τῶν
[1030]	προσηνῆ καλοῦντας ἀναρσίους δὲ τοὺς	ἐχθροὺς	καὶ τοὺς πολεμίους, ὡς ἀναρμοστίαν
[1020]	ἔσται τὸ λεῖμμα λόγον μὲν	ἔχον	τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν δὲ τὸν
[1018]	β γ δ παραλληλόγραμμον ὀρθογώνιον,	ἔχον	τῶν πλευρῶν τὴν α β
[1022]	ἀλλ´ ἐναλλὰξ ἀρτίων κατὰ ταὐτὰ	ἔχον	ὡς μορφὴν καὶ εἶδος, τὸ
[1016]	γῆν καὶ ἀέρα, ἴχνη μὲν	ἔχοντα	ἄττα αὑτῶν, παντάπασι μὴν (διακείμενα
[1020]	ἡμιόλιον, ἑκατὸν ἐνενήκοντα δύο πεποίηκεν,	ἔχοντα	καὶ αὐτὸν ἐπόγδοον, ὡς δείξομεν.
[1025]	χαλεπὴν πρὸς ἄλληλα κραθῆναι φύσιν	ἔχοντα,	μᾶλλον δ´ ὅλως ἄκρατον καὶ
[1016]	συνδῆσαι στερεὸν ὄντα καὶ βάθος	ἔχοντα	τὸν τοῦ παντὸς ὄγκον, καὶ
[1029]	οὔτ´ ἐκεῖνοι παντάπασι τοῦ ἀκριβοῦς	ἔχονται.	Οἷς δ´ οὖν οὐ δοκεῖ
[1028]	καὶ μέγιστα περὶ τὴν ἰσημερίαν	ἔχοντος	κινήματα, δι´ ὧν ἀφαιρεῖ τῆς
[1023]	πρὸς ἑαυτήν, ὅταν οὐσίαν σκεδαστὴν	ἔχοντός	τινος ἐφάπτηται καὶ ὅταν ἀμέριστον,
[1014]	τοῦ μὴ καλῶς μηδ´ ἱκανῶς	ἔχοντος,	ὡς οἰκίας καὶ ἱματίου καὶ
[1025]	μὲν ταὐτὸν ἰδέα τῶν ὡσαύτως	ἐχόντων	ἐστὶ τὸ δὲ θάτερον τῶν
[1013]	οὐδὲ τὸν ἄπειρον χρόνον οὕτως	ἐχόντων,	ἰδίᾳ τε λόγου τέτευχε καὶ
[1018]	δὲ δυνάμεις τῶν ἐκκειμένων ἀριθμῶν	ἐχόντων,	ἴδιον τῷ τελευταίῳ συμβέβηκε, τῷ
[1024]	Τὸ γὰρ νοερὸν ἡ φύσις	ἔχουσα	καὶ τὸ δοξαστικὸν εἶχεν, ἀλλ´
[1022]	ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως	ἔχουσα	μὴ μικρότητι, καθάπερ τὰ ἐλάχιστα
[1014]	δὲ καὶ ἄλογον τὸ κινητικὸν	ἔχουσα·	τοῦτο δ´ ἦν ἀναρμοστία ψυχῆς
[1030]	γῆν ὥραις καὶ μεταβολαῖς μέτρον	ἐχούσαις	ἄριστα καὶ κάλλιστα πρός τε
[1014]	αὑτῇ πέρας οὐδὲν οὐδὲ μέτρον	ἔχουσαν·	ἐν δὲ Τιμαίῳ τὴν τῇ
[1027]	θεοῦ τὴν ψυχὴν ἀλλὰ σύμφυτον	ἔχουσαν	ἐν ἑαυτῇ τὴν τοῦ κακοῦ
[1013]	φύσιν ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ καὶὡσαύτως	ἔχουσαν	καὶ τὴν περὶ τὰ σώματα
[1015]	αἰτίαν ἐν ταῖς ἀρχαῖς οὐκ	ἐχούσας,	κατ´ ἐπακολούθησιν γεγονέναι λέγουσιν. Ὁ
[1026]	ὀρθοῦται τῇ ταὐτοῦ περιόδῳ κράτος	ἐχούσῃ	καὶ διακυβερνᾷ τὸν κόσμον· ἔσται
[1020]	δ´ ἑξάδος οὔτ´ αὐτόθεν ἐπόγδοον	ἐχούσης,	εἴ τε τέμνοιτο, κερματιζομένων ἰς
[1014]	δ´ ἦν ἀναρμοστία ψυχῆς οὐκ	ἐχούσης	λόγον. Ὁ γὰρ θεὸς οὔτε
[1027]	ἄλλης τε θεωρίας ἀπείργει χάριν	ἐχούσης	οὐκ ἀφιλόσοφον. Ἄν οὖν ἀπὸ
[1012]	ἀμεροῦς καὶ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ	ἐχούσης	οὐσίας καὶ τῆς αὖ περὶ
[1023]	καὶ (τῶν αἰσθητῶν τὸ παθητικὸν	ἐχούσης,	προσῆκον ἐν μέσῳ τὴν οὐσίαν
[1029]	καὶ διαφορᾶς ἀνωμαλίαν καὶ ταραχὴν	ἐχούσης.	Σκοπεῖτε δὲ μὴ τὸν μὲν
[1027]	διαστάσεως λειφθείσης ἀριθμοῦ πρὸς ἀριθμόν,	ἐχούσης	τοὺς ὅρους ἓξ καὶ πεντήκοντα
[1020]	διαστάσεως λειφθείσης ἀριθμοῦ πρὸς ἀριθμὸν	ἐχούσης	τοὺς ὅρους καὶ νʹ καὶ
[1027]	ἄν τις ἀριθμοῖς ὑπόθηται χώρας	ἔχουσι	δεκτικὰς μεταξὺ τῶν εἰρημένων ἀναλογιῶν,
[1021]	ηʹ (ποιοῦντες οὐδὲν διάστημα μέσον	ἔχουσι,	διπλασιασθέντων δ´ ἀμφοτέρων ὁ παρεμπίπτων
[1028]	αἱ δὲ σφαῖραι τὸν ὀκταπλάσιον	ἔχουσι	λόγον, τὸ δὲ διάστημα τῆς
[1023]	ψυχαὶ γνωστικὴν τοῦ αἰσθητοῦ (δύναμιν	ἔχουσιν,	ἀλλὰ καὶ τὴν τοῦ κόσμου
[1020]	μὲν οὐδ´ ὅλως μεταξὺ χώραν	ἔχουσιν	οἱ δ´ οὐχ ἱκανήν· αὔξοντες
[1015]	καὶ τοῖς κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως	ἔχουσιν	ὅμοια ποιεῖν. Ἡ μὲν οὖν
[1030]	λόγων ἐκείνων, οἷς ὁ δημιουργὸς	ἐχρήσατο,	καὶ τῶν ἀριθμῶν ἔργον ἡγεῖσθαι
[1014]	ἀληθοῦς δόξης. ~(Πρῶτον οὖν ἣν	ἔχω	περὶ τούτων διάνοιαν ἐκθήσομαι, πιστούμενος
[1016]	ὁρατὸς καὶ ἁπτὸς καὶ σῶμα	(ἔχων	ἐστὶ τὰ δὲ τοιαῦτα γιγνόμενα
[1020]	ὁ τῶν ξδʹ ἀριθμὸς ἐπόγδοον	ἔχων	τὸν οβʹ Τοῖς δ´ ὑπὸ