Ennéade, livre, chap.
[6, 6, 13]	δεῖ καὶ λόγου καὶ νοήσεως·	οὕτω	γὰρ ἂν πρὸς τὴν τούτων
[6, 6, 11]	τῶν ὄντων τὴν μίαν ἑνάδα·	οὕτω	γὰρ οὐκέτι ἕκαστον τῶν ἄλλων
[6, 6, 2]	Ἆρ´ οὖν οὐχ ἁπλῶς ἄπειρος,	οὕτω	δέ, ὥστε ἀεὶ ἐξεῖναι λαμβάνειν;
[6, 6, 11]	τοὺς μείζους ἀριθμοὺς ὑποστήσαι· καὶ	οὕτω	δὴ ἑκάστοις ἀριθμοῖς ἐφαρμόσαι τὰ
[6, 6, 14]	τοιάνδε σχέσιν, καλὸν δέ, ὅτι	οὕτω	διατιθέμεθα οὐδενὸς ὄντος ἐν αὐτῷ
[6, 6, 14]	Ὡς οὖν μέγα μεγέθους παρουσίᾳ,	οὕτω	καὶ ἓν ἑνὸς καὶ δύο
[6, 6, 17]	οἷον τοῦ παντός, ἐπινοῆσαι μείζω	οὕτω	καὶ ἐπὶ τοῦ ἀριθμοῦ; Γνωσθέντος
[6, 6, 2]	τῷ νοητῷ ὥσπερ τὰ ὄντα	οὕτω	καὶ ὁ ἀριθμὸς ὡρισμένος ὅσος
[6, 6, 13]	ἢ ἐν τοῖς ἄλλοις γένεσιν,	οὕτω	καὶ τὸ ἓν μᾶλλον καὶ
[6, 6, 13]	κἂν μετέχῃ τὸ αἰσθητὸν αὐτῶν,	οὕτω	καὶ τὸ ἓν περὶ αἰσθητὸν
[6, 6, 6]	καὶ οὔτε ἕσπερος οὔτε ἑῷος	οὕτω	καλὰ〉 οὐδ´ ὅλως τι τῶν
[6, 6, 3]	ἡ κίνησις αὐτῆς τῆς ἀπειρίας	οὕτω	λέγεσθαι, ὅτι μὴ μένει. Ἆρ´
[6, 6, 5]	τὰ διεστῶτα δέκα λέγομεν. Ἢ	οὕτω	μὲν δέκα λέγομεν, ὅταν δὲ
[6, 6, 2]	τὸ καλὸν καὶ τὰ ἄλλα,	οὕτω	μετὰ τοῦ εἰδώλου ἑκάστου καὶ
[6, 6, 7]	νοῦ φύσις· ἐπεὶ καὶ ψυχὴ	οὕτω	μιμεῖται καὶ ἡ λεγομένη φύσις,
[6, 6, 5]	οἷον δεκάδα. Καίτοι ἡμεῖς οὐχ	οὕτω	τὰ δέκα, ἀλλὰ συνάγοντες καὶ
[6, 6, 1]	τόσῳ ἂν κατεφάνη αἰσχρόν· καὶ	οὕτω	τὸ μέγα ὕλη τοῦ καλοῦ,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/06/2010