Ennéade, livre, chap.
[6, 2, 14]	τὰ δὲ μετ´ αὐτὰς ἤδη	πάθη.	Νῦν δὲ λέγομεν οὐκ οὐσίας
[6, 2, 15]	ἔστιν ὄν, εἶτα ἔστη· οὐδὲ	πάθος	ἡ στάσις· καὶ ταὐτὸν δὲ
[6, 2, 18]	ἡμᾶς τοὺς ὁρῶντας τῷ τοιόνδε	πάθος	ποιεῖν ἐστι, τοῦτο τὸ ἐνεργεῖν
[6, 2, 4]	ἄν τις ἐλπίσειε πολλὰ εὑρήσειν	πάλιν	αὖ; Καίτοι νομίσας εἰς τοῦτο
[6, 2, 9]	μηδέν, ἐκεῖνο, ὃ οὐδενὸς κατηγορεῖται,	πάλιν	αὖ λέγει· εἰ δὲ τὸ
[6, 2, 8]	δὲ ὄν, οὐ δυνάμει, συνάπτει	πάλιν	αὖ τὰ δύο καὶ οὐ
[6, 2, 3]	εἴδομεν, ἀλλὰ κατὰ μέρος προφέροντες	πάλιν	αὐτὰ συνάπτομεν οὐ δυνάμενοι ἐπὶ
[6, 2, 8]	τρία τιθεὶς καὶ ἓν ἕκαστον,	πάλιν	δὲ ταῦτα εἰς ἓν καὶ
[6, 2, 3]	κατέχειν σπεύδοντα πρὸς αὐτά. Διὸ	πάλιν	μεθίεμεν εἰς τὸ ὅλον καὶ
[6, 2, 2]	δὲ τὰ ὅλα ἐποίει τὸ	πᾶν	ἄλλο οὐκ ἔχοντα ὑπ´ αὐτά,
[6, 2, 10]	οὐ γένος τὸ ἕν· ἐπεὶ	πᾶν	γένος καθ´ οὗ ἀληθεύεται, οὐκέτι
[6, 2, 22]	ὧν καὶ ἄνθρωπος καὶ ἄλλο	πᾶν	ζῷον· ζῷον δὲ καὶ τοῦτο
[6, 2, 21]	οὐδέν· τέλειον γὰρ ἐκεῖ τὸ	πᾶν	ἢ οὐκ ἂν ἦν πᾶν—
[6, 2, 21]	πᾶν ἢ οὐκ ἂν ἦν	πᾶν—	καὶ ζωῆς ἐπιθεούσης, μᾶλλον δὲ
[6, 2, 22]	τὸ κάτω αὐτῆς τὸ ἄλλο	πᾶν	οὐ κωλύει εἶναι ἄνω. Ἢ
[6, 2, 21]	τριττὸν ὂν καὶ τὸ ποσὸν	πᾶν.	Τοῦ δὲ ποσοῦ ἐνορωμένου καὶ
[6, 2, 20]	ὄντι δυνάμει, ἐνεργείᾳ ὄντι τὰ	πάντα	ἅμα, δυνάμει δὲ ἕκαστον χωρίς,
[6, 2, 8]	προστιθέναι, ταὐτόν, θάτερον, ὥστε τὰ	πάντα	γένη γίγνεσθαι πέντε πᾶσι, καὶ
[6, 2, 6]	ἑαυτοῦ τὸ ὂν ἓν εἶναι	πάντα	δυνάμενον, ὅσα ἐστίν. Ἡ δὲ
[6, 2, 20]	καὶ οὐδὲν ἐνεργείᾳ ἐκείνων, ἀλλὰ	πάντα	ἐν αὐτῷ ἥσυχα· ᾗ δὲ
[6, 2, 21]	λογίσαιτο ὡς ἄριστα, οὕτως ἔχει	πάντα	ἐν τοῖς λόγοις πρὸ λογισμοῦ
[6, 2, 8]	ἓν καὶ ἐν ἑνὶ καὶ	πάντα	ἕν, εἰς ταὐτὸν αὖ συνάγων
[6, 2, 2]	ὅλως πολλὰ ὑφ´ ἕν, ἀλλὰ	πάντα	ἕν, μὴ ἑτέρου ἢ ἑτέρων
[6, 2, 21]	ἐπιθεούσης, μᾶλλον δὲ συνούσης πανταχοῦ,	πάντα	ἐξ ἀνάγκης ζῷα ἐγίνετο, καὶ
[6, 2, 21]	τινὶ νῷ, ὅπως ἔνι τὰ	πάντα	ἐξ αὐτοῦ. Ἀριθμὸν δὴ πάντως
[6, 2, 5]	ἄλλο ἄλλοθι, ἔρχεται δὲ τὰ	πάντα	ἐξ ἑνός, ἢ παντάπασιν ἐξ
[6, 2, 21]	νῦν νοερὸν ἔργον ὄν, ἀλλὰ	πάντα	ἔχει ἐν τῇ αὐτῆς δυνάμει
[6, 2, 22]	ὁ τοιοῦτος μέρος, καίπερ τὰ	πάντα	ἔχων, καὶ ὁ πᾶς μέρος
[6, 2, 2]	γένη, ὑφ´ ἓν δὲ τὰ	πάντα,	ἢ πλείω μὲν γένη, μηδὲν
[6, 2, 20]	ἐνεργείᾳ ἐκεῖνο, καὶ δυνάμει δὲ	πάντα,	καὶ ἐπὶ τῆς καθόλου ὡσαύτως·
[6, 2, 1]	ἢ ἐπὶ μὲν τῶν ἑτέρων	πάντα	καὶ θάτερα, ἐπὶ δὲ τῶν
[6, 2, 8]	αὐτῆς ἡ κίνησις. Ὥστε ὂν	πάντα	καὶ κίνησις καὶ στάσις, καὶ
[6, 2, 3]	ὑπὸ δυνάμεως θαυμαστῆς ἓν εἰς	πάντα	καὶ φαινόμενον πολλὰ καὶ γινόμενον
[6, 2, 3]	καὶ οἷον στοιχεῖα αὐτοῦ καὶ	πάντα	μίαν φύσιν μεριζομένην ταῖς ἡμῶν
[6, 2, 21]	πολυλάλῳ ἀλλὰ πολύνῳ νῷ, τῷ	πάντα	νῷ καὶ ὅλῳ καὶ οὐ
[6, 2, 19]	ἐκ πάντων; Καὶ πῶς γένη	πάντα	ὄντα εἴδη ποιεῖ; Πῶς δὲ
[6, 2, 6]	πηγὴν καὶ ἀρχήν, μᾶλλον δὲ	πάντα,	ὅσα αὐτή· καὶ ζωὴν τοίνυν·
[6, 2, 18]	ὂν μετὰ πάντων καὶ ἤδη	πάντα	τὰ ὄντα, τὸ δὲ ὂν
[6, 2, 1]	εἰς ἓν ἀγόντων γένος τὰ	πάντα	τέτταρα ὑπὸ τὸ ἓν οἷον
[6, 2, 11]	ἐν τῷ συνεχεῖ. Ἀλλ´ ὅμως	πάντα	τὸ αὐτὸ μιμεῖται, τυγχάνει δὲ
[6, 2, 2]	αὐτά, ὁμοῦ μιγνύντες ἀλλήλοις τὰ	πάντα,	τὸ ὅλον ἀποτελοῦμεν καὶ σύγκρασιν
[6, 2, 17]	προτέρου, ἢ ὅτι παρ´ ἑνὸς	πάντα	τοῦ ἐπέκεινα, ἄλλα δ´ ἄλλως
[6, 2, 4]	τὸ δὲ ποιόν, ὁμοῦ μὲν	πάντα,	τῷ δὲ λόγῳ διαιρεθέντα εἰς
[6, 2, 22]	δὲ ἔσχατον αὐτῆς ἤδη ἄπειρον	παντάπασι.	Καὶ ἔστι νοῦς μὲν ὁ
[6, 2, 5]	τὰ πάντα ἐξ ἑνός, ἢ	παντάπασιν	ἐξ ἑνὸς ἢ ἐξ ἔτι
[6, 2, 20]	ἐκείνοις, καὶ ἐν ἐκείνῳ μὲν	πάντας	ἐφ´ ἑαυτοῦ ὄντι δυνάμει, ἐνεργείᾳ
[6, 2, 21]	εἷς οἷον λόγος, μέγας, τέλειος,	πάντας	περιέχων, ἀπὸ τῶν πρώτων αὐτοῦ
[6, 2, 9]	τιθεὶς ἀναιρεῖς τὸ ἕν, ἐπείπερ	πανταχοῦ	ἡ μονάδος προσθήκη τὸ πρότερον
[6, 2, 21]	ἐπεξιέναι ἀληθὲς εἶναι. Ὅλως γὰρ	πανταχοῦ,	ὅσα ἄν τις ἐκ λογισμοῦ
[6, 2, 21]	ζωῆς ἐπιθεούσης, μᾶλλον δὲ συνούσης	πανταχοῦ,	πάντα ἐξ ἀνάγκης ζῷα ἐγίνετο,
[6, 2, 22]	νοῦς ἐνούσας ἰδέας ἐν τῷ	παντελεῖ	ζῴῳ οἷαί τε ἔνεισι καὶ
[6, 2, 21]	ὄντα ἐν αὐτῷ ζῷόν ἐστι	παντελὲς	καὶ ὅ ἐστι ζῷον, τῷ
[6, 2, 9]	εἶναι τοῦτο ἐξῃρημένου ἐκείνου τοῦ	παντελῶς	ἕν; Καὶ γὰρ τὸ ὂν
[6, 2, 7]	τοῖς οὖσιν. Ἢ εἰ συνάγοιμεν	πάντη	εἰς ἓν τὴν στάσιν καὶ
[6, 2, 5]	οὐχ οὕτω δὲ ἑνός, ὡς	πάντη	ἓν ἢ αὐτοέν— οὐ γὰρ
[6, 2, 5]	ἐξ ἑνὸς ἢ ἐξ ἔτι	πάντη	{πάντως} ἑνὸς ἢ μᾶλλον μὲν
[6, 2, 4]	οἷον τὸ χρῶμα, καὶ ἐπὶ	παντὸς	ἄλλου σώματος εἴποιμεν ἄν, ὡς
[6, 2, 10]	τὰ ἀντικείμενα· καθ´ οὗ δὲ	παντὸς	ὄντος ἀληθεύεται τὸ ἓν καὶ
[6, 2, 21]	καὶ ποιότητος ὄντων. Γενομένων δὲ	πάντων	ἀεὶ καὶ μενόντων καὶ ἐν
[6, 2, 10]	Ὥσπερ γὰρ τὸ ὂν οὐ	πάντων	γένος, ἀλλὰ τῶν ὂν» εἰδῶν,
[6, 2, 8]	κἀκεῖνο ἑαυτόν. Ὃ δὲ τὸ	πάντων	ἑδραιότατον καὶ περὶ ὃ τὰ
[6, 2, 20]	οὐδὲν τῶν ἐν μέρει δύναμις	πάντων,	ἕκαστον δὲ ἐνεργείᾳ ἐκεῖνο, καὶ
[6, 2, 21]	αὖ ἐν ἑνὶ ὄντων, ἡ	πάντων	ἐν ἑνὶ ὄντων οἷον συμπλοκὴ
[6, 2, 11]	λέγεται. Τὸ μὲν οὖν ἐπὶ	πάντων	ἓν οὐ ταὐτόν· οὔτε γὰρ
[6, 2, 10]	οὔτε τῶν ἄλλων οὔτε τῶν	πάντων.	Ἔτι ὥσπερ τὸ ἁπλοῦν ἀρχὴ
[6, 2, 18]	ὁ ἀληθινὸς νοῦς ὂν μετὰ	πάντων	καὶ ἤδη πάντα τὰ ὄντα,
[6, 2, 19]	ἄλλα ἐστὶ μετὰ τὸ ἐκ	πάντων;	Καὶ πῶς γένη πάντα ὄντα
[6, 2, 9]	εἰ μὲν ἐπακολούθημα αὐτοῦ, καὶ	πάντων	καὶ ὕστερον· πρότερον δὲ τὸ
[6, 2, 9]	δὲ ἄλλως. Εἰ δὲ μὴ	πάντων	λέγοι ποιεῖν, ἀλλὰ ἕν τι
[6, 2, 22]	νοητὸς κόσμος ἅπας τέλεος ἐκ	πάντων	νοητῶν, ὥσπερ ὅδε μίμημα ὢν
[6, 2, 9]	τὸ ὂν καὶ τῶν ἄλλων	πάντων.	Ὅλως γὰρ ἔοικε τὸ ἓν
[6, 2, 18]	ὂν νοοῦν καὶ σύνθετον ἐκ	πάντων,	οὐχ ἕν τι τῶν γενῶν·
[6, 2, 21]	ἄλλου, ἐκεῖνο νοῦς. Σχημάτων δὴ	πάντων	ὀφθέντων ἐν τῷ ὄντι καὶ
[6, 2, 20]	τοὺς μὲν ἐν μέρει ἐκ	πάντων	πληρωθέντας, τὸν δ´ ἐπὶ πᾶσι
[6, 2, 19]	τοῦτο δὴ ἐποίει τὸ ἐκ	πάντων.	Πῶς οὖν τὰ ἄλλα ἐστὶ
[6, 2, 9]	γένος. Εἰ δὲ ἅμα, καὶ	πάντων·	τὸ δὲ γένος οὐχ ἅμα.
[6, 2, 11]	ἄγει. Τὸ δὲ ὂν μάλιστα	πάντων	τούτου τυγχάνει· ἐγγὺς γάρ. Ὅθεν
[6, 2, 2]	εἰς μίαν φύσιν καὶ ἐκ	πάντων	τῷ νοητῷ κόσμῳ, ὃν δὴ
[6, 2, 19]	Ἐπεὶ δὲ ἔφαμεν τὸ ἐκ	πάντων	τῶν ὄντων νοῦν εἶναι ἕκαστον,
[6, 2, 20]	αὖ, ᾗ μὲν γένος, δύναμις	πάντων	τῶν ὑπ´ αὐτὸ εἰδῶν καὶ
[6, 2, 19]	νοῦν εἶναι ἕκαστον, πρὸ δὲ	πάντων	ὡς εἰδῶν καὶ μερῶν τὸ
[6, 2, 10]	οὐδ´ ὅλως, εἴ τι κοινόν,	πάντως	γένος. Τὸ γοῦν σημεῖον ἐνυπάρχον
[6, 2, 9]	οὖν ἕν, εἰ μὲν τὸ	πάντως	ἕν, {ἐν} ᾧ μηδὲν ἄλλο
[6, 2, 5]	ἑνὸς ἢ ἐξ ἔτι πάντη	{πάντως}	ἑνὸς ἢ μᾶλλον μὲν ἑνὸς
[6, 2, 21]	πάντα ἐξ αὐτοῦ. Ἀριθμὸν δὴ	πάντως	ἔχει ἐν τούτοις οἷς ὁρᾷ,
[6, 2, 10]	τῶν ἄλλων τῶν ὑστέρων ἃ	πάντως	πολλά. Τὸ δ´ ὅλον γένος
[6, 2, 21]	ἀληθινὸν καὶ πρῶτον· εἰ γὰρ	παρ´	ἄλλου, ἐκεῖνο νοῦς. Σχημάτων δὴ
[6, 2, 2]	γεννῆσαι, εἰ μή τι ἦν	παρ´	αὐτὸ ἄλλο; Οὐ γὰρ ἑαυτῷ
[6, 2, 1]	τῶν ὄντων ζητοῦμεν, ἀναγκαῖον πρῶτον	παρ´	αὑτοῖς διελέσθαι τάδε, τί τε
[6, 2, 8]	ὄντος φύσεως γεγενημένος, καὶ τῷ	παρ´	αὑτῷ ὄντι τὸ ὂν καὶ
[6, 2, 17]	παρὰ τοῦ προτέρου, ἢ ὅτι	παρ´	ἑνὸς πάντα τοῦ ἐπέκεινα, ἄλλα
[6, 2, 17]	ὑστέρως· ἢ γὰρ ὅτι θάτερον	παρὰ	θατέρου, τὸ ὕστερον παρὰ τοῦ
[6, 2, 13]	ἐπίπεδον τρία. Εἰ μὲν οὖν	παρὰ	τοῦ ἀριθμοῦ ἔχει καὶ τὸ
[6, 2, 17]	θάτερον παρὰ θατέρου, τὸ ὕστερον	παρὰ	τοῦ προτέρου, ἢ ὅτι παρ´
[6, 2, 13]	καὶ ἑαυτοῦ, καὶ τὸ ὕστερος»	παρὰ	τοῦ προτέρου, καὶ ἐφεξῆς ἀλλήλοις,
[6, 2, 19]	τὸ ζητούμενον ποιησώμεθα καὶ οἷον	παραδείγματι	χρησάμενοι εἰς γνῶσιν τῶν λεγομένων
[6, 2, 14]	οὐσίαν. Δεῖ δὲ τὴν οὐσίαν	παρακολουθοῦντα	ταῦτα ἔχειν τὴν πρώτην, μὴ
[6, 2, 21]	καὶ ἐνέργεια οὐκ ἀτελὴς οὐδὲν	παραλείπει	ὧν εὑρίσκομεν νῦν νοερὸν ἔργον
[6, 2, 21]	δὲ οὐ τῇ ἐν διεξόδῳ·	παραλέλειπται	δὲ οὐδὲν τῶν ὅσα λόγοι,
[6, 2, 21]	γὰρ ἦν οὐδὲ θεμιτὸν ἦν	παραλελεῖφθαι	οὐδέν· τέλειον γὰρ ἐκεῖ τὸ
[6, 2, 18]	καλλονή, τὰ αὐτὰ ἂν καὶ	παραπλήσια	λέγοιτο τοῖς ἐπὶ τοῦ ἀγαθοῦ
[6, 2, 16]	πρῶτα. ~Τὸ δὲ πρός τι»	παραφυάδι	ἐοικὸς πῶς ἂν ἐν πρώτοις;
[6, 2, 19]	τὰ ἄλλα; Ἐπεὶ κἀκεῖνο δεῖ	παραφυλάττειν,	ὅπως μὴ ἀφανίζοιτο ἕκαστον ἐν
[6, 2, 21]	τῷ δ´ ἐξ αὐτοῦ ὄντι	παρέχων	ἑαυτὸν ὁρᾶσθαι νοητὸν γενόμενος ἐκείνῳ
[6, 2, 22]	κατόπτροις, ἕως ἂν τὸ ἀρχέτυπον	παρῇ	ἔξω. Δεῖ δὲ λαβεῖν, πῶς
[6, 2, 4]	Εἰ δὲ καὶ κίνησις αὐτοῦ	παρῆν	σύμφυτος τῇ συστάσει, καὶ τοῦτο
[6, 2, 8]	καὶ ἀεὶ ἤδη» καὶ τὸ	παρὸν	ἀεί, καὶ ὡς νοῶν ἐν
[6, 2, 5]	δυνάμεις; Εἶναι μὲν γὰρ αὐτὴν	πᾶς	ἄν τις συγχωρήσειεν· ἆρα δὲ
[6, 2, 22]	τὰ πάντα ἔχων, καὶ ὁ	πᾶς	μέρος καὶ οἱ αὐτοῦ μέρη
[6, 2, 20]	πρὸ τῶν ἐν αὐτῇ μερῶν·	πᾶσα	μὲν οὐδὲν τῶν ἐν μέρει
[6, 2, 20]	ἡ ὅλη· κατηγορεῖται γὰρ ἡ	πᾶσα,	οὐ μόριον τῆς πάσης· αὐτήν
[6, 2, 11]	καὶ εἰς αὐτά· καὶ ψυχαὶ	πᾶσαι	εἰς ἓν ἂν βούλοιντο ἰέναι
[6, 2, 18]	ὅλως ἀρετὴ ἐνέργειαί τινες νοῦ	πᾶσαι·	ὥστε οὐκ ἐν πρώτοις καὶ
[6, 2, 7]	τούτου ζωήν, κοινὸν τὸ ἐπὶ	πάσῃ	ζωῇ τὴν κίνησιν ἕν τι
[6, 2, 20]	ἡ πᾶσα, οὐ μόριον τῆς	πάσης·	αὐτήν γε μὴν δεῖ ἀκέραιον
[6, 2, 7]	τοῦτο κοινὸν ἡ οὐσία ἐπὶ	πάσης	ψυχῆς, κοινὸν δὲ καὶ ἡ
[6, 2, 18]	ὅτι μὴ τὸ αὐτὸ ἐν	πᾶσι,	καὶ ὅτι ὕστερον τὸ ἐπιστίλβειν.
[6, 2, 8]	τὰ πάντα γένη γίγνεσθαι πέντε	πᾶσι,	καὶ ταῦτα διδόντα τοῖς μετὰ
[6, 2, 20]	πάντων πληρωθέντας, τὸν δ´ ἐπὶ	πᾶσι	νοῦν χορηγὸν μὲν τοῖς καθέκαστα,
[6, 2, 11]	Καὶ εἰ ταὐτὸν δὲ ἐν	πᾶσι	τὸ ἓν τοῖς τοῦ ὄντος,
[6, 2, 21]	τὸ τοιοῦτον ὄν, ὥστε ἐν	πᾶσιν	εἴδεσι τὸ ἓν καὶ πολλά·
[6, 2, 1]	οὔτ´ εἰ γένος ἓν ἐπὶ	πᾶσιν,	οὔτε εἰ γένη μὴ ὑφ´
[6, 2, 16]	Τὸ δὲ ποιεῖν» καὶ τὸ	πάσχειν»	ἐν κινήσει, εἰ ἄρα ἐκεῖ
[6, 2, 16]	κινήσει, εἰ ἄρα ἐκεῖ τὸ	πάσχειν·	καὶ τὸ ποιεῖν δὲ δύο·
[6, 2, 16]	δὲ δύο· ὁμοίως καὶ τὸ	πάσχειν·	οὐδέτερον οὖν ἁπλοῦν. Καὶ τὸ
[6, 2, 1]	τούτων φαίνεται τὰ δοκοῦντα ἡμῖν	πειρωμένοις	εἰς τὴν Πλάτωνος ἀνάγειν δόξαν.
[6, 2, 8]	ὥστε τὰ πάντα γένη γίγνεσθαι	πέντε	πᾶσι, καὶ ταῦτα διδόντα τοῖς
[6, 2, 1]	οὐδ´ οὕτως οἴεσθαι τὸν Πλάτωνα	πεποιηκέναι.	Γελοῖον γὰρ ὑφ´ ἓν θέσθαι
[6, 2, 22]	δὲ καὶ τοῦτο καὶ τὸ	πεποιηκός,	ἄλλως ἑκάτερον καὶ ἄμφω ἐν
[6, 2, 2]	τύχης συνελθόντα καὶ ἕν τι	πεποιηκότα·	καίτοι πολλῷ εὐλογώτερον ὑφ´ ἕν.
[6, 2, 22]	ἀλλὰ τῶν περιεχομένων ἐν τῷ	πεποιηκότι,	ὧν καὶ ἄνθρωπος καὶ ἄλλο
[6, 2, 22]	εἰκὼν ἔχουσα ἰνδάλματα οὐ τοῦ	πεποιηκότος,	ἀλλὰ τῶν περιεχομένων ἐν τῷ
[6, 2, 8]	ἡ μὲν ἰδέα ἐν στάσει	πέρας	οὖσα νοῦ, ὁ δὲ νοῦς
[6, 2, 22]	οἷον ἐκ γένους, οὔπω ἄπειρον·	περατοῦται	γὰρ τοῖς γεννηθεῖσιν εἴδεσι· τὸ
[6, 2, 21]	καλῷ τῆς οὐσίας καὶ τῇ	περὶ	αὐτὸ ἀγλαΐᾳ καὶ τῷ φωτὶ
[6, 2, 13]	τοῦ προϊόντος μονάδα ποιούσης. Ἀλλὰ	περὶ	γενέσεως ἀριθμοῦ καὶ μεγέθους, μᾶλλον
[6, 2, 1]	ὕστερον δέ, εἰ δοκεῖ, καὶ	περὶ	γενέσεως καὶ τοῦ γινομένου καὶ
[6, 2, 18]	ἐστὶν ἕν τι τῶν γενῶν.	~Περὶ	δὲ τοῦ καλοῦ, εἰ μὲν
[6, 2, 14]	ταῦτα μὲν ὕστερον, ὥς φαμεν.	~Περὶ	δὲ τοῦ ποιοῦ, διὰ τί
[6, 2, 1]	ψεύδεσθαι τὴν τοῦ ὄντος φύσιν.	Περὶ	δὴ τούτου τοῦ ὄντος λέγοντες
[6, 2, 19]	συντελοῦν εἰς οὐσίαν αὐτὸ ἀπολλύῃ.	Περὶ	μὲν δὴ τούτων σκεπτέον. Ἐπεὶ
[6, 2, 8]	δὲ τὸ πάντων ἑδραιότατον καὶ	περὶ	ὃ τὰ ἄλλα, τὴν στάσιν
[6, 2, 12]	μὴ εἶναι ὅλως αὐτούς, ἡμεῖς	περὶ	ὄντων εἴπομεν, καθὸ ἓν ἕκαστον.
[6, 2, 20]	τῶν ἐν μέρει οὐδ´ ἐνεργοῦντα	περὶ	ὁτιοῦν, ἵνα μὴ τὶς νοῦς
[6, 2, 1]	τί τε τὸ ὂν λέγομεν,	περὶ	οὗ ἡ σκέψις ὀρθῶς γίνοιτο
[6, 2, 4]	Τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον, ἐπειδὴ	περὶ	οὐσίας νοητῆς καὶ τῶν ἐκεῖ
[6, 2, 7]	ὂν ἔννοια καὶ νόησις τῆς	περὶ	τὴν κίνησιν οὔσης· τὸ γὰρ
[6, 2, 10]	τὰ αὐτὰ εἴδη ποιεῖ, ἃ	περὶ	τὸ ὄν, καὶ τὸ αὐτὸ
[6, 2, 7]	προχειροτέρα γὰρ ἡ τῆς στάσεως	περὶ	τὸ ὂν ἔννοια καὶ νόησις
[6, 2, 7]	ἑκάτερον διπλοῦν ἕν. Κινήσεως δὲ	περὶ	τὸ ὂν φανείσης οὐκ ἐξιστάσης
[6, 2, 1]	λέγομεν καὶ πῶς. Ἐπεὶ οὖν	περὶ	τοῦ ὄντος ἢ τῶν ὄντων
[6, 2, 1]	τούτου τοῦ ὄντος λέγοντες καὶ	περὶ	τούτου ὡς οὐχ ἑνὸς ὄντος
[6, 2, 1]	ἑτέροις— ἀναγκαῖον ἴσως γίγνεται καὶ	περὶ	τούτων ἐπισκέψασθαι πρότερον εἰς μέσον
[6, 2, 1]	εἴη εἰπεῖν, τί ποτε ἡμῖν	περὶ	τούτων φαίνεται τὰ δοκοῦντα ἡμῖν
[6, 2, 4]	καὶ φανεροῦ γενομένου καὶ τὴν	περὶ	τῶν γενῶν τῶν ἐν τῷ
[6, 2, 1]	γενῶν ἐπέσκεπται, εἴρηται δὲ καὶ	περὶ	τῶν εἰς ἓν ἀγόντων γένος
[6, 2, 1]	~Ἐπεὶ δὲ	περὶ	τῶν λεγομένων δέκα γενῶν ἐπέσκεπται,
[6, 2, 16]	ἐκεῖ· νῦν δὲ ὁ λόγος	περὶ	τῶν ὄντων κατ´ ἀλήθειαν. Ὅ
[6, 2, 2]	ἄλλο ὑπ´ ἄλλο, ἀλλ´ ἕκαστον	περιεκτικὸν	τῶν ὑπ´ αὐτό, εἴτε καὶ
[6, 2, 22]	οὐ τοῦ πεποιηκότος, ἀλλὰ τῶν	περιεχομένων	ἐν τῷ πεποιηκότι, ὧν καὶ
[6, 2, 21]	οἷον λόγος, μέγας, τέλειος, πάντας	περιέχων,	ἀπὸ τῶν πρώτων αὐτοῦ ἐπεξιών,
[6, 2, 22]	αὐτοῖς, ἄπειρα· τῷ δὲ ἑνὶ	περιληφθέντα	εἰς ἀριθμὸν ἔρχεται ἤδη. Νοῦς
[6, 2, 21]	καὶ ἐν τῷ εἶναι αἰῶνι	περιληφθέντων,	χωρὶς μὲν ἕκαστον ὅ ἐστιν
[6, 2, 21]	ἀριθμούς τε ὁμοίους καὶ ἀνομοίους,	περιττούς	τε καὶ ἀρτίους. Οὖσα γὰρ
[6, 2, 6]	εἶναι αὐτῆς ἐντὸς εἶναι οἷον	πηγὴν	καὶ ἀρχήν, μᾶλλον δὲ πάντα,
[6, 2, 9]	πρὸς τούτοις, πῶς ἄν τις	πιστεύσειε;	Διὰ τί γὰρ οὐ καὶ
[6, 2, 22]	Διὸ καὶ τοῦτο αἰνιττόμενος ὁ	Πλάτων	εἰς ἄπειρά φησι κατακερματίζεσθαι τὴν
[6, 2, 1]	διῃρημένου, οὐδ´ οὕτως οἴεσθαι τὸν	Πλάτωνα	πεποιηκέναι. Γελοῖον γὰρ ὑφ´ ἓν
[6, 2, 1]	διότι δέ, εἴρηται καὶ τῷ	Πλάτωνι	καὶ ἑτέροις— ἀναγκαῖον ἴσως γίγνεται
[6, 2, 22]	δίδωσιν ὀρθῶς λέγεσθαι. ~Καὶ ᾐνιγμένως	Πλάτωνι	τὸ ᾗπερ οὖν νοῦς ἐνούσας
[6, 2, 1]	δοκοῦντα ἡμῖν πειρωμένοις εἰς τὴν	Πλάτωνος	ἀνάγειν δόξαν. Εἰ μὲν οὖν
[6, 2, 17]	τοῦ ὄντος ἢ ἐπὶ τοῖς	πλείστοις,	διὰ τί οὐ γένος καὶ
[6, 2, 2]	οἷς πολλὰ καὶ ἕν, ἢ	πλείω	ἑνὸς γένη, ὑφ´ ἓν δὲ
[6, 2, 2]	ἓν δὲ τὰ πάντα, ἢ	πλείω	μὲν γένη, μηδὲν δὲ ἄλλο
[6, 2, 3]	ὅπερ λευκὸν λέγει τὴν οὐσίαν〉	~Πλείω	μὲν δὴ λέγομεν εἶναι καὶ
[6, 2, 2]	τὸ ὅλον ὑπάρχει. Εἰ μέντοι	πλείω	μὲν ἦν ἐξ ὧν, συνελθόντα
[6, 2, 6]	ὡς αὖ δύο ἢ καὶ	πλείω,	ὅσα ἐστὶν ἡ ψυχὴ τὰ
[6, 2, 3]	εἶναι καὶ οὐ κατὰ τύχην	πλείω.	Οὐκοῦν ἀφ´ ἑνός. Ἤ, εἰ
[6, 2, 5]	ποιοῦν ἦν ψυχή· τοῦτο ἄρα	πλῆθος	ἕν. Τί οὖν; τὸ πλῆθος
[6, 2, 5]	αὐτοέν— οὐ γὰρ ἂν διεστηκὸς	πλῆθος	ἐποίει— λείπεται εἶναι ἐκ πλήθους
[6, 2, 5]	πλῆθος ἕν. Τί οὖν; τὸ	πλῆθος	οἱ λόγοι τῶν γινομένων; Ἆρ´
[6, 2, 10]	τῶν εἰδῶν· τὸ γὰρ εἶδος	πλῆθος,	ὥστε ἓν ἐνταῦθα ὡς στρατὸς
[6, 2, 5]	πλῆθος ἐποίει— λείπεται εἶναι ἐκ	πλήθους	ἑνός. Τὸ δὲ ποιοῦν ἦν
[6, 2, 20]	μὲν ἐν μέρει ἐκ πάντων	πληρωθέντας,	τὸν δ´ ἐπὶ πᾶσι νοῦν
[6, 2, 9]	τὸ ἓν ἐν τῷ ὄντι	πλησιάζον	τῷ ἑνὶ καὶ οἷον συνεκπῖπτον
[6, 2, 19]	οὐ μέντοι τὰς διαφορὰς αὐτό.	Πόθεν	οὖν ἕξει; Οὐ γὰρ δὴ
[6, 2, 10]	τίνες ἂν εἶεν διαφοραὶ ἢ	ποῖα	γεννᾷ εἴδη; Εἰ δὲ τὰ
[6, 2, 14]	μὲν τῆς οὐσίας συμπληρωτικὰ ὁμωνύμως	ποιὰ	εἶναι, τὰ δ´ ἔξωθεν μετὰ
[6, 2, 14]	ἔξωθεν μετὰ τὴν οὐσίαν ὑπάρχοντα	ποιά,	καὶ τὰ μὲν ἐν ταῖς
[6, 2, 15]	ἃ οὐκέτι οὐσίαν ποιεῖ, ἀλλὰ	ποιὰν	οὐσίαν καὶ ποσὴν οὐσίαν, καὶ
[6, 2, 15]	γένη συμπληροῖ τὴν οὐσίαν οὔπω	ποιὰν	οὐσίαν ποιοῦντα; Οὐδὲ γὰρ τινά.
[6, 2, 10]	Εἰ δὲ τὰ αὐτὰ εἴδη	ποιεῖ,	ἃ περὶ τὸ ὄν, καὶ
[6, 2, 15]	τότε ἄλλα, ἃ οὐκέτι οὐσίαν	ποιεῖ,	ἀλλὰ ποιὰν οὐσίαν καὶ ποσὴν
[6, 2, 5]	ἓν ἐξ ὧν εἰς ἄλλα	ποιεῖ	δεδειγμένον. Τί δ´ εἰ μὴ
[6, 2, 8]	δύο καὶ οὐ χωρίζει, ἀλλὰ	ποιεῖ	ἑαυτὸν ἐκεῖνο κἀκεῖνο ἑαυτόν. Ὃ
[6, 2, 11]	οὐκ οὖσα αὐτοῦ οὐδὲ εἴδη	ποιεῖ·	εἰ δὲ μὴ εἴδη, οὐδὲ
[6, 2, 21]	Καὶ ταὐτότης μὲν συνοῦσα ἰσότητα	ποιεῖ	εἶναι, ἑτερότης δὲ ἀνισότητα ἐν
[6, 2, 22]	ὢν καὶ τοὺς πολλοὺς νοῦς	ποιεῖ	ἐξ ἀνάγκης τῆς τοιαύτης. Ὅλως
[6, 2, 19]	ἆρα καθ´ αὑτὸ ἕκαστον εἴδη	ποιεῖ;	Οἷον τὸ ὂν διαιροῖτο ἂν
[6, 2, 19]	πῶς γένη πάντα ὄντα εἴδη	ποιεῖ;	Πῶς δὲ ἡ κίνησις εἴδη
[6, 2, 5]	τὸ μὲν ὄν, διαφορὰ δὲ	ποιεῖ	τὴν ψυχήν; Ἤ τι ὂν
[6, 2, 21]	τῷ λόγῳ τὰ ἐν μέρει	ποιεῖ;	Τοῦτο δὲ ταὐτὸν πῶς ἐκ
[6, 2, 9]	Εἰ δὲ μὴ πάντων λέγοι	ποιεῖν,	ἀλλὰ ἕν τι ἐφ´ αὑτοῦ,
[6, 2, 16]	ἐκεῖ τὸ πάσχειν· καὶ τὸ	ποιεῖν	δὲ δύο· ὁμοίως καὶ τὸ
[6, 2, 18]	τοὺς ὁρῶντας τῷ τοιόνδε πάθος	ποιεῖν	ἐστι, τοῦτο τὸ ἐνεργεῖν κίνησις,
[6, 2, 10]	διαφοραῖς οἰκείαις χρῆσθαι καὶ εἴδη	ποιεῖν	καὶ ἐν τῷ τί ἐστι.
[6, 2, 16]	ἐν ἴσῃ διαιρέσει. Τὸ δὲ	ποιεῖν»	καὶ τὸ πάσχειν» ἐν κινήσει,
[6, 2, 2]	τούτων ἔξω, ἦν ἂν ἴσως	ποιεῖν	οὕτως. Ἐπειδὴ δὲ ἡ τοιαύτη
[6, 2, 3]	καὶ τὸ πολύχνουν τῆς φύσεως	ποιεῖν	τὸ ἓν μὴ ἓν εἶναι,
[6, 2, 14]	οὐχ ἁπλῶν καὶ συνθέτων δεῖ	ποιεῖσθαι,	ἀλλ´ ἁπλῶν καὶ τῶν τὴν
[6, 2, 21]	τὸ ὂν νοῦν λελογισμένον οὕτω	ποιῆσαι,	οἷον καὶ ἐπὶ τῶν λόγων
[6, 2, 15]	μὲν φανερόν, λεχθὲν δὲ μᾶλλον	ποιήσει	σαφέστερον. Εἰ γὰρ ἡ κίνησις
[6, 2, 9]	ἀδιάφορον ὂν αὐτοῦ πῶς ἂν	ποιήσειεν	εἴδη; Εἰ δὲ τοῦτο μή,
[6, 2, 9]	καὶ διαιρήσεις; Διαιρῶν γὰρ πολλὰ	ποιήσεις·	ὥστε αὐτὸ τὸ ἓν πολλὰ
[6, 2, 19]	ἀπορίαν χρήσιμον πρὸς τὸ ζητούμενον	ποιησώμεθα	καὶ οἷον παραδείγματι χρησάμενοι εἰς
[6, 2, 3]	νόησιν ἰέναι τῶν λεγομένων, ὡδὶ	ποιητέον.	~Εἰ τὴν σώματος φύσιν ἰδεῖν
[6, 2, 2]	καὶ πολλὰ λέγομεν, καί τι	ποικίλον	ἓν τὰ πολλὰ εἰς ἓν
[6, 2, 4]	μὲν πολυειδὲς καὶ σύνθετον καὶ	ποικίλον,	τὴν δὲ ψυχὴν ἐθάρρει ὡς
[6, 2, 5]	δεδειγμένον. Τί δ´ εἰ μὴ	ποιοῖ,	ἀλλά τις αὐτὴν μὴ ποιοῦσαν
[6, 2, 17]	ὧς ἐστιν ἀγαθὸν οὐχ ὡς	ποιόν,	ἀλλ´ ἐν αὐτῷ. Ἀλλὰ καὶ
[6, 2, 9]	οὐ τὸ ποσὸν καὶ τὸ	ποιὸν	δέ, τὸ δὲ πρός τι
[6, 2, 13]	τοῖς πρώτοις, καὶ αὖ τὸ	ποιόν;	Ἢ ποσὸν μὲν οὐ πρῶτον
[6, 2, 21]	ὄντα ἰδὼν ὁρᾷς καὶ τὸ	ποιὸν	ἤδη ἐπανθοῦν, μετὰ δὲ τοῦ
[6, 2, 4]	δέ ἐστι ποσόν, τὸ δὲ	ποιόν,	ὁμοῦ μὲν πάντα, τῷ δὲ
[6, 2, 17]	ποιὸν τὸ ἀγαθόν, ὅλως τὸ	ποιὸν	οὐκ ἐν τοῖς πρώτοις. Τί
[6, 2, 21]	καὶ τὸ ποσὸν καὶ τὸ	ποιὸν	σχημάτων τε διαφοραὶ καὶ ποιότητος
[6, 2, 17]	ἐν οὐσίᾳ. Εἰ δ´ ὡς	ποιὸν	τὸ ἀγαθόν, ὅλως τὸ ποιὸν
[6, 2, 15]	εἰς ὕστερόν τι οὐδ´ εἰς	ποιότητα,	ἀλλ´ εἰς τὸ ἅμα τέτακται.
[6, 2, 15]	ταὐτόν, δῆλον· καὶ ὅτι οὐ	ποιότητα	ἐνεργάζεται ἡ κίνησις αὕτη, ἴσως
[6, 2, 21]	διάφορα καὶ σχήματα διάφορα καὶ	ποιότητες	διάφοροι· οὐ γὰρ ἦν οὐδὲ
[6, 2, 14]	ποσότητες διαλλαγὴν ἐποίησαν αὐτῶν, καὶ	ποιότητες	εἶεν ἂν καὶ κοινότης τις
[6, 2, 21]	ποιὸν σχημάτων τε διαφοραὶ καὶ	ποιότητος	ἄλλαι. Καὶ ταὐτότης μὲν συνοῦσα
[6, 2, 21]	ὀφθέντων ἐν τῷ ὄντι καὶ	ποιότητος	ἁπάσης— ἦν γὰρ οὔ τις·
[6, 2, 14]	συμπληροῦσθαι· ἢ εἴη ἂν ὑστέρα	ποιότητος	καὶ ποσότητος. Ἐν μὲν οὖν
[6, 2, 21]	ἦν καὶ σώματα ὕλης καὶ	ποιότητος	ὄντων. Γενομένων δὲ πάντων ἀεὶ
[6, 2, 14]	τινὰ οὐσίαν συμπληροῦσθαι καὶ ἐκ	ποιότητος	οὐδὲν ἴσως ἄτοπον, ἐχούσης ἤδη
[6, 2, 14]	ἤδη τὴν οὐσίαν πρὸ τῆς	ποιότητος,	τὸ δὲ τοιόνδε ἔξωθεν, αὐτὴν
[6, 2, 14]	ὥς φαμεν. ~Περὶ δὲ τοῦ	ποιοῦ,	διὰ τί οὐκ ἐν τοῖς
[6, 2, 21]	δὲ ποσοῦ ἐνορωμένου καὶ τοῦ	ποιοῦ	καὶ ἄμφω εἰς ἓν ἰόντων
[6, 2, 2]	τὸ ὅλον ἀποτελοῦμεν καὶ σύγκρασιν	ποιοῦμεν	ἁπάντων; Ἀλλὰ δυνάμει, οὐκ ἐνεργείᾳ
[6, 2, 6]	πολλά· καὶ ἓν μὲν ὄν,	ποιοῦν	δὲ ἑαυτὸ ἐν τῇ οἷον
[6, 2, 5]	ἐκ πλήθους ἑνός. Τὸ δὲ	ποιοῦν	ἦν ψυχή· τοῦτο ἄρα πλῆθος
[6, 2, 5]	ἀναβαίνων αὐτῆς εἰς τὸ μὴ	ποιοῦν;	Οὐ πολλὰς καὶ ἐνταῦθα εὑρήσει
[6, 2, 15]	τὴν οὐσίαν οὔπω ποιὰν οὐσίαν	ποιοῦντα;	Οὐδὲ γὰρ τινά. Ὅτι μὲν
[6, 2, 21]	τῶν λόγων τῶν τὰ ζῷα	ποιούντων·	ὡς γὰρ ἂν ὁ ἀκριβέστατος
[6, 2, 5]	ποιοῖ, ἀλλά τις αὐτὴν μὴ	ποιοῦσαν	λαμβάνοι ἀναβαίνων αὐτῆς εἰς τὸ
[6, 2, 7]	ἐν τῷ εἶναι οἷον τέλειον	ποιούσης,	ἀεί τε τῆς τοιαύτης φύσεως
[6, 2, 13]	τῇ ἐποχῇ τοῦ προϊόντος μονάδα	ποιούσης.	Ἀλλὰ περὶ γενέσεως ἀριθμοῦ καὶ
[6, 2, 15]	ὕστερα, ὅτι μὴ ὕστερον ἐγένετο	πολλά,	ἀλλ´ ἦν ὅπερ ἦν ἓν
[6, 2, 2]	μὲν οὖν καὶ δι´ ἄλλα	πολλὰ	ἀποστατέον τοῦ γένος ἕν» καὶ
[6, 2, 10]	τῷ τι ἓν οὐχ ἕν—	πολλὰ	γὰρ ἤδη τῷ τι ἕν—
[6, 2, 22]	θατέρου φύσιν συνοῦσαν ἔχων, εἷς	πολλὰ	γίνεται. Εἷς δὲ νοῦς καὶ
[6, 2, 4]	ἐκ πολλῶν, ἀλλὰ μία φύσις	πολλά·	διὰ γὰρ τούτου ληφθέντος καὶ
[6, 2, 2]	ἑνὸς ὄντων· πῶς γὰρ ἂν	πολλὰ	ἐγένετο τὸ ἕν, ὥστε καὶ
[6, 2, 15]	ἀλλ´ ἦν ὅπερ ἦν ἓν	πολλά·	εἰ δὲ πολλά, καὶ ἑτερότης,
[6, 2, 17]	ἠριθμημένα γένη, καὶ εἶναι ἓν	πολλά.	Εἰ μέντοι τὸ ἀγαθὸν τὸ
[6, 2, 2]	αὐτὸ ἄλλο; Οὐ γὰρ ἑαυτῷ	πολλά,	εἰ μή τις ὡς μέγεθος
[6, 2, 17]	ἡ οὐσία οὐ δύναται μὴ	πολλὰ	εἶναι, ἀλλὰ ἀνάγκη αὐτῷ ἔχειν
[6, 2, 4]	συγκεχώρηται τὸ αὐτὸ ἓν καὶ	πολλὰ	εἶναι· καὶ γὰρ εἰς ἄπειρα
[6, 2, 9]	ἐκεῖνο ὄντος, ᾧ δύναται καὶ	πολλὰ	εἶναι, μένον αὐτὸ ἓν καὶ
[6, 2, 2]	καί τι ποικίλον ἓν τὰ	πολλὰ	εἰς ἓν ἔχον. Ἀνάγκη τοίνυν
[6, 2, 7]	ἐν τῇ εἰκόνι τοῦ ἀνθρώπου	πολλὰ	ἐλλείπει καὶ μάλιστα τὸ κύριον,
[6, 2, 4]	πολλά ἐστι, καὶ πῶς τὰ	πολλὰ	ἕν ἐστιν, οὐ σύνθετον ἓν
[6, 2, 9]	ποιήσεις· ὥστε αὐτὸ τὸ ἓν	πολλὰ	ἔσται καὶ ἀπολεῖ ἑαυτό, εἰ
[6, 2, 4]	λάβωμεν, πῶς τὸ ἓν τοῦτο	πολλά	ἐστι, καὶ πῶς τὰ πολλὰ
[6, 2, 5]	καὶ τῶν φυτῶν, ἕκαστον αὐτῶν	πολλά	ἐστι καὶ χρώμασι καὶ σχήμασι
[6, 2, 4]	ἐπιβολῇ, πῶς ἄν τις ἐλπίσειε	πολλὰ	εὑρήσειν πάλιν αὖ; Καίτοι νομίσας
[6, 2, 6]	θεωρία αἰτία τοῦ φανῆναι αὐτὸ	πολλά,	ἵνα νοήσῃ· ἐὰν γὰρ ἓν
[6, 2, 7]	ζῆν. Ὄντος μὲν δὴ εἴδη	πολλὰ	καὶ γένος· κίνησις δὲ οὔτε
[6, 2, 3]	ἓν εἰς πάντα καὶ φαινόμενον	πολλὰ	καὶ γινόμενον πολλά, οἷον ὅταν
[6, 2, 2]	δ´ αὐτοῦ τὰ ὄντα, οἷς	πολλὰ	καὶ ἕν, ἢ πλείω ἑνὸς
[6, 2, 6]	ἑαυτῷ, πρὸς δὲ τὰ ἄλλα	πολλά·	καὶ ἓν μὲν ὄν, ποιοῦν
[6, 2, 4]	ᾧ καὶ τὸ θαῦμα πῶς	πολλὰ	καὶ ἓν τὸ οὕτως ἕν.
[6, 2, 21]	ταὐτότης ἦν· ἓν δὲ καὶ	πολλά,	καὶ ἐξ ἀρχῆς τὸ τοιοῦτον
[6, 2, 15]	ἦν ἓν πολλά· εἰ δὲ	πολλά,	καὶ ἑτερότης, καὶ εἰ ἓν
[6, 2, 6]	ἑαυτὸ ἐν τῇ οἷον κινήσει	πολλά·	καὶ ὅλον ἕν, οἷον δὲ
[6, 2, 21]	καὶ ἔστι δὲ ἓν καὶ	πολλά,	καὶ ταῦτα δὲ δυνάμεις καὶ
[6, 2, 15]	καὶ ἑτερότης, καὶ εἰ ἓν	πολλά,	καὶ ταὐτότης. Καὶ ταῦτα εἰς
[6, 2, 22]	ὤν, ἅτε ὢν ἐξ ἑνὸς	πολλὰ	καὶ τὴν τοῦ θατέρου φύσιν
[6, 2, 6]	ἓν ἄμφω. Ἢ ἓν καὶ	πολλὰ	καὶ τοσαῦτα, ὅσα ἐμφαίνεται ἐν
[6, 2, 2]	ἕν; Ἢ ἓν ἅμα καὶ	πολλὰ	λέγομεν, καί τι ποικίλον ἓν
[6, 2, 21]	πᾶσιν εἴδεσι τὸ ἓν καὶ	πολλά·	μεγέθη δὴ διάφορα καὶ σχήματα
[6, 2, 5]	δὲ οὐσία δύναμις τῶν λόγων.	Πολλὰ	μὲν δὴ οὕτω τοῦτο τὸ
[6, 2, 3]	καὶ φαινόμενον πολλὰ καὶ γινόμενον	πολλά,	οἷον ὅταν κινηθῇ· καὶ τὸ
[6, 2, 10]	ὂν οὐ μᾶλλον ἓν ἢ	πολλὰ	οὐδέ τι τῶν ἄλλων γενῶν
[6, 2, 10]	γενῶν οὕτως ἓν ὡς μὴ	πολλά,	οὔτε κατὰ τῶν ἄλλων τῶν
[6, 2, 9]	γὰρ καὶ διαιρήσεις; Διαιρῶν γὰρ	πολλὰ	ποιήσεις· ὥστε αὐτὸ τὸ ἓν
[6, 2, 10]	ἄλλων τῶν ὑστέρων ἃ πάντως	πολλά.	Τὸ δ´ ὅλον γένος οὐδὲν
[6, 2, 2]	εἴδη εἴδη ἔσται, οὐδ´ ὅλως	πολλὰ	ὑφ´ ἕν, ἀλλὰ πάντα ἕν,
[6, 2, 22]	γίνεται. Εἷς δὲ νοῦς καὶ	πολλὰ	ὢν καὶ τοὺς πολλοὺς νοῦς
[6, 2, 6]	οἷον δὲ θεωρεῖν ἐπιχειροῦν ἑαυτὸ	πολλά·	ὥσπερ γὰρ οὐκ ἀνέχεται ἑαυτοῦ
[6, 2, 21]	φύσεως ἐνούσης, ἀλλὰ μία καὶ	πολλαί·	καὶ γὰρ ταὐτότης ἦν· ἓν
[6, 2, 5]	εἰς τὸ μὴ ποιοῦν; Οὐ	πολλὰς	καὶ ἐνταῦθα εὑρήσει δυνάμεις; Εἶναι
[6, 2, 7]	Τοῦ δὲ ὄντος ὡς ἕτερον,	πολλαχῆ	δῆλον ἂν εἴη καὶ διότι,
[6, 2, 10]	οὐκ ἀνάγκη, εἴ τι ἐνυπάρχει	πολλοῖς,	γένος εἶναι οὔτε αὐτῶν, οἷς
[6, 2, 17]	τι ἦν ἕκαστον καὶ ἐν	πολλοῖς	ἑωρᾶτο, γένος. Εἰ οὖν καὶ
[6, 2, 10]	τῷ μερισμῷ καὶ τῷ ἐν	πολλοῖς	θεωρεῖσθαι τὸ αὐτὸ γένος, διὰ
[6, 2, 10]	τὸ κοινὸν καὶ ἓν〉 ἐν	πολλοῖς	καὶ διαφοραῖς οἰκείαις χρῆσθαι καὶ
[6, 2, 12]	τὸ γένει ἓν ὡς ἐν	πολλοῖς	ὅλον. Ἆρ´ οὖν μόνον ἐν
[6, 2, 22]	καὶ πολλὰ ὢν καὶ τοὺς	πολλοὺς	νοῦς ποιεῖ ἐξ ἀνάγκης τῆς
[6, 2, 2]	καὶ ἕν τι πεποιηκότα· καίτοι	πολλῷ	εὐλογώτερον ὑφ´ ἕν. Ἤ, εἰ
[6, 2, 4]	ἐστιν, οὐ σύνθετον ἓν ἐκ	πολλῶν,	ἀλλὰ μία φύσις πολλά· διὰ
[6, 2, 14]	ταῖς συνθέταις οὐσίαις καὶ ἐκ	πολλῶν,	ἐν αἷς καὶ ἀριθμοὶ καὶ
[6, 2, 2]	εἰ τὸ ὂν οὕτως ἐκ	πολλῶν	καὶ ἐκ τούτων τὸ ὅλον
[6, 2, 4]	καὶ ψυχήν, καὶ σῶμα μὲν	πολυειδὲς	καὶ σύνθετον καὶ ποικίλον, τὴν
[6, 2, 21]	μεγάλῳ νῷ καὶ ἀμηχάνῳ, οὐ	πολυλάλῳ	ἀλλὰ πολύνῳ νῷ, τῷ πάντα
[6, 2, 3]	αὐτὰ συνάπτομεν οὐ δυνάμενοι ἐπὶ	πολὺν	χρόνον αὐτὰ κατέχειν σπεύδοντα πρὸς
[6, 2, 21]	καὶ ἀμηχάνῳ, οὐ πολυλάλῳ ἀλλὰ	πολύνῳ	νῷ, τῷ πάντα νῷ καὶ
[6, 2, 3]	οἷον ὅταν κινηθῇ· καὶ τὸ	πολύχνουν	τῆς φύσεως ποιεῖν τὸ ἓν
[6, 2, 4]	ἁπλοῦν εὑρὼν καὶ ἀναπαύσασθαι τῆς	πορείας	ἐλθὼν ἐπ´ ἀρχήν. Ταύτην τοίνυν
[6, 2, 16]	Ποῦ» δὲ καὶ πότε» ἔτι	πόρρω.	Τό τε γὰρ ποῦ» ἄλλο
[6, 2, 11]	μιμεῖται, τυγχάνει δὲ τὰ μὲν	πόρρωθεν,	τὰ δὲ μᾶλλον, ἤδη δὲ
[6, 2, 2]	ἀρχὰς καὶ σύνθεσιν, πρῶτον λεκτέον	πόσα	λέγομεν γένη καὶ πῶς διίσταμεν
[6, 2, 7]	ἐκεῖνο. ~Τίνα οὖν ἐστι καὶ	πόσα	τὰ ἐνορώμενα; Ἐπειδὴ ἐν ψυχῇ
[6, 2, 15]	ποιεῖ, ἀλλὰ ποιὰν οὐσίαν καὶ	ποσὴν	οὐσίαν, καὶ γιγνέσθω γένη οὐ
[6, 2, 13]	δὲ κοινὸν ἐπ´ ἀμφοῖν τὸ	ποσοῖς,	τί τοῦτό ἐστι ληπτέον, καὶ
[6, 2, 9]	ἡ μονάδος προσθήκη τὸ πρότερον	ποσὸν	ἀφανίζει. Εἰ δέ τις λέγοι
[6, 2, 9]	Διὰ τί δ´ οὐ τὸ	ποσὸν	καὶ τὸ ποιὸν δέ, τὸ
[6, 2, 21]	θατέρου καὶ διαιροῦντος καὶ τὸ	ποσὸν	καὶ τὸ ποιὸν σχημάτων τε
[6, 2, 13]	καὶ αὖ τὸ ποιόν; Ἢ	ποσὸν	μὲν οὐ πρῶτον μετὰ τῶν
[6, 2, 13]	ὕστερον ~Νῦν δέ, πῶς τὸ	ποσὸν	οὐκ ἐν τοῖς γένεσι τοῖς
[6, 2, 21]	μέγεθος τριττὸν ὂν καὶ τὸ	ποσὸν	πᾶν. Τοῦ δὲ ποσοῦ ἐνορωμένου
[6, 2, 4]	οἷον οὐσία, τὸ δέ ἐστι	ποσόν,	τὸ δὲ ποιόν, ὁμοῦ μὲν
[6, 2, 13]	καὶ τὸ συνεχὲς μέγεθος τὸ	ποσόν,	τοῦ ἀριθμοῦ οὐκ ὄντος γένους
[6, 2, 14]	ἐν αἷς καὶ ἀριθμοὶ καὶ	ποσότητες	διαλλαγὴν ἐποίησαν αὐτῶν, καὶ ποιότητες
[6, 2, 14]	εἴη ἂν ὑστέρα ποιότητος καὶ	ποσότητος.	Ἐν μὲν οὖν ταῖς συνθέταις
[6, 2, 21]	τὸ ποσὸν πᾶν. Τοῦ δὲ	ποσοῦ	ἐνορωμένου καὶ τοῦ ποιοῦ καὶ
[6, 2, 13]	ὅσον τι δηλοῖ ἡ τοῦ	ποσοῦ	φύσις καὶ μετρεῖ τὸ ὅσον
[6, 2, 21]	εἶναι, ἑτερότης δὲ ἀνισότητα ἐν	ποσῷ	ἔν τε ἀριθμῷ ἔν τε
[6, 2, 16]	πρὸς ἄλλο} Ποῦ» δὲ καὶ	πότε»	ἔτι πόρρω. Τό τε γὰρ
[6, 2, 1]	ἀκόλουθον ἂν εἴη εἰπεῖν, τί	ποτε	ἡμῖν περὶ τούτων φαίνεται τὰ
[6, 2, 11]	οἷον ἄνθρωπος· καὶ γάρ, εἴ	ποτε	λέγοιμεν εἷς, πρὸς δύο λέγομεν·
[6, 2, 16]	ἔτι πόρρω. Τό τε γὰρ	ποῦ»	ἄλλο ἐν ἄλλῳ, ὥστε δύο·
[6, 2, 16]	ἡ σχέσις {καὶ πρὸς ἄλλο}	Ποῦ»	δὲ καὶ πότε» ἔτι πόρρω.
[6, 2, 14]	οὐσίαν· ἀλλ´ ἔστιν οὐσία ἄνωθεν,	πρὶν	ἐπὶ τὴν διαφορὰν ἐλθεῖν, ὥσπερ
[6, 2, 14]	ἐλθεῖν, ὥσπερ καὶ ζῷον ἤδη,	πρὶν	ἐπὶ τὸ λογικὸν ἥκειν. ~Πῶς
[6, 2, 22]	ἔχουσα ἐν αὑτῇ, ἐν τῷ	πρὸ	αὐτῆς βέλτιον καθορᾷ· καὶ ὁ
[6, 2, 3]	ἄν· καὶ εἰ μηδὲν ἦν	πρὸ	αὐτοῦ ἄλλο ὡς γένος αὐτοῦ,
[6, 2, 22]	νοῦς ἡμῶν ἔχων ἐν τῷ	πρὸ	αὐτοῦ βέλτιον καθορᾷ· ἐν μὲν
[6, 2, 9]	ἦν πρώτως· τούτου δὲ τὸ	πρὸ	αὐτοῦ ἕν. Ἔπειτα χωρισθὲν τῇ
[6, 2, 22]	φαμεν καθορᾶν, οὐκ ἀπαλλαγεὶς τοῦ	πρὸ	αὐτοῦ ἐξ αὐτοῦ ὤν, ἅτε
[6, 2, 22]	καθορᾷ μόνον, ἐν δὲ τῷ	πρὸ	αὐτοῦ καὶ καθορᾷ ὅτι καθορᾷ.
[6, 2, 9]	Ἢ ὅτι οὐκ ἦν τὸ	πρὸ	αὐτοῦ ὂν ἤ, εἴπερ ἦν,
[6, 2, 19]	τῶν ὄντων νοῦν εἶναι ἕκαστον,	πρὸ	δὲ πάντων ὡς εἰδῶν καὶ
[6, 2, 21]	ἔχει πάντα ἐν τοῖς λόγοις	πρὸ	λογισμοῦ οὖσι. Τί χρὴ προσδοκᾶν
[6, 2, 17]	λέγεται ἕκαστον ἐκεῖνο λεγόμενον. Καὶ	πρὸ	οὐσίας δὲ ἐκεῖνο, οὐκ ἐν
[6, 2, 14]	ἄτοπον, ἐχούσης ἤδη τὴν οὐσίαν	πρὸ	τῆς ποιότητος, τὸ δὲ τοιόνδε
[6, 2, 2]	αὑτὸ κερματιεῖ ἢ ὅλως διαιρήσει,	πρὸ	τοῦ διαιρεθῆναι ἔσται διῃρημένον. Ταύτῃ
[6, 2, 22]	τὸ ἔξω. Καὶ μέχρι τοῦ	πρὸ	τοῦ εἰδώλου ὁ νοητὸς κόσμος
[6, 2, 20]	ἥσυχα· ᾗ δὲ ὅ ἐστι	πρὸ	τῶν εἰδῶν ἐνεργείᾳ, τῶν οὐ
[6, 2, 20]	ἡ ἐν εἴδει δὲ ἐπιστήμη	πρὸ	τῶν ἐν αὐτῇ μερῶν· πᾶσα
[6, 2, 20]	τὶς νοῦς γίγνοιτο, ὥσπερ ἐπιστήμη	πρὸ	τῶν ἐν μέρει εἰδῶν, καὶ
[6, 2, 20]	τὸν ξύμπαντα εἰπεῖν εἶναι, τὸν	πρὸ	τῶν καθέκαστον ἐνεργείᾳ ὄντων, ἄλλως
[6, 2, 22]	τὸ ἐν ὕδατι φάντασμα τοῦ	πρὸ	ὕδατος καὶ γραφῆς δοκοῦντος εἶναι.
[6, 2, 21]	Τί χρὴ προσδοκᾶν ἐν τοῖς	πρὸ	φύσεως καὶ τῶν λόγων τῶν
[6, 2, 4]	ἐπειδήπερ ἐκ τοῦ νοητοῦ τόπου	προεχειρίσθη	ἡμῖν, ὡς ἐκεῖ τὸ σῶμα
[6, 2, 15]	δὲ μέλλῃ πρὸς τὰ κάτω	προιέναι,	τότε ἄλλα, ἃ οὐκέτι οὐσίαν
[6, 2, 13]	στάσεως ἐν τῇ ἐποχῇ τοῦ	προϊόντος	μονάδα ποιούσης. Ἀλλὰ περὶ γενέσεως
[6, 2, 13]	τῆς μὲν κινήσεως εἰς ἀόριστον	προϊούσης,	τῆς δὲ στάσεως ἐν τῇ
[6, 2, 11]	οὖν τὸ ἐν ἑκάστῳ ἓν	πρὸς	ἀγαθὸν μᾶλλον βλέπειν, καὶ καθόσον
[6, 2, 11]	ὄν— οὔτ´ ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν	πρὸς	ἄλληλα ὁμοίως· οὐ γὰρ ταὐτὸν
[6, 2, 10]	εἰδῶν. Τίς οὖν διαφορὰ ἄλλου	πρὸς	ἄλλο καθὸ ἓν, ὥσπερ ἄλλου
[6, 2, 10]	ἄλλο καθὸ ἓν, ὥσπερ ἄλλου	πρὸς	ἄλλο ὄντος διαφορά; Ἀλλ´ εἰ
[6, 2, 16]	πρὸς αὐτὸ ἡ σχέσις {καὶ	πρὸς	ἄλλο} Ποῦ» δὲ καὶ πότε»
[6, 2, 3]	πολὺν χρόνον αὐτὰ κατέχειν σπεύδοντα	πρὸς	αὐτά. Διὸ πάλιν μεθίεμεν εἰς
[6, 2, 16]	γὰρ πρὸς ἕτερον καὶ οὐ	πρὸς	αὐτὸ ἡ σχέσις {καὶ πρὸς
[6, 2, 3]	καὶ ἔστι διάφορα τὰ ἐφεξῆς	πρὸς	αὐτό, καὶ οὐ κατηγορεῖται αὐτῶν
[6, 2, 6]	τῷ ἑνί· καὶ ἓν ἑαυτῷ,	πρὸς	δὲ τὰ ἄλλα πολλά· καὶ
[6, 2, 11]	γάρ, εἴ ποτε λέγοιμεν εἷς,	πρὸς	δύο λέγομεν· εἰ δὲ καὶ
[6, 2, 18]	τὸ ἐνεργεῖν κίνησις, καὶ εἰ	πρὸς	ἐκεῖνο ἡ ἐνέργεια, κίνησις. Ἔστι
[6, 2, 9]	ὄντι, τοῦ ὄντος τὸ μὲν	πρὸς	ἐκείνῳ ἓν ὄντος, τὸ δὲ
[6, 2, 5]	ἢ τὸ γενόμενον— ὅσῳ γὰρ	πρὸς	ἓν ἡ ἀπόστασις, τόσῳ καὶ
[6, 2, 16]	ἂν ἐν πρώτοις; Ἑτέρου γὰρ	πρὸς	ἕτερον καὶ οὐ πρὸς αὐτὸ
[6, 2, 18]	τῇ οὐσίᾳ εἴρηται. Εἰ δὲ	πρὸς	ἡμᾶς τοὺς ὁρῶντας τῷ τοιόνδε
[6, 2, 5]	ἓν ἡ ἀπόστασις, τόσῳ καὶ	πρὸς	ὄν— ἐπεὶ οὖν ἐξ ἑνὸς
[6, 2, 15]	οὐσίαν ἀρκεῖ· ὅταν δὲ μέλλῃ	πρὸς	τὰ κάτω προιέναι, τότε ἄλλα,
[6, 2, 9]	τὸ ποιὸν δέ, τὸ δὲ	πρός	τι καὶ τὰ ἄλλα, ἅπερ
[6, 2, 16]	γένη οὐ πρῶτα. ~Τὸ δὲ	πρός	τι» παραφυάδι ἐοικὸς πῶς ἂν
[6, 2, 11]	ἓν ἐνδεικνύμενοι τὴν σφόδρα αὐτοῦ	πρὸς	τὸ ἀγαθὸν συνουσίαν. Γίγνεται οὖν
[6, 2, 17]	ἔσται τὸ ἀγαθὸν τούτῳ ἐνέργεια	πρὸς	τὸ ἀγαθόν· τοῦτο δὲ ἡ
[6, 2, 22]	αἱ ἐνέργειαι διτταί· ἡ μὲν	πρὸς	τὸ ἄνω νοῦς, ἡ δὲ
[6, 2, 4]	τὸ σῶμα τὸ ἓν ἀπήρτιστο	πρὸς	τὸ ἓν καὶ τὴν αὐτοῦ
[6, 2, 11]	τε οὐκ ἂν ἀνέχοιτο μὴ	πρὸς	τὸ ἓν τὴν σπουδὴν ἔχον.
[6, 2, 17]	ἐνέργειαν αὐτοῦ τὴν κατὰ φύσιν	πρὸς	τὸ ἓν τοῦτο εἶναι τὸ
[6, 2, 19]	δὴ ταύτην τὴν ἀπορίαν χρήσιμον	πρὸς	τὸ ζητούμενον ποιησώμεθα καὶ οἷον
[6, 2, 22]	τὸ ἄνω νοῦς, ἡ δὲ	πρὸς	τὸ κάτω αἱ ἄλλαι δυνάμεις
[6, 2, 11]	ταῖς τέχναις αὐτὴ ἑκάστη ἕκαστον	πρὸς	τοῦτο καθόσον δύναται καὶ ὡς
[6, 2, 12]	ἐκείνου τοῦτο, καὶ ἡ ὄρεξις	πρὸς	τοῦτο καὶ σπεύδει ὡς δύναται
[6, 2, 9]	μόνα ταῦτα καὶ οὐκ ἄλλα	πρὸς	τούτοις, πῶς ἄν τις πιστεύσειε;
[6, 2, 8]	εἶδε γενομένην καὶ οὖσαν; Οὐκοῦν	πρὸς	τρισὶν ἐκείνοις ἀνάγκη δύο ταῦτα
[6, 2, 21]	ἐνεργείας μέγεθος προφαινόμενον τῇ σῇ	προσβολῇ	ἐν ἡσύχῳ κείμενον, ἑνὸς δὲ
[6, 2, 8]	δὴ ταῦτα ἰδών τις, ἐν	προσβολῇ	τῆς τοῦ ὄντος φύσεως γεγενημένος,
[6, 2, 21]	πρὸ λογισμοῦ οὖσι. Τί χρὴ	προσδοκᾶν	ἐν τοῖς πρὸ φύσεως καὶ
[6, 2, 9]	ἕν, {ἐν} ᾧ μηδὲν ἄλλο	πρόσεστι,	μὴ ψυχή, μὴ νοῦς, μὴ
[6, 2, 2]	συγκεχωρήκαμεν καὶ γένη εἶναι καὶ	προσέτι	καὶ τῆς οὐσίας ἀρχὰς καὶ
[6, 2, 14]	τινὸς οὐσίας· οὐ γὰρ οὐσίας	προσθήκη	γίνεται τῷ ἀνθρώπῳ καθὸ ἄνθρωπος
[6, 2, 9]	ἕν, ἐπείπερ πανταχοῦ ἡ μονάδος	προσθήκη	τὸ πρότερον ποσὸν ἀφανίζει. Εἰ
[6, 2, 9]	ἐθέλοι γένος εἶναι. Ἔπειτά τι	προσθήσεις	διαιρῶν εἰς εἴδη· οὐ γὰρ
[6, 2, 9]	οὐδὲ γένος. Εἰ δὲ τὸ	προσὸν	τῷ ὄντι, ἐφ´ οὗ τὸ
[6, 2, 1]	ὡς ἀληθῶς ὂν εἶναι. Καὶ	προστιθεὶς	τῷ ὄντι τὸ ἀεὶ» ὑπέδειξεν,
[6, 2, 19]	ἐκ τούτων καὶ μετὰ τούτων	προστιθεμένων	καὶ συνδυαζομένων καὶ ἅμα γινομένων.
[6, 2, 8]	τρισὶν ἐκείνοις ἀνάγκη δύο ταῦτα	προστιθέναι,	ταὐτόν, θάτερον, ὥστε τὰ πάντα
[6, 2, 11]	τὸ ἓν λέγομεν, ἀπ´ αὐτοῦ	προστιθέντες	λέγομεν. Ἐπὶ δὲ τοῦ ὄντος
[6, 2, 9]	φύσιν λέγει, καὶ εἰ μὲν	προστίθησί	τι» τι ἓν λέγει, εἰ
[6, 2, 8]	οὐδὲ γὰρ ἐπαναβέβηκεν αὐτῷ οὐδὲ	πρότερα	τοῦ ὄντος. ~Ἀλλ´ ὅτι μὲν
[6, 2, 13]	καὶ ἐνυπάρχει τὰ ὕστερα ἐν	προτέροις·	ὥστε ἐν μὲν τοῖς πρώτοις
[6, 2, 9]	γένος οὐχ ἅμα. Εἰ δὲ	πρότερον,	ἀρχή τις καὶ αὐτοῦ μόνον·
[6, 2, 9]	αὐτοῦ, καὶ πάντων καὶ ὕστερον·	πρότερον	δὲ τὸ γένος. Εἰ δὲ
[6, 2, 1]	γίγνεται καὶ περὶ τούτων ἐπισκέψασθαι	πρότερον	εἰς μέσον θέντας, τίνα ἀριθμὸν
[6, 2, 13]	καὶ ἐν τοῖς μεγέθεσι τὸ	πρότερον	καὶ τὸ ὕστερον. Εἰ δὲ
[6, 2, 11]	ἀλλὰ ἄλλως, ὥστε καὶ τὸ	πρότερον	καὶ τὸ ὕστερον καὶ ἐν
[6, 2, 9]	πανταχοῦ ἡ μονάδος προσθήκη τὸ	πρότερον	ποσὸν ἀφανίζει. Εἰ δέ τις
[6, 2, 17]	θατέρου, τὸ ὕστερον παρὰ τοῦ	προτέρου,	ἢ ὅτι παρ´ ἑνὸς πάντα
[6, 2, 13]	καὶ τὸ ὕστερος» παρὰ τοῦ	προτέρου,	καὶ ἐφεξῆς ἀλλήλοις, καὶ ἐνυπάρχει
[6, 2, 21]	τοῦ συνεχοῦς τῆς ἐνεργείας μέγεθος	προφαινόμενον	τῇ σῇ προσβολῇ ἐν ἡσύχῳ
[6, 2, 3]	ἡμᾶς τε οἷον μοίρας αὐτοῦ	προφέροντας	ταύτας ἓν ἕκαστον τίθεσθαι καὶ
[6, 2, 3]	ἅμα εἴδομεν, ἀλλὰ κατὰ μέρος	προφέροντες	πάλιν αὐτὰ συνάπτομεν οὐ δυνάμενοι
[6, 2, 7]	εἴη τοῦ μὴ κίνησιν διδόντος·	προχειροτέρα	γὰρ ἡ τῆς στάσεως περὶ
[6, 2, 19]	ὄντα τὰ τέτταρα ταῦτα καὶ	πρῶτα	ἆρα καθ´ αὑτὸ ἕκαστον εἴδη
[6, 2, 8]	ἐν γένει ἂν εἴη. Καὶ	πρῶτα	δὲ γένη, ὅτι μηδὲν αὐτῶν
[6, 2, 13]	πρώτων ἢ τῶν εἰς τὰ	πρῶτα.	Δῆλον τοίνυν ἴσως, ὅτι ὅσον
[6, 2, 9]	~Ἀλλ´ ὅτι μὲν ταῦτα γένη	πρῶτα,	ἐκ τούτων ἄν τις, ἴσως
[6, 2, 6]	ὅσα ἐστὶν ἡ ψυχὴ τὰ	πρῶτα.	Ἢ οὖν οὐσία καὶ ζωή,
[6, 2, 15]	τὸ ὂν καὶ ὅλως τὰ	πρῶτα,	οὐκ ἂν συμβεβηκὸς εἴη ἡ
[6, 2, 11]	ὄντι οὐδὲν κωλύει τὰ μὲν	πρῶτα,	τὰ δ´ ὕστερα εἶναι, καὶ
[6, 2, 15]	οὐσίαν, καὶ γιγνέσθω γένη οὐ	πρῶτα.	~Τὸ δὲ πρός τι» παραφυάδι
[6, 2, 18]	καλοῦ, εἰ μὲν ἐκεῖνο ἡ	πρώτη	καλλονή, τὰ αὐτὰ ἂν καὶ
[6, 2, 4]	ἀμεγέθη ἁπλούστατον, ὡς δόξει τῇ	πρώτῃ	τῆς διανοίας ἐπιβολῇ, πῶς ἄν
[6, 2, 7]	Οὐσίαν δὲ καὶ κίνησιν τὴν	πρώτην	ζωὴν οὖσαν δύο γένη θησόμεθα.
[6, 2, 14]	οὐσίαν παρακολουθοῦντα ταῦτα ἔχειν τὴν	πρώτην,	μὴ ἐκ τούτων δὲ τὴν
[6, 2, 14]	αὐταῖς θεωρηθήσεται· ἐν δὲ τοῖς	πρώτοις	γένεσι τὴν διαίρεσιν οὐχ ἁπλῶν
[6, 2, 13]	ὁ μὲν ἀριθμὸς ἐν τοῖς	πρώτοις	γένεσι, τὸ δὲ μέγεθος ὕστερον
[6, 2, 13]	εἰ γένος μὴ ἐν τοῖς	πρώτοις,	εἴς τι ἀνακτέον τῶν πρώτων
[6, 2, 17]	διὰ τί οὐκ ἐν τοῖς	πρώτοις,	ἐπιστήμη, νοῦς; Ἢ τὸ μὲν
[6, 2, 16]	παραφυάδι ἐοικὸς πῶς ἂν ἐν	πρώτοις;	Ἑτέρου γὰρ πρὸς ἕτερον καὶ
[6, 2, 17]	οὐ γένος καὶ ἐν τοῖς	πρώτοις;	Ἢ ἐν ἅπασι τοῖς μέρεσιν
[6, 2, 14]	διὰ τί οὐκ ἐν τοῖς	πρώτοις;	Ἢ ὅτι καὶ τοῦτο ὕστερον
[6, 2, 13]	οὐκ ἐν τοῖς γένεσι τοῖς	πρώτοις,	καὶ αὖ τὸ ποιόν; Ἢ
[6, 2, 13]	γένος ὕστερον, οὐκ ἐν τοῖς	πρώτοις·	καὶ εἰ γένος μὴ ἐν
[6, 2, 18]	νοῦ πᾶσαι· ὥστε οὐκ ἐν	πρώτοις	καὶ ὕστερα γένους καὶ εἴδη.
[6, 2, 13]	προτέροις· ὥστε ἐν μὲν τοῖς	πρώτοις	οὐκ ἂν καταριθμοῖτο· ζητητέον δέ,
[6, 2, 17]	τὸ ποιὸν οὐκ ἐν τοῖς	πρώτοις.	Τί οὖν ἡ τοῦ ὄντος
[6, 2, 5]	ὄντι ἔφαμεν ἀλήθειαν φανερὰν ἔσεσθαι.	~Πρῶτον	δὲ τοῦτο ἐνθυμητέον ὡς, ἐπειδὴ
[6, 2, 21]	ἔστι· διὸ καὶ ἀληθινὸν καὶ	πρῶτον·	εἰ γὰρ παρ´ ἄλλου, ἐκεῖνο
[6, 2, 15]	Ὅτι μὲν οὖν τὸ ὂν	πρῶτον,	εἴρηται, καὶ ὡς ἡ κίνησις
[6, 2, 17]	τὸ μὲν ἀγαθόν, εἰ τὸ	πρῶτον,	ἣν δὴ λέγομεν τὴν τοῦ
[6, 2, 17]	καὶ οὐκ ἐκείνως ὡς τὸ	πρῶτον·	καὶ ὧς ἐστιν ἀγαθὸν οὐχ
[6, 2, 2]	τρόπον ἕτερον ἀρχὰς καὶ σύνθεσιν,	πρῶτον	λεκτέον πόσα λέγομεν γένη καὶ
[6, 2, 17]	ὄντος φύσις οὐκ ἀγαθόν; Ἢ	πρῶτον	μὲν ἄλλως καὶ οὐκ ἐκείνως
[6, 2, 11]	μέρεσι καὶ κοινὸν θεωρούμενον; Ἢ	πρῶτον	μὲν καὶ ἐν ταῖς γραμμαῖς
[6, 2, 13]	ποιόν; Ἢ ποσὸν μὲν οὐ	πρῶτον	μετὰ τῶν ἄλλων, ὅτι ἐκεῖνα
[6, 2, 10]	οὐκ ἂν εἴη γένος; Ἢ	πρῶτον	οὐκ ἀνάγκη, εἴ τι ἐνυπάρχει
[6, 2, 11]	ὁ αὐτὸς ἢ ἄλλος ἑκάτερος.	Πρῶτον	οὖν, πῶς ὅλως ἓν ἕκαστον
[6, 2, 1]	ἢ τῶν ὄντων ζητοῦμεν, ἀναγκαῖον	πρῶτον	παρ´ αὑτοῖς διελέσθαι τάδε, τί
[6, 2, 13]	τὸ ὅσον, ἢ ὁ ἀριθμὸς	πρῶτος,	τὸ δὲ μέγεθος ἀπ´ ἐκείνου,
[6, 2, 21]	τέλειος, πάντας περιέχων, ἀπὸ τῶν	πρώτων	αὐτοῦ ἐπεξιών, μᾶλλον δὲ ἀεὶ
[6, 2, 10]	ὡς γένος. Ὥστε οὔτε τῶν	πρώτων	γενῶν ἀληθεύσεται ὡς γένος, ἐπείπερ
[6, 2, 13]	πρώτοις, εἴς τι ἀνακτέον τῶν	πρώτων	ἢ τῶν εἰς τὰ πρῶτα.
[6, 2, 9]	ἓν λέγει. Ἀλλὰ τί κωλύει	πρώτως	εἶναι τοῦτο ἐξῃρημένου ἐκείνου τοῦ
[6, 2, 9]	συνόν, εἴπομεν μὲν ὅτι οὐ	πρώτως	ἓν λέγει. Ἀλλὰ τί κωλύει
[6, 2, 9]	τὸ ἓν ὂν λέγομεν, οὐ	πρώτως	ἓν τοῦτο. Ἔτι ἀδιάφορον ὂν
[6, 2, 17]	τοῖς μέρεσιν οὐ ταὐτόν, ἀλλὰ	πρώτως	καὶ δευτέρως καὶ ὑστέρως· ἢ
[6, 2, 9]	ἐκεῖνο λέγομεν ὂν καὶ ὂν	πρώτως	ὄν. Ἢ ὅτι οὐκ ἦν
[6, 2, 9]	αὐτῶν ἔσται, ἀλλὰ τὸ μὲν	πρώτως,	τὰ δὲ ἄλλως. Εἰ δὲ
[6, 2, 9]	εἴπερ ἦν, οὐκ ἂν ἦν	πρώτως·	τούτου δὲ τὸ πρὸ αὐτοῦ
[6, 2, 2]	τῶν τεσσάρων ἐποίει τὸ αἰσθητόν,	πυρὸς	καὶ τῶν τοιούτων· ταῦτα γὰρ
[6, 2, 12]	Εἰ δὲ τὸ σημεῖον ζητοῖεν	πῶς	ἀγαθοῦ μετέχει, εἰ μὲν καθ´
[6, 2, 3]	ὁπόσα· οὕτω γὰρ καὶ τὸ	πῶς.	Ἀλλ´ ἐπεὶ δεῖ λέγοντα μὴ
[6, 2, 4]	τῇ πρώτῃ τῆς διανοίας ἐπιβολῇ,	πῶς	ἄν τις ἐλπίσειε πολλὰ εὑρήσειν
[6, 2, 9]	καὶ οὐκ ἄλλα πρὸς τούτοις,	πῶς	ἄν τις πιστεύσειε; Διὰ τί
[6, 2, 16]	δὲ πρός τι» παραφυάδι ἐοικὸς	πῶς	ἂν ἐν πρώτοις; Ἑτέρου γὰρ
[6, 2, 9]	τοῦτο. Ἔτι ἀδιάφορον ὂν αὐτοῦ	πῶς	ἂν ποιήσειεν εἴδη; Εἰ δὲ
[6, 2, 13]	τοῦ ἀριθμοῦ οὐκ ὄντος γένους	πῶς	ἂν τοῦτο ἔχοι; Ἔνι δὲ
[6, 2, 2]	ἔξω ἐκείνου τοῦ ἑνὸς ὄντων·	πῶς	γὰρ ἂν πολλὰ ἐγένετο τὸ
[6, 2, 2]	ἆρα ἀριθμόν τινα ἢ ἄπειρον;	Πῶς	γὰρ δὴ τὸ οὐχ ἕν;
[6, 2, 9]	δὲ τοῦτο μή, οὐ γένος.	Πῶς	γὰρ καὶ διαιρήσεις; Διαιρῶν γὰρ
[6, 2, 19]	μετὰ τὸ ἐκ πάντων; Καὶ	πῶς	γένη πάντα ὄντα εἴδη ποιεῖ;
[6, 2, 19]	γένη πάντα ὄντα εἴδη ποιεῖ;	Πῶς	δὲ ἡ κίνησις εἴδη κινήσεως
[6, 2, 12]	εἶναι. ~Καὶ ταῦτα μὲν οὕτω.	Πῶς	δὲ τοῖς ἀριθμοῖς τὸ ἀγαθὸν
[6, 2, 2]	λεκτέον πόσα λέγομεν γένη καὶ	πῶς	διίσταμεν ἀπ´ ἀλλήλων αὐτὰ καὶ
[6, 2, 9]	νοῦς εἶναι διαφοράς, ἑνὸς δὲ	πῶς;	Εἶτα ἑκάστοτε μετὰ τῆς διαφορᾶς
[6, 2, 21]	μέρει ποιεῖ; Τοῦτο δὲ ταὐτὸν	πῶς	ἐκ τῶν τεττάρων ἐκείνων τὰ
[6, 2, 3]	εἰς τὸ γένη εἶναι. Καὶ	πῶς	ἐκεῖνο οὐ συνηρίθμηται; Ἢ τὰ
[6, 2, 11]	ἀρκεῖ τὸ ὄν. ~Ἐπισκεπτέον δέ,	πῶς	ἐν τῷ ὄντι τὸ ἕν,
[6, 2, 1]	θέντας, τίνα ἀριθμὸν λέγομεν καὶ	πῶς.	Ἐπεὶ οὖν περὶ τοῦ ὄντος
[6, 2, 12]	ἐν ἑκάστῳ ὧν γένος. Καὶ	πῶς	ἔτι ἕν; Ἢ τὸ γένει
[6, 2, 2]	μιχθέντα οὐκ ἀπολεῖ αὐτά. Καὶ	πῶς;	Ἢ ταῦτα μὲν εἰς ὕστερον·
[6, 2, 11]	τῷ ὄντι τὸ ἕν, καὶ	πῶς	ὁ λεγόμενος μερισμὸς καὶ ὅλως
[6, 2, 11]	ἢ ἄλλος ἑκάτερος. Πρῶτον οὖν,	πῶς	ὅλως ἓν ἕκαστον ὁτιοῦν λέγεται
[6, 2, 10]	μερίζεσθαι οὐδὲ γένος εἶναι βούλεσθαι.	~Πῶς	οὖν ἕκαστον τοῦ ὄντος ἕν;
[6, 2, 21]	ἀπ´ αὐτοῦ ἐνέργειαν αἰτίαν γίγνεσθαι.	~Πῶς	οὖν μένων αὐτὸς ἓν τῷ
[6, 2, 19]	δὴ ἐποίει τὸ ἐκ πάντων.	Πῶς	οὖν τὰ ἄλλα ἐστὶ μετὰ
[6, 2, 15]	πρὶν ἐπὶ τὸ λογικὸν ἥκειν.	~Πῶς	οὖν τὰ τέτταρα γένη συμπληροῖ
[6, 2, 4]	Ἐν ᾧ καὶ τὸ θαῦμα	πῶς	πολλὰ καὶ ἓν τὸ οὕτως
[6, 2, 3]	οὗ καὶ θαυμάσειεν ἄν τις,	πῶς	συναριθμούμενον τοῖς αἰτιατοῖς. Ἤ, εἰ
[6, 2, 12]	δύναται διὰ τούτου ἐκεῖ. Ἀλλὰ	πῶς	τὰ γένη ταῦτα; Ἆρα καὶ
[6, 2, 4]	ἓν τοῦτο πολλά ἐστι, καὶ	πῶς	τὰ πολλὰ ἕν ἐστιν, οὐ
[6, 2, 4]	σῶμα ἐκ τοῦ αἰσθητοῦ, λάβωμεν,	πῶς	τὸ ἓν τοῦτο πολλά ἐστι,
[6, 2, 22]	παρῇ ἔξω. Δεῖ δὲ λαβεῖν,	πῶς	τὸ ἔξω. Καὶ μέχρι τοῦ
[6, 2, 13]	σαφέστερον ἔσται ὕστερον ~Νῦν δέ,	πῶς	τὸ ποσὸν οὐκ ἐν τοῖς