Ennéade, livre, chap.
[4, 6, 2]	γινώσκειν δύναμις ἑκάστη, πάσχειν, ἀλλ᾽	οὐ	γινώσκειν τὸ ἐγγὺς ποιοῦμεν, οὗ
[4, 6, 3]	δὲ θαυμαστὸν μέν, ἀπιστεῖν δὲ	οὐ	δεῖ τῆι τοιαύτηι δυνάμει τῆς
[4, 6, 1]	αὐτῆι τύπου τοσούτου δὲ εἶναι	οὐ	δυναμένου; Τὸ δὲ μέγιστον ἁπάντων·
[4, 6, 2]	πεφύκασιν. Ἡμεῖς δὲ ἀπιστοῦντες, μὴ	οὐ	δύνηται, ἐὰν μὴ πληγῆι, τὸ
[4, 6, 3]	ὅλως τὰ περὶ ψυχὴν πάντ᾽	οὐ	θαυμαστὸν ἄλλον τρόπον ἔχειν, ἢ
[4, 6, 3]	ἐφεξῆς λεκτέον εἰποῦσι πρότερον, ὡς	οὐ	θαυμαστόν, μᾶλλον δὲ θαυμαστὸν μέν,
[4, 6, 1]	κείμενον. Δεῖ ἄρα τὴν ὅρασιν	οὐ	κειμένου εἶναι, ἀλλὰ μὴ κειμένου
[4, 6, 2]	ποιοῦμεν, οὗ κρατεῖν δέδοται, ἀλλ᾽	οὐ	κρατεῖσθαι. Τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον
[4, 6, 3]	ἅπαξ μὲν ἀκούσας ἢ δεύτερον	οὐ	μέμνηται, ὅταν δὲ πολλάκις, καὶ
[4, 6, 3]	ἡ δύναμις, ὥσπερ παραθέουσι καὶ	οὐ	μένουσιν. Εἰ δέ γε ἔμενον
[4, 6, 3]	ἐπεὶ καὶ ἐπὶ τῶν αἰσθήσεων	οὐ	τὸ ἀσθενὲς ὁρᾶι οἷον ὀφθαλμός,
[4, 6, 2]	οὐκ ἔχει· τοῦτο γὰρ δυνάμεως,	οὐ	τὸ παθεῖν τι, ἀλλὰ τὸ
[4, 6, 1]	αἰσθησεως καὶ μνήμης. ~Τὰς αἰσθήσεις	οὐ	τυπώσεις οὐδ᾽ ἐνσφραγίσεις λέγοντες ἐν
[4, 6, 3]	αὐτά πως εἶναι· γινώσκει γὰρ	οὐ	τῶι ἐνιζάνειν αὐτά, ἀλλὰ τῶι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2010