Livre, chapitre |
[2, 10] |
ἡδονῇ
~προσήκειν
κρίνεσθαι
καὶ
δόξῃ
|
μὴ |
(ἀληθεῖ
καὶ
δὴ
καὶ
πᾶσαν |
[2, 10] |
ἐστὶν
τὸν
~μέλλοντα
ἐν
αὐτῷ
|
μὴ |
ἁμαρτήσεσθαι·
μὴ
γὰρ
γιγνώσκων
τὴν |
[2, 14] |
χρωμένη,
καὶ
τῶν
~ἄλλων
ἡδονῶν
|
μὴ |
ἀφέξεται
ὡσαύτως
καὶ
κατὰ
τὸν |
[2, 8] |
ποτε
καὶ
δυνάμενον
μᾶλλον
ποιεῖν
|
μὴ |
βίᾳ
ἀλλ'
ἑκόντας
πάντας
πάντα |
[2, 10] |
~μέλλοντα
ἐν
αὐτῷ
μὴ
ἁμαρτήσεσθαι·
|
μὴ |
γὰρ
γιγνώσκων
τὴν
οὐσίαν,
τί |
[2, 9] |
ἐτῶν
ὀκτωκαίδεκα
τὸ
παράπαν
~οἴνου
|
μὴ |
γεύεσθαι,
διδάσκοντες
ὡς
οὐ
χρὴ |
[2, 10] |
~(Ἀθηναῖος)
~Ὁ
δὲ
τὸ
ὀρθῶς
|
μὴ |
γιγνώσκων
ἆρ'
ἄν
ποτε
τό |
[2, 11] |
ἡμεῖς
δέ
γε
~οὐχ
ὅτι
|
μὴ |
δεῖ
ταῖς
Μούσαις
ἡμῶν
προσχρῆσθαι |
[2, 8] |
τοῖς
παισὶ
παρέχει,
νομοθέτης
εἰ
|
μὴ |
δόξαν
εἰς
~τοὐναντίον
τούτου
καταστήσει, |
[2, 12] |
ἀρχόντων
ἀθορύβων,
καὶ
τὸν
~αὖ
|
μὴ |
δυνάμενον
ἐθέλειν
πείθεσθαι
τούτοις
καὶ |
[2, 5] |
ἐσπουδασμέναι,
διὰ
δὲ
~τὸ
σπουδὴν
|
μὴ |
δύνασθαι
φέρειν
τὰς
τῶν
νέων |
[2, 5] |
οὖν
ἡ
ψυχὴ
τοῦ
παιδὸς
|
μὴ |
ἐναντία
~χαίρειν
καὶ
λυπεῖσθαι
ἐθίζηται |
[2, 7] |
ἂν
~γίγνοιτο.
Βούλομαι
δέ
μοι
|
μὴ |
ἐπὶ
θεῶν
λέγεσθαι
τὸ
(τοιοῦτον, |
[2, 2] |
τοῖς
καλοῖς
μηδὲ
μισῇ
τὰ
|
μὴ |
καλά;
ἢ
~κεῖνος
ὃς
ἂν |
[2, 2] |
καλά,
τὰ
~δὲ
δυσχεραίνων,
ὁπόσα
|
μὴ |
καλά;
~(Κλεινίας)
~Πολὺ
τὸ
διαφέρον, |
[2, 12] |
ποιητῇ
γιγνώσκειν,
εἴτε
καλὸν
εἴτε
|
μὴ |
καλὸν
τὸ
~μίμημα,
τὸ
δὲ |
[2, 12] |
τούτοις
τἀναντία,
καὶ
εἰσιόντι
τῷ
|
μὴ |
~καλῷ
θάρρει
(τὸν
κάλλιστον
διαμαχόμενον |
[2, 2] |
δὲ
αἰσχρά.
Καὶ
ἵνα
δὴ
|
μὴ |
μακρολογία
πολλή
τις
γίγνηται
περὶ |
[2, 5] |
δεῖν
τὴν
μουσικὴν
ἡδονῇ
~κρίνεσθαι,
|
μὴ |
μέντοι
τῶν
γε
ἐπιτυχόντων,
ἀλλὰ |
[2, 12] |
~διαμάχεσθαι
δεινότερον
ἢ
πολεμίοις
εἶναι
|
μὴ |
μετὰ
ἀρχόντων
ἀθορύβων,
καὶ
τὸν |
[2, 3] |
πονηροῖς
ἤθεσιν
~συνὼν
κακῶν
ἀνθρώπων
|
μὴ |
μισῇ,
χαίρῃ
δὲ
ἀποδεχόμενος,
ψέγῃ |
[2, 12] |
τοὺς
~ἀθορύβους
καὶ
νήφοντας
τῶν
|
μὴ |
νηφόντων
στρατηγούς,
ὧν
δὴ
χωρὶς |
[2, 12] |
ὁπότε
ἀφηγοῖντο
οἱ
νήφοντες
τοῖς
|
μὴ |
~νήφουσιν;
~(Κλεινίας)
~Ὀρθῶς,
εἴ
γε |
[2, 7] |
ζῶντα
ἴσως
ὑμᾶς
οὐ
πείθω
|
μὴ |
οὐκ
ἄρα
~εὐδαίμονα
ἀλλ'
ἄθλιον |
[2, 6] |
ἐν
~λόγῳ
ἄνδρα
τιθείμην,
ὃς
|
μὴ |
πάντα
τὰ
λεγόμενα
καλὰ
μετὰ |
[2, 2] |
μὲν
φωνῇ
καὶ
(τῷ
σώματι
|
μὴ |
πάνυ
δυνατὸς
ᾖ
κατορθοῦν,
ἢ |
[2, 9] |
τὴν
πόλιν
αὐτὴν
αὑτῇ
ἐπᾴδουσαν
|
μὴ |
παύεσθαί
ποτε
ταῦτα
ἃ
~διεληλύθαμεν, |
[2, 5] |
ἐπαινετοῖς
πείσει
τε,
καὶ
ἀναγκάσει
|
~μὴ |
πείθων,
τὰ
τῶν
σωφρόνων
τε |
[2, 11] |
τῶν
μελῶν,
~ᾧ
προσῆκεν
ἢ
|
μὴ |
προσῆκεν
τοῦ
δωριστί,
καὶ
τοῦ |
[2, 11] |
ἔχον
πᾶν
μέλος
ὀρθῶς
ἔχει,
|
μὴ |
~προσήκοντα
δὲ
ἡμαρτημένως.
~(Κλεινίας)
~Ἀναγκαιότατα. |
[2, 5] |
καὶ
~ἐναντιωσόμενος
τοῖς
τὴν
ἡδονὴν
|
μὴ |
προσηκόντως
μηδὲ
ὀρθῶς
ἀποδιδοῦσι
~θεαταῖς. |
[2, 5] |
γιγνόμενα,
οὐκ
ἂν
~θαυμάζοιμι
εἰ
|
μὴ |
σαφῶς
λέγων
ἃ
διανοοῦμαι
τοῦτο |
[2, 7] |
δέ;
τὸ
καὶ
ἀηδῶς
καὶ
|
μὴ |
συμφερόντως
αὑτῷ;
~(Κλεινίας)
~Καὶ
πῶς |
[2, 14] |
ἡμέραν
μηδένα
τὸ
παράπαν
εἰ
|
μὴ |
~σωμασκίας
ἢ
νόσων
ἕνεκα,
μηδ' |
[2, 4] |
ἄν.
~(Ἀθηναῖος)
~Ἀλλ'
ὦ
μακάριε,
|
μὴ |
ταχὺ
τὸ
τοιοῦτον
κρίνωμεν,
ἀλλὰ |
[2, 8] |
ἐθέλοι
πείθεσθαι
πράττειν
τοῦτο
ὅτῳ
|
μὴ |
τὸ
~χαίρειν
τοῦ
λυπεῖσθαι
πλέον |
[2, 2] |
~ὑπηρετεῖν
δυνηθῇ
ἑκάστοτε,
χαίρῃ
δὲ
|
μὴ |
τοῖς
καλοῖς
μηδὲ
μισῇ
τὰ |
[2, 8] |
καὶ
σμικρὸν
ὄφελος,
εἰ
καὶ
|
μὴ |
τοῦτο
ἦν
οὕτως
ἔχον,
ὡς |
[2, 8] |
λόγων
καὶ
ἐναντιώτατος
ὃς
ἂν
|
μὴ |
φῇ
ταῦτα
~οὕτως
ἔχειν·
οὐδεὶς |
[2, 8] |
πῶς;
~(Ἀθηναῖος)
~Οὐκοῦν
ὁ
μὲν
|
μὴ |
χωρίζων
λόγος
ἡδύ
τε
καὶ |