HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, XXXIII

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 43 formes différentes pour 88 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Dissertations, Chap.

[33, 4]   δὲ Βαβυλὼν εὐνούχους βαρβάρους, πέμπει δὲ Αἴγυπτος παντοδαπὰς τέχνας, ἐλέφαντα Ἰνδοί,

[33, 7]   ἔχει νοῦν καὶ λόγον· συγκέκραται δὲ αὐτῷ ὁ βίος ἐξ ἀθανάτων

[33, 4]   δὲ Ἰωνία παλλακίδας Ἑλληνικάς, τρέφει δὲ Βαβυλὼν εὐνούχους βαρβάρους, πέμπει δὲ

[33, 3]   σύγγνωστος δὲ τῆς ἀγνοίας· Ἐπίκουρον δὲ διὰ τοὔνομα οὐ φέρω, οὐδὲ

[33, 5]   Παυσανίαν, παρωσάμενος τὸν Λυκοῦργον. Ἐγὼ δὲ ἐλευθερίαν ποθῶν νόμου δέομαι, λόγου

[33, 1]   περὶ τὰ αὑτῆς ἔργα· φιλοσοφία δέ, ἐπειδὰν αὑτῆς εὐπορώτατα ἔχῃ, τότε

[33, 3]   καλὸν ὑπὸ ῥᾳστώνης γίγνεται. Εἰ δὲ ἕπεται ἡδονὴ τοῖς καλοῖς, δίδωμι

[33, 6]   τὰ ἥδιστα τῶν χρωμάτων, ἀκούοντα δὲ ἡδίστων ψόφων, ὀσφραινόμενον ὀδμῶν τερπνοτάτων,

[33, 4]   αὐτῷ Μηδία Νισαῖον ἵππον, πέμπει δὲ Ἰωνία παλλακίδας Ἑλληνικάς, τρέφει δὲ

[33, 4]   ἐλέφαντα Ἰνδοί, Ἄραβες εὐωδίαν· χορηγοῦσιν δὲ καὶ οἱ ποταμοὶ ταῖς βασιλέως

[33, 5]   παρὰ δὲ Μιλησίου ἑταίραν, παρὰ δὲ Κόννου ᾠδήν. Καὶ τί τούτων

[33, 3]   καὶ ἄρχῃ μὲν ἡδονή, ἕπηται δὲ λόγος, δίδως τῇ ψυχῇ τύραννον

[33, 7]   δὲ σαρκῶν μὲν ἡδοναί, νοῦ δὲ λόγος· καὶ κοινὸν μὲν αὐτῷ

[33, 3]   ἔδωκεν ἄρχειν ὁ Ζεύς. Ἐὰν δὲ μεταθῇς τὴν τάξιν, καὶ ἄρχῃ

[33, 4]   λυπούμενον μὲν μὴ παύσασθαι, ἡδόμενον δὲ μὴ αἰσθάνεσθαι, ἀλλὰ συγκεχυμένον ζῆν

[33, 4]   παροῦσα ἡδονὴ μὴ ἀπέλθῃ, ἀνιαρὸν δὲ μὴ παροῦσα μὴ οὐκ ἔλθῃ·

[33, 5]   παρὰ δὲ Σαράμβου οἶνον, παρὰ δὲ Μιλησίου ἑταίραν, παρὰ δὲ Κόννου

[33, 2]   καὶ κατὰ πάθος δυναστεύει; Ὃ δὲ μόνον ὑπόλοιπον ἦν τῇ ἀρετῇ

[33, 7]   σάρκες πρὸς τὰ θηρία, ἴδιον δὲ νοῦς. Ἐνταῦθα τοίνυν ζήτει τὸ

[33, 2]   ἄλλος μὲν ὁ φιλήδονος, ἄλλος δὲ ὁ φιλόσοφος· διακέκριται τὰ ὀνόματα,

[33, 2]   σχῆμα τοῦ φιλοσόφου μετενδύεται, τοῦ δὲ ὀνόματος ἀξιοῖ κρατεῖν. Ἄφες, ἄνθρωπε,

[33, 4]   Νεῖλος πυρόν, Χοάσπης ὕδωρ· τῷ δὲ οὐδὲ ταῦτα ἱκανά, ἀλλ´ ἐπιθυμεῖ

[33, 5]   παρὰ μὲν Μιθαίκου ὄψον, παρὰ δὲ Σαράμβου οἶνον, παρὰ δὲ Μιλησίου

[33, 7]   ἀπορροῆς τὸν νοῦν λαμβάνοντι. Ἴδιον δὲ σαρκῶν μὲν ἡδοναί, νοῦ δὲ

[33, 2]   τὰ βαρβαρικὰ τῶν Ἑλλήνων. Ἐὰν δὲ Σπαρτιάτης εἶναι λέγων καὶ Ἕλλην

[33, 8]   καὶ διέκοψας τὸ θηρίον. Μέχρι δὲ ταῦτά τῳ συζῇ καὶ συντρέφεται,

[33, 3]   ἡδονῶν, τὴν χρείαν αὐτήν· ἐὰν δὲ ταῦτα ὑπερβῇς καὶ προσέλθῃς περαιτέρω,

[33, 8]   ὀμφαλοῦ ἐπισυρομένους ἵππου φύσιν. Ἐν δὲ τῇ τοιαύτης ξυνουσίας ἀμουσίᾳ πᾶσά

[33, 3]   ἐλεεινὴ μὲν τοῦ πάθους, σύγγνωστος δὲ τῆς ἀγνοίας· Ἐπίκουρον δὲ διὰ

[33, 7]   πλημμελείας τὸ σῶμα ἔχοντι, ἐκ δὲ τῆς ἀθανάτου ἀπορροῆς τὸν νοῦν

[33, 1]   ῥήτορος, καὶ δήμου χεῖρες· ἐνταῦθα δὲ τίς ἡμῖν παρέσται δικαστής, καὶ

[33, 7]   φρόνησις· εὗρες τὸ ἀγαθόν. Εἰ δέ τις τότ´ ἀνθρώπου τὴν μοῖραν

[33, 5]   ἀδεῆ καὶ αὐτάρκη, οὐ ταπεινὴν δὲ ὑποβεβλημένην ἀνδραπόδων τέχναις, ὑφ´ ὧν

[33, 8]   θηρίον· ὁρᾶν ὡς ἄνθρωπον, ὀχεύειν δὲ ὡς θηρίον. Εὖ γε, ὦ

[33, 8]   φθέγγεσθαι μὲν ὡς ἄνθρωπον, σιτεῖσθαι δὲ ὡς θηρίον· ὁρᾶν ὡς ἄνθρωπον,

[33, 3]   πλεῖν σε δεῖ, στρατηγεῖν σε δεῖ, γεωργεῖν σε δεῖ· πόνων ταῦτα

[33, 3]   στρατηγεῖν σε δεῖ, γεωργεῖν σε δεῖ· πόνων ταῦτα μεστά· ἀλλ´ οὐδὲν

[33, 3]   πρὸς τὴν θάλατταν· πλεῖν σε δεῖ, στρατηγεῖν σε δεῖ, γεωργεῖν σε

[33, 5]   Ἐγὼ δὲ ἐλευθερίαν ποθῶν νόμου δέομαι, λόγου δέομαι. Οὗτός μοι φυλάξει

[33, 5]   ἐλευθερίαν ποθῶν νόμου δέομαι, λόγου δέομαι. Οὗτός μοι φυλάξει τὴν εὐδαιμονίαν

[33, 8]   ἡμῖν τὸν πρὸς τὰς ἡδονὰς δεσμὸν ᾐνίξασθε. Ἐπειδὰν ψυχῆς θηριώδεις κρατήσωσιν

[33, 6]   θρέμματα, οἷον τοῦτο ζῷον τῷ δεῦρο τόπῳ καὶ βίῳ ἐγκατεστήσατε; ὡς

[33, 6]   ἔργου ἔρημον, ἡδοναῖς βοσκόμενον καὶ δημαγωγούμενον; Αἴθ´ ὄφελεν ἄγονόν τ´ ἔμεναι,

[33, 1]   δικαστῶν, καὶ γνώμη ῥήτορος, καὶ δήμου χεῖρες· ἐνταῦθα δὲ τίς ἡμῖν

[33, 3]   καὶ ὑπὸ ἐλπίδος κουφιζόμενος, καὶ δι´ εὐπορίαν ἐξυβρίζων. Οὗτος ὁ τύραννος

[33, 1]   γὰρ ἡ τοῦ ἀνθρώπου ψυχή, δι´ εὐπορίαν τοῦ φρονεῖν, τοῦ κρίνειν

[33, 7]   τροφήν, ἢ τῷ μύθῳ, νὴ Δία; ~Γενέσθαι φασὶν οἱ ποιηταὶ ἄνδρας

[33, 5]   ἡδονήν· αἰτίζων οὐκ ἀκόλους, μὰ Δία, κατὰ τὸν Ὁμήρου πτωχεύοντα, οὐδὲ

[33, 3]   τῶν μὴ παρόντων ὀρεκτικός, καὶ διὰ περιουσίαν ἐξαπτόμενος, καὶ ὑπὸ ἐλπίδος

[33, 3]   δὲ τῆς ἀγνοίας· Ἐπίκουρον δὲ διὰ τοὔνομα οὐ φέρω, οὐδὲ ἀνέχομαι

[33, 4]   ἀλλ´ ἐπιθυμεῖ ξένης ἡδονῆς, καὶ διὰ τοῦτο ἐπὶ τὴν Εὐρώπην ἔρχεται,

[33, 5]   θαλάττιος πολύπους τὰς πολλὰς κόμας, διὰ τούτων πάντοθεν τὰς ἡδονὰς ἐπάξεται

[33, 6]   παρεχόμενον; ἀλλ´ οὐκ ἀθλιώτατα εἰκὸς διάγειν, καὶ ἐπιθυμεῖν καταβολῆς, καὶ ἀναπαύλης

[33, 1]   χρωμένῳ. Τὰς μὲν οὖν πολιτικὰς διαδικασίας εὐθύνει ψῆφος καὶ ἀριθμὸς δικαστῶν,

[33, 2]   λόγος, καὶ τοῦτο σχίζεται καὶ διαιρεῖται· καὶ ἐξεύρηταί τις καὶ παρ´

[33, 2]   ὁ φιλόσοφος· διακέκριται τὰ ὀνόματα, διακέκριται τὰ ἔργα, διῄρηται τὰ γένη,

[33, 2]   φιλήδονος, ἄλλος δὲ ὁ φιλόσοφος· διακέκριται τὰ ὀνόματα, διακέκριται τὰ ἔργα,

[33, 6]   ἐὰν γὰρ δῷς χρόνον, καὶ διαστήσῃς τὰς ἡδονάς, καὶ τὰς αἰσθήσεις

[33, 7]   τοῦ σώζοντος ἄρξαι. Πότερον ποτέρου διασωστικόν, σῶμα ψυχῆς, ἢ ψυχὴ σώματος;

[33, 3]   δὲ ἕπεται ἡδονὴ τοῖς καλοῖς, δίδωμι τοῦτο· ἑπέσθω, ἀλλ´ ἡγείσθω τὸ

[33, 3]   ταῦτα ὑπερβῇς καὶ προσέλθῃς περαιτέρω, δίδως ταῖς ἡδοναῖς δρόμον ἄπαυστον, καὶ

[33, 3]   μὲν ἡδονή, ἕπηται δὲ λόγος, δίδως τῇ ψυχῇ τύραννον πικρὸν καὶ

[33, 5]   καὶ ποῖον τύραννον τῇ ψυχῇ δίδως· ὡς Ἀθηναίοις Κριτίαν, παρωσάμενος τὸν

[33, 8]   ἄφελε τὴν αἰδοίων ἐπιθυμίαν, καὶ διέκοψας τὸ θηρίον. Μέχρι δὲ ταῦτά

[33, 4]   κάρδαμον, ἀλλ´ ἡ Ἀσία ἅπασα διέλαχεν χορηγεῖν ἡδοναῖς ἀνδρὸς ἑνός. Τρέφει

[33, 6]   τὰς ἡδονάς, καὶ τὰς αἰσθήσεις διέλῃς, κολούσεις τὴν εὐδαιμονίαν· πᾶν γάρ,

[33, 4]   αἴνιγμα τοῦτο ἦν ἄρα, δίψα διηνεκὴς ἀνδρὸς φιληδόνου, καὶ ἡδονῆς νάματα

[33, 4]   ἂν εἴη πενέστερον ἀνδρὸς ἐπιθυμοῦντος διηνεκῶς; ἐπειδὰν γὰρ ἅπαξ ψυχὴ γεύσηται

[33, 2]   τὰ ὀνόματα, διακέκριται τὰ ἔργα, διῄρηται τὰ γένη, ὡς τὰ Λακωνικὰ

[33, 3]   τοῖς καλοῖς, οὗτος ἐφώπλισεν ἀδικίαν δικαιοσύνῃ, οὗτος μέτρῳ ἀμετρίαν· ὡς ἥ

[33, 1]   ἐνταῦθα δὲ τίς ἡμῖν παρέσται δικαστής, καὶ τίνι ψήφῳ τἀληθὲς κρινοῦμεν;

[33, 1]   ἐναντίον. Πάθει; ἀλλ´ ἄπιστος ὁ δικαστής. Πλήθει; ἀλλὰ πλείους οἱ ἀμαθέστεροι.

[33, 1]   διαδικασίας εὐθύνει ψῆφος καὶ ἀριθμὸς δικαστῶν, καὶ γνώμη ῥήτορος, καὶ δήμου

[33, 7]   γὰρ καθ´ Ὅμηρον ὑπὲρ τοῦ Διός. Ἔχει μὲν γάρ, ἔχει νοῦν

[33, 4]   Ταντάλου αἴνιγμα τοῦτο ἦν ἄρα, δίψα διηνεκὴς ἀνδρὸς φιληδόνου, καὶ ἡδονῆς

[33, 3]   αὐτῆς ὀρέξεις οὐ χαλεπῶς ἀναπίμπλησιν. Διψῇ τίς; κρῆναι πανταχοῦ· πεινῇ τίς;

[33, 4]   τοῦτο ἐπὶ τὴν Εὐρώπην ἔρχεται, διώκει Σκύθας, ἀνίστησιν Παίονας, Ἐρετρίαν λαμβάνει,

[33, 4]   οὐκ ἔλθῃ· ὥστε ἀνάγκη τὸν διώκοντα ἡδονὴν λυπούμενον μὲν μὴ παύσασθαι,

[33, 1]   Πλήθει; ἀλλὰ πλείους οἱ ἀμαθέστεροι. Δόξῃ; ἀλλὰ τὰ χείρω ἐνδοξότερα. ~Αὐτίκα

[33, 2]   παρωσαμένη τὴν ἀρετὴν ἡδονὴ καὶ δόξῃ κρατεῖ, καὶ πλήθει μαρτύρων ὑπερβάλλεται,

[33, 3]   τύραννον πικρὸν καὶ ἀπαραίτητον, ᾧ δουλεύειν ἀνάγκη, καὶ ὑπηρετεῖν ὑπηρεσίας ἀνεπιτιμήτους

[33, 3]   προσέλθῃς περαιτέρω, δίδως ταῖς ἡδοναῖς δρόμον ἄπαυστον, καὶ τὰς ἀρετὰς ἀποτειχίζεις.

[33, 2]   μαρτύρων ὑπερβάλλεται, καὶ κατὰ πάθος δυναστεύει; Ὃ δὲ μόνον ὑπόλοιπον ἦν

[33, 6]   ἐπάξεται πάσας ὁμοῦ; ~Πλάττωμεν, εἰ δυνατόν, τοιαύτην εἰκόνα, ἄνδρα εὐδαίμονα τὴν

[33, 4]   πλανᾶται πανταχοῦ. Ὢ τῆς πενίας δυστυχέστατος. Τί γὰρ ἂν εἴη πενέστερον

[33, 5]   εὐδαιμονίας ὅρος; ποῖ στησόμεθα; τίνι δῶμεν τὰ νικητήρια φέροντες; Τίς ὁ

[33, 2]   εἶναι λέγων καὶ Ἕλλην καὶ Δωριεὺς καὶ Ἡρακλείδης, θαυμάζῃς τιάραν Μηδικὴν

[33, 6]   χλιαινόμενον, ἀφροδισιάζοντα ὁμοῦ· ἐὰν γὰρ δῷς χρόνον, καὶ διαστήσῃς τὰς ἡδονάς,

Dissertations, Chap.
[33, 4]	δὲ Βαβυλὼν εὐνούχους βαρβάρους, πέμπει	δὲ	Αἴγυπτος παντοδαπὰς τέχνας, ἐλέφαντα Ἰνδοί,
[33, 7]	ἔχει νοῦν καὶ λόγον· συγκέκραται	δὲ	αὐτῷ ὁ βίος ἐξ ἀθανάτων
[33, 4]	δὲ Ἰωνία παλλακίδας Ἑλληνικάς, τρέφει	δὲ	Βαβυλὼν εὐνούχους βαρβάρους, πέμπει δὲ
[33, 3]	σύγγνωστος δὲ τῆς ἀγνοίας· Ἐπίκουρον	δὲ	διὰ τοὔνομα οὐ φέρω, οὐδὲ
[33, 5]	Παυσανίαν, παρωσάμενος τὸν Λυκοῦργον. Ἐγὼ	δὲ	ἐλευθερίαν ποθῶν νόμου δέομαι, λόγου
[33, 1]	περὶ τὰ αὑτῆς ἔργα· φιλοσοφία	δέ,	ἐπειδὰν αὑτῆς εὐπορώτατα ἔχῃ, τότε
[33, 3]	καλὸν ὑπὸ ῥᾳστώνης γίγνεται. Εἰ	δὲ	ἕπεται ἡδονὴ τοῖς καλοῖς, δίδωμι
[33, 6]	τὰ ἥδιστα τῶν χρωμάτων, ἀκούοντα	δὲ	ἡδίστων ψόφων, ὀσφραινόμενον ὀδμῶν τερπνοτάτων,
[33, 4]	αὐτῷ Μηδία Νισαῖον ἵππον, πέμπει	δὲ	Ἰωνία παλλακίδας Ἑλληνικάς, τρέφει δὲ
[33, 4]	ἐλέφαντα Ἰνδοί, Ἄραβες εὐωδίαν· χορηγοῦσιν	δὲ	καὶ οἱ ποταμοὶ ταῖς βασιλέως
[33, 5]	παρὰ δὲ Μιλησίου ἑταίραν, παρὰ	δὲ	Κόννου ᾠδήν. Καὶ τί τούτων
[33, 3]	καὶ ἄρχῃ μὲν ἡδονή, ἕπηται	δὲ	λόγος, δίδως τῇ ψυχῇ τύραννον
[33, 7]	δὲ σαρκῶν μὲν ἡδοναί, νοῦ	δὲ	λόγος· καὶ κοινὸν μὲν αὐτῷ
[33, 3]	ἔδωκεν ἄρχειν ὁ Ζεύς. Ἐὰν	δὲ	μεταθῇς τὴν τάξιν, καὶ ἄρχῃ
[33, 4]	λυπούμενον μὲν μὴ παύσασθαι, ἡδόμενον	δὲ	μὴ αἰσθάνεσθαι, ἀλλὰ συγκεχυμένον ζῆν
[33, 4]	παροῦσα ἡδονὴ μὴ ἀπέλθῃ, ἀνιαρὸν	δὲ	μὴ παροῦσα μὴ οὐκ ἔλθῃ·
[33, 5]	παρὰ δὲ Σαράμβου οἶνον, παρὰ	δὲ	Μιλησίου ἑταίραν, παρὰ δὲ Κόννου
[33, 2]	καὶ κατὰ πάθος δυναστεύει; Ὃ	δὲ	μόνον ὑπόλοιπον ἦν τῇ ἀρετῇ
[33, 7]	σάρκες πρὸς τὰ θηρία, ἴδιον	δὲ	νοῦς. Ἐνταῦθα τοίνυν ζήτει τὸ
[33, 2]	ἄλλος μὲν ὁ φιλήδονος, ἄλλος	δὲ	ὁ φιλόσοφος· διακέκριται τὰ ὀνόματα,
[33, 2]	σχῆμα τοῦ φιλοσόφου μετενδύεται, τοῦ	δὲ	ὀνόματος ἀξιοῖ κρατεῖν. Ἄφες, ἄνθρωπε,
[33, 4]	Νεῖλος πυρόν, Χοάσπης ὕδωρ· τῷ	δὲ	οὐδὲ ταῦτα ἱκανά, ἀλλ´ ἐπιθυμεῖ
[33, 5]	παρὰ μὲν Μιθαίκου ὄψον, παρὰ	δὲ	Σαράμβου οἶνον, παρὰ δὲ Μιλησίου
[33, 7]	ἀπορροῆς τὸν νοῦν λαμβάνοντι. Ἴδιον	δὲ	σαρκῶν μὲν ἡδοναί, νοῦ δὲ
[33, 2]	τὰ βαρβαρικὰ τῶν Ἑλλήνων. Ἐὰν	δὲ	Σπαρτιάτης εἶναι λέγων καὶ Ἕλλην
[33, 8]	καὶ διέκοψας τὸ θηρίον. Μέχρι	δὲ	ταῦτά τῳ συζῇ καὶ συντρέφεται,
[33, 3]	ἡδονῶν, τὴν χρείαν αὐτήν· ἐὰν	δὲ	ταῦτα ὑπερβῇς καὶ προσέλθῃς περαιτέρω,
[33, 8]	ὀμφαλοῦ ἐπισυρομένους ἵππου φύσιν. Ἐν	δὲ	τῇ τοιαύτης ξυνουσίας ἀμουσίᾳ πᾶσά
[33, 3]	ἐλεεινὴ μὲν τοῦ πάθους, σύγγνωστος	δὲ	τῆς ἀγνοίας· Ἐπίκουρον δὲ διὰ
[33, 7]	πλημμελείας τὸ σῶμα ἔχοντι, ἐκ	δὲ	τῆς ἀθανάτου ἀπορροῆς τὸν νοῦν
[33, 1]	ῥήτορος, καὶ δήμου χεῖρες· ἐνταῦθα	δὲ	τίς ἡμῖν παρέσται δικαστής, καὶ
[33, 7]	φρόνησις· εὗρες τὸ ἀγαθόν. Εἰ	δέ	τις τότ´ ἀνθρώπου τὴν μοῖραν
[33, 5]	ἀδεῆ καὶ αὐτάρκη, οὐ ταπεινὴν	δὲ	ὑποβεβλημένην ἀνδραπόδων τέχναις, ὑφ´ ὧν
[33, 8]	θηρίον· ὁρᾶν ὡς ἄνθρωπον, ὀχεύειν	δὲ	ὡς θηρίον. Εὖ γε, ὦ
[33, 8]	φθέγγεσθαι μὲν ὡς ἄνθρωπον, σιτεῖσθαι	δὲ	ὡς θηρίον· ὁρᾶν ὡς ἄνθρωπον,
[33, 3]	πλεῖν σε δεῖ, στρατηγεῖν σε	δεῖ,	γεωργεῖν σε δεῖ· πόνων ταῦτα
[33, 3]	στρατηγεῖν σε δεῖ, γεωργεῖν σε	δεῖ·	πόνων ταῦτα μεστά· ἀλλ´ οὐδὲν
[33, 3]	πρὸς τὴν θάλατταν· πλεῖν σε	δεῖ,	στρατηγεῖν σε δεῖ, γεωργεῖν σε
[33, 5]	Ἐγὼ δὲ ἐλευθερίαν ποθῶν νόμου	δέομαι,	λόγου δέομαι. Οὗτός μοι φυλάξει
[33, 5]	ἐλευθερίαν ποθῶν νόμου δέομαι, λόγου	δέομαι.	Οὗτός μοι φυλάξει τὴν εὐδαιμονίαν
[33, 8]	ἡμῖν τὸν πρὸς τὰς ἡδονὰς	δεσμὸν	ᾐνίξασθε. Ἐπειδὰν ψυχῆς θηριώδεις κρατήσωσιν
[33, 6]	θρέμματα, οἷον τοῦτο ζῷον τῷ	δεῦρο	τόπῳ καὶ βίῳ ἐγκατεστήσατε; ὡς
[33, 6]	ἔργου ἔρημον, ἡδοναῖς βοσκόμενον καὶ	δημαγωγούμενον;	Αἴθ´ ὄφελεν ἄγονόν τ´ ἔμεναι,
[33, 1]	δικαστῶν, καὶ γνώμη ῥήτορος, καὶ	δήμου	χεῖρες· ἐνταῦθα δὲ τίς ἡμῖν
[33, 3]	καὶ ὑπὸ ἐλπίδος κουφιζόμενος, καὶ	δι´	εὐπορίαν ἐξυβρίζων. Οὗτος ὁ τύραννος
[33, 1]	γὰρ ἡ τοῦ ἀνθρώπου ψυχή,	δι´	εὐπορίαν τοῦ φρονεῖν, τοῦ κρίνειν
[33, 7]	τροφήν, ἢ τῷ μύθῳ, νὴ	Δία;	~Γενέσθαι φασὶν οἱ ποιηταὶ ἄνδρας
[33, 5]	ἡδονήν· αἰτίζων οὐκ ἀκόλους, μὰ	Δία,	κατὰ τὸν Ὁμήρου πτωχεύοντα, οὐδὲ
[33, 3]	τῶν μὴ παρόντων ὀρεκτικός, καὶ	διὰ	περιουσίαν ἐξαπτόμενος, καὶ ὑπὸ ἐλπίδος
[33, 3]	δὲ τῆς ἀγνοίας· Ἐπίκουρον δὲ	διὰ	τοὔνομα οὐ φέρω, οὐδὲ ἀνέχομαι
[33, 4]	ἀλλ´ ἐπιθυμεῖ ξένης ἡδονῆς, καὶ	διὰ	τοῦτο ἐπὶ τὴν Εὐρώπην ἔρχεται,
[33, 5]	θαλάττιος πολύπους τὰς πολλὰς κόμας,	διὰ	τούτων πάντοθεν τὰς ἡδονὰς ἐπάξεται
[33, 6]	παρεχόμενον; ἀλλ´ οὐκ ἀθλιώτατα εἰκὸς	διάγειν,	καὶ ἐπιθυμεῖν καταβολῆς, καὶ ἀναπαύλης
[33, 1]	χρωμένῳ. Τὰς μὲν οὖν πολιτικὰς	διαδικασίας	εὐθύνει ψῆφος καὶ ἀριθμὸς δικαστῶν,
[33, 2]	λόγος, καὶ τοῦτο σχίζεται καὶ	διαιρεῖται·	καὶ ἐξεύρηταί τις καὶ παρ´
[33, 2]	ὁ φιλόσοφος· διακέκριται τὰ ὀνόματα,	διακέκριται	τὰ ἔργα, διῄρηται τὰ γένη,
[33, 2]	φιλήδονος, ἄλλος δὲ ὁ φιλόσοφος·	διακέκριται	τὰ ὀνόματα, διακέκριται τὰ ἔργα,
[33, 6]	ἐὰν γὰρ δῷς χρόνον, καὶ	διαστήσῃς	τὰς ἡδονάς, καὶ τὰς αἰσθήσεις
[33, 7]	τοῦ σώζοντος ἄρξαι. Πότερον ποτέρου	διασωστικόν,	σῶμα ψυχῆς, ἢ ψυχὴ σώματος;
[33, 3]	δὲ ἕπεται ἡδονὴ τοῖς καλοῖς,	δίδωμι	τοῦτο· ἑπέσθω, ἀλλ´ ἡγείσθω τὸ
[33, 3]	ταῦτα ὑπερβῇς καὶ προσέλθῃς περαιτέρω,	δίδως	ταῖς ἡδοναῖς δρόμον ἄπαυστον, καὶ
[33, 3]	μὲν ἡδονή, ἕπηται δὲ λόγος,	δίδως	τῇ ψυχῇ τύραννον πικρὸν καὶ
[33, 5]	καὶ ποῖον τύραννον τῇ ψυχῇ	δίδως·	ὡς Ἀθηναίοις Κριτίαν, παρωσάμενος τὸν
[33, 8]	ἄφελε τὴν αἰδοίων ἐπιθυμίαν, καὶ	διέκοψας	τὸ θηρίον. Μέχρι δὲ ταῦτά
[33, 4]	κάρδαμον, ἀλλ´ ἡ Ἀσία ἅπασα	διέλαχεν	χορηγεῖν ἡδοναῖς ἀνδρὸς ἑνός. Τρέφει
[33, 6]	τὰς ἡδονάς, καὶ τὰς αἰσθήσεις	διέλῃς,	κολούσεις τὴν εὐδαιμονίαν· πᾶν γάρ,
[33, 4]	αἴνιγμα τοῦτο ἦν ἄρα, δίψα	διηνεκὴς	ἀνδρὸς φιληδόνου, καὶ ἡδονῆς νάματα
[33, 4]	ἂν εἴη πενέστερον ἀνδρὸς ἐπιθυμοῦντος	διηνεκῶς;	ἐπειδὰν γὰρ ἅπαξ ψυχὴ γεύσηται
[33, 2]	τὰ ὀνόματα, διακέκριται τὰ ἔργα,	διῄρηται	τὰ γένη, ὡς τὰ Λακωνικὰ
[33, 3]	τοῖς καλοῖς, οὗτος ἐφώπλισεν ἀδικίαν	δικαιοσύνῃ,	οὗτος μέτρῳ ἀμετρίαν· ὡς ἥ
[33, 1]	ἐνταῦθα δὲ τίς ἡμῖν παρέσται	δικαστής,	καὶ τίνι ψήφῳ τἀληθὲς κρινοῦμεν;
[33, 1]	ἐναντίον. Πάθει; ἀλλ´ ἄπιστος ὁ	δικαστής.	Πλήθει; ἀλλὰ πλείους οἱ ἀμαθέστεροι.
[33, 1]	διαδικασίας εὐθύνει ψῆφος καὶ ἀριθμὸς	δικαστῶν,	καὶ γνώμη ῥήτορος, καὶ δήμου
[33, 7]	γὰρ καθ´ Ὅμηρον ὑπὲρ τοῦ	Διός.	Ἔχει μὲν γάρ, ἔχει νοῦν
[33, 4]	Ταντάλου αἴνιγμα τοῦτο ἦν ἄρα,	δίψα	διηνεκὴς ἀνδρὸς φιληδόνου, καὶ ἡδονῆς
[33, 3]	αὐτῆς ὀρέξεις οὐ χαλεπῶς ἀναπίμπλησιν.	Διψῇ	τίς; κρῆναι πανταχοῦ· πεινῇ τίς;
[33, 4]	τοῦτο ἐπὶ τὴν Εὐρώπην ἔρχεται,	διώκει	Σκύθας, ἀνίστησιν Παίονας, Ἐρετρίαν λαμβάνει,
[33, 4]	οὐκ ἔλθῃ· ὥστε ἀνάγκη τὸν	διώκοντα	ἡδονὴν λυπούμενον μὲν μὴ παύσασθαι,
[33, 1]	Πλήθει; ἀλλὰ πλείους οἱ ἀμαθέστεροι.	Δόξῃ;	ἀλλὰ τὰ χείρω ἐνδοξότερα. ~Αὐτίκα
[33, 2]	παρωσαμένη τὴν ἀρετὴν ἡδονὴ καὶ	δόξῃ	κρατεῖ, καὶ πλήθει μαρτύρων ὑπερβάλλεται,
[33, 3]	τύραννον πικρὸν καὶ ἀπαραίτητον, ᾧ	δουλεύειν	ἀνάγκη, καὶ ὑπηρετεῖν ὑπηρεσίας ἀνεπιτιμήτους
[33, 3]	προσέλθῃς περαιτέρω, δίδως ταῖς ἡδοναῖς	δρόμον	ἄπαυστον, καὶ τὰς ἀρετὰς ἀποτειχίζεις.
[33, 2]	μαρτύρων ὑπερβάλλεται, καὶ κατὰ πάθος	δυναστεύει;	Ὃ δὲ μόνον ὑπόλοιπον ἦν
[33, 6]	ἐπάξεται πάσας ὁμοῦ; ~Πλάττωμεν, εἰ	δυνατόν,	τοιαύτην εἰκόνα, ἄνδρα εὐδαίμονα τὴν
[33, 4]	πλανᾶται πανταχοῦ. Ὢ τῆς πενίας	δυστυχέστατος.	Τί γὰρ ἂν εἴη πενέστερον
[33, 5]	εὐδαιμονίας ὅρος; ποῖ στησόμεθα; τίνι	δῶμεν	τὰ νικητήρια φέροντες; Τίς ὁ
[33, 2]	εἶναι λέγων καὶ Ἕλλην καὶ	Δωριεὺς	καὶ Ἡρακλείδης, θαυμάζῃς τιάραν Μηδικὴν
[33, 6]	χλιαινόμενον, ἀφροδισιάζοντα ὁμοῦ· ἐὰν γὰρ	δῷς	χρόνον, καὶ διαστήσῃς τὰς ἡδονάς,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 28/04/2008