Dissertation, chap.
[11, 4]	γραφέα εἰπεῖν, ἄλλο δὲ καὶ	τὸν	ἀγαλματοποιόν, καὶ τὸν ποιητὴν ἄλλο,
[11, 10]	καὶ ὑπερκύψαι τοῦ οὐρανοῦ ἐπὶ	τὸν	ἀληθῆ τόπον καὶ τὴν ἐκεῖ
[11, 1]	οὐδὲ ἔξω τρόπου ἡγοῦμαι δρᾶν	τὸν	ἀμφισβητοῦντα πρὸς ἑαυτὸν καὶ πρὸς
[11, 8]	ἱδρῦσαι κατὰ τὸν νοῦν αὖ	τὸν	ἀρχηγικώτατον· ἀλλὰ καὶ ἐνταῦθα διφυῆ
[11, 4]	θεοῦ, οἴει ἄλλο μὲν ἂν	τὸν	γραφέα εἰπεῖν, ἄλλο δὲ καὶ
[11, 9]	μὲν θεῖον νοῦν τῷ ὁρᾶν,	τὸν	δὲ ἀνθρώπινον τῷ λέγειν· ὀφθαλμοῦ
[11, 3]	ἀπόκρισις, κἂν εἰ μειζόνως χαρακτηρίζοις	τὸν	Δία, κυανὰς μὲν ὀφρύας, χρυσὰς
[11, 4]	μὰ Δία, τὸν Σκύθην, οὐδὲ	τὸν	Ἕλληνα, οὐδὲ τὸν Πέρσην ἢ
[11, 9]	περιβολὴν τοῦ ἡλίου πάντα ἐφορᾷ	τὸν	ἐν γῇ τόπον ἀθρόως, ὁ
[11, 1]	οὐδὲ τὴν σελήνην λαμπρυνομένην, οὐδὲ	τὸν	Ἕσπερον καταδυόμενον, οὐδὲ τὸν Ἑωσφόρον
[11, 1]	οὐδὲ τὸν Ἕσπερον καταδυόμενον, οὐδὲ	τὸν	Ἑωσφόρον φθάνοντα. ~Ἔχε ἀτρέμας· νῦν
[11, 1]	τὴν γλαῦκα πάσχειν, πρὸς μὲν	τὸν	ἥλιον ἀμαυρουμένην, θηρεύουσαν δὲ ἐν
[11, 1]	αὐγῆς σαφοῦς, οὗτος οὐδ´ ἂν	τὸν	ἥλιον ἴδοι ἀνίσχοντα, οὐδὲ τὴν
[11, 9]	οὖν εἴ τις ἐπιθυμεῖ ἰδεῖν	τὸν	ἥλιον, οὐχὶ ταῖς ἀκοαῖς θηρᾶται
[11, 11]	Εἰ μὲν ταῦτα ἱκανά, ἑώρακας	τὸν	θεόν, εἰ δὲ μή, πῶς
[11, 8]	εἰς ἀκρόπολιν ἀναβιβασαμένους τῷ λόγῳ	τὸν	θεὸν ἱδρῦσαι κατὰ τὸν νοῦν
[11, 11]	διηγήσεται; Καλὸν μὲν γὰρ εἶναι	τὸν	θεόν, καὶ τῶν καλῶν τὸ
[11, 6]	χρησμῳδοῦν οὐδὲ ἀμφίβολα· ἠρόμην ἂν	τὸν	θεόν, οὐ τὸν Κροίσου λέβητα,
[11, 8]	ποτέρᾳ δὴ τῶν φύσεων τούτων	τὸν	θεὸν τακτέον; ἆρα οὐκ ἐν
[11, 8]	τούτων ἠθροισμένης· Ποῦ τοίνυν τούτων	τὸν	θεὸν τάττωμεν; πότερα ἐν τῷ
[11, 3]	ἀποκρίνασθαι ὁποῖόν τινα ἡγούμεθα εἶναι	τὸν	θεόν, τί τοίνυν, ὅταν ἀποκρινοίμεθα,
[11, 11]	τις ἐκνήσαιτ´ ἂν καὶ ἴδοι	τὸν	θεόν; τὸ μὲν ὅλον, ὄψει
[11, 10]	γὰρ ἡ ψυχὴ εἰς τουτονὶ	τὸν	θόρυβον, καὶ δοῦσα ἑαυτὴν ἐπ´
[11, 6]	ἠρόμην ἂν τὸν θεόν, οὐ	τὸν	Κροίσου λέβητα, τοῦ βασιλέων ἀνοητοτάτου
[11, 6]	δὲ ἆρα οὐ τολμήσομεν ἀναβιβασάμενοι	τὸν	λογισμὸν εἴς τινα περιωπὴν ἄνω
[11, 12]	σωμάτων. Βασιλέα δὲ αὐτὸν δὴ	τὸν	μέγαν ἀτρεμοῦντα, ὥσπερ νόμον, παρέχοντα
[11, 9]	τῇδε εἴκαζέ μοι τὸ λεγόμενον·	τὸν	μὲν θεῖον νοῦν τῷ ὁρᾶν,
[11, 12]	ἠϊόνας· ἀλλὰ οὐρανόν, καὶ γῆν,	τὸν	μὲν ὑψοῦ, τὴν δ´ ἔνερθεν·
[11, 8]	λόγῳ τὸν θεὸν ἱδρῦσαι κατὰ	τὸν	νοῦν αὖ τὸν ἀρχηγικώτατον· ἀλλὰ
[11, 3]	χαίτας, ἐλελιζόμενον δὲ ὑπ´ αὐτῶν	τὸν	οὐρανόν. Πάντα γάρ που τὰ
[11, 4]	Σκύθην, οὐδὲ τὸν Ἕλληνα, οὐδὲ	τὸν	Πέρσην ἢ τὸν Ὑπερβόρειον· ἀλλὰ
[11, 4]	δὲ καὶ τὸν ἀγαλματοποιόν, καὶ	τὸν	ποιητὴν ἄλλο, καὶ τὸν φιλόσοφον
[11, 4]	ἄλλο; ἀλλ´ οὐδέ, μὰ Δία,	τὸν	Σκύθην, οὐδὲ τὸν Ἕλληνα, οὐδὲ
[11, 5]	ἔργα, ἡ ψυχὴ λέγει, καὶ	τὸν	τεχνίτην ποθεῖ, καὶ καταμαντεύεται τῆς
[11, 4]	Ἕλληνα, οὐδὲ τὸν Πέρσην ἢ	τὸν	Ὑπερβόρειον· ἀλλὰ ἴδοις ἂν ἐν
[11, 4]	καὶ τὸν ποιητὴν ἄλλο, καὶ	τὸν	φιλόσοφον ἄλλο; ἀλλ´ οὐδέ, μὰ
[11, 2]	φύσιν, ἀλλὰ ἐστὶν ἔργον βασανίζον	τὸν	χρυσὸν ἐν πυρί. Εἰκάζω δὴ
[11, 2]	που κόπτοντες τὴν γῆν, ὀρύσσοντες	τὸν	χρυσόν, οὐχ ἱκανοὶ διαγιγνώσκειν τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/12/2007