Dissertations, Chap. |
[4, 5] |
ὡς
ἐξαγορευόντων
ἀπορρήτους
λόγους.
Τί
|
γὰρ |
ἂν
ἄλλο
εἴη
μύθου
χρεία; |
[4, 2] |
ἑκατέρᾳ
βέλτιον
καὶ
χεῖρον;
Ἀποκρίναιτο
|
γὰρ |
ἂν
αὐτῷ
ὁ
Ἀσκληπιός,
ὅτι |
[4, 6] |
καὶ
ἐν
δειλοῖς
ἀριστεύς·
οὐ
|
γὰρ |
ἀνέχονται
αἱ
πονηρίαι
τὰς
ἀρετὰς |
[4, 7] |
φιλόσοφον
καλῇς,
ποιητὴν
λέγεις.
Καὶ
|
γὰρ |
ἀριστεῖς
καλεῖς,
ὁμοίως
μὲν
τὸν |
[4, 8] |
συναπονεύουσαν
τῇ
Διὸς
δεξιᾷ
οὐ
|
γὰρ |
ἐμὸν
παλινάγρετον
οὐδ´
ἀπατηλὸν
οὐδ´ |
[4, 8] |
πάμπαν,
μήτε
φιλοσόφου
λόγῳ.
~Καὶ
|
γὰρ |
Ἐπίκουρος
λέγει
μὲν
λόγους,
ἀλλὰ |
[4, 2] |
οὐ
μεταποιοῦσιν
οἱ
χρόνοι·
ὧν
|
γὰρ |
ἡ
αὐτὴ
χρεία
ἀεί,
τούτων |
[4, 5] |
ἀποσεμνύνοντες
αὐτῶν
τὴν
προσδοκίαν.
Θρασεῖα
|
γὰρ |
οὖσα
ἡ
ἀνθρωπίνη
ψυχή,
τὰ |
[4, 4] |
περὶ
αὐτῶν
ἐκεῖνος
ᾄδει.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
Πλάτωνα
ἡγητέον
ἐντετυχηκέναι
τῷ
Διὶ |
[4, 7] |
καὶ
ὁμοφώνου
τέχνης
σκόπει·
κἂν
|
γὰρ |
ποιητὴν
καλῇς,
φιλόσοφον
λέγεις,
καὶ |
[4, 1] |
ποιητικῆς
πρὸς
φιλοσοφίαν
ἔχει.
Καὶ
|
γὰρ |
ποιητικὴ
τί
ἄλλο
ἢ
φιλοσοφία, |
[4, 8] |
τὰ
ζυγὰ
τῇ
δεξιᾷ·
ὁρῶ
|
γὰρ |
τὴν
εἱμαρμένην
τῶν
ἀνδρῶν
συναπονεύουσαν |
[4, 5] |
τὴν
παρρησίαν
τῶν
νεωτέρων·
πραγμάτων
|
γὰρ |
ὑπ´
ἀνθρωπίνης
ἀσθενείας
οὐ
καθορωμένων |
[4, 9] |
τῆς
Ἀθηναίων
ἐκκλησίας
ῥεῖ·
βουλεύεται
|
γὰρ |
ὑπὲρ
μὲν
τῆς
Ἀσίας
ὁ |
[4, 6] |
ἐπιφθόνου
δημοτερπῆ
τέχνην.
Ὁ
μὲν
|
γὰρ |
φιλόσοφος
βαρὺ
καὶ
πρόσαντες
τοῖς |