Paragraphes |
[15] |
προγονικόν,
οὐδὲ
ἄλλως
ἐχρῆν
μετέχουσαν
|
τῶν |
Ἀθηναίων
κατὰ
τὴν
ἀποικίαν.
οὐδὲ |
[14] |
καὶ
Ἀμφίων,
οἵπερ
ἐπαγωγότατοι
ἐγένοντο
|
τῶν |
ἀκροατῶν,
ὡς
καὶ
τὰ
ἄψυχα |
[4] |
ῥᾳθυμότατος
ἦν,
εἰ
τὸ
κάλλιστον
|
τῶν |
Ἀλκαμένους
πλασμάτων
παρεῖδον.
ΛΥΚΙΝΟΣ.
Ἐκεῖνο |
[22] |
ἡμέρῳ
ὄντι
καὶ
τοῦτο
μετὰ
|
τῶν |
ἄλλων
ἀγαθῶν,
ὁπόσα
ἐστὶν
αὐτῷ, |
[1] |
εἰς
αὐτήν,
ἀχανῆ
σε
καὶ
|
τῶν |
ἀνδριάντων
ἀκινητότερον
ἀποφανεῖ.
καίτοι
τοῦτο |
[23] |
ἐν
ὑστέρῳ
ἐσομένοις.
μονιμωτέρα
γοῦν
|
τῶν |
Ἀπελλοῦ
καὶ
Παρρασίου
καὶ
Πολυγνώτου
|
[15] |
ὅτι
ὁμιλῆσαι
στωμύλη
καὶ
πολὺ
|
τῶν |
Ἀττικῶν
χαρίτων
ἔχουσα
οὐδὲ
θαυμάζειν
|
[14] |
ᾀδούσης
ἀκούῃς
αὐτῆς,
οὐκέτι
τὸ
|
τῶν |
Γοργόνων
ἐκεῖνο
ἔσῃ
μόνον
πεπονθώς, |
[8] |
ποιησάτω.
~μᾶλλον
δὲ
τὸν
ἄριστον
|
τῶν |
γραφέων
Ὅμηρον
παρόντος
Εὐφράνορος
καὶ
|
[14] |
τὸ
πλῆκτρον,
καὶ
τὸ
εὐαφὲς
|
τῶν |
δακτύλων
καὶ
τὸ
εὐκαμπὲς
τῶν |
[11] |
σῶμα
καὶ
τὴν
μορφήν,
ἐπαινεῖν·
|
τῶν |
δὲ
τῆς
ψυχῆς
ἀγαθῶν
ἀθέατος |
[4] |
Ἀλλὰ
καὶ
ταῦτα
μὲν
ἱκανῶς.
|
τῶν |
δὲ
Φειδίου
ἔργων
τί
μάλιστα |
[3] |
λόγων
δύναμιν,
καὶ
μάλιστά
γε
|
τῶν |
ἐμῶν,
ἐμφανίσαι
θαυμασίαν
οὕτως
εἰκόνα, |
[9] |
διιπετὲς
ὡς
ἀληθῶς,
οἷόν
τι
|
τῶν |
ἐξ
οὐρανοῦ
γένοιτο.
τί
δὲ |
[21] |
ἅπασαν·
ἔτι
γὰρ
τὰ
μέγιστα
|
τῶν |
ἐπαίνων
περιλείπεται.
λέγω
δὲ
τὸ |
[2] |
τοῦτο
μόνον,
τῆς
Ἰωνίας
ἐστίν·
|
τῶν |
θεατῶν
γάρ
τις
ἀπιδὼν
εἰς |
[2] |
θαυμαστὸν
οὐδέν,
εἰ
ἡ
καλλίστη
|
τῶν |
Ἰωνικῶν
πόλεων
τὴν
καλλίστην
γυναῖκα |
[1] |
τὸν
Σίπυλον
μετακινήσειεν
ἢ
σὲ
|
τῶν |
καλῶν
ἀπάγοι
μὴ
οὐχὶ
παρεστάναι |
[21] |
φορὰν
καὶ
ἠγάπησαν
ὑψηλότεροι
μόνον
|
τῶν |
κυμάτων
ἐνεχθέντες,
ὥστε
μέντοι
νοτίζεσθαι |
[13] |
παρατείνουσαν
τὴν
ἀκρόασιν
καὶ
ἴχνη
|
τῶν |
λόγων
μελιχρὰ
ἄττα
καὶ
πειθοῦς |
[1] |
οὖσα·
σὺ
γὰρ
ὑπὸ
μὲν
|
τῶν |
μειρακίων
καὶ
πάνυ
ῥᾳδίως
αὐτὸ |
[14] |
τῶν
δακτύλων
καὶ
τὸ
εὐκαμπὲς
|
τῶν |
μελῶν,
πόθεν
ἂν
ταῦτα
ὑπῆρχε |
[14] |
τοιούτων
χειλῶν,
δι´
ἐκείνων
δὲ
|
τῶν |
ὀδόντων
ἐξιοῦσαν.
ἑώρακας
δὲ
καὶ |
[6] |
ὥσπερ
ὁ
Πραξιτέλης
ἐποίησεν,
καὶ
|
τῶν |
ὀφθαλμῶν
δὲ
τὸ
ὑγρὸν
ἅμα |
[3] |
ἀσφαλέστερον
αὐτὸς
ποιήσειν
μοι
δοκῶ
|
τῶν |
παλαιῶν
τινας
ἐκείνων
τεχνιτῶν
παρακαλέσας
|
[21] |
ἐχρήσαντο,
οὗτοι
καὶ
ἄξιοι
μάλιστα
|
τῶν |
παρὰ
τῆς
τύχης
δοθέντων
ἀγαθῶν |
[17] |
δεήσει
δὲ
ἡμῖν
ἐνταῦθα
πολλῶν
|
τῶν |
παραδειγμάτων,
ἀρχαίων
τῶν
πλείστων,
ἑνὸς |
[9] |
ἀνεγνωκέναι.
μεταξὺ
δὲ
προϊοῦσα
διελέγετο
|
τῶν |
παρομαρτούντων
τινὶ
οὐκ
οἶδα
ὅ |
[17] |
ἐνταῦθα
πολλῶν
τῶν
παραδειγμάτων,
ἀρχαίων
|
τῶν |
πλείστων,
ἑνὸς
μὲν
καὶ
αὐτοῦ |
[4] |
πάντως
αὐτῶν;
ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ.
Νὴ
Δία,
|
τῶν |
Πραξιτέλους
ποιημάτων
τὸ
κάλλιστον.
ΛΥΚΙΝΟΣ. |
[21] |
αὐτοῖς
τάχιστα
τοῦ
κηροῦ
καὶ
|
τῶν |
πτερῶν
περιρρυέντων,
γέλωτα
ὀφλισκάνουσιν
ἐπὶ |
[17] |
τότε
πολιτεία
καὶ
ἡ
παροῦσα
|
τῶν
|
Ῥωμαίων
δύναμις.
ὥστε
εἰ
καὶ |
[14] |
ἀνθρώπου
γενόμενος,
ἀλλὰ
καὶ
τὸ
|
τῶν |
Σειρήνων
εἴσῃ
ὁποῖόν
τι
ἦν· |
[9] |
που
κάλλιστον
ὅρμον
εἶδες
ἐκ
|
τῶν |
στιλπνοτάτων
καὶ
ἰσομεγεθῶν
μαργαριτῶν,
οὕτως |
[23] |
καὶ
αὐτῇ
ἐκεινῇ
παρὰ
πολὺ
|
τῶν |
τοιούτων
κεχαρισμένη,
ὅσῳ
μὴ
ξύλου |
[21] |
μετάρσιον
ὄχημα,
οὐ
μένουσιν
ἐπὶ
|
τῶν
|
ὑπαρχόντων
οὐδ´
ἀφορῶσιν
κάτω,
ἀλλὰ |
[9] |
ἐπεφύκεσαν·
ἐκοσμοῦντο
δὲ
μάλιστα
τῷ
|
τῶν
|
χειλῶν
ἐρυθήματι.
ὑπεφαίνοντο
γοῦν,
αὐτὸ |