Chapitre |
[18] |
γοῦν
Ἑλλάδος
ὅλης
~ὡς
τότε
|
μοι |
ἄνωθεν
ἐφαίνετο
δακτύλων
οὔσης
τὸ
|
[18] |
~Μάλιστα
δὲ
ἐπ´
ἐκείνοις
ἐπῄει
|
μοι |
γελᾶν
τοῖς
~περὶ
γῆς
ὅρων |
[25] |
δὲ
τοιαίδε,
Ὦ
Ζεῦ,
βασιλεῦσαί
|
μοι
|
~γένοιτο·
Ὦ
Ζεῦ,
τὰ
κρόμμυά |
[18] |
μίαν
τῶν
~Ἐπικουρείων
ἀτόμων
ἐδόκει
|
μοι |
γεωργεῖν.
ἀποβλέψας
~δὲ
δὴ
καὶ |
[12] |
πρὸς
τὸν
ἥλιον
ὑποστίλβων
διεσήμαινέ
|
~μοι |
γῆν
εἶναι
τὸ
ὁρώμενον.
ἐπεὶ |
[19] |
πάντα
ἱκανῶς
ἑώρατο
καὶ
~κατεγεγέλαστό
|
μοι, |
διασείσας
ἐμαυτὸν
ἀνεπτόμην
~δώματ´
ἐς |
[31] |
τινα
τέχνην
μετιέναι
περιττὸν
~εἶναί
|
μοι |
δοκεῖ,
κέκραγα
δὲ
καὶ
αὐχμῶ |
[34] |
δὲ
τουτουὶ
Μενίππου
ταῦτα,
ἔφη,
|
μοι
|
~δοκεῖ·
περιαιρεθέντα
αὐτὸν
τὰ
πτερά, |
[14] |
καὶ
τοὺς
τέκτονας
πολλάκις
~ἑωρακέναι
|
μοι |
δοκῶ
θατέρῳ
τῶν
ὀφθαλμῶν
~ἄμεινον |
[24] |
καπνοῦ
~τῶν
θυσιῶν
οὐδὲ
ἀναβλέπειν
|
μοι |
δυνατόν·
ἐξ
οὗ
~δὲ
ἐν |
[4] |
τὸ
~πᾶν
ἀποβλέπειν
ἐπειρώμην·
καί
|
μοι |
ἐνταῦθα
πολλήν
~τινα
παρεῖχε
τὴν |
[14] |
ταῦτα,
ἦν
δ´
~ἐγώ,
καί
|
μοι |
ἤδη
μεταμέλει
ὅτι
δεῦρο
ἀνιὼν
|
[22] |
γὰρ
καὶ
ἡ
σελήνη
βραχεῖά
|
μοι |
καθεωρᾶτο
~καὶ
τὴν
γῆν
ἤδη |
[13] |
τὴν
ἀπορίαν.
κατηφεῖ
δὲ
ὄντι
|
~μοι |
καὶ
ὀλίγου
δεῖν
δεδακρυμένῳ
ἐφίσταται |
[4] |
τὰ
κατὰ
τὴν
σελήνην
ἄτοπά
|
μοι |
καὶ
~παντελῶς
παράδοξα
κατεφαίνετο,
καὶ |
[21] |
δ´
ὅτι
μὴ
δυνατόν
ἐστί
|
μοι |
κατὰ
~χώραν
μένειν,
ἢν
μὴ |
[10] |
ποτε
οὐδεμιᾷ
μηχανῇ
δυνατὸν
~εἶναί
|
μοι |
κατεφαίνετο·
εἰ
δὲ
γυπὸς
ἢ |
[5] |
~καὶ
οὐρανογνώμονες
οἱ
ἄνδρες
αὐτίκα
|
μοι |
κατεφάνησαν—
τούτοις
~ἐγχειρίσας
ἐμαυτὸν
καὶ |
[24] |
δὲ
περὶ
τούτων
ἀπεκρινάμην,
Εἰπέ
|
μοι, |
~Μένιππε,
ἔφη,
περὶ
δὲ
ἐμοῦ |
[25] |
λάθοιμι
ἐπιβουλεύσας
τῷ
~ἀδελφῷ,
Γένοιτό
|
μοι |
νικῆσαι
τὴν
δίκην,
Δὸς
~στεφθῆναι |
[12] |
γῆς
διάθεσιν.
~καὶ
πρῶτόν
γέ
|
μοι |
πάνυ
μικρὰν
~δόκει
τινὰ
τὴν |
[10] |
εἰς
~τὸν
οὐρανόν.
τούτου
δέ
|
μοι |
παρεῖχε
τὴν
ἐλπίδα
~μάλιστα
μὲν |
[2] |
~δοκεῖ
προσφερές.
ἀτὰρ
οὐδὲν
ἐδέησέ
|
μοι |
πρὸς
τὴν
~ἄνοδον
οὔτε
τῆς |
[20] |
τι
ἂν
ἕκαστος
~ἐπινοήσῃ
τοῦτό
|
μοι |
προσάπτουσι.
τὰ
τελευταῖα
~δὲ
καὶ |
[2] |
~τοῦ
ἀετοῦ·
οἰκεῖα
γὰρ
ἦν
|
μοι |
τὰ
πτερά.
~(ΕΤΑΙΡΟΣ)
~Τοῦτο
μὲν |
[25] |
~σκόροδα·
Ὦ
θεοί,
τὸν
πατέρα
|
μοι |
ταχέως
ἀποθανεῖν·
~ὁ
δέ
τις |
[14] |
δ´
ἐγώ,
ἢν
μὴ
σύ
|
μοι
|
~τὴν
ἀχλύν
πως
ἀφέλῃς
ἀπὸ |
[16] |
μὲν
τῶν
βασιλέων
τοιαύτην
παρέσχε
|
~μοι |
τὴν
διατριβήν,
τὰ
δὲ
τῶν |
[11] |
μετ´
ὀλίγον
δέ,
εἰ
δόξειέ
|
μοι, |
τὴν
~Ἑλλάδα,
τὴν
Περσίδα
καὶ |
[10] |
μέγεθος
ἀνθρωπίνου
σώματος—
τάχα
ἄν
|
μοι
|
~τὴν
πεῖραν
προχωρῆσαι.
καὶ
δὴ |
[10] |
τῆς
πτήσεως·
~ἐπεὶ
δὲ
ὑπήκουέ
|
μοι |
τὸ
χρῆμα,
τολμηρότερον
~ἤδη
τῆς |
[11] |
τὸ
Ταΰγετον.
~Ἤδη
δ´
οὖν
|
μοι |
τοῦ
τολμήματος
ἐκμεμελετημένου
~τέλειός
τε |
[27] |
καὶ
δύο
τοῦ
νέκταρος
~ἐνέχει
|
μοι |
φέρων.
οἱ
δὲ
θεοί,
ὡς |
[2] |
τῶν
Οὐρανιώνων
ἑνί;
ἀλλ´
ἐκεῖνά
|
μοι |
φράσον,
~εἰ
δοκεῖ,
τίνα
τρόπον |
[25] |
~γένοιτο·
Ὦ
Ζεῦ,
τὰ
κρόμμυά
|
μοι |
φῦναι
καὶ
τὰ
~σκόροδα·
Ὦ |
[22] |
καὶ
~τὸ
μὲν
πρῶτον
ἐδόκει
|
μοι |
ὡς
εἶχον
εὐθὺς
εἴσω
~παριέναι· |