Paragraphes |
[8] |
οὐδέν
γε
δέος
μὴ
κενωθεὶς
|
λάθοι |
ὁ
γωρυτὸς
αὐτῷ.
Ὁρᾷς
ὅπως |
[3] |
μὲν
ἤδη
τὸ
ῥόπαλον,
τῆς
|
λαιᾶς |
δὲ
τὸ
τόξον
ἐχούσης,
τρυπήσας |
[5] |
παρ´
ὑμῶν
μαθών,
τοῖς
γὰρ
|
λάλοις |
ἐξ
ἄκρου
ἡ
γλῶττα
πᾶσίν |
[4] |
γε
ἀληθῆ
ὑμῶν
οἱ
ποιηταὶ
|
λέγουσιν, |
ὅτι
αἱ
μὲν
τῶν
ὁπλοτέρων |
[2] |
τὴν
χώραν
ποτὲ
αὐτῶν
ἐπῆλθεν
|
λείαν |
ἐλαύνων,
ὁπότε
τὰς
Γηρυόνου
ἀγέλας |
[4] |
τὴν
ὄπα
ἀφιᾶσιν
εὐανθῆ
τινα·
|
λείρια |
γὰρ
καλεῖται,
εἴ
γε
μέμνημαι, |
[7] |
εἰπὼν
τὸ
σὴ
δὲ
βίη
|
λέλυται, |
καὶ
χαλεπὸν
γῆρας
κατείληφέ
σε, |
[4] |
τὸ
δὲ
γῆρας
ἔχει
τι
|
λέξαι |
τῶν
νέων
σοφώτερον.
οὕτω
γέ |
[1] |
τὴν
διφθέραν
ἐνῆπται
τὴν
τοῦ
|
λέοντος |
καὶ
τὸ
ῥόπαλον
ἔχει
ἐν |
[3] |
δεσμὰ
δέ
εἰσιν
οἱ
σειραὶ
|
λεπταὶ |
χρυσοῦ
καὶ
ἠλέκτρου
εἰργασμέναι
ὅρμοις
|
[6] |
τά
γε
βέλη
αὐτοῦ
οἱ
|
λόγοι |
εἰσίν,
οἶμαι,
ὀξεῖς
καὶ
εὔστοχοι |
[4] |
ταραττομένῳ
ἔοικας
πρὸς
αὐτήν.
τὸν
|
λόγον |
ἡμεῖς
οἱ
Κελτοὶ
οὐχ
ὥσπερ |
[4] |
μὴ
θαυμάσῃς·
μόνος
γὰρ
ὁ
|
λόγος |
ἐν
γήρᾳ
φιλεῖ
ἐντελῆ
ἐπιδείκνυσθαι |
[8] |
ὁ
Ἱπποκλείδης
οὐ
φροντιεῖ.
τῷ
|
λόγῳ |
δὲ
νῦν
ἂν
μάλιστα
ἀνηβᾶν
|
[6] |
καὶ
αὐτὸν
ἡμεῖς
τὸν
Ἡρακλέα
|
λόγῳ |
τὰ
πάντα
ἡγούμεθα
ἐξεργάσασθαι
σοφὸν |
[1] |
ἔσχατον,
ἀναφαλαντίας,
πολιὸς
ἀκριβῶς
ὅσαι
|
λοιπαὶ |
τῶν
τριχῶν,
ῥυσὸς
τὸ
δέρμα |
[3] |
δεσμὸν
ἐπιχαλῶντες,
ἐοικότες
ἀχθεσθησομένοις
εἰ
|
λυθήσονται. |
ὃ
δὲ
πάντων
ἀτοπώτατον
εἶναί |
[4] |
Ἐγώ
σοι,
ἔφη,
ὦ
ξένε,
|
λύσω
|
τῆς
γραφῆς
τὸ
αἴνιγμα·
πάνυ |