Chapitre
[4]	καὶ πεζοὺς καὶ τοξότας καὶ	ἱππέας	καὶ στρατηγοὺς καὶ ταξιάρχους, ἐπὶ
[4]	συμβαίη κἀκεῖνον, ὁ μὲν ὑπὲρ	εὐσεβείας	ἐπισπάσεται κινδύνους, ἀθάνατον ζωὴν καὶ
[4]	γινόμενος· μοναχὸν δὲ ἰδεῖν ὑπὲρ	εὐσεβείας	ἐσφαγμένον ἡδὺ καὶ σωτήριον θέαμα.
[2]	εὑρήσεις. Ὁ μὲν γὰρ ὑπὲρ	εὐσεβείας	καὶ τῆς τοῦ Θεοῦ λατρείας
[2]	Χριστοῦ στεφανούμενον· μετὰ γὰρ τῆς	θείας	ῥοπῆς ἐπὶ τὸν πόλεμον ἔρχεται,
[4]	τοῦ Θεοῦ μηδένα φανῆναι τῆς	βασιλείας	ἐραστήν. Καὶ τὸν μὲν οὐδεὶς
[4]	τῆς ἀρετῆς, τὸν δὲ τῆς	βασιλείας	στερηθέντα, ὁ μὲν ῥᾳδίως ἂν
[4]	καὶ δακρύων καὶ πένθους καὶ	θεραπείας	πτωχῶν τὰς ἁμαρτίας ἀποτριψάμενος, πάλιν
[2]	εὐσεβείας καὶ τῆς τοῦ Θεοῦ	λατρείας	πολεμεῖ τοῖς δαίμοσιν, ἢ πόλεις
[1]	τῆς ἐν τῷ παρόντι βίῳ	δυναστείας	καὶ δόξης, καταμάθωμεν τὸ διάφορον
[0]	~ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ	ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ	ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗΣ, ΠΡΟΣ
[3]	ἐγγὺς ἐλθεῖν τῆς τοῦ μονάζοντος	καλοκαγαθίας	δυνήσεται. Καὶ γὰρ ἐν ὁδοιπορίαις
[3]	μὲν ἄφρων εἴη, τῆς ἑαυτοῦ	κακίας	ἀξίοις, εἰ δὲ νοῦν ἔχοι
[4]	ἐν ταῖς Ἠλίου προσευχαῖς; οὐκ	Ἐζεκίας	τὴν αὐτὴν ἔχων ἀρχὴν καὶ
[4]	Τὸ δὲ αὐτὸ τοῦτο καὶ	Ἐζεκίας,	τοῦ Περσικοῦ πολέμου συστάντος, καὶ
[4]	λιμῷ πρὸς τὰς τῶν πλουσίων	οἰκίας.	Οὐκ Ἀχαὰβ, ὁ τῶν Ἰουδαίων
[3]	πολιορκεῖν, τὰς τῶν πενήτων πορθεῖν	οἰκίας,	τοὺς ὑποδεξαμένους εἰσπράττεσθαι καθ´ ἑκάστην
[3]	εἰσφορῶν, τὰς δὲ τῶν πενήτων	οἰκίας	ὥσπερ χειμάῤῥους παρασύρει, οἰμωγῆς πιμπλῶσα
[4]	ἀγαθὴν καὶ φιλάνθρωπον, αἰδεῖσθαι τὰς	συμβουλίας,	καὶ πείθεσθαι ταῖς ἀγαθαῖς νουθεσίαις.
[2]	ὅρων ἢ χρημάτων ἁρπασθέντων, ἢ	πλεονεξίας	καὶ ἔρωτος ἀρχῆς ἀδίκου παρακαλούσης
[4]	καὶ σιτοδείᾳ τὴν ἐλπίδα τῆς	σωτηρίας	εἶχεν ἐν ταῖς Ἠλίου προσευχαῖς;
[4]	ἑτέροις ἔχει τὴν ἐλπίδα τῆς	σωτηρίας·	ὁ δὲ τῇ βουλήσει καὶ
[1]	μὲν ὡς ἄξια σπουδῆς καὶ	σωτηρίας	περὶ πολλοῦ ποιησώμεθα, τῶν δὲ
[4]	δὲ τοῦτο σπάνιον) ἐλάττονος ἔσται	σωτηρίας	τε καὶ τιμῆς· οὐ γὰρ
[1]	καὶ κηρύκων βοῆς ἀπολαύοντας καὶ	δορυφορίας	πολλῆς, καταπεφρόνηται δὲ τῶν φιλοσοφούντων
[1]	ᾑρημένος, θυμοῦ καὶ φθόνου καὶ	φιλαργυρίας	καὶ ἡδονῆς καὶ τῶν ἄλλων
[3]	ἁμαρτημάτων ἐλευθερῶν διὰ τῆς ἀγαθῆς	νουθεσίας,	τοῖς δὲ λύων τὴν ἔνδειαν.
[4]	πένθους καὶ θεραπείας πτωχῶν τὰς	ἁμαρτίας	ἀποτριψάμενος, πάλιν ῥᾳδίως ἐπὶ τὴν
[1]	παραθέντες ἀλλήλοις τά τε τῆς	(φιλοσοφίας	ἀγαθὰ, τά τε δοκοῦντα εἶναι
[4]	ἄνδρα, φάνηθι μιμητὴς τῆς ἐκείνου	φιλοσοφίας,	εὖξαι γενέσθαι τῷ δικαίῳ παραπλήσιος·
[3]	ὑπὲρ δὲ τῶν ἐν ἐνδείᾳ	πολλάς	τε καὶ συνεχεῖς, ἀμφοτέροις λυσιτελούσας,
[1]	καὶ στρατόπεδα καὶ δήμους καὶ	βουλὰς	τοῖς ἑαυτοῦ νεύμασιν ἄγων· ὁ
[2]	τοῖς δαίμοσιν, ἢ πόλεις ἢ	κώμας	ἐκ τῆς πλάνης ἐξαρπάσαι ποθῶν·
[3]	χειμάῤῥους παρασύρει, οἰμωγῆς πιμπλῶσα τὰς	κώμας,	καὶ οὔτε γῆρας ἐλεεινὸν τοῖς
[4]	ᾖ χρηστὸς, ὁ δὲ ψυχὰς	τυραννουμένας	ὑπὸ δαιμόνων ἠλευθέρωσε ταῖς προσευχαῖς.
[1]	τοὺς ἑαυτῆς ἐραστὰς, ἤδη δέ	τινας	καὶ εἰς κίνδυνον μέγαν ἢ
[4]	καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς	αἰῶνας	τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[3]	κατακοιμίζει καὶ ὁ πότος μέχρις	ἡμέρας	αὐτῆς ἐν τῇ κλίνῃ κατέχων.
[2]	χαριζομένων, καὶ τὸ πλέον τῆς	ἡμέρας	διατριβόντων ἐν πότῳ, οὐδὲν καίριον
[1]	λέγω, τῇ φιλοσοφίᾳ παραθέντες, θεωρήσωμεν	ἑκατέρας	κτήσεως τοὺς καρποὺς, καταμαθόντες ἀκριβῶς
[3]	Βασιλεὺς δὲ τάς τε εἰσφορὰς	κουφοτέρας	εἶναι κελεύων, τοὺς πλουσίους μᾶλλον,
[3]	πιμπλῶσα τὰς κώμας, καὶ οὔτε	γῆρας	ἐλεεινὸν τοῖς εἰσπραττομένοις τοὺς φόρους,
[4]	βασιλεῖς κοινοὺς τῆς γῆς ἡγεῖσθαι	σωτῆρας	τοὺς ἑαυτοῦ θεράποντας, ὅπως ἂν
[4]	τε γὰρ ὁ προφήτης τὰς	χεῖρας	ἦρεν εἰς τὸν οὐρανὸν, καὶ
[4]	τίς ἂν εἰπεῖν δυνηθείη τὰς	συμφορὰς	αἷς ὀφθήσεται συνεχόμενος, πυρὶ καιόμενος,
[3]	ἔνδειαν. Βασιλεὺς δὲ τάς τε	εἰσφορὰς	κουφοτέρας εἶναι κελεύων, τοὺς πλουσίους
[4]	ἐπ´ ὀχημάτων φερόμενον, ἐξόδους ἐξιόντα	λαμπρὰς,	μὴ μακαρίσῃς τὸν ἄνθρωπον· πρόσκαιρος
[3]	χρόνον, κοινοί τινες πολέμιοι τῆς	χώρας,	ἅπερ οὐκ ἐξήνεγκεν ἡ γῆ,
[4]	μὲν δικαίως φανείη καὶ φιλανθρώπως	διοικήσας	τὴν ἀρχὴν (πολὺ δὲ τοῦτο
[2]	πάθεσι τῆς ψυχῆς τὸν λογισμὸν	ἐπιστήσας,	ῥᾳδίως ἂν ἐπισταίη καὶ ἀνθρώποις
[1]	ἔχοι, τὸν τοῦ Θεοῦ φόβον	ἐπιστήσας	τοῖς πάθεσι. Τοιαύτην μὲν οὖν
[3]	πολλάς τε καὶ συνεχεῖς, ἀμφοτέροις	λυσιτελούσας,	τοῖς τε παρέχουσι, καὶ τοῖς
[4]	καὶ πένθους καὶ θεραπείας πτωχῶν	τὰς	ἁμαρτίας ἀποτριψάμενος, πάλιν ῥᾳδίως ἐπὶ
[3]	βλάψειεν ἡ χαλεπότης τῶν εἰσφορῶν,	τὰς	δὲ τῶν πενήτων οἰκίας ὥσπερ
[4]	καὶ στρατηγοὺς καὶ ταξιάρχους, ἐπὶ	τὰς	Ἑλισσαίου προσευχὰς κατέφυγον· ἡγοῦντο γὰρ
[4]	βροντῆς, ἢ σεισμοῦ πάντα κινοῦντος,	τὰς	Ἡσαΐου προσευχὰς ὁ βασιλεὺς ἀντέστησε
[3]	ὥσπερ χειμάῤῥους παρασύρει, οἰμωγῆς πιμπλῶσα	τὰς	κώμας, καὶ οὔτε γῆρας ἐλεεινὸν
[2]	βίον ἑκατέρου καὶ τὰς πράξεις	τὰς	παρ´ ἡμέραν σκοπῶν. Εὕροι γὰρ
[3]	ἁρπάζειν, συλᾷν, τοὺς ὁδοιπόρους ἀδικεῖν,	τὰς	πόλεις ἐν τῇ καθέδρᾳ πολιορκεῖν,
[2]	ἀκριβῶς, τὸν βίον ἑκατέρου καὶ	τὰς	πράξεις τὰς παρ´ ἡμέραν σκοπῶν.
[4]	πρᾶξιν ἀγαθὴν καὶ φιλάνθρωπον, αἰδεῖσθαι	τὰς	συμβουλίας, καὶ πείθεσθαι ταῖς ἀγαθαῖς
[4]	γῆν, τίς ἂν εἰπεῖν δυνηθείη	τὰς	συμφορὰς αἷς ὀφθήσεται συνεχόμενος, πυρὶ
[3]	λύων τὴν ἔνδειαν. Βασιλεὺς δὲ	τάς	τε εἰσφορὰς κουφοτέρας εἶναι κελεύων,
[3]	πόλεις ἐν τῇ καθέδρᾳ πολιορκεῖν,	τὰς	τῶν πενήτων πορθεῖν οἰκίας, τοὺς
[4]	οἱ πτωχεύοντες ἐν λιμῷ πρὸς	τὰς	τῶν πλουσίων οἰκίας. Οὐκ Ἀχαὰβ,
[4]	Ἅμα τε γὰρ ὁ προφήτης	τὰς	χεῖρας ἦρεν εἰς τὸν οὐρανὸν,
[4]	ἀγαθῶν καὶ μιμητὰς ἕξει καὶ	μαθητὰς	πολλοὺς εὐχομένους αὐτῷ φανῆναι παραπλησίους·
[4]	ἐραστὰς τῶν οἰκείων ἀγαθῶν καὶ	μιμητὰς	ἕξει καὶ μαθητὰς πολλοὺς εὐχομένους
[1]	καλὰ μᾶλλον ἀγαπῶντάς τε καὶ	θαυμάζοντας,	ἢ τὰ φύσει χρηστὰ καὶ
[4]	Ταῦτα πάντα δεῖ λογιζομένους καὶ	μανθάνοντας,	μὴ τοὺς πλουτοῦντας θαυμάζειν· ὁ
[4]	γῆς ἡγεῖσθαι σωτῆρας τοὺς ἑαυτοῦ	θεράποντας,	ὅπως ἂν παιδευθεῖεν, καὶ παρακαλούμενοι
[2]	καὶ οἱ πόλεμοι τοσοῦτον ἀλλήλων	διαφέροντας	ἔδειξαν τόν τε βασιλέα, καὶ
[1]	τοῦ βίου τελευτὴν λαμπροὺς καὶ	χαίροντας	ἐπὶ τὸ δικαστήριον ἄγει τοῦ
[1]	λαμπρῶν ὀχημάτων, καὶ κηρύκων βοῆς	ἀπολαύοντας	καὶ δορυφορίας πολλῆς, καταπεφρόνηται δὲ
[1]	οἱ πολλοὶ τοὺς τῶν ἐθνῶν	ἄρχοντας,	φερομένους ἐπὶ λαμπρῶν ὀχημάτων, καὶ
[4]	λογιζομένους καὶ μανθάνοντας, μὴ τοὺς	πλουτοῦντας	θαυμάζειν· ὁ γὰρ τούτων δεσπότης
[1]	τούτῳ συνδιαφθείρεται, μᾶλλον δὲ καὶ	ζῶντας	ἀπολιμπάνει τοὺς ἑαυτῆς ἐραστὰς, ἤδη
[1]	τὰ δοκοῦντα εἶναι καλὰ μᾶλλον	ἀγαπῶντάς	τε καὶ θαυμάζοντας, ἢ τὰ
[4]	τὴν στρατιὰν, καὶ πεζοὺς καὶ	τοξότας	καὶ ἱππέας καὶ στρατηγοὺς καὶ
[1]	καὶ ζῶντας ἀπολιμπάνει τοὺς ἑαυτῆς	ἐραστὰς,	ἤδη δέ τινας καὶ εἰς
[4]	θέαμα. Καὶ ὁ μὲν τοὺς	ἐραστὰς	τῶν οἰκείων ἀγαθῶν καὶ μιμητὰς
[4]	καὶ ταξιάρχους, ἐπὶ τὰς Ἑλισσαίου	προσευχὰς	κατέφυγον· ἡγοῦντο γὰρ αὐτοῖς ἀντὶ
[4]	σεισμοῦ πάντα κινοῦντος, τὰς Ἡσαΐου	προσευχὰς	ὁ βασιλεὺς ἀντέστησε ταῖς πολλαῖς
[4]	ὅταν ᾖ χρηστὸς, ὁ δὲ	ψυχὰς	τυραννουμένας ὑπὸ δαιμόνων ἠλευθέρωσε ταῖς
[3]	κωμάζουσι πάντα τὸν χρόνον, κοινοί	τινες	πολέμιοι τῆς χώρας, ἅπερ οὐκ
[2]	Ὅσῳ δὲ τῶν ἀνθρώπων οἱ	δαίμονες	φοβερώτεροι, τοσούτῳ λαμπρότερος ὁ τούτων
[1]	ἐπιθυμήσειε γενέσθαι ὅμοιος, ἐκείνων δὲ	ἅπαντες·	καίτοι γε δυναστείαν μὲν κτήσασθαι,
[2]	πολλοὶ πολλάκις βασιλεῖς, τῶν μειζόνων	ἐπιθυμήσαντες,	καὶ τὰ παρόντα προσαπώλεσαν. Ἡ
[1]	βεβιωμένων τὴν δίκην. Φέρε δὴ	παραθέντες	ἀλλήλοις τά τε τῆς (φιλοσοφίας
[1]	τὴν βασιλείαν λέγω, τῇ φιλοσοφίᾳ	παραθέντες,	θεωρήσωμεν ἑκατέρας κτήσεως τοὺς καρποὺς,
[1]	ἐπιστρέφουσι τὸν δῆμον, οὗτοι δὲ	φανέντες	οὐδενὸς ὀφθαλμοὺς, ἢ κομιδῇ γε
[1]	μονήρη δίαιταν ᾑρημένων· κἀκεῖνοι μὲν	φανέντες,	πρὸς ἑαυτοὺς ἐπιστρέφουσι τὸν δῆμον,
[4]	κινδυνευούσης, οἱ τῶν Ἰουδαίων βασιλεῖς,	ἀφέντες	τὴν στρατιὰν, καὶ πεζοὺς καὶ
[1]	ἀρξάντων οἱ πλείους μεγάλην ὀφθήσονται	διδόντες	τῶν βεβιωμένων τὴν δίκην. Φέρε
[1]	τε πολλῆς τυγχάνοντα σπουδῆς, ἵνα	μαθόντες	τὸ διάφορον ἑκατέρων, τὰ μὲν
[1]	θεωρήσωμεν ἑκατέρας κτήσεως τοὺς καρποὺς,	καταμαθόντες	ἀκριβῶς τίνων μὲν ὁ βασιλεὺς,
[4]	ἐν καιροῖς φοβεροῖς, ὥσπερ οἱ	πτωχεύοντες	ἐν λιμῷ πρὸς τὰς τῶν
[4]	παιδεύων τοὺς βασιλεῖς κοινοὺς τῆς	γῆς	ἡγεῖσθαι σωτῆρας τοὺς ἑαυτοῦ θεράποντας,
[2]	ἂν εἶδον καὶ δήμων καὶ	γῆς	καὶ θαλάσσης ἄρχοντα, καὶ πόλεων
[3]	καὶ στρατοπέδοις, καὶ πολλῆς μὲν	γῆς,	πολλῆς δὲ ἄρχοντα θαλάττης, ἐπὶ
[4]	ἀεὶ φόβῳ συζῇ καὶ προσδοκίᾳ	σφαγῆς·	ὁ μὲν γὰρ ἐπικίνδυνον ἔχει
[3]	πενήτων οἰκίας ὥσπερ χειμάῤῥους παρασύρει,	οἰμωγῆς	πιμπλῶσα τὰς κώμας, καὶ οὔτε
[4]	τοῦ μοναχοῦ ἀρετῆς. Ὅταν οὖν	ἴδῃς	πλούσιον ἐσθῆτι κεκοσμημένον, χρυσῷ καλλωπιζόμενον,
[1]	πολλοῖς, τά τε πολλῆς τυγχάνοντα	σπουδῆς,	ἵνα μαθόντες τὸ διάφορον ἑκατέρων,
[1]	ἑκατέρων, τὰ μὲν ὡς ἄξια	σπουδῆς	καὶ σωτηρίας περὶ πολλοῦ ποιησώμεθα,
[3]	μὲν ἁμαρτημάτων ἐλευθερῶν διὰ τῆς	ἀγαθῆς	νουθεσίας, τοῖς δὲ λύων τὴν
[2]	τὴν αἰτίαν ἑκατέρου πολέμου καταμαθεῖν	βουληθείης,	πολὺ τὸ οὐκ ἴσον εὑρήσεις.
[0]	~ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ	ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ	ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗΣ,
[3]	στρατοπέδοις, καὶ πολλῆς μὲν γῆς,	πολλῆς	δὲ ἄρχοντα θαλάττης, ἐπὶ τῆς
[1]	κηρύκων βοῆς ἀπολαύοντας καὶ δορυφορίας	πολλῆς,	καταπεφρόνηται δὲ τῶν φιλοσοφούντων ὁ
[3]	καὶ δήμοις καὶ στρατοπέδοις, καὶ	πολλῆς	μὲν γῆς, πολλῆς δὲ ἄρχοντα
[1]	κατεῤῥᾳθυμημένα παρὰ πολλοῖς, τά τε	πολλῆς	τυγχάνοντα σπουδῆς, ἵνα μαθόντες τὸ
[4]	ἐλάττονος ἔσται σωτηρίας τε καὶ	τιμῆς·	οὐ γὰρ ἴσον, οὐκ ἴσον
[4]	σπουδῇ καὶ τῇ μεταβολῇ τῆς	γνώμης	ἑπομένην ἕξει τὴν σωτηρίαν εὐθέως·
[2]	πόλεις ἢ κώμας ἐκ τῆς	πλάνης	ἐξαρπάσαι ποθῶν· ὁ δὲ μάχεται
[4]	ἐδάφων αὐτῶν εἰς κίνδυνον μέγιστον	κατακεκλιμένης,	καὶ τῶν ἐπὶ τῷ τείχει
[3]	ὑπηκόοις, καὶ πόλιν οἰκῶν, καὶ	εἰρήνης	ἀπολαύων, καὶ πολέμων ἁπτόμενος, φόρους
[3]	δὲ ἄρχοντα θαλάττης, ἐπὶ τῆς	κλίνης	ἀνατεταμένον καὶ ῥέγχοντα. Καὶ ἐκεῖνος
[4]	καὶ πολέμου καταῤῥαγέντος, καὶ τῆς	Παλαιστίνης	ἐκ βάθρων αὐτῶν ἀνασπασθῆναι κινδυνευούσης,
[4]	τὸν γὰρ ὑπερορῶντα πλούτου καὶ	(ἡδονῆς	καὶ τρυφῆς, ὧν ἕνεκα ζῇν
[1]	καὶ φθόνου καὶ φιλαργυρίας καὶ	ἡδονῆς	καὶ τῶν ἄλλων ἄρχει κακῶν,
[2]	ὁ θυμοῦ καὶ φθόνου καὶ	ἡδονῆς	κρατῶν, καὶ πάντα ὑπὸ τοὺς
[1]	τῷ παρόντι βίῳ δυναστείας καὶ	δόξης,	καταμάθωμεν τὸ διάφορον ἑκατέρων τῶν
[1]	ἐπὶ λαμπρῶν ὀχημάτων, καὶ κηρύκων	βοῆς	ἀπολαύοντας καὶ δορυφορίας πολλῆς, καταπεφρόνηται
[2]	στεφανούμενον· μετὰ γὰρ τῆς θείας	ῥοπῆς	ἐπὶ τὸν πόλεμον ἔρχεται, οὐρανίοις
[1]	ἢ ἀδοξίαν κατέστησεν· ὁ δὲ	μονήρης	βίος νῦν τε πολλῶν ἀγαθῶν
[4]	τοῦ σωτηρίου τούτου βίου καὶ	πάσης	ἀρετῆς· ὁ δὲ βασιλεὺς, ἐὰν
[2]	τάξει τοῖς ἀρχομένοις εἶναι, μετὰ	πάσης	ἡμερότητος ὁμιλοῦντα ταῖς πόλεσιν. Ὁ
[4]	φερόμενον, ἐξόδους ἐξιόντα λαμπρὰς, μὴ	μακαρίσῃς	τὸν ἄνθρωπον· πρόσκαιρος γὰρ ὁ
[2]	καὶ δήμων καὶ γῆς καὶ	θαλάσσης	ἄρχοντα, καὶ πόλεων καὶ δήμων
[2]	πλεονεξίας καὶ ἔρωτος ἀρχῆς ἀδίκου	παρακαλούσης	ἐπὶ τὴν μάχην· ἔνθα δὴ
[4]	Παλαιστίνης ἐκ βάθρων αὐτῶν ἀνασπασθῆναι	κινδυνευούσης,	οἱ τῶν Ἰουδαίων βασιλεῖς, ἀφέντες
[3]	τοὺς μὲν ἁμαρτημάτων ἐλευθερῶν διὰ	τῆς	ἀγαθῆς νουθεσίας, τοῖς δὲ λύων
[4]	καὶ τοῦτον κἀκεῖνον, τὸν μὲν	τῆς	ἀρετῆς, τὸν δὲ τῆς βασιλείας
[1]	πολλῶν ἂν δεηθεῖεν χρημάτων οἱ	τῆς	ἀρχῆς ἐρασταί· τὸ δὲ μονήρη
[4]	δὲ τύραννον ἕξει σφαγέα καὶ	τῆς	ἀρχῆς ἐραστὴν, ἐλεεινὸν θέαμα καὶ
[3]	καὶ τράπεζα μετρία, καὶ σύσσιτοι	τῆς	αὐτῆς ἀρετῆς ἀθληταί· τὸν βασιλέα
[4]	δεόμενος τοῦ Θεοῦ μηδένα φανῆναι	τῆς	βασιλείας ἐραστήν. Καὶ τὸν μὲν
[4]	μὲν τῆς ἀρετῆς, τὸν δὲ	τῆς	βασιλείας στερηθέντα, ὁ μὲν ῥᾳδίως
[4]	πόλεμον, παιδεύων τοὺς βασιλεῖς κοινοὺς	τῆς	γῆς ἡγεῖσθαι σωτῆρας τοὺς ἑαυτοῦ
[4]	τῇ σπουδῇ καὶ τῇ μεταβολῇ	τῆς	γνώμης ἑπομένην ἕξει τὴν σωτηρίαν
[3]	συσσίτοις, εἰ μὲν ἄφρων εἴη,	τῆς	ἑαυτοῦ κακίας ἀξίοις, εἰ δὲ
[4]	ζήλωσον τὸν ἄνδρα, φάνηθι μιμητὴς	τῆς	ἐκείνου φιλοσοφίας, εὖξαι γενέσθαι τῷ
[3]	καὶ δικαίοις, πολὺ δὲ λειπομένοις	τῆς	ἐκείνων ἀρετῆς. Οὕτω κἂν φιλοσοφῇ
[4]	Περσῶν μυριάσι· καὶ οὐκ ἐψεύσθη	τῆς	ἐλπίδος. Ἅμα τε γὰρ ὁ
[1]	τά τε δοκοῦντα εἶναι χρηστὰ	τῆς	ἐν τῷ παρόντι βίῳ δυναστείας
[2]	ἡδοναῖς χαριζομένων, καὶ τὸ πλέον	τῆς	ἡμέρας διατριβόντων ἐν πότῳ, οὐδὲν
[2]	τοῦ Χριστοῦ στεφανούμενον· μετὰ γὰρ	τῆς	θείας ῥοπῆς ἐπὶ τὸν πόλεμον
[3]	πολλῆς δὲ ἄρχοντα θαλάττης, ἐπὶ	τῆς	κλίνης ἀνατεταμένον καὶ ῥέγχοντα. Καὶ
[1]	εὔπορόν τε καὶ ῥᾴδιον. Καὶ	τῆς	μὲν ἀρχῆς ἡ κτῆσις τῷ
[3]	σκήπτροις. ~γʹ Εἰ δὲ καὶ	τῆς	νυκτὸς τὸν χρόνον ἐξετάζειν βουληθείημεν,
[4]	μὴν καὶ πολέμου καταῤῥαγέντος, καὶ	τῆς	Παλαιστίνης ἐκ βάθρων αὐτῶν ἀνασπασθῆναι
[2]	ἢ πόλεις ἢ κώμας ἐκ	τῆς	πλάνης ἐξαρπάσαι ποθῶν· ὁ δὲ
[4]	τοῦ Περσικοῦ πολέμου συστάντος, καὶ	τῆς	πόλεως περὶ τῶν ἐδάφων αὐτῶν
[4]	λιμῷ καὶ σιτοδείᾳ τὴν ἐλπίδα	τῆς	σωτηρίας εἶχεν ἐν ταῖς Ἠλίου
[4]	ἐν ἑτέροις ἔχει τὴν ἐλπίδα	τῆς	σωτηρίας· ὁ δὲ τῇ βουλήσει
[2]	μὲν γὰρ ὑπὲρ εὐσεβείας καὶ	τῆς	τοῦ Θεοῦ λατρείας πολεμεῖ τοῖς
[3]	οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐγγὺς ἐλθεῖν	τῆς	τοῦ μονάζοντος καλοκαγαθίας δυνήσεται. Καὶ
[4]	κατὰ μικρὸν ἐγγὺς ἐλθεῖν δύναται	τῆς	τοῦ μοναχοῦ ἀρετῆς. Ὅταν οὖν
[1]	δὴ παραθέντες ἀλλήλοις τά τε	τῆς	(φιλοσοφίας ἀγαθὰ, τά τε δοκοῦντα
[3]	τὸν χρόνον, κοινοί τινες πολέμιοι	τῆς	χώρας, ἅπερ οὐκ ἐξήνεγκεν ἡ
[2]	στρατοπέδων. Ὁ γὰρ τοῖς πάθεσι	τῆς	ψυχῆς τὸν λογισμὸν ἐπιστήσας, ῥᾳδίως
[3]	μετρία, καὶ σύσσιτοι τῆς αὐτῆς	ἀρετῆς	ἀθληταί· τὸν βασιλέα δὲ λίθοις
[4]	σωτηρίου τούτου βίου καὶ πάσης	ἀρετῆς·	ὁ δὲ βασιλεὺς, ἐὰν μὲν
[4]	ἐλθεῖν δύναται τῆς τοῦ μοναχοῦ	ἀρετῆς.	Ὅταν οὖν ἴδῃς πλούσιον ἐσθῆτι
[3]	πολὺ δὲ λειπομένοις τῆς ἐκείνων	ἀρετῆς.	Οὕτω κἂν φιλοσοφῇ βασιλεὺς, οὐδὲ
[4]	τοῦτον κἀκεῖνον, τὸν μὲν τῆς	ἀρετῆς,	τὸν δὲ τῆς βασιλείας στερηθέντα,
[4]	ἥμερον, ζήλωσον τὸν ἄνδρα, φάνηθι	μιμητὴς	τῆς ἐκείνου φιλοσοφίας, εὖξαι γενέσθαι
[4]	ἐλπίδος. Ἅμα τε γὰρ ὁ	προφήτης	τὰς χεῖρας ἦρεν εἰς τὸν
[4]	καὶ σειομένων, καθάπερ ἐν προσδοκίᾳ	βροντῆς,	ἢ σεισμοῦ πάντα κινοῦντος, τὰς
[3]	πλούσιον ὀλίγα ἂν βλάψειεν ἡ	χαλεπότης	τῶν εἰσφορῶν, τὰς δὲ τῶν
[4]	πλουτοῦντας θαυμάζειν· ὁ γὰρ τούτων	δεσπότης	πεφηνὼς, οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐγγὺς
[3]	μὲν γῆς, πολλῆς δὲ ἄρχοντα	θαλάττης,	ἐπὶ τῆς κλίνης ἀνατεταμένον καὶ
[3]	τράπεζα μετρία, καὶ σύσσιτοι τῆς	αὐτῆς	ἀρετῆς ἀθληταί· τὸν βασιλέα δὲ
[3]	καὶ ὁ πότος μέχρις ἡμέρας	αὐτῆς	ἐν τῇ κλίνῃ κατέχων. Ἔστι
[1]	δὲ καὶ ζῶντας ἀπολιμπάνει τοὺς	ἑαυτῆς	ἐραστὰς, ἤδη δέ τινας καὶ
[4]	ὑπερορῶντα πλούτου καὶ (ἡδονῆς καὶ	τρυφῆς,	ὧν ἕνεκα ζῇν ἐπιθυμοῦσιν οἱ
[0]	ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ	ΥΠΕΡΟΧΗΣ,	ΠΡΟΣ ΜΟΝΑΧΟΝ ΣΥΖΩΝ ΤΑ Τῌ
[2]	ἁρπασθέντων, ἢ πλεονεξίας καὶ ἔρωτος	ἀρχῆς	ἀδίκου παρακαλούσης ἐπὶ τὴν μάχην·
[1]	ἂν δεηθεῖεν χρημάτων οἱ τῆς	ἀρχῆς	ἐρασταί· τὸ δὲ μονήρη βίον
[4]	τύραννον ἕξει σφαγέα καὶ τῆς	ἀρχῆς	ἐραστὴν, ἐλεεινὸν θέαμα καὶ δεινὸν
[1]	καὶ ῥᾴδιον. Καὶ τῆς μὲν	ἀρχῆς	ἡ κτῆσις τῷ βίῳ τούτῳ
[4]	ἑαυτοῦ γένοιτο, καὶ ταχέως διὰ	προσευχῆς	καὶ δακρύων καὶ πένθους καὶ
[2]	Ὁ γὰρ τοῖς πάθεσι τῆς	ψυχῆς	τὸν λογισμὸν ἐπιστήσας, ῥᾳδίως ἂν
[4]	κατέφυγεν, ὡς θανάτου δυνατώτερον καὶ	ζωῆς	χορηγόν; Καὶ μὴν καὶ πολέμου
[4]	ἂν εἰπεῖν δυνηθείη τὰς συμφορὰς	αἷς	ὀφθήσεται συνεχόμενος, πυρὶ καιόμενος, μαστιγούμενος,
[4]	τὰς συμβουλίας, καὶ πείθεσθαι ταῖς	ἀγαθαῖς	νουθεσίαις. Οὐ τοίνυν ἐκ τούτων
[4]	τοὺς ἁγίους μοναχοὺς ἐν ταῖς	χρείαις	καταφεύγομεν, ἀλλὰ καὶ οἱ βασιλεῖς
[3]	καλοκαγαθίας δυνήσεται. Καὶ γὰρ ἐν	ὁδοιπορίαις	βαρύς ἐστι τοῖς ὑπηκόοις, καὶ
[4]	συμβουλίας, καὶ πείθεσθαι ταῖς ἀγαθαῖς	νουθεσίαις.	Οὐ τοίνυν ἐκ τούτων μόνον
[4]	λαμπρὸν καὶ περίβλεπτον ἁρπαζόμενον ἐν	νεφέλαις	εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς
[4]	προσευχὰς ὁ βασιλεὺς ἀντέστησε ταῖς	πολλαῖς	τῶν Περσῶν μυριάσι· καὶ οὐκ
[2]	θυμῷ δὲ καὶ φιλαρχίᾳ καὶ	ἡδοναῖς	δουλεύων, πρῶτον μὲν καταγέλαστος εἶναι
[2]	ὑπασπιστῶν, ἀνθρώπων οἴνῳ δουλευόντων καὶ	ἡδοναῖς	χαριζομένων, καὶ τὸ πλέον τῆς
[4]	Κἂν συμβῇ τινα τοιαύταις χειμάζεσθαι	συμφοραῖς,	τὸν βασιλέα μὲν ὥσπερ τὰ
[1]	ὁ μὲν βασιλεὺς πόλεσι καὶ	χώραις	καὶ πολλοῖς ἐφέστηκεν ἔθνεσι, καὶ
[4]	αἰδεῖσθαι τὰς συμβουλίας, καὶ πείθεσθαι	ταῖς	ἀγαθαῖς νουθεσίαις. Οὐ τοίνυν ἐκ
[3]	τῇ τοῦ Θεοῦ λατρείᾳ καὶ	ταῖς	εὐχαῖς κοσμούμενον, πολὺ πρότερον ᾄδοντα
[4]	στρατιώταις, ὁ δὲ πόλεις τειχίζει	ταῖς	εὐχαῖς, οὐδένα δεδοικώς· ὁ δὲ
[4]	ἐλπίδα τῆς σωτηρίας εἶχεν ἐν	ταῖς	Ἠλίου προσευχαῖς; οὐκ Ἐζεκίας τὴν
[2]	εἶναι, μετὰ πάσης ἡμερότητος ὁμιλοῦντα	ταῖς	πόλεσιν. Ὁ δὲ ἀνθρώπων μὲν
[4]	Ἡσαΐου προσευχὰς ὁ βασιλεὺς ἀντέστησε	ταῖς	πολλαῖς τῶν Περσῶν μυριάσι· καὶ
[4]	ψυχὰς τυραννουμένας ὑπὸ δαιμόνων ἠλευθέρωσε	ταῖς	προσευχαῖς. Κἂν συμβῇ τινα τοιαύταις
[4]	πρὸς τοὺς ἁγίους μοναχοὺς ἐν	ταῖς	χρείαις καταφεύγομεν, ἀλλὰ καὶ οἱ
[2]	ὡς ἀληθῶς τὸν μὲν ὁμιλοῦντα	προφήταις,	καὶ τῇ τοῦ Παύλου σοφίᾳ
[4]	ταῖς προσευχαῖς. Κἂν συμβῇ τινα	τοιαύταις	χειμάζεσθαι συμφοραῖς, τὸν βασιλέα μὲν
[4]	τυραννίδος. Διόπερ ὁ μὲν φρουρεῖται	στρατιώταις,	ὁ δὲ πόλεις τειχίζει ταῖς
[3]	καὶ μέγα φρονῶν, καὶ τοῖς	στρατιώταις	παρέχων ἄδειαν ἁρπάζειν, συλᾷν, τοὺς
[3]	τοῦ Θεοῦ λατρείᾳ καὶ ταῖς	εὐχαῖς	κοσμούμενον, πολὺ πρότερον ᾄδοντα τῶν
[4]	ὁ δὲ πόλεις τειχίζει ταῖς	εὐχαῖς,	οὐδένα δεδοικώς· ὁ δὲ βασιλεὺς
[4]	ὁ δὲ πολλοὺς ἂν ἐν	προσευχαῖς	ἀναλώσειεν λόγους δεόμενος τοῦ Θεοῦ
[4]	τυραννουμένας ὑπὸ δαιμόνων ἠλευθέρωσε ταῖς	προσευχαῖς.	Κἂν συμβῇ τινα τοιαύταις χειμάζεσθαι
[4]	σωτηρίας εἶχεν ἐν ταῖς Ἠλίου	προσευχαῖς;	οὐκ Ἐζεκίας τὴν αὐτὴν ἔχων
[4]	νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου	εἰς	ἀέρα, κατὰ τὸν ἡγεμόνα καὶ
[4]	καὶ περίβλεπτον ἁρπαζόμενον ἐν νεφέλαις	εἰς	ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα,
[1]	ἐραστὰς, ἤδη δέ τινας καὶ	εἰς	κίνδυνον μέγαν ἢ ἀδοξίαν κατέστησεν·
[4]	πόλεως περὶ τῶν ἐδάφων αὐτῶν	εἰς	κίνδυνον μέγιστον κατακεκλιμένης, καὶ τῶν
[4]	μὲν οὐδεὶς ἂν ἀποκτεῖναι τολμήσειεν,	εἰς	τὸν Θεὸν ἀσεβεῖν ἡγούμενος, εἰ
[4]	ὁ προφήτης τὰς χεῖρας ἦρεν	εἰς	τὸν οὐρανὸν, καὶ τοῖς ἐξ
[4]	ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος	εἰς	τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[4]	τοιοῦτον ἀνέλοι· τῷ δὲ πολλοὶ	σφαγεῖς	ἐφεστήκασιν ἐρασταὶ τυραννίδος. Διόπερ ὁ
[3]	εἰσπράττεσθαι καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἃ	μηδεὶς	ἐπιτρέπει νόμος, ἐπὶ προφάσει τινὸς
[4]	βασιλείας ἐραστήν. Καὶ τὸν μὲν	οὐδεὶς	ἂν ἀποκτεῖναι τολμήσειεν, εἰς τὸν
[1]	ἑαυτοὺς ἕλκουσι. Καὶ τούτων μὲν	οὐδεὶς	ἂν ἐπιθυμήσειε γενέσθαι ὅμοιος, ἐκείνων
[2]	ἐπιστήσεται· ὁ γὰρ ἑαυτοῦ μὴ	δυνηθεὶς	ἄρχειν, πῶς ἂν ἑτέρους δυνηθείη
[4]	χρείαις καταφεύγομεν, ἀλλὰ καὶ οἱ	βασιλεῖς	αὐτοὶ πρὸς τούτους καταφεύγουσιν ἐν
[4]	ἀνασπασθῆναι κινδυνευούσης, οἱ τῶν Ἰουδαίων	βασιλεῖς,	ἀφέντες τὴν στρατιὰν, καὶ πεζοὺς
[4]	Περσικὸν κατέλυσε πόλεμον, παιδεύων τοὺς	βασιλεῖς	κοινοὺς τῆς γῆς ἡγεῖσθαι σωτῆρας
[2]	μάχην· ἔνθα δὴ πολλοὶ πολλάκις	βασιλεῖς,	τῶν μειζόνων ἐπιθυμήσαντες, καὶ τὰ
[3]	συλᾷν, τοὺς ὁδοιπόρους ἀδικεῖν, τὰς	πόλεις	ἐν τῇ καθέδρᾳ πολιορκεῖν, τὰς
[2]	λατρείας πολεμεῖ τοῖς δαίμοσιν, ἢ	πόλεις	ἢ κώμας ἐκ τῆς πλάνης
[4]	μὲν φρουρεῖται στρατιώταις, ὁ δὲ	πόλεις	τειχίζει ταῖς εὐχαῖς, οὐδένα δεδοικώς·
[4]	(τῶν δικαίων. Οὐ τοίνυν μόνον	ἡμεῖς	πρὸς τοὺς ἁγίους μοναχοὺς ἐν
[2]	τὸν βίον ἑκατέρου καὶ τὰς	πράξεις	τὰς παρ´ ἡμέραν σκοπῶν. Εὕροι
[2]	βουληθείης, πολὺ τὸ οὐκ ἴσον	εὑρήσεις.	Ὁ μὲν γὰρ ὑπὲρ εὐσεβείας
[2]	καὶ τὸν πόλεμον ἑκατέρων ἰδεῖν,	εὑρήσεις	τὸν μὲν δαίμοσι μαχόμενον καὶ
[1]	ἀναγκαῖον εἶναι νομίζω περὶ ἑκατέρων	βραχεῖς	ποιήσασθαι τοὺς λόγους, καὶ παραθεῖναι
[3]	ἐν ἐνδείᾳ πολλάς τε καὶ	συνεχεῖς,	ἀμφοτέροις λυσιτελούσας, τοῖς τε παρέχουσι,
[2]	τὴν μάχην· ἔνθα δὴ πολλοὶ	πολλάκις	βασιλεῖς, τῶν μειζόνων ἐπιθυμήσαντες, καὶ
[2]	ταξιάρχοις καὶ ὑπάρχοις καὶ δορυφόροις·	οἷς	δέ τις ὁμιλεῖ συνεχῶς, τούτοις
[3]	ἔθνεσιν ἐφεστηκότα καὶ δήμοις καὶ	στρατοπέδοις,	καὶ πολλῆς μὲν γῆς, πολλῆς
[3]	ἀρετῆς ἀθληταί· τὸν βασιλέα δὲ	λίθοις	τε (ἀνάγκη καὶ χρυσῷ καλλωπίζεσθαι,
[3]	καὶ σωφρονοίη, χρηστοῖς ἴσως καὶ	δικαίοις,	πολὺ δὲ λειπομένοις τῆς ἐκείνων
[3]	ἀφόρητος γίνεται, καλλωπιζόμενός τε τοῖς	τροπαίοις,	καὶ μέγα φρονῶν, καὶ τοῖς
[2]	ῥοπῆς ἐπὶ τὸν πόλεμον ἔρχεται,	οὐρανίοις	πεφραγμένος ὅπλοις, ὥστε ἀνάγκη τούτου
[3]	ἄφρων εἴη, τῆς ἑαυτοῦ κακίας	ἀξίοις,	εἰ δὲ νοῦν ἔχοι καὶ
[3]	ἐκεῖνος μὲν γὰρ τοσούτοις τρέφεται	σιτίοις,	ὅσα οὐκ ἂν ἀπαιτήσειε τὸν
[3]	οὐδὲν ὁ βασιλεὺς τοῖς τοιούτοις	κακοῖς,	τὴν πενίαν δὲ ἐκάκωσεν, ὥσπερ
[4]	Οὐ γὰρ οὕτω φοβερὸν τοῖς	λύκοις	τὸ ξίφος, ὡς τοῖς δαίμοσιν
[3]	πολὺ πρότερον ᾄδοντα τῶν ὀρνίθων,	ἀγγέλοις	συμβιοτεύοντα, Θεῷ συλλαλοῦντα, τῶν οὐρανίων
[1]	τοὺς λόγους, καὶ παραθεῖναι νῦν	ἀλλήλοις	τά τε κατεῤῥᾳθυμημένα παρὰ πολλοῖς,
[1]	τὴν δίκην. Φέρε δὴ παραθέντες	ἀλλήλοις	τά τε τῆς (φιλοσοφίας ἀγαθὰ,
[1]	λαβεῖν, χαλεπόν τε καὶ τοῖς	πολλοῖς	ἀδύνατον, καὶ πολλῶν ἂν δεηθεῖεν
[3]	οὐρανίων ἀγαθῶν ἀπολαύοντα· τὸν δὲ	πολλοῖς	ἔθνεσιν ἐφεστηκότα καὶ δήμοις καὶ
[1]	βασιλεὺς πόλεσι καὶ χώραις καὶ	πολλοῖς	ἐφέστηκεν ἔθνεσι, καὶ στρατηγοὺς καὶ
[1]	ἀλλήλοις τά τε κατεῤῥᾳθυμημένα παρὰ	πολλοῖς,	τά τε πολλῆς τυγχάνοντα σπουδῆς,
[2]	τὸν πόλεμον ἔρχεται, οὐρανίοις πεφραγμένος	ὅπλοις,	ὥστε ἀνάγκη τούτου γενέσθαι τὸ
[3]	δὲ πολλοῖς ἔθνεσιν ἐφεστηκότα καὶ	δήμοις	καὶ στρατοπέδοις, καὶ πολλῆς μὲν
[2]	ἂν ἑτέρους δυνηθείη κατευθύνειν τοῖς	νόμοις;	Εἰ δὲ βούλει καὶ τὸν
[3]	ἴσως καὶ δικαίοις, πολὺ δὲ	λειπομένοις	τῆς ἐκείνων ἀρετῆς. Οὕτω κἂν
[3]	καὶ οὔτε γῆρας ἐλεεινὸν τοῖς	εἰσπραττομένοις	τοὺς φόρους, οὔτε χηρεία γυναικῶν,
[2]	αὐτὸν ἐν πατρὸς τάξει τοῖς	ἀρχομένοις	εἶναι, μετὰ πάσης ἡμερότητος ὁμιλοῦντα
[2]	καταγέλαστος εἶναι δόξειεν (ἂν τοῖς	ἀρχομένοις,	ὅτι στέφανον μὲν φορεῖ λιθοκόλλητον
[3]	τινὰ κομίζων ἦλθε καὶ τούτοις	κἀκείνοις	ὁμοίως, ἱματίῳ μὲν ἑνὶ δι´
[3]	ἐν ὁδοιπορίαις βαρύς ἐστι τοῖς	ὑπηκόοις,	καὶ πόλιν οἰκῶν, καὶ εἰρήνης
[4]	τί δὲ ὁ βασιλεὺς τοῖς	ὑπηκόοις	χαρίζεται. Οὐκοῦν ὁ μὲν χρυσὸν,
[2]	ἐπιστήσας, ῥᾳδίως ἂν ἐπισταίη καὶ	ἀνθρώποις	μετὰ τῶν θείων νόμων, ὥστε
[2]	τὸ κράτος· τὸν δὲ βασιλέα	βαρβάροις	μαχόμενον. Ὅσῳ δὲ τῶν ἀνθρώπων
[2]	ἐξαρπάσαι ποθῶν· ὁ δὲ μάχεται	βαρβάροις	ὑπὲρ τόπων ἢ ὅρων ἢ
[4]	πρὸς τούτους καταφεύγουσιν ἐν καιροῖς	φοβεροῖς,	ὥσπερ οἱ πτωχεύοντες ἐν λιμῷ
[4]	καὶ ὁ μὲν ὅλως ἐν	ἑτέροις	ἔχει τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας·
[3]	ἐνδείᾳ πολλάς τε καὶ συνεχεῖς,	ἀμφοτέροις	λυσιτελούσας, τοῖς τε παρέχουσι, καὶ
[4]	αὐτοὶ πρὸς τούτους καταφεύγουσιν ἐν	καιροῖς	φοβεροῖς, ὥσπερ οἱ πτωχεύοντες ἐν
[2]	ὁμιλοῦντα ταξιάρχοις καὶ ὑπάρχοις καὶ	δορυφόροις·	οἷς δέ τις ὁμιλεῖ συνεχῶς,
[2]	ἐν δυναστείᾳ καὶ βασιλείᾳ καὶ	σκήπτροις.	~γʹ Εἰ δὲ καὶ τῆς
[1]	συγχωρήσειε τῇ ψυχῇ ὑπὸ τοῖς	αἰσχροῖς	γενέσθαι πάθεσι, μηδὲ δουλωθῆναι τὸν
[1]	μὴ συγχωρήσειε τῇ ψυχῇ ὑπὸ	τοῖς	αἰσχροῖς γενέσθαι πάθεσι, μηδὲ δουλωθῆναι
[2]	ὥστε αὐτὸν ἐν πατρὸς τάξει	τοῖς	ἀρχομένοις εἶναι, μετὰ πάσης ἡμερότητος
[2]	μὲν καταγέλαστος εἶναι δόξειεν (ἂν	τοῖς	ἀρχομένοις, ὅτι στέφανον μὲν φορεῖ
[4]	τοῖς λύκοις τὸ ξίφος, ὡς	τοῖς	δαίμοσιν αἱ προσευχαὶ (τῶν δικαίων.
[2]	τῆς τοῦ Θεοῦ λατρείας πολεμεῖ	τοῖς	δαίμοσιν, ἢ πόλεις ἢ κώμας
[3]	ἐλευθερῶν διὰ τῆς ἀγαθῆς νουθεσίας,	τοῖς	δὲ λύων τὴν ἔνδειαν. Βασιλεὺς
[1]	στρατόπεδα καὶ δήμους καὶ βουλὰς	τοῖς	ἑαυτοῦ νεύμασιν ἄγων· ὁ δὲ
[3]	κώμας, καὶ οὔτε γῆρας ἐλεεινὸν	τοῖς	εἰσπραττομένοις τοὺς φόρους, οὔτε χηρεία
[4]	ἦρεν εἰς τὸν οὐρανὸν, καὶ	τοῖς	ἐξ οὐρανοῦ βέλεσιν ὁ Θεὸς
[3]	λυσιτελούσας, τοῖς τε παρέχουσι, καὶ	τοῖς	κομίζεσθαι μέλλουσιν. Οὕτω κοινός ἐστιν
[4]	μονάζοντι. Οὐ γὰρ οὕτω φοβερὸν	τοῖς	λύκοις τὸ ξίφος, ὡς τοῖς
[2]	πῶς ἂν ἑτέρους δυνηθείη κατευθύνειν	τοῖς	νόμοις; Εἰ δὲ βούλει καὶ
[2]	δήμων καὶ στρατοπέδων. Ὁ γὰρ	τοῖς	πάθεσι τῆς ψυχῆς τὸν λογισμὸν
[1]	τὸν τοῦ Θεοῦ φόβον ἐπιστήσας	τοῖς	πάθεσι. Τοιαύτην μὲν οὖν ὁ
[1]	ἔθνους λαβεῖν, χαλεπόν τε καὶ	τοῖς	πολλοῖς ἀδύνατον, καὶ πολλῶν ἂν
[3]	τροπαίοις, καὶ μέγα φρονῶν, καὶ	τοῖς	στρατιώταις παρέχων ἄδειαν ἁρπάζειν, συλᾷν,
[3]	τε καὶ συνεχεῖς, ἀμφοτέροις λυσιτελούσας,	τοῖς	τε παρέχουσι, καὶ τοῖς κομίζεσθαι
[3]	πλούσιον ἔβλαψεν οὐδὲν ὁ βασιλεὺς	τοῖς	τοιούτοις κακοῖς, τὴν πενίαν δὲ
[3]	δὲ ἀφόρητος γίνεται, καλλωπιζόμενός τε	τοῖς	τροπαίοις, καὶ μέγα φρονῶν, καὶ
[3]	γὰρ ἐν ὁδοιπορίαις βαρύς ἐστι	τοῖς	ὑπηκόοις, καὶ πόλιν οἰκῶν, καὶ
[4]	μοναχὸς, τί δὲ ὁ βασιλεὺς	τοῖς	ὑπηκόοις χαρίζεται. Οὐκοῦν ὁ μὲν
[3]	τε παρατίθεσθαι λαμπρὰν, καὶ χρῆσθαι	συσσίτοις,	εἰ μὲν ἄφρων εἴη, τῆς
[3]	δὲ νοῦν ἔχοι καὶ σωφρονοίη,	χρηστοῖς	ἴσως καὶ δικαίοις, πολὺ δὲ
[4]	Ἑλισσαίου προσευχὰς κατέφυγον· ἡγοῦντο γὰρ	αὐτοῖς	ἀντὶ πολλῶν μυριάδων ἔσεσθαι τὸν
[3]	ἔβλαψεν οὐδὲν ὁ βασιλεὺς τοῖς	τοιούτοις	κακοῖς, τὴν πενίαν δὲ ἐκάκωσεν,
[3]	ῥέγχοντα. Καὶ ἐκεῖνος μὲν γὰρ	τοσούτοις	τρέφεται σιτίοις, ὅσα οὐκ ἂν
[2]	οἷς δέ τις ὁμιλεῖ συνεχῶς,	τούτοις	ἀφομοιοῦται τὸ ἦθος. Οὐκοῦν ὁ
[3]	χάριν τινὰ κομίζων ἦλθε καὶ	τούτοις	κἀκείνοις ὁμοίως, ἱματίῳ μὲν ἑνὶ
[2]	τὸν βασιλέα δὲ συνεχῶς ὁμιλοῦντα	ταξιάρχοις	καὶ ὑπάρχοις καὶ δορυφόροις· οἷς
[2]	δὲ συνεχῶς ὁμιλοῦντα ταξιάρχοις καὶ	ὑπάρχοις	καὶ δορυφόροις· οἷς δέ τις
[3]	τρυφὴ κατακοιμίζει καὶ ὁ πότος	μέχρις	ἡμέρας αὐτῆς ἐν τῇ κλίνῃ
[1]	Καὶ τῆς μὲν ἀρχῆς ἡ	κτῆσις	τῷ βίῳ τούτῳ συνδιαφθείρεται, μᾶλλον
[0]		~ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ	ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ
[4]	πολλῶν κακῶν ἐμπεπληκὼς τὴν γῆν,	τίς	ἂν εἰπεῖν δυνηθείη τὰς συμφορὰς
[2]	λατρείᾳ συζῇν· γνοίη δ´ ἄν	τις	αὐτοὺς ἀκριβῶς, τὸν βίον ἑκατέρου
[2]	ὑπάρχοις καὶ δορυφόροις· οἷς δέ	τις	ὁμιλεῖ συνεχῶς, τούτοις ἀφομοιοῦται τὸ
[1]	δυναστείαν κέκτηται, ὥστε δικαιότερον ἄν	τις	τοῦτον βασιλέα καλέσειεν, ἢ τὸν
[4]	δὲ πολλοὶ σφαγεῖς ἐφεστήκασιν ἐρασταὶ	τυραννίδος.	Διόπερ ὁ μὲν φρουρεῖται στρατιώταις,
[4]	μυριάσι· καὶ οὐκ ἐψεύσθη τῆς	ἐλπίδος.	Ἅμα τε γὰρ ὁ προφήτης
[4]	τοῖς ἐξ οὐρανοῦ βέλεσιν ὁ	Θεὸς	τὸν Περσικὸν κατέλυσε πόλεμον, παιδεύων
[2]	ὁμιλεῖ συνεχῶς, τούτοις ἀφομοιοῦται τὸ	ἦθος.	Οὐκοῦν ὁ μὲν μονάζων πρὸς
[4]	Εἰ δὲ φανείη πονηρὸς καὶ	σκαιὸς,	πολλῶν κακῶν ἐμπεπληκὼς τὴν γῆν,
[1]	καταπεφρόνηται δὲ τῶν φιλοσοφούντων ὁ	βίος,	καὶ τῶν τὴν μονήρη δίαιταν
[1]	ἀδοξίαν κατέστησεν· ὁ δὲ μονήρης	βίος	νῦν τε πολλῶν ἀγαθῶν ἀναπίμπλησι
[1]	μὲν οὐδεὶς ἂν ἐπιθυμήσειε γενέσθαι	ὅμοιος,	ἐκείνων δὲ ἅπαντες· καίτοι γε
[4]	φιλοσοφίας, εὖξαι γενέσθαι τῷ δικαίῳ	παραπλήσιος·	Αἰτεῖτε γὰρ, φησὶ, καὶ δοθήσεται
[3]	ἑκάστην ἡμέραν ἃ μηδεὶς ἐπιτρέπει	νόμος,	ἐπὶ προφάσει τινὸς ἔθους ἀρχαίου
[1]	τῶν δὲ καταφρονεῖν παιδευθῶμεν ὡς	οὐδενὸς	ἀξίων. Οὐκοῦν ἀγαπᾶται μὲν πλοῦτος
[1]	τὸν δῆμον, οὗτοι δὲ φανέντες	οὐδενὸς	ὀφθαλμοὺς, ἢ κομιδῇ γε ὀλίγων,
[4]	καὶ θεραπείας πτωχῶν τὰς ἁμαρτίας	ἀποτριψάμενος,	πάλιν ῥᾳδίως ἐπὶ τὴν προτέραν
[2]	ἐπὶ τὸν πόλεμον ἔρχεται, οὐρανίοις	πεφραγμένος	ὅπλοις, ὥστε ἀνάγκη τούτου γενέσθαι
[1]	ἑαυτὸν, καὶ τὸν μονήρη βίον	ᾑρημένος,	θυμοῦ καὶ φθόνου καὶ φιλαργυρίας
[4]	ἂν ἐν προσευχαῖς ἀναλώσειεν λόγους	δεόμενος	τοῦ Θεοῦ μηδένα φανῆναι τῆς
[3]	ἀρχομένους, νικῶν δὲ ἀφόρητος γίνεται,	καλλωπιζόμενός	τε τοῖς τροπαίοις, καὶ μέγα
[4]	συμφορὰς αἷς ὀφθήσεται συνεχόμενος, πυρὶ	καιόμενος,	μαστιγούμενος, στρεβλούμενος, τοιαῦτα πάσχων ἅπερ
[4]	καὶ δεινὸν μετὰ τὴν σφαγὴν	γινόμενος·	μοναχὸν δὲ ἰδεῖν ὑπὲρ εὐσεβείας
[3]	δὲ ἐκάκωσεν, ὥσπερ ὡς ἀληθῶς	αἰσχυνόμενος	τοὺς εὐπόρους. Οὐ μὴν ὅ
[3]	καὶ εἰρήνης ἀπολαύων, καὶ πολέμων	ἁπτόμενος,	φόρους τε εἰσπραττόμενος, καὶ στρατεύματα
[3]	καὶ πολέμων ἁπτόμενος, φόρους τε	εἰσπραττόμενος,	καὶ στρατεύματα συγκροτῶν, καὶ αἰχμαλώτους
[4]	ζωὴν καὶ οὐράνιον διὰ θανάτου	πραγματευόμενος·	βασιλεὺς δὲ τύραννον ἕξει σφαγέα
[4]	δυνηθείη τὰς συμφορὰς αἷς ὀφθήσεται	συνεχόμενος,	πυρὶ καιόμενος, μαστιγούμενος, στρεβλούμενος, τοιαῦτα
[4]	τολμήσειεν, εἰς τὸν Θεὸν ἀσεβεῖν	ἡγούμενος,	εἰ τὸν τοιοῦτον ἀνέλοι· τῷ
[4]	αἷς ὀφθήσεται συνεχόμενος, πυρὶ καιόμενος,	μαστιγούμενος,	στρεβλούμενος, τοιαῦτα πάσχων ἅπερ οὔτε
[4]	ὀφθήσεται συνεχόμενος, πυρὶ καιόμενος, μαστιγούμενος,	στρεβλούμενος,	τοιαῦτα πάσχων ἅπερ οὔτε λόγῳ
[3]	ἱματίῳ μὲν ἑνὶ δι´ ἔτους	χρώμενος,	ὕδωρ δὲ πίνων ἥδιον, ἢ
[3]	αἰχμαλώτους ἄγων, καὶ νικῶν, καὶ	ἡττώμενος·	ἡττώμενος μὲν γὰρ τῶν οἰκείων
[3]	ἄγων, καὶ νικῶν, καὶ ἡττώμενος·	ἡττώμενος	μὲν γὰρ τῶν οἰκείων κακῶν
[3]	κλίνης ἀνατεταμένον καὶ ῥέγχοντα. Καὶ	ἐκεῖνος	μὲν γὰρ τοσούτοις τρέφεται σιτίοις,
[3]	καὶ τοῖς κομίζεσθαι μέλλουσιν. Οὕτω	κοινός	ἐστιν ἰατρὸς καὶ πλουσίων καὶ
[3]	μηδεὶς ἐπιτρέπει νόμος, ἐπὶ προφάσει	τινὸς	ἔθους ἀρχαίου παρανόμου τε καὶ
[4]	ἀρχὴν (πολὺ δὲ τοῦτο σπάνιον)	ἐλάττονος	ἔσται σωτηρίας τε καὶ τιμῆς·
[4]	βασιλεῖ φοβερὸς, τῷ φιλοσοφοῦντι δὲ	ἄλυπος·	τὸν γὰρ ὑπερορῶντα πλούτου καὶ
[4]	ὁ θάνατος τῷ μὲν βασιλεῖ	φοβερὸς,	τῷ φιλοσοφοῦντι δὲ ἄλυπος· τὸν
[2]	ἀνθρώπων οἱ δαίμονες φοβερώτεροι, τοσούτῳ	λαμπρότερος	ὁ τούτων κρατῶν τοῦ νικῶντος
[4]	λατρείᾳ συζῶν. Εἰ δὲ φανείη	πονηρὸς	καὶ σκαιὸς, πολλῶν κακῶν ἐμπεπληκὼς
[4]	λαμπρὰς, μὴ μακαρίσῃς τὸν ἄνθρωπον·	πρόσκαιρος	γὰρ ὁ πλοῦτος, καὶ τὸ
[1]	ὀφθαλμοὺς, ἢ κομιδῇ γε ὀλίγων,	πρὸς	ἑαυτοὺς ἕλκουσι. Καὶ τούτων μὲν
[1]	δίαιταν ᾑρημένων· κἀκεῖνοι μὲν φανέντες,	πρὸς	ἑαυτοὺς ἐπιστρέφουσι τὸν δῆμον, οὗτοι
[2]	πρὸς Ἰωάννην, ἀπὸ δὲ τούτου	πρὸς	ἕτερον· τὸν βασιλέα δὲ συνεχῶς
[2]	μεταπηδῶντα συνεχῶς ἀπὸ μὲν Μωσέως	πρὸς	Ἡσαΐαν, ἀπὸ δὲ τούτου πρὸς
[2]	πρὸς Ἡσαΐαν, ἀπὸ δὲ τούτου	πρὸς	Ἰωάννην, ἀπὸ δὲ τούτου πρὸς
[0]	ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗΣ,	ΠΡΟΣ	ΜΟΝΑΧΟΝ ΣΥΖΩΝ ΤΑ Τῌ ΑΛΗΘΕΣΤΑΤῌ
[2]	ἦθος. Οὐκοῦν ὁ μὲν μονάζων	πρὸς	τὰ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν
[2]	τὴν γνώμην, ὁ δὲ βασιλεὺς	πρὸς	τὰ τῶν στρατηγῶν καὶ δορυφόρων
[4]	ὥσπερ οἱ πτωχεύοντες ἐν λιμῷ	πρὸς	τὰς τῶν πλουσίων οἰκίας. Οὐκ
[4]	δικαίων. Οὐ τοίνυν μόνον ἡμεῖς	πρὸς	τοὺς ἁγίους μοναχοὺς ἐν ταῖς
[4]	ἀλλὰ καὶ οἱ βασιλεῖς αὐτοὶ	πρὸς	τούτους καταφεύγουσιν ἐν καιροῖς φοβεροῖς,
[3]	κομίζεσθαι μέλλουσιν. Οὕτω κοινός ἐστιν	ἰατρὸς	καὶ πλουσίων καὶ πενήτων ὁμοίως,
[1]	δικαστήριον ἄγει τοῦ Θεοῦ καὶ	Πατρὸς,	ὅτε τῶν ἀρξάντων οἱ πλείους
[2]	θείων νόμων, ὥστε αὐτὸν ἐν	πατρὸς	τάξει τοῖς ἀρχομένοις εἶναι, μετὰ
[4]	ὁ μὲν χρυσὸν, ὁ δὲ	πνεύματος	χάριν· καὶ ὁ μὲν ἔλυσε
[4]	ὑμῶν ἐστι. Καὶ μὴν ὁ	θάνατος	τῷ μὲν βασιλεῖ φοβερὸς, τῷ
[4]	ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ	κράτος	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
[2]	ὥστε ἀνάγκη τούτου γενέσθαι τὸ	κράτος·	τὸν δὲ βασιλέα βαρβάροις μαχόμενον.
[3]	ἀναπίμπλησι τοὺς ἀρχομένους, νικῶν δὲ	ἀφόρητος	γίνεται, καλλωπιζόμενός τε τοῖς τροπαίοις,
[2]	τοῖς ἀρχομένοις εἶναι, μετὰ πάσης	ἡμερότητος	ὁμιλοῦντα ταῖς πόλεσιν. Ὁ δὲ
[3]	~γʹ Εἰ δὲ καὶ τῆς	νυκτὸς	τὸν χρόνον ἐξετάζειν βουληθείημεν, τὸν
[4]	καὶ Ἐζεκίας, τοῦ Περσικοῦ πολέμου	συστάντος,	καὶ τῆς πόλεως περὶ τῶν
[4]	βασιλεία γὰρ, φησὶ, τῶν οὐρανῶν	ἐντὸς	ὑμῶν ἐστι. Καὶ μὴν ὁ
[4]	χορηγόν; Καὶ μὴν καὶ πολέμου	καταῤῥαγέντος,	καὶ τῆς Παλαιστίνης ἐκ βάθρων
[3]	μικρὸν ἐγγὺς ἐλθεῖν τῆς τοῦ	μονάζοντος	καλοκαγαθίας δυνήσεται. Καὶ γὰρ ἐν
[4]	προσδοκίᾳ βροντῆς, ἢ σεισμοῦ πάντα	κινοῦντος,	τὰς Ἡσαΐου προσευχὰς ὁ βασιλεὺς
[2]	λαμπρότερος ὁ τούτων κρατῶν τοῦ	νικῶντος	ἐκείνους. Εἰ δὲ καὶ τὴν
[3]	ἡ τρυφὴ κατακοιμίζει καὶ ὁ	πότος	μέχρις ἡμέρας αὐτῆς ἐν τῇ
[2]	καὶ ἡδοναῖς δουλεύων, πρῶτον μὲν	καταγέλαστος	εἶναι δόξειεν (ἂν τοῖς ἀρχομένοις,
[4]	ἴσον, οὐκ ἴσον βασιλεύς τε	χρηστὸς	καὶ μοναχὸς ἄκρως τῇ τοῦ
[4]	μὲν ἔλυσε πενίαν, ὅταν ᾖ	χρηστὸς,	ὁ δὲ ψυχὰς τυραννουμένας ὑπὸ
[1]	οὐδενὸς ἀξίων. Οὐκοῦν ἀγαπᾶται μὲν	πλοῦτος	καὶ δυναστεία καὶ ἀρχὴ καὶ
[4]	τὸν ἄνθρωπον· πρόσκαιρος γὰρ ὁ	πλοῦτος,	καὶ τὸ δοκοῦν εἶναι καλὸν
[2]	χρημάτων ἁρπασθέντων, ἢ πλεονεξίας καὶ	ἔρωτος	ἀρχῆς ἀδίκου παρακαλούσης ἐπὶ τὴν
[4]	καταφεύγων δὲ ἐπ´ ἄνδρα θηρευτὴν	ξίφος	ἐν τῇ χειρὶ φέροντα· ὅπερ
[4]	φέροντα· ὅπερ γὰρ τῷ θηρευτῇ	ξίφος,	τοῦτο προσευχὴ τῷ μονάζοντι. Οὐ
[4]	οὕτω φοβερὸν τοῖς λύκοις τὸ	ξίφος,	ὡς τοῖς δαίμοσιν αἱ προσευχαὶ
[1]	ὁ βασιλεὺς, τίνων δὲ ὁ	φιλόσοφος	ἄρχει. Οὐκοῦν ὁ μὲν βασιλεὺς
[4]	ἴσον βασιλεύς τε χρηστὸς καὶ	μοναχὸς	ἄκρως τῇ τοῦ Θεοῦ λατρείᾳ
[1]	ὁ βασιλεὺς, τοιαύτην δὲ ὁ	μοναχὸς	ἀρχὴν καὶ δυναστείαν κέκτηται, ὥστε
[3]	εὐπόρους. Οὐ μὴν ὅ γε	μοναχὸς	οὕτως, ἀλλ´ ἅμα τε ὤφθη,
[4]	κἀκεῖνο ἐξετάσωμεν, τί μὲν ὁ	μοναχὸς,	τί δὲ ὁ βασιλεὺς τοῖς
[4]	δεσπότης πεφηνὼς, οὐδὲ κατὰ μικρὸν	ἐγγὺς	ἐλθεῖν δύναται τῆς τοῦ μοναχοῦ
[3]	φιλοσοφῇ βασιλεὺς, οὐδὲ κατὰ μικρὸν	ἐγγὺς	ἐλθεῖν τῆς τοῦ μονάζοντος καλοκαγαθίας
[4]	εὐχαῖς, οὐδένα δεδοικώς· ὁ δὲ	βασιλεὺς	ἀεὶ φόβῳ συζῇ καὶ προσδοκίᾳ
[4]	κινοῦντος, τὰς Ἡσαΐου προσευχὰς ὁ	βασιλεὺς	ἀντέστησε ταῖς πολλαῖς τῶν Περσῶν
[2]	καθήμενον ἐπὶ θρόνου χρυσοῦ. ~βʹ	Βασιλεὺς	γὰρ ὡς ἀληθῶς ὁ θυμοῦ
[4]	ἐπὶ τὴν προτέραν ἀρχὴν ἀνατρέχει·	βασιλεὺς	δὲ ἐκπεσὼν πολλῶν μὲν ἂν
[3]	τοῖς δὲ λύων τὴν ἔνδειαν.	Βασιλεὺς	δὲ τάς τε εἰσφορὰς κουφοτέρας
[4]	καὶ οὐράνιον διὰ θανάτου πραγματευόμενος·	βασιλεὺς	δὲ τύραννον ἕξει σφαγέα καὶ
[4]	καὶ πάσης ἀρετῆς· ὁ δὲ	βασιλεὺς,	ἐὰν μὲν δικαίως φανείη καὶ
[4]	Οὐκ Ἀχαὰβ, ὁ τῶν Ἰουδαίων	βασιλεὺς,	ἐν λιμῷ καὶ σιτοδείᾳ τὴν
[3]	ἐκείνων ἀρετῆς. Οὕτω κἂν φιλοσοφῇ	βασιλεὺς,	οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐγγὺς ἐλθεῖν
[1]	φιλόσοφος ἄρχει. Οὐκοῦν ὁ μὲν	βασιλεὺς	πόλεσι καὶ χώραις καὶ πολλοῖς
[2]	ἐκτυποῦται τὴν γνώμην, ὁ δὲ	βασιλεὺς	πρὸς τὰ τῶν στρατηγῶν καὶ
[4]	οὐ γὰρ ἴσον, οὐκ ἴσον	βασιλεύς	τε χρηστὸς καὶ μοναχὸς ἄκρως
[1]	καταμαθόντες ἀκριβῶς τίνων μὲν ὁ	βασιλεὺς,	τίνων δὲ ὁ φιλόσοφος ἄρχει.
[1]	πάθεσι. Τοιαύτην μὲν οὖν ὁ	βασιλεὺς,	τοιαύτην δὲ ὁ μοναχὸς ἀρχὴν
[3]	μὲν πλούσιον ἔβλαψεν οὐδὲν ὁ	βασιλεὺς	τοῖς τοιούτοις κακοῖς, τὴν πενίαν
[4]	ὁ μοναχὸς, τί δὲ ὁ	βασιλεὺς	τοῖς ὑπηκόοις χαρίζεται. Οὐκοῦν ὁ
[4]	καὶ τοξότας καὶ ἱππέας καὶ	στρατηγοὺς	καὶ ταξιάρχους, ἐπὶ τὰς Ἑλισσαίου
[1]	καὶ πολλοῖς ἐφέστηκεν ἔθνεσι, καὶ	στρατηγοὺς	καὶ ὑπάρχους καὶ στρατόπεδα καὶ
[4]	πολλοὺς ἂν ἐν προσευχαῖς ἀναλώσειεν	λόγους	δεόμενος τοῦ Θεοῦ μηδένα φανῆναι
[1]	περὶ ἑκατέρων βραχεῖς ποιήσασθαι τοὺς	λόγους,	καὶ παραθεῖναι νῦν ἀλλήλοις τά
[3]	ἐξήνεγκεν ἡ γῆ, ταῦτα τοὺς	γεωργοὺς	εἰσπραττόμενοι. ~δʹ Φέρε δὴ κἀκεῖνο
[4]	χρυσῷ καλλωπιζόμενον, ἐπ´ ὀχημάτων φερόμενον,	ἐξόδους	ἐξιόντα λαμπρὰς, μὴ μακαρίσῃς τὸν
[4]	βασιλεῖς, ἀφέντες τὴν στρατιὰν, καὶ	πεζοὺς	καὶ τοξότας καὶ ἱππέας καὶ
[3]	ἐπιτρέπει νόμος, ἐπὶ προφάσει τινὸς	ἔθους	ἀρχαίου παρανόμου τε καὶ ἀδίκου.
[4]	διὰ προσευχῆς καὶ δακρύων καὶ	πένθους	καὶ θεραπείας πτωχῶν τὰς ἁμαρτίας
[1]	τε πολλῶν ἀγαθῶν ἀναπίμπλησι τοὺς	δικαίους,	καὶ μετὰ τὴν τοῦ βίου
[4]	τοίνυν μόνον ἡμεῖς πρὸς τοὺς	ἁγίους	μοναχοὺς ἐν ταῖς χρείαις καταφεύγομεν,
[1]	Πατρὸς, ὅτε τῶν ἀρξάντων οἱ	πλείους	μεγάλην ὀφθήσονται διδόντες τῶν βεβιωμένων
[4]	μαθητὰς πολλοὺς εὐχομένους αὐτῷ φανῆναι	παραπλησίους·	ὁ δὲ πολλοὺς ἂν ἐν
[3]	εἰσφορὰς κουφοτέρας εἶναι κελεύων, τοὺς	πλουσίους	μᾶλλον, ἢ τὴν πενίαν ὠφέλησε·
[4]	αὐτῷ φανῆναι παραπλησίους· ὁ δὲ	πολλοὺς	ἂν ἐν προσευχαῖς ἀναλώσειεν λόγους
[4]	καὶ μιμητὰς ἕξει καὶ μαθητὰς	πολλοὺς	εὐχομένους αὐτῷ φανῆναι παραπλησίους· ὁ
[1]	ΦΙΛΟΣΟΦΙᾼ ~αʹ (Ὁρῶν ἐγὼ τοὺς	πολλοὺς	τῶν ἀνθρώπων τὰ δοκοῦντα εἶναι
[1]	καὶ ὑπάρχους καὶ στρατόπεδα καὶ	δήμους	καὶ βουλὰς τοῖς ἑαυτοῦ νεύμασιν
[1]	δῆμον, οὗτοι δὲ φανέντες οὐδενὸς	ὀφθαλμοὺς,	ἢ κομιδῇ γε ὀλίγων, πρὸς
[2]	κρατῶν, καὶ πάντα ὑπὸ τοὺς	νόμους	ἄγων τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν
[3]	τῶν πενήτων πορθεῖν οἰκίας, τοὺς	ὑποδεξαμένους	εἰσπράττεσθαι καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἃ
[3]	τὰ ἐναντία ποιῶν, τοὺς μικρὰ	κεκτημένους	ἔβλαψε. Τὸν μὲν γὰρ πλούσιον
[4]	ἔργῳ φορητά; Ταῦτα πάντα δεῖ	λογιζομένους	καὶ μανθάνοντας, μὴ τοὺς πλουτοῦντας
[1]	πολλοὶ τοὺς τῶν ἐθνῶν ἄρχοντας,	φερομένους	ἐπὶ λαμπρῶν ὀχημάτων, καὶ κηρύκων
[3]	τῶν οἰκείων κακῶν ἀναπίμπλησι τοὺς	ἀρχομένους,	νικῶν δὲ ἀφόρητος γίνεται, καλλωπιζόμενός
[4]	μιμητὰς ἕξει καὶ μαθητὰς πολλοὺς	εὐχομένους	αὐτῷ φανῆναι παραπλησίους· ὁ δὲ
[1]	δυναστείαν μὲν κτήσασθαι, καὶ ἀρχὴν	ἔθνους	λαβεῖν, χαλεπόν τε καὶ τοῖς
[2]	ὁ τούτων κρατῶν τοῦ νικῶντος	ἐκείνους.	Εἰ δὲ καὶ τὴν αἰτίαν
[4]	κατέλυσε πόλεμον, παιδεύων τοὺς βασιλεῖς	κοινοὺς	τῆς γῆς ἡγεῖσθαι σωτῆρας τοὺς
[4]	ὁ μὲν ὑπὲρ εὐσεβείας ἐπισπάσεται	κινδύνους,	ἀθάνατον ζωὴν καὶ οὐράνιον διὰ
[1]	παραθέντες, θεωρήσωμεν ἑκατέρας κτήσεως τοὺς	καρποὺς,	καταμαθόντες ἀκριβῶς τίνων μὲν ὁ
[2]	μὴ δυνηθεὶς ἄρχειν, πῶς ἂν	ἑτέρους	δυνηθείη κατευθύνειν τοῖς νόμοις; Εἰ
[3]	παρέχων ἄδειαν ἁρπάζειν, συλᾷν, τοὺς	ὁδοιπόρους	ἀδικεῖν, τὰς πόλεις ἐν τῇ
[3]	ὥσπερ ὡς ἀληθῶς αἰσχυνόμενος τοὺς	εὐπόρους.	Οὐ μὴν ὅ γε μοναχὸς
[3]	γῆρας ἐλεεινὸν τοῖς εἰσπραττομένοις τοὺς	φόρους,	οὔτε χηρεία γυναικῶν, οὐκ ὀρφανία
[3]	εἰρήνης ἀπολαύων, καὶ πολέμων ἁπτόμενος,	φόρους	τε εἰσπραττόμενος, καὶ στρατεύματα συγκροτῶν,
[1]	μετὰ τὴν τοῦ βίου τελευτὴν	λαμπροὺς	καὶ χαίροντας ἐπὶ τὸ δικαστήριον
[3]	δὲ τῶν πενήτων οἰκίας ὥσπερ	χειμάῤῥους	παρασύρει, οἰμωγῆς πιμπλῶσα τὰς κώμας,
[4]	Οὐ τοίνυν μόνον ἡμεῖς πρὸς	τοὺς	ἁγίους μοναχοὺς ἐν ταῖς χρείαις
[4]	δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς	τοὺς	αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[3]	γὰρ τῶν οἰκείων κακῶν ἀναπίμπλησι	τοὺς	ἀρχομένους, νικῶν δὲ ἀφόρητος γίνεται,
[4]	τὸν Περσικὸν κατέλυσε πόλεμον, παιδεύων	τοὺς	βασιλεῖς κοινοὺς τῆς γῆς ἡγεῖσθαι
[3]	οὐκ ἐξήνεγκεν ἡ γῆ, ταῦτα	τοὺς	γεωργοὺς εἰσπραττόμενοι. ~δʹ Φέρε δὴ
[1]	νῦν τε πολλῶν ἀγαθῶν ἀναπίμπλησι	τοὺς	δικαίους, καὶ μετὰ τὴν τοῦ
[1]	μᾶλλον δὲ καὶ ζῶντας ἀπολιμπάνει	τοὺς	ἑαυτῆς ἐραστὰς, ἤδη δέ τινας
[4]	κοινοὺς τῆς γῆς ἡγεῖσθαι σωτῆρας	τοὺς	ἑαυτοῦ θεράποντας, ὅπως ἂν παιδευθεῖεν,
[4]	σωτήριον θέαμα. Καὶ ὁ μὲν	τοὺς	ἐραστὰς τῶν οἰκείων ἀγαθῶν καὶ
[3]	ἐκάκωσεν, ὥσπερ ὡς ἀληθῶς αἰσχυνόμενος	τοὺς	εὐπόρους. Οὐ μὴν ὅ γε
[1]	φιλοσοφίᾳ παραθέντες, θεωρήσωμεν ἑκατέρας κτήσεως	τοὺς	καρποὺς, καταμαθόντες ἀκριβῶς τίνων μὲν
[1]	νομίζω περὶ ἑκατέρων βραχεῖς ποιήσασθαι	τοὺς	λόγους, καὶ παραθεῖναι νῦν ἀλλήλοις
[3]	καὶ πλουσίων καὶ πενήτων ὁμοίως,	τοὺς	μὲν ἁμαρτημάτων ἐλευθερῶν διὰ τῆς
[3]	ὠφέλησε· καὶ τὰ ἐναντία ποιῶν,	τοὺς	μικρὰ κεκτημένους ἔβλαψε. Τὸν μὲν
[2]	ἡδονῆς κρατῶν, καὶ πάντα ὑπὸ	τοὺς	νόμους ἄγων τοῦ Θεοῦ καὶ
[3]	στρατιώταις παρέχων ἄδειαν ἁρπάζειν, συλᾷν,	τοὺς	ὁδοιπόρους ἀδικεῖν, τὰς πόλεις ἐν
[3]	τε εἰσφορὰς κουφοτέρας εἶναι κελεύων,	τοὺς	πλουσίους μᾶλλον, ἢ τὴν πενίαν
[4]	δεῖ λογιζομένους καὶ μανθάνοντας, μὴ	τοὺς	πλουτοῦντας θαυμάζειν· ὁ γὰρ τούτων
[1]	ΧΡΙΣΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙᾼ ~αʹ (Ὁρῶν ἐγὼ	τοὺς	πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων τὰ δοκοῦντα
[1]	δόξα, καὶ μακαρίζουσιν οἱ πολλοὶ	τοὺς	τῶν ἐθνῶν ἄρχοντας, φερομένους ἐπὶ
[3]	τὰς τῶν πενήτων πορθεῖν οἰκίας,	τοὺς	ὑποδεξαμένους εἰσπράττεσθαι καθ´ ἑκάστην ἡμέραν
[3]	οὔτε γῆρας ἐλεεινὸν τοῖς εἰσπραττομένοις	τοὺς	φόρους, οὔτε χηρεία γυναικῶν, οὐκ
[3]	ὁμοίως, ἱματίῳ μὲν ἑνὶ δι´	ἔτους	χρώμενος, ὕδωρ δὲ πίνων ἥδιον,
[2]	συζῇν· γνοίη δ´ ἄν τις	αὐτοὺς	ἀκριβῶς, τὸν βίον ἑκατέρου καὶ
[1]	ἢ κομιδῇ γε ὀλίγων, πρὸς	ἑαυτοὺς	ἕλκουσι. Καὶ τούτων μὲν οὐδεὶς
[1]	ᾑρημένων· κἀκεῖνοι μὲν φανέντες, πρὸς	ἑαυτοὺς	ἐπιστρέφουσι τὸν δῆμον, οὗτοι δὲ
[4]	καὶ οἱ βασιλεῖς αὐτοὶ πρὸς	τούτους	καταφεύγουσιν ἐν καιροῖς φοβεροῖς, ὥσπερ
[3]	εἰσπραττόμενος, καὶ στρατεύματα συγκροτῶν, καὶ	αἰχμαλώτους	ἄγων, καὶ νικῶν, καὶ ἡττώμενος·
[4]	μόνον ἡμεῖς πρὸς τοὺς ἁγίους	μοναχοὺς	ἐν ταῖς χρείαις καταφεύγομεν, ἀλλὰ
[4]	καὶ ἱππέας καὶ στρατηγοὺς καὶ	ταξιάρχους,	ἐπὶ τὰς Ἑλισσαίου προσευχὰς κατέφυγον·
[1]	ἐφέστηκεν ἔθνεσι, καὶ στρατηγοὺς καὶ	ὑπάρχους	καὶ στρατόπεδα καὶ δήμους καὶ
[3]	δυνήσεται. Καὶ γὰρ ἐν ὁδοιπορίαις	βαρύς	ἐστι τοῖς ὑπηκόοις, καὶ πόλιν
[1]	ἢ τὰ φύσει χρηστὰ καὶ	ὡς	ἀληθῶς ἀγαθὰ, ἀναγκαῖον εἶναι νομίζω
[3]	τὴν πενίαν δὲ ἐκάκωσεν, ὥσπερ	ὡς	ἀληθῶς αἰσχυνόμενος τοὺς εὐπόρους. Οὐ
[4]	καὶ δοθήσεται ὑμῖν. Ταῦτα γὰρ	ὡς	ἀληθῶς καλὰ καὶ σωτήρια καὶ
[2]	θρόνου χρυσοῦ. ~βʹ Βασιλεὺς γὰρ	ὡς	ἀληθῶς ὁ θυμοῦ καὶ φθόνου
[2]	ἡμέραν σκοπῶν. Εὕροι γὰρ ἂν	ὡς	ἀληθῶς τὸν μὲν ὁμιλοῦντα προφήταις,
[1]	τὸ διάφορον ἑκατέρων, τὰ μὲν	ὡς	ἄξια σπουδῆς καὶ σωτηρίας περὶ
[4]	ὁρῶν, ἐπὶ τὸν προφήτην κατέφυγεν,	ὡς	θανάτου δυνατώτερον καὶ ζωῆς χορηγόν;
[1]	ποιησώμεθα, τῶν δὲ καταφρονεῖν παιδευθῶμεν	ὡς	οὐδενὸς ἀξίων. Οὐκοῦν ἀγαπᾶται μὲν
[4]	φοβερὸν τοῖς λύκοις τὸ ξίφος,	ὡς	τοῖς δαίμοσιν αἱ προσευχαὶ (τῶν
[1]	ἑκατέρας κτήσεως τοὺς καρποὺς, καταμαθόντες	ἀκριβῶς	τίνων μὲν ὁ βασιλεὺς, τίνων
[2]	γνοίη δ´ ἄν τις αὐτοὺς	ἀκριβῶς,	τὸν βίον ἑκατέρου καὶ τὰς
[2]	δεσποτείαν τῶν ἡδονῶν. Τὸν τοιοῦτον	ἡδέως	ἂν εἶδον καὶ δήμων καὶ
[4]	γνώμης ἑπομένην ἕξει τὴν σωτηρίαν	εὐθέως·	Ἡ βασιλεία γὰρ, φησὶ, τῶν
[4]	Περσικοῦ πολέμου συστάντος, καὶ τῆς	πόλεως	περὶ τῶν ἐδάφων αὐτῶν εἰς
[1]	τῇ φιλοσοφίᾳ παραθέντες, θεωρήσωμεν ἑκατέρας	κτήσεως	τοὺς καρποὺς, καταμαθόντες ἀκριβῶς τίνων
[2]	καὶ μεταπηδῶντα συνεχῶς ἀπὸ μὲν	Μωσέως	πρὸς Ἡσαΐαν, ἀπὸ δὲ τούτου
[4]	ῥᾳδίως ἂν ἑαυτοῦ γένοιτο, καὶ	ταχέως	διὰ προσευχῆς καὶ δακρύων καὶ
[1]	τὰ φύσει χρηστὰ καὶ ὡς	ἀληθῶς	ἀγαθὰ, ἀναγκαῖον εἶναι νομίζω περὶ
[3]	πενίαν δὲ ἐκάκωσεν, ὥσπερ ὡς	ἀληθῶς	αἰσχυνόμενος τοὺς εὐπόρους. Οὐ μὴν
[4]	δοθήσεται ὑμῖν. Ταῦτα γὰρ ὡς	ἀληθῶς	καλὰ καὶ σωτήρια καὶ μόνιμα,
[2]	χρυσοῦ. ~βʹ Βασιλεὺς γὰρ ὡς	ἀληθῶς	ὁ θυμοῦ καὶ φθόνου καὶ
[2]	σκοπῶν. Εὕροι γὰρ ἂν ὡς	ἀληθῶς	τὸν μὲν ὁμιλοῦντα προφήταις, καὶ
[4]	ὁ δὲ βασιλεὺς, ἐὰν μὲν	δικαίως	φανείη καὶ φιλανθρώπως διοικήσας τὴν
[4]	τῆς βασιλείας στερηθέντα, ὁ μὲν	ῥᾳδίως	ἂν ἑαυτοῦ γένοιτο, καὶ ταχέως
[2]	τῆς ψυχῆς τὸν λογισμὸν ἐπιστήσας,	ῥᾳδίως	ἂν ἐπισταίη καὶ ἀνθρώποις μετὰ
[4]	πτωχῶν τὰς ἁμαρτίας ἀποτριψάμενος, πάλιν	ῥᾳδίως	ἐπὶ τὴν προτέραν ἀρχὴν ἀνατρέχει·
[4]	καὶ τὴν ἐνθένδε μετάστασιν ἀνάγκη	ῥᾳδίως	φέρειν. Εἰ δὲ καὶ σφαγῆναι
[1]	τοῦ Θεοῦ λατρείᾳ συζῇν, πᾶσιν	ὁμοίως	εὔπορόν τε καὶ ῥᾴδιον. Καὶ
[3]	κομίζων ἦλθε καὶ τούτοις κἀκείνοις	ὁμοίως,	ἱματίῳ μὲν ἑνὶ δι´ ἔτους
[3]	ἰατρὸς καὶ πλουσίων καὶ πενήτων	ὁμοίως,	τοὺς μὲν ἁμαρτημάτων ἐλευθερῶν διὰ
[4]	πονηρὸς καὶ σκαιὸς, πολλῶν κακῶν	ἐμπεπληκὼς	τὴν γῆν, τίς ἂν εἰπεῖν
[4]	πόλεις τειχίζει ταῖς εὐχαῖς, οὐδένα	δεδοικώς·	ὁ δὲ βασιλεὺς ἀεὶ φόβῳ
[1]	νεύμασιν ἄγων· ὁ δὲ Θεῷ	δεδωκὼς	ἑαυτὸν, καὶ τὸν μονήρη βίον
[4]	καὶ κινδύνων· καὶ ὁ μὲν	ὅλως	ἐν ἑτέροις ἔχει τὴν ἐλπίδα
[4]	ἐν τῷ παρόντι βίῳ πραγμάτων	ἱκανῶς	εἰρῆσθαί μοι δοκεῖ. Εἰ δὲ
[4]	θαυμάζειν· ὁ γὰρ τούτων δεσπότης	πεφηνὼς,	οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐγγὺς ἐλθεῖν
[2]	γὰρ ἑαυτοῦ μὴ δυνηθεὶς ἄρχειν,	πῶς	ἂν ἑτέρους δυνηθείη κατευθύνειν τοῖς
[1]	κακῶν, σκοπῶν ἀεὶ καὶ φροντίζων,	ὅπως	ἂν μὴ συγχωρήσειε τῇ ψυχῇ
[4]	ἡγεῖσθαι σωτῆρας τοὺς ἑαυτοῦ θεράποντας,	ὅπως	ἂν παιδευθεῖεν, καὶ παρακαλούμενοι παρὰ
[2]	ἀκόσμητον ἔχει. Ἔπειτα δὲ οὐδὲ	ὅπως	μεταχειρίσαιτο τὴν ἀρχὴν ἐπιστήσεται· ὁ
[4]	ἐὰν μὲν δικαίως φανείη καὶ	φιλανθρώπως	διοικήσας τὴν ἀρχὴν (πολὺ δὲ
[4]	βασιλεύς τε χρηστὸς καὶ μοναχὸς	ἄκρως	τῇ τοῦ Θεοῦ λατρείᾳ συζῶν.
[3]	νοῦν ἔχοι καὶ σωφρονοίη, χρηστοῖς	ἴσως	καὶ δικαίοις, πολὺ δὲ λειπομένοις
[3]	Οὐ μὴν ὅ γε μοναχὸς	οὕτως,	ἀλλ´ ἅμα τε ὤφθη, καὶ
[2]	καλὸν διὰ τὸν οἶνον ἐπισταμένων.	Οὕτως	ἄρα καὶ διὰ τοῦτο τὸν
[2]	τὴν ψυχὴν καλλωπίζοντα, καὶ μεταπηδῶντα	συνεχῶς	ἀπὸ μὲν Μωσέως πρὸς Ἡσαΐαν,
[2]	πρὸς ἕτερον· τὸν βασιλέα δὲ	συνεχῶς	ὁμιλοῦντα ταξιάρχοις καὶ ὑπάρχοις καὶ
[2]	δορυφόροις· οἷς δέ τις ὁμιλεῖ	συνεχῶς,	τούτοις ἀφομοιοῦται τὸ ἦθος. Οὐκοῦν