Paragraphes |
[20] |
τὸ
ὄνομα
τοῦτο
προσαγορεύειν.
(Ἡδέως
|
δ' |
ἄν
μοι
δοκῶ
τούτου
πυθέσθαι |
[30] |
τὸ
περιλειφθὲν
αὐτῷ
περιείλετο,
τελευτήσαντα
|
δ' |
αὐτὸν
ἄπαιδα
καὶ
ἀνώνυμον
βούλεται |
[30] |
δεῖσθαι
ἀπέχθεσθαι
οὐδετέροις
ἡμῶν·
εἰ
|
δ' |
ἐάσομεν
αὐτοὺς
γνῶναι
τὰ
συμφέροντα |
[30] |
καὶ
τοῖς
φίλοις
διαιτῆσαι.
~Ἐκεῖνοι
|
δ' |
εἶπον
ἡμῖν,
εἰ
μὲν
ἐπιτρέποιμεν |
[30] |
τεθνεῶτα
ἄπαιδα
βουλόμενοι
καταστῆσαι,
ἐμὲ
|
δ' |
ἐκβάλλειν
ὑβρίσαντες
ἐκ
τοῦ
οἴκου, |
[10] |
τοὺς
δημότας
παρέξομαι
μάρτυρας,
ὡς
|
δ' |
ἐξῆν
ποιήσασθαι,
τὸν
νόμον
αὐτὸν |
[30] |
τὰς
μαρτυρίας
ἀνάγνωθι
ταυτασί·
σὺ
|
δ' |
ἐπίλαβε
τὸ
ὕδωρ.
Μαρτυρίαι.
Λαβὲ |
[20] |
δὲ
μηδὲν
τούτων
κατέλιπεν,
ἃ
|
δ' |
ἦν
αὐτῷ
ὑπόλοιπα,
ἐπειδὴ
τῷ |
[40] |
εἰμὶ
κληρονόμος
τῶν
Μενεκλέους.
~Ἐγὼ
|
δ' |
οἶμαι
καταφανὲς
ὑμῖν
ἅπασι
τοῦτ' |
[20] |
ὀρφανῷ
τὰ
χρήματα
ἀποδιδόναι,
ὁ
|
δ' |
οὐκ
εἶχεν
ὁπόθεν
ἀποδῷ,
τόκοι |
[40] |
ἀποψηφίσασθαι
τοῦ
μάρτυρος
τουτουί.
Ἀπέφηνα
|
δ' |
ὑμῖν
πρῶτον
μὲν
ποιηθέντα
ἐμαυτὸν |
[0] |
ὁ
μάρτυς
διεμαρτύρησε
τἀληθῆ.
Δέομαι
|
δ' |
ὑμῶν
ἁπάντων
καὶ
ἀντιβολῶ
καὶ |
[40] |
μὴ
περιίδητε,
πρὸς
θεῶν
καὶ
|
δαιμόνων |
δέομαι
ὑμῶν,
προπηλακισθέντα
αὐτὸν
ὑπὸ |
[10] |
ἀποδημία,
ὡς
σὺ
οἶσθα·
ὁ
|
δὲ |
ἀδελφὸς
οὑτοσί”
ἐμὲ
λέγων
τῶν |
[20] |
τῆς
ποιήσεως
ποιῶν
κύριον,
τῷ
|
δὲ |
ἀδελφῷ
τὸν
αὐτὸν
τοῦτον
ζητῶν |
[20] |
ὑπολείπεσθαι
οὗ
ἠμφισβήτησεν
οὗτος.
Τὸ
|
δὲ |
ἄλλο
ἀποδίδοται
Φιλίππῳ
τῷ
Πιθεῖ |
[0] |
Μενεκλεῖ,
καὶ
ἐχρῆτο
οἰκείως·
ἦμεν
|
δὲ |
αὐτῷ
παῖδες
τέτταρες
ἡμεῖς,
δύο |
[40] |
καὶ
ὑμᾶς
οἴομαι
αἰσθάνεσθαι.
(Νυνὶ
|
δὲ |
δεινὸν
τὸ
πρᾶγμα
καὶ
αἰσχρὸν |
[20] |
ὑπὸ
τῆς
ἐρημίας
(ἐπείσθη)
δεύτερον
|
δὲ |
διὰ
τὰς
προειρημένας
αἰτίας
καὶ |
[20] |
τὸν
πατέρα
τὸν
ἐμόν,
τρίτον
|
δὲ |
διὰ
τὸ
μὴ
εἶναι
συγγενῆ |
[0] |
μετὰ
Ἰφικράτους
εἰς
Θρᾴκην·
ἐκεῖ
|
δὲ |
δόξαντές
του
εἶναι
ἄξιοι
περιποιησάμενοί |
[40] |
λοιπά,
οὕτως
ὄντα
μικρά.
(Ἐγὼ
|
δὲ |
εἰ
μὴ
πάνυ
τὸ
πρᾶγμα |
[40] |
καὶ
ἐν
τῷ
δήμῳ·
(ἐπειδὴ
|
δὲ |
ἐκεῖνος
ἐτελεύτησεν,
εἰ
προδώσω
καὶ |
[10] |
ὁ
νόμος
αὐτὸς
δηλοῖ·
ὡς
|
δὲ |
ἐποιήσατο,
οἵ
τε
φράτορες
καὶ |
[20] |
περιφανῶς
ἐξελέγχεται
ἀναιδὴς
ὤν;
(Ὡς
|
δὲ |
ἔχει,
ἐγὼ
ἐπιδείξω.
Ἐπειδὴ
γὰρ |
[20] |
τοῦτο
χρῶνται
πάντες
αὐτῷ·
ὁ
|
δὲ |
θεῖος
οὑτοσὶ
οὐκ
αἰσχύνεται
τὸν |
[0] |
ἡμεῖς,
δύο
μὲν
ὑεῖς,
δύο
|
δὲ |
θυγατέρες.
Τελευτήσαντος
δὲ
τοῦ
πατρὸς |
[20] |
προσήκουσιν
οὐδεὶς
πώποτε
ἐφθόνησεν.
(Οἶμαι
|
δὲ |
κἂν
τοῦτον,
εἴ
τις
ἐρωτήσειεν |
[20] |
τῆς
τιμῆς
τοῦ
χωρίου·
τούτῳ
|
δὲ |
λαγχάνει
δίκην
τῆς
ἀπορρήσεως.
Λόγων |
[20] |
ἦν
ἄπαις,
ἐποιήσατ'
ἄν·
τὸν
|
δὲ |
Μενεκλέα
ποιήσαντα
ταὐτὰ
τούτῳ
παραφρονεῖν |
[30] |
εἰσὶ
γὰρ
τούτων
οἰκεῖοἰ,
εἰ
|
δὲ |
μή,
τοὺς
παραγενομένους.
(Καί
μοι |
[20] |
ἃ
ἐγὼ
ἔχω
νυνί.
Εἰ
|
δὲ |
μηδὲν
τούτων
κατέλιπεν,
ἃ
δ' |
[0] |
ἀδελφῇ
ὄντα
δύο
παιδία,
τὴν
|
δὲ |
νεωτέραν,
ἣν
εἶχε
Μενεκλῆς,
ἄπαιδα. |
[40] |
αὐτὸν
καὶ
τελευτήσαντα
θάψας.
(Οὗτος
|
δὲ |
νυνὶ
ἄκληρον
μὲν
ἐμὲ
ποιεῖν |
[0] |
παρανοῶν
ἢ
γυναικὶ
πειθόμενος·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
ὁ
θεῖος
οὐκ
ὀρθῶς
βουλευόμενος, |
[30] |
τοὺς
δημότας
ἐπαινεῖν
ἅπαντας·
(οὗτος
|
δὲ |
ὁ
συγγενής,
ὁ
ἐπιτιμῶν
αὐτῷ |
[10] |
τοὺς
δημότας
ἐπαινεῖν
ἅπαντας.
(Ὅτι
|
δὲ |
οὐ
παρανοῶν
οὐδὲ
γυναικὶ
πειθόμενος |
[40] |
ἂν
ποιηθῆναι
τῶν
φίλων,
ὑπὸ
|
δὲ |
παραφρονοῦντος,
ταῦτ'
ἐστὶ
τὰ
λυποῦντά |
[20] |
πῶς
οὐ
φθονερός
ἐστιν;
Εἰ
|
δὲ |
περὶ
χρημάτων
ἐστὶν
ὁ
λόγος |
[30] |
οὐκ
ἄξιον
τριῶν
μνῶν·
οὗτος
|
δὲ |
πλεῖον
ἢ
δέκα
μνῶν
χωρίον |
[20] |
οὐκ
εἶχεν
ὁπόθεν
ἀποδῷ,
τόκοι
|
δὲ |
πολλοῦ
χρόνου
συνερρυηκότες
ἦσαν
αὐτῷ |
[20] |
λαγχάνει
δίκην
τῆς
ἀπορρήσεως.
Λόγων
|
δὲ |
πολλῶν
γενομένων
καὶ
ἔχθρας
πολλῆς |
[10] |
ἃ
ἦν,
δίδωσιν
αὐτῇ.
~μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
χρόνου
διαγενομένου
ἐσκόπει
ὁ |
[40] |
ἔτι
μόνον
λοιπόν
ἐστιν,
ἄκυρον
|
δὲ |
τὴν
ποίησιν
αὐτοῦ
καταστήσητε·
ἀλλ' |
[40] |
ἐστὶν
οὗτος
εἴτε
ἐλάττων,
ἄπαιδα
|
δὲ |
τὸν
τελευτήσαντα
καὶ
ἀνώνυμον
βούλεται |
[30] |
μεταλήψονται
οὗτοι
τῶν
ἐκείνου.
(Ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
λοιποῦ
χρόνου
ἔγνωσαν
ἡμᾶς |
[0] |
ὑεῖς,
δύο
δὲ
θυγατέρες.
Τελευτήσαντος
|
δὲ |
τοῦ
πατρὸς
ἐκδίδομεν
ἡμεῖς
τὴν |
[0] |
οὐδ'
ἠνέσχετ'
αὐτοῦ
λέγοντος,
προιόντος
|
δὲ |
τοῦ
χρόνου
μόλις
ἐπείσθη·
καὶ |
[10] |
ὁντινοῦν
δύναιντ'
ἂν
ἀντειπεῖν.
(Πραχθέντων
|
δὲ |
τούτων
ἐσκόπει
ὁ
Μενεκλῆς
γυναῖκά |
[30] |
τῶν
Μενεκλέους
ὑπ'
αὐτῶν
τούτων
|
δεδοκιμασμένος, |
τί
ἔδει
αὐτοὺς
ὀμνύναι
ἐμοὶ |
[0] |
καὶ
τὴν
ἀπαιδίαν·
οὔκουν
ἔφη
|
δεῖν |
ἐκείνην
τῆς
χρηστότητος
τῆς
ἑαυτῆς |
[40] |
ἀπιὼν
οἰχήσομαι,
πῶς
οὐκ
ἂν
|
δεινὸν |
τὸ
πρᾶγμα
εἶναι
καὶ
καταγέλαστον |
[40] |
ὑμᾶς
οἴομαι
αἰσθάνεσθαι.
(Νυνὶ
δὲ
|
δεινὸν |
τὸ
πρᾶγμα
καὶ
αἰσχρὸν
εἶναι |
[20] |
ἄλλον
οἰκειότερον
ἐμοῦ
ἐποιήσατ'
ἄν.
|
Δειξάτω |
γὰρ
οὗτος
ὑμῖν.
Ἀλλ'
οὐκ |
[30] |
ἂν
ἔφασαν
διαιτῆσαι·
οὐδὲν
γὰρ
|
δεῖσθαι |
ἀπέχθεσθαι
οὐδετέροις
ἡμῶν·
εἰ
δ' |
[30] |
μνῶν·
οὗτος
δὲ
πλεῖον
ἢ
|
δέκα |
μνῶν
χωρίον
ἔχων,
εἶτα
προσέτι |
[10] |
λόγους
αὐτοῦ,
καὶ
εἶπεν
ὅτι
|
δέοιτο |
ἥ
τε
ἡλικία
καὶ
ἡ |
[0] |
ἀλλ'
ὁ
μάρτυς
διεμαρτύρησε
τἀληθῆ.
|
Δέομαι |
δ'
ὑμῶν
ἁπάντων
καὶ
ἀντιβολῶ |
[40] |
τὰ
λυποῦντά
με.
(Ἐγὼ
οὖν
|
δέομαι |
ὑμῶν
πάντων,
ὦ
ἄνδρες,
καὶ |
[40] |
περιίδητε,
πρὸς
θεῶν
καὶ
δαιμόνων
|
δέομαι |
ὑμῶν,
προπηλακισθέντα
αὐτὸν
ὑπὸ
τούτων, |
[0] |
εἶναι
ἄξιοι
περιποιησάμενοί
τι
κατεπλεύσαμεν
|
δεῦρο, |
καὶ
καταλαμβάνομεν
τῇ
πρεσβυτέρᾳ
ἀδελφῇ |
[20] |
μὲν
ὑπὸ
τῆς
ἐρημίας
(ἐπείσθη)
|
δεύτερον |
δὲ
διὰ
τὰς
προειρημένας
αἰτίας |
[0] |
εἶχε
Μενεκλῆς,
ἄπαιδα.
(Καὶ
ἐκεῖνος
|
δευτέρῳ |
μηνὶ
ἢ
τρίτῳ,
πολλὰ
ἐπαινέσας |
[30] |
ἐπίλαβε
τὸ
ὕδωρ.
Μαρτυρίαι.
Λαβὲ
|
δή |
μοι
τὰς
μαρτυρίας
ἐκείνας,
ὡς |
[20] |
εἴ
τις
ἐρωτήσειεν
αὐτὸν
τί
|
δή |
ποτ'
ἂν
ἐποίησεν
εἰς
τὴν |
[30] |
ἔφασαν
διαιτήσειν.
Καὶ
ἡμεῖς,
ἵνα
|
δὴ |
πραγμάτων
ἀπαλλαγῶμεν,
ὥς
γε
δὴ |
[30] |
δὴ
πραγμάτων
ἀπαλλαγῶμεν,
ὥς
γε
|
δὴ |
ᾠόμεθα,
(καὶ
ἐκεῖνοι
ὀμόσαντες
ἡμῖν |
[10] |
τινα
ἐβούλετο,
ὁ
νόμος
αὐτὸς
|
δηλοῖ· |
ὡς
δὲ
ἐποιήσατο,
οἵ
τε |
[20] |
θεραπεύσειν
καὶ
τελευτήσαντα
θάψειν·
καὶ
|
δῆλον |
ὅτι
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τοῦτον |
[0] |
(Καὶ
ἐκ
ταύτης
τῆς
λέξεως
|
δῆλον |
ὅτι
φιλῶν
ἀπεβάλετο·
οὐδεὶς
γὰρ |
[10] |
οἵ
τε
φράτορες
καὶ
οἱ
|
δημόται |
καὶ
οἱ
ὀργεῶνες
ὑμῖν
μεμαρτυρήκασιν· |
[10] |
ἐμή,
ὥστε
ἐκεῖνον
πρὸς
τοὺς
|
δημότας |
ἐπαινεῖν
ἅπαντας.
(Ὅτι
δὲ
οὐ |
[30] |
οἷόν
τε
κάλλιστα,
ὥστε
τοὺς
|
δημότας |
ἐπαινεῖν
ἅπαντας·
(οὗτος
δὲ
ὁ |
[40] |
τούς
τε
φράτορας
καὶ
τοὺς
|
δημότας |
καὶ
τοὺς
ὀργεῶνας
παρεσχόμην
μάρτυρας· |
[10] |
παρόντων
τούτων,
καὶ
εἰς
τοὺς
|
δημότας |
με
ἐγγράφει
καὶ
εἰς
τοὺς |
[10] |
καὶ
τοὺς
ὀργεῶνας
καὶ
τοὺς
|
δημότας |
παρέξομαι
μάρτυρας,
ὡς
δ'
ἐξῆν |
[40] |
τῇ
ἐκείνου
καὶ
ἐν
τῷ
|
δήμῳ· |
(ἐπειδὴ
δὲ
ἐκεῖνος
ἐτελεύτησεν,
εἰ |
[40] |
τὸ
χωρίον,
ἐγυμνασιάρχουν
ἐν
τῷ
|
δήμῳ |
καὶ
ἐφιλοτιμήθην
ὡς
ὑὸς
ὢν |
[30] |
παρ'
ἐμοῦ
λαμβάνειν
ὅρκους;
Οὐδὲν
|
δήπου. |
Οὐκοῦν
ὁπότε
ἐποίησαν
ταῦτα,
φαίνονται |
[20] |
τῆς
ἐρημίας
(ἐπείσθη)
δεύτερον
δὲ
|
διὰ |
τὰς
προειρημένας
αἰτίας
καὶ
διὰ |
[20] |
διὰ
τὰς
προειρημένας
αἰτίας
καὶ
|
διὰ |
τὴν
εὔνοιαν
τὴν
ὑπάρχουσαν
πρὸς |
[20] |
ζητῶν
ἄκυρον
ποιῆσαι.
(Εἶτα
νῦν
|
διὰ |
τί
διαφερόμενος
ζητεῖ
οὗτος
τὸν |
[10] |
οὖν
τῶν
νόμων
αὐτῷ
ποιεῖσθαι
|
διὰ |
τὸ
εἶναι
ἄπαιδα,
ἐμὲ
ποιεῖται, |
[20] |
πατέρα
τὸν
ἐμόν,
τρίτον
δὲ
|
διὰ |
τὸ
μὴ
εἶναι
συγγενῆ
μηδέν' |
[10] |
ἐκεῖνος
μετέγνω
τῶν
πεπραγμένων
ἑαυτῷ,
|
διὰ |
τὸ
παρὰ
πάντων
ὁμολογεῖσθαι
ὅτι |
[10] |
Ὁ
γὰρ
νομοθέτης,
ὦ
ἄνδρες,
|
διὰ |
τοῦτο
τὸν
νόμον
ἔθηκεν
οὕτως, |
[20] |
ὁ
περὶ
τῆς
ποιήσεως,
καὶ
|
διὰ |
τοῦτο
χρῶνται
πάντες
αὐτῷ·
ὁ |
[10] |
αὐτῇ.
~μετὰ
δὲ
ταῦτα
χρόνου
|
διαγενομένου |
ἐσκόπει
ὁ
Μενεκλῆς
ὅπως
μὴ |
[30] |
αὐτοῖς
ὥστε
τὰ
δίκαια
δίκαια
|
διαγνῶναι, |
οὐκ
ἂν
ἔφασαν
διαιτῆσαι·
οὐδὲν |
[10] |
ὃς
κελεύει
τὰ
ἑαυτοῦ
ἐξεῖναι
|
διαθέσθαι |
ὅπως
ἂν
ἐθέλῃ,
ἐὰν
μὴ |
[10] |
ἄπαιδα,
ἐμὲ
ποιεῖται,
οὐκ
ἐν
|
διαθήκαις, |
ὦ
ἄνδρες,
γράψας,
μέλλων
ἀποθνήσκειν, |
[40] |
ποιηθείη,
καὶ
οὐ
λόγῳ
οὐδὲ
|
διαθήκῃ |
τὴν
ποίησιν
γεγενημένην,
ἀλλ'
ἔργῳ· |
[20] |
τῷ
τούτου
καὶ
τοῖς
φίλοις
|
διαιτῆσαι. |
~Ἐκεῖνοι
δ'
εἶπον
ἡμῖν,
εἰ |
[30] |
δίκαια
διαγνῶναι,
οὐκ
ἂν
ἔφασαν
|
διαιτῆσαι· |
οὐδὲν
γὰρ
δεῖσθαι
ἀπέχθεσθαι
οὐδετέροις |
[30] |
γνῶναι
τὰ
συμφέροντα
πᾶσιν,
ἔφασαν
|
διαιτήσειν. |
Καὶ
ἡμεῖς,
ἵνα
δὴ
πραγμάτων |
[0] |
ὡς
πρὸς
ἡμᾶς
αὐτοὺς
ἦν
|
διακείμενος· |
(καὶ
ἡμεῖς
εἰδότες
ὅτι
καὶ |
[20] |
Πιθεῖ
ἑβδομήκοντα
μνῶν,
καὶ
οὕτω
|
διαλύει |
τὸν
ὀρφανόν,
ἑπτὰ
μνᾶς
καὶ |
[30] |
ἐγὼ
τἀληθῆ
λέγω.
Τὰς
γὰρ
|
διαλύσεις |
φαίνονται
πρὸς
ἐμὲ
ποιησάμενοι
ἀμφότεροι |
[40] |
ὅς
γε
ποιησάμενος
τῆς
ἔχθρας
|
διάλυσιν |
πρὸς
ἡμᾶς
καὶ
ὀμόσας
ὅρκους |
[10] |
ὦ
ἄνδρες,
ὁ
μάρτυς
τἀληθῆ
|
διαμεμαρτυρηκώς, |
καὶ
οὗτοι
πρός
γε
τὴν |
[20] |
γὰρ
περὶ
τοῦ
ὀνόματός
μοι
|
διαφέρεται |
καὶ
ἀναίνεται,
εἰ
ἐγὼ
ἔσομαι |
[20] |
ποιῆσαι.
(Εἶτα
νῦν
διὰ
τί
|
διαφερόμενος |
ζητεῖ
οὗτος
τὸν
ἀδελφὸν
τὸν |
[10] |
ἡ
ποίησις,
τοῦτο
ὑμᾶς
βούλομαι
|
διδάξαι. |
Καὶ
μοι
τὸν
νόμον
ἀνάγνωθι, |
[0] |
τῷ
ποιησαμένῳ
με
καὶ
ἐμαυτῷ.
|
(Διδάξω |
οὖν
ὑμᾶς
ἐξ
ἀρχῆς
ὡς |
[0] |
ἂν
ἔδωκεν
ἥδιον
ἢ
ἐκείνῳ,
|
δίδομεν |
αὐτῷ,
οὐκ
ἄπροικον,
ὡς
οὗτος |
[40] |
τοῖς
ἄπαισι
τῶν
ἀνθρώπων
ἐξουσίαν
|
διδόντας |
ὑεῖς
ποιεῖσθαι.
Καὶ
ἔτι
πρὸς |
[10] |
ποιήσασθαι
ὅν
τινα
ἂν
βούλωνται.
|
(Διδόντων |
οὖν
τῶν
νόμων
αὐτῷ
ποιεῖσθαι |
[0] |
καὶ
τὰ
χρυσίδια,
ἃ
ἦν,
|
δίδωσιν |
αὐτῇ.
~μετὰ
δὲ
ταῦτα
χρόνου |
[20] |
αὐτῷ
ἐπηρεάζειν,
ὅτι
ἐμὲ
ἐποιήσατο,
|
διεκώλυε |
τὸ
χωρίον
πραθῆναι,
ἵνα
κατοκώχιμον |
[0] |
ὑοῦ
ἐκείνου,
ἀλλ'
ὁ
μάρτυς
|
διεμαρτύρησε |
τἀληθῆ.
Δέομαι
δ'
ὑμῶν
ἁπάντων |
[30] |
τῆς
Κεφαλῆσι
τὰ
συμφέροντα
γνώσεσθαι,
|
διῄτησαν |
ἡμᾶς
ἀποστῆναι
ὧν
οὗτος
ἠμφισβήτησε |
[30] |
ἐπιτρέποιμεν
αὐτοῖς
ὥστε
τὰ
δίκαια
|
δίκαια |
διαγνῶναι,
οὐκ
ἂν
ἔφασαν
διαιτῆσαι· |
[30] |
μὲν
ἐπιτρέποιμεν
αὐτοῖς
ὥστε
τὰ
|
δίκαια |
δίκαια
διαγνῶναι,
οὐκ
ἂν
ἔφασαν |
[40] |
εἰρημένων
ὑπὲρ
τοῦ
πράγματος,
τὰ
|
δίκαια |
καὶ
τὰ
εὔορκα
κατὰ
τοὺς |
[20] |
Τοῖς
τε
γὰρ
νόμοις
καὶ
|
δικαίοις |
καὶ
οἷς
αὐτὸς
ἐποίησεν
ἂν |
[20] |
ἐπιτιμᾷ,
ἐπίφθονον
πρᾶγμα
καὶ
οὐ
|
δίκαιον |
ποιῶν·
ὄντων
γὰρ
αὐτῷ
παίδων |
[40] |
τοῦ
Μενεκλέους
ὡς
ἄν
τις
|
δικαιότατα |
ποιηθείη,
καὶ
οὐ
λόγῳ
οὐδὲ |
[30] |
νόμους
ἐποιήθην
(ἡ
ποίησις)
καὶ
|
δικαίως |
εἰμὶ
κληρονόμος
τῶν
Μενεκλέους.
~Ἐγὼ |
[20] |
τοῦ
χωρίου·
τούτῳ
δὲ
λαγχάνει
|
δίκην |
τῆς
ἀπορρήσεως.
Λόγων
δὲ
πολλῶν |
[20] |
ἀνθρώποις
καὶ
Ἕλλησι
καὶ
βαρβάροις
|
δοκεῖ |
καλῶς
οὗτος
ὁ
νόμος
κεῖσθαι, |
[10] |
πρὸς
ἡμᾶς
ἐποιεῖτο,
καὶ
ἔφη
|
δοκεῖν |
αὑτῷ
καλῶς
ἔχειν,
ἐπειδὴ
οὕτως |
[40] |
τὸ
πρᾶγμα
εἶναι
καὶ
καταγέλαστον
|
δοκοίη, |
καὶ
τοῖς
βουλομένοις
περὶ
ἐμοῦ |
[40] |
ἀλλ'
εἰ
οὕτω
φαῦλος
ἄνθρωπος
|
δοκῶ |
εἶναι
καὶ
μηδενὸς
ἄξιος,
ὥστε |
[20] |
προσαγορεύειν.
(Ἡδέως
δ'
ἄν
μοι
|
δοκῶ |
τούτου
πυθέσθαι
τοῦ
φάσκοντος
εὖ |
[0] |
Ἰφικράτους
εἰς
Θρᾴκην·
ἐκεῖ
δὲ
|
δόξαντές |
του
εἶναι
ἄξιοι
περιποιησάμενοί
τι |
[30] |
ἀποστῆναι
ὧν
οὗτος
ἠμφισβήτησε
καὶ
|
δοῦναι |
δωρεάν·
οὐ
γὰρ
ἔφασαν
εἶναι |
[10] |
καθιστάντα
ἀρρένων
παίδων
αὑτῷ
κελεύειν
|
δοῦναι |
τοῦτον
εἰσποιήσασθαι.
(Εὕρισκεν
οὖν
οὐδένα |
[0] |
ἱκετεύει
αὐτῷ.
Ἐδεῖτο
οὖν
ἡμῶν
|
δοῦναι |
χάριν
ταύτην
αὑτῷ,
ἐκδοῦναι
ἄλλῳ |
[30] |
πλείονα·
ἐγὼ
γὰρ
τὰς
τριακοσίας
|
δραχμὰς |
ἔλαβον
τὰς
περιλειφθείσας
ἀπὸ
τῆς |
[10] |
ποίησιν
αὐτὴν
λόγον
οὐδ'
ὁντινοῦν
|
δύναιντ' |
ἂν
ἀντειπεῖν.
(Πραχθέντων
δὲ
τούτων |
[20] |
ὑμῖν.
Ἀλλ'
οὐκ
ἄν
ποτε
|
δύναιτο· |
ἦν
γὰρ
οὐδεὶς
ἄλλος
συγγενὴς |
[30] |
ἐκ
τοῦ
ἐπιλοίπου
χρόνου,
κατὰ
|
δύναμιν |
εἶναι,
καὶ
λόγῳ
καὶ
ἔργῳ. |
[10] |
ποίησιν
οὐκ
ἐνιαυτὸν
ἕνα
ἢ
|
δύο, |
ἀλλὰ
τρία
καὶ
εἴκοσιν
ἔτη· |
[10] |
παίδων
τὸν
ἕτερον
ἐποιήσατ'
ἄν·
|
δύο |
γάρ
εἰσιν
αὐτῇ.
~Ἀλλ'
ὦ |
[0] |
τέτταρες
ἡμεῖς,
δύο
μὲν
ὑεῖς,
|
δύο |
δὲ
θυγατέρες.
Τελευτήσαντος
δὲ
τοῦ |
[0] |
δὲ
αὐτῷ
παῖδες
τέτταρες
ἡμεῖς,
|
δύο |
μὲν
ὑεῖς,
δύο
δὲ
θυγατέρες. |
[0] |
καταλαμβάνομεν
τῇ
πρεσβυτέρᾳ
ἀδελφῇ
ὄντα
|
δύο |
παιδία,
τὴν
δὲ
νεωτέραν,
ἣν |
[30] |
ὧν
οὗτος
ἠμφισβήτησε
καὶ
δοῦναι
|
δωρεάν· |
οὐ
γὰρ
ἔφασαν
εἶναι
ἄλλην |