HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοῖς 26
τολμώμενα 1
τολμῶντες 1
τὸν 78
τόν 3
τοξεύειν 1
τοξεύοντες 1

Fréquences [« »]
76 μὲν
76 τὰ
76 τὸ
78 τὸν
87 τῆς
92 ὁ
100 τῶν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodien, Histoire romaine, livre III

τὸν

Livre, Chap.

[3, 13]   Σεβῆρος αὐτήν τε ἐκείνην καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτῆς ἐς Σικελίαν ἐξέπεμψεν,

[3, 13]   μὲν ὃν ἐκολάκευον, λυπήσουσι δὲ τὸν ἀδελφόν. ἤδη γοῦν τινὰς καὶ

[3, 15]   τε τῆς βαρβάρου πρός τε τὸν ἀδελφὸν ἤδη καὶ τὴν μητέρα

[3, 15]   παντὶ τρόπῳ τὴν μοναρχίαν, διαβάλλων τὸν ἀδελφόν. ὁ δὲ πατὴρ ἐπὶ

[3, 6]   αὐτοῖς μεγαλοφρόνως δωρεάς, τῆς ἐπὶ τὸν Ἀλβῖνον ὁδοῦ εἴχετο. ἔπεμψε δὲ

[3, 12]   παροῦσι σπασαμένοις τὰ ξίφη φονεῦσαι τὸν ἄνδρα ὡς ὁμολογουμένως πολέμιον. οἳ

[3, 12]   θυμοειδής τε καὶ φύσει μισῶν τὸν ἄνθρωπον, „ἀλλὰ πρὸς δύο“ ἔφη

[3, 5]   λυσιτελέστατα, ἠθέλησεν εὐθέως ὁρμῆσαι ἐπὶ τὸν Ἀτρηνῶν βασιλέα ἔς τε τὴν

[3, 4]   μάχης, κἀκεῖ τῆς τύχης διακρινούσης τὸν βασιλέα. ἐπὶ πολὺ δὲ αὐτῶν

[3, 1]   κελεύων. ἔπεμπε δὲ καὶ πρὸς τὸν βασιλέα Παρθυαίων τε καὶ Ἀρμενίων

[3, 8]   σύγκλητον βουλήν, ἀνελθών τε ἐς τὸν βασίλειον θρόνον, πικρῶς κατηγόρησε τῶν

[3, 10]   ἦν ὄνομα Βασσιανὸς πρὶν ἐς τὸν βασίλειον οἶκον παρελθεῖν, ὅτε δὲ

[3, 6]   ὡς χοροῖς αὐτοῦ μᾶλλον ἁρμόζειν τὸν βίον ἢ φάλαγξιν; ἴωμεν οὖν

[3, 15]   ἀφίκοντο. ὅπως μὲν δὴ Σεβῆρος τὸν βίον μετήλλαξε καὶ οἱ παῖδες

[3, 14]   τὸν μὲν νεώτερον τῶν υἱῶν, τὸν Γέταν καλούμενον, κατέλιπεν ἐν τῷ

[3, 11]   καὶ ὑπὸ νόσου συνεχῶς ἐνοχλούμενον, τὸν δὲ Ἀντωνῖνον ἐμβριθῆ καὶ θρασὺν

[3, 15]   αὐτὸς μὲν ἠναγκάζετο μένειν οἴκοι, τὸν δὲ Ἀντωνῖνον ἐπειρᾶτο ἐκπέμπειν διοικήσοντα

[3, 14]   συνέδρους τῶν φίλων τοὺς πρεσβυτέρους, τὸν δὲ Ἀντωνῖνον παραλαβὼν ἐπὶ τοὺς

[3, 7]   καὶ ὑπὸ Ῥωμαίων βασιλέα κληθέντα, τὸν δὲ ἐν Καίσαρος τιμῇ καὶ

[3, 7]   πάντας στρατηγοὺς αὑτοῦ μεγάλως ἠμείψατο, τὸν δὲ Λαῖτον μόνον, ὡς εἰκός,

[3, 10]   συνάγειν τε καὶ σωφρονίζειν ἐπειρᾶτο. τὸν δὲ πρεσβύτερον, ᾧ γνήσιον μὲν

[3, 15]   παρέσχε τῷ πολέμῳ τὴν διατριβήν· ~τὸν δὲ Σεβῆρον γηραιὸν ὄντα ἤδη

[3, 3]   μὲν τιμὰς ἐκείνου καθελεῖν ἐπειράθησαν, τὸν δὲ Σεβῆρον εὐφήμησαν. ὡς δὲ

[3, 7]   κατακλείσας ἑαυτὸν ὁ Ἀλβῖνος ἔμενε, τὸν δὲ στρατὸν ἐς τὴν μάχην

[3, 3]   μετ´ ἐπιμελείας κατασκευασθέντων πᾶν ὤφθη, τὸν δὲ τόπον ὁ χειμάρρους ἀνοίξας

[3, 7]   τῇ βασιλείῳ αὐλῇ καθῃρηκέναι εὐτυχήσαντα, τὸν δὲ τῶν ἐν τῇ ἀνατολῇ

[3, 7]   τῆς μάχης καὶ ἑκόντα βραδύναντα, τὸν δὲ ὑφ´ ἑαυτῷ στρατὸν ἀκμῆτα

[3, 4]   τεχνιτῶν παρ´ αὐτοῖς γενομένων καὶ τὸν ἐκεῖ βίον ἑλομένων, οὐ μόνον

[3, 9]   ἀπαρασκεύοις τοῖς βαρβάροις, πάντα τε τὸν ἐμπίπτοντα ἐφόνευον καὶ διήρπασαν τὰ

[3, 15]   ἐπὶ πολὺ νοσῶν καὶ πρὸς τὸν θάνατον βραδύνων ἐπαχθὴς αὐτῷ καὶ

[3, 15]   ὑπήκουσαν αὐτῷ κελεύσαντι κακουργῆσαι καὶ τὸν θάνατον ἐπεῖξαι τοῦ γέροντος, τούς

[3, 11]   οἱ ὑπὸ τὴν ἀνατολὴν ἄνθρωποι) τὸν θυμὸν ὁρῶν ἐνθουσιῶντα τοῦ κελεύοντος

[3, 1]   ἄγων δὲ πάντα ἐπ´ αὐτὸν τὸν Ἰλλυρικὸν στρατὸν πεζήν τε καὶ

[3, 4]   ὁ στρατὸς ἐς τὸ κατὰ τὸν Ἰσσικὸν καλούμενον κόλπον πεδίον πλατύτατόν

[3, 9]   τῶν χρημάτων αἴρουσι, καὶ πάντα τὸν κόσμον καὶ κειμήλια ἁρπάσαντες ἐπανίασιν.

[3, 4]   Ἀντιόχειαν ἀφικνεῖται. καταλαβὼν δὲ φεύγοντα τὸν λοιπὸν δῆμον, εἴ τέ τις

[3, 6]   τοῦ Σεβήρου ὁ στρατὸς ἅπας τὸν μὲν Ἀλβῖνον πολέμιον ἀνηγόρευσεν, εὐφημήσαντες

[3, 14]   τὰ πρὸς τὸν πόλεμον εὐτρεπίσθαι, τὸν μὲν νεώτερον τῶν υἱῶν, τὸν

[3, 11]   αὐτόν. ~ὁ δὲ Πλαυτιανὸς ὁρῶν τὸν μὲν Σεβῆρον πρεσβύτην τε ἤδη

[3, 3]   Τύριοι Βηρυτίων ἔχθει· μαθόντες τε τὸν Νίγρον πεφευγότα τὰς μὲν τιμὰς

[3, 1]   κουφότητος νεανίαι καὶ τῆς περὶ τὸν Νίγρον σπουδῆς, ἐπέδοσαν ἑαυτοὺς ἐς

[3, 4]   ἰδιώτης· ὁ δὲ Σεβῆρος καθελὼν τὸν Νίγρον, τοὺς μὲν φίλους αὐτοῦ,

[3, 6]   ἄπιστον ἐμὲ ἢ ἀγνώμονα πρὸς τὸν νομισθέντα φίλον ἡγείσθω. τὰ μὲν

[3, 10]   ζεύξας ὁ Σεβῆρος τῷ υἱῷ τὸν οἶκον ἥνωσεν. ὁ δὲ Ἀντωνῖνος

[3, 7]   Ῥώμῃ στρατοῦ σοφίᾳ περιγενέσθαι καὶ τὸν ὄντα ἐν τῇ βασιλείῳ αὐλῇ

[3, 10]   τὴν κόρην διέκειτο καὶ πρὸς τὸν πατέρα αὐτῆς, ὡς μήτε εὐνῆς

[3, 10]   ἑκάστοτε ἀποκτενεῖν καὶ αὐτὴν καὶ τὸν πατέρα, ἐπὰν τῆς ἀρχῆς ἐγκρατὴς

[3, 11]   ὑπ´ αὐτῷ χιλιαρχούντων. οὗτος ὑπερβαλλόντως τὸν Πλαυτιανὸν ἐθεράπευε· καὶ πάντων μὲν

[3, 13]   ὁ Ἀντωνῖνος ἀφόρητος ἦν ἀποσκευασάμενος τὸν Πλαυτιανόν. ᾐδεῖτο δὲ καὶ ἐφοβεῖτο

[3, 12]   ἥκει, δεδιώς τε τὴν πρὸς τὸν Πλαυτιανὸν τοῦ Σεβήρου εὔνοιαν, ἐπιστάμενός

[3, 8]   σωφροσύνης στρατιωτικῆς καὶ τοῦ πρὸς τὸν πόλεμον ἑτοίμου τε καὶ εὐσταλοῦς

[3, 14]   αὐτάρκως ὤφθη αὐτῷ τὰ πρὸς τὸν πόλεμον εὐτρεπίσθαι, τὸν μὲν νεώτερον

[3, 14]   δύναμιν πολλὴν ἀγείρας τὰ πρὸς τὸν πόλεμον παρεσκευάζετο. οἱ δὲ Βρεττανοὶ

[3, 1]   Εὐρώπης ἐς τὴν Ἀσίαν κατὰ τὸν πορθμὸν διάβασιν. περιτετείχιστό τε γενναίῳ

[3, 13]   ἐς τὸ διαβιοῦν δαψιλῶς, μιμησάμενος τὸν Σεβαστόν· καὶ γὰρ ἐκεῖνος τοῖς

[3, 11]   περιελεῖν τινὰ αὐτοῦ τῆς ἐξουσίας {τὸν Σεβῆρον} καὶ πειρᾶσθαι κολούειν τὸ

[3, 6]   Ἀλβῖνον πολέμιον ἀνηγόρευσεν, εὐφημήσαντες δὲ τὸν Σεβῆρον, πᾶσάν τε προθυμίαν διὰ

[3, 7]   μνώμενον, τότε ἐπιφανῆναι ὅτε ἔμαθε τὸν Σεβῆρον πεπτωκότα. πιστοῦται δὲ τὴν

[3, 15]   στρατοπέδων ἡγουμένους ἐθεράπευεν, ὅπως ἀναπείσειαν τὸν στρατὸν ἀποδεῖξαι μόνον αὐτὸν αὐτοκράτορα,

[3, 2]   εἰδὼς ὀχυρώτατα τετειχισμένον, ἐπὶ Κύζικον τὸν στρατὸν ἐκέλευσε διαβαίνειν. ὁ δὲ

[3, 9]   βλαπτομένων τῶν Ῥωμαίων ἢ κατορθούντων, τὸν στρατὸν ὁ Σεβῆρος, ὡς μὴ

[3, 15]   ἀποθησόμενοι ἱερὰ μνήματα. αὐτοὶ δὲ τὸν στρατὸν παραλαβόντες νικηφόροι δὴ κατὰ

[3, 8]   τὴν Ῥώμην ἠπείγετο, ἄγων ἅπαντα τὸν στρατὸν σὺν αὑτῷ, ὡς φανείη

[3, 2]   Νικομηδέας μίσει τἀναντία ἐφρόνουν καὶ τὸν στρατὸν τοῦ Νίγρου ὑπεδέχοντο, εἴ

[3, 6]   δὲ καὶ στρατηγὸν μετὰ δυνάμεως τὸν τὰ στενὰ τῶν Ἄλπεων καταληψόμενον

[3, 3]   εὐμαρῶς τε καὶ ἀκωλύτως διαβὰς τὸν Ταῦρον ἐπὶ Κιλικίαν ἠπείγετο. ~ὁ

[3, 2]   τε καὶ Ἀσίας, φθάσαι θέλοντες τὸν Ταῦρον ὑπερβῆναι, ὡς ἐντὸς τοῦ

[3, 4]   στρατιώτας, ὅσοι διαδεδράκεσαν, πυνθανόμενος περαιουμένους τὸν Τίγριδα ποταμὸν διά τε τὸ

[3, 9]   ἄνωθεν βάλλοντες οὐ μικρῶς ἐλύπουν τὸν τοῦ Σεβήρου στρατόν. σκεύη τε

[3, 2]   ὁ Νίγρος ἐγκεχειρίκει, μαθὼν ἐπιόντα τὸν τοῦ Σεβήρου στρατὸν τὴν ἐπὶ

[3, 12]   τὸ πρᾶγμα ὑπώπτευεν, ἡγεῖτό τε τὸν υἱὸν αὑτοῦ ἔχθει τοῦ Πλαυτιανοῦ

[3, 12]   καὶ διαβολὴν θανατηφόρον. μεταπεμψάμενος δὲ τὸν υἱὸν ᾐτιᾶτο ὡς τοιαῦτα συσκευάζοντα

[3, 4]   τῶν Ἀντιοχέων ἐς στρατείαν καὶ τὸν ὑπὲρ αὐτοῦ κίνδυνον ἐπέδωκεν αὑτήν.

[3, 11]   τὸ γραμματεῖον, καὶ ἐκπέμπει ἐπὶ τὸν φόνον, ἐντειλάμενος, ἐπὴν ἀμφοτέρους διαχρήσηται,

[3, 12]   τῷ Σεβήρῳ, καὶ κελεύσαντος αὐτοῦ, τὸν χιλίαρχον εἰσήγαγον. ὃ δὲ εἰσελθών

[3, 14]   καὶ πλούτου σύμβολον νομίζοντες ὥσπερ τὸν χρυσὸν οἱ λοιποὶ βάρβαροι, τὰ

[3, 15]   ἐς τὴν ἀντικειμένην Γαλλίαν, διαβάντες τὸν ὠκεανόν, ἀφίκοντο. ὅπως μὲν δὴ

[3, 14]   παντὸς λόγου καὶ ἐλπίδος θᾶττον, τὸν ὠκεανὸν διαπλεύσας Βρεττανοῖς ἐπέστη, τούς

Livre, Chap.
[3, 13]	Σεβῆρος αὐτήν τε ἐκείνην καὶ	τὸν	ἀδελφὸν αὐτῆς ἐς Σικελίαν ἐξέπεμψεν,
[3, 13]	μὲν ὃν ἐκολάκευον, λυπήσουσι δὲ	τὸν	ἀδελφόν. ἤδη γοῦν τινὰς καὶ
[3, 15]	τε τῆς βαρβάρου πρός τε	τὸν	ἀδελφὸν ἤδη καὶ τὴν μητέρα
[3, 15]	παντὶ τρόπῳ τὴν μοναρχίαν, διαβάλλων	τὸν	ἀδελφόν. ὁ δὲ πατὴρ ἐπὶ
[3, 6]	αὐτοῖς μεγαλοφρόνως δωρεάς, τῆς ἐπὶ	τὸν	Ἀλβῖνον ὁδοῦ εἴχετο. ἔπεμψε δὲ
[3, 12]	παροῦσι σπασαμένοις τὰ ξίφη φονεῦσαι	τὸν	ἄνδρα ὡς ὁμολογουμένως πολέμιον. οἳ
[3, 12]	θυμοειδής τε καὶ φύσει μισῶν	τὸν	ἄνθρωπον, „ἀλλὰ πρὸς δύο“ ἔφη
[3, 5]	λυσιτελέστατα, ἠθέλησεν εὐθέως ὁρμῆσαι ἐπὶ	τὸν	Ἀτρηνῶν βασιλέα ἔς τε τὴν
[3, 4]	μάχης, κἀκεῖ τῆς τύχης διακρινούσης	τὸν	βασιλέα. ἐπὶ πολὺ δὲ αὐτῶν
[3, 1]	κελεύων. ἔπεμπε δὲ καὶ πρὸς	τὸν	βασιλέα Παρθυαίων τε καὶ Ἀρμενίων
[3, 8]	σύγκλητον βουλήν, ἀνελθών τε ἐς	τὸν	βασίλειον θρόνον, πικρῶς κατηγόρησε τῶν
[3, 10]	ἦν ὄνομα Βασσιανὸς πρὶν ἐς	τὸν	βασίλειον οἶκον παρελθεῖν, ὅτε δὲ
[3, 6]	ὡς χοροῖς αὐτοῦ μᾶλλον ἁρμόζειν	τὸν	βίον ἢ φάλαγξιν; ἴωμεν οὖν
[3, 15]	ἀφίκοντο. ὅπως μὲν δὴ Σεβῆρος	τὸν	βίον μετήλλαξε καὶ οἱ παῖδες
[3, 14]	τὸν μὲν νεώτερον τῶν υἱῶν,	τὸν	Γέταν καλούμενον, κατέλιπεν ἐν τῷ
[3, 11]	καὶ ὑπὸ νόσου συνεχῶς ἐνοχλούμενον,	τὸν	δὲ Ἀντωνῖνον ἐμβριθῆ καὶ θρασὺν
[3, 15]	αὐτὸς μὲν ἠναγκάζετο μένειν οἴκοι,	τὸν	δὲ Ἀντωνῖνον ἐπειρᾶτο ἐκπέμπειν διοικήσοντα
[3, 14]	συνέδρους τῶν φίλων τοὺς πρεσβυτέρους,	τὸν	δὲ Ἀντωνῖνον παραλαβὼν ἐπὶ τοὺς
[3, 7]	καὶ ὑπὸ Ῥωμαίων βασιλέα κληθέντα,	τὸν	δὲ ἐν Καίσαρος τιμῇ καὶ
[3, 7]	πάντας στρατηγοὺς αὑτοῦ μεγάλως ἠμείψατο,	τὸν	δὲ Λαῖτον μόνον, ὡς εἰκός,
[3, 10]	συνάγειν τε καὶ σωφρονίζειν ἐπειρᾶτο.	τὸν	δὲ πρεσβύτερον, ᾧ γνήσιον μὲν
[3, 15]	παρέσχε τῷ πολέμῳ τὴν διατριβήν·	~τὸν	δὲ Σεβῆρον γηραιὸν ὄντα ἤδη
[3, 3]	μὲν τιμὰς ἐκείνου καθελεῖν ἐπειράθησαν,	τὸν	δὲ Σεβῆρον εὐφήμησαν. ὡς δὲ
[3, 7]	κατακλείσας ἑαυτὸν ὁ Ἀλβῖνος ἔμενε,	τὸν	δὲ στρατὸν ἐς τὴν μάχην
[3, 3]	μετ´ ἐπιμελείας κατασκευασθέντων πᾶν ὤφθη,	τὸν	δὲ τόπον ὁ χειμάρρους ἀνοίξας
[3, 7]	τῇ βασιλείῳ αὐλῇ καθῃρηκέναι εὐτυχήσαντα,	τὸν	δὲ τῶν ἐν τῇ ἀνατολῇ
[3, 7]	τῆς μάχης καὶ ἑκόντα βραδύναντα,	τὸν	δὲ ὑφ´ ἑαυτῷ στρατὸν ἀκμῆτα
[3, 4]	τεχνιτῶν παρ´ αὐτοῖς γενομένων καὶ	τὸν	ἐκεῖ βίον ἑλομένων, οὐ μόνον
[3, 9]	ἀπαρασκεύοις τοῖς βαρβάροις, πάντα τε	τὸν	ἐμπίπτοντα ἐφόνευον καὶ διήρπασαν τὰ
[3, 15]	ἐπὶ πολὺ νοσῶν καὶ πρὸς	τὸν	θάνατον βραδύνων ἐπαχθὴς αὐτῷ καὶ
[3, 15]	ὑπήκουσαν αὐτῷ κελεύσαντι κακουργῆσαι καὶ	τὸν	θάνατον ἐπεῖξαι τοῦ γέροντος, τούς
[3, 11]	οἱ ὑπὸ τὴν ἀνατολὴν ἄνθρωποι)	τὸν	θυμὸν ὁρῶν ἐνθουσιῶντα τοῦ κελεύοντος
[3, 1]	ἄγων δὲ πάντα ἐπ´ αὐτὸν	τὸν	Ἰλλυρικὸν στρατὸν πεζήν τε καὶ
[3, 4]	ὁ στρατὸς ἐς τὸ κατὰ	τὸν	Ἰσσικὸν καλούμενον κόλπον πεδίον πλατύτατόν
[3, 9]	τῶν χρημάτων αἴρουσι, καὶ πάντα	τὸν	κόσμον καὶ κειμήλια ἁρπάσαντες ἐπανίασιν.
[3, 4]	Ἀντιόχειαν ἀφικνεῖται. καταλαβὼν δὲ φεύγοντα	τὸν	λοιπὸν δῆμον, εἴ τέ τις
[3, 6]	τοῦ Σεβήρου ὁ στρατὸς ἅπας	τὸν	μὲν Ἀλβῖνον πολέμιον ἀνηγόρευσεν, εὐφημήσαντες
[3, 14]	τὰ πρὸς τὸν πόλεμον εὐτρεπίσθαι,	τὸν	μὲν νεώτερον τῶν υἱῶν, τὸν
[3, 11]	αὐτόν. ~ὁ δὲ Πλαυτιανὸς ὁρῶν	τὸν	μὲν Σεβῆρον πρεσβύτην τε ἤδη
[3, 3]	Τύριοι Βηρυτίων ἔχθει· μαθόντες τε	τὸν	Νίγρον πεφευγότα τὰς μὲν τιμὰς
[3, 1]	κουφότητος νεανίαι καὶ τῆς περὶ	τὸν	Νίγρον σπουδῆς, ἐπέδοσαν ἑαυτοὺς ἐς
[3, 4]	ἰδιώτης· ὁ δὲ Σεβῆρος καθελὼν	τὸν	Νίγρον, τοὺς μὲν φίλους αὐτοῦ,
[3, 6]	ἄπιστον ἐμὲ ἢ ἀγνώμονα πρὸς	τὸν	νομισθέντα φίλον ἡγείσθω. τὰ μὲν
[3, 10]	ζεύξας ὁ Σεβῆρος τῷ υἱῷ	τὸν	οἶκον ἥνωσεν. ὁ δὲ Ἀντωνῖνος
[3, 7]	Ῥώμῃ στρατοῦ σοφίᾳ περιγενέσθαι καὶ	τὸν	ὄντα ἐν τῇ βασιλείῳ αὐλῇ
[3, 10]	τὴν κόρην διέκειτο καὶ πρὸς	τὸν	πατέρα αὐτῆς, ὡς μήτε εὐνῆς
[3, 10]	ἑκάστοτε ἀποκτενεῖν καὶ αὐτὴν καὶ	τὸν	πατέρα, ἐπὰν τῆς ἀρχῆς ἐγκρατὴς
[3, 11]	ὑπ´ αὐτῷ χιλιαρχούντων. οὗτος ὑπερβαλλόντως	τὸν	Πλαυτιανὸν ἐθεράπευε· καὶ πάντων μὲν
[3, 13]	ὁ Ἀντωνῖνος ἀφόρητος ἦν ἀποσκευασάμενος	τὸν	Πλαυτιανόν. ᾐδεῖτο δὲ καὶ ἐφοβεῖτο
[3, 12]	ἥκει, δεδιώς τε τὴν πρὸς	τὸν	Πλαυτιανὸν τοῦ Σεβήρου εὔνοιαν, ἐπιστάμενός
[3, 8]	σωφροσύνης στρατιωτικῆς καὶ τοῦ πρὸς	τὸν	πόλεμον ἑτοίμου τε καὶ εὐσταλοῦς
[3, 14]	αὐτάρκως ὤφθη αὐτῷ τὰ πρὸς	τὸν	πόλεμον εὐτρεπίσθαι, τὸν μὲν νεώτερον
[3, 14]	δύναμιν πολλὴν ἀγείρας τὰ πρὸς	τὸν	πόλεμον παρεσκευάζετο. οἱ δὲ Βρεττανοὶ
[3, 1]	Εὐρώπης ἐς τὴν Ἀσίαν κατὰ	τὸν	πορθμὸν διάβασιν. περιτετείχιστό τε γενναίῳ
[3, 13]	ἐς τὸ διαβιοῦν δαψιλῶς, μιμησάμενος	τὸν	Σεβαστόν· καὶ γὰρ ἐκεῖνος τοῖς
[3, 11]	περιελεῖν τινὰ αὐτοῦ τῆς ἐξουσίας	{τὸν	Σεβῆρον} καὶ πειρᾶσθαι κολούειν τὸ
[3, 6]	Ἀλβῖνον πολέμιον ἀνηγόρευσεν, εὐφημήσαντες δὲ	τὸν	Σεβῆρον, πᾶσάν τε προθυμίαν διὰ
[3, 7]	μνώμενον, τότε ἐπιφανῆναι ὅτε ἔμαθε	τὸν	Σεβῆρον πεπτωκότα. πιστοῦται δὲ τὴν
[3, 15]	στρατοπέδων ἡγουμένους ἐθεράπευεν, ὅπως ἀναπείσειαν	τὸν	στρατὸν ἀποδεῖξαι μόνον αὐτὸν αὐτοκράτορα,
[3, 2]	εἰδὼς ὀχυρώτατα τετειχισμένον, ἐπὶ Κύζικον	τὸν	στρατὸν ἐκέλευσε διαβαίνειν. ὁ δὲ
[3, 9]	βλαπτομένων τῶν Ῥωμαίων ἢ κατορθούντων,	τὸν	στρατὸν ὁ Σεβῆρος, ὡς μὴ
[3, 15]	ἀποθησόμενοι ἱερὰ μνήματα. αὐτοὶ δὲ	τὸν	στρατὸν παραλαβόντες νικηφόροι δὴ κατὰ
[3, 8]	τὴν Ῥώμην ἠπείγετο, ἄγων ἅπαντα	τὸν	στρατὸν σὺν αὑτῷ, ὡς φανείη
[3, 2]	Νικομηδέας μίσει τἀναντία ἐφρόνουν καὶ	τὸν	στρατὸν τοῦ Νίγρου ὑπεδέχοντο, εἴ
[3, 6]	δὲ καὶ στρατηγὸν μετὰ δυνάμεως	τὸν	τὰ στενὰ τῶν Ἄλπεων καταληψόμενον
[3, 3]	εὐμαρῶς τε καὶ ἀκωλύτως διαβὰς	τὸν	Ταῦρον ἐπὶ Κιλικίαν ἠπείγετο. ~ὁ
[3, 2]	τε καὶ Ἀσίας, φθάσαι θέλοντες	τὸν	Ταῦρον ὑπερβῆναι, ὡς ἐντὸς τοῦ
[3, 4]	στρατιώτας, ὅσοι διαδεδράκεσαν, πυνθανόμενος περαιουμένους	τὸν	Τίγριδα ποταμὸν διά τε τὸ
[3, 9]	ἄνωθεν βάλλοντες οὐ μικρῶς ἐλύπουν	τὸν	τοῦ Σεβήρου στρατόν. σκεύη τε
[3, 2]	ὁ Νίγρος ἐγκεχειρίκει, μαθὼν ἐπιόντα	τὸν	τοῦ Σεβήρου στρατὸν τὴν ἐπὶ
[3, 12]	τὸ πρᾶγμα ὑπώπτευεν, ἡγεῖτό τε	τὸν	υἱὸν αὑτοῦ ἔχθει τοῦ Πλαυτιανοῦ
[3, 12]	καὶ διαβολὴν θανατηφόρον. μεταπεμψάμενος δὲ	τὸν	υἱὸν ᾐτιᾶτο ὡς τοιαῦτα συσκευάζοντα
[3, 4]	τῶν Ἀντιοχέων ἐς στρατείαν καὶ	τὸν	ὑπὲρ αὐτοῦ κίνδυνον ἐπέδωκεν αὑτήν.
[3, 11]	τὸ γραμματεῖον, καὶ ἐκπέμπει ἐπὶ	τὸν	φόνον, ἐντειλάμενος, ἐπὴν ἀμφοτέρους διαχρήσηται,
[3, 12]	τῷ Σεβήρῳ, καὶ κελεύσαντος αὐτοῦ,	τὸν	χιλίαρχον εἰσήγαγον. ὃ δὲ εἰσελθών
[3, 14]	καὶ πλούτου σύμβολον νομίζοντες ὥσπερ	τὸν	χρυσὸν οἱ λοιποὶ βάρβαροι, τὰ
[3, 15]	ἐς τὴν ἀντικειμένην Γαλλίαν, διαβάντες	τὸν	ὠκεανόν, ἀφίκοντο. ὅπως μὲν δὴ
[3, 14]	παντὸς λόγου καὶ ἐλπίδος θᾶττον,	τὸν	ὠκεανὸν διαπλεύσας Βρεττανοῖς ἐπέστη, τούς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 26/04/2007