Livre, partie |
[1, 10] |
ἀγαθοῦ
διὰ
τοῦ
ἡλίου·
τὸ
|
γὰρ |
ἀγαθόν
~ἐστι
τὸ
ποιητικόν·
τοῦτο |
[1, 10] |
τοῦ
κόσμου,
ὥσπερ
ἔγγονος.
~οὐ
|
γὰρ |
ἀγνοεῖ
τὸν
ἄνθρωπον
ὁ
θεός, |
[1, 10] |
καταργία
πασῶν
τῶν
αἰσθήσεων.
~οὔτε
|
~γὰρ |
ἄλλο
τι
δύναται
νοῆσαι
ὁ |
[1, 10] |
δεῖ
λέγεσθαι
τὸν
τοιοῦτον·
ὁ
|
γὰρ |
ἄνθρωπος
~ζῷόν
ἐστι
θεῖον
καὶ |
[1, 10] |
~τὸ
ἄφθαρτον,
τὸ
ἄληπτον.
τότε
|
γὰρ |
αὐτὸ
ὄψει,
ὅταν
μηδὲν
~περὶ |
[1, 10] |
αἰσθήσεως
πολὺ
διαφέρει·
αἴσθησις
μὲν
|
γὰρ
|
~γίνεται
τοῦ
ἐπικρατοῦντος,
γνῶσις
δέ |
[1, 10] |
δὲ
ἀρετὴ
ψυχῆς
γνῶσις·
ὁ
|
γὰρ |
γνοὺς
καὶ
~ἀγαθὸς
καὶ
εὐσεβὴς |
[1, 10] |
~περὶ
αὐτοῦ
ἔχῃς
εἰπεῖν.
ἡ
|
γὰρ |
γνῶσις
αὐτοῦ
καὶ
θεία
~σιωπή |
[1, 10] |
λαλῶν,
μηδὲ
πολλὰ
ἀκούων·
ὃ
|
~γὰρ |
δύο
λόγοις
σχολάζων
καὶ
ἀκοαῖς, |
[1, 10] |
εἰπεῖν
~οὔτ´
ἔρξαι
δύναται.
~πολλάκις
|
γὰρ |
ἐξίπταται
ὁ
νοῦς
τῆς
ψυχῆς, |
[1, 10] |
δὲ
δῶρον
τοῦ
θεοῦ.
~πᾶσα
|
γὰρ |
ἐπιστήμη
~ἀσώματος,
ὀργάνῳ
χρωμένη
αὐτῷ |
[1, 10] |
ἐπὶ
τὸ
ἐναντίον.
αἱ
μὲν
|
γὰρ |
ἑρπετώδεις
~οὖσαι
εἰς
ἔνυδρα
μεταβάλλουσιν, |
[1, 10] |
πάντα
δὲ
~θέλοντι
εἶναι·
οὐ
|
γὰρ |
ἐρῶ,
ὦ
Τάτ,
ποιοῦντι·
ὁ |
[1, 10] |
τὸ
θέλειν
πάντα
εἶναι.
τί
|
~γάρ |
ἐστι
θεὸς
καὶ
πατὴρ
καὶ |
[1, 10] |
τῆς
νοητῆς
λαμπηδόνος·
ὀξυτέρα
μὲν
|
γάρ |
ἐστιν
~εἰς
τὸ
καθικνεῖσθαι,
ἀβλαβὴς |
[1, 10] |
τοῖς
τοῦ
σώματος
ἐξιοῦσιν.
~ἀναδραμοῦσα
|
γὰρ |
ἡ
ψυχὴ
εἰς
ἑαυτήν,
συστέλλεται |
[1, 10] |
ἀκοαῖς,
ὦ
τέκνον,
σκιαμαχεῖ.
~ὁ
|
γὰρ |
θεὸς
καὶ
πατὴρ
καὶ
τὸ |
[1, 10] |
~καὶ
τὰ
ὑλικά.
ἐξ
ἀντιθέσεως
|
γὰρ |
καὶ
ἐναντιότητος
δεῖ
τὰ
~πάντα |
[1, 10] |
οὐκ
~ἔστι
δὲ
ἀγαθός·
ὑλικὸς
|
γάρ, |
καὶ
εὐπάθητος,
καὶ
πρῶτος
~μὲν |
[1, 10] |
ὅπερ
~ἐστὶ
πλάνη
μεγίστη;
~ψυχὴ
|
γὰρ |
κολάζεται
τοῦτον
~τὸν
τρόπον.
ὁ |
[1, 10] |
πρόσεστι
~τῶν
ἄλλων.
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
κόσμος
καὶ
ὁ
ἥλιος,
τῶν |
[1, 10] |
κακὸς
ὡς
θνητός.
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
κόσμος
οὐκ
ἀγαθὸς
~ὡς
κινητός, |
[1, 10] |
~κακία
δὲ
ψυχῆς
ἀγνωσία.
ψυχὴ
|
γάρ, |
μηδὲν
ἐπιγνοῦσα
τῶν
~ὄντων
μηδὲ |
[1, 10] |
σῶμα
ψυχὴν
ἀνθρωπίνην
καταπεσεῖν.
~θεοῦ
|
γὰρ |
νόμος
οὗτος,
φυλάσσειν
ψυχὴν
ἀνθρωπίνην |
[1, 10] |
κολάζεται
τοῦτον
~τὸν
τρόπον.
ὁ
|
γὰρ |
νοῦς,
ὅταν
δαίμων
γένηται,
πυρίνου
|
[1, 10] |
ὁ
δὲ
θεὸς
πάντων·
πάντων
|
γὰρ |
οὗτος
~κρείττων,
καὶ
πάντα
αὐτοῦ |
[1, 10] |
ποιῶν
καὶ
τῶν
ποσῶν·
~κινητὸς
|
γάρ· |
πᾶσα
γὰρ
ὑλικὴ
κίνησις
γένεσίς |
[1, 10] |
ἐρῶ,
ὦ
Τάτ,
ποιοῦντι·
ὁ
|
γὰρ |
ποιῶν
~ἐλλιπής
ἐστι
πολλῷ
χρόνῳ, |
[1, 10] |
ποιότητος
καὶ
ποσότητος·
ποτὲ
μὲν
|
γὰρ |
ποσὰ
~καὶ
ποιά.
ὁτὲ
δὲ |
[1, 10] |
τὸ
γήινον
σῶμα
κατοικῆσαι·
γῆ
|
γὰρ |
πῦρ
οὐ
βαστάζει·
~ᾶσα
γὰρ |
[1, 10] |
εἰσέλθῃ,
εἰς
ἀνθρώπινον
δέ·
~ἄλλο
|
γὰρ |
σῶμα
οὐ
χωρεῖ
ἀνθρωπίνην
ψυχήν, |
[1, 10] |
~αὐτῷ,
μάλιστα
δὲ
αὐτό.
καὶ
|
γὰρ |
τὰ
ἄλλα
πάντα
διὰ
τοῦτον
|
[1, 10] |
αὐτὸν
καθ´
ἑαυτὸν
ἑδράσαι·
οὔτε
|
γὰρ |
τὸ
~γήινον
σῶμα
δυνατόν
ἐστι |
[1, 10] |
~ἐν
σώματι
γηίνῳ
γίνεται·
ἀδύνατον
|
γὰρ |
τὸν
νοῦν
ἐν
γηίνῳ
~σώματι |
[1, 10] |
πάντα
διὰ
τοῦτον
~ἔστιν
ἴδιον
|
γὰρ |
τοῦ
ἀγαθοῦ
τὸ
γνωρίζεσθαί
ἐστι |
[1, 10] |
ταῦτα
τῷ
~δυναμένῳ
ἰδεῖν·
καὶ
|
γὰρ |
τοῦτο
θέλει
εἶναι,
καὶ
ἔστι |
[1, 10] |
~δεῖ
νοεῖν
ἐπὶ
τούτου.
~ἡ
|
γὰρ |
τούτου
ἐνέργεια
~ἡ
θέλησίς
ἐστι |
[1, 10] |
νοῦν
ἔχει
τὸν
ἀγαθόν;
περὶ
|
~γὰρ |
τούτου
ὁ
νῦν
λόγος,
οὐ |
[1, 10] |
γε
~ἰσοδυναμοῦσιν
ἀλλήλοις.
~οὐδεὶς
μὲν
|
γὰρ |
τῶν
οὐρανίων
θεῶν
ἐπὶ
γῆς |
[1, 10] |
σύνολον
τὸ
σῶμα
κινῆσαι·
πασῶν
|
γὰρ |
τῶν
~σωματικῶν
αἰσθήσεών
τε
καὶ |
[1, 10] |
τῶν
ποσῶν·
~κινητὸς
γάρ·
πᾶσα
|
γὰρ |
ὑλικὴ
κίνησις
γένεσίς
ἐστιν.
~ἡ |
[1, 10] |
γὰρ
πῦρ
οὐ
βαστάζει·
~ᾶσα
|
γὰρ |
φλέγεται
καὶ
ὑπὸ
ὀλίγου
σπινθῆρος |
[1, 10] |
δὲ
καὶ
ἐνέργειαν·
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
φύσεως
~καὶ
αὐξήσεώς
ἐστι
προσηγορία, |
[1, 10] |
καταπεμπομένου
ὑπὸ
τῆς
Δίκης.
~ψυχὴ
|
γὰρ |
χωρὶς
νοῦ
~οὔτε
τι
εἰπεῖν
|
[1, 10] |
αὐτὸν
εἰς
~οὐσίαν
μεταβάλλει.
ἀδύνατον
|
γάρ, |
ὦ
τέκνον,
ψυχὴν
ἀποθεωθῆναι
~ἐν |
[1, 10] |
καὶ
ἡμεῖς,
ὦ
πάτερ.
~Εἴθε
|
γάρ, |
ὧ
τέκνον·
νῦν
δὲ
ἔτι |
[1, 10] |
ἔχει
σῶμα,
τὸ
πῦρ·
δημιουργὸς
|
γὰρ |
ὢν
~ὁ
νοῦς
τῶν
πάντων, |
[1, 10] |
τῶν
ἐπὶ
γῆς
μόνον·
γυμνὸς
|
γὰρ |
ὢν
τοῦ
πυρὸς
~ὁ
ἐν |
[1, 10] |
ὑπὸ
~τῆς
τοιαύτης
θέας.
Οὐ
|
γάρ, |
ὥσπερ
ἡ
τοῦ
ἡλίου
ἀκτίς, |
[1, 10] |
φύσεως
~καὶ
αὐξήσεώς
ἐστι
προσηγορία,
|
ἅπερ |
ἐστὶ
περὶ
τὰ
μεταβλητὰ
~καὶ |
[1, 10] |
πάντα·
καὶ
~τοῦ
μὲν
θεοῦ
|
καθάπερ |
ἀκτῖνες
αἱ
ἐνέργειαι,
τοῦ
δὲ |
[1, 10] |
καὶ
αὐτὴ
θεία
τις
οὖσα
|
καθάπερ
|
~ὑπηρέτῃ
τῷ
πνεύματι
χρῆται·
τὸ |
[1, 10] |
ψυχὴ
ἐξελθοῦσα
τοῦ
σώματος
θηριάζεται,
|
ὅπερ
|
~ἐστὶ
πλάνη
μεγίστη;
~ψυχὴ
γὰρ |
[1, 10] |
δὲ
οὐράνιον
θεὸν
ἀθάνατον
~ἄνθρωπον·
|
διόπερ |
διὰ
τούτων
τὰ
πάντα
τῶν |
[1, 10] |
ἐν
τῷ
~παντὶ
κόσμῳ
κυλινδούμεναι,
|
ὥσπερ |
ἀπονενεμημέναι;
τούτων
~τοίνυν
τῶν
ψυχῶν |
[1, 10] |
ὁ
δὲ
ἄνθρωπος
τοῦ
κόσμου,
|
ὥσπερ |
ἔγγονος.
~οὐ
γὰρ
ἀγνοεῖ
τὸν |
[1, 10] |
ἐστιν
ἡ
ψυχή,
ἀθάνατα
πέφυκεν,
|
ὥσπερ |
ἐν
~ψυχῇ
δὲ
σώματος
πεποιημένου |
[1, 10] |
τὸ
ὕδωρ
περικέχυται
τῇ
γῇ,
|
ὥσπερ |
ἔρυμα
καὶ
~τεῖχος
ἀντέχον
πρὸς |
[1, 10] |
~τῆς
τοιαύτης
θέας.
Οὐ
γάρ,
|
ὥσπερ |
ἡ
τοῦ
ἡλίου
ἀκτίς,
~πυρώδης |
[1, 10] |
κεφαλῆς
δὲ
οὐδὲν
ὑπεράνω
ὑλικόν,
|
ὥσπερ |
οὐδὲ
~ποδῶν
οὐδὲν
νοητὸν
ὑποκάτω, |
[1, 10] |
τὸ
σῶμα·
πᾶν
δὲ
ζῷον,
|
ὥσπερ |
οὖν
τὸ
~πᾶν,
ἔκ
τε |
[1, 10] |
~αὐτῇ
παθητὸν
σῶμα·
ἔλαβεν
οὖν
|
ὥσπερ |
περιβόλαιον
~τὴν
ψυχήν,
ἡ
δὲ |
[1, 10] |
αἵματος
κινεῖ
τὸ
~ζῷον
καὶ
|
ὥσπερ |
τρόπον
τινὰ
βαστάζει.
~διὸ
καί |
[1, 10] |
δουλεύει
σώμασιν
ἀλλοκότοις
~καὶ
μοχθηροῖς,
|
ὥσπερ |
φορτίον
βαστάζουσα
τὸ
σῶμα,
~καὶ |
[1, 10] |
τολμήσαντα
εἰπεῖν
τὸ
ἀληθές,
~καὶ
|
ὑπὲρ |
ἐκείνους
ἐστὶν
ὁ
ὄντως
ἄνθρωπος, |
[1, 10] |
~τῷ
ἀνθρώπῳ·
ὁ
δὲ
θεὸς
|
ὑπὲρ |
πάντα
καὶ
περὶ
πάντα·
καὶ
|
[1, 10] |
σώματος
εἰς
~τὴν
καλλίστην
ὄψιν
|
ᾧπερ |
Οὐρανὸς
καὶ
Κρόνος,
οἱ
ἡμέτεροι
|
[1, 10] |
ὕβρεως.
~Πῶς
οὖν
κολάζεται,
ὦ
|
πάτερ, |
ἀνθρωπίνη
ψυχή;
~Καὶ
τίς
ἐστι |
[1, 10] |
ἐντετυχήκασιν.
Εἴθε
καὶ
ἡμεῖς,
ὦ
|
πάτερ. |
~Εἴθε
γάρ,
ὧ
τέκνον·
νῦν |
[1, 10] |
Τίς
δέ
ἐστιν
οὗτος,
~ὦ
|
πάτερ; |
Ὁ
μὴ
πολλὰ
λαλῶν,
μηδὲ |
[1, 10] |
δίκῃ.
Πῶς
τοῦτο
~λέγεις,
ὦ
|
πάτερ; |
ὁ
νοῦς
τῆς
ψυχῆς
χωρίζεται |
[1, 10] |
~Πῶς
τοῦτο
πάλιν
λέγεις,
ὦ
|
πάτερ; |
Οἴει
οὖν,
ὦ
~τέκνον,
ὅτι |
[1, 10] |
~Τὸ
ἀποθεωθῆναι
πῶς
λέγεις,
ὦ
|
πάτερ, |
Πάσης
~ψυχῆς,
ὦ
τέκνον,
διαιρετῆς |
[1, 10] |
ὦ
Τάτ.
~Ἐπλήρωσας
ἡμᾶς,
ὦ
|
πάτερ, |
τῆς
ἀγαθῆς
καὶ
καλλίστης
~θέας |
[1, 10] |
τί
~γάρ
ἐστι
θεὸς
καὶ
|
πατὴρ |
καὶ
τὸ
ἀγαθόν,
ἢ
τὸ |
[1, 10] |
τοίνυν
ταῦτα,
ὁ
θεὸς
καὶ
|
πατὴρ |
καὶ
τὸ
ἀγαθόν,
καὶ
ὁ
|
[1, 10] |
σκιαμαχεῖ.
~ὁ
γὰρ
θεὸς
καὶ
|
πατὴρ |
καὶ
τὸ
ἀγαθὸν
οὔτε
λέγεται |
[1, 10] |
ἐναντία·
ὁ
δὲ
θεὸς
καὶ
|
πατὴρ |
καὶ
τὸ
~ἀγαθὸν
τῷ
εἶναι |
[1, 10] |
~ὁ
μὲν
οὖν
θεὸς
καὶ
|
πατὴρ |
καὶ
τὸ
ἀγαθόν,
ὦ
Τάτ, |
[1, 10] |
τῶν
κατὰ
μετουσίαν
~καὶ
αὐτὸς
|
πατήρ, |
οὐκέτι
δὲ
τοῦ
ἀγαθοῦ
τοῖς |
[1, 10] |
τοῦτο
~ὁ
θεός,
τοῦτο
ὁ
|
πατήρ, |
τοῦτο
τὸ
ἀγαθόν,
ᾧ
μηδὲν |
[1, 10] |
γενέσθαι
δυνατόν.
~αἴτιος
δὲ
~ὁ
|
πατὴρ |
τῶν
τέκνων
καὶ
τῆς
σπορᾶς |
[1, 10] |
~τῶν
στοιχείων
ἔχει
σῶμα,
τὸ
|
πῦρ· |
δημιουργὸς
γὰρ
ὢν
~ὁ
νοῦς |
[1, 10] |
γήινον
σῶμα
κατοικῆσαι·
γῆ
γὰρ
|
πῦρ |
οὐ
βαστάζει·
~ᾶσα
γὰρ
φλέγεται |
[1, 10] |
ὦ
~τέκνον,
ἢ
ἀσέβεια;
ποῖον
|
πῦρ |
τοσαύτην
φλόγα
ἔχει
ὅσην
~ἡ |
[1, 10] |
σπινθῆρος
καὶ
~διὰ
τοῦτο
τὸ
|
ὕδωρ |
περικέχυται
τῇ
γῇ,
ὥσπερ
ἔρυμα |