Texte grec :
| [94] (Version A) Δέλφαξ καὶ πρόβατα.
Ἔν τινι ποίμνῃ προβάτων δέλφαξ εἰσελθὼν ἐνέμετο. Καὶ δή ποτε τοῦ
ποιμένος συλλαμβάνοντος αὐτόν, ἐκεκράγει τε καὶ ἀντέτεινε. Τῶν δὲ
προβάτων αἰτιωμένων αὐτὸν ἐπὶ τῷ βοᾶν καὶ λεγόντων· Ἡμᾶς μὲν
συνεχῶς συλλαμβάνει καὶ οὐ κράζομεν, ἔφη πρὸς ταῦτα· Ἀλλ' οὐχ
ὅμοία γε τῇ ὑμετέρᾳ ἡ ἐμὴ σύλληψις· ὑμᾶς γὰρ ἢ διὰ τὰ ἔρια ἀγρεύει
ἢ διὰ τὸ γάλα, ἐμὲ δὲ διὰ τὰ κρέα. Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι εἰκότως ἐκεῖνοι
ἀνοιμώζουσιν οἷς ὁ κίνδυνος οὐ περὶ χρημάτων ἐστίν, ἀλλα περὶ
σωτηρίας.
(Version B)
Δέλφαξ καὶ αλώπηξ.
Ὄνῳ τις ἐπιθεὶς αἶγα καὶ πρόβατον καὶ δέλφακα ἤλαυνεν εἰς ἄστυ.
Τοῦ δὲ δέλφακος παρ' ὅλην τὴν ὁδὸν κεκραγότος, ἀλώπηξ ἀκούσασα
ἐπυνθάνετο αὐτοῦ τὴν αἰτίαν δι' ἥν, τῶν λοιπῶν μεθ' ἡσυχίας
φερομένων, αὐτὸς μόνος βοᾷ. Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν· Ἀλλ' ἔγωγε οὐ
μάτην ὀδύρομαι· εὖ γὰρ οἶδα ὅτι τοῦ μὲν προβάτου ἔρια τε καὶ ἄρνας
παρεχομένου ὁ δεσπότης ἀφέξεται· ὁμοίως δὲ καὶ τῆς αἰγὸς διὰ τοὺς
τυροὺς καὶ τοὺς ἐρίφους· ἐμοὶ δὲ οὐκ ἔχων εἰς ἄλλο τι χρήσασθαι,
πάντως θῦσαί με θέλει καὶ φαγεῖν.
Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οὐ μεμπτέοι εἰσὶν ὅσοι τὰς μελλούσας
προορώμενοι συμφορὰς ἀποκλαίονται ἑαυτούς.
|
|
Traduction française :
| [94] LE COCHON ET LES MOUTONS
Un cochon s'étant mêlé à un troupeau de moutons paissait avec eux. Or un jour le
berger s'empara de lui; alors il se mit à crier et à regimber. Comme les moutons
le blâmaient de crier et lui disaient : «Nous, ils nous empoigne constamment,
et nous ne crions pas», il répliqua : «Mais quand il nous empoigne, vous et
moi, ce n'est pas dans la même vue ; car vous, c'est pour votre laine ou votre
lait qu'il vous empoigne ; mais moi, c'est pour ma chair. »
Cette fable montre que ceux-là ont raison de gémir qui sont en risque de perdre,
non leur argent, mais leur vie.
|
|
