Texte grec :
| [87] (Version A) Γραῦς καὶ ἰατρός.
Γυνὴ πρεσβῦτις τοὺς ὀφθαλμοὺς νοσοῦσα ἰατρὸν ἐπὶ μισθῷ
παρεκάλεσεν. Ὁ δὲ εἰσιών, ὁπότε αὐτὴν ἔχριε, διετέλει ἐκείνης
συμμυούσης καθ' ἕκαστον τῶν σκευῶν ὑφαιρούμενος. Ἐπειδὴ δὲ
πάντα ἐκφορήσας κἀκείνην ἐθεράπευσεν, ἀπῄτει τὸν ὡμολογημένον
μισθόν· καὶ μὴ βουλομένης αὐτῆς ἀποδοῦναι, ἤγαγεν αὐτὴν ἐπὶ τοὺς
ἄρχοντας. Ἡ δὲ ἔλεγε τὸν μὲν μισθὸν ὑπεσχῆσθαι, ἐὰν θεραπεύσῃ
αὐτῆς τὰς ὁράσεις, νῦν δὲ χεῖρον διατεθῆναι ἐκ τῆς ἰάσεως αὐτοῦ ἢ
πρότερον· τότε μὲν γὰρ ἔβλεπον πάντα, ἔφη, τὰ ἐπὶ τῆς οἰκίας σκεύη,
νῦν δ' οὐδὲν ἰδεῖν δύναμαι. Οὕτως οἱ πονηροὶ τῶν ἀνθρώπων διὰ
πλεονεξίαν λανθάνουσι καθ' ἐαυτῶν τὸν ἔλεγχον ἐπισπώμενοι.
(Version B)
Γραῦς καὶ ἰατρός.
Γυνὴ γραῦς ἀλγοῦσα τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰσκαλεῖταί τινα τῶν ἰατρῶν
ἐπὶ μισθῷ, συμφωνήσασα ὡς, εἰ μὲν θεραπεύσειεν αὐτήν, τὸν
ὁμολογηθέντα μισθὸν ωὐτῷ δώσειν, εἰ δὲ μή, μηδὲν δώσειν.
Ἐνεχείρησε μὲν οὖν ὁ ἰατρὸς τῇ θεραπείᾳ· καθ' ἡμέραν δὲ φοιτῶν ὡς
τὴν πρεσβῦτιν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῇ χρίων, ἐκείνης μηδαμῶς
ἀναβλέπειν ἐχούσης τὴν ὥραν ἐκείνην ὑπὸ τοῦ χρίσματος, αὐτὸς ἕν
τι τῶν τῆς οἰκίας σκευῶν ὑφαιρούμενος ὁσημέραι ἀπῄει. Ἡ μὲν οὖν
γραῦς τὴν ἑαυτῆς περιουσίαν ἑώρα καθ' ἑκάστην ἐλαττουμένην ἐπὶ
τοσοῦτον ὡς καὶ τέλος παντάπασιν αὐτῇ θεραπευθείσῃ μηδὲν
ὑπολειφθῆναι. Τοῦ δ' ἰατροῦ τοὺς συμφωνηθέντας μισθοὺς αὐτὴν
ἀποιτοῦντος, ὡς καθαρῶς βλέπουσαν ἤδη, καὶ τοὺς μάρτυρας
παραγαγόντος· Μᾶλλον μὲν οὖν, εἶπεν ἐκείνη, τὰ νῦν οὐδ' ὁτιοῦν
βλέπω· ἡνίκα μὲν γὰρ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐνόσουν, πολλὰ τῶν ἐμῶν
κατὰ τὴν ἐμαυτῆς ἔβλεπον οἰκίαν· νῦν δ' ὅτε με σὺ βλέπειν φῇς, οὐδ'
ὁτιοῦν ἐκείνων ὁρῶ.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ πονηροὶ τῶν ἀνθρώπων ἐξ ὧν πράττουσι
λαντάνουσι καθ' ἑαυτῶν τὸν ἔλεγχον ἐπισπώμενοι.
|
|
Traduction française :
| [87] LA VIEILLE ET LE MÉDECIN
Une vieille femme, qui avait les yeux malades, fit appeler, moyennant salaire,
un médecin. Il vint chez elle, et à chaque onction qu'il lui faisait, il ne
manquait pas, tandis qu'elle avait les yeux fermés, de lui dérober ses meubles
pièce à pièce. Quand il eut tout emporté, la cure aussi étant terminée, il
réclama le salaire convenu. La vieille se refusant à payer, il la traduisit
devant les magistrats. Elle déclara qu'elle avait bien promis le salaire, s'il
lui guérissait la vue ; mais que son état, après la cure du médecin, était pire
qu'auparavant. «Car, dit-elle, je voyais alors tous les meubles qui étaient
dans ma maison ; à présent au contraire je ne puis plus rien voir. »
C'est ainsi que les malhonnêtes gens ne songent pas que leur cupidité fournit
contre eux la pièce à conviction.
|
|
