Texte grec :
| [84] (Version A) Γεωργὸς καὶ τύχη.
Γεωργός τις σκάπτων χρυσίῳ περιέτυχε. Καθ' ἑκάστην οὖν τὴν Γῆν,
ὡς ὑπ' αὐτῆς εὐεργετηθείς, ἔστεφε. Τῷ δὲ ἡ Τύχη ἐπιστᾶσά φησιν· Ὦ
οὗτος, τί τῇ Γῇ τὰ ἐμὰ δῶρα προσανατίθης, ἅπερ ἐγώ σοι δέδωκα,
πλουτίσαι σε βουλομένη; Εἰ γὰρ ὁ καιρὸς μεταβάλοι καὶ πρὸς ἑτέρας
χεῖρας τοῦτό σοι τὸ χρυσίον ἔλθοι, οἶδ' ὅτι τηνικαῦτα ἐμέ τὴν Τύχην
μέμψη. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι χρὴ τὸν εὐεργέτην ἐπιγινώσκειν καὶ τούτῳ
χάριτας ἀποδιδόναι.
(Version B)
Γεωργὸς καὶ τύχη.
Γεωργός τις χρυσίον εὑρὼν ἐν γῇ σκάπτων ἔστεφεν αὐτὴν καθ'
ἡμέραν ὡς εὐεργετηθεὶς παρ' αὐτῆς. Τούτῳ δὲ ἐπιστᾶσά φησιν ἡ
Τύχη· Ὦ οὗτος, τί τῇ Γῇ τὰ ἐμὰ δῶρα περιτιθεῖς, ἃ ἐγώ σοι δέδωκα
πλουτῆσαι βουλομένη σε; Ἂν γὰρ ὁ καιρὸς μεταλλάξῃ {τὴν φύσιν}
καὶ εἰς ἄλλας χεῖρας τὸ χρυσίον ἐξαλλάσσῃ, πάλιν τὴν Τύχην μέμψῃ.
Διδάσκει ἡμᾶς ὁ λόγος ὅτι χρὴ ἐπιγινώσκειν τὸν εὐεργέτην καὶ τούτῳ
χάριτας ἀποδιδόναι.
|
|
Traduction française :
| [84] LE LABOUREUR ET LA FORTUNE
Un laboureur, en bêchant, tomba sur un magot d'or. Aussi chaque jour il
couronnait la Terre, persuadé que c'était à elle qu'il devait cette faveur. Mais
la Fortune lui apparut et lui dit : «Pourquoi, mon ami, imputes-tu à la Terre
les dons que je t'ai faits, dans le dessein de t'enrichir ? Si en effet les
temps viennent à changer et que cet or passe en d'autres mains, je suis sûre
qu'alors c'est à moi, la Fortune, que tu t'en prendras. »
Cette fable montre qu'il faut reconnaître qui vous fait du bien et le payer de retour.
|
|
