Texte grec :
| [61] (Version A) Ἄνθρωπος καταθραύσας ἄγαλμα.
Ἄνθρωπός τις ξύλινον θεὸν ἔχων πένης ὢν καθικέτευε τοῦ
ἀγαθοποιῆσαι. Ὡς οὖν ταῦτ' ἔπραττε καὶ μᾶλλον ἐν πενίᾳ διῆγε,
θυμωθεὶς, ἐκ τοῦ σκέλους ἄρας αὐτὸν τῷ τοίχῳ προσέκρουσε. Τῆς δὲ
κεφαλῆς αὐτοῦ παραχρῆμα κλασθείσης, -- ἔρρευσε χρυσὸς ἐξ αὐτῆς,
ὃν συναγαγὼν ὁ ἄνθρωπος ἐβόα· Στρεβλὸς τυγχάνεις, ὡς οἶμαι, καὶ
ἀγνώμων· τιμῶντά σε γὰρ οὐδὲν ὠφελησάς με· τυπτήσαντα δὲ
πολλοῖς καλοῖς ἠμείψω. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐδὲν ὠφελήσεις σαυτὸν
πονηρὸν ἄνδρα τιμῶν, αὐτὸν δὲ τύπτων πλέον ὠφεληθήσῃ.
(Version B)
Ἄνθρωπος καταθραύσας ἄγαλμα.
Ἄνθρωπος δέ τις ξύλινον θεὸν ἔχων
καθικέτευεν τοῦ ἀγαθοποιῆσαι.
Ὡς οὖν ταῦτα ἔπραττε καὶ πλείω τούτων,
μᾶλλον ὁ αὐτὸς διῆγεν ἐν πενίᾳ.
Καὶ δὴ θυμωθείς, ἄρας αὐτοῦ τοῦ σκέλους,
ἔρριψεν αὐτὸν ἐν τῷ τοίχῳ προσκρούσας.
Τῆς δὲ κεφαλῆς παραυτίκα κλασθείσης,
ἔρρευσε χρυσὸς πολλοστὸς παραχρῆμα,
ὅνπερ συνάγων ὁ ἄνθρωπος ἐβόα·
Στρεβλὸς ὑπάρχεις, ὡς οἶμαι, καὶ ἀγνώμων·
τιμῶντά σε γὰρ οὐδὲν ὠφέλησάς με,
τυπτήσαντα δὲ πολλοῖς καλοῖς ἠμείψω.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐκ ὡφεληθήσῃ τιμῶν πονηρὸν ἄνδρα, αὐτὸν δὲ
τύπτων πλεῖον ὠφεληθήσῃ.
|
|
Traduction française :
| [61] L'HOMME QUI A BRISÉ UNE STATUE
Un homme avait un dieu de bois, et, comme il était pauvre, il le suppliait de
lui faire du bien. Comme il en usait ainsi et que sa misère ne faisait
qu'augmenter, il se fâcha, et prenant le dieu par la jambe, il le cogna contre
la muraille. La tète du dieu s'étant soudain cassée, il en coula de l'or.
L'homme le ramassa et s'écria : «Tu as l'esprit à rebours, à ce que je vois, et
tu es un ingrat ; car, quand je t'honorais, tu ne m'as point aidé, et maintenant
que je viens de te frapper, tu me réponds en me comblant de bienfaits.»
Cette fable montre qu'on ne gagne rien à honorer un méchant homme, et qu'on en
tire davantage en le frappant.
|
|
