[70] (Version A) Βόες καὶ ἄξων. Βόες ἅμαξαν εἷλκον. Τοῦ δὲ ἄξονος τρίζοντος, ἐπιστραφέντες ἔφασαν οὕτως πρὸς αὐτόν· Ὦ οὗτος, ἡμῶν τὸ ὅλον βάρος φερόντων, σὺ κέκραγας; Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι, μοχθούντων ἑτέρων, αὐτοὶ προσποιοῦνται κάμνειν. (Version B) Βοηλάτης καὶ ἅμαξα. Ἐν πόλει μεγίστην ταῦροι ἅμαξαν εἷλκον· ἡ δὲ ἔτριζεν ἰσχυρῶς. Θυμωθεὶς οὖν ὁ βοηλάτης εἶπεν αὐτῇ· Ὦ κακὸν κτῆμα, τί κράζεις, βίᾳ τῶν ἑλκόντων σε βοῶν σιωπώντων; Ὅτι τινὲς ἐπ' ἀλλοτρίοις πόνοις καὶ πλούτῳ καυχώμενοι μέγα φρονοῦσιν ὡς αὐτοὶ χειμασθέντες ἐν αὐτοῖς.

[70] LES BOEUFS ET L'ESSIEU Des boeufs traînaient un chariot. Comme l'essieu grinçait, ils se retournèrent et lui dirent : «Hé ! l'ami, c'est nous qui portons toute la charge, et c'est toi qui cries !» Ainsi l'on voit des gens qui affectent d'être fatigués, quand ce sont d'autres qui ont la peine.