Texte grec :
[275] Ὄνος καὶ κύων.
Ὄνον τις ἔτρεφε καὶ κύνα ὡραῖον.
Ὁ μὲν ἐν αὐλῇ παρὰ φάτναις δεσμώτης
ἔτρωγε κριθάς, χόρτον, ὥσπερ εἰώθει·
κύων δὲ χαρίεις ὤν, εὐρύθμως παίζων
τὸν δεσπότην περιέσκαιρε ποικίλως·
ἐκεῖνος δ' αὐτὸν κατεῖχε ἐν τοῖς κόλποις.
Ὁ δέ γε ὄνος τὴν μὲν νύκτα ἀλήθων
πυρὸν φίλης Δήμητρος, ἡμέρας δ' ὕλην
ἦγεν ἀφ' ὕψους, ἐξ ἀγροῦ δ' ὅσον χρεία.
Δηχθεὶς δὲ θυμῷ καὶ περισσὸν οἰμώξας
σκύμνον θεωρῶν ἐν ἁβρότητι πάσῃ,
φάτνης ὀνείης δεσμὰ καὶ καλοὺς ῥήξας
ἐς μέσον αὐλῆς ἦλθ' ἄμετρα λακτίζων·
σαίνων δὲ οὐρᾷ καὶ θέλων περισκαίρειν,
τὴν μὲν τράπεζαν ἐς μέσον βαλὼν θλάσεν,
ἅπαντα δ' εὐθὺς ἠλόησε τά σκεύη,
δειπνοῦντα δ' εὐθὺς ἦλθε δεσπότην κύσων
νώτοις ἐπεμβάς. Ἐσχάτου δὲ κινδύνου
θεράποντες ἐν μέσῳ ὡς εἶδον, ᾖξαν,
κρανείαις δὲ ἄλλος ἄλλοθεν προσκρούων
ἔθεινον, ὥστε καὐτὸς ὕστατ' ἐκπνέων
ἔφη· Οἷα χρή με δυσδαίμονα τλῆναι·
τί γὰρ παρ' οὐρηέσι οὐκ ἐπολεύμην,
βαιῷ δ' ὁ μέλεος κυνὶ παρισούμην;
Ὅτι οὐ πάντες πρὸς πάντα ἴσοι πεφύκασι, κἂν φθόνῳ
ἀλαζονεύωνται.
|
|
Traduction française :
| [275] L'ÂNE ET LE PETIT CHIEN on LE CHIEN ET SON MAÎTRE
Un homme qui avait un chien de Malte et un âne jouait constamment avec le chien.
Allait-il dîner dehors, il lui rapportait quelque friandise, et, quand le chien
s'approchait la queue frétillante, il la lui jetait. Jaloux, l'âne accourut vers
le maître, et se mettant à gambader, il l'atteignit d'un coup de pied. Le maître
en colère le fit reconduire à coups de bâton et attacher au râtelier.
Cette fable montre que tous ne sont pas faits pour les mêmes choses.
|
|
