Texte grec :
[260] (Version A)
Ὁδοιπόρος καὶ Ἑρμῆς.
Ὁδοιπόρος πολλὴν ὁδὸν ἀνύων ηὔξατο, ἐὰν εὕρῃ τι, τούτου τὸ ἥμισυ
τῷ Ἑρμῇ ἀναθήσειν. Περιτυχὼν δὲ πήρᾳ, ἐν ᾗ ἀμύγδαλά τε ἦν καὶ
φοίνικες, ταῦτα ἀνείλατο οἰόμενος ἀργύριον εἶναι. Ἐκτινάξας δέ, ὡς
εὗρε τὰ ἐνόντα, ταῦτα καταφαγὼν καὶ λαβὼν τῶν τε ἀμυγδάλων τὰ
κελύφη καὶ τῶν φοινίκων τὰ ὀστᾶ, ταῦτα ἐπί τινος βωμοῦ ἔθηκεν,
εἰπών· Ἀπέχεις, ὦ Ἑρμῆ, τὴν εὐχήν· καὶ γὰρ τὰ ἐντὸς ὧν εὗρον καὶ τὰ
ἐκτὸς πρὸς σὲ διανενέμημαι. Πρὸς ἄνδρα φιλάργυρον διὰ πλεονεξίαν
καὶ θεοὺς κατασοφιζόμενον ὁ λόγος εὔκαιρος.
(Version B)
Ὁδοιπόρος καὶ Ἑρμῆς.
Ὁδοιπόρος πολλὴν ἀνύσας ὁδὸν ηὔξατο, εἰ ἄρα εὑρήσει τι, τὸ ἥμισυ
τούτου τῷ ἑρμῇ ἀναθήσειν. Περιτυχὼν δὲ πήρᾳ μεστῇ φοινίκων καὶ
ἀμυγδάλων, καὶ ταύτην ἀνελόμενος, ἐκείνους μὲν ἔφαγε, τὰ δὲ τῶν
φοινίκων ὀστᾶ καὶ τὰ τῶν ἀμυγδάλων κελύφη ἐπί τινος ἀνέθηκε
βωμοῦ, φήσας· Ἀπέχεις, ὦ Ἑρμῆ, τὴν εὐχήν· τοῦ γὰρ εὑρεθέντος τὰ
ἐκτὸς καὶ ἐντὸς πρὸς σὲ διανενέμημαι.
Ὁ μῦθος πρὸς ἄνδρα φιλάργυρον καὶ τοὺς θεοὺς διὰ πλεονεξίαν
κατασοφιζόμενον.
|
|
Traduction française :
| [260] LE VOYAGEUR ET HERMÈS
Un voyageur, qui avait un long trajet à faire, fit voeu, s'il trouvait quelque
chose, d'en consacrer la moitié à Hermès Or il trouva une besace où il y avait
des amandes et des dattes. Il la ramassa, s'imaginant que c'était de l'argent,
la secoua et, voyant ce qu'elle renfermait, le mangea : puis, prenant les
coquilles des amandes et les noyaux des dattes, il les plaça sur un autel en
disant : «Je suis quitte, ô Hermès, de mon voeu ; car j'ai partagé avec toi le
dehors et le dedans de ce que j'ai trouvé.»
Cette fable s'applique à l'avare qui, par cupidité, ruse même avec les dieux.
|
|
