Texte grec :
[152] (Version A)
Καρύα.
Καρύα, παρά τινα ὁδὸν οὖσα καὶ ὑπὸ τῶν παριόντων λίθοις
βαλλομένη, στενάξασα πρὸς ἑαυτὴν εἶπεν· Ἀθλία εἰμὶ ἐγώ, ἥτις κατ'
ἐνιαυτὸν ἐμαυτῇ ὕβρεις καὶ λύπας παρέχω. Ὁ λόγος πρὸς τοὺς ἐπὶ
τῶν ἰδίων ἀγαθῶν λυπουμένους.
(Version B)
Καρύα.
Καρύα τις ἐν ὁδῷ ἱσταμένη καρπὸν ἔφερε πολύν. Οἱ δὲ παροδῖται
λίθοις αὐτὴν καὶ βάκλοις κατέκλων διὰ τὰ κάρυα. Ἡ δὲ οἰκτρὸν ἔφη·
Ὦ ἀθλία ἐγώ, ὅτι οὕς τῷ καρπῷ μου εὐφραίνω, ὑπὸ τούτων δεινὰς
ἀντιλαμβάνω χάριτας.
{Ὅτι} τοὺς ἀχαρίστους καὶ κακούργους, τοὺς ἀντὶ ἀγαθῶν κακὰ
αντιδιδόντας, ὁ μῦθος ἐλέγχει.
|
|
Traduction française :
| [152] LE NOYER
Un noyer qui se trouvait au bord d'une route et que les passants frappaient à
coups de pierres, se disait en soupirant: «Malheureux que je suis de m'attirer
tous les ans des insultes et des douleurs !»
Cette fable vise les gens qui ne retirent que des désagréments de leurs propres
biens.
|
|
