[6] (p. 98) Ἔλεγε τὸ γύναιον· τί με βιάζῃ, οὕτως ἀκριβῶς ἐρωτῶν, ἅπερ οὐκ ἐξὸν μαθεῖν; Ὁρᾷς πῶς φλέγεταί μου ἡ καρδία, πότε αὐτὸν ὄψομαι, καὶ ἐμπλήσει με χαρᾶς; Δέδοικα μήποτε ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἐπιθυμίας παρέλθῃ, καὶ τὸν ἴσον ἐκείνου οὐ μὴ εὑρήσω ποτέ· οὐ γάρ ἐστι χρόνος ἐπιμένων ἐπὶ γῆς, οὐδὲ τῶν καθ´ ἡμᾶς ψευδοτεχνικῶν ἰατρῶν τυγχάνει ἢ φάρμακά τινα κατασκευάζει γεώδη, ἀλλὰ λόγῳ ἑνὶ τὰ ἔργα κρατύνει, καὶ εἰς αἰῶνας ὅλους ἐρρωμένη διαμένει ἡ παρ´ αὐτοῦ ἴασις. Ἀριθμῷ καιρὸν ἔχει τοῦτον πολιτεύεσθαι ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ εἰς αἰῶνας ὅλους ἀόρατος τυγχάνει· ἡ γὰρ πόλις αὐτοῦ ἀόρατός ἐστι, καὶ τὸ βασίλειον αὐτοῦ ἀδιάδοχον μένει. Λοιπὸν ἀπόλυέ με, τὸν ἄξιον μισθὸν κομιζόμενος, ἵνα μὴ παραίτιός μοι γένῃ λύπης βαρυτάτης, καὶ εἰς οὐδὲν ἀποβῇ μοι τὰ τῆς προσδοκωμένης ἐλπίδος. Εἰ γὰρ ἐπεγίνωσκες τῆς ἐμῆς καρδίας τὸν ἀφανῆ ἔρωτα, πρὸ τοῦ με ἐπερωτῆσαι παρεῖχες τὸ δῶρον μετὰ τοῦ πρέποντος μισθοῦ. Διὸ μὴ βράδυνε· τάχα γὰρ καί σοι συμφέρον γενήσεται, καὶ μέλλεις τὸν ἴσον ἐμοὶ τρόπον ἐπειγόμενος εἰς τὸν ἐκείνου πόθον ἐκλύεσθαι. Τοιοῦτος γάρ ἐστιν ὁ ἐν αὐτῷ πολυάγαθος ἔρως· τοὺς προσεγγίζοντας αὐτῷ μετὰ πολλῆς χαρᾶς ἀποπέμπει, καὶ εἰς αἰῶνας φίλους ἀσπάζεται τῷ τῆς ἀγάπης φιλομανεῖ φίλτρῳ. (p. 99) Φοβήθητι οὖν, ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν τὸν ἄχραντον, καὶ ἀνάψυξον δή με ἐν καλῇ ἀποκρίσει· 〈φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν τὸν ἅγιον, τὸν τὸν Ἀβραὰμ καλέσαντα καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἰσαὰκ δοξάσαντα, ὡσαύτως καὶ Ἰακὼβ Ἰσραὴλ μετονομάσαντα, καὶ πατριάρχην θέμενον εἰς τὰς δώδεκα φυλάς· φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν τὸν δώσαντα τῇ Ἄννᾳ τὸν Σαμουήλ, πόνῳ προσευξαμένῃ ἐν τῇ θλίψει τῆς ψυχῆς· φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν δίκαιον Θεὸν τὸν ῥυσάμενον τὴν ἀμνάδα Σωσάνναν ἐκ λύκων δεινοτάτων. Πείσθητι, νεανία, καὶ δὸς τὸ ἀλάβαστρον βασιλικὸν ἐκλεκτόν, καθὼς ἤδη προεῖπον. Εἰ εἴδῃς, ὦ ἄνθρωπε, φλόγα ἐμῆς καρδίας, αὐτὸς ἂν κατέσπευσας ἐκπέμψαι με ἐντεῦθεν.

[6] "Pourquoi, dit la pécheresse, me presser et m'importuner ainsi, en cherchant à connaître ce que vous ne devez pas savoir? Mon âme est brûlante, mon coeur est tout de feu. Quand enfin verrai-je Celui qui doit me remplir de joie? Craignez un Dieu pur et sans tache, ô homme, et hâtez-vous de me donner une réponse satisfaisante. Craignez, ô homme, le Dieu saint qui appela Abraham, glorifia son fils Isaac, qui appela Jacob Israël, et en fit le père de douze tribus (Gn 17,22 Gn 17,32). Craignez le Dieu qui accorda Samuel aux prières et aux larmes d'Anne (2R1). Craignez le Dieu juste qui délivra Suzanne, la douce brebis, de la fureur des loups (Da 13). Croyez-moi, cédez à mes voeux; l'âge n'a point encore endurci votre coeur; donnez-moi sans retour le vase d'albâtre et le parfum que je vous demande. Si vous pouviez connaître l'ardeur qui me dévore, vous vous hâteriez de me laisser partir. "