[78,19] ὡς μέντοι τόν τε Αὐρηλιανὸν τεθνηκότα καὶ τὸν Διαδουμενιανὸν τὸν υἱὸν αὐτοῦ Καίσαρα, λόγῳ μὲν ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν δι´ ὧν ἀπὸ τῆς Ἀντιοχείας μεταπεμφθεὶς πρὸς αὐτὸν διῄει, ἔργῳ δὲ ὑπὸ τοῦ Μακρίνου, ἀποδεδειγμένον καὶ προσέτι τὸ τοῦ Ἀντωνίνου ὄνομα προσειληφότα ἔμαθον (ταῦτα γὰρ ἐπὶ τῇ τῶν στρατιωτῶν θεραπείᾳ, τὸ μὲν ἵνα μὴ δόξῃ τὴν τοῦ τεθνηκότος μνήμην παντάπασιν ἀτιμάζειν, καὶ μάλισθ´ ὅτι τῶν ἀνδριάντων τινὰς τῶν ἐν τῇ Ῥώμῃ ὑπὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου αὐτῷ ἀνατεθέντων καὶ αὐτῷ ἐκείνῳ σταθέντων λάθρᾳ καθῃρήκει, τὸ δὲ ἵνα ἄλλας ἑπτακοσίας καὶ πεντήκοντα αὐτοῖς δραχμὰς προσυπόσχηται, ἐποίησεν), οὐκέτ´ ὁμοίως φρονεῖν ἤρξαντο, ἀλλ´ ἐνθυμούμενοι ὅτι πρότερον ἐν οὐδενὶ λόγῳ ἐπεποίηντο, καὶ προσεκλογιζόμενοι πάνθ´ ὅ......... | ἄλλων αὐτοῦ τ....... | προσυποπτεύ........ | κάζοντο, ᾐσχύνθησαν, καὶ τοῦ μὲν Καρακάλλου οὐδὲν μᾶλλον ἐ...... | το, τὰ δὲ ἐς ἐκεῖνον φέροντα ἄλλως ........ | στέλλοντο τι .... παραιτήσει τῶν ....... | τοῦ Σεουήρου .... Ἀντωνίνου κα ....... ξέφαινον κ ........ | γε καὶ ἥρωα ......... | κότα διὰ τὴν ......... | νίαν οὐ δὴ ........ | ἀποφανθη ......... | καὶ παντάπασιν αἱ γνῶμαι πάντων ἀνθρώπων τῶν ἐν τῇ Ῥώμῃ ...... | μετέπεσον ......... | γερουσία α........|σα καὶ ἐπιφ........ | μονη ἐπι τ......... | κακουργης ....... | αὐτω ἐξαιτ....... | γην ἐμὲ δε... καὶ μέντοι κατ´ ἄνδρα πάντων ἐρωτηθέντων περὶ τῶν τιμῶν αὐτοῦ ἄλλοι τε ἀμφιβόλως ἀπεκρίναντο καὶ ο ...... Σατουρνῖνος ......... | τιαν τρόπον τινὰ ἐπιφημιζομεν ......... | στρατηγῶν ...... μὴ ἐξεῖναί οἱ μηδεμίαν ψῆφον περί του προθεῖναι, ἵνα μὴ ὁ .......... νήσῃ σφίσιν. καὶ ταῦτα μὲν ἔξω τοῦ καθεστηκότος ἐγένετο (οὐ γὰρ ἦν νόμιμον ὑπὲρ οὐδενὸς πράγματος σκέψιν τινὰ ἐν τῷ βουλευτηρίῳ μὴ κελεύοντος τοῦ αὐτοκράτορος γενέσθαι)· ὁ δὲ δῆμος, ἅτε καὶ ἐν τῇ ἀγωνίᾳ λανθάνων καὶ ὑπὸ τοῦ πλήθους σφῶν μᾶλλον θρασυνόμενος, μέγα ἀνεβόησεν ἐν τῇ τῶν τοῦ Διαδουμενιανοῦ γενεθλίων ἱπποδρομίᾳ, ἣ τῇ τετάρτῃ καὶ δεκάτῃ τοῦ Σεπτεμβρίου ἡμέρᾳ ἐγίγνετο, ἄλλα τε πολλὰ ὀδυρόμενος καὶ λέγων μόνους τῶν πάντων ἀνθρώπων ἑαυτοὺς δὴ ἀπροστάτους ἀβασιλεύτους εἶναι· τόν τε Δία ἀνεκάλουν ὡς δὴ καὶ μόνον σφῶν ἡγησόμενον, καὶ δὴ καὶ αὐτὸ τοῦτο εἶπον ὅτι "ὡς κύριος ὠργίσθης, ὡς πατὴρ ἐλέησον ἡμᾶς". οὐδὲ ἐφρόντισαν οὐδὲν τὴν πρώτην οὔτε τοῦ ἱππικοῦ οὔτε τοῦ βουλευτικοῦ τε .... τόν τε αὐτοκράτορα καὶ τὸν Καίσαρα ἐπαινούντων, ὥστε καὶ αὐ ....... ἑλληνιστὶ εἰπεῖν "ὢ καλῆς ἡμέρας τῆς τήμερον, ὢ καλῶν βασιλέων", κἀκείνους καὶ ὁμοφρονεῖν σφισιν ἐθελόντων·

[78,19] 19. Néanmoins, lorsqu'on apprit qu'Aurélianus avait été mis à mort, et que Diaduménien, fils de Macrin, avait été proclamé César, en apparence par les soldats, à la demande desquels il était venu d'Antioche auprès de son père, mais en réalité par Macrin lui-même, et, de plus, que cet enfant avait reçu le nom d'Antonin (ces choses avaient été faites en vue de flatter les soldats, d'un côté pour ne point paraître flétrir complétement la mémoire du prince défunt, et cela, d'autant plus qu'on avait secrètement enlevé les statues qu'il s'était élevées à Rome, tant sous le nom d'Alexandre que sous le sien propre ; d'un autre, pour avoir un prétexte de leur promettre sept cent cinquante autres drachmes), on commença à changer des sentiments ; mais, songeant qu'on n'était compté pour rien auparavant, et en réfléchissant, à tout ce que ...... {fragments de texte grec}.