[36,10] Ὅτι Λούκουλλος ὁ στρατηγὸς πυθόμενος διαβεβηκέναι τὸν πορθμὸν Σερουίλιον Γάιον στρατηγὸν ἐπὶ τὴν διαδοχὴν τοῦ πολέμου, τούς τε στρατιώτας ἀπέλυσε καὶ τοὺς χάρακας καὶ τὰς κατασκευὰς ἐνέπρησε, βουλόμενος τὸν διαδεχόμενον τὴν ἀρχὴν μηδεμίαν ἔχειν ἀξιόλογον ἀφορμὴν εἰς τὸν πόλεμον. βλασφημούμενος γὰρ ἐπὶ τῷ δοκεῖν τὸν πόλεμον αὔξειν ὑπελάμβανε τῇ τούτου ταπεινώσει καὶ ἀδοξίᾳ καὶ τὴν ἑαυτοῦ κατηγορίαν καταλύειν

[36,10] {Excerpt. Vatican., p. 111}. — En apprenant que Caïus Servilius avait passé le détroit de Sicile pour continuer la guerre, Lucullus licencia ses soldats, brûla ses palissades et ses travaux de fortification, afin de ne laisser à son successeur aucune ressource importante pour la conduite de la guerre. Comme on lui reprochait de traîner la guerre en longueur, il crut se faire disculper par l'exemple de son successeur humilié et battu.