[33,14] Ὅτι κατὰ τὴν Αἴγυπτον τὸν Πτολεμαῖον διὰ τὴν πρὸς τοὺς ἀρχομένους ὠμότητα καὶ παρανομίαν οὐ μετρίως ἐμίσει τὸ πλῆθος. παράλληλος γὰρ ὁ τούτου τρόπος πρὸς τὸν τοῦ Φιλομήτορος θεωρούμενος οὐδὲ σύγκρισιν ἐπεδέχετο διὰ τὰς παρ' ἀμφοτέροις ὑπερβολάς, τοῦ μὲν ἐπιεικείας, τοῦ δὲ ὠμότητος καὶ μιαιφονίας. διὸ τὰ πλήθη καὶ πρὸς μεταβολὴν οἰκείως ἔχοντα τὸν τῆς ἀποστάσεως ἐκαραδόκει καιρόν.

[33,14] {Excerpt. de Virt. et Vit., p. 514-516}. — En Égypte, Ptolémée devint odieux au peuple par sa cruauté et son injustice envers les magistrats. Sa conduite ne pouvait soutenir aucun parallèle avec celle de Ptolémée Philométor : celui-ci était doux et clément, celui-là cruel et sanguinaire. Aussi le peuple n'attendait-il qu'un moment favorable pour s'insurger.