[21] (XXI) Τὰ μὲν δὴ περὶ τὸ πραγματικὸν μέρος ἁμαρτήματά τε καὶ κατορθώματα τοῦ συγγραφέως ταῦτά ἐστι. Τὰ δὲ περὶ τὸ λεκτικόν, ἐν ᾧ μάλιστα ὁ χαρακτὴρ αὐτοῦ διάδηλός ἐστι, μέλλω νυνὶ λέγειν. Ἀνάγκη δὲ ἴσως καὶ περὶ ταύτης τῆς ἰδέας προειπεῖν, εἰς πόσα τε μέρη διαιρεῖσθαι πέφυκεν ἡ λέξις καὶ τίνας περιείληφεν ἀρετάς· ἔπειτα δηλῶσαι, πῶς ἔχουσαν αὐτὴν ὁ Θουκυδίδης παρὰ τῶν πρὸ αὐτοῦ γενομένων συγγραφέων παρέλαβε, καὶ τίνα μέρη πρῶτος ἁπάντων ἐκαίνωσεν, εἴ τ´ ἐπὶ τὸ κρεῖττον εἴ τ´ ἐπὶ τὸ χεῖρον, μηδὲν ἀποκρυψάμενον.

[21] (XXI) Tels sont, sous le rapport des choses, les défauts et les beautés de Thucydide. Je dois à présent m'occuper de son style : c'est là surtout que se montre son caractère. Avant de commencer cet examen, il ne sera pas inutile de rappeler en combien de parties se divise l'oraison ; quelles en sont les beautés ; quel fut le caractère du style historique, avant Thucydide ; ce qu'il gagna ou ce qu'il perdit entre ses mains : surtout, j'aurai soin de ne rien dissimuler.