Livre, Chap.
[19, 2]	πρόσφυσιν, τέλος ἔχειν τὸν χρησμὸν	ὑπέλαβε·	καὶ τοὺς κατέχοντας τὸν τόπον
[19, 5]	πρὸς τὴν ἀπειλήν· καὶ ἵνα	γε	μᾶλλον, ἔφησεν, ἀγανακτήσητε, καὶ τοῦθ´
[19, 15]	ἐπειδὴ πέπυσαι παρ´ ἑτέρων· οὐδέ	γε	περὶ τῆς πενίας, ὅτι μοι
[19, 6]	μὲν ἅπαντα, εἰ δὲ μή	γε,	τὰ πρὸς ἀνατολὰς καὶ πλησίον
[19, 16]	ἀλλάξομαι τὴν χείρονα; ἐκείνῃ μέν	γε	τῇ κτήσει καὶ τὸ μεθ´
[19, 18]	παρὰ πάντων ἐθισθέντος. ἀλλάξαι μέν	γε	τὸ φρόνημα καὶ ταπεινὸν ἐμαυτὸν
[19, 15]	θησαυρίζεται χρυσός; ἀλλὰ μὴν ἔν	γε	τοῖς ἰδίοις τοσοῦτον ἀπέχω κακοδαιμονίας,
[19, 5]	εἶπεν· Δεξόμεθα τὸν οἰωνόν, ὦ	σπερμολόγε	ἄνθρωπε, ὅτι καὶ τὰ μὴ
[19, 13]	βουλόμενοι συνάψαι πρὸς ἐμέ, τοὺς	δὲ	ἁλόντας κατὰ πόλεμον ἀξιοῦντες ἀπολαβεῖν,
[19, 1]	περιιδεῖν τὰς μὲν ἀγάμους, τὰς	δὲ	ἀτέκνους γινομένας ἐπέμποντό τινες ἀεὶ
[19, 8]	συμβησόμενα αὐτοῖς ἠριθμεῖτο κακά· ἔτι	δὲ	αὐτοῦ λέγοντος οἱ τῶν κακῶν
[19, 18]	ἐξ ἐμαυτοῦ πάντας περιλαβών; σοὶ	δὲ	αὐτῷ τί χρήσιμος ἔτι φανήσομαι
[19, 12]	ἐπὶ σοὶ τὸν νοῦν. Τοῦ	δὲ	βασιλέως λέγοντος· τί δ´ ἄν
[19, 17]	πόλει φέρων ἀγαθὸν οὐθέν, αὐτὸς	δὲ	βασιλικὰς δωρεὰς εἰληφὼς μόνος τῶν
[19, 1]	ἄλλα καὶ Παρθενίας προσηγόρευον. Στάσεως	δὲ	γενομένης ἡττηθέντες οἱ παρθενίαι ἀναχωροῦσιν
[19, 16]	πολλῶν χρημάτων αἰτεῖς πρίασθαι. εἰ	δὲ	δὴ καὶ τὰ μάλιστα διὰ
[19, 17]	καὶ μέγεθος πραγμάτων προέλθωσιν. εἰ	δὲ	δὴ μὴ τὸ πρεσβύτερον ἔχων
[19, 18]	βουλευσάμενος ἄφες· ἡμᾶς ἀπιέναι. Ὡς	δὲ	ἐπαύσατο λέγων, ἀγασθεὶς αὐτοῦ τὴν
[19, 7]	τῶν οὐχ ὑπαρχόντων εἰσίν, ἐκεῖνοι	δὲ	ἐπίσκοποι καὶ φύλακες τῶν παρόντων.
[19, 16]	μάχαις τοὺς ἀντιταξαμένους ἐνίκησα, πολλὰς	δὲ	καὶ εὐδαίμονας πόλεις κατὰ κράτος
[19, 16]	καλῶς καὶ δικαίως προσῆν· ταύτης	δὲ	καὶ τοῦτ´ ἄπεστι. δανείσματα γάρ
[19, 5]	ἐσθῆτος τοῦ πρεσβευτοῦ κατεσκέδασε. Γέλωτος	δὲ	καταρραγέντος ἐξ ὅλου τοῦ θεάτρου
[19, 8]	τὴν πόλιν εἰσελθεῖν ἐάσητε. ὡς	δὲ	κινουμένους καὶ προσέχοντας εἶδε πολλοὺς
[19, 16]	πολλὴν μὲν χώραν ἐλεηλάτησα, πολλαῖς	δὲ	μάχαις τοὺς ἀντιταξαμένους ἐνίκησα, πολλὰς
[19, 6]	πίστιν τῶν λόγων παρεχόμενοι. ἀγανακτήσεως	δὲ	μεγάλης ἐξ ἁπάντων γενομένης συναγαγόντες
[19, 13]	λαβεῖν εἴτε ἑτέρους αἰχμαλώτους. Πύρρος	δὲ	μετὰ τῶν φίλων βουλευσάμενος ἀποκρίνεται
[19, 17]	μὲν ἐκ τῆς πόλεως, εἰ	δὲ	μή γ´ ἐκ τῆς ἀγορᾶς;
[19, 6]	ἔθνη, μάλιστα μὲν ἅπαντα, εἰ	δὲ	μή γε, τὰ πρὸς ἀνατολὰς
[19, 12]	ἀγῶνος γενομένου διακομίζουσιν. ἐκ τότε	δὲ	ὁ βασιλεύς, ἵνα μὴ διάσημος
[19, 12]	ἴδιον ἵππον ἀναβιβάσας ἐξελαύνει, τὸν	δὲ	Ὀβλάκον μέχρι πολλοῦ διαγωνισάμενον, ἔπειτα
[19, 3]	πλεῖν μὲν εἰς Ἰταλίαν, γῆν	δὲ	οἰκίζειν, εἰς ἣν ἂν καταχθέντες
[19, 8]	μὲν ᾄδειν αὐτὸν κελευόντων, τῶν	δὲ	ὀρχεῖσθαι περιβλέψας κύκλῳ καὶ τῇ
[19, 10]	τὸ διάφορον οὐκ ἐπισταμένου. ἡμεῖς	δὲ	οὐ τοῖς λόγοις τιμωρεῖσθαι τοὺς
[19, 12]	ἑνὸς ἑστηκὼς τόπου μάχεται, σὲ	δὲ	παρατηρεῖ καὶ τέτακεν ἐπὶ σοὶ
[19, 15]	τῶν τιμῶν, ἀλλήλοις ἴσους. ὁπότε	δὲ	πενόμενος οὐδὲν παρὰ τοῦτ´ ἔλαττον
[19, 2]	καὶ μηκέτι προσωτέρω πλεῖν· πλεύσας	δὲ	περὶ τὸ Παλλάντιον τῆς Ἰταλίας
[19, 3]	αὐτόθι καὶ νύκτα ἐναυλίσασθαι. ὡς	δὲ	πλείους ἡμέραι διῆλθον, ἀξιούντων αὐτοὺς
[19, 9]	ἂν αὐτῶν ἐγὼ καταγνῶ. Ὀρθῶς	δὲ	ποιήσετε καὶ ὑμεῖς βεβαιωτὰς παρασχόντες
[19, 17]	ὑφ´ αὑτῷ ποιήσηται, δι´ ἐκείνου	δὲ	σὺ τῆς πατρίδος ἀφέλῃ τὴν
[19, 18]	μοι πρὸς ὑμᾶς διαφοράν, ἐπεὶ	δὲ	συνέβη, καὶ θεῶν τις ἐβούλετο
[19, 6]	πλησίον τοῦ Τάραντος κείμενα. τοῖς	δὲ	τἀναντία τούτοις ἐφαίνετο συμφέρειν μηδὲ
[19, 9]	ἀνθρώποις ὡς δούλοις ἐντρυφῶντες. ἐκδέξομαι	δὲ	τὰς σὰς ἀποκρίσεις μέχρι δεκάτης
[19, 17]	ἢ κατὰ σεαυτὸν ἡγήσω· διαφθείρεις	δὲ	τὴν ἐκ τῶν προτέρων ἐπιτηδευμάτων
[19, 14]	ἀνάθημα καὶ κατασκεύασμα λαμπρότατον. μαθὼν	δὲ	τὴν ἐμὴν προαίρεσιν, Φαβρίκιε, καὶ
[19, 2]	ἄρρενα δὲ τὸν ἐρινεόν, ὀχείαν	δὲ	τὴν πρόσφυσιν, τέλος ἔχειν τὸν
[19, 8]	αὐλητρίδα κωμαστικὰ μέλη προσαυλοῦσαν. Διαλυθείσης	δὲ	τῆς ἁπάντων σπουδῆς εἰς γέλωτα,
[19, 14]	καὶ περὶ ἐμοῦ τεκμαιρομένοις. γενομένης	δὲ	τῆς εἰρήνης ἴθι μετ´ ἐμοῦ
[19, 5]	μετὰ ταῦτα χρόνον κλαύσετε. ἐκπικρανθέντων	δέ	τινων πρὸς τὴν ἀπειλήν· καὶ
[19, 12]	μέσην τὴν βασιλικὴν ἴλην· διακόψας	δὲ	τὸ στίφος τῶν πέριξ ἱππέων
[19, 18]	κακόν, οὐκ ἂν δυναίμην· διαμένων	δὲ	τοιοῦτος, οἷον ἡ φύσις καὶ
[19, 2]	Ἰταλίας καὶ ἰδὼν ἄμπελον ἄρρενα	δὲ	τὸν ἐρινεόν, ὀχείαν δὲ τὴν
[19, 1]	ἐκεῖ τοὺς βίους ἱδρύσασθαι. πλεύσαντες	δὲ	τόν τε ποταμὸν ἐξεῦρον καὶ
[19, 14]	τριῶν πρεσβευτῶν παρόντων ἔλεξεν, ἰδίᾳ	δὲ	τὸν Φαβρίκιον ἀπολαβών· Ἐγὼ σέ,
[19, 15]	ἀκριβῶς ἀκηκοέναι παρ´ ἑτέρων. Περὶ	δὲ	τοῦ κάκιόν με Ῥωμαίων τινὸς
[19, 3]	ἡμέραν καὶ νύκτα μείνωσι· καταχθέντος	δὲ	τοῦ στόλου περὶ Καλλίπολιν ἐπίνειόν
[19, 17]	μέλλει σωθήσεσθαι τὰ κοινά· καταισχύνεις	δὲ	τοὺς σεαυτοῦ προγόνους, ὧν οὐθεὶς
[19, 18]	ἀλλ´ οὐκ ἐν ἀρετῇ; αὐτῶν	δὲ	τούτων, ἵνα συγχωρήσῃ τις αὐτὰ
[19, 18]	πρακτέον ἐστίν, αὐτὸς διαγνώσῃ, περὶ	δὲ	τῶν αἰχμαλώτων ἐπιεικές τι βουλευσάμενος
[19, 7]	πρὸς ἀγαθοῦ εἶναι συμβόλου, τοῖς	δὲ	τῶν ἀλλοτρίων ἐφιεμένοις οἱ τὴν
[19, 15]	μὲν πλοῦτος ὀλίγος ἐστίν, ὁ	δὲ	τῶν ἰδιωτῶν πολύς, ἀλλ´ αὐτὴ
[19, 6]	ἀπόκρισιν μὲν οὐδεμίαν φέροντες, τὰς	δὲ	ὕβρεις ἃς ἦσαν ὑβρισμένοι πρὸς
[19, 12]	ἀνδρειότατον Μεγακλῆν ἐκέλευσεν ἐνδῦναι, τὴν	δὲ	φαιὰν ἐκείνου χλαμύδα καὶ τὸν
[19, 12]	ξυστῷ διὰ τῆς λαγόνος, ὁ	δὲ	Φερεντανὸς ἤδη καταφερόμενος τὸν τοῦ
[19, 12]	τὸ δόρυ· κατὰ τὸν αὐτὸν	δὲ	χρόνον ὁ μὲν Λεοννᾶτος, ὁ
[19, 1]	ἔλαβον πλεῖν εἰς Ἰταλίαν, ἐξευρόντας	δὲ	χωρίον τῆς Ἰαπυγίας Σατύριον καὶ
[19, 14]	τῶν ἄλλων πρεσβευτῶν περὶ τῆς	οἴκαδε	ἀνακομιδῆς εἶναι Ῥωμαῖοι ποιήσαιντο φίλοι,
[19, 13]	μετὰ τῶν φίλων βουλευσάμενος ἀποκρίνεται	τάδε	αὐτοῖς· Σχέτλιόν τι πρᾶγμα ποιεῖτε,
[19, 6]	ἦν, ἀλλ´ ὅταν ὑποχείρια γένηται	τάδε	τὰ ἔθνη, μάλιστα μὲν ἅπαντα,
[19, 18]	μήτε κρείττονα μήτε ἴσον σεαυτῷ,	μηδὲ	ὅλως ἄνδρα ἐν ἐλευθέροις ἤθεσι
[19, 17]	μὴ τὸ πρεσβύτερον ἔχων ἀξίωμα,	μηδὲ	παρὰ τῶν πολεμίων τῆς πατρίδος,
[19, 9]	ἄλλοις Ἰταλιώταις ἐπικαλεσαμένοις βοηθήσων· καὶ	μηδὲ	ταῦτα ἀγνοεῖν, τίνων τε ἀνδρῶν
[19, 6]	δὲ τἀναντία τούτοις ἐφαίνετο συμφέρειν	μηδὲ	τὸν ἐλάχιστον χρόνον ἀναμένειν, ἀλλ´
[19, 10]	παρέξεις σκόπει· μὴ Ταραντίνους ἀναδέχου	μηδὲ	τοὺς πολεμίους τὰ δίκαια ὑφέξειν.
[19, 8]	ὡς δὲ κινουμένους καὶ προσέχοντας	εἶδε	πολλοὺς καὶ κελεύοντας λέγειν, σώζων
[19, 17]	τοὺς μὲν αἰχμαλώτους οὐκ ἄγων	οὐδὲ	ἄλλο τῇ πόλει φέρων ἀγαθὸν
[19, 15]	λέγειν, ἐπειδὴ πέπυσαι παρ´ ἑτέρων·	οὐδέ	γε περὶ τῆς πενίας, ὅτι
[19, 15]	αὐτὰς παρέχειν χρείας οἰκειότατον. ὥστ´	οὐδὲ	κατὰ τοῦτο δίκαιος εἴην ἂν
[19, 5]	ἑαυτὸν ὡς αἴσχιστον ὀφθῆναι, τὴν	οὐδὲ	λέγεσθαι πρέπουσαν ἀκαθαρσίαν κατὰ τῆς
[19, 16]	ἔδωκέ μοι ὁ θεὸς ἔχειν	οὐδὲ	μαντικήν, αἷς ὠφέλουν ἂν τοὺς
[19, 15]	οὐσίας εἰς ταῦτα δαπανῶν, ὥσπερ	οὐδὲ	τῶν ἄλλων οὐδείς. οὐ γὰρ
[19, 14]	ἐν σοί, παρόρμησον τὴν ἄχρι	τοῦδε	δύσεριν καὶ οὐδὲν τῶν μετρίων
[19, 10]	ταῦτα δὴ προειδὼς ἀνταγωνιστὴν ἡμῖν	παρασκεύαζε	σαυτόν, ἀλλὰ μὴ δικαστήν. Καὶ
[19, 14]	καὶ ξένων τοὺς τιμιωτάτους εἶναι	νόμιζε.	ἐμοὶ δ´ ἀντὶ τούτων μήτ´
[19, 10]	τὴν βουλὴν καὶ δίδασκε καὶ	πεῖθε	τοὺς συνέδρους, ὡς οὐδενὸς ἀτυχήσων
[19, 13]	χρῆσθαι. ἀλλ´ εἰ τὰ κράτιστα	βουλεύεσθε	πράττειν καὶ τὸ κοινῇ συμφέρον
[19, 9]	ἀλλὰ κωλύσω τοῖς ὅπλοις, ἵνα	παύσησθε	ἤδη ποτὲ ἄγοντες καὶ φέροντες
[19, 14]	μαθὼν δὲ τὴν ἐμὴν προαίρεσιν,	Φαβρίκιε,	καὶ πᾶσαν ἀποθέμενος αἰδῶ μέτεχε
[19, 17]	ταῦτα προφερόμενοι. ~Ἐπέμψαμέν σε, ὦ	Φαβρίκιε,	πρεσβευτὴν σὺν ἑτέροις δυσὶν ὑπατικοῖς
[19, 14]	ἀπολαβών· Ἐγὼ σέ, φησίν, ὦ	Φαβρίκιε,	πυνθάνομαι κράτιστον ἐν ἡγεμονίαις πολέμων
[19, 18]	ἡ φύσις καὶ τὰ ἔθη	πεποίηκέ	με, βαρὺς φανήσομαί σοι καὶ
[19, 10]	ἴθι πρὸς τὴν βουλὴν καὶ	δίδασκε	καὶ πεῖθε τοὺς συνέδρους, ὡς
[19, 16]	ἐπαρκεῖν, οὐδ´ ἐκ περιουσίας ἐπιστήμην	ἔδωκέ	μοι ὁ θεὸς ἔχειν οὐδὲ
[19, 10]	δύναμιν ἐξήτακεν οὔτε τὰς ἀρετὰς	ἐπέγνωκε,	τούτων ὡς φαύλων καὶ μηδενὸς
[19, 8]	διασημήνας ἡσυχίαν αὐτῷ παρασχεῖν, ἐπειδὴ	κατέστειλε	τὸν θόρυβον· Ἄνδρες, ἔφη, πολῖται,
[19, 14]	τὸν καιρὸν ἐπὶ τὴν ἰδίαν	με	ἀρχὴν μετακαλεῖ. πίστεις τε ὑπέχομαι
[19, 18]	φύσις καὶ τὰ ἔθη πεποίηκέ	με,	βαρὺς φανήσομαί σοι καὶ περισπᾶν
[19, 12]	βασιλέως λέγοντος· τί δ´ ἄν	με	δράσειεν εἷς ὢν τοσούτους ἔχοντα
[19, 16]	τῶν πατρίων ἐθῶν ζημιοῦν, καλέσαντές	με	λόγον ἀποδοῦναι κελεύσωσι τῆς δωροδοκίας,
[19, 9]	ἔσεσθαι καὶ ἐφ´ οὓς ἄν	με	παρακαλῆτε πολέμους προθύμως βοηθήσειν, μὴ
[19, 15]	ἑτέρων. Περὶ δὲ τοῦ κάκιόν	με	Ῥωμαίων τινὸς πράττειν δι´ ἀπορίαν
[19, 18]	ἀγορᾶς; ~Ἂν ταῦτα λέγοντες ἐκγράψωσί	με	τῆς βουλῆς καὶ μεταγάγωσιν εἰς
[19, 18]	ἔσομαι χρόνον; ἢ τίς ὑποδέξεταί	με	τόπος ἀπαρρησίαστον γενόμενον ὥσπερ εἰκός;
[19, 15]	ἀναγκαιοτάτων καλοῦμαι ἐν ᾧ προσήκει	με	τόπῳ, ἐπαινοῦμαί τε καὶ ζηλοῦμαι
[19, 18]	τῶν φιλανθρώπων, ἐφ´ ἃ παρακαλεῖτέ	με,	χαρίζομαι τῇ πόλει τοὺς αἰχμαλώτους
[19, 15]	κατὰ τὸν ἴδιον βίον, οὐδὲν	ἐμὲ	δεῖ ἐπ´ ἐμαυτοῦ λέγειν, ἐπειδὴ
[19, 15]	τύχης, ὅτι οὐχ ὑμῖν ὅμοιον	ἐμὲ〉	ἐποίησε τοῖς βασιλεῦσιν, οἷς ὁ
[19, 13]	σπεισάμενοι τὸν πόλεμον τὸν πρὸς	ἐμὲ	καὶ τοὺς ἐμοὺς συμμάχους ἀπολάβετε
[19, 8]	Ἄνδρες, ἔφη, πολῖται, τούτων, ὧν	ἐμὲ	ποιοῦντα ὁρᾶτε νῦν, οὐδὲν ὑμῖν
[19, 13]	μὲν οὐ βουλόμενοι συνάψαι πρὸς	ἐμέ,	τοὺς δὲ ἁλόντας κατὰ πόλεμον
[19, 12]	ἄπεισιν ὀπίσω χαίρων, λαβὼν ὃν	ἀνέμενε	καιρὸν ὁ Φερεντανὸς Ὀβλάκος ἐλαύνει
[19, 16]	οὓς ἡ πόλις ἡμῶν τηλικαύτη	γέγονε,	τὰς παρὰ σοῦ δέξομαι δωρεὰς
[19, 11]	καὶ εἰς τάξιν καταστήσας, ὡς	ἐπέδειξε	τῷ κατασκόπῳ, φράζειν ἐκέλευσε πρὸς
[19, 12]	ὅπερ αἴτιον αὐτῷ τῆς σωτηρίας	ἔδοξε	γενέσθαι. ~Ὅτι Πύρρου τοῦ Ἠπειρωτῶν
[19, 15]	αὐτοῦ μικρὸν ἐπισχὼν ὁ Φαβρίκιος	εἶπε·	Περὶ μὲν τῆς ἀρετῆς, ἥτις
[19, 5]	Δεξόμεθα τὸν οἰωνόν, ὦ σπερμολόγε	ἄνθρωπε,	ὅτι καὶ τὰ μὴ αἰτούμενα
[19, 16]	καλῶν καὶ δωρεὰς ἢ χάριτας.	φέρε,	ἐὰν δὴ μανεὶς δέξωμαι χρυσόν,
[19, 12]	ἐφ´ ἑνὸς ἑστηκὼς τόπου μάχεται,	σὲ	δὲ παρατηρεῖ καὶ τέτακεν ἐπὶ
[19, 17]	ἐξ ἀγαθοῦ γενόμενος, ὅτ´ ἔδει	σε,	καὶ εἰ πρότερον πονηρὸς ἦσθα,
[19, 9]	ὑπάτῳ χαίρειν. πεπύσθαι μὲν εἰκός	σε	παρ´ ἑτέρων, ὅτι πάρειμι μετὰ
[19, 10]	ἔργοις, καὶ οὔτε δικαστὴν ποιούμεθά	σε	περὶ ὧν Ταραντίνοις ἢ Σαυνίταις
[19, 9]	τὰ πολέμια ἀγαθήν. οἰόμενος δή	σε	τούτων ἕκαστον ἐπιλογιζόμενον μὴ περιμένειν,
[19, 14]	δὲ τὸν Φαβρίκιον ἀπολαβών· Ἐγὼ	σέ,	φησίν, ὦ Φαβρίκιε, πυνθάνομαι κράτιστον
[19, 17]	ἁπάντων παρόντων ταῦτα προφερόμενοι. ~Ἐπέμψαμέν	σε,	ὦ Φαβρίκιε, πρεσβευτὴν σὺν ἑτέροις
[19, 5]	τῆς ἱερᾶς ἐσθῆτος τοῦ πρεσβευτοῦ	κατεσκέδασε.	Γέλωτος δὲ καταρραγέντος ἐξ ὅλου
[19, 16]	ἕνεκα δόξης, ὡς Οὐαλέριος Ποπλικόλας	ἐποίησε	καὶ ἄλλοι πλεῖστοι πρὸς τούτῳ
[19, 15]	ὅτι οὐχ ὑμῖν ὅμοιον ἐμὲ〉	ἐποίησε	τοῖς βασιλεῦσιν, οἷς ὁ πολὺς
[19, 13]	Σαυνίτας καὶ Λευκανοὺς καὶ Βρεττίους	ἐνίκησε	μεγάλαις μάχαις καὶ τὴν Θουρίων
[19, 11]	ὡς ἐπέδειξε τῷ κατασκόπῳ, φράζειν	ἐκέλευσε	πρὸς τὸν ἀποστείλαντα πᾶσαν τὴν
[19, 13]	μάχαις καὶ τὴν Θουρίων πολιορκίαν	ἔλυσε,	καὶ Κόιντον Αἰμίλιον τὸν συνάρξαντα
[19, 6]	καιροὺς παραινούντων· καὶ ὁ δῆμος	ἐπεκύρωσε	τὰ δόξαντα τῇ βουλῇ {ζήτει
[19, 7]	Ἅπασαν τὴν πολεμίαν διεξῄει ἀρούρας	τε	ἀκμαῖον ἤδη τὸ σιτικὸν θέρος
[19, 1]	ἀνδρωθέντας οἱ Λακεδαιμόνιοι προεπηλάκιζον τά	τε	ἄλλα καὶ Παρθενίας προσηγόρευον. Στάσεως
[19, 9]	καὶ μηδὲ ταῦτα ἀγνοεῖν, τίνων	τε	ἀνδρῶν ἀπόγονός εἰμι καὶ τίνας
[19, 14]	εἰρήνης ἴθι μετ´ ἐμοῦ σύμβουλός	τε	ἁπάντων ἐσόμενος ἐμοὶ καὶ ὑποστράτηγος
[19, 10]	ὁ Ῥωμαίων ὕπατος ἀντιγράφει τήν	τε	αὐθάδειαν τοῦ ἀνδρὸς ἐπιρραπίζων καὶ
[19, 14]	τῆς βασιλικῆς εὐτυχίας μέτοχος. ἐμοί	τε	γὰρ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ πιστοῦ
[19, 7]	δημοκρατούμεναι πόλεις τοῖς πελάγεσιν· ἐκεῖνά	τε	γὰρ ὑπὸ τῶν ἀνέμων ταράττεται
[19, 15]	μαλθακός, ὅταν ἡγήσηται κόπος, ἐσθής	τε	ἡ παρέχουσα μὴ ῥιγοῦν αὐταρκεστάτη,
[19, 12]	βασιλέως, Λεοννᾶτος Λεοφάντου Μακεδών, ὑποπτεύει	τε	καὶ δείξας τῷ Πύρρῳ λέγει·
[19, 5]	ὑβρισθέντες ὑπὸ τῶν Ταραντίνων ἰδίᾳ	τε	καὶ δημοσίᾳ καὶ ταύτας τὰς
[19, 15]	ᾧ προσήκει με τόπῳ, ἐπαινοῦμαί	τε	καὶ ζηλοῦμαι καὶ οὐδενὸς δεύτερός
[19, 7]	πρόσω· οὗτοι μὲν γὰρ πορισταί	τε	καὶ θηρευταὶ τῶν οὐχ ὑπαρχόντων
[19, 11]	ἀλλ´ αὐτὸν ἐλθόντα φανερῶς ἰδεῖν	τε	καὶ μαθεῖν τὴν Ῥωμαίων δύναμιν.
[19, 13]	ἰδίους προῖκα παρ´ ἐμοῦ πολίτας	τε	καὶ συμμάχους ἅπαντας· ἄλλως δ´
[19, 9]	πάρειμι μετὰ τῆς δυνάμεως Ταραντίνοις	τε	καὶ τοῖς ἄλλοις Ἰταλιώταις ἐπικαλεσαμένοις
[19, 12]	ταῖς μάχαις εἰώθει φορεῖν, ἁλουργῆ	τε	οὖσαν καὶ χρυσόπαστον, καὶ τὸν
[19, 1]	βίους ἱδρύσασθαι. πλεύσαντες δὲ τόν	τε	ποταμὸν ἐξεῦρον καὶ κατά τινος
[19, 9]	χωρεῖν ἐπὶ τοὺς λόγους, συμβουλεύω	τε	σοι, περὶ ὧν ὁ Ῥωμαίων
[19, 15]	μεταλαβεῖν διὰ πενίαν; ὃς ἄρχω	τε	τὰς μεγίστας ἀρχὰς καὶ πρεσβεύω
[19, 12]	πολυτελέστερον ὄντα τῶν ἄλλων τῆς	τε	ὕλης ἕνεκα καὶ τῆς τέχνης,
[19, 14]	ἰδίαν με ἀρχὴν μετακαλεῖ. πίστεις	τε	ὑπέχομαι πάσας, ὁπόσαι βεβαιοῦσιν ἀνθρώπων
[19, 7]	ταράττεται φύσιν ἔχοντα ἠρεμεῖν, αὗταί	τε	ὑπὸ τῶν δημαγωγῶν κυκῶνται μηδὲν
[19, 14]	καὶ πιστοῦ φίλου δεῖ, σοί	τε	χορηγίας βασιλικῆς καὶ πραγμάτων βασιλικῶν·
[19, 5]	ἐπιχαιρόντων καὶ τὴν ὕβριν ἐπαινούντων·	Γελᾶτε,	ἔφησεν, ἕως ἔξεστιν ὑμῖν, ἄνδρες
[19, 5]	ἕως ἔξεστιν ὑμῖν, ἄνδρες Ταραντῖνοι,	γελᾶτε·	πολὺν γὰρ τὸν μετὰ ταῦτα
[19, 8]	πολῖται, τούτων, ὧν ἐμὲ ποιοῦντα	ὁρᾶτε	νῦν, οὐδὲν ὑμῖν ἐξέσται ποιεῖν,
[19, 13]	ἐμὲ καὶ τοὺς ἐμοὺς συμμάχους	ἀπολάβετε	τοὺς ἰδίους προῖκα παρ´ ἐμοῦ
[19, 9]	ὅτι τὰ κριθέντα ὑπ´ ἐμοῦ	φυλάξετε	κύρια. ταῦτα ποιοῦσι μὲν ὑμῖν
[19, 9]	αὐτῶν ἐγὼ καταγνῶ. Ὀρθῶς δὲ	ποιήσετε	καὶ ὑμεῖς βεβαιωτὰς παρασχόντες ὑπὲρ
[19, 5]	γὰρ τὸν μετὰ ταῦτα χρόνον	κλαύσετε.	ἐκπικρανθέντων δέ τινων πρὸς τὴν
[19, 9]	καὶ ἐφ´ οὓς ἄν με	παρακαλῆτε	πολέμους προθύμως βοηθήσειν, μὴ ποιοῦσι
[19, 18]	τὰς ἡδονὰς ταύτας, ὅταν αὐτοὶ	θέλητε,	πάλιν αὐτὰς ἀφαιρεῖσθαι. ἐῶ γὰρ
[19, 18]	δέχεσθαι τῇ βασιλείᾳ μήτε κρείττονα	μήτε	ἴσον σεαυτῷ, μηδὲ ὅλως ἄνδρα
[19, 18]	ἄλλον μηδένα δέχεσθαι τῇ βασιλείᾳ	μήτε	κρείττονα μήτε ἴσον σεαυτῷ, μηδὲ
[19, 8]	φρουρὰν εἰς τὴν πόλιν εἰσελθεῖν	ἐάσητε.	ὡς δὲ κινουμένους καὶ προσέχοντας
[19, 5]	καὶ ἵνα γε μᾶλλον, ἔφησεν,	ἀγανακτήσητε,	καὶ τοῦθ´ ὑμῖν λέγομεν, ὅτι
[19, 13]	εἰς τὸν κατ´ ἐμοῦ πόλεμον	ἔχητε	χρῆσθαι. ἀλλ´ εἰ τὰ κράτιστα
[19, 2]	τῆς Ἰταλίας τὴν ἀντικρὺ Σικελίαν,	εἴτε	ἀπ´ ἀνδρὸς δυνάστου ταύτην ἔχοντος
[19, 13]	ἀντὶ τῶν αἰχμαλώτων ἐβούλετο λαβεῖν	εἴτε	ἑτέρους αἰχμαλώτους. Πύρρος δὲ μετὰ
[19, 13]	τάδε αὐτοῖς· Σχέτλιόν τι πρᾶγμα	ποιεῖτε,	ὦ ἄνδρες Ῥωμαῖοι, φιλίαν μὲν
[19, 18]	ἄρξω τῶν φιλανθρώπων, ἐφ´ ἃ	παρακαλεῖτέ	με, χαρίζομαι τῇ πόλει τοὺς
[19, 5]	πολλῷ τὴν ἐσθῆτα ταύτην αἵματι	ἐκπλυνεῖτε.	ταῦτα οἱ τῶν Ῥωμαίων πρέσβεις
[19, 13]	τὸ κοινῇ συμφέρον ἀμφοτέροις ἡμῖν	σκοπεῖτε,	σπεισάμενοι τὸν πόλεμον τὸν πρὸς
[19, 1]	τοῦ παραρρέοντος ποταμοῦ οὕτως κληθεῖσα.	Ὅτε	Λακεδαιμόνιοι Μεσήνην ἐπολέμουν καὶ χῆρος
[19, 5]	ὅτι καὶ τὰ μὴ αἰτούμενα	δίδοτε	ἡμῖν. ἔπειτα εἰς τὸν ὄχλον
[19, 9]	τοῖς ὅπλοις, ἵνα παύσησθε ἤδη	ποτὲ	ἄγοντες καὶ φέροντες ὅλην Ἰταλίαν
[19, 15]	ἄξιοι τῶν τιμῶν, ἀλλήλοις ἴσους.	ὁπότε	δὲ πενόμενος οὐδὲν παρὰ τοῦτ´
[19, 15]	αὐτὸς εἰκάζων. ἐμοὶ γὰρ οὐδεμία	πώποτε	κακοδαιμονίας αἴσθησις παρὰ τὸ μὴ
[19, 12]	νεκρὸν ἀγῶνος γενομένου διακομίζουσιν. ἐκ	τότε	δὲ ὁ βασιλεύς, ἵνα μὴ
[19, 18]	τῆς ἀλλήλων δυνάμεως καὶ ἀρετῆς	τότε	συναγαγεῖν, ἕτοιμός εἰμι διαλύεσθαι, καὶ
[19, 14]	τοῦτο ἐλασσούμενον ὑπὸ τῆς τύχης,	ὥστε	μηδὲν ἄμεινον τῶν πενεστάτων βουλευτῶν
[19, 15]	λαμπρὰς καὶ μεγαλοπρεπεῖς ὑποτιθεῖσα χορηγίας·	ὥστε	μηδὲν ἀτιμότερον εἶναι τὸν πενέστατον
[19, 18]	μὴ τοσαύτη μανία κατάσχοι Φαβρίκιον,	ὥστε	τὴν περιβόητον καταλιπόντα Ῥώμην τὸν
[19, 18]	μεῖζον ἢ κατ´ ἰδιώτην ἔχοντα.	οὔτε	γὰρ ἀσφαλὴς βασιλεῖ σύνοικος ἀνὴρ
[19, 10]	εἰώθαμεν, ἀλλὰ τοῖς ἔργοις, καὶ	οὔτε	δικαστὴν ποιούμεθά σε περὶ ὧν
[19, 18]	ἀσφαλὴς βασιλεῖ σύνοικος ἀνὴρ μεγαλόφρων	οὔτε	ἡδύς. ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν
[19, 14]	ἄλλοις Ἰταλιώταις ὑποσχόμενος βοηθήσειν, οὓς	οὔτε	ὅσιον οὔτ´ εὔσχημόν ἐστί μοι
[19, 15]	ἐβούλετο ἔχειν· τῶν δ´ ὑπερβαλλόντων	οὔτε	πόθον ἐνέφυσεν οὔτ´ εὐπορίαν ἔδωκεν.
[19, 10]	δ´ οὔτε τὴν δύναμιν ἐξήτακεν	οὔτε	τὰς ἀρετὰς ἐπέγνωκε, τούτων ὡς
[19, 10]	πρὸς τοὺς ὑπηκόους· ὧν δ´	οὔτε	τὴν δύναμιν ἐξήτακεν οὔτε τὰς
[19, 10]	τοὺς συνέδρους, ὡς οὐδενὸς ἀτυχήσων	οὔτε	τῶν δικαίων οὔτε τῶν εὐγνωμόνων.
[19, 10]	οὐδενὸς ἀτυχήσων οὔτε τῶν δικαίων	οὔτε	τῶν εὐγνωμόνων. ~Λαβίνιος ὁ Ῥωμαίων
[19, 14]	Φαβρίκιε, καὶ πᾶσαν ἀποθέμενος αἰδῶ	μέτεχε	τῶν παρ´ ἡμῖν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν,
[19, 16]	ὧν αὐτὸς ἐκτησάμην καλῶς πρότερον;	παρέσχε	γάρ μοι τὰ πολιτικὰ πράγματα
[19, 18]	δυναίμην ἐγὼ τοῦ βίου μεταβολὴν	ὀψὲ	δουλεύειν διδασκόμενος; ὅπου γὰρ οἱ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/07/2008