Livre, Chap. |
[3, 29] |
τὸ
συγγενές,
καθ´
ὧν
δ´
|
ἂν |
αἱ
ἐπιχειρήσεις
γένωνται
ὑποχείριοι
καταστάντες |
[3, 8] |
διαλύσεις
καλαὶ
καὶ
συμφέρουσαι
γένοιντ´
|
ἂν |
ἀμφοτέραις
ταῖς
πόλεσι
(τοῦτο
γὰρ |
[3, 23] |
ἃ
φρονεῖ·
ὅ
τι
γὰρ
|
ἂν |
ἅπασιν
ὑμῖν
κράτιστον
φανῇ
βούλευμα |
[3, 10] |
δικαίωμα
παρεχόμενοι
τῆς
ἀρχῆς
οὐκ
|
ἂν |
ἀποσταίημεν
ὑμῖν
ἑκόντες
ἕτερον
δὲ |
[3, 23] |
ὑπ´
αὐτῶν
ἀφῃρέθημεν,
ἐσκόπουν
ὅπως
|
ἂν |
αὐτὴν
ἀνακομισαίμεθα
μηδεμιᾶς
πειραθέντες
μεγάλης |
[3, 51] |
δὲ
συμμαχίαν
ἀποστελεῖν
ὡμολόγησαν,
ἧς
|
ἂν |
αὐτοὶ
δεηθῶσιν,
οὐχ
ἅπαντες
ἐπὶ |
[3, 17] |
ποιήσατέ
μοι,
τί
δή
ποτ´
|
ἂν |
αὐτοὶ
προείλεσθε
πράττειν
ἄνευ
τοῦ |
[3, 60] |
ἐγὼ
δὲ
ὑμῖν
ἐκεχειρίαν
ἕως
|
ἂν |
ἀφίκησθε
παρέξειν
ὑπισχνοῦμαι.
~Ταύτας
λαβόντες |
[3, 17] |
δοκῇ
τῷ
δαιμονίῳ·
τεθνάναι
γὰρ
|
ἂν |
βουλοίμεθα
μᾶλλον
ἢ
ζῆν
ἀνάξιοι |
[3, 7] |
ἀπαλλαγὴν
τοῦ
πολέμου.
ἀφόρητοι
γὰρ
|
ἂν |
γένοισθε
ὑπὸ
βαρύτητος,
εἴ
τι |
[3, 9] |
φυλαττόμενοι
καθάπερ
ἐχθρούς·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
γένοιτο
βεβαίως
φίλος
τῷ
μισοῦντι |
[3, 22] |
ἐκείνοις
περιτιθεὶς
ὁ
κελεύων,
οἷς
|
ἂν |
γένωνται
τρίδυμοι
παῖδες
ἐκ
τοῦ |
[3, 17] |
καὶ
πάσχειν
ὑπεμείναμεν
ὅ
τι
|
ἂν |
δοκῇ
τῷ
δαιμονίῳ·
τεθνάναι
γὰρ |
[3, 28] |
πραγμάτων
ὡς
ἡμῖν
συνέφερεν
οὐκ
|
ἂν |
εἴημεν
ἄνδρες
οἵους
ἡμᾶς
προσῆκεν |
[3, 14] |
ἐν
τοῖς
ἄριστα
μαχησομένοις
βουλοίμεθ´
|
ἂν |
εἶναι,
κἀν
τούτοις
ἔνεστι
τοῖς |
[3, 10] |
στασιάζουσα
ὥσπερ
νῦν.
ἅπαντες
δ´
|
ἂν |
εἴποιεν
ὅτι
δεῖ
τὰ
καθεστηκότα |
[3, 29] |
οἴσεται
τῆς
τύχης·
ἕως
δ´
|
ἂν |
ἐκ
διαφόρου
γνώμης,
ὥσπερ
νῦν |
[3, 18] |
ἐμπύρων
στέρξειν
τὴν
τύχην,
ἣν
|
ἂν
|
ἐκ
τῆς
μάχης
τῶν
ἀνεψιῶν |
[3, 54] |
καὶ
συμμάχους
ἅπαντα
πράττοντας
ὅσα
|
ἂν |
ἐκεῖνοι
κελεύωσιν.
ὁ
μὲν
δὴ |
[3, 20] |
τῶν
δ´
ὀδυρομένων
ὡς
οὐκ
|
ἂν |
ἔτι
τῆς
τύχης
σφᾶς
διαναστησομένης, |
[3, 16] |
θείαν
γεγενῆσθαι
πρόνοιαν,
ὧν
οὐκ
|
ἂν |
εὕροιμεν
ἑτέρους
οὔτε
γενναιοτέρους
οὔτε |
[3, 10] |
ἡμᾶς
χρόνων
διαμένει,
καὶ
οὐκ
|
ἂν |
ἔχοι
τις
ἐπιδεῖξαι
φῦλον
ἀνθρώπων |
[3, 11] |
ἐπιχωρίους
ἐπιδεῖξαι
δυνάμενος,
ἀλλ´
ὅστις
|
ἂν |
ᾖ
τούτων
τῶν
τιμῶν
ἄξιος. |
[3, 6] |
καὶ
κατ´
ὀλίγους
ἰόντας,
ὡς
|
ἂν |
ἥκιστα
γένοιντο
τοῖς
ἐπιβουλευομένοις
καταφανεῖς· |
[3, 8] |
νόμος,
ἀλλ´
ὑπὸ
σκότους,
ὡς
|
ἂν |
ἥκιστα
ὑπίδοιτό
τις
αὐτῶν
τὴν |
[3, 44] |
συμβεβηκότος
Ὠστίαν
ὠνόμασεν,
ὡς
δ´
|
ἂν
|
ἡμεῖς
εἴποιμεν
θύραν,
οὐ
μόνον |
[3, 29] |
τὴν
προδοσίαν
δίκας
ὑποσχεῖν,
ἃς
|
ἂν
|
ἡμεῖς
τάξωμεν
δικασταὶ
περὶ
ἑκάστου |
[3, 60] |
καὶ
μὴ
βουλομένων
ὑμῶν
ἕως
|
ἂν |
κρατῶ
τοῖς
ὅπλοις,
παρ´
ἑκόντων |
[3, 23] |
ὁρᾶτε
προσειλήφαμέν
τε,
καὶ
ὡς
|
ἂν |
μάλιστα
θάρσος
τινὶ
συμμαχίας
βεβαίου |
[3, 41] |
τε
βλάβας
διαλύσειν
ὑποσχομένων,
ὡς
|
ἂν |
ὁ
βασιλεὺς
δικαιώσῃ,
καὶ
τοὺς |
[3, 44] |
οὖν
ἐπίκωποι
νῆες
ὁπηλίκαι
ποτ´
|
ἂν |
οὖσαι
τύχωσι
καὶ
τῶν
ὁλκάδων |
[3, 30] |
ἐξαμαρτάνειν,
ἄνδρες
Ἀλβανοί.
ὑμεῖς
γὰρ
|
ἂν |
παρακινεῖν
τι
τολμήσητε,
πάντες
ἀπολεῖσθε |
[3, 2] |
ἀλλήλας.
οὐχ
ὁρῶν
δὲ
ὅπως
|
ἂν |
πείσειε
τοὺς
Ἀλβανοὺς
στρατὸν
αὑτῷ |
[3, 72] |
παρέδωκε
τὸ
πραχθέν,
ὅπερ
οὐκ
|
ἂν |
ποιῆσαί
τινα
τῶν
ἔξω
τῆς |
[3, 11] |
πολέμου
τύχην·
ἐξ
ὁποτέρας
δ´
|
ἂν |
πόλεως
οἱ
κρατήσαντες
τῶν
ἀντιπάλων |
[3, 26] |
ὃν
δὲ
τρόπον
τοῦτο
γένοιτ´
|
ἂν |
ῥᾷστα
καὶ
ἀσφαλέστατα
πολλὴν
αὐτοῖς |
[3, 23] |
παραστῇ
δὲ
μηδενὶ
ὑμῶν
δέος
|
ἂν |
ταῦτα
ἐθέλῃ
πράττειν
μὴ
συνθήκας |
[3, 28] |
ὅπλα
αὐτούς,
ἐξ
ὧν
ἐγκρατεστέραν
|
ἂν |
τὴν
ἀρχὴν
κατεστησάμεθα,
τούτων
μὲν |
[3, 9] |
τοῦτο
μόνον
ἡμᾶς
σκοπεῖν,
ὅπως
|
ἂν |
τὴν
παροῦσαν
ἔχθραν
διαλυσαίμεθα
πρὸς |
[3, 28] |
ἡ
πεῖρα
αὐτοῖς
ἐχώρει,
οὐδὲν
|
ἂν
|
τὸ
κωλῦον
ἦν
ἅπαντας
ἡμᾶς |
[3, 6] |
μάχῃ
τὰ
ὅλα
διέγνωσαν,
οὐθὲν
|
ἂν |
τὸ
κωλῦον
ἦν
τόν
τε |
[3, 10] |
ἐπείσακτον
τοῦ
αὐθιγενοῦς.
οὐδὲ
γὰρ
|
ἂν |
τοῦτο
ἔχοιτε
εἰπεῖν,
ὅτι
τὸν |
[3, 7] |
περὶ
ἡμῶν
τοιοῦτον,
καὶ
οὐθὲν
|
ἂν |
τῶν
μετρίων
ὑπομείναιτε
ποιεῖν,
ὡς |
[3, 10] |
κακότης,
ἃ
δι´
ἀνάγκην
φαίητ´
|
ἂν |
ὑμεῖς
ὑπομένειν,
ταῦτα
ἡμᾶς
ἑκόντας |
[3, 26] |
δεῖν
κατὰ
τὸ
παρόν,
ἕως
|
ἂν |
ὑφ´
ἑαυτῷ
ποιήσηται
τὸν
ἄνδρα, |
[3, 10] |
ἐκ
τῶν
ἐπηλύδων,
ὧν
οὐδὲν
|
ἂν |
φήσαιτε
ἑκόντες
ὑπομένειν.
τίς
γὰρ |
[3, 11] |
τῆς
ἀποικίας
τὴν
μητρόπολιν,
οὐκ
|
ἂν |
φθάνοιεν
ἀμφοτέροις
ἡμῖν
Λαουϊνιᾶται
τὰ |
[3, 8] |
καλλίους
διαλλαγὰς
εἴτε
δικαιοτέρας,
οὐκ
|
ἂν |
φθάνοις
φέρων
εἰς
μέσον
καὶ |