Paragraphes |
[10] |
ἤδη
συνέπεσεν
τῶν
κάλλους
μετασχόντων.
|
(Ἢ |
γὰρ
δι'
ἀρρυθμίαν
τοῦ
σχήματος |
[10] |
προσδέχεσθαι,
καὶ
τῶν
πεισθέντων
τούτοις·
|
ἢ |
γὰρ
πρὸς
χάριν
ὁμιλοῦντα
τοῖς |
[10] |
ἅπασαν
συνετάραξαν
τὴν
ὑπάρχουσαν
εὐπρέπειαν,
|
ἢ |
δι'
ἀτύχημά
τι
καὶ
τὰ |
[20] |
ἐλάττω
τὴν
περὶ
σεαυτὸν
εὐδοξίαν
|
ἢ |
διὰ
πάντα
τὰ
λοιπὰ
πεποιῆσθαι· |
[40] |
μᾶλλον
ἀγωνιστὴς
προῄρημαι
τῶν
πολιτικῶν
|
ἢ |
διδάσκαλος
εἶναι
τῶν
ἄλλων.
Οὐχ |
[10] |
εἶναι
διαβάλλεσθαι
παρὰ
τοῖς
πολλοῖς,
|
ἢ |
διευλαβούμενον
τὰς
τοιαύτας
ἐπιπλήξεις
ὑπ' |
[50] |
ἐγνωκὼς
αὐτὸ
τοῦτ'
οὐχ
ἧττον
|
ἢ |
καὶ
τἄλλ'
ἐφ'
οἷς
διήνεγκεν. |
[10] |
οὐδὲν
ἐξαμαρτάνειν,
ἀλλὰ
καὶ
φρονιμώτερον
|
ἢ |
κατὰ
τὴν
ὥραν
ζῆν
προῄρησαι. |
[30] |
τῆς
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
συμβουλίας
διαμαρτόντες
|
ἢ |
καταφρονήσαντες
παρ'
ὅλον
τὸν
βίον |
[20] |
παρόντος
ὑπερηγωνιακότας,
οὐχ
ὅπως
ἐξεπλάγης
|
ἢ |
κατεδειλίασας,
ἀλλὰ
τῇ
μὲν
ἀνδρείᾳ |
[30] |
(Οὓς
οὐκ
οἶδα
πότερον
ἐραστὰς
|
ἢ |
μόνους
ὀρθῶς
γιγνώσκοντας
προσαγορεῦσαι
χρή. |
[10] |
ὁμολογούμεν
(ἀπέδωκεν,
ὥσπερ
εὐχὴν
ἐπιτελοῦς)
|
ἢ |
παράδειγμα
τοῖς
ἄλλοις
ὑποδεῖξαι
βουληθεῖσα, |
[50] |
δ'
ὀρεγόμενον
ὀφθῆναι
μᾶλλον
συμφέρειν
|
ἢ |
προέχοντ'
ἐν
τοῖς
τυχοῦσιν.
Καὶ |
[0] |
τοιαύτην
φιλίαν
ἑορακόσιν
καλῶς
ἀποβᾶσαν,
|
ἢ |
σφόδρα
κατεγνωκόσιν
αὑτῶν
ὡς
οὐκ |
[0] |
τῶν
ἐρωτικῶν
συνταγμάτων
αἰσχύνην
μᾶλλον
|
ἢ |
τιμὴν
περιάπτοντα
τούτοις
περὶ
ὧν |
[10] |
λόγῳ
τοῦ
κάλλους
τοῦ
σοῦ,
|
ἢ |
τοῦτ'
ἦν
μόνον
τῶν
σῶν |
[0] |
καὶ
πλέον
τῇ
συνέσει
προέχειν
|
ἢ |
τῷ
κάλλει
τῶν
ἡλικιωτῶν.
Ὁρῶν |
[50] |
ὑπαρχόντων,
ἐπ'
οὐδενὶ
μᾶλλον
ἐσπούδασεν
|
ἢ |
τῶν
ἑπτὰ
σοφιστῶν
ὅπως
γένηται, |
[30] |
τῆς
τῶν
θεῶν
ὁμιλίας
ἠξιώθησαν,
|
ἦ |
που
τοῦ
γ'
ἁπάντων
κυρίου |
[40] |
ἐπιστήμης
καὶ
μελέτης
τινὸς
συνέστηκεν,
|
ἡ |
δὲ
φιλοσοφία
καὶ
μᾶλλον
τῶν |
[20] |
τοῖς
ἀγῶσι
χρῆσθαι
σύνηθές
ἐστιν.
|
(Ἡ |
μὲν
οὖν
προαίρεσις
οὕτω
καλὴ |
[50] |
μεγίσταις
ἀτυχίαις
περιπίπτουσαν.
(Ἵν'
οὖν
|
ἡ |
μὲν
τῆς
σῆς
ἀρετῆς,
σὺ |
[10] |
προῄρησαι.
Καὶ
τούτου
μέγιστον
τεκμήριον
|
ἡ |
πρὸς
τοὺς
ἀνθρώπους
ὁμιλία·
πολλῶν |
[20] |
τοῖς
δ'
ἀποθρασύνεσθαι
βουλομένοις
ἀτολμίαν
|
ἡ |
σὴ
σωφροσύνη
παρεσκεύακεν.
(Ἔτι
τοίνυν |
[20] |
σέ·
τοσαύτην
εὔνοιαν
καὶ
φιλοτιμίαν
|
ἡ |
σὴ
φύσις
αὐτοῖς
παρέσχεν.
~Εἰκότως· |
[30] |
σοι
μετόχους
κατέστησεν,
τοὺς
δ'
|
ἡ |
σφετέρα
καλοκἀγαθία
προσσυνέστησεν·
(Οὓς
οὐκ |
[10] |
τοσαύτας
ὑπεναντιώσεις
πρὸς
ἄλληλα
λαβοῦς'
|
ἡ |
τύχη
πρὸς
τὸ
δέον
ἅπανθ' |
[30] |
ἁπάντων
αἱρεῖ.
Τοὺς
μὲν
γὰρ
|
ἡ |
τύχη
σοι
μετόχους
κατέστησεν,
τοὺς |
[0] |
μὲν
τῆς
φύσεως
οὕτω
καλῶς
|
ἡ |
τύχη
σοι
παραδέδωκεν
ὥστε
περίβλεπτον |
[30] |
γάρ
μοι
καὶ
κατ'
ἀρχὰς
|
ἡ |
τύχη,
τῶν
μὲν
φαύλων
καταφρονοῦσα, |
[30] |
δόξω·
τοσοῦτον
γὰρ
ὡς
ἔοικεν
|
ἡ |
τῶν
λόγων
δύναμις
ἔλαττον
ἔχει |
[20] |
ποιήσαιτο
τὴν
Ὁμήρου
ποίησιν,
ἐν
|
ᾗ |
καὶ
τοὺς
Ἕλληνας
καὶ
τοὺς |
[20] |
ταύτης
τῆς
ἡλικίας
ἐπαίνων,
ἐν
|
ᾗ |
τὸ
μηδὲν
ἐξαμαρτάνειν
τοῖς
ἄλλοις |
[0] |
ἐπειδὴ
καὶ
αὐτὸς
ἥκει,
ὃν
|
ἠβουλήθην |
ἀκούειν,
Ἐπικράτης.
(Ὁρῶν
ἐνίους
τῶν |
[10] |
πάντας
τὴν
πρὸς
σὲ
φιλίαν
|
ἠγαπηκότας |
ἔχειν.
(Ὃ
σημεῖον
τῶν
ἐνδόξως |
[20] |
καλὴ
καὶ
παρὰ
πᾶσιν
ἀνθρώποις
|
ἠγαπημένη· |
νομίζων
δ'
οὐδὲν
εἶναι
προὔργου |
[0] |
οὐχ
ὑπὸ
μὲν
τῶν
θεῶν
|
ἠγαπημένον |
φαίνεσθαι,
παρὰ
δὲ
τοῖς
ἀνθρώποις |
[30] |
ἐν
ἀνθρώποις
διάνοιαν
ἁπάντων
εὑρήσομεν
|
ἡγεμονεύουσαν, |
ταύτην
δὲ
φιλοσοφίαν
μόνην
παιδεῦσαί |
[30] |
δὲ
τοῖς
ἔχουσιν,
ὅλου
δ'
|
ἡγεμονεύουσαν |
τοῦ
βίου
μὴ
ζητεῖν
ὅπως |
[0] |
σωφροσύνης
πλησιάζειν
ἀξιοῦντας
δυσκόλως
διακειμένους,
|
ἡγησάμην |
τοὺς
μὲν
τοιούτους
οὐ
μόνον |
[50] |
τῶν
ἄλλων
ζήτει
διενεγκεῖν,
ἀλλ'
|
ἡγοῦ |
κράτιστον
μὲν
εἶναι
τὸ
πρωτεύειν |
[0] |
ἔχων
τοιαύτας
ἐγχειρῶ
τῷ
λόγῳ·
|
ἡγοῦμαι |
δὲ
πάντας
ἂν
ὁμολογῆσαί
μοι |
[50] |
ἔργον,
εἰπεῖν
ἅ
σοι
συμφέρειν
|
ἡγοῦμαι |
πεπρᾶχθαι,
σὸν
δὲ
βουλεύσασθαι
περὶ |
[40] |
φιλοσοφίας
ἀκριβῶς
μὲν
ἕκαστα
διελθεῖν
|
ἡγοῦμαι |
τὸν
μέλλοντα
χρόνον
ἡμῖν
ἐπιτηδειοτέρους |
[0] |
ἐπήρθην
τοῦτον
γράψαι
τὸν
λόγον,
|
ἡγούμενος |
δυοῖν
τοῖν
καλλίστοιν
οὐ
διαμαρτήσεσθαι. |
[40] |
σου
περὶ
αὐτῶν
ἐμνήσθην,
ἀλλ'
|
ἡγούμενος |
τὰς
τοιαύτας
παρακλήσεις
τοὺς
μὲν |
[50] |
πρὸς
ἅπαντας
τούτους
καὶ
ἔχειν
|
ἡδέως, |
πείθεσθαι
δὲ
τοῖς
πλεῖστον
νοῦν |
[0] |
πρόσεχ'
ὡς
αὐτοῦ
τοῦ
λόγου
|
ἤδη |
ἀκουσόμενος,
ἐπειδὴ
καὶ
αὐτὸς
ἥκει, |
[40] |
ταῦτ'
εὐκαίρως
συγκεκραμένην.
Καίτοι
τινὲς
|
ἤδη |
καὶ
δι'
εὐτυχίαν
πραγμάτων
γυμνασθέντες |
[30] |
νομίζουσιν.
(Παυσάμενος
οὖν
περὶ
τούτων,
|
ἤδη |
πειράσομαί
σοι
συμβουλεύειν
ἐξ
ὧν |
[10] |
σὴν
ὄψιν,
ἃ
πολλοῖς
ἄλλοις
|
ἤδη |
συνέπεσεν
τῶν
κάλλους
μετασχόντων.
(Ἢ |
[10] |
προαιρουμένων
ἐστίν.
Καίτοι
τινὲς
ηὐδοκίμησαν
|
ἤδη |
τῶν
τε
συμβουλευσάντων
ὡς
οὐ |
[20] |
ὡς
ἐν
τοῖς
ἱππικοῖς
ἀγῶσιν
|
ἡδίστην |
θέαν
παρέχεται
τὰ
ναυαγοῦντα,
καὶ |
[20] |
δύναμιν
εἰκασμένον,
(πρὸς
δὲ
τούτοις
|
ἡδίστην |
μὲν
θέαν
ἔχον,
ἐκ
πλείστων |
[50] |
σὲ
διακεῖσθαι
μὴ
τὰς
ἐπιπολαίους
|
ἡδονὰς |
καὶ
διατριβὰς
ἀγαπᾶν,
μηδ'
ἐπὶ |
[30] |
τὴν
σὴν
φύσιν
οὐ
πρὸς
|
ἡδονὴν |
ἐξαπατηθῆναι
καλὴν
ποιῆσαι,
ἀλλὰ
πρὸς |
[40] |
μέγιστ'
ἄνευ
ταύτης
τῆς
πραγματείας
|
ἠδυνάμεθα |
πράττειν.
Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων |
[10] |
σοῦ
δὲ
τὸ
τῆς
γνώμης
|
ἦθος |
ἐν
πᾶσιν
οἷς
ποιεῖς
μεγάλην |
[10] |
ὄψεως
σημείων
τὰ
κάλλιστα
τῶν
|
ἠθῶν |
ἐνεφάνισεν,
πρᾶον
μὲν
καὶ
φιλάνθρωπον |
[0] |
ἤδη
ἀκουσόμενος,
ἐπειδὴ
καὶ
αὐτὸς
|
ἥκει, |
ὃν
ἠβουλήθην
ἀκούειν,
Ἐπικράτης.
(Ὁρῶν |
[20] |
καθέστηκεν·
ἃ
δ'
εἰς
αἰσχύνην
|
ἥκει, |
τούτων
οὐδ'
εἰς
ἐλπίδ'
οὐδεὶς |
[0] |
τὴν
ἐπιμέλειαν
εἰς
τοῦτο
προαγαγὼν
|
ἥκεις |
ὥστε
μηδέν'
ἄν
σοι
τῶν |
[20] |
ὄντων
τῶν
μετὰ
ταύτης
τῆς
|
ἡλικίας |
ἐπαίνων,
ἐν
ᾗ
τὸ
μηδὲν |
[10] |
ἔχοιμ'
ἂν
εἰπεῖν,
ὅτι
τῆς
|
ἡλικίας |
τῆς
τοιαύτης
εὐδιαβόλως
ἐχούσης,
σοὶ |
[30] |
ζηλοῦσθαι,
τοσοῦτον
ὑπερέχοντος
σοῦ
τῶν
|
ἡλικιωτῶν |
ἀρετῇ,
πολὺ
δὲ
μᾶλλον
οὓς |
[50] |
ἕλοιτο
βουλόμενος
φίλους
ἐκ
τῶν
|
ἡλικιωτῶν |
ἐκλέγεσθαι·
παραινῶ
μέντοι
σοι
φιλοφρονεῖσθαι |
[0] |
προέχειν
ἢ
τῷ
κάλλει
τῶν
|
ἡλικιωτῶν. |
Ὁρῶν
δ'
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν |
[20] |
καὶ
γὰρ
αἰσχρὸν
ἃ
θεωροῦντας
|
ἡμᾶς |
εὐφραίνει,
ταῦτ'
ἀπαγγεῖλαι
μὴ
θέλειν. |
[20] |
ἀγῶνας,
ἴσως
ἂν
ἄκαιρον
μῆκος
|
ἡμῖν |
ἐπιγένοιτο
τῷ
λόγῳ·
ἑνὸς
δέ, |
[40] |
διελθεῖν
ἡγοῦμαι
τὸν
μέλλοντα
χρόνον
|
ἡμῖν |
ἐπιτηδειοτέρους
καιροὺς
παραδώσειν·
συντόμως
δ' |
[50] |
ἐπιτηδευμάτων
αἱρέσεις
τὴν
ὅλην
φύσιν
|
ἡμῶν |
δοκιμάζειν.
Ἐν
οἷς
ἅμα
κρίνων |
[40] |
γὰρ
εἰκὸς
καὶ
τὸν
βίον
|
ἡμῶν |
μεγίστην
ἐπίδοσιν
λαβεῖν,
ὅταν
τῶν |
[40] |
ἀλόγως
ἀποβέβηκεν·
πολὺ
γὰρ
ἄν>
|
ἦν |
ἀτοπώτερον,
εἰ
τὰ
μὲν
μικρὰ |
[50] |
πλημμελῇς.
(Τοῦτο
μὲν
οὖν
ἐμὸν
|
ἦν |
ἔργον,
εἰπεῖν
ἅ
σοι
συμφέρειν |
[10] |
(Εἰ
μὲν
οὖν
οἷόν
τ'
|
ἦν |
ἐφικέσθαι
τῷ
λόγῳ
τοῦ
κάλλους |
[10] |
τὰς
τοιαύτας
κῆρας
ὅστις
ποτ'
|
ἦν |
θεῶν
ὁ
τῆς
σῆς
ὄψεως |
[10] |
κάλλους
τοῦ
σοῦ,
ἢ
τοῦτ'
|
ἦν |
μόνον
τῶν
σῶν
ἀξιέπαινον,
οὐδὲν |
[10] |
ἐν
τούτοις
ἐπεδείξατο
τὴν
εὔνοιαν
|
ἣν |
εἶχεν
εἰς
σὲ
τὸ
δαιμόνιον. |
[50] |
τῶν
ἄλλων
κρίσεις
τὴν
αἴσθησιν
|
ἣν |
ἔχομεν
δηλοῦν,
τὰς
δὲ
τῶν |
[40] |
μικρὰ
δι'
ἐπιστήμης
καὶ
μελέτης
|
ἠναγκαζόμεθ' |
ἐπιτελεῖν,
τὰ
δὲ
μέγιστ'
ἄνευ |
[30] |
τινὲς
τῆς
τῶν
θεῶν
ὁμιλίας
|
ἠξιώθησαν, |
ἦ
που
τοῦ
γ'
ἁπάντων |
[40] |
ζῶντα
καὶ
τελευτήσαντα
μεγίστης
δόξης
|
ἠξιωμένον· |
ὃς
οὐκ
ἀπεληλαμένος
τῶν
ἄλλων |
[20] |
παντοδαπῶν
συγκείμενον,
μεγίστων
δ'
ἄθλων
|
ἠξιωμένον· |
πρὸς
γὰρ
τοῖς
τιθεμένοις
τὸ |
[30] |
σὺ
ὁ
τῶν
τηλικούτων
ἀγαθῶν
|
ἠξιωμένος |
σαυτοῦ
προκρίνας
ἀξίους
εἶναι
φίλους |
[30] |
μὲν
καὶ
Ῥαδάμανθυν
διὰ
σωφροσύνην,
|
Ἡρακλέα |
δὲ
καὶ
Κάστορα
καὶ
Πολυδεύκην |
[40] |
ταύτην
κατασχεῖν
τὴν
πραγματείαν,
δι'
|
ἧς |
ἀμφοτέρων
τούτων
ἐγκρατῶς
ἕξομεν;
τότε |
[20] |
μάλιστα
δ'
ἐπὶ
τῆς
ἀσκήσεως,
|
ἧς |
καὶ
πλεῖστοι
γεγένηνται
μάρτυρες.
(Ἀνάγκη |
[10] |
τῷ
λόγῳ
τὴν
σὴν
ὄψιν,
|
ἧς |
μηδ'
ἃ
τέχνῃ
πεποίηται
τῶν |
[30] |
τ'
ὀρθῶς
καὶ
γυμνάσαι
δυναμένην.
|
Ἧς |
οἴομαι
σε
δεῖν
μετασχεῖν,
καὶ |
[10] |
ἀνδρείαν
θρασυτέρων,
διὰ
δὲ
τὴν
|
ἡσυχίαν |
ἀβελτέρων
εἶναι
δοκούντων,
τοσαύτας
ὑπεναντιώσεις |
[50] |
καλῶς
ἐγνωκὼς
αὐτὸ
τοῦτ'
οὐχ
|
ἧττον |
ἢ
καὶ
τἄλλ'
ἐφ'
οἷς |
[10] |
ζῆν
προαιρουμένων
ἐστίν.
Καίτοι
τινὲς
|
ηὐδοκίμησαν |
ἤδη
τῶν
τε
συμβουλευσάντων
ὡς |
[0] |
χρεῖαι
δι'
ἔρωτος
χωρὶς
αἰσχύνης
|
ηὐξήθησαν, |
καὶ
μετὰ
τῆς
ἀκριβεστάτης
εὐλαβείας |