Paragraphes |
[10] |
χάριν
ὁμιλοῦντα
τοῖς
φαύλοις
ἀναγκαῖον
|
εἶναι |
διαβάλλεσθαι
παρὰ
τοῖς
πολλοῖς,
ἢ |
[10] |
διὰ
δὲ
τὴν
ἡσυχίαν
ἀβελτέρων
|
εἶναι |
δοκούντων,
τοσαύτας
ὑπεναντιώσεις
πρὸς
ἄλληλα |
[50] |
δεῖ
σε
τῶν
ἐπαίνων
ἄξιον
|
εἶναι |
δόξαντα
καὶ
ἐμὲ
τῆς
σῆς |
[0] |
νέων
ἐν
τῇ
πόλει
χαριέστατον
|
εἶναι, |
καὶ
πλέον
τῇ
συνέσει
προέχειν |
[50] |
τούτοις
αὐτοῖς
ἔτι
σπουδαιότερος
δοκῇς
|
εἶναι |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
πολίταις.
Εὐτύχει. |
[30] |
ἐπαίνους
οὐδ'
ἂν
ἐλλείπωσιν
ἀληθεῖς
|
εἶναι |
νομίζουσιν.
(Παυσάμενος
οὖν
περὶ
τούτων, |
[0] |
γὰρ
πιθανούς,
τοὺς
δ'
ἐπιδεικτικοὺς
|
εἶναι |
προσήκει.
Ἵν'
οὖν
μὴ
παρὰ |
[20] |
ἀνθρώποις
ἠγαπημένη·
νομίζων
δ'
οὐδὲν
|
εἶναι |
προὔργου
τῶν
σπουδαιοτάτων
ἐπιθυμεῖν
οὐδὲ |
[0] |
δὲ
καλῶς
φρονοῦσιν
οὐκ
ἐπακολουθητέον
|
εἶναι |
τῇ
τούτων
ἀπονοίᾳ,
μάλιστα
μὲν |
[20] |
ἅρματος,
ἁπάντων
δ'
ἀνυπόστατον
οἰομένων
|
εἶναι |
τὴν
τῶν
ἵππων
δύναμιν,
ὁρῶν |
[10] |
ἔχει
τὴν
θεωρίαν,
ὥστ'
ἄδηλ'
|
εἶναι |
τί
ποτ'
ἂν
ψυχῆς
μετασχόντα |
[50] |
τῆς
σῆς
καὶ
τοῦθ'
ἓν
|
εἶναι, |
τὸ
μηδενὸς
φαύλου
τυχεῖν
ἐραστοῦ, |
[50] |
διενεγκεῖν,
ἀλλ'
ἡγοῦ
κράτιστον
μὲν
|
εἶναι |
τὸ
πρωτεύειν
ἐν
ἅπασιν,
τούτου |
[20] |
ὄντος,
κάλλιον
ἐδόκει
καὶ
παραλογώτερον
|
εἶναι |
τὸ
σωθῆναι.
Φερομένου
γὰρ
ἐναντίου |
[10] |
ἕν
τι
τῶν
ἀδυνάτων
οἰομένων
|
εἶναι |
τὸ
τοῖς
ἁπάντων
τρόποις
ἀρέσκειν, |
[40] |
προῄρημαι
τῶν
πολιτικῶν
ἢ
διδάσκαλος
|
εἶναι |
τῶν
ἄλλων.
Οὐχ
ὡς
ἀναινόμενος |
[30] |
ἀγαθῶν
ἠξιωμένος
σαυτοῦ
προκρίνας
ἀξίους
|
εἶναι |
φίλους
ἐξ
ἁπάντων
αἱρεῖ.
Τοὺς |