Homélie, Chap. |
[2, 8] |
ψαλμῳδός
φησιν.
Καὶ
πάλιν
ὁ
|
Ἰακώβ· |
Αἱ
ἡμέραι
τῆς
ζωῆς
μου |
[2, 6] |
εἴρηται·
διὰ
τὸ
τετηρῆσθαι
τοῦτο
|
ἰδιαζόντως
|
καὶ
ἐξαιρέτως
τῆς
τοιαύτης
μνήμης |
[2, 4] |
πλασμάτων
δυσσεβεστέρων
ἀρχαὶ
πρὸς
τὰς
|
ἰδίας |
ὑπονοίας
παρατρεπόντων
τὰ
ῥήματα.
Τὸ |
[2, 7] |
τὸ
σύμμετρον
οὐκ
ἐν
τοῖς
|
ἰδίοις |
αὐτοῦ
μέρεσιν,
ἀλλ´
ἐν
τῷ |
[2, 8] |
Ὃ
δὴ
καὶ
τοῦ
αἰῶνος
|
ἴδιον, |
εἰς
ἑαυτὸν
ἀναστρέφειν,
καὶ
μηδαμοῦ |
[2, 5] |
περιφερείας
ἀπειλημμένοις,
σῶμα
ἔχων
συνεχὲς,
|
ἱκανὸν |
τῶν
ἔξω
διαστῆσαι
τὰ
ἔνδον, |
[2, 1] |
ἅγια
τῶν
ἁγίων;
καὶ
τίς
|
ἱκανὸς |
κατατολμῆσαι
τῶν
ἀδύτων;
ἢ
τίς
|
[2, 6] |
τοῦ
ὕδατος
φύσιν
παρασκευάζοντος·
ὥστε
|
ἱκανῶς |
ἐκ
τούτου
τὸ
παρά
τινων |
[2, 5] |
ὁ
ἀπόστολος·
Εὐχαριστοῦντες
Πατρὶ
τῷ
|
ἱκανώσαντι |
ἡμᾶς
ἐν
τῇ
μερίδι
τοῦ |
[2, 3] |
ἐπιστήμην
ἔχων,
ἄνευ
τῆς
ὕλης,
|
ἵν´ |
ἑκατέρῳ
τὸ
ἐνδέον
παρὰ
θατέρου |
[2, 8] |
ὡς
ἐν
ἡμέρᾳ
εὐσχημόνως
περιπατεῖν,
|
ἵνα |
ἐκλάμψητε,
ὡς
ὁ
ἥλιος
ἐν |
[2, 8] |
πρώτην
ἡμέραν,
ἀλλὰ
μίαν
ὠνόμασεν·
|
ἵνα |
καὶ
ἐκ
τῆς
προσηγορίας
τὸ |
[2, 8] |
ἂν
εἴη
καὶ
οὐ
πολλοστός.
|
Ἵνα |
οὖν
πρὸς
τὴν
μέλλουσαν
ζωὴν |
[2, 8] |
μεγάλη
καὶ
ἐπιφανής.
Καὶ
πάλιν,
|
Ἵνα |
τί
ὑμῖν
ζητεῖν
τὴν
ἡμέραν
|
[2, 8] |
ἡ
γειτονία
νυκτὸς
πρὸς
ἡμέραν.
|
Ἵνα |
τοίνυν
τὰ
πρεσβεῖα
τῆς
γενέσεως |
[2, 3] |
ἀναμένουσα
δὲ
τοὺς
καθήκοντας
χρόνους,
|
ἵνα |
τῷ
θείῳ
κελεύσματι
προαγάγῃ
ἑαυτῆς |
[2, 4] |
κρατηθέντος
γίνεται.
Ὥστε
εἰ
μὲν
|
ἰσόρροπον |
λέγουσι
τοῦ
κακοῦ
τὴν
πρὸς |
[2, 3] |
παντὶ
δηλονότι·
παρέλιπε
δὲ
ἡ
|
ἱστορία, |
τὸν
ἡμέτερον
νοῦν
γυμνάζουσα
πρὸς |
[2, 8] |
μου.
Ὥστε
τὰ
νῦν
ἐν
|
ἱστορίας |
εἴδει
παραδοθέντα
νομοθεσία
ἐστὶ
πρὸς |