Livre, Chap.
[2, 5]	Ψ τὸ Φ. Τὸ δὴ	Κ	πᾶσιν ὑπάρξει τοῖς Γ Υ
[2, 5]	δὴ τῷ μὲν Π τὸ	Κ,	τῷ δὲ Ψ τὸ Φ.
[2, 4]	τὸ ὑγρόν, καὶ πάλιν εἰ	ἐκ	γῆς ἀήρ, φθαρῆναι καὶ τὸ
[2, 4]	καὶ ἐξ ὕδατος γῆ καὶ	ἐκ	γῆς πῦρ· ἔχει γὰρ ἄμφω
[2, 4]	φθαρῇ τὸ ψυχρόν, πῦρ ἔσται	ἐκ	γῆς. Ὥστε φανερὸν ὅτι κύκλῳ
[2, 7]	πρῶτον οὕτω τὰ στοιχεῖα μεταβάλλει,	ἐκ	δὲ τούτων σάρκες καὶ ὀστᾶ
[2, 4]	ἑνὸς φθαρέντος γίνεται, τὰ δ´	ἐκ	δυοῖν εἰς ἓν πλειόνων. Ὅτι
[2, 7]	γίνεσθαι πῦρ καὶ ὕδωρ, ὥσπερ	ἐκ	κηροῦ γένοιτ´ ἂν ἐκ μὲν
[2, 3]	θερμοῦ. Διὸ καὶ οὐδὲν οὔτ´	ἐκ	κρυστάλλου γίνεται οὔτ´ ἐκ πυρός.
[2, 7]	ὥσπερ ἐκ κηροῦ γένοιτ´ ἂν	ἐκ	μὲν τουδὶ τοῦ μέρους σφαῖρα,
[2, 4]	καθόλου μὲν φανερὸν ὅτι πᾶν	ἐκ	παντὸς γίνεσθαι πέφυκεν, ἤδη δὲ
[2, 4]	πλειόνων. Ὅτι μὲν οὖν ἅπαντα	ἐκ	παντὸς γίνεται, καὶ τίνα τρόπον
[2, 6]	τὸ ποσὸν συμβλητὰ ὡς ποσὸν	ἐκ	ποσοῦ, ἀλλ´ ὅσον δύναται, οἷον
[2, 5]	Ἅμα δὲ πάλιν εἰ ἔσται	ἐκ	πυρὸς ἀήρ, τοῦ θερμοῦ εἰς
[2, 4]	τὸ σύμβολα ἐνυπάρχειν τοῖς ἐφεξῆς.	Ἐκ	πυρὸς δὲ ὕδωρ καὶ ἐξ
[2, 5]	ὁ αὐτὸς λόγος τῷ φάναι	ἐκ	πυρὸς ἢ γῆς εἶναι πάντα.
[2, 4]	ξηρόν. Ὡσαύτως δὲ καὶ εἰ	ἐκ	πυρὸς καὶ ἀέρος ὕδωρ καὶ
[2, 4]	ἢ τὰ πολλὰ μεταβάλλειν, οἷον	ἐκ	πυρὸς μὲν ἔσται ἀὴρ θατέρου
[2, 4]	ἄλληλα δὲ ἡ μετάβασις, ἀλλ´	ἐκ	πυρὸς μὲν καὶ ὕδατος ἔσται
[2, 3]	οὔτ´ ἐκ κρυστάλλου γίνεται οὔτ´	ἐκ	πυρός. Ὄντων δὲ τεττάρων τῶν
[2, 7]	αὐτά. Λέγω δ´ οἷον ἔστιν	ἐκ	πυρὸς ὕδωρ καὶ ἐκ τούτου
[2, 10]	ἐξ ἀέρος πῦρ καὶ πάλιν	ἐκ	πυρὸς ὕδωρ, κύκλῳ φαμὲν περιεληλυθέναι
[2, 7]	καὶ τὸ μίγμα δὲ τοῦτο	ἐκ	σωζομένων μὲν ἔσται τῶν στοιχείων,
[2, 7]	δὴ τοῦτον γίνεται τὸν τρόπον	ἐκ	τῆς σαρκὸς ἐξ ὁτουοῦν ἄμφω·
[2, 1]	καὶ τὸν τρόπον τοῦτόν ἐστιν	ἐκ	τῆς ὕλης τὰ σώματα τὰ
[2, 7]	λέγουσιν οὐκ ἐνδέχεται, ἀλλ´ ὡς	ἐκ	τοίχου λίθος καὶ πλίνθος, ἑκάτερον
[2, 7]	ὡς ἐξ ἑκάστου, πλὴν ὡς	ἐκ	τοίχου πλίνθους, ἄτοπον πῶς ἐξ
[2, 6]	ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, καὶ	ἐκ	τοῦ πυροῦ πυρὸν ἀλλὰ μὴ
[2, 7]	ἔστιν ἐκ πυρὸς ὕδωρ καὶ	ἐκ	τούτου γίνεσθαι πῦρ· ἔστι γάρ
[2, 2]	μαλακὸν καὶ αἱ ἄλλαι διαφοραὶ	ἐκ	τούτων· ἐπεὶ γὰρ τὸ ἀναπληστικόν
[2, 9]	μὲν ποιεῖν τὸ δὲ πάσχειν,	ἐκ	τούτων λέγουσι καὶ διὰ τούτων
[2, 10]	συνεχής ἐστιν. Ἅμα δὲ δῆλον	ἐκ	τούτων ὅ τινες ἀποροῦσιν, διὰ
[2, 10]	τὸ γενητὸν καὶ φθαρτόν, φανερὸν	ἐκ	τῶν εἰρημένων. Ἐπεὶ δ´ ἀνάγκη
[2, 8]	εἶναι. Ἐπεὶ οὖν αἱ γενέσεις	ἐκ	τῶν ἐναντίων εἰσίν, ἐνυπάρχει δὲ
[2, 7]	τοιοῦτον. Ἔσται δὴ μιχθέντων τἆλλ´	ἐκ	τῶν ἐναντίων ἢ τῶν στοιχείων,
[2, 3]	ἀέρι δὲ γῆ· ταῦτα γὰρ	ἐκ	τῶν ἐναντίων παθημάτων συνέστηκεν. Οὐ
[2, 6]	δὲ καὶ εἰ ἡ ψυχὴ	ἐκ	τῶν στοιχείων ἢ ἕν τι
[2, 5]	ἐπὶ τῷ ἄκρῳ ἢ μέσῳ,	ἐκ	τῶνδε δῆλον. Ἐπὶ μὲν οὖν
[2, 5]	ἐπὶ τοῦτο ἔμπροσθεν ἤλθομεν, δῆλον	ἐκ	τῶνδε. Εἰ γὰρ πάλιν τὸ
[2, 7]	τὸ δὲ μέσον πολὺ καὶ	οὐκ	ἀδιαίρετον. Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ
[2, 9]	αἴτια τὰ εἴδη, διὰ τί	οὐκ	ἀεὶ γεννᾷ συνεχῶς, ἀλλὰ ποτὲ
[2, 11]	μέλλων γὰρ ἂν βαδίζειν τις	οὐκ	ἂν βαδίσειεν. Ὅλως δ´, ἐπεὶ
[2, 11]	εἶναι, ἄνθρωποι δὲ καὶ ζῷα	οὐκ	ἀνακάμπτουσιν εἰς αὑτοὺς ὥστε πάλιν
[2, 1]	πάσαις ταῖς φύσει συνεστώσαις οὐσίαις	οὐκ	ἄνευ τῶν αἰσθητῶν σωμάτων. Τούτων
[2, 11]	ἐξ ὕδατος εἴδει ὁ αὐτός,	οὐκ	ἀριθμῷ. Εἰ δὲ καὶ ταῦτα
[2, 4]	ἑκατέρου φθαρῇ θάτερον, ῥᾴων μέν,	οὐκ	εἰς ἄλληλα δὲ ἡ μετάβασις,
[2, 11]	Τούτων δ´ εἴπερ ἔσται ἀίδιος,	οὐκ	εἰς εὐθὺ οἷόν τε διὰ
[2, 7]	ἄμφω· τοῖς δ´ ἐκείνως λέγουσιν	οὐκ	ἐνδέχεται, ἀλλ´ ὡς ἐκ τοίχου
[2, 10]	μιᾶς μὲν οὔσης τῆς φορᾶς	οὐκ	ἐνδέχεται γίνεσθαι ἄμφω διὰ τὸ
[2, 10]	οὖσαν· διὰ δὲ τὸ μεταβάλλειν	οὐκ	ἐνδέχεται μένειν οὐδὲν αὐτῶν ἐν
[2, 5]	τὸ ἕτερον τῶν ἐναντίων· ὥστ´	οὐκ	ἐνδέχεται μονοῦσθαι ἐκεῖνο οὐδέποτε, ὥσπερ
[2, 4]	γῆς. Ἐν δὲ τοῖς ἐφεξῆς	οὐκ	ἐνδέχεται φθαρέντος ἐν ἑκατέρῳ θατέρου
[2, 11]	τὰ γινόμενα οὕτως ἕξει, καὶ	οὐκ	ἐξ ἀνάγκης τοῦτ´ ἔσται. Πότερον
[2, 11]	ἄπειρον εἶσιν ἐπὶ τὸ κάτω,	οὐκ	ἔσται ἀνάγκη τὸ ὕστερον τόδε
[2, 5]	Ἐπὶ μὲν οὖν τοῖς ἄκροις	οὐκ	ἔσται, ὅτι πῦρ ἔσται ἢ
[2, 5]	ἑνὶ ὑπάρξουσιν. Εἰ δὲ τοῦτο,	οὐκ	ἔσται οὔτε ὁρίσασθαι οὐδὲν οὔτε
[2, 5]	πῦρ οἷον θερμότητα. Ἀλλὰ μὴν	οὐκ	ἔσται τό γε πῦρ ἀὴρ
[2, 3]	γὰρ πυρὶ τἆλλα πάντα ἀντιτίθησιν.	Οὐκ	ἔστι δὲ τὸ πῦρ καὶ
[2, 2]	καὶ τὸ ὑποκείμενον πρότερον. Ἀλλ´	οὐκ	ἔστι σώματος ἁπτοῦ πάθος ᾗ
[2, 2]	ποιεῖ τὸ ὑγρόν· διὸ καὶ	οὐκ	ἔστι τὸ ὑγρὸν μαλακόν, ἀλλὰ
[2, 10]	φερόμενον ἔστι, τὸ δὲ γινόμενον	οὐκ	ἔστιν· διὸ καὶ ἡ φορὰ
[2, 5]	αὐτὸς λόγος περὶ ἁπάντων, ὅτι	οὐκ	ἔστιν ἓν τούτων ἐξ οὗ
[2, 9]	ἀίδια, τὰ δ´ ἐξ ἀνάγκης	οὐκ	ἔστιν. Τούτων δὲ τὰ μὲν
[2, 9]	γὰρ ἔστι τοῦτο, ποτὲ δ´	οὐκ	ἔστιν. Ὥστ´ ἀνάγκη γένεσιν εἶναι
[2, 5]	γίνεται ἐξ ἀλλήλων, τὰ δ´	οὐκ	ἔχοντα βραδύτερον. Εἰ μὲν τοίνυν
[2, 9]	καὶ οὗτοι διὰ τοῦτο λέγουσιν	οὐκ	ὀρθῶς, καὶ ὅτι παραλείπουσι τὴν
[2, 9]	Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ οὗτοι	οὐκ	ὀρθῶς λέγουσιν· τῆς μὲν γὰρ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/02/2010