Chapitre
[14]	οὖν τοῦ μὴ ἀγαθοῦ ὅτι	οὐκ	ἀγαθὸν ἀληθεῖ οὔσῃ δόξῃ τίς
[14]	συμπεπλεγμένη ἐστίν· καὶ γὰρ ὅτι	οὐκ	ἀγαθὸν ἀνάγκη ἴσως ὑπολαμβάνειν τὸν
[14]	τῇ τοῦ μὴ ἀγαθοῦ ὅτι	οὐκ	ἀγαθὸν ἐναντία ἡ τοῦ μὴ
[14]	ἀγαθὸν δόξα, ἔστι δ´ ὅτι	οὐκ	ἀγαθόν, ἔστι δὲ ὅτι ἄλλο
[14]	ταύταις ἡ τοῦ ἀγαθοῦ ὅτι	οὐκ	ἀγαθὸν καὶ ἡ τοῦ μὴ
[14]	ἡ τοῦ μὴ ἀγαθοῦ ὅτι	οὐκ	ἀγαθόν, καὶ πρὸς ταύταις ἡ
[14]	καὶ ἡ τοῦ ἀγαθοῦ ὅτι	οὐκ	ἀγαθὸν τῇ τοῦ ἀγαθοῦ ὅτι
[14]	ἀληθής. Ἡ μὲν οὖν ὅτι	οὐκ	ἀγαθὸν τὸ ἀγαθὸν τοῦ καθ´
[14]	ὅτι ἀγαθόν, ἄλλη δὲ ὅτι	οὐκ	ἀγαθὸν ψευδής, ἑτέρα δὲ ὅτι
[12]	δυνατόν, ἐνδεχόμενον— οὐκ ἐνδεχόμενον, ἀδύνατον—	οὐκ	ἀδύνατον, ἀναγκαῖον— οὐκ ἀναγκαῖον, ἀληθές—
[13]	τὸ ἀδύνατον εἶναι, τὸ δὲ	οὐκ	ἀδύνατον ἀπόφασις. Τὸ δ´ ἀναγκαῖον
[13]	ἐνδεχόμενον εἶναι οὐκ ἐνδεχόμεν εἶναι	οὐκ	ἀδύνατον εἶναι ἀδύνατον εἶναι οὐκ
[13]	τῷ γε δυνατὸν εἶναι τὸ	οὐκ	ἀδύνατον εἶναι ἀκολουθεῖ, τούτῳ δὲ
[13]	εἶναι οὐκ ἐνδεχόμενον μὴ εἶναι	οὐκ	ἀδύνατον μὴ εἶναι ἀδύνατον μὴ
[12]	δὲ ἀδύνατον μὴ εἶναι τὸ	οὐκ	ἀδύνατον μὴ εἶναι. Καὶ καθόλου
[13]	μὴ ἀναγκαῖον μὴ εἶναι καὶ	οὐκ	ἀδύνατον μὴ εἶναι, τῷ δὲ
[13]	Τὸ μὲν οὖν ἀδύνατον καὶ	οὐκ	ἀδύνατον τῷ ἐνδεχομένῳ καὶ δυνατῷ
[11]	ἀληθές, ὅταν δὲ μὴ ἐνυπάρχῃ,	οὐκ	ἀεὶ ἀληθές· ὥσπερ Ὅμηρός ἐστί
[11]	τὸν τινὰ λευκὸν ἄνθρωπον λευκόν·	οὐκ	ἀεὶ δέ, ἀλλ´ ὅταν μὲν
[12]	ὅτι ἅπαν τὸ οὕτω δυνατὸν	οὐκ	ἀεὶ ἐνεργεῖ, ὥστε ὑπάρξει αὐτῷ
[7]	ἐπὶ τῶν καθόλου μὴ καθόλου,	οὐκ	ἀεὶ ἡ μὲν ἀληθὴς ἡ
[11]	τι ἐνυπάρχῃ οἷς ἕπεται ἀντίφασις,	οὐκ	ἀληθὲς ἀλλὰ ψεῦδος, οἷον τὸν
[11]	δὲ μὴ ὄν, ὅτι δοξαστόν,	οὐκ	ἀληθὲς εἰπεῖν ὄν τι· δόξα
[12]	ἀδύνατον, ἀναγκαῖον— οὐκ ἀναγκαῖον, ἀληθές—	οὐκ	ἀληθές. ~Καὶ αἱ ἀκολουθήσεις δὲ
[13]	Τὸ μὲν οὖν οὕτω δυνατὸν	οὐκ	ἀληθὲς κατὰ τοῦ ἀναγκαίου ἁπλῶς
[11]	Ἢ ὅταν μὲν ἐνυπάρχῃ, ἀεὶ	οὐκ	ἀληθές, ὅταν δὲ μὴ ἐνυπάρχῃ,
[13]	δύναται, ἀλλ´ ἔστιν ἐφ´ ὧν	οὐκ	ἀληθές· πρῶτον μὲν ἐπὶ τῶν
[2]	ἔστιν ἢ ἦν ἢ ἔσται	οὐκ	ἀληθεύει ἢ ψεύδεται, τὸ δ´
[10]	σοφός. Ἐπὶ δὲ τῶν καθόλου	οὐκ	ἀληθὴς ἡ ὁμοίως λεγομένη, ἀληθὴς
[9]	τῆς καταφάσεως ψευδοῦς ἡ ἀπόφασις	οὐκ	ἀληθής, καὶ ταύτης ψευδοῦς οὔσης
[11]	δὲ πρότασις ἀντιφάσεως μιᾶς μόριον,	οὐκ	ἂν εἴη μία ἀπόκρισις πρὸς
[9]	ἔσται μήτε μὴ ἔσται αὔριον,	οὐκ	ἂν εἴη τὸ ὁπότερ´ ἔτυχεν,
[12]	ἐνδεχόμενον, ἀδύνατον— οὐκ ἀδύνατον, ἀναγκαῖον—	οὐκ	ἀναγκαῖον, ἀληθές— οὐκ ἀληθές. ~Καὶ
[13]	οὐκ ἀδύνατον εἶναι ἀδύνατον εἶναι	οὐκ	ἀναγκαῖον εἶναι ἀναγκαῖον εἶναι δυνατὸν
[13]	τὸ γὰρ ἀναγκαῖον μὴ εἶναι	οὐκ	ἀναγκαῖον εἶναι. ἴτιον δὲ τοῦ
[13]	δυνατὸν ἄμφω. Λείπεται τοίνυν τὸ	οὐκ	ἀναγκαῖον μὴ εἶναι ἀκολουθεῖν τῷ
[13]	μὴ εἶναι, οὗ ἀπόφασις τὸ	οὐκ	ἀναγκαῖον μὴ εἶναι. Ἀκολουθοῦσιν ἄρα
[13]	μὴ εἶναι ἀδύνατον μὴ εἶναι	οὐκ	ἀναγκαῖον μὴ εἶναι ἀναγκαῖον εἶναι.
[13]	τοῦ ἀνάγκη μὴ εἶναι τὸ	οὐκ	ἀνάγκη εἶναι· ἐνδέχεται γὰρ ἀληθεύεσθαι
[9]	τῶν καθόλου μὴ καθόλου λεχθέντων	οὐκ	ἀνάγκη· εἴρηται δὲ καὶ περὶ
[9]	ἢ ψευδῆ. Ὡστε δῆλον ὅτι	οὐκ	ἀνάγκη πάσης καταφάσεως καὶ ἀποφάσεως
[12]	τοῦ ἄνθρωπος βαδίζει οὐ τὸ	οὐκ	ἄνθρωπος βαδίζει ἀπόφασις, ἀλλὰ τὸ
[10]	Σημαίνει δὲ τὸ ἔστι πᾶς	οὐκ	ἄνθρωπος δίκαιος οὐδεμιᾷ ἐκείνων ταὐτόν,
[10]	ταύτῃ ἡ οὐκ ἔστι πᾶς	οὐκ	ἄνθρωπος δίκαιος· τὸ δὲ πᾶς
[10]	οὐκ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι δίκαιος	οὐκ	ἄνθρωπος, ἔστιν οὐ δίκαιος οὐκ
[10]	οὐκ ἄνθρωπος— οὐκ ἔστι πᾶς	οὐκ	ἄνθρωπος· καὶ ἐπὶ τῶν ἐκτὸς
[10]	ἀπόφασις ἤτοι τὸ οὐκ ἔστιν	οὐκ	ἄνθρωπος λευκός ἢ τὸ οὐκ
[10]	μέν ἐστιν ἀπόφασις τοῦ ἔστιν	οὐκ	ἄνθρωπος λευκός, ἡ ἑτέρα δὲ
[10]	τὸ ἀνώνυμον πρότερον· τὸ γὰρ	οὐκ	ἄνθρωπος ὄνομα μὲν οὐ λέγω
[10]	οὐκ ἄνθρωπος— οὐχ ὑγιαίνει πᾶς	οὐκ	ἄνθρωπος· οὐ γάρ ἐστι τὸ
[10]	τὴν ἀπόφασιν, ὁ δ´ εἰπὼν	οὐκ	ἄνθρωπος οὐδὲν μᾶλλον τοῦ ἄνθρωπος
[10]	ὑποκείμενόν τι προστεθέντος· ἔστι δίκαιος	οὐκ	ἄνθρωπος οὐκ ἔστι δίκαιος οὐκ
[10]	ἔστι πᾶς ἄνθρωπος, ἔστι πᾶς	οὐκ	ἄνθρωπος— οὐκ ἔστι πᾶς οὐκ
[10]	οὐκ ἄνθρωπος, ἔστιν οὐ δίκαιος	οὐκ	ἄνθρωπος— οὐκ ἔστιν οὐ δίκαιος
[10]	οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος, εἶτα ἔστιν	οὐκ	ἄνθρωπος— οὐκ ἔστιν οὐκ ἄνθρωπος,
[2]	οὐδέν ἐστιν ὄνομα. Τὸ δ´	οὐκ	ἄνθρωπος οὐκ ὄνομα· οὐ μὴν
[10]	ἄνθρωπος— οὐχ ὑγιαίνει ἄνθρωπος, ὑγιαίνει	οὐκ	ἄνθρωπος— οὐχ ὑγιαίνει οὐκ ἄνθρωπος·
[10]	ὑγιαίνει πᾶς ἄνθρωπος, ὑγιαίνει πᾶς	οὐκ	ἄνθρωπος— οὐχ ὑγιαίνει πᾶς οὐκ
[10]	ἔστιν οὐκ ἄνθρωπος— οὐκ ἔστιν	οὐκ	ἄνθρωπος, πάλιν ἔστι πᾶς ἄνθρωπος—
[10]	ἄνθρωπος— οὐκ ἔστιν οὐ δίκαιος	οὐκ	ἄνθρωπος. Πλείους δὲ τούτων οὐκ
[10]	ὑγιαίνει οὐκ ἄνθρωπος— οὐχ ὑγιαίνει	οὐκ	ἄνθρωπος· ταῦτα γὰρ ἐκείνων διαφέρει
[10]	οὐκ ἄνθρωπος τῷ οὐδεὶς δίκαιος	οὐκ	ἄνθρωπος ταὐτὸν σημαίνει. Μετατιθέμενα δὲ
[10]	τὸ δὲ πᾶς οὐ δίκαιος	οὐκ	ἄνθρωπος τῷ οὐδεὶς δίκαιος οὐκ
[10]	αὑτάς εἰσιν, ὡς ὀνόματι τῷ	οὐκ	ἄνθρωπος χρώμεναι. Ἐφ´ ὅσων δὲ
[10]	ἀντίκεινται, ἄλλαι δὲ πρὸς τὸ	οὐκ	ἄνθρωπος ὡς ὑποκείμενόν τι προστεθέντος·
[12]	αὐτοῦ ἀληθεύεσθαι τὰς ἀντικειμένας φάσεις·	οὐκ	ἄρα αὕτη ἀπόφασις· συμβαίνει γὰρ
[11]	οὐδὲ ἀπόφασις. Λέγω δὲ ἓν	οὐκ	ἐὰν ὄνομα ἓν ᾖ κείμενον,
[9]	ὁμοίως γὰρ ἂν ἐγίγνετο ἢ	οὐκ	ἐγίγνετο· τὸ γὰρ ὁπότερ´ ἔτυχεν
[10]	καὶ ῥήματος δόξαιεν ἂν εἶναι·	οὐκ	εἰσὶ δέ· ἀεὶ γὰρ ἀληθεύειν
[7]	καθόλου μέν, μὴ καθόλου δέ,	οὐκ	εἰσὶν ἐναντίαι, τὰ μέντοι δηλούμενα
[4]	τὸ ἀληθεύειν ἢ ψεύδεσθαι ὑπάρχει·	οὐκ	ἐν ἅπασι δὲ ὑπάρχει, οἷον
[14]	δὲ καὶ ὅτι ἀληθῆ ἀληθεῖ	οὐκ	ἐνδέχεται ἐναντίαν εἶναι οὔτε δόξαν
[14]	ἀληθεύειν τὸν αὐτόν· ἅμα δὲ	οὐκ	ἐνδέχεται τὰ ἐναντία ὑπάρχειν τῷ
[13]	οὐ δυνατὸν εἶναι ἐνδεχόμενον εἶναι	οὐκ	ἐνδεχόμεν εἶναι οὐκ ἀδύνατον εἶναι
[12]	φάσεις, δυνατόν— οὐ δυνατόν, ἐνδεχόμενον—	οὐκ	ἐνδεχόμενον, ἀδύνατον— οὐκ ἀδύνατον, ἀναγκαῖον—
[13]	μὴ εἶναι ἐνδεχόμενον μὴ εἶναι	οὐκ	ἐνδεχόμενον μὴ εἶναι οὐκ ἀδύνατον
[13]	τῷ ἐνδεχομένῳ καὶ δυνατῷ καὶ	οὐκ	ἐνδεχομένῳ καὶ μὴ δυνατῷ ἀκολουθεῖ
[9]	ἔσται· εἰ γὰρ ἀπὸ τύχης,	οὐκ	ἐξ ἀνάγκης. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´
[10]	οὐκ ἄνθρωπος. Πλείους δὲ τούτων	οὐκ	ἔσονται ἀντιθέσεις· αὗται δὲ χωρὶς
[9]	ὁπότερ´ ἔτυχεν, οὐδ´ ἔσται ἢ	οὐκ	ἔσται, ἀλλ´ ἐξ ἀνάγκης ἅπαντα
[13]	ἀνάγκη εἶναι ἢ μὴ εἶναι,	οὐκ	ἔσται δυνατὸν ἄμφω. Λείπεται τοίνυν
[11]	ἢ θάτερον κατὰ θατέρου, ταῦτα	οὐκ	ἔσται ἕν· οἷον ἄνθρωπος λευκός
[9]	καταφάναι ἢ ἀποφάναι ἔσται ἢ	οὐκ	ἔσται, οὐδ´ εἰς μυριοστὸν ἔτος
[9]	τοδί, ἐὰν δὲ μὴ τοδί,	οὐκ	ἔσται. Οὐδὲν γὰρ κωλύει εἰς
[9]	οἷον ὅτι οὔτ´ ἔσται οὔτε	οὐκ	ἔσται. Πρῶτον μὲν γὰρ οὔσης
[11]	γὰρ τὸ μουσικὸν λευκόν, ὥστε	οὐκ	ἔσται τὸ λευκὸν μουσικόν. Διὸ
[11]	λευκὸν μουσικὸν ἀληθὲς εἰπεῖν, ὅμως	οὐκ	ἔσται τὸ μουσικὸν λευκὸν ἕν
[10]	Ἔστι δίκαιος ἄνθρωπος ἀπόφασις τούτου,	οὐκ	ἔστι δίκαιος ἄνθρωπος· ἔστιν οὐ
[10]	προστεθέντος· ἔστι δίκαιος οὐκ ἄνθρωπος	οὐκ	ἔστι δίκαιος οὐκ ἄνθρωπος, ἔστιν
[14]	ἄδικος; οἷον ἔστι Καλλίας δίκαιος	οὐκ	ἔστι Καλλίας δίκαιος Καλλίας ἄδικός
[11]	τὸ ἐκ τῶν πολλῶν συγκείμενον,	οὐκ	ἔστι κατάφασις μία οὐδὲ ἀπόφασις.
[7]	καθόλου, οἷον ἔστι λευκὸς ἄνθρωπος,	οὐκ	ἔστι λευκὸς ἄνθρωπος· καθόλου γὰρ
[10]	ἔστι λευκὸς ἄνθρωπος ἀπόφασις τὸ	οὐκ	ἔστι λευκὸς ἄνθρωπος· τοῦ δὲ
[3]	τινα, ἣν ἄνευ τῶν συγκειμένων	οὐκ	ἔστι νοῆσαι. ~Λόγος δέ ἐστι
[10]	ἄνθρωπος, πάλιν ἔστι πᾶς ἄνθρωπος—	οὐκ	ἔστι πᾶς ἄνθρωπος, ἔστι πᾶς
[8]	οἷον πᾶς ἄνθρωπος λευκός ἐστιν	οὐκ	ἔστι πᾶς ἄνθρωπος λευκός, ἔστιν
[10]	οὐδ´ ἡ ἀντικειμένη ταύτῃ ἡ	οὐκ	ἔστι πᾶς οὐκ ἄνθρωπος δίκαιος·
[10]	ἄνθρωπος, ἔστι πᾶς οὐκ ἄνθρωπος—	οὐκ	ἔστι πᾶς οὐκ ἄνθρωπος· καὶ
[7]	δὲ οἷον ἔστι Σωκράτης λευκός—	οὐκ	ἔστι Σωκράτης λευκός (ἐὰν δὲ
[7]	ἕκαστα, οἷον ἔστι Σωκράτης λευκός—	οὐκ	ἔστι Σωκράτης λευκός· ὅσαι δ´
[7]	κατηγορουμένου τὸ καθόλου κατηγορεῖν καθόλου	οὐκ	ἔστιν ἀληθές· οὐδεμία γὰρ κατάφασις
[4]	ἀλλ´ οὐχ ὅτι ἔστιν ἢ	οὐκ	ἔστιν (ἀλλ´ ἔσται κατάφασις ἢ
[10]	καὶ ἀπόφασις τὸ ἔστιν ἄνθρωπος—	οὐκ	ἔστιν ἄνθρωπος, εἶτα ἔστιν οὐκ
[7]	καὶ ἔστιν ἄνθρωπος καλὸς καὶ	οὐκ	ἔστιν ἄνθρωπος καλός· εἰ γὰρ
[10]	οὐκ ἄνθρωπος λευκός ἢ τὸ	οὐκ	ἔστιν ἄνθρωπος λευκός. Ἀλλ´ ἡ
[7]	διὰ τὸ φαίνεσθαι σημαίνειν τὸ	οὐκ	ἔστιν ἄνθρωπος λευκός ἅμα καὶ
[7]	ἔστιν ἄνθρωπος λευκὸς καὶ ὅτι	οὐκ	ἔστιν ἄνθρωπος λευκός, καὶ ἔστιν
[7]	δὲ ἔστιν ἄνθρωπος λευκός ἡ	οὐκ	ἔστιν ἄνθρωπος λευκός. Ὅτι μὲν
[8]	ἄνθρωπος λευκός, ἔστιν ἄνθρωπος λευκός	οὐκ	ἔστιν ἄνθρωπος λευκός, οὐδεὶς ἄνθρωπος
[7]	καὶ εἰ γίγνεταί τι, καὶ	οὐκ	ἔστιν. δόξειε δ´ ἂν ἐξαίφνης
[5]	ῥῆμα φάσις ἔστω μόνον, ἐπεὶ	οὐκ	ἔστιν εἰπεῖν οὕτω δηλοῦντά τι
[11]	ὄν τι· δόξα γὰρ αὐτοῦ	οὐκ	ἔστιν ὅτι ἔστιν, ἀλλ´ ὅτι
[10]	οὐ δίκαιος ἄνθρωπος τούτου ἀπόφασις,	οὐκ	ἔστιν οὐ δίκαιος ἄνθρωπος. Τὸ
[10]	ἔστιν οὐ δίκαιος οὐκ ἄνθρωπος—	οὐκ	ἔστιν οὐ δίκαιος οὐκ ἄνθρωπος.
[2]	ἀεί, οἷον Φίλωνός ἐστιν ἢ	οὐκ	ἔστιν· οὐδὲν γάρ πω οὔτε
[10]	ἄνθρωπος, ἔσται ἀπόφασις ἤτοι τὸ	οὐκ	ἔστιν οὐκ ἄνθρωπος λευκός ἢ
[10]	ἄνθρωπος, εἶτα ἔστιν οὐκ ἄνθρωπος—	οὐκ	ἔστιν οὐκ ἄνθρωπος, πάλιν ἔστι
[11]	ἔστιν ὅτι ἔστιν, ἀλλ´ ὅτι	οὐκ	ἔστιν. ~Τούτων δὲ διωρισμένων σκεπτέον
[10]	γὰρ ἔστιν ἐνταῦθα καὶ τὸ	οὐκ	ἔστιν τῷ δικαίῳ καὶ τῷ
[2]	ὄνομα. Τὸ δ´ οὐκ ἄνθρωπος	οὐκ	ὄνομα· οὐ μὴν οὐδὲ κεῖται
[2]	ἢ Φίλωνι καὶ ὅσα τοιαῦτα	οὐκ	ὀνόματα ἀλλὰ πτώσεις ὀνόματος. Λόγος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/06/2010