Livre, chapitre
[2, 6]	οὖν τὸ ἀξιοῦν καὶ περὶ	τὸ	ἀδικεῖν καὶ δειλαίνειν καὶ ἀκολασταίνειν
[2, 7]	τοῦ εὐπαρακολουθήτου. περὶ μὲν οὖν	τὸ	ἀληθὲς ὁ μὲν μέσος ἀληθής
[2, 6]	τούτων ἁμαρτάνειν ἐστίν. ὅμοιον οὖν	τὸ	ἀξιοῦν καὶ περὶ τὸ ἀδικεῖν
[2, 6]	τὸ δὲ χαλεπόν, ῥᾴδιον μὲν	τὸ	ἀποτυχεῖν τοῦ σκοποῦ, χαλεπὸν δὲ
[2, 6]	ἐστὶν ἡ ἀρετή, κατὰ δὲ	τὸ	ἄριστον καὶ τὸ εὖ ἀκρότης.
[2, 6]	ἄκρων, ὅπερ ἐστὶν ἓν καὶ	τὸ	αὐτὸ πᾶσιν, πρὸς ἡμᾶς δὲ
[2, 6]	τὸ μὲν ἁμαρτάνειν πολλαχῶς ἔστιν	(τὸ	γὰρ κακὸν τοῦ ἀπείρου, ὡς
[2, 1]	ἀνδρεῖα ἀνδρεῖοι. μαρτυρεῖ δὲ καὶ	τὸ	γινόμενον ἐν ταῖς πόλεσιν· οἱ
[2, 6]	ἀπείρου, ὡς οἱ Πυθαγόρειοι εἴκαζον,	τὸ	δ´ ἀγαθὸν τοῦ πεπερασμένου) τὸ
[2, 6]	ἔστι λαβεῖν τὸ μὲν πλεῖον	τὸ	δ´ ἔλαττον τὸ δ´ ἴσον,
[2, 7]	δὲ τὸ μὲν ἐν παιδιᾷ	τὸ	δ´ ἐν πᾶσι τοῖς κατὰ
[2, 9]	ἄκρων τὸ μέν ἐστιν ἁμαρτωλότερον	τὸ	δ´ ἧττον· ἐπεὶ οὖν τοῦ
[2, 6]	μὲν πλεῖον τὸ δ´ ἔλαττον	τὸ	δ´ ἴσον, καὶ ταῦτα ἢ
[2, 6]	τὸ πρᾶγμα ἢ πρὸς ἡμᾶς·	τὸ	δ´ ἴσον μέσον τι ὑπερβολῆς
[2, 6]	ἧττον, καὶ ἀμφότερα οὐκ εὖ·	τὸ	δ´ ὅτε δεῖ καὶ ἐφ´
[2, 9]	τὸ δοῦναι ἀργύριον καὶ δαπανῆσαι·	τὸ	δ´ ᾧ καὶ ὅσον καὶ
[2, 6]	τὸ δ´ ἀγαθὸν τοῦ πεπερασμένου)	τὸ	δὲ κατορθοῦν μοναχῶς (διὸ καὶ
[2, 6]	ἁμαρτάνεται καὶ ἡ ἔλλειψις {ψέγεται}	τὸ	δὲ μέσον ἐπαινεῖται καὶ κατορθοῦται·
[2, 6]	μὲν καὶ τὴν ἔλλειψιν φεύγει,	τὸ	δὲ μέσον ζητεῖ καὶ τοῦθ´
[2, 6]	ἐστὶ κατὰ τὴν ἀριθμητικὴν ἀναλογίαν.	τὸ	δὲ πρὸς ἡμᾶς οὐχ οὕτω
[2, 4]	προαιρούμενος, καὶ προαιρούμενος δι´ αὐτά,	τὸ	δὲ τρίτον ἐὰν καὶ βεβαίως
[2, 6]	(διὸ καὶ τὸ μὲν ῥᾴδιον	τὸ	δὲ χαλεπόν, ῥᾴδιον μὲν τὸ
[2, 9]	ὀργισθῆναι παντὸς καὶ ῥᾴδιον, καὶ	τὸ	δοῦναι ἀργύριον καὶ δαπανῆσαι· τὸ
[2, 6]	γίνεται καὶ ἀφ´ ἧς εὖ	τὸ	ἑαυτοῦ ἔργον ἀποδώσει. πῶς δὲ
[2, 4]	ἔχειν οὐ συναριθμεῖται, πλὴν αὐτὸ	τὸ	εἰδέναι· πρὸς δὲ τὸ τὰς
[2, 7]	αὐτὴν ἀλαζών, ἡ δ´ ἐπὶ	τὸ	ἔλαττον εἰρωνεία καὶ εἴρων ὁ
[2, 8]	γὰρ τὸ ἴσον πρὸς μὲν	τὸ	ἔλαττον μεῖζον πρὸς δὲ τὸ
[2, 7]	ἣ μέν ἐστι περὶ τἀληθὲς	τὸ	ἐν αὐτοῖς, αἳ δὲ περὶ
[2, 7]	περὶ δὲ τὸ λοιπὸν ἡδὺ	τὸ	ἐν τῷ βίῳ ὁ μὲν
[2, 6]	ἀποτυχεῖν τοῦ σκοποῦ, χαλεπὸν δὲ	τὸ	ἐπιτυχεῖν) καὶ διὰ ταῦτ´ οὖν
[2, 6]	τε εὖ ἔχον ἀποτελεῖ καὶ	τὸ	ἔργον αὐτοῦ εὖ ἀποδίδωσιν, οἷον
[2, 6]	τε ὀφθαλμὸν σπουδαῖον ποιεῖ καὶ	τὸ	ἔργον αὐτοῦ· τῇ γὰρ τοῦ
[2, 6]	εἰ δὴ πᾶσα ἐπιστήμη οὕτω	τὸ	ἔργον εὖ ἐπιτελεῖ, πρὸς τὸ
[2, 8]	γὰρ ἐγγύτερον εἶναι καὶ ὁμοιότερον	τὸ	ἕτερον ἄκρον τῷ μέσῳ, οὐ
[2, 6]	κατὰ δὲ τὸ ἄριστον καὶ	τὸ	εὖ ἀκρότης. οὐ πᾶσα δ´
[2, 3]	γίνεται καὶ ἀρετή· καὶ γὰρ	τὸ	εὖ βέλτιον ἐν τούτῳ. ὥστε
[2, 4]	γὰρ ὑπὸ τῶν τεχνῶν γινόμενα	τὸ	εὖ ἔχει ἐν αὑτοῖς· ἀρκεῖ
[2, 6]	ἀλλ´ ἀεὶ ἁμαρτάνειν· οὐδ´ ἔστι	τὸ	εὖ ἢ μὴ εὖ περὶ
[2, 9]	οὐκέτι παντὸς οὐδὲ ῥᾴδιον· διόπερ	τὸ	εὖ καὶ σπάνιον καὶ ἐπαινετὸν
[2, 6]	ὑπερβολῆς καὶ τῆς ἐλλείψεως φθειρούσης	τὸ	εὖ, τῆς δὲ μεσότητος σῳζούσης,
[2, 9]	ἐν παντὶ δὲ μάλιστα φυλακτέον	τὸ	ἡδὺ καὶ τὴν ἡδονήν· οὐ
[2, 7]	εἴρων ὁ ἔχων〉 περὶ δὲ	τὸ	ἡδὺ τὸ μὲν ἐν παιδιᾷ
[2, 7]	ἐν αὐτοῖς, αἳ δὲ περὶ	τὸ	ἡδύ· τούτου δὲ τὸ μὲν
[2, 9]	ἐπὶ τὸ μᾶλλον οὔτ´ ἐπὶ	τὸ	ἧττον, ὁ δὲ πλέον· οὗτος
[2, 6]	δὲ τοῦ μὲν πράγματος μέσον	τὸ	ἴσον ἀπέχον ἀφ´ ἑκατέρου τῶν
[2, 8]	μέση ταῖς ἄκραις· ὥσπερ γὰρ	τὸ	ἴσον πρὸς μὲν τὸ ἔλαττον
[2, 3]	τὴν αἵρεσιν παρακολουθεῖ· καὶ γὰρ	τὸ	καλὸν καὶ τὸ συμφέρον ἡδὺ
[2, 4]	καὶ γραμματικῶς· τοῦτο δ´ ἐστὶ	τὸ	κατὰ τὴν ἐν αὑτῷ γραμματικήν.
[2, 7]	ἡ ἕξις ἀγροικία· περὶ δὲ	τὸ	λοιπὸν ἡδὺ τὸ ἐν τῷ
[2, 9]	παρεκβαίνων οὐ ψέγεται, οὔτ´ ἐπὶ	τὸ	μᾶλλον οὔτ´ ἐπὶ τὸ ἧττον,
[2, 8]	ἀλλήλων ἢ τοῦ μέσου, ὥσπερ	τὸ	μέγα τοῦ μικροῦ καὶ τὸ
[2, 7]	δὲ προσποίησις ἡ μὲν ἐπὶ	τὸ	μεῖζον ἀλαζονεία καὶ ὁ ἔχων
[2, 8]	τὸ ἔλαττον μεῖζον πρὸς δὲ	τὸ	μεῖζον ἔλαττον, οὕτως αἱ μέσαι
[2, 6]	γε οὖσα τοῦ μέσου. ἔτι	τὸ	μὲν ἁμαρτάνειν πολλαχῶς ἔστιν (τὸ
[2, 9]	ἐν τῇ αἰσθήσει ἡ κρίσις.	τὸ	μὲν ἄρα τοσοῦτο δηλοῖ ὅτι
[2, 1]	πολίτας ἐθίζοντες ποιοῦσιν ἀγαθούς, καὶ	τὸ	μὲν βούλημα παντὸς νομοθέτου τοῦτ´
[2, 4]	πρὸς δὲ τὸ τὰς ἀρετὰς	τὸ	μὲν εἰδέναι οὐδὲν ἢ μικρὸν
[2, 7]	ἔχων〉 περὶ δὲ τὸ ἡδὺ	τὸ	μὲν ἐν παιδιᾷ ὁ μὲν
[2, 7]	περὶ τὸ ἡδύ· τούτου δὲ	τὸ	μὲν ἐν παιδιᾷ τὸ δ´
[2, 9]	ἔεργε νῆα" τῶν γὰρ ἄκρων	τὸ	μέν ἐστιν ἁμαρτωλότερον τὸ δ´
[2, 9]	τοῦ εἰδότος· οὕτω δὲ καὶ	τὸ	μὲν ὀργισθῆναι παντὸς καὶ ῥᾴδιον,
[2, 2]	γενέσθαι τὰς ἕξεις, καθάπερ εἰρήκαμεν.	τὸ	μὲν οὖν κατὰ τὸν ὀρθὸν
[2, 6]	συνεχεῖ καὶ διαιρετῷ ἔστι λαβεῖν	τὸ	μὲν πλεῖον τὸ δ´ ἔλαττον
[2, 6]	δὲ κατορθοῦν μοναχῶς (διὸ καὶ	τὸ	μὲν ῥᾴδιον τὸ δὲ χαλεπόν,
[2, 8]	τὰ πλεῖον ἀπέχοντα. πρὸς δὲ	τὸ	μέσον ἀντίκειται μᾶλλον ἐφ´ ὧν
[2, 6]	τὸ ἔργον εὖ ἐπιτελεῖ, πρὸς	τὸ	μέσον βλέπουσα καὶ εἰς τοῦτο
[2, 6]	ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις διὰ τὸ	τὸ	μέσον εἶναί πως ἄκρον, οὕτως
[2, 8]	τοῦ ἴσου. ἔτι πρὸς μὲν	τὸ	μέσον ἐνίοις ἄκροις ὁμοιότης τις
[2, 6]	ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις καὶ	τὸ	μέσον. ἡ δ´ ἀρετὴ περὶ
[2, 9]	γὰρ ἀπάγοντες τοῦ ἁμαρτάνειν εἰς	τὸ	μέσον ἥξομεν, ὅπερ οἱ τὰ
[2, 6]	ταῖς πράξεσι, τὴν δ´ ἀρετὴν	τὸ	μέσον καὶ εὑρίσκειν καὶ αἱρεῖσθαι.
[2, 9]	σπουδαῖον εἶναι. ἐν ἑκάστῳ γὰρ	τὸ	μέσον λαβεῖν ἔργον, οἷον κύκλου
[2, 6]	ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις καὶ	τὸ	μέσον. οἷον καὶ φοβηθῆναι καὶ
[2, 9]	μέσον λαβεῖν ἔργον, οἷον κύκλου	τὸ	μέσον οὐ παντὸς ἀλλὰ τοῦ
[2, 8]	ἄκροις πρὸς ἄλληλα ἢ πρὸς	τὸ	μέσον· πορρωτέρω γὰρ ταῦτα ἀφέστηκεν
[2, 8]	τὸ μέγα τοῦ μικροῦ καὶ	τὸ	μικρὸν τοῦ μεγάλου ἢ ἄμφω
[2, 5]	εὖ ἢ κακῶς, οἷον πρὸς	τὸ	ὀργισθῆναι, εἰ μὲν σφοδρῶς ἢ
[2, 1]	ἕξεις. οὐ μικρὸν οὖν διαφέρει	τὸ	οὕτως ἢ οὕτως εὐθὺς ἐκ
[2, 3]	συντέθραπται· διὸ χαλεπὸν ἀποτρίψασθαι τοῦτο	τὸ	πάθος ἐγκεχρωσμένον τῷ βίῳ. κανονίζομεν
[2, 4]	δ´ ἄλλα οὐ μικρὸν ἀλλὰ	τὸ	πᾶν δύναται, ἅπερ ἐκ τοῦ
[2, 1]	ἐθίζεσθαι, ἀλλὰ πάμπολυ, μᾶλλον δὲ	τὸ	πᾶν. ~Ἐπεὶ οὖν ἡ παροῦσα
[2, 1]	δὲ ἠθικῆς, ἡ μὲν διανοητικὴ	τὸ	πλεῖον ἐκ διδασκαλίας ἔχει καὶ
[2, 6]	καὶ ὡς μοιχεύειν, ἀλλ´ ἁπλῶς	τὸ	ποιεῖν ὁτιοῦν τούτων ἁμαρτάνειν ἐστίν.
[2, 6]	καὶ ταῦτα ἢ κατ´ αὐτὸ	τὸ	πρᾶγμα ἢ πρὸς ἡμᾶς· τὸ
[2, 6]	τὰ ἓξ μέσα λαμβάνουσι κατὰ	τὸ	πρᾶγμα· ἴσῳ γὰρ ὑπερέχει τε
[2, 6]	οὐ τὸ τοῦ πράγματος ἀλλὰ	τὸ	πρὸς ἡμᾶς. εἰ δὴ πᾶσα
[2, 1]	ἐθίζῃ τις ἄνω ῥιπτῶν, οὐδὲ	τὸ	πῦρ κάτω, οὐδ´ ἄλλο οὐδὲν
[2, 9]	καὶ ὅτι τοιαύτη ἐστὶ διὰ	τὸ	στοχαστικὴ τοῦ μέσου εἶναι τοῦ
[2, 3]	καὶ γὰρ τὸ καλὸν καὶ	τὸ	συμφέρον ἡδὺ φαίνεται. ἔτι δ´
[2, 4]	οὖν οὐδ´ ἐκεῖνοι εὖ ἕξουσι	τὸ	σῶμα οὕτω θεραπευόμενοι, οὐδ´ οὗτοι
[2, 4]	πράττῃ. ταῦτα δὲ πρὸς μὲν	τὸ	τὰς ἄλλας τέχνας ἔχειν οὐ
[2, 4]	αὐτὸ τὸ εἰδέναι· πρὸς δὲ	τὸ	τὰς ἀρετὰς τὸ μὲν εἰδέναι
[2, 6]	οὐσίαν καὶ τὸν λόγον τὸν	τὸ	τί ἦν εἶναι λέγοντα μεσότης
[2, 6]	ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις διὰ	τὸ	τὸ μέσον εἶναί πως ἄκρον,
[2, 6]	τοῦθ´ αἱρεῖται, μέσον δὲ οὐ	τὸ	τοῦ πράγματος ἀλλὰ τὸ πρὸς
[2, 3]	καθάπερ φησὶν Ἡράκλειτος, περὶ δὲ	τὸ	χαλεπώτερον ἀεὶ καὶ τέχνη γίνεται

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/06/2008